"ერთი პე­რი­ო­დი მე­გო­ნა და შე­იძ­ლე­ბა, ზედ­მე­ტად ოპ­ტი­მის­ტუ­რად, რომ ქარ­თუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ცხოვ­რე­ბა სა­ბო­ლო­ოდ და­ემ­შვი­დო­ბა ე.წ. ქუ­ჩის დე­მოკ­რა­ტი­ას“... - რა უნდა მო­ი­მოქ­მე­დოს ოპო­ზი­ცი­ამ ქვე­ყა­ნა­ში ახა­ლი და­ძა­ბუ­ლო­ბის ფონ­ზე?

5 ივ­ლი­სის მოვ­ლე­ნე­ბის შემ­დეგ სა­ქარ­თვე­ლო­ში მოვ­ლე­ნე­ბი კვლავ და­ი­ძა­ბა. ოპო­ზი­ცი­ურ სპექტრში და­ი­წყო სა­უ­ბა­რი მთავ­რო­ბის­თვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბა­ზე, მე­ო­რე მხრივ კი, სა­პარ­ლა­მენ­ტო საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ნი­მუ­მამ­დე დაყ­ვა­ნა­ზე. ქუ­ჩის საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცი­ე­ბი მე­დი­ი­სა და ოპო­ზი­ცი­ის მო­ნა­წი­ლე­ო­ბით კვლავ გრძელ­დე­ბა. მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბის ორ­გა­ნი­ზე­ბით, პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის გა­დად­გო­მის მო­თხოვ­ნით მო­რი­გი მას­შტა­ბუ­რი აქ­ცია შა­ბათს, 17 ივ­ლისს გა­ი­მარ­თე­ბა. რამ­დე­ნად სწო­რად მოქ­მე­დებს ამ­ჟა­მად ოპო­ზი­ცია და უკე­თეს შემ­თხვე­ვა­ში, რო­გორ უნდა მოქ­მე­დებ­დეს, რა გავ­ლე­ნას ახ­დენს არ­სე­ბუ­ლი ვი­თა­რე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ერ­თა­შო­რი­სო იმიჯ­ზე? რამ­დე­ნად სწორ აქ­ცენ­ტებს აკე­თე­ბენ მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი სა­კუ­თარ მო­თხოვ­ნებ­ში? - ამ კი­თხვებ­ზე AMBEBI.GE-ს ექ­სპერ­ტე­ბი პა­სუ­ხო­ბენ.

ექ­სპერ­ტი, ვახ­ტანგ ძა­ბი­რა­ძე:

"სამ­წუ­ხა­როდ, ფაქ­ტობ­რი­ვად, და­ვუბ­რუნ­დით იმ ვი­თა­რე­ბას, რაც ე.წ შარლ მი­შე­ლის შე­თან­ხმე­ბამ­დე გვქონ­და. დღის წეს­რიგ­ში დად­გა ისევ მთავ­რო­ბის გა­დად­გო­მა, ისევ ვა­დამ­დე­ლი არ­ჩევ­ნე­ბი, ისევ ბო­ი­კო­ტი და შე­სა­ბა­მი­სად, ამ ყვე­ლაფ­რის აღ­სრუ­ლე­ბის მე­ქა­ნიზ­მიც იგი­ვეა, ანუ, საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცი­ე­ბი და მი­ტინ­გე­ბი რუს­თა­ველ­ზე.

ასევე დაგაინტერესებთ

10:17 / 15-07-2021

როგორია მთავრობისთვის უნდობლობის გამოცხადების პროცედურა და რა მნიშვნელობა აქვს ამ პროცესის წამოწყებას, თუ წინასწარ იცი, რომ ის უშედეგო იქნება?

