ელი­სო ბოლ­ქვა­ძე ზვი­ად ძი­ძი­გურს - დღეს თქვენ ხელ­წე­რას უწუ­ნებთ ივა­ნიშ­ვილს, მე სწო­რედ ამ ხელ­წე­რამ მო­მიყ­ვა­ნა "ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­ში" და მაქვს პა­ტი­ვი, ამ გუნ­დი­დან ვიყო წარ­მოდ­გე­ნი­ლი მე­ა­თე მოწ­ვე­ვის პარ­ლა­მენ­ტში "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" სა­არ­ჩევ­ნო სიის წევ­რი ელი­სო ბოლ­ქვა­ძე "სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სერ­ვა­ტი­უ­ლი პარ­ტი­ის“ ლი­დერს ზვი­ად ძი­ძი­გურს ღია წე­რი­ლით მი­მარ­თავს და იმ ბრალ­დე­ბე­ბი­სა და კრი­ტი­კის ახ­სნას სთხოვს, რი­თაც ის "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" წი­ნა­აღ­მდეგ გა­მო­ვი­და.

რო­გორც ელი­სო ბოლ­ქვა­ძე სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში წერს, ზვი­ად ძი­ძი­გუ­რი ოპო­ზი­ცი­უ­რი სპექტრი­დან იყო გა­მო­ნაკ­ლი­სი, რო­მე­ლიც ოპო­ზი­ცი­ის რი­ტო­რი­კას არ იზი­ა­რებ­და და ეს გა­მო­ნაკ­ლი­სიც აღარ არ­სე­ბობს.

"მე­დი­ა­ში გა­ვე­ცა­ნი თქვენს პო­ზი­ცი­ას მიმ­დი­ნა­რე პო­ლი­ტი­კურ მოვ­ლე­ნებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით, რო­მე­ლიც გან­ვლი­ლი 30 წლის ერ­თგვარ შე­ჯა­მე­ბად წარ­მოგ­ვიდ­გი­ნეთ, ოპო­ზი­ცი­ის რვაწ­ლი­ა­ნი კრი­ტი­კის მე­სი­ჯ­ბოქ­სი და სტე­რე­ო­ტი­პე­ბი გა­ი­ზი­ა­რეთ და ცხა­დია, მთა­ვარ დამ­ნა­შა­ვედ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლი გა­მო­იყ­ვა­ნეთ. პრინ­ციპ­ში, ამ­გვარ ბრალ­დე­ბებს "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა" მიჩ­ვე­უ­ლია - რო­გორც კი ოპო­ნენტს არ­გუ­მენ­ტი უმ­თავ­რდე­ბა, იწყებს გან­ზო­გა­დე­ბულ სა­უ­ბარს ივა­ნიშ­ვი­ლის მარ­თვის სტილ­ზე ანუ ხელ­წე­რა­ზე, აგ­რძე­ლებს არა­ფორ­მა­ლუ­რი მმარ­თვე­ლო­ბით და ას­რუ­ლებს მისი რუს ოლი­გარ­ქად გა­მო­ცხა­დე­ბით.

წე­რი­ლის მო­წე­რა თქვენ­და­მი პა­ტი­ვის­ცე­მამ გა­და­მა­წყვე­ტი­ნა - იშ­ვი­ა­თი ბი­ოგ­რა­ფი­ი­სა და წარ­სუ­ლის მქო­ნე ადა­მი­ა­ნის, რო­მე­ლიც ჯერ კი­დევ 80-იანი წლე­ბი­დან ჩა­ერ­თო ეროვ­ნულ მოძ­რა­ო­ბა­ში, გახ­და ხალ­ხის რჩე­უ­ლი უზე­ნა­ეს საბ­ჭო­ში, ხელი მო­ა­წე­რა და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის აქტს, იცავ­და პირ­ველ პრე­ზი­დენტს, პრინ­ცი­პე­ბის გამო იჯდა ცი­ხე­ში და არ შე­უ­წყვე­ტია ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში მოღ­ვა­წე­ო­ბა, სა­დაც ოთხი მოწ­ვე­ვის პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რო­ბა მო­ას­წრო. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ოპო­ზი­ცი­ა­ში წახ­ვე­დით, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას რომ ალ­ბათ იყა­ვით ერ­თა­დერ­თი ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც არ შე­უ­ერ­თდა ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის კი­ცხვა­სა და გმო­ბას იმ სა­ხით, რა­საც დიდი ხა­ნია მიჩ­ვე­უ­ლი ვართ ოპო­ზი­ცი­ის მხრი­დან.

