რუ­სე­თის პრე­ზი­დენ­ტმა, ვლა­დი­მირ პუ­ტინ­მა დსთ-ს ქვეყ­ნებ­თან სა­ხელ­მწი­ფო სა­ზღვრე­ბის დე­მარ­კა­ცი­ის სა­კი­თხებ­ში ახა­ლი სპე­ცი­ა­ლუ­რი წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი, მი­ხა­ილ პეტ­რი­ა­კო­ვი და­ნიშ­ნა, რო­მე­ლიც ასე­ვე იქ­ნე­ბა რუ­სე­თის დე­ლე­გა­ცი­ის ხელ­მძღვა­ნე­ლი კას­პი­ის ზღვის მრა­ვალ­მხრივ მო­ლა­პა­რა­კე­ბებ­ზე. მე­დი­ის ინ­ფორ­მა­ცი­ით, პეტ­რი­ა­კოვს სა­ქარ­თვე­ლოს­თან და სა­ქარ­თვე­ლოს ოკუ­პი­რე­ბულ ტე­რი­ტო­რი­ებ­თან სა­ზღვრის დე­ლი­მი­ტა­ცი­ი­სა და დე­მარ­კა­ცი­ის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და­ე­ვა­ლა.

აღ­ნიშ­ნულ ინ­ფორ­მა­ცი­ას­თან და­კავ­ში­რე­ბით სა­ქარ­თვე­ლოს სა­გა­რეო საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტრომ გან­ცხა­დე­ბა გა­ავ­რცე­ლა, სა­დაც ნათ­ქვა­მი იყო, რომ მოს­კო­ვის მიერ სო­ხუ­მი­სა და ცხინ­ვა­ლის სა­ო­კუ­პა­ციო რე­ჟი­მებ­თან და­დე­ბუ­ლი ნე­ბის­მი­ე­რი შე­თან­ხმე­ბა, მათ შო­რის, ე.წ. "სა­ზღვრის" სა­კი­თხებ­ზე, უკა­ნო­ნო იქ­ნე­ბა და ვერ წარ­მო­შობს რა­ი­მე სა­მარ­თლებ­რივ შე­დეგს. "სა­ქარ­თვე­ლო­სა და რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ას შო­რის სა­ხელ­მწი­ფო სა­ზღვრის დე­ლი­მი­ტა­ცია-დე­მარ­კა­ცი­ის სა­კი­თხი დღის წეს­რიგ­ში ვერ დად­გე­ბა მა­ნამ, სა­ნამ რუ­სე­თი აფხა­ზე­თის და ცხინ­ვა­ლის რე­გი­ო­ნის დე­ო­კუ­პა­ცი­ას არ მო­ახ­დენს“, - ეწე­რა სა­გა­რეო საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტროს გან­ცხა­დე­ბა­ში. რას გეგ­მავს რუ­სე­თი და რა ახა­ლი მზაკ­ვრუ­ლი მიზ­ნე­ბი შე­იძ­ლე­ბა ჰქონ­დეს 2021 წელს სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­ას­თან და­კავ­ში­რე­ბით?!

თე­მა­ზე AMBEBI.GE-ს სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის ექ­სპერ­ტი, გი­ორ­გი გობ­რო­ნი­ძე ესა­უბ­რა:

- პირ­ვე­ლი, დსთ-ს წევ­რი სა­ხელ­მწი­ფო აღარ ვართ, 2008 წლის ომის შემ­დგომ მა­ლე­ვე დავ­ტო­ვეთ დსთ. მე­ო­რე, სა­ქარ­თვე­ლო-რუ­სე­თის ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ში ცოტა უფრო სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მაა, ვიდ­რე სა­ზღვრე­ბის დე­მარ­კა­ცია. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ვინ იქ­ნე­ბა სა­ზღვრე­ბის დე­მარ­კა­ცი­ის თე­მა­ზე პა­სუ­ხის­მგე­ბე­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირი, მი­უ­ხე­და­ვად მისი ბი­ოგ­რა­ფი­ი­სა, წარ­სუ­ლი­სა, დსთ-ს ქვეყ­ნებ­თან რუ­სე­თის სპე­ცი­ფი­კუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი­სა, ჩვენ არ­სე­ბი­თად ვე­რა­ფერს შეგ­ვიც­ვლის, რად­გან ჩვენ ტე­რი­ტო­რი­უ­ლი მთლი­ა­ნო­ბის პრობ­ლე­მა, რე­გი­ო­ნე­ბის ოკუ­პა­ცი­ის პრობ­ლე­მა გვაქვს. არ მგო­ნია, რომ რა­ი­მე მი­ზე­ზით რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ამ აღ­ნიშ­ნუ­ლის გა­და­ხედ­ვა გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლოს.

