26 წლის ეთერ მე­ტი­ვიშ­ვი­ლი თბი­ლი­სის ცენ­ტრა­ლურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში 26 ივ­ნისს გარ­და­იც­ვა­ლა. მას შემ­დეგ ოჯა­ხი შვი­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბა­ში სა­ა­ვად­მყო­ფოს ექი­მებს ადა­ნა­შა­უ­ლებს და მათ დას­ჯას ითხოვს. ოჯახ­მა სა­ჩი­ვა­რი შე­ი­ტა­ნა პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში, ასე­ვე იჩივ­ლა რე­გუ­ლი­რე­ბის სამ­სა­ხურ­ში და მი­ზე­ზე­ბის გა­მო­ძი­ე­ბას ითხოვს. მათი მტკი­ცე­ბით, თბი­ლი­სის ცენ­ტრა­ლურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში ახალ­გაზ­რდა ქალს ნაღ­ვლის ოპე­რა­ცია დარ­ღვე­ვე­ბით ჩა­უ­ტარ­და, ექი­მე­ბის დაშ­ვე­ბუ­ლი შეც­დო­მის გამო სეფ­სი­სი გან­ვი­თარ­და, მდგო­მა­რე­ო­ბა მე­ო­რე დღეს­ვე დამ­ძიმ­და.

ახალ­გაზ­რდა ქალი კო­მა­ტო­ზურ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში რამ­დე­ნი­მე დღე­ში ებ­რძო­და სიკ­ვდილს. ოჯა­ხი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ ექი­მე­ბის გულ­გრი­ლო­ბას და არაპრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზმს შე­ე­წი­რა მათი შვი­ლის სი­ცო­ცხლე და სას­წრა­ფოდ ამ ექი­მე­ბის­თვის უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის შე­ჩე­რე­ბას ითხოვს.

გი­უ­ლი შა­ტა­კიშ­ვი­ლი, გარ­დაც­ვლი­ლი გო­გო­ნას დედა:

- 18 ივ­ნისს ჩემი შვი­ლი ცუ­დად გახ­და და კენ­ჭის შე­ტე­ვით გო­რის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში სას­წრა­ფო­თი მი­ვიყ­ვა­ნეთ, თუმ­ცა იქი­დან თბი­ლის­ში გა­მოგ­ვიშ­ვეს, რად­გან კო­რო­ნა­ვირუ­სის გამო კლი­ნი­კა და­კე­ტი­ლი იყო. გვი­თხრეს, რომ იქ ვერ გა­ა­კე­თებ­დნენ ოპე­რა­ცი­ას. სა­დი­ნარ­ში კენ­ჭი ჩა­ჭე­დი­ლი ჰქონ­და, ასე­ვე ნაღ­ვე­ლი იყო ამო­სა­ღე­ბი. სა­ში­ნე­ლი ტკი­ვი­ლე­ბი ჰქონ­და. გორ­ში ექიმ­მა მირ­ჩია თბი­ლი­სის ცენ­ტრა­ლურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში ექიმ გი­ორ­გი ნი­კო­ლიშ­ვილ­თან მივ­სუ­ლი­ყა­ვით, მისი ტე­ლე­ფო­ნის ნო­მე­რიც მოგ­ვცა და ჩვე­ნი მან­ქა­ნით წა­მო­ვიყ­ვა­ნეთ სას­წრა­ფოდ თბი­ლის­ში.

გზა­შიც გა­უ­საძ­ლი­სი ტკი­ვი­ლე­ბი ჰქონ­და. გზი­დან ექიმ ნი­კო­ლიშ­ვილს და­ვუ­რე­კე და ვუ­თხა­რი ჩვე­ნი მდგო­მა­რე­ო­ბა, მი­თხრა, კლი­ნი­კა­ში მო­რი­გე ექი­მი დაგ­ხვდე­ბათ და მეც მალე მო­ვა­ლო. მარ­თლაც რომ მი­ვე­დით, თვი­თო­ნაც მალე მო­ვი­და, გა­სინ­ჯეს ჩემი შვი­ლი, ექოს­კო­პი­აც გა­უ­კე­თეს და სას­წრა­ფოდ სა­ო­პე­რა­ცი­ოდ შე­იყ­ვა­ნეს.

