15
მარტიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
უცხოური მედია კვლავ აქტიურად ეხმაურება შავ ზღვაში მომხდარ ბოლოდროინელ ინციდენტებს.
სწორედ შავ ზღვაზე ომისა და მშვიდობის საკითხს შეეხება ამერიკულ ჟურნალ "ნეიშენელ ინთერესთში" («The National Interest») გამოქვეყნებული სტატია, სათაურით: "პუტინი ეჭვობს, რომ შავ ზღვაში ნატო რუსეთს დაამარცხებს“ (ავტორი - მარკ ეპისკოპოსი).
"რუსეთის გაძლიერება შავ ზღვაზე, რაც მოსკოვის მიერ ყირიმის მიერთებაში, აგრეთვე ნახევარკუნძულის სამხედრო ბასტიონად გადაქცევაში გამოიხატა, კონფლიქტის წარმოქმნის შემთხვევაში, ნატოს გამარჯვების შანსებს არ უტოვებს“, - ნათქვამია პუბლიკაციაში, რომლის ავტორი რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმირ პუტინის განცხადებას ეყრდნობა - რუსულ გემებს ბრიტანულ გემი "დეფენდერი“ რომც ჩაეძირა, მესამე მსოფლიო ომი მაინც არ დაიწყებოდა, რადგან ბრიტანეთმა იცის - მასში ვერ გაიმარჯვებდაო.
სტატიის ავტორის აზრით:
"პრეზიდენტის პოზიცია, მოგვწონს თუ არ მოგვწონს, სრულიად გასაგებია. შავი ზღვის აკვატორიაში მშვიდობა და სტაბილურობის საფუძველი ყირიმის სტატუსზეა დამოკიდებული. მართალია, უკრაინა, დასავლეთის რიგი ქვეყნების დახმარებით, ცდილობს თავისი ინტერესები მეტ-ნაკლებად განახორციელოს - ტერიტორიული წყლების შემოფარგვლით და მასში სამხედრო წრთვნების ჩატარების გზით, მაგრამ ეს მცდელობა მხოლოდ სიმბოლურია - კრემლი კიევისა და მისი დასავლელი მხარდამჭერების ყოველ გამოხტომაზე სულ უფრო მკაცრ რეაგირებას ახდენს".
ავტორი მიმოიხილავს რუსეთის შავი ზღვის ფლოტის სამხედრო ძლიერებას და მის აღჭურვას თანამედროვე შეიარაღებით, რომელიც ბოლო წლებში სულ უფრო აქტიურად მიმდინარეობს:
"ნატოსთვის თავის ტკივილად იქცა რუსეთის შავი ზღვის ფლოტის გაძლიერება ახალი მოდერნიზებული გემებით - რაკეტული ფრეგატებით, დიზელ-ელექტრომავალი წყალქვეშა ნავებით, ჰიპერზებგერითი ფრთოსანი რაკეტებით, რომლებიც ხელს უშლიან აშშ-ის მიზნების განხორციელებას რეგიონში.
როგორც მარკ ეპისკოპოსი მიიჩნევს, ნატოს იმედი არ უნდა ჰქონდეს, რომ თურქეთი ბრიუსელს და ვაშინგტონს ყველაფერში მხარს დაუჭერს, რაც კი შავი ზღვის არეალს ეხება:
"თურქეთი ნატოს წევრია, მაგრამ არ უნდა დაგვავიწყდეს მისი საგარეო პოლიტიკური ზიგზაგები - ანკარა მუდმივად ხელს უშლის ჩრდილოატლანტიკური ალიანსის მიზნების მიღწევას და ვაშინგტონისთვის სამწუხაროდ, მოსკოვთან საკმაოდ მჭიდრო ეკონომიკური და სამხედრო ურთიერთობები აქვს. ცხადია, რომ რუმინეთს, ბულგარეთს, უკრაინას და საქართველოს (რომელთაგან ორი ნატოს წევრია, ორი კი ალიანსის პარტნიორი), სურთ ბოსფორ-დარდანელის სრუტეებში რაც შეიძლება მეტმა ამერიკულმა სამხედრო გემმა გაიაროს, მაგრამ ისინი არ ფლობენ ისეთ სამხედრო-საზღვაო შესაძლებლობებს, რომ ნატოს გაძლიერებაში მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანონ“, - აღნიშნავს ავტორი და ასეთ დასკვნას აკეთებს:
"ნატოს და რუსეთს აქვთ შავ ზღვაზე ეფექტიანი სამხედრო კამპანიის განხორციელების უნარი, მაგრამ არ არსებობს ისეთი სცენარი, რომლის მიხედვით, სავარაუდო კონფლიქტის დროს ალიანსი გამარჯვებას აუცილებლად მიაღწევს“. წყარო
ამ თემაზე აქვეყნებს სტატიას თურქული გაზეთი "ევრენსელიც" («Evrensel»), სათაურით: "ღრუბლები შავ ზღვაზე“, რომელშიც შავი ზღვის აკვატორიაში ბოლო დროს მომხდარი ინციდენტების ფონზე გარკვეული დასკვნებია გაკეთებული (ავტორი - იუჯელ ოზდემირი).
