1992 წელს თბი­ლის­ში, ვე­რა­ზე მომ­ხდა­რი გა­უ­გო­ნა­რი მკვლე­ლო­ბა დღემ­დე ერთ-ერთ ყვე­ლა­ზე გახ­მა­უ­რე­ბუ­ლი და ამავდრო­უ­ლად, ბუ­რუ­სით მო­ცუ­ლი და­ნა­შა­უ­ლია. მას­ზე ხმა­მაღ­ლა სა­უ­ბარს ყო­ველ­თვის ერი­დე­ბოდ­ნენ.

წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში დუმ­და თა­მარ თო­რა­ძეც, რო­მელ­საც თვალ­წინ და­უ­ცხრი­ლეს ძმე­ბი. გა­უ­საძ­ლი­სი ზე­წო­ლი­სა და მუ­ქა­რის გამო წლე­ბის წინ ქვეყ­ნის და­ტო­ვე­ბა მო­უხ­და და ახლა პო­ლი­ტი­კუ­რი დევ­ნი­ლის სტა­ტუ­სით აშშ-ში ცხოვ­რობს. თა­მარ თო­რა­ძე 90-იანი წლე­ბის სის­ხლი­ა­ნი ან­გა­რიშს­წო­რე­ბის გა­მო­ძი­ე­ბას ათწლე­უ­ლე­ბია უშე­დე­გოდ ითხოვს.

ქალი კი­დევ უფრო გა­აქ­ტი­ურ­და მას შემ­დეგ, რაც "მთა­ვა­რი არ­ხის" ერთ-ერთი დამ­ფუძ­ნებ­ლის გი­ორ­გი რუ­რუ­ას პო­ლიტ­პა­ტიმ­რის სტა­ტუ­სით ცი­ხი­დან გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბა­ზე და­ი­წყო სა­უ­ბა­რი. თო­რა­ძე ამ­ბობს, რომ სწო­რედ რუ­რუა იყო ერთ-ერთი, ვინც მკვლე­ლო­ბის დღეს თო­რა­ძე­ე­ბის ოჯახ­ში მი­ვი­და.

1992 წლის 3 მარტს თო­რა­ძე­ე­ბის ოჯა­ხის 5 წევ­რი - დედა, მამა და სამი ვაჟი ამო­ხო­ცეს. ტრა­გე­დი­ას შე­ეს­წრო თა­მარ თო­რა­ძე, რო­მე­ლიც მა­შინ 13 წლის იყო. დღეს ის AMBEBI.GE-ს საქ­მის შე­სა­ხებ ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო და უც­ნობ დე­ტალს უყ­ვე­ბა:

ასევე დაგაინტერესებთ

11:45 / 28-01-2019

"კაცს ვერ ნახავდი, იარაღი რომ არ ჰქონოდა ჩამოკიდებული..." - ნაომარი ქვეყანა, მხედრიონი და 90-იანების თბილისური "საძმოები"

14:31 / 02-06-2020

თორაძეების საქმის გამოძიებაში დახმარებისთვის საქართველოს პროკურატურამ აშშ-ს მიმართა

15:18 / 30-07-2020

"წარმოდგენა არ მაქვს, პრეზიდენტი შეიწყალებს, თუ არა" -  გახარიას შეფასება რურუას განაჩენზე

- სას­ტი­კი მკვლე­ლო­ბის მი­ზე­ზებ­ზე დღემ­დე უამ­რა­ვი ვერ­სია არ­სე­ბობს. რა მოხ­და სი­ნამ­დვი­ლე­ში, რა გახ­და მი­ზე­ზი?

- ჩემი ძმე­ბი ძა­ლი­ან სა­მარ­თლი­ა­ნე­ბი იყ­ვნენ, ჩემი მშობ­ლე­ბი კე­თი­ლი და პა­ტი­ო­სა­ნი ხალ­ხი. ყვე­ლა­ნა­ი­რი სი­ბინ­ძუ­რე იკად­რეს ჩვე­ნი ოჯა­ხის დის­კრე­დი­ტა­ცი­ის­თვის. რა არ დაგ­ვაბ­რა­ლეს, ჭო­რე­ბი გა­ავ­რცე­ლეს, თით­ქოს ჩვენ ღირ­სე­ბი ვი­ყა­ვით და ამით ამარ­თლებ­დნენ თა­ვი­ანთ სი­სას­ტი­კეს.

