ნა­თია ბე­რი­ძე, ხე­ლოვ­ნე­ბა­ზე უზო­მოდ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო საქ­მეს აკე­თებს. ფაქ­ტობ­რი­ვად, წარ­სუ­ლის ნაკ­ვა­ლევ­ზე და­დის და მას აცო­ცხლებს. სა­კი­თხი ეხე­ბა ქარ­თულ კი­ნოს. უკვე ბევ­რი ად­გი­ლი აღ­მო­ა­ჩი­ნა, იპო­ვა და და­ად­გი­ნა, სა­დაც სხვა­დას­ხვა დროს, ამა თუ იმ ცნო­ბილ ქარ­თველ რე­ჟი­სორს კინო გა­და­უ­ღია. ასე რომ, ნა­მუ­შევ­რე­ბიც საკ­მა­რი­სად და­უგ­როვ­და.

გა­სულ წლებ­ში ამ კვლე­ვას ძი­რი­თა­დად თბი­ლი­სის მას­შტა­ბით აწარ­მო­ებ­და. ამის შე­სა­ხებ ადრე Ambebi.ge-ს ესა­უბ­რა კი­დეც. წელს თბი­ლისს გას­ცდა და ქარ­თუ­ლი კი­ნოს კვალს რე­გი­ო­ნებ­შიც ეძებს, ძი­რი­თა­დად იქ, სა­დაც გა­და­სა­ღე­ბი მო­ედ­ნე­ბი ყო­ფი­ლა. რო­გორ და რის სა­ფუძ­ველ­ზე ად­გენს ამ ად­გი­ლებს, რა წი­ნას­წა­რი სა­მუ­შა­ო­ე­ბის ჩა­ტა­რე­ბა უწევს და რას ნიშ­ნავს მის­თვის ეს პრო­ექ­ტი, რომ­ლის იდე­ის ავ­ტო­რიც თა­ვად არის, ნა­თია ბე­რი­ძე ინ­ტერ­ვი­უ­ში გვიყ­ვე­ბა.

- სა­უბ­რის და­წყე­ბან­დე, დიდი მად­ლო­ბა მინ­და გა­და­გი­ხა­დოთ, რომ ამ თე­მით კვლავ და­ინ­ტე­რეს­დით. რაც შე­ე­ხე­ბა ქარ­თულ კი­ნო­ფილ­მებ­ში გა­და­ღე­ბუ­ლი ად­გი­ლე­ბის მო­ძი­ე­ბის სა­კითხს, რო­გორც მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, წლე­ბია, უკვე აქ­ტი­უ­რად ვიკ­ვლევ თბი­ლისს, რო­გორც ერთ დროს კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლად მიმ­ზიდ­ველ ქა­ლაქს და თა­მა­მად შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, რომ არა­ერ­თი სირ­თუ­ლის მი­უ­ხე­და­ვად, უამ­რა­ვი კი­ნო­ად­გი­ლია აღ­მო­ჩე­ნი­ლი და ფო­ტო­ზე აღ­ბეჭ­დი­ლი.

საკ­მა­ოდ რთუ­ლი პრო­ცე­სია, დიდ დაკ­ვირ­ვე­ბა­საც მო­ი­თხოვს, რად­გან ზო­გი­ერ­თი ფილ­მის გა­და­ღე­ბი­დან შე­იძ­ლე­ბა ნა­ხე­ვარ სა­უ­კუ­ნე­ზე მეტი იყოს გა­სუ­ლი და ბუ­ნებ­რი­ვია, ყვე­ლა­ფე­რი თავ­და­პირ­ვე­ლი იერ­სა­ხით ვერ შე­მორ­ჩე­ბო­და.

თი­თო­ე­ულ კადრს დე­ტა­ლუ­რად ვაკ­ვირ­დე­ბი, რად­გან ად­გი­ლის და­სად­გე­ნად ყვე­ლა ნი­უ­ან­სი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ფილ­მის ესა თუ ის ეპი­ზო­დი ტე­ლე­ფონ­ში ფო­ტო­ე­ბად მაქვს შე­ნა­ხუ­ლი და ხში­რად ქუჩა-ქუჩა, ეზო-ეზო დავ­დი­ვარ, მე­ზობ­ლებს ვუჩ­ვე­ნებ, ვე­კი­თხე­ბი და გა­და­ღე­ბულ ად­გი­ლებ­საც ასე ვპო­უ­ლობ.

