ბა­ტო­ნი ალექს და­ვი­თი­ა­ნი ამე­რი­კა­ში სა­ცხოვ­რებ­ლად 25 წლის წინ, მე­უღ­ლეს­თან და ორ ვაჟ­თან ერ­თად გა­ემ­გზავ­რა. ამ­ჟა­მად მისი კომ­პა­ნია მთე­ლი მსოფ­ლი­ოს მას­შტა­ბით 500- მდე ოფისს აერ­თი­ა­ნებს და სწავ­ლის მსურ­ვე­ლებს სა­შუ­ა­ლე­ბას აძ­ლევს, მთე­ლი დე­და­მი­წის მას­შტა­ბით იპო­ვონ სა­სურ­ვე­ლი სას­წავ­ლე­ბე­ლი. შარ­შან­დე­ლი წელი მის­თვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო, რად­გან რუ­სე­თის სამ­ხატ­ვრო აკა­დე­მი­ამ სა­პა­ტიო აკა­დე­მი­კო­სად აირ­ჩია. ამ წარ­მა­ტე­ბულ ადა­მი­ანს თბი­ლის­ში უამ­რა­ვი მე­გო­ბა­რი და კე­თი­ლის­მყო­ფე­ლი ჰყავს, რომ­ლებ­თა­ნაც კონ­ტაქ­ტი არას­დროს გა­უ­წყვე­ტია. ალექს და­ვი­თი­ა­ნი ფარ­თო სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ 6 წლის წინ, ჩვენს საყ­ვა­რელ მომ­ღე­რალ­თან, ნუკ­რი კა­პა­ნა­ძეს­თან და­ქორ­წი­ნე­ბის შემ­დეგ გა­იც­ნო... ახლა ბა­ტო­ნი ალი­კო ისევ და­ნიშ­ნუ­ლია და ბედ­ნი­ე­რე­ბის ძი­ე­ბის­კენ გა­დად­გმუ­ლი ეს ახა­ლი ნა­ბი­ჯი "გზის" ინ­ტე­რე­სის სა­გა­ნიც გახ­და. ჩვენ მას ახალ­და­ნიშ­ნუ­ლი მა­რი­კა ან­თი­ას სახ­ლში ვეს­ტუმ­რეთ და კი­დევ ერთხელ დავ­რწმუნ­დით, რომ სიყ­ვა­რულს მარ­თლაც არა აქვს სა­ზღვრე­ბი.

- ბა­ტო­ნო ალი­კო, გი­ლო­ცავთ ნიშ­ნო­ბას... ბედ­ნი­ე­რე­ბი ჩან­ხართ და ეს ისე­თი თვალ­ში სა­ცე­მია, თით­ქოს აღარც არა­ფე­რი უნდა გკი­თხოთ, მაგ­რამ რაკი ეს ქორ­წი­ნე­ბა რი­გით მე­ო­თხე იქ­ნე­ბა თქვენ­თვის, მა­ინც ღირს რა­ღა­ცე­ბის და­ზუს­ტე­ბა...

- კი ბა­ტო­ნო, და­სა­მა­ლი არა­ფე­რი მაქვს. არც იმას ვმა­ლავ, რო­დე­საც ბედ­ნი­ე­რი ვარ და არც იმას, როცა კარ­ზე მწუ­ხა­რე­ბა მო­მად­გე­ბა.

- ამე­რი­კა­ში ცხოვ­რობთ, მაგ­რამ თბი­ლი­სე­ლებ­თან კონ­ტაქტს არა­სო­დეს წყვეტთ.

