ნუკრი კაპანაძის ყოფილი მეუღლის გულახდილი ინტერვიუ

ბატონი ალექს დავითიანი ამერიკაში საცხოვრებლად 25 წლის წინ, მეუღლესთან და ორ ვაჟთან ერთად გაემგზავრა. ამჟამად მისი კომპანია მთელი მსოფლიოს მასშტაბით 500- მდე ოფისს აერთიანებს და სწავლის მსურველებს საშუალებას აძლევს, მთელი დედამიწის მასშტაბით იპოვონ სასურველი სასწავლებელი. შარშანდელი წელი მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, რადგან რუსეთის სამხატვრო აკადემიამ საპატიო აკადემიკოსად აირჩია. ამ წარმატებულ ადამიანს თბილისში უამრავი მეგობარი და კეთილისმყოფელი ჰყავს, რომლებთანაც კონტაქტი არასდროს გაუწყვეტია. ალექს დავითიანი ფართო საზოგადოებამ 6 წლის წინ, ჩვენს საყვარელ მომღერალთან, ნუკრი კაპანაძესთან დაქორწინების შემდეგ გაიცნო... ახლა ბატონი ალიკო ისევ დანიშნულია და ბედნიერების ძიებისკენ გადადგმული ეს ახალი ნაბიჯი "გზის" ინტერესის საგანიც გახდა. ჩვენ მას ახალდანიშნული მარიკა ანთიას სახლში ვესტუმრეთ და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდით, რომ სიყვარულს მართლაც არა აქვს საზღვრები.

- ბატონო ალიკო, გილოცავთ ნიშნობას... ბედნიერები ჩანხართ და ეს ისეთი თვალში საცემია, თითქოს აღარც არაფერი უნდა გკითხოთ, მაგრამ რაკი ეს ქორწინება რიგით მეოთხე იქნება თქვენთვის, მაინც ღირს რაღაცების დაზუსტება...

- კი ბატონო, დასამალი არაფერი მაქვს. არც იმას ვმალავ, როდესაც ბედნიერი ვარ და არც იმას, როცა კარზე მწუხარება მომადგება.

- ამერიკაში ცხოვრობთ, მაგრამ თბილისელებთან კონტაქტს არასოდეს წყვეტთ.

- ამერიკაში მრავალი წლის წინ, მეუღლესთან და ორ შვილთან ერთად გავემგზავრე. ამ ქვეყანაში ბევრი სიხარული და სიყვარული ვნახე, მაგრამ ჩემი ცხოვრების დიდი ტრაგედიაც გადავიტანე: 32- წლიანი თანაცხოვრების შემდეგ, ჩემი მეუღლე, თინა გარდაიცვალა. ამან მთლიანად შეცვალა ჩემი ცხოვრება. თინა აღარ იყო და თითქოს, გარემოც შეიცვალა. იგივე სახლი და იგივე ადამიანები მეხვივნენ გარშემო, მაგრამ თავს მაინც ძალიან მარტოსულად ვგრძნობდი. რაღაც მსგავსს ალბათ სხვა ადამიანებიც განიცდიან, როდესაც მეუღლე, საყვარელი ადამიანი ეცლებათ ხელიდან, მაგრამ ამის ცოდნა ვერანაირად ვერ გამშვიდებს. მოკლედ, ამის შემდეგ გადავწყვიტე, თბილისში ჩამოვსულიყავი და სწორედ მაშინ შევხვდი ნუკრის.

- მახსოვს, მაშინ თბილისში ამბობდნენ, - ნუკრი კაპანაძე ძალიან სიმპათიურ კაცს გაჰყვა ცოლადო.

