ალ­ბათ ჩვენ­ში არ არ­სე­ბობს ადა­მი­ა­ნი, ერთხელ მა­ინც არ ჰქონ­დეს ნა­ნა­ხი უკ­ვდა­ვი სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სპექ­ტაკ­ლი "ჯერ და­ი­ხოც­ნენ, მერე იქორ­წი­ნეს", რო­მელ­შიც გე­ნი­ა­ლუ­რი არ­ტის­ტე­ბი - ვასო გო­ძი­აშ­ვი­ლი, ზაზა ლე­ბა­ნი­ძე, გივი ბე­რი­კაშ­ვი­ლი, მურ­მან ჯი­ნო­რია და მათ­თან ერ­თად, იმ დრო­ი­სათ­ვის დამ­წყე­ბი ახალ­გაზ­რდა მსა­ხი­ო­ბე­ბი თა­მა­შო­ბენ.

სპექ­ტაკ­ლის რჟი­სო­რი გი­ორ­გი (კახა) კა­ხაბ­რიშ­ვი­ლია, რო­მე­ლის სამ­წუ­ხა­როდ, გუ­შინ 74 წლის ასაკ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა... ბა­ტონ­მა კა­ხამ მისი წას­ვლით ბევრ ადა­მი­ანს დას­წყვი­ტა გული. სა­ტე­ლე­ვი­ზიო თე­ატ­რის რე­ჟი­სო­რის კა­რი­ე­რა ამ სპექ­ტაკ­ლით 22 წლის ასაკ­ში წარ­მა­ტე­ბუ­ლად და­ი­წყო. ის დიდი ქარ­თვე­ლი რე­ჟი­სო­რის მი­ხე­ილ თუ­მა­ნიშ­ვი­ლის მო­წა­ფე გახ­ლდათ. დამ­თავ­რე­ბუ­ლი ჰქონ­და თე­ატ­რა­ლუ­რი ინ­სტი­ტუ­ტი. იყო დრა­მის რე­ჟი­სო­რი, თუმ­ცა თე­ატ­რში არც ერთი დღე არ უმუ­შა­ვია, რად­გა­ნაც ისე აე­წყო მისი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი საქ­მი­ნო­ბა, რომ თე­ატ­რა­ლუ­რი ინ­სტი­ტუ­ტი­დან პირ­და­პირ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მოხ­ვდა და სამი ათე­უ­ლი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ქარ­თვე­ლოს "პირ­ველ არხზე" მოღ­ვა­წე­ობ­და.

საქ­მი­ა­ნო­ბა თა­ვი­დან ტე­ლე­გა­და­ცე­მე­ბის რე­ჟი­სო­რო­ბით და­ი­წყო და შენ­დეგ უკვე სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ტე­ლე­თე­ატ­რის მთა­ვა­რი რე­ჟი­სო­რი და სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი იყო. თა­ვი­სი დამ­სა­ხუ­რე­ბის გამო ქარ­თუ­ლი სა­ტე­ლე­ვი­ზიო თე­ატ­რის პატ­რი­არ­ქსაც უწო­დე­ბენ.

"რო­დე­საც სპექ­ტა­ლი ("ჯერ და­ი­ხოც­ნენ, მერე იქორ­წი­ნეს") სა­ქარ­თვე­ლოს ტე­ლე­ვი­ზი­ით გა­ვი­და, პირ­ვე­ლი, ვინც და­მი­რე­კა, ეს ჩემს სი­ცო­ცხლე­ში არ და­მა­ვი­წყდე­ბა, სე­სი­ლია თა­ყა­იშ­ვი­ლი იყო, - უკვე მიყ­ვარ­ხარ, ასე­თი კარ­გი საქ­მე რომ გა­ა­კე­თე (ის და ვასო გო­ძი­აშ­ვი­ლი უკვე და­ცი­ლე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ)... ბა­ტო­ნი ვასო ჩემ­თვის უდი­დე­სი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მის გაკ­ვე­თი­ლი იყო. ის ყო­ველ რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე მოს­ვლის წინ სა­კუ­თარ იდე­ებს მი­თან­ხმებ­და,“ - ასე ყვე­ბო­და ბა­ტო­ნი კახა წლე­ბის წინ ჩვენ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში.

