კულტურა/შოუბიზნესი
მსოფლიო
სამართალი

16

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

პარასკევი, მთვარის მეცხრამეტე დღე დაიწყება 02:31-ზე, მთვარე თხის რქაშია საშიში დღეა, ფრთხილად იყავით. არ წამოიწყოთ ახალი საქმეები. მოერიდეთ ყოველგვარ ვაჭრობას, ფინანსური ოპერაციების ჩატარებას. ცუდი დღეა საქმის, საქმიანობის შესაცვლელად. მოგზაურობა და შორ მანძილზე მგზავრობა დაუშვებელია. უფრო მეტიც, უმჯობესია, ეს დღე შინ გაატაროთ. პასიურად დაისვენეთ. არავითარ შემთხვევაში არ დაქორწინდეთ დღეს, გადადეთ ნიშნობაც. განქორწინებაც კი სხვა დღეს დანიშნეთ. გაუფრთხილდით სახსრებსა და ხერხემალს, არ ამოიღოთ კბილი.
პოლიტიკა
საზოგადოება
Faceამბები
მოზაიკა
მეცნიერება
სპორტი
სამხედრო
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ნაგებობა იმდენად მყარი იყო, 1991 წლის რაჭის მიწისძვრას გაუძლო, მაგრამ ვერ გაუძლო მეხის დაცემას" - გადაშენების პირას მყოფი "დუროიანი" სახლები და ცნობილი ფოტოგრაფის მონაყოლი ღების საოცრებებზე
"ნაგებობა იმდენად მყარი იყო, 1991 წლის რაჭის მიწისძვრას გაუძლო, მაგრამ ვერ გაუძლო მეხის დაცემას" - გადაშენების პირას მყოფი "დუროიანი" სახლები და ცნობილი ფოტოგრაფის მონაყოლი ღების საოცრებებზე

სულ ახ­ლა­ხან რა­ჭა­ში იმ­ყო­ფე­ბო­და ცნო­ბი­ლი ფო­ტოგ­რა­ფი გი­ორ­გი ნი­კო­ლა­ვა... მან თა­ვის ოფი­ცი­ა­ლურ გვერ­დზე ღე­ბის, დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლე­ბის შე­სა­ხებ გა­მო­აქ­ვეყ­ნა, რა­მაც ათა­სო­ბით ადა­მი­ა­ნის ყუ­რა­დღე­ბა მი­ი­პყრო... გა­და­შე­ნე­ბის პი­რას მყოფ, დუ­რო­ი­ან სახ­ლებ­ზე თა­ვად ფო­ტოგ­რა­ფი გვი­ამ­ბობს...

- გი­ორ­გი, რა­ჭა­ში ბევ­რგან იმ­ყო­ფე­ბო­დით, მაგ­რამ ღებ­მა თქვე­ნი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ყუ­რა­დღე­ბა მი­ი­პყრო, რით არის ეს სო­ფე­ლი გა­მორ­ჩე­უ­ლი ?

- ღები მთის რა­ჭის ყვე­ლა­ზე დიდი და გა­მორ­ჩე­უ­ლი სი­ლა­მა­ზის მქო­ნე სო­ფე­ლია. 2014 წლის ზა­ფხულ­ში გახ­ლდით პირ­ვე­ლად ამ და­ლოც­ვილ კუ­თხე­ში და იქ მოხ­ვედ­რის­თა­ნა­ვე გა­მა­ო­ცა სამ­კურ­ნა­ლო მი­ნე­რა­ლუ­რი წყლე­ბის სი­უხ­ვემ... ის­ტო­რი­ულ წყა­რო­ებ­ში ღებს პირ­ვე­ლად 1503 წელს მო­იხ­სე­ნი­ე­ბენ. მკვლე­ვა­რე­ბი მი­იჩ­ნე­ვენ, რომ ხუთი სა­უ­კუ­ნის წინ ღები სვა­ნე­თის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­უ­ლი ერ­თე­უ­ლის შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში შე­დი­ო­და, თუმ­ცა აქ სვა­ნუ­რი ყო­ფის­თვის და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი წეს-ჩვე­უ­ლე­ბე­ბი, ტრა­დი­ცი­ე­ბი - არ შე­ი­ნიშ­ნე­ბა.

