ბოლო რამ­დე­ნი­მე თვეა, რაც უკ­რა­ი­ნის ფრონტზე სახ­მე­ლე­თო შე­ტა­კე­ბე­ბის ინ­ტენ­სი­ვო­ბამ იკლო. სამ­ხედ­რო ანა­ლი­ტი­კო­სე­ბი არ გა­მო­რი­ცხავ­დნენ, რომ მხა­რე­ე­ბის პა­უ­ზა სე­რი­ო­ზუ­ლი და მას­შტა­ბუ­რი შე­ტე­ვის წი­ნა­პი­რო­ბა იქ­ნე­ბო­და, რო­მე­ლიც, სა­ვა­რა­უ­დოდ, ივ­ლი­სის შუა რი­ცხვებ­ში რუ­სე­თის მხრი­დან გან­ხორ­ცი­ელ­დე­ბო­და, თუმ­ცა ჯერ­ჯე­რო­ბით ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით არა­ფე­რი შეც­ვლი­ლა.

"ამ ეტაპ­ზე ინი­ცი­ა­ტი­ვა კვლავ რუ­სე­ბის ხელ­ში რჩე­ბა, მაგ­რამ ფრონტზე გარ­და­ტე­ხა, ან ზა­ფხუ­ლის ოპე­რა­ცია, რა­საც მო­ვე­ლო­დით, ჯერ არ და­წყე­ბუ­ლა, ან სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ის არც და­ი­წყე­ბა. უკ­რა­ი­ნის მხრი­დან ჯერ­ჯე­რო­ბით რა­ი­მეს მო­ლო­დი­ნი არ გვაქვს, მაგ­რამ შე­საძ­ლე­ბე­ლია ვთქვათ, რომ შე­მოდ­გო­მის­თვის უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი შე­ეც­დე­ბი­ან რუ­სებს ინი­ცი­ა­ტი­ვა და­ა­კარ­გვი­ნონ, რათა რუ­სუ­ლი და­წო­ლა შემ­ცი­დეს ან სა­ერ­თოდ შე­ჩერ­დეს. გა­მო­რი­ცხუ­ლი არა­ფე­რია და უკ­რა­ი­ნე­ლებს შე­იძ­ლე­ბა სი­ურპრი­ზი ჰქონ­დეთ შე­მო­ნა­ხუ­ლი...“, - ამ­ბობს ambebi.ge-სთან სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის სპე­ცი­ა­ლის­ტი, პო­ლი­ტი­კის კვლე­ვის ცენ­ტრის დი­რექ­ტო­რი გი­ორ­გი კო­ბე­რი­ძე:

"ჩვენ რა­საც უკ­რა­ი­ნა­ში ახლა ვუ­ყუ­რებთ, ეს არის იმ შე­ტე­ვის გაგ­რძე­ლე­ბა, რო­მე­ლიც რუ­სებ­მა მა­ის­ში და­ი­წყეს - ამ შემ­თხვე­ვა­ში ხარ­კო­ვის და დო­ნეც­კის მი­მარ­თუ­ლე­ბით (სა­დაც თე­ბერ­ვლი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, ბრძო­ლე­ბი უწყვე­ტად მიმ­დი­ნა­რე­ობს). უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა ვერ შეძ­ლეს დაც­ვი­თი პო­ზი­ცი­ე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა დო­ნეცკ­ში და კი­დევ და­ახ­ლო­ე­ბით 6კმ-ით და­ი­ხი­ეს სიღ­რმე­ში. რა თქმა უნდა, ეს დო­ნეც­კის ფრონტზე ფუნ­და­მენ­ტურ ცვლი­ლე­ბას არ მო­ას­წა­ვებს, მაგ­რამ ინი­ცი­ა­ტი­ვა კვლავ რუ­სე­ბის ხელ­შია. ეს არ არის ერთი დიდი ახა­ლი შე­ტე­ვა, ეს არის არ­სე­ბუ­ლი შე­ტე­ვის გაგ­რძე­ლე­ბა. ხარ­კო­ვის ოლქს რაც შე­ე­ხე­ბა, იქ რუ­სე­ბის იე­რი­ში წა­რუ­მა­ტე­ბე­ლი აღ­მოჩ­ნდა, იმი­ტომ, რომ რუ­სე­ბის ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი მი­ზა­ნი იყო ვოლ­ჩანსკის აღე­ბა, რაც ვერ მო­ა­ხერ­ხეს, მე­ტიც, ახლა ვოლ­ჩანსკის ქუ­ჩებ­ში გრძელ­დე­ბა შე­ტა­კე­ბე­ბი და ზო­გი­ერთ მო­ნაკ­ვეთ­ში რუ­სებ­მა უკა­ნაც კი და­ი­ხი­ეს. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, შეგ­ვიძ­ლია ვთქვათ, რომ ამ ეტაპ­ზე ინი­ცი­ა­ტი­ვა კვლავ რუ­სე­ბის ხელ­ში რჩე­ბა, მაგ­რამ გარ­და­ტე­ხა ან ზა­ფხუ­ლის ოპე­რა­ცია, რა­საც მო­ვე­ლო­დით, ჯერ არ და­წყე­ბუ­ლა ან სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ის არც და­ი­წყე­ბა.

