"15 წლის იყო, სამშობლოს მონატრებამ ლექსი რომ დააწერინა... ვტკბები მისი და სალომეს სიყვარულის ცქერით" - რას ჰყვება თორნიკე შენგელიას დედა: უცნობი ამბები კაპიტნის ცხოვრებიდან

9 წლის იყო თორნიკე შენგელია, როცა მწვრთნელმა უწინასწარმეტყველა, - ეს ბიჭი დიდ კალათბურთს ითამაშებსო და წინასწარმეტყველება ახდა. როგორი იყო საქართველოს ნაკრების კაპიტნის პირველი ნაბიჯები სპორტის ამ სახეობაში, რა პიროვნული თვისებებით არის გამორჩეული, როგორი შვილი, მეუღლე და მამაა? - ამ ყველაფერზე ჟურნალ "გზასთან" თორნიკეს დედამ, ქეთი შენგელიამ ისაუბრა.

- 26 თებერვლის ისტორიული მატჩის შემდეგ როგორი იყო თქვენი ემოცია? ნაკრების ასეთ წარმატებას რამდენად ელოდით?

- საქართველოს, ჩვენი ნაკრების ბიჭებს, გულშემატკივრებს, საკალათბურთო სამყაროს ვულოცავ ამ ისტორიულ ამბავს. ჩვენმა ბიჭებმა დაწერეს და შექმნეს კალათბურთის ახალი ისტორია. ეს წარმატება ათეული წლის წინ დაწყებული შრომის შედეგია. მადლობა ეროვნული ნაკრების თითოეულ წევრს, რომლებმაც დიდი წვლილი შეიტანეს ამ გამარჯვებაში. როცა აანალიზებ, რამდენად მნიშვნელოვანი ამბავი მოხდა და იცი, რომ ამ ყველაფერში შენი შვილის წვლილიც არის, მართლა ამაღელვებელია - იმდენად, რომ ემოციის სიტყვებით გადმოცემა ძალიან მიჭირს.

გეტყვით უშუალოდ თამაშის დროს ჩემს თავს რა ხდებოდა. როგორც ყველა თამაშზე, ბუნებრივია, ამჯერადაც დარბაზში ვიყავი. მატჩის დასრულებას 4 წუთი აკლდა, ვეღარ გავჩერდი და გავედი, იქვე მოფარებულში დავდექი და ლოცვა დავიწყე, თან ყურებზე ხელი მქონდა აფარებული. რომ ვლაპარაკობ, თვალზე ცრემლი ახლაც მადგება და ალბათ, რა დროც უნდა გავიდეს, ამ დღეს ემოციის გარეშე ვერასდროს გავიხსენებ. უფალს შევთხოვდი, ცუდი შედეგი არ დაეშვა. ბოლოს ვთქვი: უფალო, იყოს ნება შენი. ყურებზე ხელი კი მქონდა აფარებული, მაგრამ მაყურებლის რეაქციით ვხვდებოდი, როგორი თამაში მიდიოდა. მადლობა ღმერთს, ყველაფერი კარგად დასრულდა. შინ დაბრუნების შემდეგ, მატჩი ტელევიზიით ვნახე, კომენტატორმა ძალიან კარგად აღნიშნა, ისლანდიელების ბოლო ნასროლი რომ არ ჩავარდა, ამაში ღმერთის ხელი ერია, ბურთი კალათში არ ჩაუშვაო. ნაკრების ამ წარმატებას ველოდი, მაგრამ იმასაც ვხვდებოდი, რამდენად დაძაბული თამაში იქნებოდა.

- თქვენ და თქვენი მეუღლე ყოფილი კალათბურთელები ხართ. ამ ფაქტორმა თორნიკეზე ალბათ, დიდი გავლენა მოახდინა, არა?

- რა თქმა უნდა, გავლენა იქონია, ბავშვობიდანვე მამამისის თამაშებზე დამყავდა, პატარა ასაკშიც კი ძალიან სერიოზული მაყურებელი იყო. ევროპის ჩემპიონატის და დიდი კლუბების თამაშებს ტელევიზორშიც დაკვირვებით უყურებდა. ამასთან, გენეტიკაც ხომ თავისას შვრება. ჩემი მეუღლე უნგრეთში თამაშობდა. თოკო 9 წლის იყო, პირველად კალათბურთზე იქ მივიყვანეთ და 3-4 თვე დამყავდა, სანამ წამოვიდოდით. როცა მოვდიოდით, მწვრთნელმა გვითხრა, ეს ბიჭი დიდ კალათბურთს ითამაშებს, ყველაფერს ღრუბელივით ისრუტავს და იოლად აკეთებსო. შემდეგ ვარჯიში საქართველოში გააგრძელა, მხოლოდ მისი ასაკის კი არა, უფროს ბავშვებშიც გამორჩეული იყო. 14 წლის გახლდათ, ბათუმში კემპი რომ ჩატარდა, იქ აირჩიეს და ვალენსიაში წავიდა. იქ მისი მონაცემები, ნიჭი თვალში მოხვდათ და დაიტოვეს. მაშინ თოკოს საზღვარგარეთ გაშვება ძალიან გამიჭირდა.

- მისთვის რამდენად იოლად მისაღები იყო ეს გადაწყვეტილება?

- თავდაპირველად ძალიან უხაროდა, იქ თამაში უნდოდა, მაგრამ საქართველოდან შორს ყოფნა გაუჭირდა. 15 წლის იყო, სამშობლოს მონატრებამ ლექსი რომ დააწერინა.

- ეს ლექსი გახსოვთ?

- როგორ არ მახსოვს, რითმა დარღვეულია, მაგრამ მთავარი ემოციაა. ამ ლექსს ჰქვია "იყო ქართველი", რომელშიც არის ასეთი ფრაზები: "მეამაყება მე ჩემი სამშობლოს სილამაზე./ შენ გაქვს განთქმული მთა-ბარი, ველი და მდელო,/ შენზე ფიქრებში ვახერხებ, რომ მე ჩემი თავი გავამხნევო", "მე ჩემი გზით ვცდილობ, როგორმე შენ გასახელო", "იყო ქართველი ნიშნავს იყო შენი სულის მმართველი/ და რაც გეკუთვნის, არვინ იყოს მისი წამრთმევი", "დიდი მადლობა, ღმერთო, იმისთვის, რომ ვარ ქართველი"... ასეთი იყო სამშობლოდან შორს მყოფი 15 წლის ბიჭის ფიქრები და მონატრება. ეს ლექსი რომ გამომიგზავნა, ვიტირე.

- მკაცრად ზრდიდით?

- ვერ ვიტყვი, რომ ძალიან მკაცრი ვიყავი. შრომის სიყვარული სულ ჰქონდა და მიზანდასახულიც იყო. ყველა დედას უნდა, ზრდილი და წარმატებული შვილი ჰყავდეს.

- რას გვეტყვით მის ოჯახზე, როგორი მეუღლე და მამაა?

- თბილი, მოსიყვარულე მეუღლე და ძალიან მზრუნველი მამაა. როგორი დაღლილიც უნდა იყოს, შვილებთან ურთიერთობას მაინც ახერხებს. ვტკბები მისი და სალომეს სიყვარულის ცქერით. სალომე ძალიან კარგი გოგოა, საოცრად კარგი მეუღლე და დედა. კვება იქნება თუ მისი რეჟიმის მორგება, ყველანაირად ხელს უწყობს. მადლობა მას... წაიკითხეთ ინტერვიუ სრულად.