რაც შე­ე­ხე­ბა იმას, რომ პეტ­რი­ა­კოვს სა­ქარ­თვე­ლოს­თან და სა­ქარ­თვე­ლოს ოკუ­პი­რე­ბულ ტე­რი­ტო­რი­ებ­თან სა­ზღვრის დე­ლი­მი­ტა­ცი­ი­სა და დე­მარ­კა­ცი­ის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და­ე­ვა­ლა, ვინც არ უნდა ყო­ფი­ლი­ყო, მას ეს და­ე­ვა­ლე­ბო­და. გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლია ისიც, რომ შე­იძ­ლე­ბა, რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ამ (არა პი­როვ­ნე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რად­გან აქ პერ­სო­ნა­ლია არა­ფერს გა­და­წყვეტს, არა­მედ, თვი­თონ რუ­სე­თის, ამ შემ­თხვე­ვა­ში, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს სურ­ვი­ლი და ინ­ტე­რე­სი იქ­ნე­ბა გა­დამ­წყვე­ტი და წამ­ყვა­ნი) ჩვენს ოკუ­პი­რე­ბულ რე­გი­ო­ნებ­თან ე.წ. სა­ხელ­მწი­ფო სა­ზღვრის დე­ლი­მი­ტა­ცია-დე­მარ­კა­ცი­ის ფარ­გლებ­ში სა­კუ­თა­რი ინ­ტე­რე­სე­ბი­სა­მებრ სა­ზღვრის მო­ნიშ­ვნა მო­ახ­დი­ნოს, ანუ, ძა­ლი­ან მარ­ტი­ვად იტყვის, რომ ეს პი­რო­ბი­თად, რუ­სეთ-სამ­ხრეთ ოსე­თი­სა და რუ­სეთ-აფხა­ზე­თის სა­ზღვა­რია. მა­გა­ლი­თის­თვის რომ ვთქვათ, რო­კის გვი­რა­ბის სამ­ხრე­თით გა­ი­ა­როს რუ­სე­თი­სა და ე.წ. სამ­ხრეთ ოსე­თის სა­ზღვარ­მა და შე­იძ­ლე­ბა, თე­ო­რი­ა­ში, რო­კის გვი­რა­ბი აღ­მოჩ­ნდეს რუ­სე­თის შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში. მაგ­რამ ეს იქ­ნე­ბა გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლი თა­ვად რუ­სე­თის ინ­ტე­რე­სით, სამ­ხედ­რო-სტრა­ტე­გი­უ­ლი იმ­პე­რა­ტი­ვე­ბით და არა მა­გა­ლი­თად, პერ­სო­ნა­ლი­ით.

- სა­ერ­თოდ, დე­ლი­მი­ტა­ცია-დე­მარ­კა­ცია პრო­ცე­სია, რო­მე­ლიც ორ­მხრი­ვად ხდე­ბა...