ზო­გა­დად, ამ­ბო­ბენ ხოლ­მე, - ნორ­მა­ლუ­რი ხალ­ხი სხვის შეც­დო­მებ­ზე სწავ­ლობ­სო, სა­კუ­თარ შეც­დო­მებ­ზე ვერსწავ­ლა კი უფრო რთუ­ლი ვი­თა­რე­ბა მგო­ნია. აქ ოპო­ზი­ცი­ას ვგუ­ლის­ხმობ, რად­გან ეს პრო­ცე­სი 6 თუ 7 თვის წინ და­ი­წყო და რით დას­რულ­და, ვნა­ხეთ - ფაქ­ტობ­რი­ვად, არაფ­რით. გა­ხა­რია კი გა­დად­გა, მაგ­რამ ის თვი­თონ გა­დად­გა, იმი­ტომ არ გა­დამ­დგა­რა, რომ ოპო­ზი­ცი­ის ზე­წო­ლა­სა და მო­თხოვ­ნებს ვერ გა­უძ­ლო, ანუ ფაქ­ტობ­რი­ვად, ის 6 თუ 7-თვი­ა­ნი პრო­ცე­სი დას­რულ­და იმით, რომ ოპო­ზი­ცია შე­ვი­და პარ­ლა­მენ­ტში და შარლ მი­შე­ლის დო­კუ­მენტს მო­ა­წე­რა ხელი - ნა­წილ­მა არც მო­ა­წე­რა, მაგ­რამ მთე­ლი ეს პრო­ცე­სი მი­ი­ლია.

ახლა ახა­ლი რე­ა­ლო­ბაა ის, რომ მე­დი­ა­ზე გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლეს შტურ­მი - გა­სა­გე­ბია, ეს ძა­ლი­ან არას­წო­რია ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მხრი­დან, საპ­რო­ტეს­ტოა და მე არა მგო­ნია, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ­სე­ბუ­ლი ნორ­მა­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნი, მეტ-ნაკ­ლე­ბად სინ­დის-ნა­მუ­სი რომ აქვს შერ­ჩე­ნი­ლი, მო­ი­წო­ნებ­და იმას, რაც 5 ივ­ლისს მოხ­და. რამ­დე­ნიც არ უნდა ილა­პა­რა­კოს ხე­ი­სუფ­ლე­ბამ, რომ 3 000 თუ 3 500 პო­ლი­ცი­ე­ლი ჰყავ­და გა­მოყ­ვა­ნი­ლი, მე ეს არ მა­ინ­ტე­რე­სებს - ვნა­ხე, რომ რუს­თა­ველ­ზე, განა შემ­თხვე­ვით რო­მე­ლი­მე ჟურ­ნა­ლისტს, არა­მედ მთლი­ა­ნად, მე­დი­ას გა­უს­წორ­დნენ და ეს პრო­ცე­სი არ იყო ერ­თწუ­თი­ა­ნი - 6 სა­ა­თი გრძელ­დე­ბო­და! როცა ამის შემ­დეგ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა მე­უბ­ნე­ბა, არ ვე­ლო­დი­თო, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, ეს ვინ­მემ და­ი­ჯე­როს? ყვე­ლა­ზე უკე­თეს ვა­რი­ან­ტში ის, რაც 5 ივ­ლისს ხდე­ბო­და, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის­გან წაყ­რუ­ე­ბის პო­ლი­ტი­კა იყო, თუმ­ცა, ვერც იმას გა­მო­რი­ცხავ, რომ თუ მთლი­ა­ნად ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა თუ არა, ვი­ღა­ცე­ბი ამას პი­რი­ქით აქე­ზებ­დნენ, თა­ნაც თუ იმა­საც გა­ვიხ­სე­ნებთ, რომ დი­ლით პრე­მი­ე­რის გა­მოს­ვლა ფაქ­ტობ­რი­ვად, იმას ნიშ­ნავ­და, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ მარ­თლა ხელი და­ი­ბა­ნა და გვერ­დზე გად­გა... სა­ერ­თოდ რა­ზეა ლა­პა­რა­კი? დიახ, ეს არის ახა­ლი გა­რე­მო­ე­ბა, მაგ­რამ არის ეს ის გა­რე­მო­ე­ბა, რო­მე­ლიც იმ სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბით, რაც ზე­მოთ იყო გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი, აი­ძუ­ლებს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, ის დათ­მო­ბა­ზე და რიგ­გა­რე­შე არ­ჩევ­ნებ­ზე წა­ვი­დეს?