დღეს კი, სწო­რედ ამ გან­ვლი­ლი 30 წლის შე­სა­ხებ გა­მოთ­ქვამთ წუ­ხილს, და­ნა­ნე­ბით კი­თხუ­ლობთ, რაში გა­ა­ტა­რა ქვე­ყა­ნამ ეს დროო. ამ ოც­და­ა­თი წლის ბოლო რვა წე­ლი­წა­დი პარ­ლა­მენ­ტში გა­ა­ტა­რეთ, "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" ალ­მის ქვეშ და ვიცე-სპი­კე­რის სა­ვარ­ძელ­ში, ვიდ­რე შარ­შან ამ დროს პოსტს და­ტო­ვებ­დით. იმე­დია, ჯერ კი­დევ ვთან­ხმდე­ბით იმა­ზე, რომ ის რაც მოხ­და 2012 წელს, რა­მაც შე­საძ­ლე­ბე­ლი გა­ხა­და ავ­ტო­რი­ტა­რიზ­მი­სა და ძა­ლა­დო­ბის დას­რუ­ლე­ბა, ქარ­თველ ხალ­ხთან ერ­თად თა­ვი­სი გა­მორ­ჩე­უ­ლი წვლი­ლი ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­საც მი­უ­ძღვის. მის­მა გამ­ჭრი­ა­ხო­ბამ, ალ­ღომ, ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ულ­მა უნა­რებ­მა და უდი­დეს­მა სო­ცი­ა­ლურ­მა კა­პი­ტალ­მა და ხალ­ხის ნდო­ბამ შე­საძ­ლე­ბე­ლი გა­ხა­და ამ ქვე­ყა­ნა­ში დე­მოკ­რა­ტი­ის, პლუ­რა­ლიზ­მი­სა და სა­ბა­ზი­სო თა­ვი­სუფ­ლე­ბე­ბის პრაქ­ტი­კის დამ­კვიდ­რე­ბა - და­ვარ­ქვათ ამას მისი ხელ­წე­რა, რო­გორც თა­ვად ხში­რად იმე­ო­რებს ხოლ­მე ამ სი­ტყვას.

თქვენ, რო­გორც მახ­სოვს, არც მას­თან და არც მის ხელ­წე­რას­თან პრობ­ლე­მა არ გქონ­დათ, ამი­ტო­მაც თა­ვი­სუფ­ლად გრძნობ­დით თავს "ოც­ნე­ბის“ შიგ­ნი­თაც და როცა წას­ვლა გა­და­წყვი­ტეთ, არც ამა­ში შე­უშ­ლია ვინ­მეს ხელი.

დღეს თქვენ ხელ­წე­რას უწუ­ნებთ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვლილს, მე, კი, სწო­რედ ამ ხელ­წე­რამ მო­მიყ­ვა­ნა "ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­ში" და მაქვს პა­ტი­ვი სწო­რედ ამ გუნ­დი­დან ვიყო წარ­მოდ­გე­ნი­ლი მე­ა­თე მოწ­ვე­ვის პარ­ლა­მენ­ტში. ეს ხელ­წე­რა იყო, რაც ათე­უ­ლი წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში მხო­ლოდ ერ­თე­უ­ლებ­მა ვი­ცო­დით და რაც დღეს სა­ყო­ველ­თა­ოდ ცნო­ბი­ლია - რო­დე­საც ჩემს და თქვენს სამ­შობ­ლოს ყვე­ლა­ზე მე­ტად გა­უ­ჭირ­და, რო­დე­საც ჩვე­ნი­ვე ხე­ლით და­ვან­გრი­ეთ სა­ხელ­მწი­ფო და არ და­ვუ­ტო­ვეთ რე­სურ­სი, ეზ­რუ­ნა ქვე­ყა­ნა­ზე და ხალ­ხზე, სწო­რედ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლი, რო­გორც ჭიგო ვაზს, ისე შე­ე­ხი­და სა­ხელ­მწი­ფოს; ამი­ტომ, სი­ა­მოვ­ნე­ბით მო­ვის­მენ­დი კონ­კრე­ტულ არ­გუ­მენ­ტებს, მკა­ფი­ოდ და წე­რი­ლო­ბი­თი სა­ხით, სად იყო პრობ­ლე­მა, რა არ გა­კეთ­და, რამ არ და­გაკ­მა­ყო­ფი­ლათ, რა შე­იძ­ლე­ბო­და უკეთ გა­კე­თე­ბუ­ლი­ყო და ვერ გა­კეთ­და, რისი მიღ­წე­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბას გვაძ­ლევ­და რე­ა­ლუ­რი ვი­თა­რე­ბა და ვერ გა­კეთ­და? ზო­გა­დი შე­ფა­სე­ბე­ბის ნაც­ვლად, შე­საძ­ლე­ბე­ლია კონ­კრე­ტუ­ლი არ­გუ­მენ­ტე­ბი ჩა­მო­ი­წე­როს და მსჯე­ლო­ბა შე­სა­ბა­მი­სად გან­ვი­თარ­დეს?

