"ბარსას" ვარსკვლავს მაისური ვთხოვე, ხელით გამწია და წავიდა... მას შემდეგ ეს არავისთვის მითხოვია" - შოთა არველაძის გულახდილი ინტერვიუ

"მატჩ TV" ქართული ფეხბურთის ლეგენდას, შოთა არველაძეს ესაუბრა შონ კონერიზე, ლუი ვან გაალზე, ვახტანგ კიკაბიძეზე, ჰოლანდიის პოლიციაში დაკითხვებზე და კიდევ სხვა საინტერესო თემაზე... საქართველოს, ჰოლანდიისა და შოტლანდიის ჩემპიონმა შარშან ოქროს მედლები "ფახთაქორთან" ერთად მწვრთნელის რანგშიც მოიპოვა...

- თქვენი მშობლები ექიმები არიან. რა რეაქცია ჰქონდათ, სამივე ვაჟი რომ ფეხბურთელი გახდით?

- 18 წლამდე მამაჩემიც თამაშობდა ფეხბურთს. სხვათა შორის, ის ძალიან ტექნიკური იყო, მაგრამ ფეხბურთს მუხლზე ტრავმის გამო შეეშვა და აკადემიკოსი გახდა. ის უფრო ლოიალური იყო ჩვენი გატაცებისადმი, დედა და ბაბუა კი ამბობდნენ - ფეხბურთი არ არის პროფესია, უნდა ისწავლოთო!.. ბევრი კამათი იყო, მაგრამ საბოლოოდ მე და ჩემმა ძმებმა უნივერსიტეტი დავამთავრეთ (რეზომ ქიმიის ფაკულტეტი, ხოლო არჩილმა და მე - ეკონომიკის), მაგიდაზე დიპლომები დავდეთ და 100 პროცენტით ფეხბურთზე გადავერთეთ.

- თურქეთში, მეორე ადგილზე ორჯერ გახვედით. 1996 წლის სეზონში ჩემპიონატის საუკეთესო ბომბარდირი გახდით. მაშინ "დეპორტივო" გიწვევდათ, რომელიც იმ დროს ძალიან ძლიერი გუნდი იყო. რატომ თქვით უარი?

- თასების თასზე თამაშის შემდეგ, "დეპორტივოს" სურდა არჩილის და ჩემი აყვანა, მაგრამ მას ჯვარედინი იოგები დაუზიანდა, ოპერაცია გაიკეთა და თითქმის 6 თვე გაუცდა. ესპანელები მოლაპარაკებებისთვის 1996 წლის მაისის ბოლოს ჩამოფრინდნენ, როცა "აიაქსი" ჩემპიონთა ლიგის ფინალში "იუვენტუსს" ეთამაშებოდა. ნაშუადღევს შევხვდით და დარწმუნებული ვიყავი, რომ საღამოს მატჩს ვუყურებდი, მაგრამ... მთელი 10 საათი ვისხედით მოლაპარაკებებზე და მაინც ვერ მოვილაპარაკეთ.

მათ მხოლოდ ჩემი აყვანა სურდათ. მაგრამ მე აჩის მარტო და ხელჯოხით დატოვება არ შემეძლო. "ტრაბზონთან" ჩვენი კონტრაქტი დასრულდა და მე რომ "დეპორტივოში" წავსულიყავი, ჩემი ძმა საქართველოში დაბრუნდებოდა, სადაც ნორმალური მკურნალობა ძალიან რთული იყო. ესპანელებს ვთხოვე, აჩიც წაეყვანათ და თანხის გადახდა მას შემდეგ დაეწყოთ, როცა მოედანზე დაბრუნდებოდა, მაგრამ მათ უარი განაცხადეს. მე ვუთხარი: "თუ არ წაიყვანთ ჩემს ძმას, არც მე წამოვალ-მეთქი. მათ გაუკვირდათ - "დეპორი" ხომ მაშინ ლა ლიგის ლიდერებში იყო...

- რომელი იყო ნაკრებში ყველაზე ემოციური გამარჯვება?

- 1996 წლის ევროშესარჩევში გიგზის უელსი და ძლიერი ბულგარეთი დავამარცხეთ, რომელმაც მცირე ხნით ადრე მსოფლიო ჩემპიონატის ნახევარფინალში ითამაშა... ყველა ფიქრობდა, რომ არაფერი შეგვეძლო და ჩვენი გამარჯვებები ძალიან გაუკვირდათ. ბულგარელებთან 2:1-ის შემდეგ, "ბარსას" ვარსკვლავ ხრისტო სტოიჩკოვს მაისურა ვთხოვე, მაგრამ მან ხელით გამწია და წავიდა... უხერხული ვითარება იყო... მას შემდეგ ასეთი თხოვნით არავისთან მივსულვარ. მოგვიანებით, ხრისტოს კიდევ არაერთხელ შევხვდი, მაგალითად, ბერბატოვის გამოსამშვიდობებელ მატჩში, მაგრამ ის ამბავი აღარ გავახსენე წაიკითხეთ ვრცლად lelo.ge-ზე