"არასასიამოვნო ამბავი შემემთხვა, რაც ფინანსებს უკავშირდებოდა... ეს ჩემმა ხელმარჯვეობამ გადამალახინა" - ჟურნალისტისა და პიარ-მენეჯერის ახალი საქმე

თიხის მინიატიურულ-ეთნოგრაფიული ჭურჭელი, სასუვენირე ბეჭდები, მინერალებით და ნატურალური ქვებით გაწყობილი სამკაულები - სამაჯურები, ყელსაბამები, ფეხის სამაჯურები სკურპულოზურადაა შერჩეული, ფერებიც შეხამებულია. რაც მთავარია, ყველაფერი ხელით არის შექმნილი. ეს მცირე ჩამონათვალია იმ ნამუშევრების, რასაც თათია პაქსაშვილი ბოლო პერიოდში აკეთებს.

რამდენიმე დღის წინ, საკუთარი ნახელავი პირველ პერსონალურ გამოფენაზე დამთვალიერებლებს წარმოუდგინა... ეს კი იმაზე მიანიშნებს, რომ ადამიანის შესაძლებლობები უსაზღვროა და თუ მოინდომებს, საკუთარ თავში სრულიად ახალ უნარებსაც აღმოაჩენს. ასე მოხდა ჩვენი კოლეგის, ჟურნალისტ თათია პაქსაშვილის შემთხვევაშიც. მიუხედავად იმისა, რომ არც ისე დიდი ხნის წინ ჟურნალისტიკიდან პიარის მიმართულებით გადაინაცვლა და მოზარდმაყურებელთა თეატრის საზოგადოებასთან ურთიერთობის მენეჯერია, ამ საქმიანობის პარალელურად ეს საოცარი ხელსაქმე დაიწყო.

"ჩვენს თეატრში მრავალმხრივი ნიჭის ადამიანები არიან, როგორც მსახიობები, ასევე ადმინისტრაციის თანამშრომლები, მშვენივრად ჩხირკედელაობენ, ყველა რაღაცას აკეთებს. ასეთი სურვილი 4 წლის წინ მეც გამიჩნდა, ახალი წლის პერიოდი მოდიოდა და დამაინტერესა, მსგავსი რამ გამომივიდოდა თუ არა... ბავშვობაში ხილის კურკებისგან და ასანთის ღერებისგან საკმაოდ საინტერესო ნამუშვრებს ვაკეთებდი.

კარგი დაწყებითი კლასების პედაგოგი მყავდა, შრომის გაკვეთილებზე ბუნებასთან სიახლოვეს გვაჩვევდა, ამასთან, შრომას... მას მერე ხელი არაფრისთვის მომიკიდებია, მართალი გითხრათ, მიმავიწყდა, რომ მსგავსი შესაძლებლობები მქონდა. მოკლედ, თეატრმა ამ მიმართულებით გამომაღვიძა,“ - გვეუბნება თათია პაქსაშვილი, რომელმაც პირველ ცდაზე, საახალწლო თემატიკაზე ნამუშევრები თექისგან შექმნა.

მერე თეატრის მსახიობების და დანარჩენი თანამშრომლების ნამუშევრების გამოფენა მოეწყო, რომელშიც ჩვენმა რესპონდენტმაც მიიღო მონაწილეობა.

"ყველაფერი საკმაოდ კარგად გაიყიდა, რამაც ბიძგი მომცა, რომ ძალები სხვადასხვა ტექნიკაში მეცადა... ყველაფერს ჩემით ვაკეთებდი, გვერდით არავინ დამჯდომია და არაფერი უსწავლებია. უბრალოდ, სპეციალურ არხებზე სხვადასხვა სპეციალისტების გაკვეთილებს თვალყურს ვადევნებდი. კარგი მხედველობითი მეხსიერება მაქვს, რომ ვუყურებდი, მამახსოვრდებოდა, ამასობაში მასალებშიც გავერკვიე...

მოკლედ, საახალწლო აქსესუარების შემდეგ, ბისერებით ანუ კრისტალებით ყელსაბამების ქსოვა დავიწყე. თავიდან გამიჭირდა, 5-ჯერ დავშალე, მეექვსედ რომ დავიწყე, ვთქვი, თუ გამოვა, გამოვა და თუ არა და ამ საქმეს მივატოვებ-მეთქი, მაგრამ გამოვიდა, აეწყო. ყველა თითო ეგზემპლარად გავაკეთე. ისე, არც ერთი მოდელი არ გამიმეორებია. იშვიათად ვიმეორებ, ვიყენებ სხვადასხვა ფერს. მერე დეკუპაჟზე გადავედი - გავაკეთე დეკორატიული დაფები - თბილისის, ფიროსმანის თემაზე. ამანაც დიდი მოწონება და გამოხმაურება პოვა ჯგუფურ გამოფენებზე," - გვიყვება თათია.

- შენს ნამუშევრებში თიხის მინიატურულ ჭურჭელს ვხედავ...

- კი, თიხის ეთნოგრაფიული ჭურჭელი ღვინის თემაზე შევქმენი, პოლიმერული თიხა გამოვიყენე. სახლის პირობებში ვაკეთებდი, გაზქურაში გამოვწვი, თუმცა გაზქურა კი ამიფეთქდა, რადგან იქ მისი გამოწვა არ შეიძლება, მაგრამ სპეციალური დანადგარის შეძენა საკმაოდ დიდ თანხებთან არის დაკავშირებული. მოკლედ, გადავრჩით...