დღეს­დღე­ო­ბით, მხო­ლოდ თბი­ლის­ში ათე­უ­ლო­ბით ად­გი­ლი მაქვს ნა­პოვ­ნი და გა­და­ღე­ბუ­ლი. წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში დაგ­რო­ვი­ლი უამ­რა­ვი მა­სა­ლი­დან და ამა­ვე დროს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ტე­რე­სი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, გა­მიჩ­ნდა იდეა, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ფორ­მატ­ში მა­ყუ­რებ­ლის­თვის წარ­მედ­გი­ნა. ჩვენს ბოლო ინ­ტერ­ვი­უ­ში, მახ­სოვს გა­გან­დეთ კი­დეც ეს სურ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც მა­შინ, ჯერ მხო­ლოდ იდე­ის დო­ნე­ზე იყო.

შემ­დეგ არა­ერთ ტე­ლე­ვი­ზი­ას წარ­ვუდ­გი­ნე (საკ­მა­ოდ რთუ­ლი პრო­ცე­სი აღ­მოჩ­ნდა), თუმ­ცა სა­ბო­ლო­ოდ, სა­ქარ­თვე­ლოს "პირ­ვე­ლი არ­ხის“ ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბამ ნდო­ბა გა­მო­მი­ცხა­და და რუბ­რი­კის ფორ­მატ­ში კი­ნო­ად­გი­ლე­ბის შე­სა­ხებ სი­უ­ჟე­ტე­ბის მომ­ზა­დე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა მომ­ცა. კი­ნო­რუბ­რი­კა, სა­ხელ­წო­დე­ბით: "სტო­პ­კად­რი“ კი, რო­მე­ლიც წინა სე­ზო­ნებ­ზე მხო­ლოდ თბი­ლის­ში გა­და­ღე­ბულ ად­გი­ლებს ეხე­ბო­და (რა თქმა უნდა, ფილ­მის შექ­მნის ის­ტო­რი­ებ­თან ერ­თად), ნელ-ნელა დე­და­ქა­ლაქს გას­ცდა და სა­ქარ­თვე­ლოს ულა­მა­ზეს მხა­რე­ებ­ში მო­მი­წია კი­ნო­ად­გი­ლე­ბის მო­ძი­ე­ბა.

ეს კი უდი­დე­სი გა­მოწ­ვე­ვა აღ­მოჩ­ნდა, ძა­ლი­ან რთუ­ლი, შრო­მა­ტე­ვა­დი და რა თქმა უნდა, სა­პა­სუ­ხის­მგებ­ლოც. ნე­ბის­მი­ერ სა­კითხს უამ­რავ­ჯერ ვა­მოწ­მებ, რად­გან არას­წო­რი ინ­ფორ­მა­ცი­ით, მა­ყუ­რე­ბე­ლი შეც­დო­მა­ში არ შე­ვიყ­ვა­ნო... ზო­გა­დად, თი­თო­ე­ულ სი­უ­ჟეტს, ყო­ველ­თვის სხვა­დას­ხვა დო­კუ­მენ­ტურ წყა­რო­ზე დაყ­რდნო­ბით ვამ­ზა­დებ. ამ დრო­ის მან­ძილ­ზე, მა­ყუ­რე­ბელს 40-ზე მეტი ქარ­თუ­ლი ფილ­მის შე­სა­ხებ ვუ­ამ­ბე, არა­ერთ მსა­ხი­ობ­თან, რე­ჟი­სორ­თან და გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის წევ­რებ­თან ერ­თად და შე­სა­ბა­მი­სად მა­ყუ­რე­ბელ­მა სა­ინ­ტე­რე­სო ის­ტო­რი­ებ­თან ერ­თად, ერთ დროს გა­და­სა­ღებ მო­ედ­ნად გა­დაქ­ცე­უ­ლი ის­ტო­რი­უ­ლი ად­გი­ლე­ბიც იხი­ლა.