- ეს რუ­სე­თის­თვის ცალ­მხრი­ვი პრო­ცე­სი სუ­ლაც არ იქ­ნე­ბა. რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცია იტყვის, რომ ის ესა­უბ­რე­ბა აფხა­ზე­თის და სამ­ხრეთ ოსე­თის ე.წ. რეს­პუბ­ლი­კას და ეს მათ­თან შე­თან­ხმე­ბით ხდე­ბა. რო­გორც წესი, ასე ხდე­ბა ხოლ­მე - რა­საც რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცია ეუბ­ნე­ბა, ჩვე­ნი ოკუ­პი­რე­ბულ რე­გი­ონ­ში არ­სე­ბუ­ლი რე­ჟი­მე­ბიც, რომ­ლე­ბიც რე­ა­ლუ­რად არი­ან სა­ო­კუ­პა­ციო რე­ჟი­მე­ბი, იმას აკე­თე­ბენ. და სა­ო­კუ­პა­ციო რე­ჟი­მი რა­ტომ უნდა წა­ვი­დეს იმ სა­ხელ­მწი­ფოს წი­ნა­აღ­მდეგ, რო­მე­ლიც ოკუ­პა­ცი­ას ახორ­ცი­ე­ლებს? ეს არის აქ მთა­ვა­რი და გა­დამ­წყვე­ტი. ამ შემ­თხვე­ვა­ში არა კონ­კრე­ტუ­ლად პი­როვ­ნე­ბაა მთა­ვა­რი, ვინ არის პა­სუ­ხის­მგე­ბე­ლი, არა­მედ მთა­ვა­რია, რო­გორ ხე­დავს რუ­სე­თის სა­ხელ­მწი­ფო ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით სა­კუ­თარ სა­ზღვრებს და შე­სა­ბა­მი­სად, რას სთა­ვა­ზობს მერე ის ოკუ­პი­რე­ბულ რე­გი­ო­ნებს, რად­გან აქ შე­იძ­ლე­ბა იყოს სა­უ­ბა­რი სწო­რედ იმა­ზე, რომ ამ თვალ­საზ­რი­სით, რა­ღაც სტრა­ტე­გი­უ­ლი მნიშ­ვნე­ლო­ბის გარ­კვე­უ­ლი ობი­ექ­ტე­ბი აღ­მოჩ­ნდეს "რუ­სე­თის შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში“ - ამას ბრჭყა­ლებ­ში ვამ­ბობ, რად­გან სა­ქარ­თვე­ლოს თან­ხმო­ბის გა­რე­შე ეს ოფი­ცი­ა­ლუ­რად აღი­ა­რე­ბუ­ლი და დამ­ტკი­ცე­ბუ­ლი არ იქ­ნე­ბა, მაგ­რამ ეს იქ­ნე­ბა შე­თან­ხმე­ბა, რო­მე­ლიც შედ­გე­ბა ოკუ­პი­რე­ბულ რე­გი­ონ­სა და რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ას შო­რის.

ისევ პი­რო­ბი­თად, რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ას ურ­ჩევ­ნია, რომ რო­კის გვი­რა­ბი უშუ­ა­ლოდ მისი იყოს და გა­ა­კონ­ტრო­ლოს მან (თუ ამას გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლებს), ვიდ­რე ეს იყოს ე.წ. სამ­ხრეთ ოსე­თის რეს­პუბ­ლი­კის, რად­გან რე­ა­ლუ­რად, ამ გვი­რა­ბის შე­ნახ­ვა­ზე, მოვ­ლა­ზე და ყვე­ლა­ფერ­ზე თან­ხებს რუ­სე­თი ხარ­ჯავს - მის დაც­ვა­სა და უსაფრ­თხო­ე­ბა­ში ძა­ლი­ან დიდ რე­სურსს დებს. შე­სა­ბა­მი­სად, შე­იძ­ლე­ბა, იქ ასე­თი ლო­გი­კა იყოს, რომ "მოდი, ბა­რემ იყოს ჩვე­ნი“. რამ­დე­ნა­დაც რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცია აფხა­ზე­თი­სა და ცხინ­ვა­ლის რე­გი­ო­ნე­ბის და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბას სა­ერ­თა­შო­რი­სოდ აღი­ა­რებს, იმ­დე­ნად შე­იძ­ლე­ბა თქვას, რომ: "აი, მე ვა­წარ­მო­ებ ჩემს მიერ აღი­ა­რე­ბულ რეს­პუბ­ლი­კას­თან მო­ლა­პა­რა­კე­ბას და ყვე­ლა­ფე­რი აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ლე­გა­ლუ­რია“. რა თქმა უნდა, ეს ასე არ იქ­ნე­ბა, თუმ­ცა ეს ყვე­ლა­ფე­რი რუ­სეთს მხო­ლოდ რი­ტო­რი­კის­თვის არ სჭირ­დე­ბა, რად­გან ასე­თი ობი­ექ­ტე­ბის აღ­მო­ჩე­ნას რუ­სულ ფაქ­ტობ­რივ (და არა ოფი­ცი­ა­ლურ) სა­ზღვრებ­ში, საკ­მა­ოდ დიდი პო­ლი­ტი­კუ­რი და ეკო­ნო­მი­კუ­რი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს; ამას გარ­და, ეს სამ­ხედ­რო და სტრა­ტე­გი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია.