სწო­რედ თქვენ­გან მა­ინ­ტე­რე­სებს ეს პა­სუ­ხი, რად­გა­ნაც რო­გორც აღ­ვნიშ­ნე, იმ ერ­თა­დერთ ადა­მი­ა­ნად იყა­ვით დარ­ჩე­ნი­ლი, რო­მელ­მაც ნა­მუ­სი შე­ი­ნარ­ჩუ­ნა და არ შე­უ­ერ­თდა და­ნარ­ჩენ ოპო­ზი­ცი­ას უარ­გუ­მენ­ტო ბრალ­დე­ბე­ბით სავ­სე და სინ­დი­სის­გან დაც­ლილ კრი­ტი­კა­ში. ნუთუ, ეს გა­მო­ნაკ­ლი­სიც აღარ არ­სე­ბობს? ნუთუ, ოპო­ზი­ცი­ა­ში გა­დას­ვლა ამ მან­კი­ე­რი მე­თო­დო­ლო­გი­ის ყვე­ლა პოს­ტუ­ლა­ტის უპი­რო­ბო გა­ზი­ა­რე­ბას მო­ი­თხოვს?

ჯერ ისევ 2020 წე­ლია. ალ­ბათ ერთ-ერთი ურ­თუ­ლე­სი წე­ლი­წა­დი სა­ქარ­თვე­ლო­სა და მთლი­ა­ნად მსოფ­ლი­ოს უახ­ლეს ის­ტო­რი­ა­ში. ქვე­ყა­ნა­ში პან­დე­მია მძვინ­ვა­რებს, რომ­ლის პო­ლი­ტი­ზე­ბა­საც პირ­ვე­ლი დღი­დან ოპო­ზი­ცია ჯი­უ­ტად ცდი­ლობს. სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბი ჩა­ტარ­და, სა­დაც ორმა მი­ლი­ონ­მა ამომ­რჩე­ველ­მა თა­ვი­სი ნება გა­მო­ხა­ტა. ყო­ველ­მა მე­ო­რე ამომ­რჩე­ველ­მა მხა­რი "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას" და­უ­ჭი­რა, რო­მელ­მაც და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის 30-წლი­ან ის­ტო­რი­ა­ში ერ­თა­დერ­თმა შეძ­ლო მე­სა­მე ვა­დით ძა­ლა­უფ­ლე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა. სი­ძულ­ვი­ლი­სა და სიმ­წრის­გან დაბრმა­ვე­ბულ­მა ოპო­ზი­ცი­ამ სა­არ­ჩევ­ნო უბ­ნებს წე­სი­ე­რად და­ხურ­ვაც არ აცა­და და გა­ყალ­ბე­ბა­ზე ლა­პა­რა­კი და­ი­წყო. მთე­ლი ოპო­ზი­ცია მარ­თლაც გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი ბრალ­დე­ბე­ბი­თა და შე­მარ­თე­ბით უტევს "ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­სა" და ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილს.

ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში ან­ტიგ­მი­რის სტა­ტუს­ზე გა­სუ­ლი 30 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში კონ­კურ­სი არ შემ­წყდა­რა, ხან ვინ ფლობ­და ამ წო­დე­ბას, ხან ვინ. ან­ტიგ­მი­რის წლე­ვან­დე­ლი ტი­ტუ­ლის ფლო­ბა­ში პირ­ვე­ლო­ბას არა­ვის უთ­მობს გუ­ბაზ სა­ნი­კი­ძე, რო­მელ­მაც ყვე­ლა­ფე­რი იკად­რა, ყვე­ლა­ფე­რი მან­კი­ე­რი მო­ირ­გო და შე­ი­სის­ხლხორ­ცა. "მრის­ხა­ნე" ოპო­ზი­ცი­ო­ნე­რის როლ­ში შეჭ­რილს ასე­თი ფრა­ზაც კი ათ­ქმე­ვი­ნა სინ­დი­სის­გან თა­ვი­სუ­ფალ­მა გო­ნე­ბამ: “ოპო­ზი­ცი­ამ რვა წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ყვე­ლა არ­ჩევ­ნე­ბი წა­ვა­გე­თო”...