სოფ­ლის სა­ხელ­წო­დე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით ვა­რა­უ­დო­ბენ, რომ და­სა­ხე­ლე­ბა შე­მორ­ჩა სვა­ნუ­რი. „ღებ“ ჩაღ­რმა­ვე­ბულ ად­გილს ნიშ­ნავს, არის მე­ო­რე ვერ­სი­აც აქ ვინ­მე მღე­ბა­ვი და­სახ­ლე­ბუ­ლა და სოფ­ლის სა­ხელ­წო­დე­ბაც აქე­დან და­ერ­ქვა. ღებ­ში დი­ა­ლექ­ტი მე­ტად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლია არც რა­ჭულს ჰგავს არც სვა­ნურს. ღე­ბე­ლე­ბი თავს რაჭ­ვე­ლე­ბად არ მი­იჩ­ნე­ვენ. ონი­დან ამო­სულ ადა­მი­ან­ზე იტყვი­ან რა­ჭი­დან ამო­ვი­დაო. ხოლო როცა თა­ვად ონში მი­ემ­გზავ­რე­ბი­ან ამ­ბო­ბენ რა­ჭა­ში მივ­დი­ვარ­თო, აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია რომ ყვე­ლა­ზე სუფ­თა ქარ­თუ­ლით ამ სო­ფელ­ში სა­უბ­რო­ბენ, სი­ტყვა­თა მა­რა­გიც მდი­და­რი აქვთ.

- თით­ქმის არა­ვის გა­უ­გო­ნია დუ­რო­ი­ან სახ­ლებ­ზე, გვი­ამ­ბეთ მათი და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის შე­სა­ხებ?

- ღებ­ში ჩემი ჩას­ვლის მი­ზე­ზი ღე­ბუ­რი "დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლის“ მო­ნა­ხუ­ლე­ბა გახ­ლდათ და გა­მე­გო მისი ამ­ჟა­მინ­დე­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა. მე­ცხრა­მე­ტე სა­უ­კუ­ნის მი­წუ­რულს 1890 წელს იტა­ლი­ე­ლი ფო­ტოგ­რა­ფი და მთამ­სვლე­ლი ვი­ტო­რიო სელა კავ­კა­სი­ა­ში მოგ­ზა­უ­რო­ბი­სას ღებს ეწ­ვია, მისი უნი­კა­ლუ­რი ფოტო მა­სა­ლით ირ­კვე­ვა რომ ღებ­ში დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლე­ბი და კოშ­კე­ბი მრავ­ლად ყო­ფი­ლა, სახ­ლს თავ­დაც­ვი­თი და­ნიშ­ნუ­ლე­ბაც ჰქო­ნია: ოთხ სარ­თუ­ლი­ა­ნი კოშ­კის მე­ო­თხე სარ­თულს დუ­რო­ე­ბი (სა­თო­ფუ­რე­ბი) ჰქონ­და და­ტა­ნე­ბუ­ლი ქვით­კი­რით ნა­შენ კედ­ლებ­ში.

ღები - ვი­ტო­რიო სე­ლას ფოტო

სახ­ლის პირ­ველ სარ­თულს სა­ქონ­ლის სად­გო­მად იყე­ნებ­დნენ, მე­ო­რე სარ­თულ­ზე ოთა­ხის შუ­ა­გულ­ში კერა იყო გა­მარ­თუ­ლი და ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ცხოვ­რობ­დნენ. მე­სა­მე სარ­თუ­ლი წლის სარ­ჩოს და სა­სოფ­ლო-სა­მე­ურ­ნეო ინ­ვენ­ტა­რის შე­სა­ნა­ხად გა­მო­ი­ყე­ნე­ბო­და. სარ­თუ­ლე­ბი ერ­თმა­ნეთს შიდა კი­ბით უკავ­შირ­დე­ბო­და. სა­ქარ­თვე­ლო­ში მე­ო­ცე სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყის­ში კო­მუ­ნის­ტუ­რი რე­ჟი­მის ფე­ხის მო­კი­დე­ბის შემ­დგომ დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლე­ბი მი­ზან­მი­მარ­თუ­ლი მავ­ნებ­ლუ­რი ქმე­დე­ბე­ბით გაქ­რო­ბას იწყებს.

დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლი

- სა­ინ­ტე­რე­სოა ვინ შე­ი­ნარ­ჩუ­ნა ამ დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლის არ­სე­ბო­ბა?

- მხო­ლოდ ჩემი მე­გობ­რის თამ­თა გა­ვა­შე­ლის წი­ნაპ­რებ­მა, მო­ა­ხერ­ხეს სახ­ლის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა, არ ჩა­აქ­რეს კე­რია და გა­ნაგ­რძეს იქ ცხოვ­რე­ბა, ამით შეძ­ლეს შე­ე­ნარ­ჩუ­ნე­ბი­ნათ ის­ტო­რი­უ­ლი სა­ცხოვ­რი­სი. სა­დაც ერთ დროს ხუთი თა­ო­ბა აღი­ზარ­და, ამ სახ­ლში მცხოვ­რე­ბი უხუ­ცე­სი 93 წლის ვა­ლი­და ბებო მომსწრეა ამ ყო­ვე­ლი­ვე­სი.

- და რამ გა­ნა­პი­რო­ბა ჩვე­ნამ­დე შე­მორ­ჩე­ნი­ლი დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლის გა­ნად­გუ­რე­ბა?

- ნა­გე­ბო­ბა იმ­დე­ნად მყა­რი აღ­მოჩ­ნდა გა­უძ­ლო 1991 წლის რა­ჭის ძლი­ერ მი­წისძვრა­საც, მაგ­რამ ვერ გა­უძ­ლო უეც­რად მე­ხის და­ცე­მას. რა­მაც გა­მო­იწ­ვია ხან­ძა­რი. მხო­ლოდ მაშ შემ­დგომ გა­და­წყდა და სა­ხელ­მწი­ფომ სახ­ლს კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კვიდ­რე­ო­ბის ძეგლის სტა­ტუ­სი მი­ე­ნი­ჭა. ვალ­დე­ბუ­ლე­ბაც აიღო შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა­ზე, მაგ­რამ სა­ხელ­მწი­ფომ დაგ­ვი­ა­ნე­ბით გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლა სახ­ლის გა­და­ხურ­ვა. წვი­მი­სა­გან კედ­ლე­ბი და­ზი­ა­ნე­ბუ­ლი აღ­მოჩ­ნდა და და­ი­წყო ეტა­პობ­რი­ვი ნგრე­ვა... 15 წლის წინ 4 კე­დე­ლი მთე­ლი იყო დღეს კი ორი კე­დე­ლიც აღარ არის.

გი­ორ­გი ნი­კო­ლა­ვა - ბად­რი ვა­და­ჭ­კო­რი­ას ფოტო

- ვინ­მეს­გან თუ მო­დი­ო­და მცდე­ლო­ბა ამ სახ­ლის აღ­დგე­ნის შე­სა­ხებ ?

- რო­გორც ვიცი არა­ვის­გან, მთე­ლი ბავ­შვო­ბა მხო­ლოდ თამ­თას ნატ­ვრა ყო­ფი­ლა ამ სახ­ლის აღ­დგე­ნა. ვის აღარ მი­მარ­თა მრა­ვა­ლი გან­ცხა­დე­ბა და­წე­რა, მაგ­რამ უშე­დე­გოდ... და­სა­ხუ­ლი მიზ­ნე­ბი­სა და ოც­ნე­ბე­ბის ასახ­დე­ნად შო­რე­ულ ემიგ­რა­ცი­ა­შიც გა­ემ­გზავ­რა, თუმ­ცა მა­ინც ვერ მო­ხერ­ხდა სურ­ვი­ლის ახ­დე­ნა, რად­გან აღ­დგე­ნა კო­ლო­სა­ლურ თან­ხებ­თან არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი, თა­ნაც ძეგლის სტა­ტუ­სი აქვს.მის­თვის ყვე­ლა­ზე სევ­დი­ა­ნია უყუ­რო თუ რო­გორ ინ­გრე­ვა და ქრე­ბა ერთ დროს ღე­ბის სა­ვი­ზი­ტო ბა­რა­თად წო­დე­ბუ­ლი სა­ქარ­თვე­ლო­ში ერ­თა­დერ­თი შე­მორ­ჩე­ნი­ლი დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლი.

