"ქარ­თვე­ლი დე­დოფ­ლე­ბის გამ­ბი­ტი" - რას წერს "ვა­შინგტონ პოს­ტი“ ქარ­თველ მო­ჭად­რა­კე­ებ­ზე?

აშშ-ის გა­ზეთ "ვა­შინგტონ პოს­ტის“ («The washington post ») 13 დე­კემ­ბრის ნო­მერ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლია სტა­ტია, სა­თა­უ­რით: "ქარ­თვე­ლი ქა­ლე­ბი საბ­ჭო­თა პე­რი­ოდ­ში ჭად­რაკ­ში მე­ფობ­დნენ - ახალ­გაზ­რდა თა­ო­ბა ცდი­ლობს "დე­დოფ­ლის გამ­ბი­ტის“ დი­დე­ბას მი­აღ­წი­ოს". პუბ­ლი­კა­ცია ქარ­თუ­ლი ჭად­რა­კის წარ­სულ დი­დე­ბას (გან­სა­კუთ­რე­ბით ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვილს) და დღე­ვან­დე­ლო­ბას ეხე­ბა.

გა­მო­ცე­მა წერს 17 წლის კატო ფი­ფი­ა­ზე, რო­მელ­მაც გა­ი­მარ­ჯვა 2020 წელს მოს­წავ­ლე­თა შო­რის გა­მარ­თულ ონ­ლა­ინ-ჭარ­და­კის მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ში. მას­ში მსოფ­ლი­ოს 37 ქვეყ­ნის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი მო­ნა­წი­ლე­ობ­და.

"ათწლე­უ­ლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში პა­ტა­რა სა­ქარ­თვე­ლო სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­ჭად­რა­კო არე­ნა­ზე თა­ვი­სი მცი­რე "წო­ნის“ მი­უ­ხე­და­ვად, უმაღ­ლეს გა­მარ­ჯვე­ბებს აღ­წევ­და. ქარ­თველ ქა­ლებს კი გზა გა­უკ­ვა­ლა მათ­მა თა­ნა­მე­მა­მუ­ლემ ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვილ­მა, რომ­ლის აღ­მაფ­რე­ნას სა­ჭად­რა­კო ოლიმპზე, ცივი ომის დროს, ერ­თგვა­რი პა­რა­ლე­ლე­ბი აქვს სე­რი­ალ "დე­დოფ­ლის ლა­ზი­ე­რის“ გა­მო­გო­ნილ გმი­რის ბეტ ჰარ­მო­ნის თა­მაშ­თან. ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლი ის­ტო­რი­ა­ში 1978 წელს შე­ვი­და, როცა მან, პირ­ველ­მა ქალ­მა მსოფ­ლი­ო­ში დი­დოს­ტა­ტის ("გროს­მე­ის­ტე­რის“) წო­დე­ბა მი­ი­ღო. დღეს იგი 79 წლი­საა და ჯერ კი­დევ მო­ნა­წი­ლე­ობს ტურ­ნი­რებ­ში - 2019 წლის ნო­ემ­ბერ­ში მან გა­ი­მარ­ჯვა 65 წელს გა­და­ცი­ლე­ბუ­ლი ქალ­თა შო­რის (ბუ­ქა­რეს­ტში ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი მსოფ­ლი­ოს ჩემ­პი­ო­ნა­ტის ფარ­გლებ­ში) და თა­ვი­სი წარ­მა­ტე­ბე­ბით მა­გა­ლითს აძ­ლევს სა­ქარ­თვე­ლოს ახალ­გაზ­რდებს, თუ რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა ქალი მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნი გახ­დეს და ვარ­სკვლა­ვის სტა­ტუ­სი მი­ი­ღოს“, - აღ­ნიშ­ნუ­ლია სტა­ტი­ა­ში, რომ­ლის ავ­ტო­რია ინა ლა­ზა­რე­ვა.

