ქართველებს გვეხერხება ყველაფრის გამართლება, განსაკუთრებით უცხოეთიდან მაგალითების მოყვანით. მაგალითად, როდესაც ვწერდით მძიმე ეკონომიკურ მდგომარეობაზე, გვეუბნებოდნენ, რომ აფრიკაში შიმშილისგან დაოსებულ ბავშვებს ბუზები ეხვევიან. როდესაც ვწერთ, რომ პოლიტიზებულმა ცემა-ტყეპამ საშიში ტენდენცია შეიძინა, მოჰყავთ უკრაინისა და სამხრეთ კორეის პარლამენტების მაგალითები, სადაც თურმე უარესი ხდება. მძიმე ვითარების მსუბუქად წარმოჩენა, ალბათ, სულ ცოტა, უპასუხისმგებლობაა. არადა, საქართველოში სულაც არ არის სახუმარო სიტუაცია. ერთი მხრივ, გვყავს უკვე ლამის რადიკალური ოპოზიციის ტაქტიკით მოქმედი პარტია, რომლის ლიდერები მოქმედი პრეზიდენტი, თბილისის მერი თუ უშიშროების საბჭოს მდივანი არიან, მეორე მხრივ კი ახალი მმართველი ძალა, რომლის დიდმა ნაწილმა ვერ გაითავისა, რომ უკვე ხელისუფლებაშია და პოლიტიკურ ცხოვრებას კვლავ ოპოზიციური ჭრილიდან უყურებს. ქვეყანას, ბოლოს და ბოლოს, სიმშვიდე სჭირდება, ოღონდ არა უსამართლობასა და უკანონობაზე თვალის დახუჭვის ხარჯზე. ექსპერტი მამუკა არეშიძე ეთანხმება მოსაზრებას, რომ საქართველო ნელ-ნელა სახიფათო ზღვარს უახლოვდება და აცხადებს, რომ "ნაციონალური მოძრაობა" რევანშის მიზნით მძიმე სცენარისთვის ემზადება.
- "ნაციონალები" საკითხის ძალისმიერი გზით გადაწყვეტისთვის ემზადებიან. მაგალითად, როგორც მატყობინებენ, გლდანი-ნაძალადევში დადიან აქტივისტები და ხალხს ეუბნებიან, რომ ის ჩინური ქალაქი, რომლის აშენებასაც ყოფილმა ხელისუფლებამ მოაწერა ხელი, დღევანდელი ხელისუფლების გაფორმებული ხელშეკრულებით შენდება. მოკლედ, აქტიურად მუშაობენ. "ნაციონალური მოძრაობის" უპირველესი ამოცანაა, ხალხს ახალი ხელისუფლების იმედი გაუცრუვდეს. სამწუხაროდ, "ქართული ოცნების" ზოგიერთი წევრის მცდარი ნაბიჯები ამას ხელს უწყობს. "ნაციონალები" ცდილობენ, ხალხში აგრესიული განწყობა დამკვიდრდეს, რომელსაც მომავალში მიმართულებას მისცემენ. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ყველა ძალოვან სტრუქტურაში "ნაციონალებს" თავისი კაცი ჰყავთ. გარდა ამისა, როგორც ვიცი, არსებობს იარაღის სამარხები როგორც სამხრეთ, ისე ჩრდილო-დასავლეთ საქართველოში, რომელსაც ექსტრემალურ ვითარებაში გამოიყენებენ. ასევე, ჰყავთ ე.წ. რეზერვი. ეს გეგმის ნაწილია და როგორ იქნება რეალიზებული, დღევანდელ ხელისუფლებაზეა დამოკიდებული. მას საზოგადოებრივად ექსცესური ნაწილი უნდა ჩამოშორდეს, მეორე მხრივ კი, დანაშაულებზე პასუხის მოთხოვნის პროცესი აქტიური უნდა იყოს. როდესაც ქვეყანაში 200 პოლიტპატიმარი გყავს, ის გამომძიებლები, პროკურორები თუ მოსამართლეები, რომლებმაც მათი საქმე გამოიძიეს თუ გაასამართლეს, ავტომატურად არიან დამნაშავეები. ერთ-ერთი ჩემი ახლობელი პოლიტპატიმარი გამოვიდა ციხიდან და საბუთების მოსაწესრიგებლად რომ მივიდა პროკურატურაში, ის გამომძიებელი დახვდა, რომელმაც ციხეში ჩასვა. მან გამომძიებელს ხელი გაარტყა. მეორედ რომ მივიდა, ისევ დახვდა ის გამომძიებელი და ისევ გაარტყა ხელი. ნორმალურია, როდესაც პროკურორს თავის კაბინეტში სცემენ? რა თქმა უნდა, არ არის ნორმალური და ქვეყნისთვის არაბუნებრივი ვითარებაა. ამიტომ ხელისუფლება მეტად კატეგორიული უნდა იყოს კადრების შერჩევასა და სამართლიანობის აღდგენაში. მას მეტი მობილიზება სჭირდება, სწორედ შიდა მობილიზების დეფიციტია ის ცემა-ტყეპა, რომელსაც ტელეეკრანებზე ვხედავთ, ან 8 თებერვლის მოვლენები.
- ანუ მიგაჩნიათ, რომ "ნაციონალები" დესტრუქციას მიმართავენ და ამას სახალხო ამბოხებად მონათლავენ.