დღეს კი აღა­რა­ვინ ინ­ტე­რეს­დე­ბა ამ სახ­ლის ბე­დით, ღებ­ში ჩა­სუ­ლი ტუ­რის­ტე­ბიც კი არ მი­დი­ან სა­ნა­ხა­ვად... ჩემი დიდი სურ­ვი­ლი­ცაა დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლი კვლა­ვაც გახ­დეს ღე­ბის სა­ვი­ზი­ტო ბა­რა­თი და მის და­სათ­ვა­ლი­ე­რებ­ლად უამ­რა­ვი ტუ­რის­ტე­ბი სტუმ­რობ­დნენ. ღებ­ში ასე­ვე არის ერთი კოშ­კი შე­მორ­ჩე­ნი­ლი "დე­დაღვთი­სას" სა­ლო­ცა­ვი. კოშ­კის პირ­ველ სარ­თულ­ზე ხა­ტე­ბია დაბ­რძა­ნე­ბუ­ლი, მო­სახ­ლე­ო­ბა მო­სა­ლო­ცად და­დის , ად­გი­ლობ­რი­ვის თქმით წლე­ბის წინ კოშ­კი დან­გრე­ვას გა­და­ურ­ჩა, დრო­უ­ლად ჩა­უ­ტარ­და რეს­ტავ­რა­ცია და ახა­ლი თავ­სა­ხუ­რიც გა­კეთ­და. ამ­ჟა­მად მას საფრ­თხე არ ემუქ­რე­ბა.

ად­გი­ლობ­რი­ვი მკვლე­ვა­რი გივი გო­ბე­ჯიშ­ვი­ლი 2000 წელს გა­მო­ცე­მულ წიგნ­ში "ღები" წერს

- მე­ო­ცე სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყისს ასზე მეტი ასე­თი ნა­გე­ბო­ბა შეხ­ვდა ფეხ­ზე მდგო­მი. ცხოვ­რე­ბის ახა­ლი წე­სის დამ­კვიდ­რე­ბამ, ის­ტო­რი­ულ ძეგლ­თა დაც­ვის უგუ­ლე­ბელ­ყო­ფამ და სხვა უარ­ყო­ფით­მა მოვ­ლე­ნებ­მა ბევ­რი დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლი შე­ი­წი­რა და დღეს მხო­ლოდ ერ­თია პირ­ველ­ქმნი­ლი სა­ხით შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბუ­ლი. ( ბე­ლო­ენთ სახ­ლი), რო­მე­ლიც გა­და­უ­დე­ბელ შე­კე­თე­ბას და დაც­ვას სა­ჭი­რო­ებს. კი­დევ ოთხი სახ­ლია შე­მო­ნა­ხუ­ლი ღებ­ში, რომ­ლებ­ზე­დაც ფრაგ­მენ­ტუ­ლა­დაა დუ­რო­ე­ბი შე­მო­ნა­ხუ­ლი, მათი სა­ფუძ­ვლი­ა­ნი გა­და­კე­თე­ბის შემ­დეგ. ქო­რედ­მოხ­სნი­ლი სახ­ლე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბა კი ათასს აღ­წევს, რომ­ლე­ბიც ასე­ვე მოვ­ლა პატ­რო­ნო­ბას სა­ჭი­რო­ე­ბენ. მო­მა­ვალ­მა თა­ო­ბებ­მაც უნდა ნა­ხონ და შე­იგ­რძნონ ძველ ნა­გე­ბო­ბა­თა სი­დი­ა­დე.