რო­გორც ჩანს, გუ­ბაზ სა­ნი­კი­ძემ, რო­მე­ლიც იმა­ვე 1990 წლი­და­ნაა ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში, ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბი­დან მო­დის, და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის აქ­ტზეც ხელი მო­ა­წე­რა და პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რიც გახ­და 1999 წელს, მთლი­ა­ნად ამო­შა­ლა თა­ვი­სი მეხ­სი­ე­რე­ბი­დან "ოც­ნე­ბა­ში“ გა­ტა­რე­ბუ­ლი წარ­სუ­ლი. პო­ლი­ტი­კუ­რი გახ­რწნი­ლე­ბი­სა და უტიფ­რო­ბის მსგავ­სი მა­გა­ლი­თი, რო­გო­რიც გუ­ბა­ზია, ალ­ბათ არა­თუ ქარ­თულ, მსოფ­ლიო პო­ლი­ტი­კა­შიც ძნე­ლი სა­პოვ­ნე­ლია. და­უ­ჯე­რე­ბე­ლია, მაგ­რამ ნუთუ შე­ძე­ლით და ნა­ბი­ჯი გა­დად­გით იმ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, შე­დე­ქით იმ გზა­ზე, რომ­ლის და­სას­რუ­ლიც ცალ­სა­ხად და გარ­და­უვ­ლად გუ­ბაზ სა­ნი­კი­ძე­ო­ბაა?

31 ოქ­ტომ­ბერს გარ­და არ­ჩევ­ნე­ბი­სა, თქვე­ნი და­ბა­დე­ბის დღეც იყო. 56 წლის ასაკ­ში მი­აღ­წი­ეთ ალ­ბათ ის­ტო­რი­ულ მი­ნი­მუმს და ქვეყ­ნის მას­შტა­ბით ხმე­ბის 0,16% აი­ღეთ. ნუთუ, სწო­რედ ესაა მი­ზე­ზი, რომ ნაც­ვლად მი­ზე­ზე­ბი­სა და შე­დე­გე­ბის ადეკ­ვა­ტუ­რი გა­ა­ნა­ლი­ზე­ბი­სა, სხვა­თა მსგავ­სად კვლავ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილს მი­ა­დე­ქით და­ნარ­ჩე­ნი ოპო­ზი­ცი­ის მსგავ­სად და იგი­ვე სა­ხის კრი­ტი­კა გა­ი­ზი­ა­რეთ, რა­საც ამ­დე­ნი წელი თა­ვად­ვე პა­სუ­ხობ­დით? ოპო­ზი­ცი­ის მთა­ვა­რი ხელ­წე­რა ამ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ხომ უარ­გუ­მენ­ტო და სინ­დი­სის­გან თა­ვი­სუ­ფა­ლი რი­ტო­რი­კა იყო, ნუთუ იგი­ვეს შე­უ­ერ­თდით? ოპო­ზი­ცი­ის ტრა­გიზ­მი ხომ სწო­რედ უარ­გუ­მენ­ტო, ცრუ და უტი­ფარ თავ­დას­ხმებ­შია, რაც მარ­თლაც რომ ტრა­გი­კუ­ლად და­გის­რულ­დათ 31 ოქ­ტომ­ბერს.

და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის 30-მა წელ­მა ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა ნამ­დვი­ლად შეც­ვა­ლა, მისი დე­მოკ­რა­ტი­ის და მიღ­წე­ვე­ბის გამ­ყა­რე­ბა­ში მთა­ვარ პე­რი­ო­დად სწო­რედ ბოლო რვა წელი იქცა. სტა­ბი­ლუ­რო­ბის, მშვი­დო­ბი­ა­ნი და დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი გან­ვი­თა­რე­ბის 8 წელი. 30 წლის წინ ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კას თავი სამ­ტრე­დი­ა­ში რკი­ნიგ­ზის გა­და­კეტვი­თა და რუ­სე­თის­თვის ბლო­კა­დის გა­მო­ცხა­დე­ბით და­ა­მახ­სოვ­რეთ, რაც დღემ­დე იუ­მო­რის და ღი­მი­ლის საგ­ნად იქცა და ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის საყ­მაწ­ვი­ლო სე­ნის გა­მოვ­ლი­ნე­ბა უფრო იყო, ვიდ­რე პრაგ­მა­ტუ­ლი და შე­დეგ­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კის პრო­დუქ­ტი. თუნ­დაც მა­შინ­დე­ლი ფაქ­ტის დღეს ღი­მი­ლით გახ­სე­ნე­ბა მე­ტყვე­ლებს იმ ცვლი­ლე­ბა­ზე, რაც ქვე­ყა­ნამ ამ წლებ­ში გა­ნი­ცა­და. თქვენც შე­იც­ვა­ლეთ, ამ­ხე­ლა გა­მოც­დი­ლე­ბა და­აგ­რო­ვეთ. სწო­რედ ამი­ტო­მაა სა­ინ­ტე­რე­სო, საით მი­დის ზვი­ა­დის გზა, ქარ­თუ­ლი პო­ლი­ტი­კი­სა და გა­მოწ­ვე­ვე­ბის რე­ა­ლის­ტურ ხედ­ვა­სა და შე­ფა­სე­ბებ­ზე თუ გუ­ბა­ზო­ბის­კენ, ცალ­სა­ხა დეგ­რა­და­ცი­ი­სა და ფსკე­რის­კენ", - წერს ელი­სო ბოლ­ქვა­ძე.