ასევე დაგაინტერესებთ

12:46 / 20-05-2021

გარდაიცვალა რეჟისორი კახა კახაბრიშვილი

მისი შემ­დე­გი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ნა­მუ­შე­ვა­რი "უჩინ­მა­ჩი­ნის ქუდი“ იყო, სა­დაც ბა­ტო­ნი ერო­სი მან­ჯგა­ლა­ძე მო­ნა­წი­ლე­ობ­და. ამის შემ­დეგ ერო­სი მან­ჯგა­ლა­ძი­სა და რე­ჟი­სო­რის შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი საქ­მი­ა­ნო­ბა ერ­თმა­ნეთს ისე და­უ­კავ­შირ­და, რომ 6 სპექ­ტაკლზე იმუ­შა­ვეს - "გვა­დი ბიგ­ვა", "საბა ტა­ბი­ძის ორ­შა­ბა­თე­ბი", "ვა­ზის ყვა­ვი­ლო­ბა", "ხო­რუ­მი ქარ­თუ­ლი ცეკ­ვაა", "მტრე­დის მო­ტა­ნი­ლი ბა­რა­თე­ბი" და კი­დევ არა­ერ­თი სპექ­ტაკ­ლი...

ნი­კო­ლოზ წუ­ლუ­კი­ძე, თე­ატრმ­ცოდ­ნე:

"გული დამ­წყდა, რომ ქარ­თულ თე­ატ­რა­ლურ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ასე­თი კაცი, სა­ტე­ლე­ვი­ზიო თე­ატ­რის ყვე­ლა­ზე აქ­ტი­უ­რი მოღ­ვა­წე გა­მო­აკ­ლდა. რაც გა­კე­თე­ბუ­ლი აქვს, თით­ქმის ყვე­ლა­ფე­რი გე­ნი­ა­ლურ არ­ტისტს ერო­სი მან­ჯგა­ლა­ძეს უკავ­შირ­დე­ბა. შარ­შან ერო­სის 95 წლის იუ­ბი­ლე რომ აღ­ვნიშ­ნე, ბა­ტო­ნი კახა ერო­სის სა­ხე­ლო­ბის ჯილ­დო­თი და­ვა­ჯილ­დო­ვეთ. ალ­ბათ ეს იყო მისი ერთ-ერთი ბოლო ჯილ­დო და გა­ხა­რე­ბა. შე­უძ­ლოდ იყო, თუმ­ცა გა­ჭირ­ვე­ბით მა­ინც მო­ვი­და, სცე­ნა­ზე ვერ ამო­ვი­და, ამი­ტომ, ჯილ­დო პარ­ტერ­ში ჩა­ვუ­ტა­ნეთ. ერო­სის თე­ატ­რის სცე­ნა­ზე პა­უ­ზა რომ ჰქონ­და, ის პე­რი­ო­დი მას­თან სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სპექ­ტაკ­ლებ­ში მუ­შა­ო­ბამ გა­და­ა­ტა­ნი­ნა. მი­ხა­რია, რომ მისი ავ­ტო­რო­ბით ასე­თი სა­ინ­ტე­რე­სო სპექ­ტაკ­ლე­ბი დარ­ჩა და მათ­გან ერთ-ერთი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლია - „ჯერ და­ი­ხოც­ნენ, მერე იქორ­წი­ნეს“, სა­დაც ვასო გი­ძი­აშ­ვი­ლი­სა და ზაზა ლე­ბა­ნი­ძის გე­ნი­ა­ლუ­რი დუ­ე­ტი შედ­გა. ვუ­თა­ნაგ­რძნობ ქარ­თულ თე­ატრს ამ და­ნაკ­ლისს. ის პე­და­გო­გი­ურ მოღ­ვა­წე­ო­ბა­საც ეწე­ო­და, ჰყავ­და მოს­წავ­ლე­ე­ბი და იყო გა­მორ­ჩე­უ­ლად მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი".