ღე­ბუ­რი კოშ­კი

1770 წლის ერთი სა­ბუ­თის მი­ხედ­ვით ღებ­ში უამ­რა­ვი კოშ­კი მდგა­რა. ად­ვი­ლი წარ­მო­სად­გე­ნია, რა სა­ნა­ხა­ო­ბა, რა სი­ლა­მა­ზე იქ­ნე­ბო­და ამ­დე­ნი ცა­თამ­ბრჯე­ნის და იშ­ვი­ა­თი გა­რე­მოს შერ­წყმა ერ­თმა­ნეთ­თან. თუკი დი­უ­ბუა დე მონპ­რეს ( 1833) ჩა­ნა­ხატ­ზე აღ­ბეჭ­დი­ლი ღები, მა­შინ როცა 10-12 კოშ­კი­ღა იყო შე­მორ­ჩე­ნი­ლი , უდი­დესს შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას ტო­ვებს ჩვენ­ზე, რა და რო­გორ იქ­ნე­ბო­და ორ ულა­მა­ზესს ქედს შო­რის მოქ­ცე­უ­ლი კოშ­კი­თა და დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლთა „ტყე-კო­რო­მი“? - ამ კი­თხვა­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მა არ უნდა იყოს ძნე­ლი. სა­ვა­ლა­ლოა მხო­ლოდ, რომ ჩვე­ნი წი­ნაპ­რე­ბის მად­ლი­ა­ნი მარ­ჯვე­ნით შექ­მნი­ლი ერის სიმ­დიდ­რეს ჩვენ­მა სა­უ­კუ­ნემ ვე­ღარ უპატ­რო­ნა და მხო­ლოდ ჩა­ნა­ხა­ტე­ბი­თა და სუ­რა­თე­ბით თუ შეგ­ვიძ­ლია ძვე­ლი ხუ­როთ­მო­ძღვრუ­ლი მშვე­ნი­ე­რე­ბე­ბის მხო­ლოდ ნა­წი­ლობ­რივ, არას­რულ­ფა­სოვ­ნად აღ­ქმა.

ღები

ღე­ბის ხევ­ში კოშ­კე­ბი შენ­დე­ბო­და დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლე­ბის გვერ­დით და მას­თან კავ­შირ­ში. დუ­რო­ი­ა­ნი სახ­ლის მე­სა­მე სარ­თუ­ლის კე­დელ­ში და­ტა­ნე­ბუ­ლი კარი ( ამ­ჟა­მად ფუნ­ქცი­ა­და­კარ­გუ­ლი) გვა­ფიქ­რე­ბი­ნებს, რომ მათ შო­რის უნდა ყო­ფი­ლი­ყო გა­და­სას­ვლე­ლი, და­მა­კავ­ში­რე­ბე­ლი ხის ხიდი. ღე­ბუ­რი კოშ­კი 6-7 სარ­თუ­ლი იყო, სი­მაღ­ლე კი და­ახ­ლო­ე­ბით 18-20 მეტ­რი. კედ­ლის სის­ქე თით­ქმის იგი­ვეა, რაც დუ­რო­ი­ა­ნი ციხე-სახ­ლი­სა. სი­მაღ­ლეს­თან ერ­თად კოშ­კი ვიწ­როვ­დე­ბო­და გა­რე­დან, რაც მეტ სი­მაგ­რეს აძ­ლევს ნა­გე­ბო­ბას. კოშ­კის და­მამ­თავ­რე­ბე­ლი აქაც საბ­რძო­ლო, თავ­დაც­ვით ბა­ქანს წარ­მო­ად­გენ­და თორ­მე­ტი დუ­რო­თი ( ყო­ვე­ლი მხრი­დან სამ-სამი დურო).