სხვა­ნა­ი­რად რომ შევ­ხე­დოთ ამ სი­ტუ­ა­ცი­ას, ე.ი. მე რო­გორც ვხე­დავ, ქვე­ყა­ნა­ში მი­დის ძა­ლა­უფ­ლე­ბის­თვის ბრძო­ლა, და­ნარ­ჩე­ნი, ხალ­ხი, გა­ჭირ­ვე­ბა, პატ­რი­ო­ტიზ­მი, ევ­რო­პუ­ლი მო­მა­ვა­ლი და ა.შ. - სულ ყვე­ლა­ფე­რი შე­სა­ფუ­თი მა­სა­ლაა იმის­თვის, რაც სი­ნამ­დვი­ლე­ში ხდე­ბა. ძა­ლა­უფ­ლე­ბის­თვის იბ­რძვის ოპო­ზი­ცი­აც და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბაც. მათ­ში რა­ღაც ნა­წი­ლი, რა თქმა უნდა, შედ­გე­ბა ადა­მი­ა­ნე­ბის­გან, რომ­ლე­ბიც გულ­წრფე­ლად იბ­რძვი­ან ამ ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის­თვის, მაგ­რამ ეს იმ­დე­ნად მცი­რე ნა­წი­ლია ორი­ვე მხრი­დან, რომ სა­ერ­თო სუ­რათ­ზე გავ­ლე­ნას ვერ ახ­დე­ნენ. ამ პო­ზი­ცი­ი­დან უნდა შევ­ხე­დოთ, წავა კი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა დათ­მო­ბა­ზე და სა­ერ­თოდ, რას ნიშ­ნავს მათ­თვის დათ­მო­ბა? თუ პრე­მი­ე­რი გა­დად­გე­ბა, მი­ნის­ტრი გა­დად­გე­ბა, ოპო­ზი­ცი­ის იმ მო­თხოვ­ნებს შე­ას­რუ­ლე­ბენ, რა­ზე­ცაა სა­უ­ბა­რი, ეს ნიშ­ნავს, რომ მან ფაქ­ტობ­რი­ვად, წი­ნას­წარ უნდა აღი­ა­როს, რომ ოქ­ტომ­ბერ­ში არ­ჩევ­ნებ­ში მარ­ცხდე­ბა. ამი­ტომ, რო­დე­საც ხალ­ხი იმის­თვის იბ­რძვის, რომ ძა­ლა­უფ­ლე­ბა შე­ი­ნარ­ჩუ­ნოს, ამ ნა­ბიჯს რა­ტომ გა­დად­გამს?

მე­ო­რე, 30 წე­ლია ამ ქვე­ყა­ნა­ში ერ­თსა და იმა­ვე წრე­ზე ვტრი­ა­ლებთ, სულ მი­ტინ­გე­ბია და ა.შ. მე არ მახ­სოვს არც ერთი წელი, რო­დე­საც ივ­ლის-აგ­ვის­ტო­ში რა­ღაც ასე­თი მძლავ­რი პრო­ტეს­ტი ყო­ფი­ლი­ყოს, მა­ში­ნაც კი, რო­დე­საც ქვე­ყა­ნა თით­ქმის წკიპ­ზეა მი­სუ­ლი და მო­სახ­ლე­ო­ბის აბ­სო­ლუ­ტუ­რი უმ­რავ­ლე­სო­ბა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას არ ენ­დო­ბა, და­ვუშ­ვათ, რო­გორც იყო შე­ვარ­დნა­ძის და სა­ა­კაშ­ვი­ლის დროს. ივ­ლი­სი და აგ­ვის­ტო მკვდა­რი თვე­ე­ბი იყო. ახლა, რო­დე­საც ოპო­ზი­ცია იმა­ვეს იწყებს, ივ­ლი­სია - რამ­დენ ხანს გას­ტანს ეს ზე­წო­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ზე, იმა­ვე, მი­ტინ­გე­ბით? თუ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა არ გა­დად­გე­ბა და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ არ გა­დად­გე­ბა, მა­შინ რა პერ­სპექ­ტი­ვა აქვს ოპო­ზი­ცი­ას?