ასევე დაგაინტერესებთ

14:14 / 25-11-2020

"ლაზიერის გამბიტის“ ერთ ეპიზოდში ქართველ მოჭადრაკეს ახსენებენ -  რას ამბობენ Netflix-ის პოპულარულ სერიალში ნონა გაფრინდაშვილზე

17:06 / 29-11-2020

"ნამდვილი "ლაზიერის გამბიტი" - როგორ დაიპყრო ნონა გაფრინდაშვილმა ჭადრაკის სამყარო" - რას წერს უცხოური გამოცემა ქართველ მოჭადრაკეზე

13:18 / 10-12-2020

"მშვენივრად იციან, რომ არჩევნები წააგეს და როგორ შეიძლება მოვიწონო ის, რასაც აკეთებენ?" - რას ამბობს ნონა გაფრინდაშვილი პანდემიაზე, სერიალზე, ამჟამინდელ და წინა ხელისუფლებაზე

"ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლი იხ­სე­ნებს, თუ რო­გორ გახ­და ცნო­ბი­ლი მთელ საბ­ჭო­თა კავ­შირ­ში დი­დოს­ტა­ტის ტი­ტუ­ლით: როცა იგი მა­მას­თან ერ­თად მა­ტა­რებ­ლით მოს­კო­ვი­დან თბი­ლის­ში ბრუნ­დე­ბო­და, ყო­ველ სად­გურ­ზე უამ­რა­ვი ხალ­ხი გროვ­დე­ბო­და, რათა მის­თვის ხელი ჩა­მო­ერ­თმი­ათ და უბ­რა­ლოდ, თვა­ლით მა­ინც შე­ე­ხე­დათ.

"მა­მა­ჩემ­მა იმ­დენ ხალ­ხში ფეხ­საც­მე­ლიც კი და­კარ­გა“, - ღი­მი­ლით ამ­ბობს ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც დღეს თბი­ლის­ში ისევ იმ ბი­ნა­ში ცხოვ­რობს, რო­მე­ლიც მას საბ­ჭო­თა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ აჩუ­ქა.

"ნონა პირ­ვე­ლი ქალი იყო, რო­მელ­მაც ქალ­თა ჭად­რა­კი მა­მა­კა­ცე­ბის დო­ნე­ზე აიყ­ვა­ნა“, - ამ­ბობს ყო­ფი­ლი იუ­გოს­ლა­ვე­ლი სა­ჭად­რა­კო ვარ­სკვლა­ვი, ჟურ­ნა­ლის­ტი მი­ლუნ­კა ლა­ზა­რე­ვი­ჩი მიმ­დი­ნა­რე წელს გა­მო­სულ ფილმში "დი­დე­ბა დე­დო­ფალს“, რო­მე­ლიც ქარ­თველ მო­ჭად­რა­კე ქა­ლებს ეხე­ბა, - მისი წარ­მა­ტე­ბა მარსზე და იუ­პი­ტერ­ზე დაშ­ვე­ბას ჰგავ­და, იმ­დე­ნად წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი იყო მა­ნამ­დე“.

ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლი ქარ­თველ მო­ჭად­რა­კე ქალ­თა მო­რი­გი ტალ­ღის სუ­ლის­ჩამ­დგმე­ლი იყო, მათ შო­რის ნანა ალექ­სან­დრი­ი­სათ­ვის, რო­მელ­მაც სამ­ჯერ მო­ი­გო საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის ჩემ­პი­ო­ნა­ტი 20 წლამ­დე ასა­კის ქალ­თა შო­რის და სხვა ტი­ტუ­ლებს შო­რის, სა­ერ­თა­შო­რი­სო "ქალი-გროს­მა­ის­ტე­რის“ წო­დე­ბაც მი­ი­ღო.

კი­დევ ერ­თმა ქარ­თველ­მა ქალ­მა, მაია ჩი­ბურ­და­ნი­ძემ, რო­მე­ლიც ბავ­შვო­ბი­დან­ვე აღ­მერ­თებ­და ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვილს, თა­ვის სა­თაყ­ვა­ნე­ბელ ადა­მი­ანს 1978 წელს მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნის ტი­ტუ­ლი "ჩა­მო­არ­თვა“ და ჩემ­პი­ო­ნო­ბას 13 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ინარ­ჩუ­ნებ­და. მაია ჩი­ბურ­და­ნი­ძე მე­ო­რე ქარ­თვე­ლი ქალი მო­ჭად­რა­კეა, რო­მე­ლიც ასე­ვე დი­დოს­ტა­ტი გახ­და (დღე­ვან­დე­ლი მო­ნა­ცე­მე­ბით, მსოფ­ლი­ოს 37 ვაჟ­თა შო­რის ქალი-დი­დოს­ტა­ტი­დან ხუთი ქარ­თვე­ლია).