მოქალაქე
17

500 წლის წინ ჩვეულებრივი სვანური სოფელი იყო(ღები და რამდენიმე მისი შემოგარენი სოფელი), შემდეგ რაჭის თავადებმა და იმერეთის მეფემ აიძულეს სვანები, დაეცალათ სოფელი, სოფლის დაცლის მერე იმერეთის მეფე იქ ასახლებს საქართველოს სამხრეთი ტერიტორიებიდან გამოდევნილ ქართველებს.

ავტორი:

"ნაგებობა იმდენად მყარი იყო, 1991 წლის რაჭის მიწისძვრას გაუძლო, მაგრამ ვერ გაუძლო მეხის დაცემას" - გადაშენების პირას მყოფი "დუროიანი" სახლები და ცნობილი ფოტოგრაფის მონაყოლი ღების საოცრებებზე

"ნაგებობა იმდენად მყარი იყო, 1991 წლის რაჭის მიწისძვრას გაუძლო, მაგრამ ვერ გაუძლო მეხის დაცემას" - გადაშენების პირას მყოფი "დუროიანი" სახლები და ცნობილი ფოტოგრაფის მონაყოლი ღების საოცრებებზე

სულ ახლახან რაჭაში იმყოფებოდა ცნობილი ფოტოგრაფი გიორგი ნიკოლავა... მან თავის ოფიციალურ გვერდზე ღების, დუროიანი სახლების შესახებ გამოაქვეყნა, რამაც ათასობით ადამიანის ყურადღება მიიპყრო... გადაშენების პირას მყოფ, დუროიან სახლებზე თავად ფოტოგრაფი გვიამბობს...

- გიორგი, რაჭაში ბევრგან იმყოფებოდით, მაგრამ ღებმა თქვენი განსაკუთრებული ყურადღება მიიპყრო, რით არის ეს სოფელი გამორჩეული ?

- ღები მთის რაჭის ყველაზე დიდი და გამორჩეული სილამაზის მქონე სოფელია. 2014 წლის ზაფხულში გახლდით პირველად ამ დალოცვილ კუთხეში და იქ მოხვედრისთანავე გამაოცა სამკურნალო მინერალური წყლების სიუხვემ... ისტორიულ წყაროებში ღებს პირველად 1503 წელს მოიხსენიებენ. მკვლევარები მიიჩნევენ, რომ ხუთი საუკუნის წინ ღები სვანეთის ადმინისტრაციული ერთეულის შემადგენლობაში შედიოდა, თუმცა აქ სვანური ყოფისთვის დამახასიათებელი წეს-ჩვეულებები, ტრადიციები - არ შეინიშნება.

სოფლის სახელწოდებასთან დაკავშირებით ვარაუდობენ, რომ დასახელება შემორჩა სვანური. „ღებ“ ჩაღრმავებულ ადგილს ნიშნავს, არის მეორე ვერსიაც აქ ვინმე მღებავი დასახლებულა და სოფლის სახელწოდებაც აქედან დაერქვა. ღებში დიალექტი მეტად განსხვავებულია არც რაჭულს ჰგავს არც სვანურს. ღებელები თავს რაჭველებად არ მიიჩნევენ. ონიდან ამოსულ ადამიანზე იტყვიან რაჭიდან ამოვიდაო. ხოლო როცა თავად ონში მიემგზავრებიან ამბობენ რაჭაში მივდივართო, აღსანიშნავია რომ ყველაზე სუფთა ქართულით ამ სოფელში საუბრობენ, სიტყვათა მარაგიც მდიდარი აქვთ.

- თითქმის არავის გაუგონია დუროიან სახლებზე, გვიამბეთ მათი დანიშნულების შესახებ?

- ღებში ჩემი ჩასვლის მიზეზი ღებური "დუროიანი სახლის“ მონახულება გახლდათ და გამეგო მისი ამჟამინდელი მდგომარეობა. მეცხრამეტე საუკუნის მიწურულს 1890 წელს იტალიელი ფოტოგრაფი და მთამსვლელი ვიტორიო სელა კავკასიაში მოგზაურობისას ღებს ეწვია, მისი უნიკალური ფოტო მასალით ირკვევა რომ ღებში დუროიანი სახლები და კოშკები მრავლად ყოფილა, სახლს თავდაცვითი დანიშნულებაც ჰქონია: ოთხ სართულიანი კოშკის მეოთხე სართულს დუროები (სათოფურები) ჰქონდა დატანებული ქვითკირით ნაშენ კედლებში.