- ამე­რი­კა­ში მრა­ვა­ლი წლის წინ, მე­უღ­ლეს­თან და ორ შვილ­თან ერ­თად გა­ვემ­გზავ­რე. ამ ქვე­ყა­ნა­ში ბევ­რი სი­ხა­რუ­ლი და სიყ­ვა­რუ­ლი ვნა­ხე, მაგ­რამ ჩემი ცხოვ­რე­ბის დიდი ტრა­გე­დი­აც გა­და­ვი­ტა­ნე: 32- წლი­ა­ნი თა­ნა­ცხოვ­რე­ბის შემ­დეგ, ჩემი მე­უღ­ლე, თინა გარ­და­იც­ვა­ლა. ამან მთლი­ა­ნად შეც­ვა­ლა ჩემი ცხოვ­რე­ბა. თინა აღარ იყო და თით­ქოს, გა­რე­მოც შე­იც­ვა­ლა. იგი­ვე სახ­ლი და იგი­ვე ადა­მი­ა­ნე­ბი მეხ­ვივ­ნენ გარ­შე­მო, მაგ­რამ თავს მა­ინც ძა­ლი­ან მარ­ტო­სუ­ლად ვგრძნობ­დი. რა­ღაც მსგავსს ალ­ბათ სხვა ადა­მი­ა­ნე­ბიც გა­ნიც­დი­ან, რო­დე­საც მე­უღ­ლე, საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნი ეც­ლე­ბათ ხე­ლი­დან, მაგ­რამ ამის ცოდ­ნა ვე­რა­ნა­ი­რად ვერ გამ­შვი­დებს. მოკ­ლედ, ამის შემ­დეგ გა­დავ­წყვი­ტე, თბი­ლის­ში ჩა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი და სწო­რედ მა­შინ შევ­ხვდი ნუკ­რის.

- მახ­სოვს, მა­შინ თბი­ლის­ში ამ­ბობ­დნენ, - ნუკ­რი კა­პა­ნა­ძე ძა­ლი­ან სიმ­პა­თი­ურ კაცს გაჰ­ყვა ცო­ლა­დო.

- დიდი მად­ლო­ბა, თუ ასე მი­იჩ­ნევს ვინ­მე... ნუკ­რი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ქალ­ბა­ტო­ნია და მას­თან შეხ­ვედ­რა ნამ­დვი­ლად დიდი და მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი მოვ­ლე­ნა იყო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში, მაგ­რამ რა­ღა­ცე­ბი ვერ აე­წყო. ალ­ბათ ამი­სი მი­ზე­ზი ის გახ­ლდათ, რომ პი­რა­დი ტრა­გე­დია ახა­ლი გა­და­ტა­ნი­ლი მქონ­და და ჯერ კი­დევ არ ვი­ყა­ვი ის, ვინც ვარ. ალ­ბათ ავად ვი­ყა­ვი, ალ­ბათ ცოლ­ზე მე­ტად მა­შინ, წა­მა­ლი მჭირ­დე­ბო­და, მაგ­რამ სურ­ვი­ლი, რომ ოჯა­ხუ­რი ცხოვ­რე­ბა აგ­ვე­წყო, ორი­ვეს ნამ­დვი­ლად გვქონ­და... არ გა­მოგ­ვი­ვი­და და რა მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს ახლა მი­ზე­ზებს? მთა­ვა­რი ხომ ის არის, რომ მა­შინ მარ­თლა ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ვი­ყა­ვი და გულ­წრფე­ლად გვე­გო­ნა, რომ ეს ქორ­წი­ნე­ბა სა­მუ­და­მო იყო.

- ის ქორ­წი­ნე­ბა 6 თვის თავ­ზე დამ­თავ­რდა და თქვენ ისევ ახალ უღელ­ში, თა­მა­მად გაჰ­ყა­ვით თავი. ხა­თუ­ნა - რი­გით მე­სა­მე მე­უღ­ლე თქვენ­თან ამე­რი­კა­ში ჩა­მო­ვი­და, არა?