სი­ნამ­დვი­ლე­ში რა იყო: ჩემი ძმე­ბი არ აძ­ლევ­დნენ არა­ვის და­ჩაგ­ვრის უფ­ლე­ბას, "ბო­რო­ტებს", რომ­ლე­ბიც აწი­ო­კებ­დნენ ყვე­ლას, ცდი­ლობ­დნენ სრუ­ლი ძა­ლა­უფ­ლე­ბა მო­ე­პო­ვე­ბი­ნათ, ეძარ­ცვათ და ეწა­მე­ბი­ნათ ხალ­ხი. ამის უფ­ლე­ბას ჩემი ძმე­ბი არა­ვის მის­ცემ­დნენ, რად­გან მათ ყვე­ლა პა­ტივს სცემ­და, ბევ­რი იც­ნობ­და და გარ­კვე­უ­ლი გავ­ლე­ნე­ბიც ჰქონ­დათ. ისი­ნი იბ­რძოდ­ნენ უსა­მარ­თლო­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ. ამი­ტომ არ გა­ა­ხა­რეს. ამი­ტო­მაც ამო­მი­ხო­ცეს ოჯა­ხი.

ჩემი ძმე­ბი რომ ცო­ცხლე­ბი ყო­ფი­ლიყ­ვნენ, ის "მხედ­რი­ო­ნე­ლე­ბი" ბიზ­ნეს­მე­ნე­ბი ვერ გახ­დე­ბოდ­ნენ სხვე­ბის­თვის წარ­თმე­უ­ლი ფუ­ლე­ბით და შემ­დეგ მთავ­რო­ბა­ში ვერ მო­ვი­დოდ­ნენ. ხელს შე­უშ­ლიდ­ნენ ამა­ში, რო­გორც ახლა მე ვუშ­ლი მათ ხელს და აუ­ცი­ლებ­ლად შე­ვუშ­ლი სი­ცო­ცხლის ბო­ლომ­დე

- გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ვერ­სი­ით, თქვენს ძმებს მე­ო­რე მხა­რემ უბ­რა­ლოდ და­ას­წრო, თო­რემ თა­ვა­დაც იმა­ვეს ჩა­დე­ნას გეგ­მავ­დნენ...

- ჩემო ოჯა­ხი არა­ნა­ი­რი ბან­და და დაჯ­გუ­ფე­ბა არ ყო­ფი­ლა. იყ­ვნენ ერ­თმა­ნეთ­ზე და ადა­მი­ა­ნებ­ზე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი დედ­მა­მიშ­ვი­ლე­ბი, ჩემი ძმე­ბი არ იყ­ვნენ ყა­ჩა­ღე­ბი! ერთი საქ­მე არ არ­სე­ბობს, რაც ამას და­ამ­ტკი­ცებს. ჩემი მშობ­ლე­ბი ქურდბა­ცა­ცე­ბი გა­მო­იყ­ვა­ნეს და წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, მე რა დღე­ში ვარ? ჯერ ოჯახს რომ ამო­გი­ხო­ცა­ვენ და შემ­დეგ რე­პუ­ტა­ცი­ა­საც შე­გი­ლა­ხა­ვენ.

