პოლიტიკა
სამართალი

12

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის მეთექვსმეტე დღე დაიწყება 21:55-ზე, მთვარე მორიელშია მშვიდობიანი საქმეები წარმატებით დასრულდება. კაპიტალდაბანდებებს მოერიდეთ. კარგი დღეა იურიდიული საკითხების მოსაგვარებლად, სასამართლო პროცესების დასაწყებად. კარგი დღეა შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. გარშემო მყოფებთან ურთიერთობისას გამოიჩინეთ ტაქტი. უფროსს მნიშვნელოვან საკითხებზე საუბრისთვის ნუ შეხვდებით; წვრილ-წვრილი საკითხები მოაგვარეთ. კარგი დღეა დასვენების, მოგზაურობის, ფიზიკური დატვირთვისა და საოჯახო საქმეების შესრულებისთვის. მოერიდეთ ალკოჰოლის მიღებას, მოწევას. არც იშიმშილოთ და არც კუჭი გადატვირთოთ.
მეცნიერება
მსოფლიო
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
სამხედრო
მოზაიკა
სპორტი
Faceამბები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ვიხრჩობი უკვე ამ ქვეყანაში ცხოვრებით! მახრჩობს გაუთავებელი ტყუილი და უიმედობა! მეშინია ჩემი შვილების მომავლის!" - თეა დარჩია
"ვიხრჩობი უკვე ამ ქვეყანაში ცხოვრებით! მახრჩობს გაუთავებელი ტყუილი და უიმედობა! მეშინია ჩემი შვილების მომავლის!" - თეა დარჩია

მო­ცეკ­ვა­ვე თეა დარ­ჩია ქვე­ყა­ნა­ში შექ­მნილ ვი­თა­რე­ბას სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ემო­ცი­უ­რი პოს­ტით ეხ­მა­უ­რე­ბა:

"ვიხ­რჩო­ბი უკვე ამ ქვე­ყა­ნა­ში ცხოვ­რე­ბით!!! მახ­რჩობს ქვე­ყა­ნა, რო­მე­ლიც სი­ცო­ცხლე­სა­ვით მიყ­ვარს, მახ­რჩობს ხალ­ხი, რო­მელ­თან ერ­თა­დაც დავ­ბერ­დი, მახ­რჩობს ტყუ­ი­ლი, ყვენ­გან და ყვე­ლა­ფერ­ში!!! ადა­მი­ა­ნებს ვუს­მენ და თან ჩვე­ვათ მექ­ცა სი­ტყვე­ბის მიღ­მა ტყუ­ი­ლის ძებ­ნა!!! მახ­რჩობს იმა­ზე ფიქ­რი, რომ მო­მა­ვა­ლი არ არ­სე­ბობს, რად­გან რაც მიყ­ვარ­და და რი­თაც ვსულ­დგმუ­ლობ­დი და ვე­თაყ­ვა­ნე­ბო­დი, გაქ­რა!!! გაქ­რა ნდო­ბა, ერ­თო­ბა, სით­ბო, ურ­თი­ე­რო­ბა, იმე­დი, რომ რო­დეს­მე რამე შე­იც­ვლე­ბა, რომ რო­დეს­მე ჩემი სა­ა­მა­ყო ქვე­ყა­ნა და ხალ­ხი სიმ­შვი­დეს და ბედ­ნი­ე­რე­ბას ეღირ­სე­ბა.

მე­ში­ნია ჩემი შვი­ლე­ბის მო­მავ­ლის!!! მე­ში­ნია, რომ ერთხე­ლაც მო­მიბ­რუნ­დე­ბი­ან და დიდი, ცრემ­ლი­ა­ნი და დაბ­ნე­უ­ლი თვა­ლე­ბით მკი­თხა­ვენ, ამ ქვე­ყა­ნა­ში, რა­ტომ გაგ­ვა­ჩი­ნეო??? მე­ში­ნია, რომ პა­სუ­ხი არ მექ­ნე­ბა და ვერც ერთ მი­ზეზს ვერ ვე­ტყვი!!! მე­ში­ნია, იმის, რომ ერთხე­ლაც გა­თე­ნე­ბის შე­მე­შინ­დე­ბა, რად­გან სი­ცო­ცხლე აღარ მო­მინ­დე­ბა!!! ვე­რა­სო­დეს ვი­ფიქ­რებ­დი, რომ შემ­რცხვე­ბო­და, რომ ქარ­თვე­ლი ვარ!!!

სა­ში­ნე­ლე­ბა­აა, როცა საჭ­მე­ლიც გაქვს, თით­ქოს არა­ფე­რი გაკ­ლია, შვი­ლე­ბიც ჯან­მრთე­ლე­ბი და ბან­კის ვალ­საც რა­ღაც­ნა­ი­რად სას­წა­უ­ლით ის­ტუმ­რებ და მთა­ვა­რი, უმ­თავ­რე­სი არ გაქვს ღირ­სე­ბა, სუ­ლი­ე­რი სიმ­შვი­დე, ბედ­ნი­ე­რე­ბის გან­ცდა და მო­მავ­ლის იმე­დი, რომ ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად იქ­ნე­ბა. მაგ­რამ რო­გორ, თუ ერ­თმა­ნე­თი გვძულს, ერ­თმა­ნე­თის გვშურს და ერ­თმა­ნე­თის აუ­ტან­ლო­ბა შხა­მავს, წამ­ლავს და ალ­პობს ჩვენს სუ­ლებს!!!

