"დიდი სანერვიულო გადავიტანე და ეს ეხებოდა ჩემს შვილს... იყო დრო, მე და დათა დილის 5 საათამდე ქუჩაში ვიყავით" - იუმორისტის ცხოვრება ეკრანს მიღმა
თათია სულუაშვილს ყველა იცნობს, მის პერსონაჟებზე და იუმორისტულ ნომრებზე უამრავი ადამიანი ხალისობს. თათია "ახალი შაბათის შოუს" მსახიობია. როგორია იუმორისტის ცხოვრება ეკრანს მიღმა და როგორ დაამარცხა შვილთან ერთად აუტისტური სპექტრი - აქამდე უცნობ ისტორიებს მის შესახებ სულუაშვილი ლელა წურწუმიას გადაცემაში მოჰყვა:
"იუმორს ემსახურები და ჰგონიათ, რომ ადამიანს ამის იქით, შეიძლება პრობლემა არ ჰქონდეს. ბევრისგან გამიგია ეს ფრაზა, რომ რა კარგია, უდარდელი ცხოვრება გაქვს და ნერვიულობა არ იციო. რეალურად, ძალიან დიდი სანერვიულო გადავიტანე და ეს ეხებოდა ჩემს შვილს. დათა ახლა არის 6 წლის.
როდესაც იყო წლის და 5 თვის, დაეწყო საშინელი უძილობა. იყო დრო, რომ 5 საათამდე ქუჩაში გვეძინა, პლედი გვქონდა მოხვეული. ეს ხდებოდა ძალიან ხშირად. ვერ ვხვდებოდი, რა იყო. გვყავდა ნერვოპათოლოგთან, მაგრამ მან გამიშვა სახლში, რომ არაფერი ჭირსო. მოხდა ისე, რომ დათას წლინახევრის ასაკში დაეწყო რეგრესი და რაც იცოდა, ყველაფერი დაავიწყდა. აღარ ჰქონდა რეაქცია ჩემზე, სათამაშოებზე. ძირითადად ერთობოდა უფუნქციო ნივთებით.
პირველად ეს შეამჩნია დედამ და მითხრა, თათია, ბავშვს რაღაც პრობლემა აქვსო, მაგრამ არ მინდოდა ამ პრობლემისთვის თვალის გასწორება. წავიყვანე ფსიქიატრთან, გავიარეთ ტესტირება... ერთი თვის შემდეგ პასუხზე რომ მივედი, მარტო ვიყავი, შემომიტრიალა კომპიუტერი და ეწერა აუტისტური სპექტრი. არ ვიცი იმ დროს როგორ ვიყავი... ვიცოდი, რომ არ იყო მარტივი თემა, მაგრამ მთლად ამასაც არ ველოდი. იმ წუთას გავიყინე და ვფიქრობდი, რა გავაკეთო? ამის შემდეგ წამოვედი და მეორე დღეს დაიწყო ჩემი ჩართულობა, რომ მე დათასთვის უნდა მიმეხედა.
ყველაზე რთული რა იყო, ყოველ შაბათს მაყურებელი გელოდება, რომ უნდა გააცინო, ამ დროს სახლში მიდიხარ და სულაც არ გეცინება. ამ პერიოდში ძალიან მოვაკელი ყურადღება უფროს გოგოს, ქეთოს. მასაც სჭირდებოდა ყურადღება...
თუმცა იმ დროს დათას უფრო ვჭირდებოდი. დათასთან ერთად გავიარე ძალიან რთული გზა. ფსიქიატრმა რაც არ უნდა გააკეთოს, დედა თუ არ არის ჩართული ბავშვთან, ამას შედეგი არ ექნება. დათა დამყავდა ყველგან - სამსახურში, დაბადების დღეებზე... მანდ ვიგრძენი პირველი დისკომფორტი, როდესაც დაბადების დღის ცენტრში მყავდა და იდგა კუთხეში, წამყვანებმა არ იციდნენ როგორ ჩაერთოთ. ამის შემდეგ მე დავიწყე ცენტრში მუშაობა და სამსახურს როგორც კი დავამთავრებდი, მივდიოდი ცენტრში და დაბადების დღეები მიმყავდა დათასთან და ქეთოსთან ერთად. ეს ყველაფერი ძალიან ეხმარებოდა მას. რაც შეეხება საზოგადოების დამოკიდებულებას, აქ ძალიან დიდი პრობლემა გვაქვს.
ერთხელ სკვერში მყავდა, გვერდით დედა-შვილი იჯდა. დათას ჰქონდა ვერბალური რიტუალი, ანუ ერთი და იგივე კითხვას სვამდა მანამ, სანამ პასუხს არ მიიღებდა. ამ ბავშვთან მივიდა და კითხვები დაუსვა. ამ დროს დედის რეაქცია - გაიყვანეთ ვინმემ ეს ბავშვი. გამოვიყვანე დათა, ამ ქალთან ლაპარაკს აზრი არ ქონდა. იყო შემთხვევა, როდესაც ძიძამ მითხრა, მე და დათა სამარშუტო ტაქსიდან ჩამოგვსვესო.
ყველაზე საშინელი რაც ამ პერიოდში უკითხავთ, თათია რა იწვევს ამ დაავადებას? უნდა ვიცოდეთ, რომ ეს არ არის დაავადება და ეს არის ქცევის დარღვევა. დღეს დათა არის არაჩვეულებრივი ბიჭი. უკვე დიაგნოზის მოხსნა-არმოხსნაზე ვართ. მარტივ პროცედურებზე ვართ. ძალიან კარგად მღერის, ხატავს".