- დიდი მადლობა, თუ ასე მიიჩნევს ვინმე... ნუკრი განსაკუთრებული ქალბატონია და მასთან შეხვედრა ნამდვილად დიდი და მნიშვნელოვანი მოვლენა იყო ჩემს ცხოვრებაში, მაგრამ რაღაცები ვერ აეწყო. ალბათ ამისი მიზეზი ის გახლდათ, რომ პირადი ტრაგედია ახალი გადატანილი მქონდა და ჯერ კიდევ არ ვიყავი ის, ვინც ვარ. ალბათ ავად ვიყავი, ალბათ ცოლზე მეტად მაშინ, წამალი მჭირდებოდა, მაგრამ სურვილი, რომ ოჯახური ცხოვრება აგვეწყო, ორივეს ნამდვილად გვქონდა... არ გამოგვივიდა და რა მნიშვნელობა აქვს ახლა მიზეზებს? მთავარი ხომ ის არის, რომ მაშინ მართლა ძალიან ბედნიერი ვიყავი და გულწრფელად გვეგონა, რომ ეს ქორწინება სამუდამო იყო.

- ის ქორწინება 6 თვის თავზე დამთავრდა და თქვენ ისევ ახალ უღელში, თამამად გაჰყავით თავი. ხათუნა - რიგით მესამე მეუღლე თქვენთან ამერიკაში ჩამოვიდა, არა?

- ხათუნა ასეთია: ძალიან კარგი ხასიათის, უშუალო, მეგობრული. ის ჩემს მეგობრებს ძალიან უყვართ. ეს ქორწინება არცთუ ისე უიღბლო და არცთუ ისე ხანმოკლე აღმოჩნდა, ჩვენ ოთხი წელი გავატარეთ ერთად... ბოლოს მივხვდით, რომ კარგი მეგობრობიდან ცოლ- ქმრად ვერაფრით გადავიქეცით და რაკი ეს გავაცნობიერეთ, ამიტომ არც დაცილება ყოფილა ტრაგედია. ძალიან მიყვარს ხათუნას ოჯახიც, მისი შვილები და სულაც არ ვფიქრობ, რომ ამ ადამიანებს დავკარგავ. ეს მარიკამაც იცის, ხათუნასაც იცნობს და არაფერი აქვს ამისი საწინააღმდეგო.

- ბატონო ალიკო, თქვენ 32 წელი იცხოვრეთ მეუღლესთან... ახლა კი ამ მოკლე პერიოდში, მეოთხედ ქორწინდებით. რადგან მარიკა გავიცანი, ცოტათი მესმის კიდეც თქვენი - ის საოცრად მომხიბვლელი ქალბატონია, მაგრამ რატომღაც მგონია, რომ მხოლოდ გარეგნობის ან იმ ფაქტის გამო, რომ მარიკა ანთია საკმაოდ წარმატებული ადამიანია, არ უნდა შემდგარიყო ეს ქორწინება.

- ეს ქორწინება იმ სიყვარულის შე­დეგია, რომლის ჩანასახიც 30 წლის წინანდელ ამბებში უნდა ვეძებოთ. მაშინ თბილისის სამხატვრო აკადემიის პრორექტორი ვიყავი, მარიკა კი სტუდენტი გახლდათ. ძალიან ლამაზი გოგონა აკადემიის სილამაზის დედოფლადაც აირჩიეს. რა თქმა უნდა, ის ყველას ძალიან მოსწონდა და მათ შორის, მეც. როცა წლები გავიდა და ერთმანეთს შევხვდით, ისევ ძალიან მომეწონა. თან უკვე პატარა გოგონა კი არა, ზრდასრული, მშვენიერი, თავისუფალი ქალი იყო... ჩვენ მხოლოდ გარეგნულად კი არა, შინაგანადაც გავიცანით ერთმანეთი. მივხვდი, როგორი ჭკვიანი და სასიამოვნო ადამიანია, უსაზღვროდ თბილი. მოკლედ, ახალგაზრდობაში გარეგნობით გამოწვეული აღფრთოვანება, აი ახლა, მოწიფულობაში სიყვარულად გადაიქცა და ამისთვის ბედის მადლიერი ვარ.