ოპე­რა­ცია დას­რულ­და და გვით­რეს ნარ­კო­ზი­დან გა­მო­ვი­დაო, მაგ­რამ ნახ­ვის უფ­ლე­ბას არა­ვის გვაძ­ლევ­დნენ კა­რან­ტი­ნის გამო. თბი­ლის­ში და­სარ­ჩე­ნი არ გვქონ­და და გვი­ან ღა­მით გორ­ში დავ­ბრუნ­დით. ხუთ­შა­ბათს გა­უ­კეთ­და ოპე­რა­ცია ჩემს შვილს და ექიმ­მა გვი­თხრა, შა­ბათს გავ­წერთ კლი­ნი­კი­და­ნო. თან­ხა გვქონ­და გა­და­სახ­დე­ლი, ექიმ­მა პა­რას­კევს დაგ­ვი­რე­კა, თან­ხა ჩა­მო­ი­ტა­ნე­თო. ჩემს შვილს ოპე­რა­ცი­ის მერე "სკა­ი­პით" ვე­კონ­ტაქ­ტე­ბო­დი, მე­ო­რე დღეს, პა­რას­კევს ფეხ­ზე წა­მო­ა­ყე­ნეს და ოთახ­ში გა­ა­ტა­რეს, მაგ­რამ ჩემი შვი­ლი მე­უბ­ნე­ბო­და სი­ცხე­ე­ბი მაქვს და ტკი­ვი­ლე­ბიო, მე­გო­ნა, ეს ოპე­რა­ცი­ის შემ­დგო­მი ტკი­ვი­ლე­ბი იყო. ექი­მებ­საც ეუბ­ნე­ბო­და იგი­ვეს, მაგ­რამ ყუ­რა­დღე­ბა არა­ვინ მი­აქ­ცია. პა­რას­კევს დამ­ძიმ­და მდგო­მა­რე­ო­ბა, მი­თხრა, - დედა, ცუ­დად ვარ, ლა­პა­რა­კის თა­ვიც არ მაქ­ვსო. შა­ბა­თი რომ გა­თენ­და, მა­შინ­ვე და­ვუ­რე­კე, - არ ჩა­მოხ­ვი­დეთ, არ მწე­რენ კლი­ნი­კი­და­ნო, ცოტა ხან­ში ისევ და­მი­რე­კა, სას­წრა­ფოდ ჩა­მო­დი­თო. ჩა­მო­ვე­დით და კლი­ნი­კი­დან გა­წე­რის ნაც­ვლად, ჩემი შვი­ლი ხე­ლახ­ლა შე­იყ­ვა­ნეს ოპე­რა­ცი­ა­ზე, გვი­თხრეს, ახა­ლი დრე­ნა­ჟი უნდა ჩა­ვა­ყე­ნო­თო. მა­შინ არ ვი­ცო­დი ჯერ სეფ­სი­სი თუ ჰქონ­და და­წყე­ბუ­ლი და მისი ორ­გა­ნიზ­მი მო­წამ­ლუ­ლი იყო. ძლივს მე­ლა­პა­რა­კა რამ­დე­ნი­მე წუ­თით, ვიდ­რე გო­ნე­ბა­ზე იყო. 5-ის ნა­ხე­ვარ­ზე შე­იყ­ვა­ნეს ოპე­რა­ცი­ა­ზე, 4 სა­ა­თი არა­ფე­რი ვი­ცო­დით. სამი ექი­მი იყო ჩარ­თუ­ლი: გი­ორ­გი ნი­კო­ლიშ­ვი­ლი, თა­მარ გო­გი­ჩა­იშ­ვი­ლი და ლა­პა­რას­კო­პის­ტი გი­ორ­გი სი­ჭი­ნა­ვა.