- ხა­თუ­ნა ასე­თია: ძა­ლი­ან კარ­გი ხა­სი­ა­თის, უშუ­ა­ლო, მე­გობ­რუ­ლი. ის ჩემს მე­გობ­რებს ძა­ლი­ან უყ­ვართ. ეს ქორ­წი­ნე­ბა არ­ცთუ ისე უიღ­ბლო და არ­ცთუ ისე ხან­მოკ­ლე აღ­მოჩ­ნდა, ჩვენ ოთხი წელი გა­ვა­ტა­რეთ ერ­თად... ბო­ლოს მივ­ხვდით, რომ კარ­გი მე­გობ­რო­ბი­დან ცოლ- ქმრად ვე­რაფ­რით გა­და­ვი­ქე­ცით და რაკი ეს გა­ვაც­ნო­ბი­ე­რეთ, ამი­ტომ არც და­ცი­ლე­ბა ყო­ფი­ლა ტრა­გე­დია. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ხა­თუ­ნას ოჯა­ხიც, მისი შვი­ლე­ბი და სუ­ლაც არ ვფიქ­რობ, რომ ამ ადა­მი­ა­ნებს დავ­კარ­გავ. ეს მა­რი­კა­მაც იცის, ხა­თუ­ნა­საც იც­ნობს და არა­ფე­რი აქვს ამი­სი სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო.

- ბა­ტო­ნო ალი­კო, თქვენ 32 წელი იცხოვ­რეთ მე­უღ­ლეს­თან... ახლა კი ამ მოკ­ლე პე­რი­ოდ­ში, მე­ო­თხედ ქორ­წინ­დე­ბით. რად­გან მა­რი­კა გა­ვი­ცა­ნი, ცო­ტა­თი მეს­მის კი­დეც თქვე­ნი - ის სა­ოც­რად მომ­ხიბ­ვლე­ლი ქალ­ბა­ტო­ნია, მაგ­რამ რა­ტომ­ღაც მგო­ნია, რომ მხო­ლოდ გა­რეგ­ნო­ბის ან იმ ფაქ­ტის გამო, რომ მა­რი­კა ან­თია საკ­მა­ოდ წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნია, არ უნდა შემ­დგა­რი­ყო ეს ქორ­წი­ნე­ბა.

- ეს ქორ­წი­ნე­ბა იმ სიყ­ვა­რუ­ლის შე­დე­გია, რომ­ლის ჩა­ნა­სა­ხიც 30 წლის წი­ნან­დელ ამ­ბებ­ში უნდა ვე­ძე­ბოთ. მა­შინ თბი­ლი­სის სამ­ხატ­ვრო აკა­დე­მი­ის პრო­რექ­ტო­რი ვი­ყა­ვი, მა­რი­კა კი სტუ­დენ­ტი გახ­ლდათ. ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი გო­გო­ნა აკა­დე­მი­ის სი­ლა­მა­ზის დე­დოფ­ლა­დაც აირ­ჩი­ეს. რა თქმა უნდა, ის ყვე­ლას ძა­ლი­ან მოს­წონ­და და მათ შო­რის, მეც. როცა წლე­ბი გა­ვი­და და ერ­თმა­ნეთს შევ­ხვდით, ისევ ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა. თან უკვე პა­ტა­რა გო­გო­ნა კი არა, ზრდას­რუ­ლი, მშვე­ნი­ე­რი, თა­ვი­სუ­ფა­ლი ქალი იყო... ჩვენ მხო­ლოდ გა­რეგ­ნუ­ლად კი არა, ში­ნა­გა­ნა­დაც გა­ვი­ცა­ნით ერ­თმა­ნე­თი. მივ­ხვდი, რო­გო­რი ჭკვი­ა­ნი და სა­სი­ა­მოვ­ნო ადა­მი­ა­ნია, უსა­ზღვროდ თბი­ლი. მოკ­ლედ, ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში გა­რეგ­ნო­ბით გა­მოწ­ვე­უ­ლი აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბა, აი ახლა, მო­წი­ფუ­ლო­ბა­ში სიყ­ვა­რუ­ლად გა­და­იქ­ცა და ამის­თვის ბე­დის მად­ლი­ე­რი ვარ.