- თქვენ ახ­სე­ნეთ რო­კის გვი­რა­ბი. გე­ოგ­რა­ფი­უ­ლად კი­დევ რო­მე­ლი­მე ისეთ მო­ნაკ­ვეთს ხომ არ და­ა­სა­ხე­ლებ­დით, რომ­ლის თა­ვის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე "გა­და­ქაჩ­ვაც“ რუ­სეთს შე­იძ­ლე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბით აწყობ­დეს?

- რე­ა­ლუ­რად, სი­მარ­თლე რომ გი­თხრათ, რაც დღეს არ­სე­ბუ­ლი სი­ტუ­ა­ცი­აა ოკუ­პი­რე­ბულ რე­გი­ო­ნებ­ზე, მაძ­ლევს იმის თქმის სა­ფუძ­ველს, რომ ოკუ­პა­ცი­ა­ზე მე­ტად სა­ხე­ზე გვაქვს აფხა­ზე­თი­სა და ცხინ­ვა­ლის რე­გი­ო­ნის ანექ­სია. რა თქმა უნდა, ისი­ნი რუ­სულ ტე­რი­ტო­რი­ე­ბად პირ­და­პირ არ არის გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლი, მაგ­რამ მას შემ­დეგ, რაც 2014 წელს და 2015 წელს გა­ფორმ­და ე.წ. ინ­ტეგ­რა­ცი­ი­სა და მო­კავ­ში­რე­ო­ბის ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბე­ბი რუ­სეთ­სა და აფხა­ზეთ­სა და ე.წ. სამ­ხრეთ ოსეთს შო­რის, ორი­ვე ეს რე­გი­ო­ნი ფაქ­ტობ­რი­ვად, რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ის ნა­წი­ლია. ის, თე­ო­რი­ა­ში არ­სე­ბუ­ლი რა­ღაც სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის მსუ­ბუ­ქი ნიშ­ნე­ბი, რის გა­მოც ვამ­ბობ­დით, რომ ისი­ნი დე ფაქ­ტო არ­სე­ბუ­ლი, სა­ქარ­თვე­ლოს­გან და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი რა­ღაც სუ­ბი­ექ­ტე­ბი იყ­ვნენ, რო­მელ­თაც რა­ღაც ნიშ­ნე­ბი ჰქონ­დათ, რომ ჰქო­ნო­დათ პრე­ტენ­ზია და ემ­ტკი­ცე­ბი­ნათ, თით­ქოს რე­ა­ლუ­რად ცალ­კე წარ­მო­ნაქ­მნე­ბი იყ­ვნენ, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, გაქ­რა. როცა ხდე­ბა ეკო­ნო­მი­კუ­რი, სა­გა­და­სა­ხა­დო, ფი­ნან­სუ­რი სის­ტე­მე­ბის ჰარ­მო­ნი­ზა­ცია; როცა კარ­გა­ვენ მთა­ვარს, რაც შე­იძ­ლე­ბა, ჰქონ­დეს სა­ხელ­მწი­ფოს - იმა­ვე, მაქს ვე­ბე­რი რა­საც ამ­ბობს, ლე­გი­ტი­მუ­რი ძა­ლის კომ­პო­ნენტს, - როცა ელე­მენ­ტა­რუ­ლად, ქრე­ბა ე.წ. აფხა­ზუ­რი და ოსუ­რი არ­მი­ე­ბი, იქ­მნე­ბა შე­რე­უ­ლი რუ­სულ-აფხა­ზუ­რი და რუ­სულ-ოსუ­რი შე­ნა­ერ­თე­ბი, რო­მე­ლიც ექ­ვემ­დე­ბა­რე­ბა რუ­სე­თის თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს, ხდე­ბა პო­ლი­ცი­ი­სა და სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბის მუ­შა­ო­ბის ჰარ­მო­ნი­ზა­ცია და მე ვი­ტყო­დი, პრინ­ციპ­ში, სინ­ქრო­ნი­ზა­ცი­აც და პრაქ­ტი­კუ­ლად, იმარ­თე­ბა ეპი­ცენ­ტრი­დან ეს ძა­ლო­ვა­ნი სამ­სა­ხუ­რე­ბი, ამ შემ­თხვე­ვა­ში, პრაქ­ტი­კუ­ლად, ე.წ. სა­ზღვრებს აკონ­ტრო­ლებს რუ­სუ­ლი ფე­დე­რა­ლუ­რი უსაფრ­თხო­ე­ბის სამ­სა­ხუ­რი, ამ ყვე­ლაფ­რის ფონ­ზე ძა­ლი­ან რთუ­ლია, ვი­სა­უბ­როთ, რომ ახ­ლან­დელ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში, აღ­ნიშ­ნულს რა­ი­მე მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს.

