პირველი მაისის საპროტესტო აქციის დარბევას საზოგადოებაში აზრთა სხვადასხვაობა მოჰყვა. ძირითადად კი მიიჩნევენ, რომ აქციის მონაწილეებისა და პოლიციის დაპირისპირება იყო ჯერ კიდევ წინა ხელისუფლების გავლენით მოაზროვნეთა ინერციული ქმედება - სტუდენტებს სძულდათ პოლიცია სააკაშვილის დროს, სამართალდამცველები კი დაგეშილი იყვნენ აქციის დასარბევად. როგორც ჩანს, ვერც ერთმა მხარემ თავი ვერ დააღწია ძველ ჩვეულებას და მსოფლიოს მშრომელთა სოლიდარობის გამოსახატავად გამართული მშვიდობიანი აქცია საპროტესტო მანიფესტაციად იქცა.
სტუდენტური მოძრაობა "ლაბორატორია 1918"-ის წარმომადგენელი გიორგი გაბელაია: - არანაირი დაძაბულობა და დაპირისპირება არ გვქონია მიზნად. საპროტესტო რა უნდა გვქონოდა, როდესაც პარლამენტში ახლა შედის შრომის კოდექსი განსახილველად? მათი საწინააღმდეგო არაფერი გვაქვს. ჩვენ მემარცხენეები ვართ, პარტიებთან და კანონპროექტებზე მუშაობის გამოცდილებაც გვაქვს და წარმოუდგენელია ვიფიქროთ, რომ ჩვენს ინიციატივას ბლოკავენ. პირიქით, რადგან ზემო ინსტანციებში აქტიურად განიხილავენ სოციალურ თემებს, ჩვენი მიზანი იყო, ასეთი საკითხები ქუჩაში, ხალხთან ერთადაც განხილულიყო. ჩვენი ჩანაფიქრი იყო სამოქალაქო ცნობიერების გააქტიურებისკენ მოწოდება. თუ საპროტესტო ქმედებად ვინმე იმას თვლის, რომ სტუდენტებმა ბანკებისა და რამდენიმე კომპანიის ოფისების კედლებზე წარწერები გააკეთეს, ეს ახალგაზრდული სითამამეა. თუმცა, ისიც უნდა ითქვას, რომ ეს კომპანიები, ბანკები და ფარმაცევტული ფირმები მართლაც ამძიმებენ მოსახლეობის სოციალურ ყოფას. თუ ამაზე ხმა არ უნდა ამოვიღოთ?
- ალბათ სხვისი ქონება არ უნდა დაგეზიანებინათ და არაფერი მოხდებოდა. რა უნდა მოხდეს, რომ მომავალი წლის პირველ მაისს საპროტესტო აღარ გქონდეთ?
- ადამიანი 8 საათზე მეტს არ უნდა მუშაობდეს, უნდა ჰქონდეს კარგი ხელფასი, კარგი პირობები, უფროსს არ უნდა შეეძლოს თანამშრომლების დათხოვნა გაუმართლებელი მიზეზით. გაუგებარია, როდესაც ჩვენ და ხელისუფლება ერთ ენაზე ვლაპარაკობთ, რას გვერჩის პოლიცია, რატომ დაგვიპირისპირდა?