- დიახ, ამის გაკეთებას აუცილებლად შეეცდებიან.
- და დასავლეთს ამ ამბავს როგორ შეასაღებენ?
- დასავლეთი მათი ხავსია. კარგად ვხედავ, როგორ მუშაობენ "ნაციონალების" ლობისტები და საინფორმაციო ჯგუფები არა მხოლოდ დასავლეთის, არამედ თქვენ წარმოიდგინეთ, რუსეთის მიმართულებითაც. სხვათა შორის, ახერხებენ საზღვარგარეთ საზოგადოებრივი აზრის მობილიზებასაც და მათ გააქტიურებას საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლების წინააღმდეგ. თუ ახალმა ხელისუფლებამ განაგრძო პასიურობა, განსაკუთრებით, დასავლურ საინფორმაციო სივრცეში, ვშიშობ, არ აღმოვჩნდეთ იმ მდგომარეობაში, როგორშიც თავის დროზე ზვიად გამსახურდიას ხელისუფლება ჩავარდა. ამიტომ დასავლეთში საჭიროა ბევრად უფრო მიზანმიმართული და პროდუქტიული მუშაობა. გარდა ამისა, დღევანდელი ელექტრონული საინფორმაციო სივრცე თითქმის მთლიანად "ნაციონალების" ხელშია, რაც ასევე არაჯანსაღ ვითარებად მიმაჩნია.
კოჰაბიტაციისა და სამოქალაქო შერიგების საფარვლით აკეთებენ იმას, რაც სჭირდებათ, - ერთი მხრივ, აკავებენ ხელისუფლებას მუდმივი პროტესტებითა და დასავლეთზე აპელაციებით, მეორე მხრივ კი თავიანთ შავბნელ საქმეებს აკეთებენ.
ხალხს უკვირს, რატომ ვერ ახერხებს ხელისუფლება ზოგიერთი ბარიერის გადალახვას. ჩნდება ეჭვიც - ბოლოს და ბოლოს, მართლა დამნაშავეა თუ არა ესა თუ ის ჩინოვნიკი. როცა კანონზეა ლაპარაკი, დელიკატურობა საჭირო არ არის. ყოფილი ხელისუფლება არ ყოფილა დელიკატური არასოდეს და ოპოზიციონერი დეპუტატები არათუ დაკითხვაზე დაუბარებია, არამედ ქუჩაშიც წიხლქვეშ გაუგდია. მაგალითად, აკაკი ბობოხიძე ჟურნალისტებს პირდაპირ ეთერში სცემდა ხოლმე, მაგრამ ორი მოწვევის პარლამენტის წევრია. მოკლედ, თურმე მათი გაღიზიანება სამართლიანია, ოპონენტის გაბრაზება კი უკანონო. ისე, რაც მოხდა "მაესტროს" ეთერში კობა დავითაშვილსა და სერგო რატიანს შორის, მიუღებელია და ვერ გამოდგება არგუმენტად, უარესი ხდება სამხრეთ კორეის პარლამენტსა და უკრაინის რადაშიო. სხვათა შორის, ბოლოდროინდელმა მოვლენებმა ცხადყო, როგორ ორგანიზებული არიან "ნაციონალები" და როგორ ახერხებენ თავისი პატარა სატკივრის გაბუქებას.
- დიდი ვნებათაღელვა მოჰყვა ევროპარლამენტში "ევროპის ხალხთა პარტიის" ჯგუფის ვიცე-თავმჯდომარე გუნარ ჰოკმარკის განცხადებას, რომლის მიხედვითაც "ქართულმა ოცნებამ" პრეზიდენტ სააკაშვილისა და მისი მომხრეების საწინააღმდეგო ფართომასშტაბიანი კამპანია წამოიწყო. საზოგადოების დიდი ნაწილი მიიჩნევს, რომ ზოგიერთი დასავლელის ცალმხრივი განცხადებები ტენდენციად იქცა. ისე, გაჩნდა მოსაზრებაც, რომ ასეთი განცხადებები დიდ აჟიოტაჟად არ ღირს.
- ჩვენ არ გვჭირდება მეგობრებისა და პარტნიორების დაკარგვა. მაგრამ არც ის შეიძლება, არ აუხსნა პარტნიორს, თუ კონკრეტულ მოვლენაში ვინ არის დამნაშავე. გამოდის, რომ ნაკლებად ვმუშაობთ საამისოდ. ისე, საქართველოში არიან ელჩები, რომლებთანაც, რა ინფორმაციაც უნდა მიაწოდო, არაფერი გამოვა, ისე არიან ყოფილ ხელისუფლებასთან სხვადასხვა სქემაში ჩართულნი და მჭიდროდ თანამშრომლობენ. მიუხედავად ამისა, საუბარი ფაქტებით არის საჭირო. სხვათა შორის, რესპუბლიკელებს ამის დიდი გამოცდილება აქვთ. ასე რომ, დასავლეთთან მუდმივი კონტაქტი უნდა გვქონდეს. რაც შეეხება ევროპარლამენტარებს, თავისუფლად შეიძლება იმ წინააღმდეგობების გამოყენება, რომელიც ევროპარლამენტში სხვადასხვა ფრაქციას შორის არის. მხოლოდ ამის ცოდნა და კვალიფიციური ხალხის გაგზავნაა საჭირო, რომელიც ამ წინააღმდეგობებს საჩვენოდ გამოიყენებს.