კახა კა­ხაბ­რიშ­ვილს სხვა­დას­ხვა წელს ეკა­ვა საქ­ტე­ლე­რა­დი­ო­კორ­პო­რა­ცი­ის თავ­მჯდო­მა­რის მო­ად­გი­ლის, ტე­ლე­ვი­ზი­ის სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი­სა და გა­ერ­თი­ა­ნე­ბა "თე­ატ­რო­ნის“ ხელ­მძღვა­ნე­ლის პოს­ტი. მისი ინი­ცი­ა­ტი­ვით და­ი­წყო სა­ქარ­თვე­ლოს ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში ტე­ლე­სე­რი­ა­ლე­ბის ქარ­თუ­ლად გახ­მო­ვა­ნე­ბა.

ჟურ­ნა­ლის­ტმა ნატო ონი­ან­მა კახა კა­ხაბ­რიშ­ვი­ლი ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მუ­შა­ო­ბი­სას გა­იც­ნო, ისი­ნი ერ­თად საქ­მი­ა­ნობ­დნენ შემ­დეგ ტე­ლე­ვი­ზი­ის ინ­სტი­ტუ­ტშიც:

"ბო­ლოს სულ ცოტა ხნის წინ ვე­ლა­პა­რა­კე, აღ­დგო­მა მო­მი­ლო­ცა, მძი­მედ ვი­ყა­ვიო, მი­თხრა, მაგ­რამ ექიმს ემად­ლი­ე­რე­ბო­და, გა­მოვ­ძვე­რი სი­ტუ­ა­ცი­ი­და­ნო. გა­მი­ხარ­და ასე რომ დამ­თავ­რდა ყვე­ლა­ფე­რი. მის გარ­დაც­ვა­ლე­ბას არაფ­რით ვე­ლო­დი. არც კი მჯე­რა, რომ ეს სი­მარ­თლეა. ვიდ­რე კა­ხას გა­ვიც­ნობ­დი, მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლო ალ­ბათ აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბუ­ლი იყო მისი სპექ­ტაკ­ლით "ჯერ და­ი­ხოც­ნენ, მერე იქორ­წი­ნეს". ასე­ვე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სპექ­ტაკ­ლი იყო მისი "უჩინ­მა­ჩი­ნის ქუდი", "გვა­დი ბიგ­ვა"... ეს ყვე­ლა­ფე­რი ვი­ცო­დი და ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში რომ გა­მაც­ნეს, მისი გვა­რი და სა­ხე­ლი მი­თხეს, პირ­ვე­ლი ასო­ცი­ა­ცია, რაც წა­მო­ვი­და, იყო „მა­ში­კო!, სუ­ლი­კოო!“ - თავი ვერ შე­ვი­კა­ვე და ასე მივ­მარ­თე. ამა­ზე ბევ­რი იცი­ნა. გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ბუ­ნე­ბის ადა­მი­ა­ნი იყო, იმ სუ­ლის, რომ­ლე­ბიც სამ­წუ­ხა­როდ ამ ქა­ლაქს ნელ-ნელა ტო­ვე­ბენ. ნამ­დვი­ლი თბი­ლი­სე­ლი გახ­ლდათ, თა­ვი­სი აღ­ზრდით, ხა­სი­ა­თით, რო­მელ­საც ჰქონ­და მკაც­რად გან­სა­ზღვრუ­ლი ზნე­ობ­რი­ვი კო­დექ­სი, თა­ვი­სი ქცე­ვის წე­სე­ბი.

სულ მიყ­ვე­ბო­და მისი ბავ­შვო­ბის შე­სა­ხებ ამ­ბებს და ეს იყო რა­ღაც­ნა­ი­რად რე­ჟი­სო­რის თვა­ლით და­ნა­ხუ­ლი მისი სამ­ყა­რო. მა­გა­ლი­თად, მახ­სოვს ყვე­ბო­და, რო­გორ ყი­დუ­ლობ­და ნო­ქა­რის­გან (უყ­ვარ­და ასე­თი სი­ტყვე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბა) ერთ კილო შა­ქარს, როცა ქვე­ყა­ნა­ში დიდი გა­ჭირ­ვე­ბა იყო და არა­ფე­რი იშო­ვე­ბო­და. ნო­ქა­რი კი ცოტა ზედ­მეტს მიყ­რი­დაო. იმის­თვის, რომ ბავ­შვს გზა­ში შაქ­რის ნა­ტე­ხე­ბი მე­ჭა­მა, დე­დას­თვის ზუს­ტი წონა მი­მე­ტა­ნა სახ­ლში, რომ მშო­ბელს არ ეფიქ­რა, ბავ­შვს ნო­ქარ­მა წო­ნა­ში მო­ა­ტყუა და შა­ქა­რი და­აკ­ლოო.