ჩვენ ჭად­რა­კის თა­მა­ში სის­ხლში გვაქვს გამ­ჯდა­რი“, - ამ­ბობს სო­ფიო ნი­კო­ლა­ძე, სა­ქარ­თვე­ლოს ჭად­რა­კის ფე­დე­რა­ცი­ის სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის სამ­სა­ხუ­რის ხელ­მძღვა­ნე­ლი, სტა­ტი­ის ავ­ტორ­თან სა­უბ­რი­სას, ვე­რის პარკში მდე­ბა­რე ჭად­რა­კის სა­სახ­ლე­ში ყოფ­ნის დროს.

დარ­ბა­ზი, რო­მელ­შიც საბ­ჭო­თა პე­რი­ო­დის პირ­და­პირ სა­ზურ­გი­ა­ნი სკა­მე­ბი დგას, მნახ­ველს აო­ცებს თა­ვი­სი კონ­სტრუქ­ცი­ით, რო­მე­ლიც ჰა­ერ­ში და­კი­დე­ბულ ჭად­რა­კის და­ფას მოგ­ვა­გო­ნებს. ეს ძა­ლი­ან ჰგავს იმას, რა­ზე­დაც ბეტ ჰარ­მო­ნის გმი­რი - ობო­ლი გო­გო­ნა თა­ვის წარ­მოდ­გე­ნებ­ში ოც­ნე­ბობ­და ფილმში "დე­დოფ­ლის გამ­ბი­ტი“.

სო­ფიო ნი­კო­ლა­ძის თქმით, ქარ­თვე­ლი ქა­ლე­ბი­სათ­ვის ჭად­რა­კის თა­მა­ში, თა­ვი­სი სტრა­ტე­გი­უ­ლი სვლე­ბით, გან­სა­კუთ­რე­ბით მი­სა­და­გე­ბუ­ლია. ამის მი­ზე­ზი სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ა­შია: ქვე­ყა­ნას ყო­ვე­ლი მხრი­დან მტე­რი თავს ეს­ხმო­და. "ქა­ლე­ბი მა­მა­კა­ცე­ბის მხარ­დამ­ხარ იბ­რძოდ­ნენ“, - ამ­ბობს სო­ფიო ნი­კო­ლა­ძე, ჭად­რა­კის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ოს­ტა­ტი, რო­მე­ლიც ქვეყ­ნის ეროვ­ნულ გუნდში თა­მა­შობ­და, - ეს ჩვე­ნი ხა­სი­ა­თის ნა­წილს წარ­მო­ად­გენს, რო­მე­ლიც თა­ო­ბი­დან თა­ო­ბას გა­და­ე­ცე­მო­და ხოლ­მე“.

სა­ქარ­თვე­ლოს ყვე­ლა­ზე ცნო­ბი­ლი და დი­დე­ბუ­ლი მმარ­თვე­ლი, რო­მე­ლიც ქვე­ყა­ნას მე-12 სა­უ­კუ­ნე­ში - "ოქ­როს სა­უ­კუ­ნედ“ ცნო­ბილ პე­რი­ოდ­ში - ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და, ქალი იყო და მას სა­ხე­ლად თა­მა­რი ერ­ქვა. დე­დო­ფა­ლი "მე­ფის“ ტი­ტულს ატა­რებ­და. წარ­სულ­ში არ­სე­ბობ­და ტრა­დი­ცია, რომ­ლის მი­ხედ­ვით, სა­პა­ტარ­ძლოს მზი­თევ­ში ჭად­რა­კი აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა ყო­ფი­ლი­ყო.

ცივი ომის ეპო­ქა­ში ჭარ­და­კი გე­ო­პო­ლი­ტი­კურ დატ­ვით­ვა­საც ატა­რებ­და. სა­ჭად­რა­კო-პო­ლი­ტი­კურ­მა და­ძა­ბუ­ლო­ბამ თა­ვის პიკს 1972 წელს მი­აღ­წია, როცა ამე­რი­კელ­მა ბობი ფი­შერ­მა მარ­ჯვედ მო­უ­გო რუს საბ­ჭო­თა მო­ჭად­რა­კეს ბო­რის სპასკს და მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნის ტი­ტუ­ლიც მი­ი­ღო. საბ­ჭო­თა კავ­შირ­ში სა­ხელ­მწი­ფო აპა­რა­ტი ხში­რად ეწე­ო­და ქარ­თვე­ლე­ბი­სა და სხვა არა­რუ­სი ხალ­ხე­ბის დის­კრი­მი­ნა­ცი­ას: "ზო­გი­ერ­თი რუს კო­მუ­ნისტ მა­ღალ­ჩი­ნო­სანს არ მოს­წონ­და ისე­თი საბ­ჭო­თა ნაკ­რე­ბის და­ნახ­ვა, რო­მელ­შიც მხო­ლოდ ქარ­თვე­ლი ქა­ლე­ბი შე­დი­ოდ­ნენ“, - ამ­ბობს ნანა ალექ­სან­დრია.