ამას არ ფიქ­რობს ოპო­ზი­ცია. ეს პრო­ცე­სი მათ უნდა გა­მო­ე­ყე­ნე­ბი­ნათ იმის­თვის, რომ თან­და­თა­ნო­ბით ზე­წო­ლა გა­ნე­ხორ­ცი­ე­ლე­ბი­ნათ ისე, რომ ოქ­ტომ­ბერ­ში ოპო­ზი­ცი­ის რე­ი­ტინ­გი ყო­ფი­ლი­ყო მაქ­სი­მა­ლუ­რად მა­ღა­ლი, რათა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას 43% ვერ აეღო. ამის­თვის უნდა გა­მო­ე­ყე­ნე­ბი­ნათ სა­პარ­ლა­მენ­ტო ტრი­ბუ­ნა, კო­მი­სი­ის შექ­მნა, სა­ერ­თა­შო­რი­სო თა­ნა­მე­გობ­რო­ბის ჩარ­თვა და ყვე­ლა მე­ქა­ნიზ­მი. შე­იძ­ლე­ბა, ვინ­მეს ცუდი პა­რა­ლე­ლი ეგო­ნოს, მაგ­რამ პირ­ვე­ლად არ ხდე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში, რო­დე­საც ჟურ­ნა­ლის­ტი გარ­და­იც­ვა­ლა - ყვე­ლას ახ­სოვს გი­ორ­გი სა­ნა­ი­ას გარ­დაც­ვა­ლე­ბა. მა­ში­ნაც, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა, ფაქ­ტობ­რი­ვად, მორ­ყე­უ­ლი იყო, მაგ­რამ იმ­ჟა­მინ­დელ­მა ოპო­ზი­ცი­ამ გა­ცი­ლე­ბით სწო­რად წარ­მარ­თა ამის შემ­დგომ პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სი. ტრა­გე­დია მოხ­და, რო­მე­ლიც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ბრალ­დე­ბო­და, მაგ­რამ ოპო­ზი­ცი­ამ ქუ­ჩა­ში კი არ და­ი­წყო ამა­ზე ყვი­რი­ლი, სამ­გლო­ვი­ა­რო პრო­ცე­სი შექ­მნა და ამით ჩვე­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბის გული მო­ი­გო, თა­ვის მხა­რეს გა­და­იყ­ვა­ნა. დღეს, რო­დე­საც ჟურ­ნა­ლის­ტებ­ზე ზე­წო­ლაა, ცხა­დია, ეს უნდა გა­აპ­რო­ტეს­ტო და ამა­ზე არც ვკა­მა­თობთ.

მაგ­რამ რო­დე­საც ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი გა­მო­დი­ან და პრე­მი­ე­რის გა­დად­გო­მას ითხო­ვენ, მე­დია რო­გორც კი გა­და­დის იმ ფლანგზე, სა­დაც პო­ლი­ტი­კუ­რი აქ­ტი­ვო­ბე­ბი და მო­თხოვ­ნე­ბია, ჩათ­ვა­ლეთ, რომ ის ისე­დაც უკვე ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის თა­მაშს თა­მა­შობს. პრე­მი­ე­რის გან­ცხა­დე­ბა გა­იხ­სე­ნეთ, მან თქვა, რომ არ­სე­ბობს ისე­თი მე­დია სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი, რო­მე­ლიც ოპო­ზი­ცი­ას წარ­მო­ად­გენ­სო. მე­დი­ას უნდა და­ე­ყე­ნე­ბი­ნა ერ­თა­დერ­თი მო­თხოვ­ნა, რომ სას­წრა­ფოდ იქ­ნას ყვე­ლა­ფე­რი გა­მო­ძი­ე­ბუ­ლი, ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით უნდა ყო­ფი­ლი­ყო ჩა­რე­უ­ლი და არა - მო­ე­თხო­ვა პრე­მი­ე­რის გა­დად­გო­მა. ანუ იმა­ვეს ითხოვს, რა­საც "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა“... თუ თა­მა­ში მი­დის იმა­ზე, რომ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მხარ­და­ჭე­რა მო­ი­პო­ვო, მა­შინ ჯერ ის უნდა გან­სა­ზღვრო, მო­სახ­ლე­ო­ბას რა უნდა. მი­უ­ხე­და­ვად ყვე­ლაფ­რი­სა, რაც მოხ­და, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ყვე­ლა­ზე მე­ტად რი­სიც ეში­ნი­ათ, არას­ტა­ბი­ლუ­რო­ბაა. რო­დე­საც ასეთ ვი­თა­რე­ბა­ში რა­დი­კა­ლურ მო­თხოვ­ნას აყე­ნებ და თვლი, რომ უნდა გა­მო­ვი­დეს ქუ­ჩა­ში ქუდ­ზე კაცი და ა.შ. თუ ამას წა­ა­გებ და ხალ­ხი არ გა­მო­ვა, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა კი­დევ უფრო გა­თავ­ხედ­დე­ბა - ოპო­ზი­ცი­ის მხრი­დან ვლა­პა­რა­კობ, ამის გა­გე­ბა და და­ნახ­ვა ნუთუ ასე რთუ­ლია? ესაა პრობ­ლე­მა, რო­დე­საც ოპო­ზი­ცია არ ფიქ­რობს. ღმერ­თო, მა­პა­ტიე და ხან­და­ხან მგო­ნია, რომ ოპო­ზი­ცი­ა­ში არის ხალ­ხი, რო­მე­ლიც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის თა­მაშს თა­მა­შობს - რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, ასე იდი­ო­ტუ­რად იმე­ო­რებ­დე ერ­თსა და იმა­ვე სი­სუ­ლე­ლეს?“ - აღ­ნიშ­ნავს ვახ­ტანგ ძა­ბი­რა­ძე.