შე­საძ­ლოა, ამას მნიშ­ვნე­ლო­ბა მერე ჰქონ­დეს, რო­დე­საც ოდეს­მე, დღის წეს­რიგ­ში შე­იძ­ლე­ბა, დად­გეს აღ­ნიშ­ნულ ტე­რი­ტო­რი­ებ­ზე ქარ­თუ­ლი იუ­რის­დიქ­ცი­ის აღ­დგე­ნის სა­კი­თხი. ამ შემ­თხვე­ვა­ში რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ამ შე­იძ­ლე­ბა, უკვე ჩვენ­გან მო­ი­თხო­ვოს ზუს­ტად იგი­ვე დათ­მო­ბე­ბი, რა­საც ოფი­ცი­ა­ლურ დო­ნე­ზე მი­აღ­წევს თუნ­დაც, ცხინ­ვალ­თან და სო­ხუმ­თან. თუმ­ცა ეს შო­რე­უ­ლი პერ­სპექ­ტი­ვაა, უახ­ლო­ეს მო­მა­ვალ­ში ხე­დავთ იმის სა­შუ­ა­ლე­ბას, რომ აფხა­ზეთ­სა და ცხინ­ვა­ლის რე­გი­ონ­ში ქარ­თუ­ლი იუ­რის­დიქ­ცი­ის აღ­დგე­ნა­ზე და­ი­წყოს ლა­პა­რა­კი?

დღეს კი მო­ცე­მუ­ლო­ბა ისაა, რომ ეს ორი რე­გი­ო­ნი მოს­კოვს ფაქ­ტობ­რი­ვად, ანექ­სი­რე­ბუ­ლი აქვს, შე­სა­ბა­მი­სად, იქ იმას აკე­თებს, რაც მის პო­ლი­ტი­კურ ინ­ტე­რე­სებ­სა და სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კურ დღის წეს­რიგ­ში შე­დის - ამას აკე­თებს ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად და არა­ნა­ი­რი არ­სე­ბი­თი წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა არ ხვდე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბით ბოლო პე­რი­ოდ­ში, იმა­ვე, აფხა­ზებ­თან და­კავ­ში­რე­ბი­თაც, რომ­ლე­ბიც ბევრ სა­კი­თხში რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ას ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბოდ­ნენ. რუ­სეთ­მა ზე­წო­ლის ხა­რის­ხი გა­ზარ­და და პრაქ­ტი­კუ­ლად, დღეს მათი მოს­კო­ვის­გან ოდ­ნა­ვი და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის ხა­რის­ხიც კი ძა­ლი­ან და­ბა­ლია. ასე რომ, ცხინ­ვა­ლის რე­გი­ო­ნი ფაქ­ტობ­რი­ვად, პრაქ­ტი­კუ­ლად ანექ­სი­რე­ბუ­ლია, აფხა­ზეთ­ში კი ეს პრო­ცე­სი, შე­იძ­ლე­ბა ასე ით­ქვას, მიმ­დი­ნა­რე­ობს. მთლი­ა­ნო­ბა­ში ეს ჩვენ­თვის მა­ინც არა­ფერს ცვლის, სა­დაც არ უნდა გა­ავ­ლონ სა­ზღვა­რი, ჩვენ­თვის გამ­ყო­ფი ხაზი გა­დის იქ, სა­დაც ად­მი­ნის­ტრა­ცი­უ­ლი სა­ზღვრე­ბია.

