პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა კრი­ტი­კუ­ლია და "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ თავ­მჯდო­მა­რის არ­ჩევ­ნე­ბის და­ნიშ­ნუ­ლე­ბაც და მას­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ზან­შე­წო­ნი­ლო­ბაც იმის მი­ხედ­ვით უნდა შე­ფას­დეს, რა უწყობს ხელს პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის თა­ვი­სუფ­ლე­ბას. ამას­თან, ჩემი სა­ბო­ლოო გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა იმა­ზეც, რამ­დე­ნად არ­სე­ბობს რე­სურ­სი, რომ სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცე­სი პო­ლი­ტი­კუ­რი დის­კუ­სი­ის რე­ჟიმ­ში წა­რი­მარ­თოს და არა "ოც­ნე­ბის­თვის“ და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი "ტა­ლა­ხის სრო­ლის“ რე­ჟიმ­ში; და იქ­ნე­ბა თუ არა კარი ღია ახა­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის­თვის, რო­მელ­მაც პარ­ტია დღე­ვან­დე­ლი არა­სა­სურ­ვე­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან უფრო ძლი­ე­რი უნდა გა­მო­იყ­ვა­ნოს, - ამის შე­სა­ხებ "ევ­რო­პუ­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს“ ყო­ფი­ლი წევ­რი, ზუ­რაბ ჭი­ა­ბე­რაშ­ვი­ლი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ "ფე­ის­ბუქ­ში“ წერს.

ჭი­ა­ბე­რაშ­ვი­ლი გან­მარ­ტავს, "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ თავ­მჯდო­მა­რე­ო­ბი­სათ­ვის და­გეგ­მილ არ­ჩევ­ნებ­ში მის შე­საძ­ლო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა­ზე ფიქ­რი რა სა­კი­თხებს უკავ­შირ­დე­ბა:

"რო­გორ იმოქ­მე­დოს "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ­მა მოძ­რა­ო­ბამ“ ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლად და და­გეგ­მი­ლად პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის, ნიკა გვა­რა­მი­ას და სხვა პო­ლიტ­პა­ტიმ­რე­ბის გა­სა­თა­ვი­სუფ­ლებ­ლად,

- რო­გორ იქ­ცეს "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა“ მშვი­დო­ბი­ა­ნი, არა­ძა­ლა­დობ­რი­ვი, ფარ­თო საპ­რო­ტეს­ტო მოძ­რა­ო­ბის საყ­რდე­ნად

- რო­გორ შე­ი­ძი­ნოს ახლა სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცეს­მა ისე­თი ხა­სი­ა­თი, რომ იყოს არა პი­როვ­ნუ­ლი კინ­კლა­ო­ბა (და ყვე­ლა კან­დი­და­ტი­სად­მი პა­ტი­ვის­ცე­მის მი­უ­ხე­და­ვად, მას ახლა სწო­რედ ასე­თი სახე აქვს), არა სხვა­დას­ხვა ბა­ნა­კე­ბად და­ყო­ფა, არა­მედ დის­კუ­სია "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ სტრა­ტე­გი­ის ირ­გვლივ და რო­გო­რი ლი­დე­რი შეძ­ლებს მის აღ­სრუ­ლე­ბას.

ამ სა­კი­თხებს მე ასე ვუ­ყუ­რებ:

"ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ გა­რე­შე ივა­ნიშ­ვი­ლის პუ­ტი­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მი ვერ და­მარ­ცხდე­ბა. თუმ­ცა მხო­ლოდ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ რე­სურ­სი არაა საკ­მა­რი­სი ივა­ნიშ­ვი­ლის პუ­ტი­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მის და­სა­მარ­ცხებ­ლად. მცდა­რი იყო წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ზო­გა­დო­ე­ბის იმ ნა­წი­ლის პო­ზი­ცია, რო­მელ­საც აღარ უნ­დო­და "ოც­ნე­ბა“, მაგ­რამ ივა­ნიშ­ვი­ლის პრო­პა­გან­დით და­კომ­პლექ­სე­ბუ­ლი იმე­ო­რებ­და: "ოღონდ ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი არა“. იმის შეგ­რძნე­ბამ, რომ "ოღონდ ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი არა“ ხელს უშ­ლი­და ფარ­თო პრო­და­სავ­ლუ­რი კო­ა­ლი­ცი­ის შეკ­ვრას, ყვე­ლა­ზე მე­ტად გა­ა­თავ­ხე­და ეს პუ­ტი­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მი.

სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ეს კომ­პლექ­სი მო­იხ­სნა: დღეს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდი ნა­წი­ლი აღი­ა­რებს ქვეყ­ნის რუ­სუ­ლი ჭა­ო­ბი­დან ამოს­ვლი­სა და ევ­რო­პუ­ლი ტი­პის სა­ხელ­მწი­ფოს მშე­ნებ­ლო­ბის საქ­მე­ში "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ ფორ­მა­ში ყოფ­ნის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბას. "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­სათ­ვის“ ეს შე­საძ­ლებ­ლო­ბაა, იქ­ცეს გა­მა­ერ­თი­ა­ნებ­ლად ყვე­ლა იმ ადა­მი­ა­ნი­სათ­ვის, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ყვე­ლა იმ ჯგუ­ფი­სათ­ვის, რომ­ლე­ბიც აც­ნო­ბი­ე­რე­ბენ, რა­ო­დენ დიდი საფრ­თხეა ქვეყ­ნი­სა და თი­თო­ე­უ­ლი პატ­რი­ო­ტი მო­ქა­ლა­ქი­სათ­ვის ივა­ნიშ­ვი­ლის პუ­ტი­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში დარ­ჩე­ნა.

ივა­ნიშ­ვი­ლის პუ­ტი­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მის და­მარ­ცხე­ბის გზა გა­დის მშვი­დო­ბი­ა­ნი, არა­ძა­ლა­დობ­რი­ვი, ფარ­თო საპ­რო­ტეს­ტო მოძ­რა­ო­ბის შექ­მნა­ზე, რო­მელ­შიც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“, სხვა პრო­და­სავ­ლუ­რი პარ­ტი­ე­ბი­სა და სა­მო­ქა­ლა­ქო სექ­ტო­რის ერ­თი­ა­ნო­ბა, თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა და კო­ორ­დი­ნა­ცია.

რო­გორც წესი ივა­ნიშ­ვი­ლის პუ­ტი­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მის და­მარ­ცხე­ბის გზა­ზე სა­უ­ბა­რი და­იყ­ვა­ნე­ბა ყალბ დი­ლე­მამ­დე - არ­ჩევ­ნე­ბით თუ ქუ­ჩის პრო­ტეს­ტით. მე სა­კითხს ასე არ ვსვამ. ჩემი ხედ­ვით, თუ ინი­ცი­ა­ტი­ვა მშვი­დო­ბი­ა­ნი, არა­ძა­ლა­დობ­რი­ვი, ფარ­თო საპ­რო­ტეს­ტო მოძ­რა­ო­ბის მხა­რე­საა, ის შე­იძ­ლე­ბა არ­ჩევ­ნე­ბის მო­გე­ბით დას­რულ­დეს, შე­იძ­ლე­ბა რე­ჟი­მი არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე ჩა­მო­ი­შა­ლოს. დღეს პრობ­ლე­მა სწო­რედ ისაა, რომ ინი­ცი­ა­ტი­ვა ჩვენს მხა­რეს არაა;

ჩემ­თვის სრუ­ლი­ად წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის, ნიკა გვა­რა­მი­ას და სხვა პო­ლიტ­პა­ტიმ­რე­ბის ტყვე­ო­ბის დას­რუ­ლე­ბა არ იყოს პო­ლი­ტი­კუ­რი დღის წეს­რი­გის მთა­ვა­რი სა­კი­თხი.

არ ვსა­უბ­რობ სა­კი­თხის მო­რა­ლურ და სა­მარ­თლებ­რივ მხა­რე­ზე. შევ­ხე­დოთ მხო­ლოდ ძა­ლი­ან რა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი, პრაგ­მა­ტუ­ლი თვალ­საზ­რი­სით:

ყვე­ლამ ვი­ცით, რომ ქვე­ყა­ნას, სა­დაც და­დას­ტუ­რე­ბუ­ლი და სა­ერ­თა­შო­რი­სოდ აღი­ა­რე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი დევ­ნაა, მოჭ­რი­ლი აქვს გზა ნა­ტო­სა და ევ­რო­კავ­ში­რი­სა­კენ.

სა­კი­თხი არაა იმა­ზე, მოგ­ვწონს თუ არა სა­ა­კაშ­ვი­ლი; რო­გორ ვა­ფა­სებთ მისი პრე­ზი­დენ­ტო­ბის პე­რი­ოდს; ან ვა­პი­რებთ თუ არა ხმა მივ­ცეთ მის მემ­კვიდ­რე პო­ლი­ტი­კურ ძა­ლას არ­ჩევ­ნებ­ში. სა­კი­თხი ეხე­ბა იმას, რა არის ჩვე­ნი, რო­გორც ერის ინ­ტე­რე­სი.