პა­სუხს არა­ვინ გვაძ­ლევ­და, ბო­ლოს გვი­თხრეს, სი­ტუ­ა­ცია ძა­ლი­ან მძი­მეა, მაგ­რამ სტა­ბი­ლუ­რიო, სეფ­სი­სია წა­სუ­ლი და ოპე­რა­ცი­ის დროს გუ­ლიც კი გა­უ­ჩერ­და და ავუ­მუ­შა­ვე­თო. თვა­ლი გა­ა­ხი­ლა ნარ­კო­ზის მერე მეთ­ქი? - მი­პა­სუ­ხეს, კი, მაგ­რამ ხე­ლოვ­ნუ­რად და­ვა­ძი­ნეთ, კო­მა­ში შე­ვიყ­ვა­ნე­თო. ისევ არ გვიშ­ვებ­დნენ მის სა­ნა­ხა­ვად კა­რან­ტი­ნის გამო, შევ­თა­ვა­ზეთ სხვა კლი­ნი­კი­და­ნაც მო­ვიყ­ვან­დით ექიმს, ან სხვა კლი­ნი­კა­ში გა­და­ვიყ­ვან­დით, ან სად­მე სა­ზღვარ­გა­რე­თაც წა­ვიყ­ვან­დით, მაგ­რამ გვე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ სი­ცო­ცხლის მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი და­ბა­ლია, ყვე­ლა­ფერს ვუ­კე­თებთ და ამ ეტაპ­ზე არა­ვინ არ არის სა­ჭი­როო. ვერ მო­ვის­ვე­ნეთ და მე­ო­რე დღეს მა­ინც მო­ვიწ­ვი­ეთ სხვა ექი­მე­ბი, რა­დი­ო­ლო­გიც მო­ვიყ­ვა­ნეთ და მან გვი­თხრა, ძა­ლი­ან რთუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა­აო. ისე­თი გულ­გრი­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა იყო ცენ­ტრა­ლურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში, მსგავ­სი არ­სად მი­ნა­ხავს, პა­სუხ­საც კი არ გვაძ­ლევ­დნენ ნორ­მა­ლუ­რად, მათი გულ­გრი­ლო­ბის გამო პატ­რუ­ლიც კი გა­მო­ვი­ძა­ხეთ.

ვი­თხოვ­დით სუ­რა­თე­ბი მა­ინც გა­და­ე­ღოთ, რომ გვე­ნა­ხა რა მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში იყო ჩვე­ნი 26 წლის გოგო. დიდი ბრძო­ლის მერე რე­ა­ნი­მა­ცი­ა­ში შე­მიყ­ვა­ნეს, უკვე სი­ლურ­ჯე­ე­ბი ჰქონ­და და­წყე­ბუ­ლი ჩემს შვილს. თა­მარ გო­გი­ჩა­იშ­ვილს ვკი­თხე სი­ლურ­ჯე­ე­ბი რა­ტომ აქვს-მეთ­ქი, ჟანგბა­დის ნაკ­ლე­ბო­ბაა, მაგ­რამ ყვე­ლა­ფე­რი გა­ვა­კე­თე­თო. სა­ში­ნე­ლე­ბა ვნა­ხე, შავი იყო ბავ­შვის კი­დუ­რე­ბი, მტევ­ნე­ბი, თი­თე­ბი. სი­ლურ­ჯე­ე­ბი ჰქონ­და მთელ ტან­ზე და წყლუ­ლე­ბი რომ და­ვი­ნა­ხე, ვკი­თხე ეს რა­ტომ აქვს-მეთ­ქი, სი­ცხის გამო ცივ ყი­ნუ­ლებს ვა­დებ­დი­თო, ურ­თი­ერ­თგა­მომ­რი­ცხავ პა­სუ­ხებს მაძ­ლევ­დნენ, ხან ამ­ბობ­დნენ ფე­ხებს ვუთ­ბობ­დი­თო. ფაქ­ტობ­რი­ვად, მკვდა­რი ეს­ვე­ნა ჩემი შვი­ლი. დიდი ხანი ვი­ყა­ვი რე­ა­ნი­მა­ცი­ა­ში, ვტი­რო­დი და ჩემს შვილს ვე­ფე­რე­ბო­დი. ფე­ხე­ბი გა­ცი­ე­ბუ­ლი ჰქონ­და. არ მინ­დო­და და­მე­ჯე­რე­ბი­ნა, რომ შვი­ლი აღარ მყავ­და. მერე ჩემი მე­უღ­ლე და სი­ძეც ავიდ­ნენ, და­შო­კი­ლე­ბი გა­ვიდ­ნენ გა­რეთ. უკვე გარ­დაც­ვლი­ლი იყო, უჯრე­დე­ბი მკვდა­რი ჰქონ­და, მაგ­რამ უბ­რა­ლოდ აპა­რატ­ზე ჰყავ­დათ შე­ერ­თე­ბუ­ლი და ბი­უ­ჯე­ტი­დან თან­ხის ამო­წურ­ვას ელოდ­ნენ, რო­გორც კი ლი­მი­ტი ამო­ი­წუ­რა, მი­თხრეს, რომ შვი­ლი აღარ მყავ­და.