- ქალ­ბა­ტო­ნო მა­რი­კა, როცა სი­ლა­მა­ზის დე­დოფ­ლად აგირ­ჩი­ეს, უკვე გა­თხო­ვი­ლი იყა­ვით. წლე­ბის შემ­დეგ, რო­დე­საც თქვენც დიდი ტრა­გე­დი­ის შემ­დეგ, მარ­ტო დარ­ჩით, შემ­თხვე­ვამ ისევ შე­გახ­ვედ­რათ ყო­ფილ პრო­რექ­ტორს...

მა­რი­კა:

- სტუ­დენ­ტო­ბა უბედ­ნი­ე­რე­სი ხა­ნაა ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნის­თვის. მე ქან­და­კე­ბის ფა­კულ­ტეტ­ზე ვსწავ­ლობ­დი და ჩემი მე­უღ­ლეც, რო­მე­ლიც 14 წლი­დან სი­გი­ჟემ­დე მიყ­ვარ­და, ამა­ვე სას­წავ­ლებ­ლის სტუ­დენ­ტი იყო. ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი ვარ და ყვე­ლა ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ში, რა­საც მა­შინ ჩვე­ნი სას­წავ­ლე­ბე­ლი ითა­ვებ­და, მეც ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი. მო­დე­ბის ჩვე­ნე­ბა­ში "დე­მონ­სტრა­ტო­რი" ვი­ყა­ვი, ვა­კე­თებ­დით გა­მო­ფე­ნებს და სი­ლა­მა­ზის დე­დო­ფა­ლიც გავ­ხდი... ამ ყვე­ლა­ფერს კი ბა­ტო­ნი ალი­კო უძღვე­ბო­და. მახ­სოვს ის სცე­ნაც, რო­მე­ლიც სი­ლა­მა­ზის დე­დოფ­ლის კონ­კურ­სის­თვის და­მიდ­გეს: ეს ყვე­ლა­ფე­რი ზაზა შენ­გე­ლი­ას სცე­ნა­რით გან­ხორ­ცი­ელ­და და დიდი აჟი­ო­ტა­ჟიც გა­მო­იწ­ვია... ძა­ლი­ან ახალ­გაზ­რდა ვი­ყა­ვი, შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ჩემს ქმარ­ზე და ამი­ტომ, ბუ­ნებ­რი­ვია, ალი­კოს­თან მხო­ლოდ საქ­მი­ა­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა მქონ­და... მერე წლე­ბი გა­ვი­და და ზუს­ტად 8 წლის წინ, რო­დე­საც ჩემი უმ­ცრო­სი ვაჟი - ბა­ქა­რი 4 წლის იყო, მე­უღ­ლე გარ­და­მეც­ვა­ლა... ეს იმ­დე­ნად დიდი შოკი იყო, რომ ახ­ლაც არ მჯე­რა, რომ გა­დავ­რჩი და ცხოვ­რე­ბის გაგ­რძე­ლე­ბა შევ­ძე­ლი.

- ბა­ტონ ალი­კოს რო­გორ შეხ­ვდით?

- თა­ვად მომ­ძებ­ნა "ფე­ის­ბუ­კის" დახ­მა­რე­ბით. ის თბი­ლი, კაც­თმოყ­ვა­რე ადა­მი­ა­ნია და უამ­რა­ვი მე­გო­ბა­რი ამი­ტო­მაც ჰყავს. მის­თვის ყვე­ლა­ზე დიდი ბედ­ნი­ე­რე­ბა ადა­მი­ა­ნებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბაა... რო­გორც ჩანს, სა­დღაც თვა­ლი მოჰ­კრა ჩემს სა­ხელ­სა და გვარს და მა­შინ­ვე მო­მი­კი­თხა. უსა­ზღვროდ გა­მი­ხარ­და. რა­ღაც პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში ერ­თმა­ნეთს "ფე­ის­ბუ­კით" ვე­სა­უბ­რე­ბო­დით და ბევ­რი რამ გა­ვი­გე მის შე­სა­ხებ. ის ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც სიყ­მაწ­ვი­ლე­ში ვიც­ნობ­დი, ახ­ლი­დან აღ­მო­ვა­ჩი­ნე.