წარ­მო­გიდ­გე­ნია, რო­გო­რი ხალ­ხი იყო? - იტყო­და ხოლ­მე. "ჭრელ აბა­ნო­ში" მე­ქი­სე ჰყავ­და, რო­მელ­საც ერთხელ მის­თვის დიდი სუფ­რა გა­უშ­ლია. გა­მიკ­ვირ­და, რომ სუფ­რა­ზე დამ­პა­ტი­ჟაო. მე და ჩემს ოჯახს სახ­ლი და კარი რომ გვაქვს, შენი და შენ­ნა­ი­რი ხალ­ხის ბრა­ლი­აო, მა­მა­შე­ნიც ჩვე­ნი კლი­ენ­ტი იყოო, არ ვი­ცო­დი, რომ აღარ არის და ეს სუფ­რა მის პა­ტივ­სა­ცე­მა­დაც არი­სო. არ შემ­რცხვე­ბა თუ ვი­ტყვით, რომ მის­თვის ეს სამ­ყა­რო ასე­თი ამ­ბე­ბით იყო ნაქ­სო­ვი. სულ ცდი­ლობ­და ეს ამ­ბე­ბი მო­ე­ყო­ლა, ის ადა­მი­ა­ნად ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის წყა­ლო­ბით ჩა­მო­ყა­ლიბ­და. ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და ისი­ნი და ეს მის სპექ­ტაკ­ლებ­ში ჩანს კი­დეც.

მად­ლი­ე­რი ადა­მი­ა­ნი იყო თა­ვი­სი ბუ­ნე­ბით. მო­ყო­ლი­ლი აქვს, რო­დე­საც სპექ­ტაკლზე მუ­შა­ობ­და, რო­გორ და­ეხ­მა­რა მას ცნო­ბი­ლი პო­ე­ტი, სა­სიმ­ღე­რო ტექ­სტე­ბის ავ­ტო­რი პეტ­რე გრუ­ზინ­სკი, რო­გორ სთხო­ვა დახ­მა­რე­ბა გოგი ცა­ბა­ძეს და მათ სა­ო­ცა­რი ნა­მუ­შევ­რე­ბი შე­უქ­მნეს. ეს სულ ახ­სოვ­და. სა­ო­ცა­რი ბედი ჰქონ­და ამ ადა­მი­ანს, სულ პა­ტა­რა ბიჭი იყო, რო­დე­საც ამ გე­ნი­ა­ლუ­რი სპექ­ტაკ­ლის დად­გმა შეძ­ლო და იქ სცე­ნის კო­რი­ფე­ე­ბი ათა­მა­შა. ამის გამო პე­და­გო­გის მიშა თუ­მა­ნიშ­ვი­ლის მად­ლი­ე­რიც იყო. ამ­ხე­ლა წარ­მა­ტე­ბა მო­ვი­და მის ცხოვ­რე­ბა­ში და არა­ფერს შე­უც­ვლია... მას დიდი წვლი­ლი მი­უ­ძღვის ასე­ვე უცხო­უ­რი ფილ­მე­ბის ქარ­თუ­ლად გახ­მო­ვა­ნე­ბა­ში. სტუ­დია "თე­ატ­რო­ნი“ შექ­მნა, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლი იყო, სა­დაც არა­ერ­თი ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბი იყო და­საქ­მე­ბუ­ლი. დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის მქო­ნე ადა­მი­ა­ნი იყო ყვე­ლას მი­მართ და რა­საც აკე­თებ­და - ხა­რის­ხი­ა­ნად. უღა­ლა­ტო მე­გო­ბა­რი გახ­ლდათ, ყო­ველ­თვის ვგრძნობ­დი მის გვერ­დში დგო­მას, ყო­ველ­თვის თბი­ლად მო­მი­კი­თხავ­და. ყვე­ლა­ზე დიდი სა­ფიქ­რა­ლი ადა­მი­ა­ნი მის­თვის მისი ვაჟი სან­დრო კა­ხაბ­რიშ­ვი­ლი იყო. მისი წარ­მა­ტე­ბა უხა­რო­და და რომ ძა­ლი­ან სე­რი­ო­ზუ­ლი ადა­მი­ა­ნი დად­გა. პა­ტა­რა რომ იყო, სტუ­დენ­ტი მა­შინ ვიც­ნობ­დი და მა­შინ უკვე შემ­დგა­რი იყო. უხა­რო­და მისი წარ­მა­ტე­ბა. თვლი­და, რომ გა­უ­მარ­თლა ცხოვ­რე­ბა­ში, რომ ასე­თი კარ­გი შვი­ლი ჰყავ­და.