რაც შე­ე­ხე­ბა ად­გი­ლე­ბის დად­გე­ნას, მით უმე­ტეს სა­ქარ­თვე­ლოს სხვა­დას­ხვა კუ­თხე­ში, მარ­თლაც ურ­თუ­ლე­სია. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ჩემს კი­ნო­არ­ქივ­ში უამ­რავ ფო­ტო­მა­სა­ლას­თან ერ­თად, მსა­ხი­ო­ბე­ბი­სა და რე­ჟი­სო­რე­ბის პრე­სა­ში გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლი მო­გო­ნე­ბე­ბიც ინა­ხე­ბა. ფილ­მის შექ­მნას­თან და­კავ­ში­რე­ბულ სა­ინ­ტე­რე­სო ფაქ­ტებ­თან ერ­თად, იხ­სე­ნე­ბენ კონ­კრე­ტულ რა­ი­ონს, ან სო­ფელს, სა­დაც გა­და­ღე­ბე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და და ამ ფაქ­ტის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, უკვე რა­ღაც ხელ­ჩა­სა­ჭი­დი მაქვს, თუმ­ცა ამ ინ­ტერ­ვი­უ­ე­ბი­და­ნაც ბევ­რი წე­ლია გა­სუ­ლი და შე­სა­ბა­მი­სად, ჩას­ვლის შემ­თხვე­ვა­ში რა დაგ­ხვდე­ბა შე­მორ­ჩე­ნი­ლი, ან ვის მო­ნა­ხავ, რომ ახ­სოვ­დეს გა­და­ღე­ბუ­ლი ად­გი­ლი, მე­ო­რე სა­კი­თხია.

- მარ­თლაც რთუ­ლი პრო­ცე­სია, ამას­თან, რე­ჟი­სო­რე­ბის, სცე­ნა­რის­ტე­ბის და თუნ­დაც, მსა­ხი­ო­ბე­ბის უმე­ტე­სი ნა­წი­ლი ცო­ცხა­ლი აღარ არის. ალ­ბათ, ად­გი­ლობ­რი­ვი მო­სახ­ლე­ო­ბა გეხ­მა­რე­ბა ის­ტო­რი­ის აღ­დგე­ნა­ში...

- ძი­ე­ბის პრო­ცე­სი მარ­თლაც ძა­ლი­ან რთუ­ლია, დრო­საც მო­ი­თხოვს, უდი­დეს დაკ­ვირ­ვე­ბას და ძა­ლის­ხმე­ვა­საც, რად­გან გა­და­ღე­ბუ­ლი ად­გი­ლე­ბი მა­ნამ­დე შეს­წავ­ლი­ლი არ ყო­ფი­ლა, მით უმე­ტეს, არც აღ­ბეჭ­დი­ლი და მათი პოვ­ნა მხო­ლოდ მწი­რი ინ­ფორ­მა­ცი­ით გი­წევს. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, სა­ქარ­თვე­ლო პა­ტა­რა ქვე­ყა­ნაა, ყველ­გან შე­იძ­ლე­ბა აღ­მოგ­ვაჩ­ნდეს ნაც­ნო­ბი, ახ­ლო­ბე­ლი, ნა­თე­სა­ვი, ან მე­გო­ბა­რი. მათ­თან კო­მუ­ნი­კა­ცი­ით, კი­თხვა-კი­თხვით ხში­რად მი­მიგ­ნია ამა თუ იმ ად­გი­ლის­თვის. მსა­ხი­ო­ბე­ბის, რე­ჟი­სო­რე­ბის ოჯა­ხე­ბი, ან გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის წევ­რე­ბი, ასე­ვე ძა­ლი­ან მეხ­მა­რე­ბი­ან.

რაც შე­ე­ხე­ბა ად­გი­ლო­ბივ მო­სახ­ლე­ო­ბას, როცა სი­უ­ჟე­ტის გა­და­სა­ღე­ბად ჩავ­დი­ვართ და იგე­ბენ, რომ ფილ­მის ის­ტო­რი­ას ვა­ცო­ცხლებთ, ძა­ლი­ან უხა­რი­ათ, დიდ გუ­ლის­ხმი­ე­რე­ბას იჩე­ნენ. ხში­რად თა­ვად მიგ­ვყვე­ბი­ან ხოლ­მე ად­გი­ლე­ბის სა­ნა­ხა­ვად და გა­და­ღე­ბის დრო­ინ­დელ სა­ინ­ტე­რე­სო ეპი­ზო­დებ­საც კა­მე­რის წინ სი­ა­მოვ­ნე­ბით იხ­სე­ნე­ბენ.

