მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
23
მარტიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
ასევე დაგაინტერესებთ
რას იხსენებს კონსტანტინე გამსახურდია ბავშვობასა და მამაზე
23:01 / 28-11-2013
სულ ახლახან კონსტანტინე გამსახურდიამ ვიქტორიანულ ეპოქაში მოღვაწე პრერაფაელისტი მხატვრების პოეზია თარგმნა და წიგნად გამოსცა... სამშობლოში დაბრუნდა და როგორც თავად ამბობს, ჩვეულებრივი, ინტელიგენტი კაცის ცხოვრებით ცხოვრობს. "ჯერჯერობით არაფერი განსაკუთრებული, შემდეგ კი ვნახოთ, რა იქნება..." - ამბობს კონსტანტინე გამსახურდია ჩვენთან საუბარში. ერთფეროვნება არ უყვარს, ამიტომ ბედი ყველგან სცადა, მათ შორის, პოლიტიკაშიც. ახლა კი ტაიმაუტი აქვს...
- ამ ეტაპზე არც სახელმწიფო სამსახურში ვარ და აღარც არასახელმწიფოებრივში. ჩვეულებრივი, ინტელექტუალი კაცის ცხოვრება მაქვს. ხანდახან მიწვეული ლექტორის სტატუსით, სახელმწიფო უნივერსიტეტში, თავისუფალ უნივერსიტეტში ან რომელიმე სხვა სასწავლებელში ლექციებს ვკითხულობ. წიგნი და კითხვა ჩემთვის შორეული არასდროს ყოფილა და ბედნიერი ვარ, რომ ზოგჯერ ლექციების ჩატარების საშუალება მაქვს....
- შორიდან დავიწყოთ საუბარი, თქვენი ოჯახის ცხოვრებას თუ გადავხედავთ, ალბათ, არც ისე უშფოთველი ბავშვობა გქონდათ...
- ბავშვობის რაღაც მცირე მონაკვეთი მართლაც ლაღი და უშფოთველი მქონდა, იმ პერიოდს ვგულისხმობ, როდესაც საბჭოთა ხელისუფლებამ კონსტანტინე გამსახურდიაზე, ანუ ბაბუაჩემზე ზეწოლა შეწყვიტა და ქართველ კლასიკოსად აღიარეს. პატარა ვიყავი, მაგრამ მახსოვს ჩემი დიდი სიხარული ამასთან დაკავშირებით... ბაბუა ამ სასიამოვნო სიახლეს, რა თქმა უნდა, ჩვეული სიმშვიდით, სიდინჯითა და ემოციების გარეშე შეხვდა... ასეთი დიდი სიხარულის კვალდაკვალ, მუდმივად იყო სტრესი, შიში, თავდასხმები, თვალთვალი ჩვენს ოჯახზე. "კაგებეს" თანამშრომლები შუაღამეს შემოცვივდებოდნენ სახლში და კუთხე-კუნჭულს ჩხრეკდნენ. 13 წლის ვიყავი, როდესაც სკოლიდან ტროლეიბუსით ვბრუნდებოდი, უცნობმა ჩხუბი და ყვირილი დამიწყო, ჯიბიდან ფულს მპარავდიო... ბევრჯერ ქუჩაშიც დამხვედრიან... ბრძოლის თითქმის ყველანაირ მეთოდს შეჩვეული გახლდით, მაგრამ ასეთი ფაქტები მოზარდის ფსიქოლოგიაზე, რა თქმა უნდა, ცუდად აისახებოდა. კვირაში ერთხელ მაინც იყო მუქარის ზარები, გაგანადგურებთო...
საბედნიეროდ, ძალიან კარგად მახსენდება სკოლაში სწავლის პერიოდი. ილია ჭავჭავაძის სახელობის 23-ე საშუალო სკოლა დავამთავრე. მასწავლებლებიც საოცრად კარგები იყვნენ, რაც ძალიან მშველიდა. დიდ კონსტანტინეს სკოლაშიც საოცარ პატივს სცემდნენ, მაგრამ როდესაც მამაჩემი, ზვიად გამსახურდია დააპატიმრეს, პედკოლექტივის აზრი ორად გაიყო - ერთმა ნაწილმა "ხალხის მტრის" შვილად შემრაცხა, მეორე, საკმაოდ დიდი ნაწილი, უკვე დისიდენტურად იყო განწყობილი და სოლიდარობას მიცხადებდა... კლასელებთან დღემდე შესანიშნავი ურთიერთობა მაქვს. ჩემს კლასში სწავლობდა ცეკას ერთ-ერთი მდივნის ვაჟი, გიორგი ანდრონიკაშვილი, ასევე განათლების მაშინდელი მინისტრის თამარ ლაშქარაშვილის შვილიშვილი. ორივე მათგანი ოჯახის წევრების, მამისა და ბებიის პოლიტიკური პოზიციის წინააღმდეგი იყო. ჩვენთან მეგობრობდა უშიშროების კომიტეტის თავმჯდომარის შვილიშვილი გაგა ინაური, რომელიც ასევე კრიტიკულად იყო განწყობილი საბჭოთა წყობილების მიმართ... ერთად ვკითხულობდით ივანე ჯავახიშვილს, მიხეილ ჯავახიშვილს, ალექსანდრე ყაზბეგს, ქართული სიტყვის სხვა დიდოსტატებს და აზრებსაც ვცვლიდით... მათ თანადგომას მუდმივად ვგრძნობდი. ეს ძალიან მჭირდებოდა, განსაკუთრებით მამაჩემის დისიდენტობის წლებში, როდესაც მამას წარამარა იჭერდნენ. "კაგებეს" დაუღალავი ბრძოლის კვალდაკვალ, იყვნენ ადამიანები, რომლებიც საკუთარი სიცოცხლის ფასად გვერდში გვედგნენ. კომუნისტურ პარტიაშიც კი იყვნენ ისეთები, ვინც გვმფარველობდა, რადგან ისინი დიდ კონსტანტინესთან მეგობრობდნენ. მაგალითად, ქალბატონი ვიქტორია სირაძე, რომელიც ცეკაში რანგით მესამე პირი იყო... მუდმივად ვგრძნობდი, რომ ბაბუას ყველა პატივს სცემდა.
იხილეთ სტატიის სრული ვერსია
გააკეთეთ კომენტარი
sponsored by
ContentRoom
რუბრიკის სხვა სიახლეები
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
შსს ფარულ ჩანაწერებს აქვეყნებს - დაკავებულია 3 პირი: კადრებში ჩანს, როგორ ყიდიან ნარკოტიკს
კვირის კითხვადი სტატიები
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