ჩემი ძმე­ბი ან­გე­ლო­ზე­ბი არ ყო­ფი­ლან, თუ ვინ­მე გა­არ­ტყამ­და, მე­ო­რე ლო­ყას არ მი­უშ­ვერ­დნენ, სა­კად­რის პა­სუხს გას­ცემ­დნენ, ვაჟ­კა­ცე­ბი იყ­ვნენ და იმი­ტომ! პირ­ვე­ლი არა­ვის ეს­როდ­ნენ, მაგ­რამ არც არა­ვის და­ას­წრე­ბი­ნებ­დნენ. ძა­ლი­ან ბევ­რი ვაჟ­კა­ცი იყო ჩემი ძმე­ბის­ნა­ი­რი იმ დროს და ისი­ნიც და­ხო­ცეს, რად­გან იმას ვერ მი­აღ­წევ­დნენ, რა­საც მი­აღ­წი­ეს. პი­რა­დი ინ­ტე­რე­სე­ბის გამო ხო­ცავ­დნენ ხალ­ხს და ასე­თე­ბი მო­ვიდ­ნენ მთავ­რო­ბა­ში. თუ ჩემი ძმე­ბი ყა­ჩა­ღე­ბი იყ­ვნენ, რა­ტომ არ და­ი­ჭი­რეს?!

- რა მოხ­და 1992 წლის 3 მარტს, გა­იხ­სე­ნეთ ის, რა­საც თქვე­ნი თვა­ლით შე­ეს­წა­რით...

- მას შემ­დეგ, რაც ჩემი ძმე­ბი და მშობ­ლე­ბი ავ­ტო­მო­ბილ­ში ამო­ხო­ცეს, მოგ­ვად­გნენ კორ­პუს­თან და ყვი­როდ­ნენ - და­ცა­ლეთ კორ­პუ­სი, უნდა ავა­ფეთ­ქო­თო, მე­ზობ­ლე­ბი გა­იქ­ცნენ... მე და ჩემი დედ­მა­მიშ­ვი­ლე­ბი აღ­მოვ­ჩნდით მეშ­ვი­დე სარ­თულ­ზე მე­ზობ­ლის ბი­ნა­ში. იქაც მოგ­ვაგ­ნეს. ფან­ჯრე­ბი­დან გვი­კა­კუ­ნებ­დნენ, ყუმ­ბა­რებს შე­მო­გიყ­რით და ყვე­ლა და­ი­ხო­ცე­ბი­თო.

ჩემ­მა მე­ზო­ბელ­მა გა­ა­ღო კარი და შე­მოც­ვივ­დნენ. ოთხი ადა­მი­ა­ნი შე­მო­ვი­და. ორი უნიღ­ბოდ იყო, ყუ­რის და თვა­ლის ძა­ლი­ან კარ­გი მეხ­სი­ე­რე­ბა მაქვს და მახ­სოვს - ჟო­რი­კა რუ­რუა შე­მო­ვი­და პირ­ვე­ლი და იკი­თხა: თო­რა­ძე­ე­ბი აქ არი­ა­ნო? მე­ზო­ბელ­მა უპა­სუ­ხა, მხო­ლოდ ბავ­შვე­ბიო. შე­მო­ვალთ და დავ­ხე­დავ­თო. ჩემ­მა ძმამ უთხრა, უია­რა­ღოდ ვართ, ხელ­ცა­რი­ე­ლე­ბი, რას შვე­ბი­თო

ჟო­რი­კა რუ­რუ­ას ახ­ლაც იგი­ვე ხმა აქვს, მის სა­ხეს კი რა და­მა­ვი­წყებს?! მის ბო­როტ თვა­ლებს?! თვა­ლებ­ში ჩამ­ხე­და, შემ­დეგ გა­დაგ­ვა­ტა­რა ია­რა­ღი მე და ჩემს პა­ტა­რა და-ძმებს და ია­ტაკ­ზე დაგ­დე­ბუ­ლი ჩემი ძმე­ბი და­ცხრი­ლა. მე­ო­რე მა­ღა­ლი იყო, წვე­რი­ა­ნი, იმან იმე­დო და­ცხრი­ლა...