ყო­ფი­ლა შემ­თხვე­ვა, რომ ზო­გი­ერ­თი მათ­გა­ნი მა­სობ­რივ სცე­ნებ­ში მო­ნა­წი­ლეც აღ­მო­ჩე­ნი­ლა. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, მათი მო­გო­ნე­ბე­ბი უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სია ჩემ­თვის, რად­გან ფილ­მის შე­სა­ხებ მომ­ზა­დე­ბულ მა­სა­ლას, მეტ ბუ­ნებ­რი­ო­ბას და დო­კუ­მენ­ტუ­რო­ბას ანი­ჭებს. აქვე, ვი­სარ­გებ­ლებ შემ­თხვე­ვით და სი­უ­ჟე­ტის ყვე­ლა სტუ­მარს გულ­წრფელ მად­ლო­ბას ვე­ტყვი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბი­სა და მხარ­და­ჭე­რის­თვის.

გა­და­ღე­ბე­ბის დროს თი­თო­ე­უ­ლი სოფ­ლის ად­გი­ლობ­რი­ვი მო­სახ­ლე­ო­ბა იმ­ხე­ლა სით­ბოს და ყუ­რა­დღე­ბას იჩენ­და, ეს კი­დევ ცალ­კე სა­უბ­რის თემა შე­იძ­ლე­ბა იყოს.

- ქა­ლაქ­გა­რეთ ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი შენი ექ­სპე­დი­ცი­ე­ბი­დან, რა აღ­მო­ჩე­ნე­ბი გა­ა­კე­თე, გარ­და იმი­სა, რომ ად­გი­ლე­ბი იპო­ვე?

- არ არ­სე­ბობს არც ერთი კუ­თხე, სა­დაც ფილ­მის რა­ღაც მცი­რე სცე­ნა მა­ინც არ იყოს გა­და­ღე­ბუ­ლი. პა­ტა­რა, უმ­ნიშ­ვნე­ლო ად­გი­ლიც კი, შე­საძ­ლოა უკვე კი­ნოს ის­ტო­რი­ის ნა­წი­ლად იყოს ქცე­უ­ლი. მა­გა­ლი­თად, უძ­ვე­ლე­სი ის­ტო­რი­უ­ლი სოფ­ლის, კი­სის­ხე­ვის ცენ­ტრში, ერთი შე­ხედ­ვით, თით­ქოს ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ნა­გე­ბო­ბა დგას, მაგ­რამ წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, მის ფონ­ზეა გა­და­ღე­ბუ­ლი გი­ორ­გი მა­ხა­რაშ­ვი­ლის სოფ­ლი­დან გამ­გზავ­რე­ბის ცნო­ბი­ლი კად­რე­ბი, რეზო ჩხე­ი­ძის კი­ნო­შედვ­რი­დან: "ჯა­რის­კა­ცის მამა“.

შე­ნო­ბა დღე­საც არ­სე­ბობს და ეპი­ზო­დის დო­კუ­მენ­ტუ­რად აღ­დგე­ნა­ში იო­ლად და­გეხ­მა­რე­ბათ. ზო­გა­დად, გა­და­ღე­ბუ­ლი ად­გი­ლე­ბის იერ­სა­ხე დღეს ძი­რი­თა­დად სა­ხე­შეც­ვლი­ლია, მაგ­რამ ყვე­ლა­ზე ამას, რა თქმა უნდა, ვერ ვი­ტყვი. კი­ნო­ექ­სპე­დი­ცი­ის ფარ­გლებ­ში მო­ვი­ძი­ეთ და აღვბეჭ­დეთ ერთ დროს გა­და­სა­ღებ მო­ედ­ნად გა­დაქ­ცე­უ­ლი არა­ერ­თი ის­ტო­რი­უ­ლი კი­ნო­ად­გი­ლი, მათ შო­რი­საა: გია და­ნე­ლი­ას მხატ­ვრუ­ლი ფილ­მი­დან: "არ იდარ­დო“; ელ­დარ შენ­გე­ლა­ი­ას "შე­რე­კი­ლე­ბი“ და "არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი გა­მო­ფე­ნა“; თენ­გიზ აბუ­ლა­ძის "ნატ­ვრის ხე“; პავ­ლე ჩარ­კვი­ა­ნის "ზოგი ჭირი მარ­გე­ბე­ლია“; რეზო ჩხე­ი­ძის "ჯა­რის­კა­ცი მამა“ და "ღი­მი­ლის ბი­ჭე­ბი“; ნანა მჭედ­ლი­ძის "პირ­ვე­ლი მერ­ცხა­ლი“ და "გა­სე­ირ­ნე­ბა თბი­ლის­ში“; თა­მაზ მე­ლი­ა­ვას "ლონ­დრე“ და ა.შ.