მერე მუშაობა ნატურალურ ქვებზე დავიწყე, ვაკეთებ ქალის და მამაკაცის სამკაულებს, მამაკაცის ხაზს ცოტა კი ვჩაგრავ... მოკლედ, ამ ყველაფერზე მოთხოვნა დიდია.

- სამსახურის პარალელურად არ გიჭირს ეს საქმე?

- ძირითადად ღამის საათებში ვმუშაობ, როდესაც სამსახურიდან სახლში ვბრუნდები. არის პერიოდი, როდესაც გადაბმულად ვმუშაობ, ღამეც შემიძლია გავათენო, თუ მეორე დღეს სამსახურში არ ვარ წასასვლელი... მოკლედ, არ მიჭირს...

- პანდემიამ ალბათ მუშაობაში ხელი შეგიშალა...

- პანდემიის პერიოდი სახარბიელო არავისთვის იყო, მაგრამ ბევრი თავისუფალი დრო მქონდა და საკმაოდ ნაყოფიერად ვიმუშავე. თან, მომარაგებული მქონდა მასალები. ახალ-ახალი მიმართულებით ვმუშაობდი, ხეზე ეპოკსიდით, ნახატები შევქმენი. რაც უფრო რთულია ამოცანა, მით უფრო საინტერესოა...

- დღეს შენი პირველი პერსონალური გამოფენაა... რას გვეტყვი?

- კი, ასეა და ეს ვეკო ყიფიანის დამსახურებაა. მას დიდი წვლილი მიუძღვის ამ საქმეში, გვერდით დამიდგა, ის მხატვარ-დიზაინერია და ჩვენი თეატრის სოციალური ქსელების მენეჯერი. მადლობა მინდა, გადავუხადო "ზაზანოვას", რომ ამ გამოფენის მოსაწყობად ადგილი დამითმეს და პერსონალური მადლობა მარინა სალუქვაძეს და ზაზა მარჯანიშვილს, თვალდახუჭულად მენდნენ, მიუხედავად იმისა, რომ არც იცოდნენ, როგორი ნამუშევრები მექნებოდა. ვისაც სურვილი ექნება, ჩემი ნახელავი ახლოს გაიცნოს, მესტუმროს "ფეისბუქის" გვერდზე, რომელსაც "გურაბანი" დავარქვი, ასევე მესტუმროს"ინსტაგრამზეც"...

- ამ ახალმა გატაცებამ ემოციურად რა მოგიტანა?

- ძალიან მიშველა. მანამდე რაღაც არც ისე სასიამოვნო ამბავი შემემთხვა. ასეთი რამ ბევრის ცხოვრებაში ხდება, რაც ფინანსებს უკავშირდება, მაგრამ ჩემმა ხელმარჯვეობამ ამ პერიოდის გადალახვაში, ფინანსური თვალსაზრისითაც საკმაოდ დიდი როლი ითამაშა. პრობლემას თავი იოლად დავაღწიე. საერთოდ, როცა ერთი კარი გეხურება, მეორე იხსნება...

- სხვებს რას ურჩევდი?

- ჩემი გამოცდილებიდან ვიტყვი, რომ გამოუვალი მდომარეობა ნამდვილად არ არსებობს. ადამიანს ყოველთვის ექნება საშუალება, რომ რაღაც კუთხე გამონახოს სხვადასხვა საქმიანობის მიმართულებით. მთავარი სურვილია და უნდა შეძლოს, ერთხელ არ გამოუვა, ორჯერ, როგორც ჩემს შემთხვევაში მოხდა, მაგრამ თუ სურვილი გაქვს და გაინტერესებს, შეგიძლია, ჰობი საქმედაც აქციო.

მარინა სალუქვაძე:

"ძალიან მომწონს თათიას ნამუშევრები, ფერადია, ლამაზი, მართლა პროფესიონალური ნაკეთობებია და დიდი მადლობა, რომ ერთი მისი ნახელავი ჩემს სამკაულებშიც დაიდებს ბინას. მნიშვნელოვანია, რომ ყველას თავის ქვას ურჩევს, რომელი მოუხდება, ესეც საინტერესო პროცესია, უნდა რომ მისი ნახელავი ჰქონდეს, მეტად გაახაროს. სულ ახალ-ახალ რაღაცებს ქმნის, კეთილსინდისიერია და ყველაფერი ზედმიწევნით არის დამუშავებული და წარმატებას ვუსურვებ".

ნატო არჩვაძე:

"ამ საქმეს ძალიან დიდი მოთმინება სჭირდება, ამასთან, შრომისმოყვარეობა, ასე რომ, ამ ყველაფერს თათია თავს კარგად ართმევს. ძალიან მომწონს, გემოვნებით არის გაკეთებული და ლამაზია. მერე ნატურალურ ქვას იყენებს... ზოგადად, შრომატევადი საქმეა. ახლა აღმოვაჩინე, რომ თიხის დამუშავებაც დაუწყია - რამდენიმე სპეციალობას ერთდროულად დაეუფლა... წარმატებებს ვუსურვებ".