გა­ნად­გუ­რე­ბუ­ლი დედა ვარ, მას მერე ვი­თხოვ სა­მარ­თალს და დღემ­დე არ მაქვს პა­სუ­ხი, რა­ტომ მო­მიკ­ლეს შვი­ლი. უდა­ვოა, კენ­ჭი რომ ამო­უ­ღეს სა­დი­ნა­რი­დან ჩა­ვიდ­ნენ იქ ლა­პა­რას­კო­პი­ის აპა­რა­ტით და ამ დროს ეტყო­ბა ჩა­ეჭ­რათ სა­დი­ნა­რი, და­უშ­ვეს შეც­დო­მა, ეს გა­მო­ე­პა­რათ, არ მი­აქ­ცი­ეს ყუ­რა­დღე­ბა და პე­რი­ტო­ნი­ტი გან­ვი­თარ­და, იდი­ნა სის­ხლმა მთელ ორ­გა­ნიზ­მში და ჩემი შვი­ლი მო­ი­წამ­ლა ექი­მე­ბის და­უ­დევ­რო­ბით. მერე რა­საც ისი­ნი უკე­თებ­დნენ, უკვე არა­ფერს აზრი აღარ ჰქონ­და. მე­ო­რე ოპე­რა­ცი­ზე რომ შე­ყავ­დათ, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, თვი­თო­ნაც უკვე იცოდ­ნენ რა შეც­დო­მაც ჰქონ­დათ დაშ­ვე­ბუ­ლი. იცოდ­ნენ გან­წი­რუ­ლი იყო ჩემი შვი­ლი სიკ­ვდი­ლის­თვის, გა­მო­უ­წ­მინ­დეს სის­ხლი, მაგ­რამ ამან არ უშ­ვე­ლა. მერე ყვე­ლა­ფერს აკე­თებ­დნენ რომ თა­ვი­ან­თი შეც­დო­მა და­ე­ფა­რათ. სა­ჩი­ვა­რი შე­ვი­ტა­ნე პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში, ვი­ჩივ­ლე რე­გუ­ლი­რე­ბის სამ­სა­ხურ­ში, მაგ­რამ ამ დრომ­დე სა­მარ­თალს ვერ მი­ვაღ­წიე. დამ­ღუ­პა ამ ექი­მე­ბის და­უ­დევ­რო­ბამ, უცო­დინ­რო­ბამ და სხვა კი­დევ ჩემ­სა­ვით რომ არ და­ღუ­პოს, მო­ვი­თხოვ სას­წრა­ფოდ დად­გეს ამ ექი­მე­ბის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა. თბი­ლი­სის ცენ­ტრა­ლუ­რი სა­ა­ვად­მყო­ფოს სა­მი­ვე ექიმს გი­ორ­გი ნი­კო­ლიშ­ვილს, თა­მარ გო­გი­ჩა­იშ­ვილს და გი­ორ­გი სი­ჭი­ნა­ვას სას­წრა­ფოდ შე­უ­ჩერ­დეთ ექი­მო­ბის უფ­ლე­ბა, მაგ­რამ დღემ­დე ჩემი ბრძო­ლის შე­დე­გი არ ჩანს. ჭი­ა­ნურ­დე­ბა რე­გუ­ლი­რე­ბის სამ­სა­ხუ­რი­დან პა­სუ­ხე­ბის მი­ღე­ბა და ეს ექი­მე­ბი ისევ აგ­რძე­ლე­ბენ მუ­შა­ო­ბას და სხვა ოჯა­ხე­ბის და­ღუპ­ვას. ვე­ლო­დე­ბი გა­მო­ძი­ე­ბას, მი­თხრან, რას შე­ე­წი­რა ჩემი შვი­ლი და პა­სუ­ხი აგე­ბი­ნონ დამ­ნა­შა­ვე ექი­მებს. არ ვა­პა­ტი­ებ, მათი შეც­დო­მის და და­უ­დევ­რო­ბის გამო გარ­და­იც­ვა­ლა ჩემი 26 წლის შვი­ლი და ობ­ლად დარ­ჩა მისი პა­ტა­რა. ჯან­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს ცხელ ხაზ­ზე მუდ­მი­ვად ვრე­კავ, მაგ­რამ არა­ვინ მაძ­ლევს პა­სუხს, არც რე­გუ­ლი­რე­ბის სამ­სა­ხუ­რი­დან ჩანს პა­სუ­ხი, არც სამ­ხა­რა­უ­ლის ექ­სპერ­ტი­ზის ბი­უ­რო­დან, არა­და, ორი თვე­ზე მეტი გა­ვი­და და ნუთუ ვერ უნდა გა­ვარ­კვიო სი­მარ­თლე, ნუთუ ამ დრომ­დე არ უნდა დას­ჯი­ლიყ­ვნენ დამ­ნა­შა­ვე ექი­მე­ბი. გთხოვთ, და­მეხ­მა­რეთ, რომ სა­მარ­თა­ლი ვი­პო­ვო და დამ­ნა­შა­ვე ექი­მე­ბი აღ­მოჩ­ნდნენ ცი­ხე­ში.