1978 წელს კრემ­ლი სწო­რედ იმ მო­მენ­ტში ჩა­ე­რია, როცა საბ­ჭო­თა ქა­ლე­ბის ქარ­თულ გუნდს ბუ­ე­ნოს-აი­რეს­ში (არ­გენ­ტი­ნა) და­გეგ­მილ სა­ჭად­რა­კო ოლიმ­პი­ა­და­ში უნდა ეთა­მა­შა.

"ბუ­ე­ნოს-აი­რეს­ში თვითმფრი­ნა­ვის გაფ­რე­ნამ­დე ერთი სა­ა­თით ადრე ქარ­თუ­ლი გუნ­დის ყვე­ლა­ზე ახალ­გაზ­რდა წევ­რი ნანა იო­სე­ლი­ა­ნი საბ­ჭო­თა ოფი­ცი­ა­ლურ­მა პი­რებ­მა რუსი მო­თა­მა­შით შეც­ვა­ლეს“, - ამ­ბობს ნანა ალექ­სან­დრია, - როცა ასე­თი ფაქ­ტი გაფ­რე­ნამ­დე ერთი სა­ა­თით ადრე ხდე­ბა, ეს მრავ­ლის­მე­ტყვე­ლია“.

ანა­ლო­გი­უ­რი მცდე­ლო­ბა იყო 1980 წელს მალ­ტის ოლიმ­პი­ა­და­ზე გამ­გზავ­რე­ბის დრო­საც: "მაგ­რამ სა­ქარ­თვე­ლოს სპორ­ტის მეს­ვე­უ­რე­ბი მოს­კოვ­ში ჩა­მოფ­რინ­დნენ და საქ­მე­ში ჩა­ე­რი­ენ. ქარ­თველ ქალ­თა გუნდში ცვლი­ლე­ბა აღარ მომ­ხდა­რა“.

სამ­შობ­ლო­ში ქარ­თვე­ლი მო­ჭად­რა­კე ქა­ლე­ბი ცნო­ბი­ლი და ყვე­ლა­სათ­ვის საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი გახ­დნენ. "იმ დროს - 1970-1980-იან წლებ­ში - თით­ქმის ყვე­ლა ახ­ლად­და­ბა­დე­ბულ გო­გო­ნას ნო­ნას, მა­ი­ას და ნა­ნას არ­ქმევ­დნენ, ჩვე­ნი ცნო­ბი­ლი ქა­ლე­ბის სა­პა­ტივ­სა­ცე­მოდ“, - გან­მარ­ტავს ნანა ძაგ­ნი­ძე, რო­მელ­საც მა­მამ სა­ხე­ლი ნანა ალექ­სან­დრი­ას პა­ტი­ვის­ცე­მის მიზ­ნით და­არ­ქვა. ნანა ძაგ­ნი­ძე ჭად­რა­კის დი­დოს­ტა­ტი 2008 წელს გახ­და.

ამ­ჟა­მად სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ხე­ლით ჭად­რა­კის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ტურ­ნი­რებ­ზე ახალ­გაზ­რდა ქარ­თვე­ლი ქა­ლე­ბი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბენ. ზო­გი­ერ­თი მათ­გა­ნი საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის დაშ­ლის შემ­დეგ დამ­დგარ რთულ წლებ­ში გა­ი­ზარ­და, როცა ადა­მი­ან­თა უმ­რავ­ლე­სო­ბა ელექტრო­დენს დღე­ში მხო­ლოდ ოთხ სა­ათს იღებ­და, ირ­გვლივ დამ­ნა­შა­ვე­ო­ბა იყო გა­მე­ფე­ბუ­ლი, ხალ­ხს ქრო­ნი­კუ­ლად არ ჰყოფ­ნი­და საკ­ვე­ბი, ქვე­ყა­ნა სა­მო­ქა­ლა­ქო ომის ცე­ცხლში იყო გახ­ვე­უ­ლი.

"მახ­სოვს, სახ­ლში სან­თლის შუქ­ზე ვკი­თხუ­ლობ­დი წიგ­ნებს და ჭად­რაკს ვთა­მა­შობ­დი“, - მიყ­ვე­ბა 33 წლის ნინო ბა­ცი­აშ­ვი­ლი, სა­ქარ­თვე­ლოს სამ­გზის ჩემ­პი­ო­ნი ჭად­რაკ­ში ქალ­თა შო­რის. მან დი­დოს­ტა­ტის ტი­ტუ­ლი სულ ბო­ლოს მი­ი­ღო, 2018 წელს.