• ამ ეტაპ­ზე ასე­თი სუ­რა­თი გვაქვს:

ბრძო­ლე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობს შუა დო­ნეც­კის ოლ­ქში, ლუ­განსკის ოლ­ქის 95% უკა­ვი­ათ რუ­სებს, ხარ­კო­ვის ოლ­ქში რუ­სებს მხო­ლოდ სა­სა­ზღვრო პო­ზი­ცი­ე­ბი უკა­ვი­ათ (და­ახ­ლო­ე­ბით 7-8 კმ-შია სა­ზღვრი­დან ფრონ­ტის ხაზი), ისიც ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვან და­სახ­ლე­ბულ პუნ­ქტ ვოლ­ჩანსკში, სა­დაც შე­ტა­კე­ბე­ბი მი­დის. ხარ­კოვს არა­ფე­რი ემუქ­რე­ბა. სა­ვა­რა­უ­დოდ, რუ­სებს გა­აზ­რე­ბუ­ლი ჰქონ­დათ, რომ ეს ად­ვი­ლი ამო­ცა­ნა არ იქ­ნე­ბო­და, ამი­ტომ ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბას 50 ათა­სი სამ­ხედ­რო შე­უ­სი­ეს და ვა­რა­უ­დია, რომ მარ­ტო ამ ორ თვე­ში იქე­დან 20 ათა­სია დაჭ­რი­ლი და და­ღუ­პუ­ლი. ეს ძა­ლი­ან დიდი ციფ­რია. ამი­ტო­მა­ცაა, რომ ახლა ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით ტემ­პი შე­ნელ­და.

უკ­რა­ი­ნის მხრი­დან წელს სა­ერ­თოდ რა­ი­მეს მო­ლო­დი­ნიც არ არის, არც გან­ცხა­დე­ბა ყო­ფი­ლა რა­ი­მე გარ­და­ტე­ხის შე­ტა­ნის შე­სა­ხებ, მაგ­რამ შე­საძ­ლე­ბე­ლია ვთქვათ, რომ უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი შე­მოდ­გო­მის­თვის შე­ეც­დე­ბი­ან, რუ­სებს ინი­ცი­ა­ტი­ვა და­ა­კარ­გვი­ნონ, იმას, რომ რუ­სუ­ლი და­წო­ლა შემ­ცი­დეს, ან სა­ერ­თოდ შე­ჩერ­დეს. გა­მო­რი­ცხუ­ლი არა­ფე­რია და უკ­რა­ი­ნე­ლებს, რა თქმა უნდა, შე­იძ­ლე­ბა სი­ურპრი­ზი ჰქონ­დეთ შე­მო­ნა­ხუ­ლი (შე­ტე­ვას ვგუ­ლის­ხმობ), ვი­ნა­ი­დან წინა წელს აღ­მოჩ­ნდა, რომ მათი მხრი­დან ნე­ბის­მი­ე­რი წი­ნას­წარ და­ა­ნონ­სე­ბუ­ლი შე­ტე­ვა იყო ძა­ლი­ან დიდი შეც­დო­მა და შე­სა­ბა­მი­სად, ახლა ისი­ნი გეგ­მებს არ გა­ახ­მა­უ­რე­ბენ.