ვღ­რი­ა­ლებ­დით ბოლო ხმა­ზე... რა­ნა­ი­რად უნდა და­გა­ვი­წყდეს ის თვა­ლე­ბი და სახე, რო­მელ­მაც ეს გა­ა­კე­თა?! არა­სო­დეს და­მა­ვი­წყდე­ბა სა­ნამ ცო­ცხა­ლი ვარ გი­ორ­გი რუ­რუ­ას მა­შინ­დე­ლი სახე და თვა­ლე­ბი. ის მე­ო­რეც ვიცი ვინც არის, მაგ­რამ მის ვი­ნა­ო­ბას ჯერ­ჯე­რო­ბით არ ვი­ტყვი. და­ვიც­დი ცოტა ხანს და თუ დავ­რწმუნ­დი, რომ არა­ფერს იძი­ე­ბენ, მერე და­ვი­წყებ ხმა­მაღ­ლა ყვე­ლას სა­ხე­ლე­ბის და გვა­რე­ბის ყვი­რილს და ყვე­ლას გა­ვა­გე­ბი­ნებ!

- ტრა­გე­დი­ამ­დე ცოტა ხნით ადრე, საქ­მე­ში ე.წ. კა­ნო­ნი­ე­რი ქურ­დი ჩა­ე­რია. რა იყო სი­ნამ­დვი­ლე­ში პა­ა­ტა ჩლა­ი­ძის მი­ზა­ნი? რა­ტომ ვერ შეძ­ლო მა­შინ დიდი გავ­ლე­ნის მქო­ნე "კრი­მი­ნა­ლურ­მა ავ­ტო­რი­ტეტ­მა" ამ შე­დე­გის თა­ვი­დან არი­დე­ბა?

- მა­მა­ჩე­მი აფრ­თხი­ლებ­და ჩემს ძმებს, ძა­ლი­ან ძლი­ერ­დე­ბი­ან ბან­დე­ბი, წა­ვი­დეთ ამ ქვეყ­ნი­დან, თო­რემ ამოგ­ვხო­ცა­ვე­ნო. ეს ბან­და გაძ­ლი­ერ­დე­ბა და მთელ სა­ქარ­თვე­ლოს და­ი­პყრობ­სო. "კა­ნო­ნი­ე­რი ქურ­დი" სამ­ჯერ თუ ოთხჯერ იყო მო­სუ­ლი ჩვენ­თან. ერთხელ ჩა­ვი­წე­რე მათი სა­უ­ბა­რი. ჩლა­ი­ძე ამო­ვი­და, რად­გან იმ ბი­ჭებს, რომ­ლებ­თა­ნაც ჩემს ძმებს ჩხუ­ბი მო­უ­ვი­დათ, იც­ნობ­და - არ მინ­და თქვენ შო­რის რამე მოხ­დეს და შე­რიგ­დი­თო.

ტრა­გე­დი­ამ­დე ცოტა ხნით ადრე, ჩლა­ი­ძის მო­ნათ­ლულ­მა ქურდმა გა­ი­ტყუა ჩემი ძმე­ბი და სას­ტი­კად სცე­მეს, შე­უ­რა­ცხყო­ფა მი­ა­ყე­ნეს, ეუბ­ნე­ბოდ­ნენ, გა­გა­უ­პა­ტი­უ­რებ­თო, მუხ­ლე­ბი და­უხვრი­ტეს ზა­ზას, იმე­დას და მათ მე­გო­ბარ ზვი­ად გე­ლო­ვანს. ჩემ­მა ძმებ­მა უთხრეს, მოგ­ვკა­ლით აქვე, თო­რემ ხვალ ჩვენ მოგ­კლავთ, ამ შე­უ­რა­ცხყო­ფას არ გა­პა­ტი­ებ­თო. სწო­რედ ამ ჩხუბ­თან და­კავ­ში­რე­ბით ამო­ვი­და პა­ა­ტა ჩლა­ი­ძე, რო­მელ­საც მა­შინ რე­ა­ლუ­რად არა­ნა­ი­რი ძა­ლა­უფ­ლე­ბა არ გა­აჩ­ნდა. ჩემს ძმებს ეუბ­ნე­ბო­და, მარ­თლე­ბი ხართ იმათ­თან, მაგ­რამ აპა­ტი­ეთ მა­ინც, მუხ­ლე­ბი რომ და­გიხვრი­ტეს და გა­უ­პა­ტი­უ­რე­ბით რომ გე­მუქ­რე­ბოდ­ნე­ნო.