- სა­კი­თხზე ექ­სპერტთა ნა­წი­ლის შე­ფა­სე­ბით, ყა­რა­ბა­ღის მოვ­ლე­ნე­ბის შემ­დეგ რუ­სე­თი კავ­კა­სი­ის მი­მართ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას ააქ­ტი­უ­რებს. რამ­დე­ნად და­ე­თან­ხმე­ბით და გული ხომ არ მი­ე­ცა რუ­სეთს სა­მი­ვე ქვე­ყა­ნა­ში სამ­ხედ­რო წარ­მოდ­გე­ნით, ხომ არ შე­იძ­ლე­ბა, რომ ახლა უფრო ინ­ტენ­სი­უ­რად მი­მარ­თოს სხვა­დას­ხვა ხერ­ხს გავ­ლე­ნის სწრა­ფად გა­საძ­ლი­ე­რებ­ლად?

- აზერ­ბა­ი­ჯან­ში, ყა­რა­ბაღ­ში სამ­ხედ­რო ყოფ­ნის შე­ძე­ნით რუ­სეთს მი­ე­ცა გავ­ლე­ნე­ბის ბერ­კე­ტე­ბი აზერ­ბა­ი­ჯან­ზე, ეს რუ­სულ-აზერ­ბა­ი­ჯა­ნუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის სა­კი­თხია, რაც მო­მა­ვალ­ში აზერ­ბა­ი­ჯა­ნის­თვის ძა­ლი­ან დიდი პრობ­ლე­მა იქ­ნე­ბა. თუმ­ცა მე­ო­რე სა­კი­თხი ისაა, რომ რუ­სეთ­მა გა­ა­კე­თა გა­ნა­ცხა­დი იმის შე­სა­ხებ, თუ რა სურს მას კავ­კა­სი­ა­ში: ის სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­ა­ში ცდი­ლობს, გახ­სნას ყვე­ლა სა­კო­მუ­ნი­კა­ციო ხაზი - ჩვენ ვნა­ხეთ, რომ ნა­ხი­ჩე­ვა­ნის დე­რეფ­ნის გახ­სნა­ზე იყო სა­უ­ბა­რი, მე­ო­რე, უკვე სა­უ­ბა­რი შე­იძ­ლე­ბა და­ი­წყოს აფხა­ზე­თის რკი­ნიგ­ზა­ზე. ანუ, რუ­სე­თი ცდი­ლობს, არა მხო­ლოდ გახ­სნას კავ­კა­სი­ის რე­გი­ო­ნი, არა­მედ, ჰქონ­დეს მას წვდო­მა და კონ­ტრო­ლი აღ­ნიშ­ნულ მარ­შრუ­ტებ­ზე - და კი, ამა­ში შე­იძ­ლე­ბა და­ვე­თან­ხმოთ, რომ ამ თვალ­საზ­რი­სით რუ­სეთ­მა უკვე გა­მოკ­ვე­თა თა­ვის სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­უ­რი პო­ლი­ტი­კის ახა­ლი მი­მარ­თუ­ლე­ბა: აქამ­დე იყო უბ­რა­ლოდ გავ­ლე­ნე­ბის გან­მტკი­ცე­ბა, ახლა კი ახა­ლი ეტა­პია - რე­გი­ო­ნის გახ­სნა და სა­კო­მუ­ნი­კა­ციო გზებ­ზე წვდო­მა.