- იქ­ნებ რამ­დე­ნი­მე, ან სა­ერ­თოდ რა­ი­მე სა­ინ­ტე­რე­სო ამ­ბა­ვიც გა­იხ­სე­ნო, რო­მე­ლიც მუ­შა­ო­ბის პრო­ცეს­ში მოხ­და და შენ­ზე შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მო­ახ­დი­ნა?

- სა­ინ­ტე­რე­სო ამ­ბებს თა­ვად ად­გი­ლობ­რი­ვე­ბის­გან ვის­მენ ხოლ­მე, რომ­ლებ­საც გა­და­ღე­ბებ­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი დიდი ხნის წი­ნან­დე­ლი ის­ტო­რი­ე­ბი, დღე­საც ძა­ლი­ან კარ­გად ახ­სოვთ, მა­გა­ლი­თად, რო­გორ ხდე­ბო­და კონ­კრე­ტუ­ლი შე­ნო­ბა-ნა­გე­ბო­ბის გა­და­კე­თე­ბა სპე­ცი­ა­ლუ­რად ფილ­მის­თვის. ასე­თი გა­იხ­სე­ნა ფო­თის მკვიდრმა, რომ­ლის სახ­ლის ფონ­ზეც გა­და­ი­ღეს "პირ­ვე­ლი მერ­ცხა­ლი“ (რე­ჟი­სო­რი ნანა მჭედ­ლი­ძე).

რო­გორც მან გვი­ამ­ბო, ეპი­ზო­დე­ბის გა­და­ღე­ბის დროს, სახ­ლის­თვის (სა­ნა­პი­რო­დან ის ოდ­ნავ მო­შო­რე­ბით დგას), ღობე მო­უხ­სნი­ათ და უშუ­ა­ლოდ სა­ნა­პი­რო­ზე და­უ­მაგ­რე­ბი­ათ, რად­გან ამით შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა შექ­მნი­ლი­ყო, რომ სახ­ლი უშუ­ა­ლოდ ზღვის ნა­პირ­ზე მდე­ბა­რე­ობ­და. დიდი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მო­ახ­დი­ნა სო­ფელ წი­ნა­რეხ­ში XVIII-XIX სს აგე­ბუ­ლი მარ­ჯა­ნი­ძე­ბის სახ­ლი დარ­ბა­ზის სა­ხელ­წო­დე­ბით ცნო­ბილ­მა არ­ქი­ტექ­ტუ­რულ­მა ძეგლ­მა, რო­მელ­საც დღეს უფუნ­ქცი­ო­ბი­სა და სა­ვა­ლა­ლო მდგო­მა­რე­ო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ხიბ­ლი არ და­უ­კარ­გავს. იქ წლე­ბია არა­ვინ შე­დის (ავა­რი­ულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­შია და საკ­მა­ოდ სა­ში­შია შეს­ვლა). მე და ოპე­რა­ტორ­მა გავ­რის­კეთ, შე­ვე­დით და "და­რე­ჯა­ნი­სა“ და "ბე­რუ­ას“ სახ­ლი პავ­ლე ჩარ­კვი­ა­ნის ფილ­მი­დან "ზოგი ჭირი მარ­გე­ბე­ლია“ - ბევ­რი წლის შემ­დეგ მა­ყუ­რე­ბელს ვაჩ­ვე­ნეთ.

ასე­ვე სა­ინ­ტე­რე­სო იყო მე­რაბ კო­კო­ჩაშ­ვი­ლის მო­გო­ნე­ბა ფილმზე „არ­და­დე­გებ­ზე“, კონ­რე­ტუ­ლად კი ძაღ­ლე­ბის გა­მო­კი­დე­ბის სცე­ნა, რო­დე­საც გოგი გე­გეჭ­კო­რის კი­ნო­პერ­სო­ნა­ჟი გარ­ბის და საფ­ლა­ვის ქვებს ახ­ტე­ბა. აღ­მოჩ­ნდა, რომ ფილ­მის მხატ­ვრებს ისი­ნი პა­პიე მა­შეს­გან და­უმ­ზა­დე­ბი­ათ.

- ემო­ცი­უ­რად ამ საქ­მის კე­თე­ბა რას ნიშ­ნავს შენ­თვის. მუ­შა­ო­ბის პრო­ცესს რა მო­აქვს?