შე­რი­გე­ბა ნიშ­ნავ­და იმას, რომ ერთი ბან­და უნდა გამ­ხდა­რიყ­ვნენ. ჩემი ძმე­ბი უნდა გამ­ხდა­რიყ­ვნენ იმ ბან­დის წევ­რე­ბი, ან უნდა ამო­ე­ხო­ცათ. მა­შინ ჩლა­ი­ძემ თქვა, ვინც პირ­ვე­ლი გა­ის­ვრის, იმას ამოვ­წყვი­ტა­ვო, იგი­ნა და ილან­ძღა, მაგ­რამ არც არა­ფე­რი მომ­ხდა­რა. პირ­ვე­ლი არ გა­უს­ვრია ჩემს ოჯახს, ამოგ­ვხო­ცეს და არა­ვინ არა­ფე­რი გა­ა­კე­თა - არც "კა­ნო­ნი­ერ­მა ქურდმა" და არც კა­ნო­ნი­ერ­მა სა­ხელ­მწი­ფომ. რამ­დე­ნი­მე წლის შემ­დეგ ჩლა­ი­ძეც მოკ­ლეს, ამ­ბობ­დნენ, ამ ამ­ბის გა­მოო, მაგ­რამ არა მგო­ნია.

- ოჯა­ხი­დან რამ­დე­ნი გა­და­ურ­ჩით "ბო­რო­ტებს"?

- სამი მარ­ტის ამო­ხოც­ვის დროს გა­დავ­რჩით: მე (13 წლის ვი­ყა­ვი), ჩემი ძმა 15 წლის და ჩემ­ზე პა­ტა­რა დები 10, 8, და 6 წლი­სე­ბი. ორი წლის შემ­დეგ ჩემი ძმა, პა­ა­ტა გა­ი­ტა­ცეს. კო­ლე­ჯში მი­დი­ო­და მან­ქა­ნით, ახ­ლად შე­ძე­ნილ მე­გო­ბარს მი­ყავ­და. გა­ა­ჩე­რეს, გად­მო­იყ­ვა­ნეს ორი­ვე, გა­უშ­ვეს მისი მე­გო­ბა­რი და ჩემი ძმა წა­იყ­ვა­ნეს მან­ქა­ნით, მას შემ­დეგ არა­ფე­რი გვსმე­ნია. ასე­ვე გა­აქ­რეს ჩემი უფ­რო­სი ძმა ზაზა, რო­მე­ლიც 3 მარ­ტის ტრა­გე­დი­ის დროს სახ­ლში არ იყო. საფ­ლა­ვე­ბიც კი არ გვაქვს მათი...

მიც­ვა­ლე­ბუ­ლე­ბი მორ­გში გა­და­იყ­ვა­ნეს და იქე­დან არ გვა­ტან­დნენ, დაკ­რძალ­ვა არ გა­ა­კე­თოთ, მკვდრე­ბი არ იტი­როთ, თო­რემ დავ­წვავთ მიც­ვა­ლე­ბუ­ლებს და თქვენც ამოგ­ხო­ცავ­თო. გვე­მუქ­რე­ბოდ­ნენ - გა­მოჩ­ნდეს ზაზა, თო­რემ ყვე­ლას ამოგ­წყვი­ტავ­თო. ორ­მო­ცი არ იყო გა­სუ­ლი, ზაზა ჩემი რძლის სახ­ლში იპო­ვეს და ცემა-ცე­მით წა­იყ­ვა­ნეს, მთე­ლი სარ­თუ­ლი სის­ხლით იყო მოს­ვრი­ლი, იქვე არ მოკ­ლეს, ინ­ფორ­მა­ცია უნ­დო­დათ, ალ­ბათ. ჩემი ორი ძმის საფ­ლა­ვიც კი არ მაქვს და მხო­ლოდ იმას ვოც­ნე­ბობ, ისი­ნიც ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბის გვერ­დით იყ­ვნენ და­მარ­ხუ­ლე­ბი.