• "ჯე­ო­ქე­ი­სის“ თავ­მჯდო­მა­რე, ვიქ­ტორ ყი­ფი­ა­ნი:

"ოპო­ზი­ცი­ა­ზე ან გნე­ბავთ, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ზე სა­უბ­რი­სას, ვფიქ­რობ, ყვე­ლა­ნი ერთ, ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვან სა­კი­თხზე უნდა შევ­თან­ხმდეთ, რომ ამ ქვეყ­ნის პო­ლი­ტი­კუ­რი მო­მავ­ლის და­ყო­ფა სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო ან ოპო­ზი­ცი­ურ ნა­წი­ლად შიდა საქ­მე­ებ­ში ძა­ლი­ან კონ­ტრპრო­დუქ­ტი­უ­ლი, ხოლო სა­გა­რეო ას­პა­რეზ­ზე ქვეყ­ნის იმი­ჯი­სა და მისი რე­პუ­ტა­ცი­ის სა­ზი­ა­ნოა. თა­ნა­მედ­რო­ვე პო­ლი­ტი­კურ ცხოვ­რე­ბა­ში გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა­თა მი­ღე­ბა კარ­გა ხა­ნია, მხო­ლოდ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის საქ­მე არ გახ­და - დღეს ოპო­ზი­ცია, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მას ოპო­ზი­ცია ჰქვია, სა­ქარ­თვე­ლო იქ­ნე­ბა თუ სხვა რო­მე­ლი­მე ქვე­ყა­ნა, თა­ნაბ­რად პა­სუ­ხის­მგე­ბე­ლია პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სის სტა­ბი­ლუ­რო­ბა­სა და შე­დე­გი­ა­ნო­ბა­ზე. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, გან­ცხა­დე­ბე­ბი, რო­მე­ლიც მო­ვის­მი­ნეთ, რომ სა­პარ­ლა­მენ­ტო ოპო­ზი­ცი­ის მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ნი­მუ­მამ­დე იქ­ნეს დაყ­ვა­ნი­ლი სა­პარ­ლა­მენ­ტო ფორ­მატ­ში, ვფიქ­რობ, ჩვენ იმ პრინ­ცი­პებს, რო­მე­ლიც აღ­ვნიშ­ნეთ, ოპო­ზი­ცი­ის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა­სა და პრო­ცეს­ში წინ­და­ხე­დუ­ლო­ბა­ზე, ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა და ქვეყ­ნის­თვის სი­კე­თის მომ­ტა­ნი არ იქ­ნე­ბა.

პო­ლი­ტი­კა სხვა არა­ფე­რია, თუ არა მაქ­სი­მა­ლუ­რი ჩარ­თუ­ლო­ბა, მაქ­სი­მა­ლუ­რი თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა ყვე­ლა აქ­ტო­რის მხრი­დან და რო­დე­საც ყვე­ლა აქ­ტორ­ზე ვლა­პა­რა­კობთ, აქ ოპო­ზი­ცია მო­ი­აზ­რე­ბა, რო­გორც ერთ-ერთი უმ­თავ­რე­სი აქ­ტო­რი, მით უმე­ტეს, რო­დე­საც სა­უ­ბა­რი სა­პარ­ლა­მენ­ტო ოპო­ზი­ცი­ა­ზეა. ამ­დე­ნად, პა­ტივ­ცე­მულ ოპო­ზი­ცი­ო­ნე­რებს შე­ვახ­სე­ნებ­დი იმ აქ­სი­ო­მას, რომ მათი სხვა­დას­ხვა პრო­ცე­სი­დან გან­ზე გად­გო­მა სა­ზი­ა­ნო იქ­ნე­ბა სა­ერ­თო ქარ­თუ­ლი დღის წეს­რი­გის­თვის და ჩვენ პრაქ­ტი­კუ­ლად, ჩვენს პარტნი­ო­რებ­თან იმა­ვე წრე­ზე წას­ვლა მოგ­ვი­წევს, რო­დე­საც ჩვენ ვარ­წმუ­ნებ­დით, რომ ეს ქვე­ყა­ნა ევ­რო­ატ­ლან­ტი­კუ­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­ი­სა და ოჯა­ხის სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნი წევ­რო­ბის ღირ­სი იყო. ჩემი მო­წო­დე­ბა იქ­ნე­ბა, კი­დევ ერთხელ და­ფიქ­რდნენ, ამ გან­ცხა­დე­ბა­თა რე­ა­ლი­ზე­ბის შე­დე­გად შე­საძ­ლო და პრაქ­ტი­კუ­ლად, გარ­და­უ­ვალ შე­დე­გებ­ზე.