დახ­მა­რე­ბას რაც შე­ე­ხე­ბა, რამ­დე­ნი­მე კვი­რა­ში უკვე უკ­რა­ინ­ლე­თა ხელ­ში ვი­ხი­ლავთ F-16-ებს, რო­გორც და­ა­ნონსდა, ზა­ფხუ­ლის ბო­ლოს ცა­შიც გა­მოჩ­ნდე­ბი­ან... სა­ხელ­მწი­ფო დე­პარ­ტა­მენ­ტმა, ბლინ­კენ­მაც გა­ნა­ცხა­დეს, რომ ასე იქ­ნე­ბო­და, თუმ­ცა ეს ეტა­პობ­რი­ვი გა­და­ცე­მის პრო­ცე­სია. ასე­ვე, და­ა­ნონსდა 5 "პეტ­რი­ო­ტის“ სის­ტე­მის გა­და­ცე­მა, რო­მე­ლიც ამ შემ­თხვე­ვა­ში და­ფა­რავს ცენ­ტრა­ლურ უკ­რა­ი­ნას, მათ შო­რის მო­აზ­რე­ბუ­ლია ისე­თი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბი, რო­გო­რი­ცაა ზა­პო­რო­ჟი­ეს ოლქი, დნეპ­რო­პეტ­როვ­სკის ოლქი და ა.შ. რო­მე­ლიც შე­და­რე­ბით მო­შიშ­ვლე­ბუ­ლი იყო და ამი­ტო­მაც ვხე­დავ­დით რუ­სე­ბის მხრი­დან ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით ინ­ტენ­სი­ურ და­ბომბვას. ასე­ვე, იგეგ­მე­ბა სა­არ­ტი­ლე­რიო ჭურ­ვე­ბით და სა­არ­ტი­ლე­რიო რა­კე­ტე­ბით შევ­სე­ბა, რომ­ლე­ბიც ყო­ველ­თვის ყვე­ლა­ზე პრობ­ლე­მუ­რი და დე­ფი­ცი­ტუ­რია უკ­რა­ი­ნის­თვის. სა­ვა­რა­უ­დოდ, უკ­რა­ი­ნელ­თა რი­გებ­ში კვლავ გა­იზ­რდე­ბა იმ ზუს­ტი ჯი­პი­ე­სის მარ­თვა­დი და­მიზ­ნე­ბა­დი რა­კე­ტე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბა, რო­მელ­თაც ისი­ნი თვითმფრი­ნა­ვე­ბი­დან უშ­ვებ­დნენ და გა­უშ­ვე­ბენ. ზო­გა­დად, ეს არის ალ­ბათ ყვე­ლა­ზე ძვირ­ფა­სი ია­რა­ღი, რო­მელ­საც უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი იყე­ნე­ბენ (JDAM-ებზე მაქვს სა­უ­ბა­რი). ასე­ვე, უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი ითხო­ვენ იმ ფრთო­სან რა­კე­ტებს, რო­მელ­თაც შე­უძ­ლია გარ­და­ტე­ხა შე­ი­ტა­ნონ ომში, მაგ­რამ ეს ზო­გა­დად ძალ­ზე პრობ­ლე­მუ­რი ნა­წი­ლია იმი­ტომ, რომ ფრთო­სა­ნი რა­კე­ტე­ბი დე­ფი­ცი­ტუ­რია და გერ­მა­ნია თა­ვის ფრთო­სან რა­კე­ტებს "ტა­უ­რუ­სებს“ არ იძ­ლე­ვა. რაც შე­ე­ხე­ბა ინ­გლი­სურ-ფრან­გულ რა­კე­ტებს - "სტორმ-შე­დოუ“-ს (Storm Shadow), ისი­ნი რა­ო­დე­ნობ­რი­ვად შე­ზღუ­დუ­ლი იყო და შე­საძ­ლე­ბე­ლია ვი­ფიქ­როთ, რომ უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა მისი მა­რა­გი თით­ქმის ამო­წუ­რეს, ან ძალ­ზე მცი­რე რა­ო­დე­ნო­ბა­ღა აქვთ დარ­ჩე­ნი­ლი. ასე­ვე, ამ რა­კე­ტე­ბის ცოტა რა­ო­დე­ნო­ბა აქვთ დარ­ჩე­ნი­ლი ინ­გლი­სე­ლებ­სა და ფრან­გებს, ამი­ტო­მაც დე­ფი­ცი­ტუ­რი გახ­და მისი გა­მო­ყე­ნე­ბა. ნა­ტოს ალი­ან­სის მთე­ლი პრობ­ლე­მა ისაა, რომ ეს ია­რა­ღი ყვე­ლას აქვს ცოტ-ცოტა (კო­ლექ­ტი­უ­რად ბევ­რია) და სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რი. რა თქმა უნდა, ამ ია­რა­ღის სინ­ქრო­ნი­ზი­რე­ბა ხდე­ბა, ანუ ერთი თვითმფრი­ნა­ვი­დან მე­ო­რე­ზე შე­იძ­ლე­ბა მათი გა­და­ტა­ნა და გაშ­ვე­ბა, მაგ­რამ რა­ო­დე­ნობ­რი­ვად ბევ­რს აქვს ცოტ-ცოტა და ყვე­ლამ ცოტ-ცოტა რომ გა­დას­ცა უკ­რა­ი­ნას, ეს სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, დიდ სუ­რათს არ ქმნის, რა­საც მა­გა­ლი­თად, ერ­თი­ა­ნი მა­სობ­რი­ვი დიდი გა­და­ცე­მის პა­კე­ტი იზამ­და.