ყვე­ლა­ზე რომ იძი­ეს შური, შემ­დეგ მუდ­მი­ვად გვით­ვლიდ­ნენ, გვე­მუქ­რე­ბოდ­ნენ, ხმა არ ამო­ი­ღოთ საქ­მის გა­მო­ძი­ე­ბა­ზე, თო­რემ თქვენც გა­გაქ­რობ­თო

ასეთ რა­მე­ებს ირაკ­ლი ალა­სა­ნი­ას პი­რით გვით­ვლიდ­ნენ. ჩემი ძმის მე­გო­ბარ­თან, გი­ორ­გი ხო­მა­სუ­რი­ძეს­თან მე­გობ­რობ­და ალა­სა­ნია. ირაკ­ლი ჩვენს სახ­ლში ბევ­რჯერ იყო ნამ­ყო­ფი. გი­ორ­გიმ მა­მას გა­აც­ნო, ძა­ლი­ან ნი­ჭი­ე­რი და კარ­გი მო­მავ­ლის ბი­ჭი­აო.

- რაც შე­ე­ხე­ბა საქ­მის გა­მო­ძი­ე­ბას? რო­გორც ცნო­ბი­ლია, მომ­ხდა­რი­დან რამ­დე­ნი­მე წელ­ში გა­მო­ძი­ე­ბა და­ი­წყო. რა მოქ­მე­დე­ბე­ბი ჩა­ა­ტა­რეს?

- 2001 წელს და­ი­წყო ვი­თომ ხე­ლა­ხა­ლი გა­მო­ძი­ე­ბა, თუ გაგ­რძელ­და არ ვიცი. გა­ჩხრი­კეს რუ­რუ­ას მა­მი­დის სახ­ლი სე­ვას­ტო­პო­ლის ქუ­ჩა­ზე. რა­ღაც სა­გა­მო­ძი­ე­ბო მოქ­მე­დე­ბე­ბი ჩა­ა­ტა­რეს, მაგ­რამ ფორ­მა­ლუ­რად, ალ­ბათ. მე როცა გა­მო­ვი­თხო­ვე მა­სა­ლე­ბი, რომ გა­მე­გო რა პრო­ცეს­ში იყო საქ­მის გა­მო­ძი­ე­ბა, სა­ო­ცა­რი წე­რი­ლი მო­მი­ვი­და - ფაქ­ტე­ბის არ­ქო­ნის გამო საქ­მეს ვერ ვი­ძი­ებ­თო. 50 კაცი იყო ამ საქ­მე­ში გა­რე­უ­ლი და ვერ­ცერ­თი ვერ აღ­მო­ა­ჩი­ნეს. საქ­მის ძი­ე­ბა შე­ჩერ­და. ვინც ამ საქ­მეს იძი­ებ­და, ჩა­მომ­ხრჩვა­ლი იპოვ­ნეს...

შემ­დეგ სა­ა­კაშ­ვი­ლი გა­მოჩ­ნდა ჰო­რი­ზონტზე და ისიც გულ­მოდ­გი­ნედ ცდი­ლობ­და ამ და­ნა­შა­უ­ლის კვა­ლის და­ფარ­ვას.

- ახლა რა მო­ლო­დი­ნე­ბი გაქვთ? რო­გორ ფიქ­რობთ, ამ­დე­ნი წლის შემ­დეგ გა­მო­ი­ძი­ე­ბენ?

- მე არ დავ­ნებ­დე­ბი, ბო­ლომ­დე ვიბ­რძო­ლებ, თუნ­დაც ჩემი სი­ცო­ცხლის ფა­სად და­მიჯ­დეს. მსოფ­ლი­ოს ჩავ­რევ და ვა­ი­ძუ­ლებ ეს საქ­მე გა­მო­ი­ძი­ონ, ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი და­ი­სა­ჯონ და ჩემი ოჯა­ხის ღირ­სე­ბა დაბ­რუნ­დეს. ვბრაზ­დე­ბი, როცა ამ­ბო­ბენ, რო­გორ ახ­სოვს 13 წლის ბავ­შვს ეს ყვე­ლა­ფე­რიო და ეჭვი შე­აქვთ ჩემი ნა­ამ­ბო­ბის სი­მარ­თლე­ში - რა არის გა­საკ­ვი­რი იმა­ში, რომ მე ეს ნა­ძირ­ლე­ბი მახ­სოვს?! რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა თვალ­წინ მთე­ლი ოჯა­ხი ამო­გი­ხო­ცონ და ეს ოდეს­მე და­გა­ვი­წყდეს?! ღმერ­თის­გან ყვე­ლა და­ის­ჯე­ბა!