- ქალბატონო მარიკა, როცა სილამაზის დედოფლად აგირჩიეს, უკვე გათხოვილი იყავით. წლების შემდეგ, როდესაც თქვენც დიდი ტრაგედიის შემდეგ, მარტო დარჩით, შემთხვევამ ისევ შეგახვედრათ ყოფილ პრორექტორს...

მარიკა:

- სტუდენტობა უბედნიერესი ხანაა ყველა ადამიანისთვის. მე ქანდაკების ფაკულტეტზე ვსწავლობდი და ჩემი მეუღლეც, რომელიც 14 წლიდან სიგიჟემდე მიყვარდა, ამავე სასწავლებლის სტუდენტი იყო. ძალიან აქტიური ვარ და ყველა ღონისძიებაში, რასაც მაშინ ჩვენი სასწავლებელი ითავებდა, მეც ვმონაწილეობდი. მოდების ჩვენებაში "დემონსტრატორი" ვიყავი, ვაკეთებდით გამოფენებს და სილამაზის დედოფალიც გავხდი... ამ ყველაფერს კი ბატონი ალიკო უძღვებოდა. მახსოვს ის სცენაც, რომელიც სილამაზის დედოფლის კონკურსისთვის დამიდგეს: ეს ყველაფერი ზაზა შენგელიას სცენარით განხორციელდა და დიდი აჟიოტაჟიც გამოიწვია... ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი, შეყვარებული ჩემს ქმარზე და ამიტომ, ბუნებრივია, ალიკოსთან მხოლოდ საქმიანი ურთიერთობა მქონდა... მერე წლები გავიდა და ზუსტად 8 წლის წინ, როდესაც ჩემი უმცროსი ვაჟი - ბაქარი 4 წლის იყო, მეუღლე გარდამეცვალა... ეს იმდენად დიდი შოკი იყო, რომ ახლაც არ მჯერა, რომ გადავრჩი და ცხოვრების გაგრძელება შევძელი.

- ბატონ ალიკოს როგორ შეხვდით?

- თავად მომძებნა "ფეისბუკის" დახმარებით. ის თბილი, კაცთმოყვარე ადამიანია და უამრავი მეგობარი ამიტომაც ჰყავს. მისთვის ყველაზე დიდი ბედნიერება ადამიანებთან ურთიერთობაა... როგორც ჩანს, სადღაც თვალი მოჰკრა ჩემს სახელსა და გვარს და მაშინვე მომიკითხა. უსაზღვროდ გამიხარდა. რაღაც პერიოდის განმავლობაში ერთმანეთს "ფეისბუკით" ვესაუბრებოდით და ბევრი რამ გავიგე მის შესახებ. ის ადამიანი, რომელსაც სიყმაწვილეში ვიცნობდი, ახლიდან აღმოვაჩინე.

- როდის მიხვდით, რომ ეს ურთიერთობა შეიძლებოდა, ცოტათი უფრო მეტი ყოფილიყო, ვიდრე ყო­ფილი პრორექტორისა და ნასტუდენტარის მეგობრობა?

- რაღაც პატარა განწყობილება მაშინვე გაჩნდა... ოღონდ ცოტა ხანში, სიუჟეტი ვნახე, სადაც მისი და ნუკრი კაპანაძის ქორწინების შესახებ ლაპარაკობდნენ და ვიფიქრე, ალბათ რაღაც მომეჩვენა- მეთქი. მივულოცე. ოღონდ, ეს იმდენად დაგვიანებული მილოცვა აღმოჩნდა, რომ სახტად დავრჩი - ალიკომ მითხრა, რომ დაშორდნენ. მოკლედ, უხერხულ მდგომარეობაში ჩავვარდი. აღარ ვიცოდი, როგორ მენუგეშებინა... მერე მალე შევხვდით.