- თუმ­ცა პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში დი­დად არ გა­უ­მარ­თლა. მისი მე­უღ­ლე, ანუ სან­დროს დედა ცნო­ბი­ლი მომ­ღე­რა­ლი თა­მარ გვერდწი­თე­ლი იყო...

- ამა­ზე არა­სო­დეს გვი­სა­უბ­რია, რად­გა­ნაც არ მი­მი­ცია ჩემი თა­ვის­თვის უფ­ლე­ბა, ამა­ზე გვე­სა­უბ­რა, ვფიქ­რობ­დი, რომ ეს მის­თვის ყო­ველ­თვის მტკივ­ნე­უ­ლი სა­კი­თხი იყო.

- "ვარ ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ადა­მი­ა­ნი, რად­გა­ნაც ჩემი მე­უღ­ლე წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ცნო­ბი­ლი ქარ­თვე­ლი მომ­ღე­რა­ლი თა­მარ გვერდწი­თე­ლი იყო... გვყავს შე­სა­ნიშ­ნა­ვი შვი­ლი სან­დრო, ის ჩემ­თვი­საც და დე­და­მი­სის­თვი­საც ძვირ­ფა­სია" - ეს მას ჩემ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში აქვს ნათ­ქვა­მი...

- ხომ ვამ­ბობ, ჩვენ ამა­ზე არ გვი­სა­უბ­რია... ვთა­ნამ­შრომ­ლობ­დით ასე­ვე ტე­ლე­ვი­ზი­ის ინ­სტი­ტუ­ტში, კახა იქ რექ­ტო­რი იყო... ხომ ვამ­ბობ, ახლო მე­გობ­რე­ბის ცხოვ­რე­ბა­ში დიდი ად­გი­ლი ეკა­ვა, ყვე­ლას­თვის სით­ბო­სა და ყუ­რა­დღე­ბის გა­ნა­წი­ლე­ბას ახერ­ხებ­და. გული მწყდე­ბა, რომ მალე დას­ვეს სახ­ლში და თა­ვი­სი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი პო­ტენ­ცი­ა­ლის ბო­ლომ­დე გა­მო­ყე­ნე­ბას ვე­ღარ ახერ­ხებ­და. არა­და, ამ­ხე­ლა ენერ­გი­ის და შე­საძ­ლებ­ლო­ბის მქო­ნე ადა­მი­ა­ნი იყო... მოკ­ლედ, ძა­ლი­ან რთუ­ლი გა­სა­აზ­რე­ბე­ლი ამ­ბა­ვია, რომ აღარ არის. მგო­ნია, რომ სხვა­ზე ვლა­პა­რა­კობ“...

AMBEBI.GE მწუ­ა­რე­ბას გა­მოთ­ქვამს გი­ორ­გი (კახა) კა­ხაბ­რიშ­ვი­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის გამო და თა­ნაგ­რძნო­ბას უცხა­დებს მის ოჯახს და ახ­ლობ­ლებს.