ეთე­რის ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მა არა­სო­დეს ჰქო­ნია, თა­ვი­სი ფე­ხით მი­ვი­და სი­ცო­ცხლით სავ­სე გოგო კლი­ნი­კა­ში და მკვდა­რი წა­მო­ვიყ­ვა­ნეთ. ობ­ლად დარ­ჩა მისი 10 წლის შვი­ლი. კა­ტე­გო­რი­უ­ლად ვი­თხოვ სა­მი­ვე ექი­მის დას­ჯას.

ambebi.ge და­უ­კავ­შირ­და თბი­ლი­სის ცენ­ტრა­ლურ სა­ა­ვად­მყო­ფოს, რომ მოგ­ვეს­მი­ნა ექი­მე­ბის პა­სუ­ხე­ბი ამ ბრალ­დე­ბებ­ზე. კლი­ნი­კი­დან წე­რი­ლო­ბით ეს პა­სუ­ხი მი­ვი­ღეთ.:

"პა­ცი­ენ­ტმა ჩვე­ნი და­წე­სე­ბუ­ლე­ბის გა­და­უ­დე­ბე­ლი დახ­მა­რე­ბის დე­პარ­ტა­მენტს მო­მარ­თა ა/წ 18 ივ­ნისს. შე­მოს­ვლი­სას აღე­ნიშ­ნე­ბო­და მწვა­ვე კალ­კუ­ლო­ზუ­რი ქო­ლე­ცის­ტი­ტი და მწვა­ვე ქო­ლე­დო­ქო­ლი­თი­ა­ზი. პა­ცი­ენ­ტი მო­თავ­სდა სტა­ცი­ო­ნარ­ში და და­წყე­ბულ იქნა შე­სა­ბა­მი­სი მკურ­ნა­ლო­ბა, თუმ­ცა, მდგო­მა­რე­ო­ბა გა­უ­ა­რეს­და და გარ­და­იც­ვა­ლა 26 ივ­ნისს. შემ­დგო­მი დი­აგ­ნო­ზე­ბის და გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი მკურ­ნა­ლო­ბის შე­სა­ხებ დე­ტა­ლებს ვერ მო­გახ­სე­ნებთ, რად­გან გარ­დაც­ვა­ლე­ბის მი­ზე­ზე­ბის დად­გე­ნის მიზ­ნით მიმ­დი­ნა­რე­ობს გა­მო­ძი­ე­ბა და შემ­თხვე­ვას სწავ­ლობს ჯან­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს რე­გუ­ლი­რე­ბის სა­ა­გენ­ტო. გარ­დაც­ვლილს ჩა­უ­ტარ­და პა­თა­ნა­ტო­მი­უ­რი ექ­სპერ­ტი­ზა, რომ­ლის შე­დე­გე­ბიც ჩვენ­თვის უც­ნო­ბია".

საქ­მე­ში პრო­კუ­რა­ტუ­რა ჩა­ერ­თო, და­ი­წყო გა­მო­ძი­ე­ბა სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვე­ბი ეთერ მე­ტი­ვიშ­ვი­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის დე­ტა­ლებს არ­კვე­ვენ.

• შე­ნიშ­ვნა: სტა­ტი­ის გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბი­სას, რეს­პონ­დენ­ტის მე­ქა­ნი­კუ­რი შეც­დო­მის გამო, სტა­ტი­ა­ში არას­წო­რად იყო მოხ­სე­ნი­ე­ბუ­ლი ექი­მი გი­ორ­გი ბო­ჭო­რიშ­ვი­ლი, რო­მელ­საც შექ­მნი­ლი უხერ­ხუ­ლო­ბის გამო ბო­დიშს ვუხ­დით.