ღები - ვიტორიო სელას ფოტო

სახლის პირველ სართულს საქონლის სადგომად იყენებდნენ, მეორე სართულზე ოთახის შუაგულში კერა იყო გამართული და ოჯახის წევრები ცხოვრობდნენ. მესამე სართული წლის სარჩოს და სასოფლო-სამეურნეო ინვენტარის შესანახად გამოიყენებოდა. სართულები ერთმანეთს შიდა კიბით უკავშირდებოდა. საქართველოში მეოცე საუკუნის დასაწყისში კომუნისტური რეჟიმის ფეხის მოკიდების შემდგომ დუროიანი სახლები მიზანმიმართული მავნებლური ქმედებებით გაქრობას იწყებს.

დუროიანი სახლი

- საინტერესოა ვინ შეინარჩუნა ამ დუროიანი სახლის არსებობა?

- მხოლოდ ჩემი მეგობრის თამთა გავაშელის წინაპრებმა, მოახერხეს სახლის შენარჩუნება, არ ჩააქრეს კერია და განაგრძეს იქ ცხოვრება, ამით შეძლეს შეენარჩუნებინათ ისტორიული საცხოვრისი. სადაც ერთ დროს ხუთი თაობა აღიზარდა, ამ სახლში მცხოვრები უხუცესი 93 წლის ვალიდა ბებო მომსწრეა ამ ყოველივესი.

- და რამ განაპირობა ჩვენამდე შემორჩენილი დუროიანი სახლის განადგურება?

- ნაგებობა იმდენად მყარი აღმოჩნდა გაუძლო 1991 წლის რაჭის ძლიერ მიწისძვრასაც, მაგრამ ვერ გაუძლო უეცრად მეხის დაცემას. რამაც გამოიწვია ხანძარი. მხოლოდ მაშ შემდგომ გადაწყდა და სახელმწიფომ სახლს კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიენიჭა. ვალდებულებაც აიღო შენარჩუნებაზე, მაგრამ სახელმწიფომ დაგვიანებით განახორციელა სახლის გადახურვა. წვიმისაგან კედლები დაზიანებული აღმოჩნდა და დაიწყო ეტაპობრივი ნგრევა... 15 წლის წინ 4 კედელი მთელი იყო დღეს კი ორი კედელიც აღარ არის.

გიორგი ნიკოლავა - ბადრი ვადაჭკორიას ფოტო

- ვინმესგან თუ მოდიოდა მცდელობა ამ სახლის აღდგენის შესახებ ?

- როგორც ვიცი არავისგან, მთელი ბავშვობა მხოლოდ თამთას ნატვრა ყოფილა ამ სახლის აღდგენა. ვის აღარ მიმართა მრავალი განცხადება დაწერა, მაგრამ უშედეგოდ... დასახული მიზნებისა და ოცნებების ასახდენად შორეულ ემიგრაციაშიც გაემგზავრა, თუმცა მაინც ვერ მოხერხდა სურვილის ახდენა, რადგან აღდგენა კოლოსალურ თანხებთან არის დაკავშირებული, თანაც ძეგლის სტატუსი აქვს.მისთვის ყველაზე სევდიანია უყურო თუ როგორ ინგრევა და ქრება ერთ დროს ღების სავიზიტო ბარათად წოდებული საქართველოში ერთადერთი შემორჩენილი დუროიანი სახლი.