მად­ლო­ბა ამე­რი­კას რომ შე­მი­ფა­რა და სა­ქარ­თვე­ლოს შო­რი­დან ვუ­ყუ­რებ. წლე­ბი ისე გა­დი­ო­და, მა­ქეთ არც კი ვი­ხე­დე­ბო­დი, რად­გან მხო­ლოდ ტკი­ვილ­თან და უსა­მარ­თლო­ბას­თან ასო­ცირ­დე­ბო­და ჩემ­თვის ჩემი სამ­შობ­ლო. წი­წი­ლე­ბი­ვით ამო­ხო­ცეს მთე­ლი ოჯა­ხი და კა­ნონ­მა არა­ფე­რი არ გა­ა­კე­თა. ღმერ­თი არ აპა­ტი­ებს მაგ ადა­მი­ა­ნებს, მაგ­რამ ღმერ­თამ­დე ჩვენც უნდა გა­ვან­ძრი­ოთ ხელი, რად­გან ღმერ­თი ჩვენც არ გვა­პა­ტი­ებს ამ­დენ სი­ჩუ­მეს.

მე არა­ვი­თა­რი პი­რა­დი ინ­ტე­რე­სი არ მაქვს არა­ვის მი­მართ. რო­გორც ჟო­რი­კა რუ­რუ­ა­ზე ვიცი, რომ მკვლე­ლია, ისე რომ ვი­ცო­დე ჩემს ოჯახ­ზე და ძმებ­ზე, რომ მკვლე­ლე­ბი იყ­ვნენ, ხმას არ ამო­ვი­ღებ­დი, უბ­რა­ლოდ უფალს ვთხოვ­დი, რომ შე­ენ­დო მათ­თვის! მაგ­რამ ახლა რა ვთხო­ვო უფალს, რომ რა შე­უნ­დოს? ამ­დე­ნი შვი­ლი რომ გა­უ­ჩი­ნა დე­და­ჩემ­მა ქვე­ყა­ნას? რა­ტომ მო­მიკ­ლეს უპა­ტი­ოს­ნე­სი მამა და დედა? რომ დღეს ეთა­რე­შათ რუ­რუ­ებს და ლერი სუ­ლა­ბე­რი­ძე­ებს?

გა­მო­ძი­ე­ბამ უნდა გა­ა­კე­თოს თა­ვი­სი საქ­მე, მთავ­რო­ბამ უნდა გა­მო­ი­ჩი­ნოს ყუ­რა­დღე­ბა და ეს სა­ში­ნე­ლე­ბა დას­რულ­დეს, ძა­ლი­ან დიდი სის­ხლის­ფე­რი ლაქა ადევს სა­ქარ­თვე­ლოს. არ არის ეს პა­ტა­რა და­ნა­შა­უ­ლი, რომ ამ­ხე­ლა ოჯა­ხი ამო­ხო­ცეს და არა­ვინ დას­ჯი­ლა აქამ­დე. მე შე­იძ­ლე­ბა შე­ვე­წი­რო ამ საქ­მის გა­მო­ძი­ე­ბას, მაგ­რამ ვე­რას­დროს გავ­ჩერ­დე­ბი, მირ­ჩევ­ნია მეც მომ­კლან, ოღონდ არ გავ­ჩერ­დე­ბი. ძა­ლი­ან და­ვი­ღა­ლე ამ უსა­მარ­თლო­ბის ტა­რე­ბით, ვერ გა­ვი­ხა­რე...