- როგორი შეხვედრა იყო: მეგობრული თუ ქალისა და მამაკაცის პაემანი?

- პრინციპში, უფრო მეგობრული... ძალიან კარგი საღამო გავატარეთ, ბევრი ვისაუბრეთ და მომეჩვენა, რომ რაღაც ჩაისახა კიდეც ჩვენ შორის... როცა დამშვიდობების წინ მაკოცა, აი, მაშინ მივხვდი, რომ არაფერიც არ მომჩვენებია, მაგრამ... იმ დღის მერე ჩემთვის აღარ დაურეკავს.

- ვითომ შეეშინდა ამ ურთიერთობის გაღრმავების?

- არ ვიცი... მერე წლების შემდეგ ამიხსნა, რომ ეს ყველაფერი უკვე განცდილს ჰგავდა და ამან აიძულა, გაქცეულიყო.

- გაიქცა კიდეც და კიდევ ერთხელ დაქორწინდა.

- დაქორწინებამდე ხათუნაც გამაცნო. ესეც უცნაურად მოხდა: დამირეკა თბილისში ვარ და კაფეში შევხვდეთ ერთმანეთსო. პაემანზე მივედი, ალიკო მარტო დამხვდა, მაგრამ ცოტა ხანში ხათუნაც მოვიდა... წარმოიდგინეთ, რა დღეში ჩავვარდებოდი. ვიფიქრე, ალბათ ის კოცნაც მეგობრული იყო- მეთქი და ორივე ჩემს სახლში, მწვადზე დავპატიჟე. ძალიან კარგი საღამო გამოგვივიდა. ალიკოს ყველაფერი მოსწონდა, რასაც ვთავაზობდი... მერე წავიდნენ...

- და ისევ დაიკარგა?

- არა, ყოველი ჩამოსვლისას მირეკავდა და ვხვდებოდით მეგობრულად. მისი თბილისური ვიზიტების ერთი დღე ყოველთვის ჩემი იყო... რადგან ძალიან მრცხვენოდა საკუთარი თავის ჩემივე "მოჩვენებების" გამო, თავი ვაიძულე, ჭეშმარიტი მეგობარივით მოვქცეულიყავი და მგონი, არც არაფერი შემშლია... ბოლოს კი ყველაფერი შეიცვალა...

- ყველაფერი შეიცვალა ანუ მესამე ქორწინებაც დამთავრდა?

- უფრო მეტიც, მითხრა, რომ ჩემთან ერთად უნდოდა ცხოვრება... ჯერ ამერიკაში ჩასასვლელად მეპატიჟებოდა. მე კატეგორიული უარი ვთქვი მასთან სტუმრობაზე, ამიტომ თავად ჩამოვიდა და აი, ახლა ერთად ვართ... ბევრი კი ვებრძოლე საკუთარ თავს, ამ გადაწყვეტილების მიღება რთული იყო. ახლა ძალიან ბედნიერი ვარ და ვიცი, რომ ალიკოც თავს კარგად გრძნობს.

- რა შეიცვალა ნიშნობის შემდეგ თქვენს ცხოვრებაში?

- ახლა მივხვდი, რა არის ბედნიერება, როცა გათენებაც გიხარია და დაღამებაც. ალიკოს ძალიან უყვარს ჩემი შვილები... ახლა ახალ სახლში ვაპირებთ გადასვლას, რომელიც ალიკოს მოთხოვნებს ყველა პარამეტრით დააკმაყოფილებს... ორივეს უამრავი მეგობარი და ახლობელი გვყავს და მოდიან მოსალოცად, სანახავად.

- ბატონო ალიკო, ახლა რა გეგმები გაქვთ?

- მე და მარიკა იანვარში ლას- ვეგასში დავიწერთ ჯვარს. წინ ამერიკა გველოდება, ჩემი შვილები და შვილიშვილები. დედა და ძმა კი უკვე გავაცანი მარიკას.

დეა ცუცქირიძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)