- რო­დის მიხ­ვდით, რომ ეს ურ­თი­ერ­თო­ბა შე­იძ­ლე­ბო­და, ცო­ტა­თი უფრო მეტი ყო­ფი­ლი­ყო, ვიდ­რე ყო­ფილი პრო­რექ­ტო­რი­სა და ნას­ტუ­დენ­ტა­რის მე­გობ­რო­ბა?

- რა­ღაც პა­ტა­რა გან­წყო­ბი­ლე­ბა მა­შინ­ვე გაჩ­ნდა... ოღონდ ცოტა ხან­ში, სი­უ­ჟე­ტი ვნა­ხე, სა­დაც მისი და ნუკ­რი კა­პა­ნა­ძის ქორ­წი­ნე­ბის შე­სა­ხებ ლა­პა­რა­კობ­დნენ და ვი­ფიქ­რე, ალ­ბათ რა­ღაც მო­მეჩ­ვე­ნა- მეთ­ქი. მი­ვუ­ლო­ცე. ოღონდ, ეს იმ­დე­ნად დაგ­ვი­ა­ნე­ბუ­ლი მი­ლოც­ვა აღ­მოჩ­ნდა, რომ სახ­ტად დავ­რჩი - ალი­კომ მი­თხრა, რომ და­შორ­დნენ. მოკ­ლედ, უხერ­ხულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ჩავ­ვარ­დი. აღარ ვი­ცო­დი, რო­გორ მე­ნუ­გე­შე­ბი­ნა... მერე მალე შევ­ხვდით.

- რო­გო­რი შეხ­ვედ­რა იყო: მე­გობ­რუ­ლი თუ ქა­ლი­სა და მა­მა­კა­ცის პა­ე­მა­ნი?

- პრინ­ციპ­ში, უფრო მე­გობ­რუ­ლი... ძა­ლი­ან კარ­გი სა­ღა­მო გა­ვა­ტა­რეთ, ბევ­რი ვი­სა­უბ­რეთ და მო­მეჩ­ვე­ნა, რომ რა­ღაც ჩა­ი­სა­ხა კი­დეც ჩვენ შო­რის... როცა დამ­შვი­დო­ბე­ბის წინ მა­კო­ცა, აი, მა­შინ მივ­ხვდი, რომ არა­ფე­რიც არ მომჩვე­ნე­ბია, მაგ­რამ... იმ დღის მერე ჩემ­თვის აღარ და­უ­რე­კავს.

- ვი­თომ შე­ე­შინ­და ამ ურ­თი­ერ­თო­ბის გაღ­რმა­ვე­ბის?

- არ ვიცი... მერე წლე­ბის შემ­დეგ ამიხ­სნა, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი უკვე გან­ცდილს ჰგავ­და და ამან აი­ძუ­ლა, გაქ­ცე­უ­ლი­ყო.

- გა­იქ­ცა კი­დეც და კი­დევ ერთხელ და­ქორ­წინ­და.

- და­ქორ­წი­ნე­ბამ­დე ხა­თუ­ნაც გა­მაც­ნო. ესეც უც­ნა­უ­რად მოხ­და: და­მი­რე­კა თბი­ლის­ში ვარ და კა­ფე­ში შევ­ხვდეთ ერ­თმა­ნეთ­სო. პა­ე­მან­ზე მი­ვე­დი, ალი­კო მარ­ტო დამ­ხვდა, მაგ­რამ ცოტა ხან­ში ხა­თუ­ნაც მო­ვი­და... წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რა დღე­ში ჩავ­ვარ­დე­ბო­დი. ვი­ფიქ­რე, ალ­ბათ ის კოც­ნაც მე­გობ­რუ­ლი იყო- მეთ­ქი და ორი­ვე ჩემს სახ­ლში, მწვად­ზე დავ­პა­ტი­ჟე. ძა­ლი­ან კარ­გი სა­ღა­მო გა­მოგ­ვი­ვი­და. ალი­კოს ყვე­ლა­ფე­რი მოს­წონ­და, რა­საც ვთა­ვა­ზობ­დი... მერე წა­ვიდ­ნენ...