იმ რთულ წლებ­ში ქვეყ­ნის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა მო­ჭად­რა­კე­ებს ისე ვე­ღარ ეხ­მა­რე­ბო­და, რო­გორც ეს საბ­ჭო­თა პე­რი­ოდ­ში ხდე­ბო­და: "18 წლის ვი­ყა­ვი, როცა სა­ჭად­რა­კო ტურ­ნი­რებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა და­ვი­წყე. დავ­დი­ო­დი ჩემი ბარ­გით, წიგ­ნე­ბით, სხვე­ბი კი სა­ჭად­რა­კო პარ­ტი­ე­ბის ანა­ლი­ზი­სათ­ვის კომ­პი­უ­ტე­რებს იყე­ნებ­დნენ“, - ამ­ბობს ნინო ბა­ცი­აშ­ვი­ლი.

მიმ­დი­ნა­რე წელს კო­რო­ნა­ვირუ­სის პან­დე­მი­ის გამო ქარ­თველ­მა მო­ჭად­რა­კე­ებ­მა სა­ერ­თა­შო­რი­სო კონ­კურ­სში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ღე­ბა ვე­ღარ შეძ­ლეს. "მო­ჭად­რა­კე იმით ცხოვ­რობს, რომ ტურ­ნი­რებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ობს და იმარ­ჯვებს, ამ წელს კი მხო­ლოდ ორი ტურ­ნი­რი ცა­ტარ­და. ეს არა­საკ­მა­რი­სია სა­მო­მავ­ლო ცხოვ­რე­ბი­სათ­ვის“, - ამ­ბობს ნინო ხო­მე­რი­კი, 22 წლის მო­ჭად­რა­კე, რო­მელ­მაც დი­დოს­ტა­ტის წო­დე­ბის მი­ღე­ბი­სათ­ვის რე­ი­ტინგს 2019 წელს მი­აღ­წია.

სა­ნამ მსოფ­ლი­ო­ში "კო­ვიდ-19“-ის პან­დე­მია მძვინ­ვა­რებს, თბი­ლი­სის ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლის სა­ხე­ლო­ბის ჭად­რა­კის სა­სახ­ლე­ში არ­სე­ბუ­ლი სა­ჭად­რა­კო სა­ა­თე­ბი არ მუ­შა­ო­ბენ. დარ­ბა­ზი, რო­მე­ლიც ადრე მა­ყუ­რებ­ლე­ბით იყო გა­დატ­ვირ­თუ­ლი, დღეს ცა­რი­ე­ლია. პლა­კა­ტე­ბი, რომ­ლებ­ზეც წარ­სულ­ში ცნო­ბი­ლი მო­ჭად­რა­კე სუ­პერ­ვარ­სკვლა­ვე­ბია გა­მო­სა­ხუ­ლი, ახლა გა­ხუ­ნე­ბუ­ლი და დამ­ტვე­რი­ლია.

ნონა გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლი ამ­ჟა­მად ტურ­ნი­რებ­ში ვერ მო­ნა­წი­ლე­ობს, მაგ­რამ იმე­დი აქვს, რომ მალე სი­ტუ­ა­ცია შე­იც­ვლე­ბა, ნორ­მა­ლუ­რი დრო დად­გე­ბა და ტურ­ნი­რე­ბიც ჩა­ტარ­დე­ბა.

"ჭად­რა­კი ჩემ­თვის ცხოვ­რე­ბაა“, - ამ­ბობს იგი. მას ყვე­ლა თა­მა­ში კარ­გად ახ­სოვს - დი­დოს­ტა­ტებ­თა­ნაც და მო­ხა­ლი­სე მო­თა­მა­შე­ებ­თა­ნაც, მათ შო­რის სა­პყრო­ბი­ლე­ში გა­მარ­თულ ტურ­ნირ­ზე მიწ­ვე­ვის დროს. "ამ დროს ადა­მი­ა­ნის ეროვ­ნე­ბას და სო­ცი­ა­ლურ სტა­ტუსს ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს. მათ­თან შეხ­ვედ­რე­ბით ენერ­გია მე­მა­ტე­ბა და ყვე­ლა­ფერს ვი­ვი­წყებ“. წყა­რო