- შე­უძ­ლე­ბე­ლია, რომ თი­თო­ე­უ­ლი ად­გი­ლის კვლე­ვა და შემ­დეგ აღ­მო­ჩე­ნა, დიდ ემო­ცი­ებ­თან არ იყოს და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. ნე­ბის­მი­ე­რის და­ნახ­ვის­თა­ნა­ვე (სა­ხე­შეც­ვლი­ლი თუ არაა, მით უმე­ტეს), მო­მენ­ტა­ლუ­რად ცო­ცხლდე­ბა ფილ­მის კონ­კრე­ტუ­ლი ეპი­ზო­დი, პერ­სო­ნა­ჟე­ბით და დი­ა­ლო­გე­ბით. ძნე­ლია, მა­ინც სი­ტყვე­ბით გად­მოვ­ცე მი­ღე­ბუ­ლი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბი. მუ­შა­ო­ბის პრო­ცე­სი უამ­რა­ვი სირ­თუ­ლი­სა და ნერ­ვი­უ­ლო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად (ბუ­ნებ­რი­ვია, სხვა­ნა­ი­ა­რად არც გა­მო­ვა) დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა­ცაა და ამა­ვე დროს ბედ­ნი­ე­რე­ბა, მით უმე­ტეს, თუ ამის მა­ყუ­რებ­ლამ­დე მი­ტა­ნაა შე­საძ­ლე­ბე­ლი.

ჩემი მხრი­დან უხერ­ხუ­ლია სა­ავ­ტო­რო რუბ­რი­კის წარ­მა­ტე­ბა­ზე სა­უ­ბა­რი, თუმ­ცა თი­თო­ე­ულ სი­უ­ჟეტ­ზე მა­ყუ­რებ­ლის ინ­ტე­რე­სი და გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა, სა­უ­კე­თე­სო დას­ტუ­რია იმის, რომ პრო­ექ­ტმა ქარ­თულ კი­ნო­ფილ­მებ­ში გა­და­ღე­ბუ­ლი ად­გი­ლე­ბის შე­სა­ხებ, ნამ­დვი­ლად გა­ა­მარ­თლა დიდი მო­წო­ნე­ბა და­იმ­სა­ხუ­რა. ხში­რად წა­მი­კი­თხავს ისიც, რომ სურთ თა­ვად მო­ი­ნა­ხუ­ლონ ესა თუ ის ად­გი­ლი, რაც ნამ­დვი­ლად მა­ხა­რებს. ვი­სარ­გებ­ლებ შემ­თხვე­ვით და გულ­წრფელ მად­ლო­ბას ვუხ­დი თი­თო­ე­ულ მათ­განს ასე­თი და­ინ­ტე­რე­სე­ბის­თვის.

- რო­გო­რია შენი უახ­ლო­ე­სი გეგ­მე­ბი?

- მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ფო­ტოპ­რო­ექ­ტი თავ­და­პირ­ვე­ლად თბი­ლის­ში გა­და­ღე­ბუ­ლი ად­გი­ლე­ბის კვლე­ვით და­ვი­წყე. დე­და­ქა­ლა­ქი, კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, სულ მი­სა­მარ­თე­ბად მაქვს შეს­წავ­ლი­ლი და აღ­ბეჭ­დი­ლი. ძა­ლი­ან დიდი სურ­ვი­ლი მაქვს, ერთ-ერთი წელი, თბი­ლი­სის, რო­გორც კინო ქა­ლა­ქის წლად გა­მო­ცხად­დეს, შე­სა­ბა­მის კულ­ტუ­რულ და შე­მეც­ნე­ბით აქ­ტი­ვო­ბებ­თან ერ­თად. ეს რა საკ­ვირ­ვე­ლია, მხო­ლოდ ჩემ­ზე არაა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი და სა­ხელ­მწო­ფოს მხარ­და­ჭე­რა უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სია. ვფიქ­რობ, ადრე თუ გვი­ან, აუ­ცი­ლებ­ლად გან­ხორ­ცი­ელ­დე­ბა. ჩემი მხრი­დან, რაც შე­მიძ­ლია მზად ვარ, ქა­ლა­ქის კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლად წარ­მო­ჩე­ნა­ში პა­ტა­რა წვლი­ლი შე­ვი­ტა­ნო. ჩვენ მდი­და­რი და ამა­ვე დროს ძა­ლი­ან სა­ა­მა­ყო კი­ნო­მემ­კვიდ­რე­ო­ბა გვაქვს, რა­საც გაფრ­თხი­ლე­ბა, სა­თა­ნა­დო ყუ­რა­დღე­ბა და და­ფა­სე­ბა აუ­ცი­ლებ­ლად სჭირ­დე­ბა.