"ღრუბლები, რომლებიც ბოლო რამდენიმე თვეა შავი ზღვის ცაზე შეიკრიბა, დასავლეთის ქვეყნების მიერ რუსეთის შესაკავებლად, დღითიდღე შავდება. რეგიონში ბატონობისთვის ბრძოლა, როგორც ჩანს, ისევ ყირიმით იწყება. თუ თვალს გადავავლებთ უკანასკნელი მოვლენებს, გასაგები ხდება, რომ შავი ზღვა დენთის კასრად გადაიქცა და იმის ალბათობა, რომ ნაპერწკლისგან შეიძლება ომმა იფეთქოს, სულ უფრო იკვეთება. ზედიზედ ტარდება მანევრები, რათა რუსეთმა უკრაინის გულში - ყირიმში ჩაცემული ის დანა ამოიღოს, რომელიც ნახევარკუნძულის მიერთებით გამოიხატა 2014 წელს“, - აღნიშნულია სტატიაში, რომელშიც ავტორი ვრცლად აღწერს როგორც ბრიტანულ გემ "დეფენდერთან“ დაკავშირებულ ამბებს, ასევე ევროატლანტიკური ალიანსის მიერ ბრიუსელის სამიტზე განხილულ საკითხებს, შავ ზღვაზე ჩატარებულ ნატოს სამხედრო წრთვნებს.
შავი ზღვის აკვატორიაში ალიანსის პერმანენტული სამხედრო მანევრების ერთ-ერთ ასპექტს რუსეთის დაშინება წარმოადგენს - მისი საზღვრების ბლოკირებას სამხრეთ-დასავლეთიდან, რომელიც უპირველეს ყოფლისა, ყირიმზე მოსკოვის კონტროლის წინააღმდეგაა მიმართული. დასავლეთისათვის ყირიმის რუსეთისადმი მიერთება მძიმე დარტყმა იყო, რომლის გადატანა ძალზე რთულია. რადგანაც დასავლეთი ცდილობს სტატუს კვოს აღდგენას, ყირიმის მეორე ომის დაწყება გამორიცხული არ არის. ყირიმის პირველი ომი 1853-56 წლებში მიმდინარეობდა. მასში მონაწილე ქვეყნებსა და ალიანსებს თუ დღევანდელს შევადარებთ (თურქეთი, დიდი ბრიტანეთი, რუსეთი...), ძალთა იმდროინდელი განლაგება ძალიან ჰგავს ამჟამინდელს. ყირიმის პირველ ომში ოსმალეთმა, დასავლეთის მხარდაჭერით, რუსეთზე გაიმარჯვა, მაგრამ რადგანაც თურქეთი ომიდან ძალიან დასუსტებული გამოვიდა, შეიძლება ითქვას, რომ ეს გამარჯვება დამარცხების ტოლფასი იყო.
პარიზის შეთანხმების შედეგად, ყირიმის პირველი ომის შემდეგ, შავი ზღვა, დღევანდელი გაგებით, "დემილიტარიზებულ ზონად“ გამოცხადდა, მაგრამ შემდეგ ისევ ყველაფერი საწყისს დაუბრუნდა - შავი ზღვა ისევ გაივსო თურქეთისა და რუსეთის საბრძოლო ხომალდებით, ბოლო წლებში კი მას ნატოს სხვა სახელმწიფოების გემებიც დაემატნენ... დაძაბულობა მატულობს და პროვოკაცია ყოველ წუთს შეიძლება მოხდეს.
შეიძლება ითქვას, რომ შავი ზღვის გასაღები, სრუტეების სახით, თურქეთის ხელშია. თუმცა მოვლენები გვაჩვენებს, თურქეთი კი არ ხურავს, ზღვის კარს უფრო ფართოდ აღებს - მუდმივად ფართოვდება სამხედრო წრთვნების მონაწილეთა რაოდენობა. ამიტომაც ის, რაც შავ ზღვაზე ხდება, უშუალოდ შეეხება თურქეთსაც, განსაკუთრებით კი თურქეთ-რუსეთის ურთიერთობებს", - ასეთ დასკვნას აკეთებს თურქული გაზეთი. წყარო
მოამზადა სიმონ კილაძემ
მაგარი სტატიაა!
ეს დალოცვილი პრაიდზე ისეᲗი ამბები ატეხეს და Თუ Შავ ზᲦვაᲨი რუსეᲗი Თქვენს გემებს ბომბებს ესროდა, მაᲨინ სად იყავიᲗ..