რაც შე­ე­ხე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს, სა­ერ­თოდ, ჩვენ­თან, სა­ხელ­მწი­ფო­ში არ არის ხედ­ვა საფრ­თხე­ე­ბის შე­სა­ხებ. ჩვე­ნი უსაფრ­თხო­ე­ბის სტრა­ტე­გი­უ­ლი დო­კუ­მენ­ტი ბო­ლოს და­ახ­ლო­ე­ბით 10 წლის წინ გან­ვა­ახ­ლეთ - 2011 წლის შემ­დეგ, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს, არ გვაქვს რა­ღაც ხედ­ვა ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი იმას­თან და­კავ­ში­რე­ბით, თუ სად ვხე­დავთ გა­მოწ­ვე­ვებ­სა და საფრ­თხე­ებს და რო­გო­რი უნდა იყოს მათ­ზე რე­ა­გი­რე­ბა.

მე­ო­რე პრობ­ლე­მაა, რომ ქვეყ­ნის შიგ­ნით სე­რი­ო­ზუ­ლი გა­მოწ­ვე­ვე­ბი გვაქვს, თუნ­დაც დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, თუნ­დაც, საკ­მა­ოდ რთუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბაა პო­ლი­ტი­კუ­რი ლან­დშაფ­ტის ოპ­ტი­მი­ზა­ცი­ის კუ­თხით. ძა­ლი­ან ბევ­რი მო­ნა­პო­ვა­რი გვქონ­და და შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის თან­და­თა­ნო­ბით ეს კა­პი­ტა­ლი, რაც ჩვენ გვაძ­ლევს სა­შუ­ა­ლე­ბას, რომ ვი­ყოთ და­სავ­ლეთ­თან აქ­ტი­ურ კო­ლა­ბო­რა­ცი­ა­ში, იკარ­გე­ბა - ეს სე­რი­ო­ზუ­ლი გა­მოწ­ვე­ვაა. ამ ფონ­ზე რუ­სე­თი რომ აქ­ტი­ურ­დე­ბა, ჯერ ისე­დაც, მოს­კოვს არც ერთი წა­მით (აზერ­ბა­ი­ჯა­ნის ფაქ­ტო­რი ფრჩხი­ლებს გა­რეთ გა­მო­ვი­ტა­ნოთ) არ მო­უხ­დე­ნია სამ­ხედ­რო აღმშე­ნებ­ლო­ბის ტემ­პე­ბის შე­ნე­ლე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს ოკუ­პი­რე­ბულ ტე­რი­ტო­რი­ებ­ზე. ეს ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად გრძელ­დე­ბო­და, ყო­ველ­თვის სამ­ხრე­თის სამ­ხედ­რო ოლ­ქით იწყე­ბო­და რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ა­ში შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბის გა­და­ხა­ლი­სე­ბა, გა­და­ი­ა­რა­ღე­ბა, მო­დერ­ნი­ზე­ბა, სამ­ხედ­რო რე­ფორ­მა და ყვე­ლა­ფე­რი. თუ ვსა­უბ­რობთ იმა­ზე, აქვს თუ არა რუ­სეთს შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, იყოს სამ­ხედ­რო საფრ­თხე - ეს შე­საძ­ლებ­ლო­ბა სის­ტე­მა­ტუ­რად მზარ­დია, რა­საც ყო­ველ­დღი­უ­რად ვხე­დავთ. რუ­სე­თის ახა­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ამ­ბი­ცი­ე­ბი ჩვენ და­ფიქ­რე­ბი­სა და შეშ­ფო­თე­ბის სა­ფუძ­ველს გვაძ­ლევს, თუ კონ­კრე­ტუ­ლად, რა რის­კებ­ზე შე­იძ­ლე­ბა და­ი­წყოს ლა­პა­რა­კი. ასე­ვე ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ისიც, რომ თუ ქვეყ­ნის შიგ­ნით რა­ღა­ცე­ბი არ შე­იც­ვა­ლა, ამ დროს შე­იძ­ლე­ბა, სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­ზი­ცი­ე­ბიც ძა­ლი­ან სუს­ტი გვქონ­დეს.