- და ისევ და­ი­კარ­გა?

- არა, ყო­ვე­ლი ჩა­მოს­ვლი­სას მი­რე­კავ­და და ვხვდე­ბო­დით მე­გობ­რუ­ლად. მისი თბი­ლი­სუ­რი ვი­ზი­ტე­ბის ერთი დღე ყო­ველ­თვის ჩემი იყო... რად­გან ძა­ლი­ან მრცხვე­ნო­და სა­კუ­თა­რი თა­ვის ჩე­მი­ვე "მოჩ­ვე­ნე­ბე­ბის" გამო, თავი ვა­ი­ძუ­ლე, ჭეშ­მა­რი­ტი მე­გო­ბა­რი­ვით მოვ­ქცე­უ­ლი­ყა­ვი და მგო­ნი, არც არა­ფე­რი შემ­შლია... ბო­ლოს კი ყვე­ლა­ფე­რი შე­იც­ვა­ლა...

- ყვე­ლა­ფე­რი შე­იც­ვა­ლა ანუ მე­სა­მე ქორ­წი­ნე­ბაც დამ­თავ­რდა?

- უფრო მე­ტიც, მი­თხრა, რომ ჩემ­თან ერ­თად უნ­დო­და ცხოვ­რე­ბა... ჯერ ამე­რი­კა­ში ჩა­სას­ვლე­ლად მე­პა­ტი­ჟე­ბო­და. მე კა­ტე­გო­რი­უ­ლი უარი ვთქვი მას­თან სტუმ­რო­ბა­ზე, ამი­ტომ თა­ვად ჩა­მო­ვი­და და აი, ახლა ერ­თად ვართ... ბევ­რი კი ვებ­რძო­ლე სა­კუ­თარ თავს, ამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა რთუ­ლი იყო. ახლა ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ვარ და ვიცი, რომ ალი­კოც თავს კარ­გად გრძნობს.

- რა შე­იც­ვა­ლა ნიშ­ნო­ბის შემ­დეგ თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ში?

- ახლა მივ­ხვდი, რა არის ბედ­ნი­ე­რე­ბა, როცა გა­თე­ნე­ბაც გი­ხა­რია და და­ღა­მე­ბაც. ალი­კოს ძა­ლი­ან უყ­ვარს ჩემი შვი­ლე­ბი... ახლა ახალ სახ­ლში ვა­პი­რებთ გა­დას­ვლას, რო­მე­ლიც ალი­კოს მო­თხოვ­ნებს ყვე­ლა პა­რა­მეტ­რით და­აკ­მა­ყო­ფი­ლებს... ორი­ვეს უამ­რა­ვი მე­გო­ბა­რი და ახ­ლო­ბე­ლი გვყავს და მო­დი­ან მო­სა­ლო­ცად, სა­ნა­ხა­ვად.

- ბა­ტო­ნო ალი­კო, ახლა რა გეგ­მე­ბი გაქვთ?

- მე და მა­რი­კა იან­ვარ­ში ლას- ვე­გას­ში და­ვი­წერთ ჯვარს. წინ ამე­რი­კა გვე­ლო­დე­ბა, ჩემი შვი­ლე­ბი და შვი­ლიშ­ვი­ლე­ბი. დედა და ძმა კი უკვე გა­ვა­ცა­ნი მა­რი­კას.

დეა ცუც­ქი­რი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)