როგორ ვასიამოვნოთ და რით გავაოცოთ უცხოელი სტუმრები?

ბოლო წლებში საქართველოში უფრო და უფრო და უფრო მეტი უცხოელი ჩამოდის და ბუნებრივია, ბევრი მათგანი რომელიმე აქაური ოჯახის პირადი სტუმარია. ყოველ შემთხვევაში, ჩვენმა ოჯახმა ახლახან 2 უცხოელს გაუწია მასპინძლობა. ერთი შეხედვით ამაში უცნაური არაფერია, სტუმარი ვის არ ჰყოლია, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ უცხოელი მხოლოდ შენი სტუმარი არ არის, ის ქვეყნის სტუმარია და შენგან გამოჩენილი ყურადღებით ექმნება წარმოდგენა მთელ ქვეყანაზე. მოგეხსენებათ, ქართველები უცხოსთვის უფრო ვიწუხებთ თავს, ვიდრე შინაურისთვის და ჩემი ოჯახიც თავს არ დაზოგავდა მათ პატივსაცემად, მაგრამ აეროპორტში გავარკვიეთ, რომ ჩვენს სტუმარს სპეციალური სერვისი სჭირდებოდა, რაც საქართველოში ხშირად პრობლემაა. მოკლედ, გერმანიიდან სტუმრად ჩამოდიოდა ცოლ-ქმარი, რომლებთანაც წლების წინ სტუდენტური პროგრამით წასული ჩემი ძმა ცხოვრობდა. ამ ოჯახთან ონლაინ ურთიერთობა არც მერე შეუწყვეტია და როგორც ჩანს, საქართველოშიც დაპატიჟა. ამის მერე თავად საფრანგეთს მიაშურა და როცა ამ სათნო ცოლ-ქმარმა საქართველოში ჩამოსვლა მოისურვა, მასპინძლებად მე და ჩემი მშობლები დავხვდით.

უკან არ დაგვიხევია. გავარკვიეთ ჩამოსვლის დრო და აეროპორტშიც გამოვცხადდით დასახვედრად. მალე მამაკაცი და ეტლით მოსარგებლე ქალბატონი მოგვიახლოვდა... იმ დღეებში ვიგრძენი, რომ მიუხედავად გარკვეული წინსვლისა, მაინც რა რთულია ჩვენს ქვეყანაში ეტლით მოსარგებლეთა ცხოვრობა, თითზე ჩამოსათვლელია ადგილები, სადაც ეს ხალხი კომფორტულად იგრძნობს თავს. ძნელია, შეარჩიო მათთვის მოსასვენებელი და განტვირთვის ადგილი. უამრავი კაფეა ქალაქში, მათ შორის პირველ სართულზეც, მაგრამ თუ ორი საფეხური მაინც აქვს ეს იგივეა მათთვის, რაც ჩვენთვის მაგალითად, კლდეზე ასვლა. მაგრამ თბილისის ცენტრში, კარგად მისადგომ ადგილას მაინც ვიპოვეთ ჩვენთვის შესაფერისი ადგილი. თანაც სულ შემთხვევით. ჭავჭავაძეზე "ბიბლუსი გალერეაში" შევიყვანე, წიგნები უნდოდა საქართველოს კუთხეებზე. იქ აღმოვაჩინეთ, რომ სრულიად ადაპტირებული გარემოა შშმ პირთათვის და იქვეა კაფე "პიატო", სადაც გადაადგილების არანაირი პრობლემა არ შეგვქმნია. კერძებიც ძალიან გემრიელი აქვთ და რაც მთავარია, "პიატომ" ყველაფერზე წარმოდგენა შეუცვალა ჩვენს სტუმრებს.

მართალი გითხრათ, რაღაცნაირი სიამაყე ვიგრძენი. როგორც იქნა, გაჩნდა თბილისში ისეთი ადგილები, როგორიც"პიატოა" და აქ შშმ პირიც კი თავს სრულყოფილად გრძნობს. მითუმეტეს, როცა ინტერიერი ასე დახვეწილია, საოცრად მყუდროდ გრძნობ თავს, მუსიკაც ყოველთვის ზომიერი და სასიამოვნოა, არც გაღიზიანებს და არც საუბარში გიშლის ხელს. კერძებითაც ნამდვილად გვასიამოვნეს. ჩვენს სტუმრებს განსაკუთრებით მოეწონათ კაფეში წარმოდგენილი დესერტები. სად აღარ ვყოფილვართ, მაგრამ ასეთი გემრიელი დესერტები არსად გაგვისინჯავსო. პიატოს ჩიზქეიქმა განსაკუთრებული მოწონება დაიმსახურა. ეს ჩვეულებრივი ჩიზქეიქი კი არა, სამეფო ჩიზქეიქიაო ხუმრობდნენ ჩემი სტუმრები, რომლებსაც სიხარულისგან სახე უნათებდათ. ისე კი, უნდა აღინიშნოს პიატოში სასმელების კარგი არჩევანიც შემოგვთავაზეს. გურაშვილის საფერავი და ორგოს რქაწითელი გასინჯეს და კერძებსაც შეუხამეს ისინი. "პიატომ" ამ მხრივაც გაგვაოცა, ის იყო რომ ღვინო ავარჩიეთ, სომელიე გვეახლა და გვირჩია რომელი კერძი უნდა დაგვეგემოვნებინა ამ ღვინოსთან ერთად. რჩევამაც გაამართლა. ამის შემდეგ ჩვენი სტუმრები კიდევ უფრო აღფრთოვანდნენ. საოცარი დღე იყო, რომელიც ყოველთვის დამამახსოვრდება, ამ კაფის დიდი დამსახურებაა, რომ ჩემ სტუმრებს დღეს საქართველოზე ისეთი წარმოდგენა აქვთ, როგორც ჩვენ პატარა ქვეყანას შეეფერება. საერთოდაც ჩვენი ქვეყნის თითოეული მოქალაქე ხომ თავისი ქვეყნის დესპანია, რომელმაც ზუსტად უნდა იცოდეს როგორ გაუმასპინძლდეს შორი გზიდან ჩამოსულ სტუმარს, სად წაიყვანოს და როგორ მოემსახუროს. კაფემ რომელიც მე შევარჩიე, ნამდვილად გაამართლა. აქ ჩემმა სტუმრებმა სრულყოფილ და პატივსაცემ ადამიანებად იგრძნეს თავი.