დღეს კი აღარავინ ინტერესდება ამ სახლის ბედით, ღებში ჩასული ტურისტებიც კი არ მიდიან სანახავად... ჩემი დიდი სურვილიცაა დუროიანი სახლი კვლავაც გახდეს ღების სავიზიტო ბარათი და მის დასათვალიერებლად უამრავი ტურისტები სტუმრობდნენ. ღებში ასევე არის ერთი კოშკი შემორჩენილი "დედაღვთისას" სალოცავი. კოშკის პირველ სართულზე ხატებია დაბრძანებული, მოსახლეობა მოსალოცად დადის , ადგილობრივის თქმით წლების წინ კოშკი დანგრევას გადაურჩა, დროულად ჩაუტარდა რესტავრაცია და ახალი თავსახურიც გაკეთდა. ამჟამად მას საფრთხე არ ემუქრება.

ადგილობრივი მკვლევარი გივი გობეჯიშვილი 2000 წელს გამოცემულ წიგნში "ღები" წერს

- მეოცე საუკუნის დასაწყისს ასზე მეტი ასეთი ნაგებობა შეხვდა ფეხზე მდგომი. ცხოვრების ახალი წესის დამკვიდრებამ, ისტორიულ ძეგლთა დაცვის უგულებელყოფამ და სხვა უარყოფითმა მოვლენებმა ბევრი დუროიანი სახლი შეიწირა და დღეს მხოლოდ ერთია პირველქმნილი სახით შენარჩუნებული. ( ბელოენთ სახლი), რომელიც გადაუდებელ შეკეთებას და დაცვას საჭიროებს. კიდევ ოთხი სახლია შემონახული ღებში, რომლებზედაც ფრაგმენტულადაა დუროები შემონახული, მათი საფუძვლიანი გადაკეთების შემდეგ. ქორედმოხსნილი სახლების რაოდენობა კი ათასს აღწევს, რომლებიც ასევე მოვლა პატრონობას საჭიროებენ. მომავალმა თაობებმაც უნდა ნახონ და შეიგრძნონ ძველ ნაგებობათა სიდიადე.

ღებური კოშკი

1770 წლის ერთი საბუთის მიხედვით ღებში უამრავი კოშკი მდგარა. ადვილი წარმოსადგენია, რა სანახაობა, რა სილამაზე იქნებოდა ამდენი ცათამბრჯენის და იშვიათი გარემოს შერწყმა ერთმანეთთან. თუკი დიუბუა დე მონპრეს ( 1833) ჩანახატზე აღბეჭდილი ღები, მაშინ როცა 10-12 კოშკიღა იყო შემორჩენილი , უდიდესს შთაბეჭდილებას ტოვებს ჩვენზე, რა და როგორ იქნებოდა ორ ულამაზესს ქედს შორის მოქცეული კოშკითა და დუროიანი სახლთა „ტყე-კორომი“? - ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა არ უნდა იყოს ძნელი. სავალალოა მხოლოდ, რომ ჩვენი წინაპრების მადლიანი მარჯვენით შექმნილი ერის სიმდიდრეს ჩვენმა საუკუნემ ვეღარ უპატრონა და მხოლოდ ჩანახატებითა და სურათებით თუ შეგვიძლია ძველი ხუროთმოძღვრული მშვენიერებების მხოლოდ ნაწილობრივ, არასრულფასოვნად აღქმა.

ღები

ღების ხევში კოშკები შენდებოდა დუროიანი სახლების გვერდით და მასთან კავშირში. დუროიანი სახლის მესამე სართულის კედელში დატანებული კარი ( ამჟამად ფუნქციადაკარგული) გვაფიქრებინებს, რომ მათ შორის უნდა ყოფილიყო გადასასვლელი, დამაკავშირებელი ხის ხიდი. ღებური კოშკი 6-7 სართული იყო, სიმაღლე კი დაახლოებით 18-20 მეტრი. კედლის სისქე თითქმის იგივეა, რაც დუროიანი ციხე-სახლისა. სიმაღლესთან ერთად კოშკი ვიწროვდებოდა გარედან, რაც მეტ სიმაგრეს აძლევს ნაგებობას. კოშკის დამამთავრებელი აქაც საბრძოლო, თავდაცვით ბაქანს წარმოადგენდა თორმეტი დუროთი ( ყოველი მხრიდან სამ-სამი დურო).