ამი­ტო­მა­ცაა პრობ­ლე­მა ცოტ-ცოტა მი­წო­დე­ბა, ეს სუ­რათს და უკ­რა­ი­ნელ­თა შე­ტე­ვით პო­ტენ­ცი­ალს დი­დად არ ზრდის. ამ შემ­თხვე­ვა­ში ამე­რი­კა უფრო შე­იძ­ლე­ბა ყო­ფი­ლი­ყო ის ერთი ძალა, რო­მელ­საც ექ­ნე­ბო­და გა­და­ცე­მის მთა­ვა­რი შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი ფუნ­ქცია, მაგ­რამ ვხე­დავთ, რომ აშშ-ში შიდა პო­ლი­ტი­კუ­რი კინ­კლა­ო­ბა და და­პი­რის­პი­რე­ბა ხელს უშ­ლის პრო­ცე­სებს, რო­მელ­საც უკ­რა­ი­ნის დახ­მა­რე­ბა ეწო­დე­ბა. ეს სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მა და გა­მოწ­ვე­ვაა უკ­რა­ი­ნის­თვის.

ბოლო თვე­ებ­ში რუ­სე­თის და­ნა­კარ­გი ისე­თი დი­დია, რაც ომის და­წყე­ბის პირ­ველ კვი­რებ­ში არ ყო­ფი­ლა. ეს გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლია იმი­თაც, რომ რუ­სე­ბი უტე­ვენ რო­გორც დო­ნეც­კის, ისე ხარ­კო­ვის ოლქს და შე­სა­ბა­მი­სად, დი­დძა­ლი ცო­ცხა­ლი ძა­ლის და­ნა­კარ­გზეა სა­უ­ბა­რი. მსხვერ­პლის რა­ო­დე­ნო­ბა ძა­ლი­ან გაზ­რდი­ლია და შემ­ცი­რე­ბუ­ლია მო­ხა­ლი­სე­თა რა­ო­დე­ნო­ბა, რაც იქი­და­ნაც ჩანს, რომ რუ­სებ­მა გა­ზარ­დეს ხელ­ფა­სე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბა მო­ხა­ლი­სე­ე­ბის­თვის და პო­ტენ­ცი­უ­რი ახალ­წვე­უ­ლე­ბის­თვის. ეს არის მი­მა­ნიშ­ნე­ბე­ლი ნა­წი­ლი იმა­ზე, რომ რუ­სეთს შე­იძ­ლე­ბა ფული კვლავ აქვს, მაგ­რამ მო­სახ­ლე­ო­ბას არ სურს უკ­რა­ი­ნულ ხორცსა­კეპ­ში აღ­მოჩ­ნდეს.

უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბის მო­ნა­ცე­მე­ბით, რუ­სე­თის მხა­რეს და­შა­ვე­ბუ­ლე­ბის, დაჭ­რი­ლე­ბის და და­ღუ­პუ­ლე­ბის რი­ცხვი აღე­მა­ტე­ბა ნა­ხე­ვარ მი­ლი­ონს. გა­ვიხ­სე­ნოთ, რომ იმა­ვე სსრკ-ში ავ­ღა­ნე­თის ოპე­რა­ცია რუ­სებს სულ რა­ღაც 25 ათა­სი სამ­ხედ­როს სიკ­ვდი­ლად და­უჯ­და. ახლა ყვე­ლა - რუ­სუ­ლი, უკ­რა­ი­ნუ­ლი, თუ და­სავ­ლუ­რი მო­ნა­ცე­მით ეს ციფ­რი, რო­გორც მი­ნი­მუმ, 8-ჯერ მე­ტია. ზო­გა­დად, ახლა რუ­სეთს ცე­ცხლის შე­წყვე­ტა სურს, არც რუ­სეთს აქვს ამო­უ­წუ­რა­ვი რე­სურ­სი და მა­საც სჭირ­დე­ბა ამო­სუნ­თქვა. თუკი რუ­სეთს მი­ე­ცა ამო­სუნ­თქვის შან­სი, მის­თვის ეს იქ­ნე­ბა ის სიგ­ნა­ლი, რომ უკ­რა­ი­ნის ტე­რი­ტო­რი­ე­ბი მას შერ­ჩე­ბა მა­ნამ, სა­ნამ არ გა­ნა­ახ­ლებს ომს. ნაკ­ლე­ბად სა­ვა­რა­უ­დოა, რომ უკ­რა­ი­ნა მო­ლა­პა­რა­კე­ბას და­თან­ხმდეს, ამ ომში მან ისე­დაც დიდი მსხვერ­პლი გა­ი­ღო და შე­სა­ბა­მი­სად, ძა­ლი­ან რთუ­ლია, რომ ნე­ბის­მი­ერ­მა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ სა­კუ­თა­რი მო­სახ­ლე­ო­ბა და­არ­წმუ­ნოს იმა­ში, რომ ამ­ხე­ლა მსხვერ­პლის გა­ღე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ის ცე­ცხლს წყვეტს. ჯერ­ჯე­რო­ბით, ამ ომში ცე­ცხლის შე­წყვე­ტა ერ­თია და ომის დას­რუ­ლე­ბა­ზე მო­ლა­პა­რა­კე­ბა მე­ო­რე, ამი­ტო­მაც ომის დას­რუ­ლე­ბა­ზე მო­ლა­პა­რა­კე­ბა ვიდ­რე არ იქ­ნე­ბა, მა­ნამ ნაკ­ლე­ბად სა­ვა­რა­უ­დოა, რომ უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით სა­ერ­თოდ რა­ი­მეს და­თან­ხმდნენ“.