არ­სე­ბობს ყალ­ბი არ­გუ­მენ­ტი, რა­ტომ არ შე­იძ­ლე­ბა იყოს პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის პა­ტიმ­რო­ბა პო­ლი­ტი­კუ­რი დღის წეს­რი­გის ერთ-ერთი ძი­რი­თა­დი სა­კი­თხი: თით­ქოს სა­კი­თხი არა­პო­პუ­ლა­რუ­ლია ოპო­ზი­ცი­უ­რად გან­წყო­ბი­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წილ­ში.

ასეც რომ იყოს, პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რის ამო­ცა­ნაა, სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი აზ­რის ფორ­მი­რე­ბა მისი იდე­ე­ბის გარ­შე­მო და არა სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი აზ­რის მო­ნუ­რი მორ­ჩი­ლე­ბა. პო­ლი­ტი­კო­სი, თუ სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი გა­მო­კი­თხვის შე­დე­გებს არ ით­ვა­ლის­წი­ნებს, გზა­საა აც­დე­ნი­ლი, თუ მხო­ლოდ სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი გა­მო­კი­თხვის შე­დე­გე­ბით მოქ­მე­დებს - მი­ზანს.

პო­ლი­ტი­კუ­რი რეპ­რე­სია და ქვეყ­ნის ევ­რო­პუ­ლი გზა არა­თავ­სე­ბა­დია ერ­თმა­ნეთ­თან - ესაა ყვე­ლა ას­პექ­ტით მარ­თე­ბუ­ლი პო­ზი­ცია, ეს უნდა იყოს ყვე­ლა პრო­და­სავ­ლუ­რი პარ­ტი­ის გზავ­ნი­ლი.

არ შე­იძ­ლე­ბა პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის სა­კი­თხი მხო­ლოდ მკურ­ნა­ლო­ბის თე­მა­ზე და­ვი­დეს იმის მი­უ­ხე­და­ვად, რომ ახლა ყვე­ლა­ზე კრი­ტი­კუ­ლი მისი ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბაა და ეს ყვე­ლა­ზე მე­ტად მა­წუ­ხებს. პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის სა­კი­თხი უპირ­ვე­ლე­სად პო­ლი­ტი­კუ­რია და მის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბას უნდა ვი­თხოვ­დეთ და არა მხო­ლოდ უცხო­ეთ­ში სამ­კურ­ნა­ლოდ გა­დაყ­ვა­ნას.

მიდ­გო­მა - "არ­ჩევ­ნებს მო­ვი­გებთ და სა­ა­კაშ­ვილს გა­ვა­თა­ვი­სუფ­ლებთ“ - ასე­ვე ფუნ­და­მენ­ტუ­რად მცდა­რია, რად­გან პო­ლი­ტი­კუ­რი რეპ­რე­სი­ე­ბის დას­რუ­ლე­ბის გა­რე­შე ოდ­ნავ თა­ვი­სუ­ფა­ლი და კონ­კუ­რენ­ტუ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბიც კი ვერ ჩა­ტარ­დე­ბა; თუ პო­ლი­ტი­კუ­რი რეპ­რე­სია გრძელ­დე­ბა და სა­ა­კაშ­ვი­ლი ტყვე­ო­ბა­შია, ინი­ცი­ა­ტი­ვა რე­ჟი­მის ხელ­შია; არ­ჩევ­ნებს კი იგებს ის, ვინც ფლობს ინი­ცი­ა­ტი­ვას.

არ ვე­თან­ხმე­ბი, მაგ­რამ კი­დევ შე­მიძ­ლია გა­ვი­გო ივა­ნიშ­ვი­ლის რე­ჟი­მის ყო­ფი­ლი წევ­რე­ბი­სა თუ მომ­ხრე­ე­ბის, რომ­ლე­ბის­თვი­საც სა­ა­კაშ­ვი­ლის სა­კი­თხის აქ­ტუ­ა­ლი­ზა­ცია ბევრ ში­ნა­გან ჭმუნ­ვას უკავ­შირ­დე­ბა (სიღ­რმე­ში არ წა­ვალ), მაგ­რამ რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ­მა მოძ­რა­ო­ბამ“ უარი თქვას თა­ვი­სი ასი ათა­სო­ბით მხარ­დამ­ჭე­რის მო­თხოვ­ნა­ზე - გა­და­იდ­გას მკა­ფიო და კონ­კრე­ტუ­ლი ნა­ბი­ჯე­ბი პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სათ­ვის - სრუ­ლი­ად გა­უ­გე­ბა­რია.

პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის სა­კი­თხის უკან გა­და­წე­ვა ასუს­ტებს ენ­თუ­ზი­აზმს და საბ­რძო­ლო გან­წყო­ბას თა­ვად "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ მხარ­დამ­ჭე­რებ­ში. მხარ­დამ­ჭე­რე­ბის ასე­თი გან­წყო­ბა პარ­ტი­ას წარ­მო­ა­ჩენს სუს­ტად. ეს კი არა­ვის ინ­ტე­რეს­ში წარ­მო­ად­გენს, ვი­საც ეს­მის სა­ერ­თო ეროვ­ნულ ბრძო­ლა­ში "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ ფაქ­ტო­რის მნიშ­ვნე­ლო­ბა;

არ მომ­წონს, რა სა­ხეც მი­ი­ღო "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ თავ­მჯდო­მა­რის არ­ჩევ­ნებ­მა. ამა­ზე წუხს არა მხო­ლოდ თა­ვად "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ ათა­სო­ბით მხარ­დამ­ჭე­რი, არა­მედ ისი­ნიც, ვი­საც ეს­მის რომ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ ფორ­მა­ში ყოფ­ნა სა­ერ­თო ოპო­ზი­ცი­ურ სიძ­ლი­ე­რეს ნიშ­ნავს, მისი სი­სუს­ტე - სა­ერ­თო ოპო­ზი­ცი­ურ სი­სუს­ტეს.

ამ სა­ხის "სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ას“ ის სა­შიშ­რო­ე­ბა ახ­ლავს, რომ არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ შე­იძ­ლე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლი გახ­დეს გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი­სა და და­მარ­ცხე­ბუ­ლის მიერ ბრძო­ლის ერ­თად გაგ­რძე­ლე­ბა ივა­ნიშ­ვი­ლის პუ­ტი­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მის წი­ნა­აღ­მდეგ.

"ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ ლი­დე­რი უნდა იყოს ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც პარ­ტი­ას მშვი­დო­ბი­ა­ნი, არა­ძა­ლა­დობ­რი­ვი, ფარ­თო საპ­რო­ტეს­ტო მოძ­რა­ო­ბის საკ­ვან­ძო აქ­ტო­რად აქ­ცევს, რა­ზეც ზე­მოთ ვი­სა­უბ­რე. მო­მა­ვალ ბრძო­ლა­ში - სა­არ­ჩევ­ნო ყუთ­თან იქ­ნე­ბა ეს თუ ქუ­ჩა­ში - მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იქ­ნე­ბა "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ პარ­ტი­უ­ლი რე­სურ­სის ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლო­ბა და დის­ციპ­ლი­ნა, მაგ­რამ ასე­ვე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იქ­ნე­ბა ფარ­თო სა­ხალ­ხო მხარ­და­ჭე­რა, რაც ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის მო­მა­ვა­ლი ლი­დე­რის ფარ­თო კავ­ში­რებ­მა უნდა უზ­რუნ­ველ­ყოს ქვეყ­ნის შიგ­ნი­თაც და გა­რე­თაც.

პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა კრი­ტი­კუ­ლია და "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ თავ­მჯდო­მა­რის არ­ჩევ­ნე­ბის და­ნიშ­ნუ­ლე­ბაც და მას­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ზან­შე­წო­ნი­ლო­ბაც იმის მი­ხედ­ვით უნდა შე­ფას­დეს, რა უწყობს ხელს პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის თა­ვი­სუფ­ლე­ბას. ამას­თან, ჩემი სა­ბო­ლოო გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა იმა­ზეც, რამ­დე­ნად არ­სე­ბობს რე­სურ­სი, რომ სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცე­სი პო­ლი­ტი­კუ­რი დის­კუ­სი­ის რე­ჟიმ­ში წა­რი­მარ­თოს და არა "ოც­ნე­ბის­თვის“ და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი "ტა­ლა­ხის სრო­ლის“ რე­ჟიმ­ში; და იქ­ნე­ბა თუ არა კარი ღია ახა­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის­თვის, რო­მელ­მაც პარ­ტია დღე­ვან­დე­ლი არა­სა­სურ­ვე­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან უფრო ძლი­ე­რი უნდა გა­მო­იყ­ვა­ნოს“, - წერს ჭი­ა­ბე­რაშ­ვი­ლი.