ვე­რა­სო­დეს ვი­ფიქ­რებ­დი, რომ რო­დეს­მე 90-ია­ნე­ბი მო­მე­ნატ­რე­ბო­და, რომ ვი­ნატ­რებ­დი შიმ­შილს, უშუ­ქო­ბას, უქონ­ლო­ბას სრულ იმ­დრო­ინ­დელ კოშ­მარს, მაგ­რამ მა­შინ ერ­თად ვი­ყა­ვით, ერ­თმუშ­ტად შეკ­რუ­ლე­ბი, ერთი იდე­ის და ერთი ღირ­სე­ბის თა­ვი­სუფ­ლე­ბი და მო­მა­ლის იმე­დის ირ­გვლივ!!! არა­ფე­რი ისე არ ფი­ტავს და ან­გრევს ადა­მი­ანს, რო­გორც გა­უ­თა­ვე­ბე­ლი ტყუ­ი­ლი და უი­მე­დო­ბა!!!

ვე­ღარ ვხე­დავ ქუ­ჩა­ში გა­ღი­მე­ბულ და ბედ­ნი­ერ სა­ხე­ებს, ლა­მაზ და ლაღ ქარ­თვე­ლებს, აღარ ის­მის ქარ­თვე­ლე­ბის სი­ცი­ლი და სიმ­ღე­რა ფან­ჯრე­ბი­დან!!! მხო­ლოდ: და­მეხ­მა­რეთ, მიშ­ვე­ლეთ, შე­მე­წი­ეთ, მშია, მტკი­ვა და მი­ჭირს!!! აი, რა მეს­მის ყო­ველ ფე­ხის ნა­ბიჯ­ზე!!! რო­გორ სე­ირ­ნობთ ქუ­ჩა­ში, რო­გორ გი­ხა­რი­ათ სა­ერ­თოდ ჰა­ე­რი რო­გორ ჩაგ­დით ფილ­ტვებ­ში, როცა ამ­დე­ნი უბე­დუ­რი და სა­სო­წარ­კვე­თი­ლი ადა­მი­ა­ნი, ხელ­გა­მოწ­ვდი­ლი ზის ქუ­ჩა­ში?! რა­ნა­ი­რად?!

ეჰ... სა­დამ­დე და­ვე­დით, გა­რეთ გას­ვლაც კი აღარ მინ­და!!! არც ტე­ლე­ვი­ზო­რის ყუ­რე­ბა აღარ მინ­და და არ­ღარც არაფ­რის მოს­მე­ნა და გა­გე­ბა, არა­ფე­რი კარ­გი არ ხდე­ბა! არა­ფე­რი არ იც­ვლე­ბა, ჩემი სამ­შობ­ლო, ჩემი ქვე­ყა­ნა გა­ჩერ­და და წინ გზა ჩა­ხერ­გი­ლია!!! ყვე­ლა­ზე დიდი უბე­დუ­რე­ბა ისა­აა, რომ ჩვენც ვდგა­ვართ ერთ ად­გი­ლას გა­ყი­ნუ­ლე­ბი და არც არა­ფერს არ ვა­კე­თებთ, მხო­ლოდ ერ­თმა­ნეთს ვუ­ყუ­რებთ სი­ძულ­ვი­ლით, ბოღ­მით და ცა­რი­ე­ლი უსუ­ლო თვა­ლე­ბით!"

მკითხველის კომენტარები / 72 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
სიმართლე.
8

ასე იცის, სხვებზე დაკიდებამ. ჩვენი თავი, ჩვენვე არ გაგვაჩნია.

კი
37

ასე ვართ ბევრნი. მძევლები ვართ ფარისეველი, ბოროტი და მოძალადე ადამიანების. მადლობა ღმერთს ცოტანი არია, მაგრამ მათი არსებობა უკვე აუტანელია ბოლო 20 წელია

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
დღეს, 9 მაისს, მეორე მსოფლიო ომში ფაშიზმზე გამარჯვებიდან 80 წელი შესრულდა
ავტორი:

"ვიხრჩობი უკვე ამ ქვეყანაში ცხოვრებით! მახრჩობს გაუთავებელი ტყუილი და უიმედობა! მეშინია ჩემი შვილების მომავლის!" - თეა დარჩია

"ვიხრჩობი უკვე ამ ქვეყანაში ცხოვრებით! მახრჩობს გაუთავებელი ტყუილი და უიმედობა! მეშინია ჩემი შვილების მომავლის!" - თეა დარჩია

მოცეკვავე თეა დარჩია ქვეყანაში შექმნილ ვითარებას სოციალურ ქსელში ემოციური პოსტით ეხმაურება:

"ვიხრჩობი უკვე ამ ქვეყანაში ცხოვრებით!!! მახრჩობს ქვეყანა, რომელიც სიცოცხლესავით მიყვარს, მახრჩობს ხალხი, რომელთან ერთადაც დავბერდი, მახრჩობს ტყუილი, ყვენგან და ყველაფერში!!! ადამიანებს ვუსმენ და თან ჩვევათ მექცა სიტყვების მიღმა ტყუილის ძებნა!!! მახრჩობს იმაზე ფიქრი, რომ მომავალი არ არსებობს, რადგან რაც მიყვარდა და რითაც ვსულდგმულობდი და ვეთაყვანებოდი, გაქრა!!! გაქრა ნდობა, ერთობა, სითბო, ურთიერობა, იმედი, რომ როდესმე რამე შეიცვლება, რომ როდესმე ჩემი საამაყო ქვეყანა და ხალხი სიმშვიდეს და ბედნიერებას ეღირსება.

მეშინია ჩემი შვილების მომავლის!!! მეშინია, რომ ერთხელაც მომიბრუნდებიან და დიდი, ცრემლიანი და დაბნეული თვალებით მკითხავენ, ამ ქვეყანაში, რატომ გაგვაჩინეო??? მეშინია, რომ პასუხი არ მექნება და ვერც ერთ მიზეზს ვერ ვეტყვი!!! მეშინია, იმის, რომ ერთხელაც გათენების შემეშინდება, რადგან სიცოცხლე აღარ მომინდება!!! ვერასოდეს ვიფიქრებდი, რომ შემრცხვებოდა, რომ ქართველი ვარ!!!

საშინელებააა, როცა საჭმელიც გაქვს, თითქოს არაფერი გაკლია, შვილებიც ჯანმრთელები და ბანკის ვალსაც რაღაცნაირად სასწაულით ისტუმრებ და მთავარი, უმთავრესი არ გაქვს ღირსება, სულიერი სიმშვიდე, ბედნიერების განცდა და მომავლის იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება. მაგრამ როგორ, თუ ერთმანეთი გვძულს, ერთმანეთის გვშურს და ერთმანეთის აუტანლობა შხამავს, წამლავს და ალპობს ჩვენს სულებს!!!

ვერასოდეს ვიფიქრებდი, რომ როდესმე 90-იანები მომენატრებოდა, რომ ვინატრებდი შიმშილს, უშუქობას, უქონლობას სრულ იმდროინდელ კოშმარს, მაგრამ მაშინ ერთად ვიყავით, ერთმუშტად შეკრულები, ერთი იდეის და ერთი ღირსების თავისუფლები და მომალის იმედის ირგვლივ!!! არაფერი ისე არ ფიტავს და ანგრევს ადამიანს, როგორც გაუთავებელი ტყუილი და უიმედობა!!!

ვეღარ ვხედავ ქუჩაში გაღიმებულ და ბედნიერ სახეებს, ლამაზ და ლაღ ქართველებს, აღარ ისმის ქართველების სიცილი და სიმღერა ფანჯრებიდან!!! მხოლოდ: დამეხმარეთ, მიშველეთ, შემეწიეთ, მშია, მტკივა და მიჭირს!!! აი, რა მესმის ყოველ ფეხის ნაბიჯზე!!! როგორ სეირნობთ ქუჩაში, როგორ გიხარიათ საერთოდ ჰაერი როგორ ჩაგდით ფილტვებში, როცა ამდენი უბედური და სასოწარკვეთილი ადამიანი, ხელგამოწვდილი ზის ქუჩაში?! რანაირად?!

ეჰ... სადამდე დავედით, გარეთ გასვლაც კი აღარ მინდა!!! არც ტელევიზორის ყურება აღარ მინდა და არღარც არაფრის მოსმენა და გაგება, არაფერი კარგი არ ხდება! არაფერი არ იცვლება, ჩემი სამშობლო, ჩემი ქვეყანა გაჩერდა და წინ გზა ჩახერგილია!!! ყველაზე დიდი უბედურება ისააა, რომ ჩვენც ვდგავართ ერთ ადგილას გაყინულები და არც არაფერს არ ვაკეთებთ, მხოლოდ ერთმანეთს ვუყურებთ სიძულვილით, ბოღმით და ცარიელი უსულო თვალებით!"

ჟურნალისტი და რეჟისორი ირინა ბოკუჩავა კორონავირუსით გარდაიცვალა

"მართლაც ძალიან შთამბეჭდავი გერმანელი პოლიტიკოსი" - რას წერს  მიხეილ სააკაშვილი ევროპარლამენტარ ვიოლა ფონ კრამონთან შეხვდრის შემდეგ?

"წლობით უვლიდა საწოლს მიჯაჭვულ დედას... ხელოვნური ბაღი მოუწყო, პატარა "წყაროსთავით" და "ხეებით" - რას წერს გიორგი კეკელიძე მაკა სულაძის შესახებ