ერთი პე­რი­ო­დი მე­გო­ნა და შე­იძ­ლე­ბა, ზედ­მე­ტად ოპ­ტი­მის­ტუ­რად, რომ ქარ­თუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ცხოვ­რე­ბა სა­ბო­ლო­ოდ და­ემ­შვი­დო­ბა ე.წ. ქუ­ჩის დე­მოკ­რა­ტი­ას. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ის მო­წო­დე­ბე­ბი, რო­მე­ლიც გვეს­მის, ვფიქ­რობ, პრო­ცესს არ­ცთუ მიმ­ზიდ­ველ სა­ხეს აძ­ლევს. ჩემი აზ­რით, რო­გო­რიც არ უნდა იყოს უთან­ხმო­ე­ბის სა­კი­თხი პრო­ცე­სის მო­ნა­წი­ლე­ებს შო­რის, ალ­ბათ, მათ ყვე­ლას ერთი რამ უნდა აერ­თი­ა­ნებ­დეს - ქვეყ­ნის ცი­ვი­ლუ­რო­ბა და მისი პრეს­ტი­ჟი სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის წი­ნა­შე. თქვენ წარ­მო­გიდ­გე­ნი­ათ, იმ წვა­ლე­ბის შემ­დეგ, რაც ევ­რო­კავ­ში­რის მხრი­დან ფა­სი­ლი­ტა­ცი­ი­სა და მე­დი­ა­ცი­ის პრო­ცესს უკავ­შირ­დე­ბო­და, ჩვენ რომ და­ვუბ­რუნ­დეთ ისევ სა­წყის პო­ზი­ცი­ებს, რო­გორ მო­ვა­ხე­რებთ იმა­ზე გან­მარ­ტე­ბებს, თუ რა­ტომ გა­დავ­ყა­რეთ წყალ­ში ის ძა­ლის­ხმე­ვა, რო­მე­ლიც თა­ნაბ­რად და­ი­ა­ხარ­ჯა რო­გორც ქარ­თუ­ლი მხრი­დან, ასე­ვე ევ­რო­პუ­ლი ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის მხრი­დან? მე მგო­ნი, ეს იქ­ნე­ბა ძა­ლი­ან სა­ბე­დის­წე­რო შეც­დო­მა და კი­დევ ძა­ლი­ან დიდი დრო და ძა­ლის­ხმე­ვა დაგ­ვჭირ­დე­ბა, რომ ისევ ელე­მენ­ტა­რუ­ლი ნდო­ბა და­ვიბ­რუ­ნოთ ჩვე­ნი ევ­რო­პე­ლი პარტნი­ო­რე­ბის თვალ­ში. ამი­ტომ, ჩემი და­ბე­ჯი­თე­ბი­თი თხოვ­ნა და მო­წო­დე­ბა იქ­ნე­ბა, რომ ჩვენ დიდ სუ­რათ­ში და­ვი­ნა­ხოთ ამ გა­და­ყწ­ვე­ტი­ლე­ბა­თა შე­დე­გი, დიდ სუ­რათ­ში მო­ვახ­დი­ნოთ ამა თუ იმ გან­ცხა­დე­ბის პრო­ექ­ტი­რე­ბა და ასე თუ გა­ვა­კე­თებთ, ქვეყ­ნის გრძელ­ვა­დი­ა­ნი პერ­სპექ­ტი­ვის ჭრილ­ში, მისი ხვა­ლინ­დე­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან, შე­იძ­ლე­ბა, ამა თუ იმ გან­ცხა­დე­ბის რე­ა­ლურ აღ­სრუ­ლე­ბა­ზე სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ამა თუ იმ პო­ლი­ტი­კურ­მა ძა­ლამ უარი თქვას“, - აღ­ნიშ­ნავს ვიქ­ტორ ყი­ფი­ა­ნი.