ვი­ნა­ი­დან დიდ ინ­ტე­რესს იწ­ვევს გვა­რე­ბი­სა და წარ­მო­მავ­ლო­ბის შე­სა­ხებ გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ე­ბი, ამი­ტომ ვაგ­რძე­ლებთ მკი­თხვე­ლის მო­თხოვ­ნით კი­დევ რამ­დე­ნი­მე გვა­რის შე­სა­ხებ არ­სე­ბუ­ლი ცნო­ბე­ბის მო­წო­დე­ბას. ზო­გი­ერ­თი მათ­გა­ნის გარ­შე­მო მეც­ნი­ე­რე­ბის მიერ შეკ­რე­ბი­ლი მა­სა­ლა მწი­რია, ზოგი - ვრცე­ლი.

ბე­რი­ძე - მთელ სა­ქარ­თვე­ლო­შია გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი. სა­ფუძ­ვლად უდევს სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლი - ბერი (ზო­გა­დი მნიშ­ვნე­ლო­ბით: ვაჟი, ძე, ყმა). მის­გან მი­ღე­ბუ­ლია ბევ­რი სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლი, რომ­ლე­ბიც გვარ-სა­ხე­ლებ­შია შე­სუ­ლი: ბე­რა­ძე, ბე­რე­კაშ­ვი­ლი, ბე­რა­ია, ბე­რი­ა­ნი­ძე... ბე­რი­ძე სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლია ფშავ­ში: ბე­რი­ძე ბა­სი­ტაშ­ვი­ლი, ბე­რი­ძე ში­ოშ­ვი­ლი, ბე­რი­ძე ავ­გა­რო­ზიშ­ვი­ლი. მეს­ხეთ­ში (ახალ­ცი­ხის რა­ი­ო­ნი) სო­ფელ ფარ­ცხის­ში მცხოვ­რებ დღე­ვან­დელ ბე­რი­ძე­თა ვა­რა­უ­დით, იქ ას­პინ­ძის რა­ი­ო­ნი­დან გად­მო­სუ­ლან. თავ­და­პირ­ვე­ლად, 1873 წლის აღ­წე­რით ბე­რი­ძესშვი­ლე­ბად იწე­რე­ბოდ­ნენ, ხოლო 1886 წელს აღ­წე­რა­ში ბე­რი­ძე­ე­ბად მო­იხ­სე­ნე­ბი­ან. იქ მცხოვ­რე­ბი ბე­რი­ძე­ე­ბი ორ შტოდ ყო­ფი­ლან და­ყო­ფი­ლი: ბე­რი­ძი­ა­ნე­ბად და ადო­ლა­ა­ნე­ბად (ადო­ლაშ­ვი­ლე­ბი). 1843 წლი­დან სო­ფელ ბოგ­ვში ცხოვ­რობ­დნენ რო­გორც ბე­რი­ძე­ე­ბი, ისე ბე­რი­ძეშ­ვი­ლე­ბი.

და­თუ­აშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია გურ­ჯა­ან­ში, ქუ­თა­ის­სა და თბი­ლის­ში. ნა­წარ­მო­ე­ბია სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლი­დან "და­თუა". და­თუა, დათა, და­თია, და­თი­კო, და­თუ­კა, და­თუ­ნა და და­ვი­თის კნი­ნო­ბით-ალერ­სო­ბით ფორ­მე­ბად მი­იჩ­ნე­ვა. ის­ტო­რი­ულ ცნო­ბებ­ში, 1710 წელს ვინ­მე და­თუ­აშ­ვი­ლი ზუ­რა­ბა იხ­სე­ნი­ე­ბა.

თა­მა­რაშ­ვი­ლი - ძი­რი­თა­დად გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია თბი­ლის­სა და ახალ­ცი­ხე­ში. ცნო­ბი­ლი ის­ტო­რი­კო­სი - მი­ხე­ილ თა­მა­რაშ­ვი­ლი თა­ვის გვარს ამ წე­სით ამოკ­ლებ­და და ევ­რო­პულ ენებ­ზე წერ­და: Michel Tamarati. ამა­ვე ძი­რი­საა თა­მა­რა­ძე.

ასევე დაგაინტერესებთ

12:22 / 06-12-2018

რომელია ყველაზე გავრცელებული სახელები და გვარები საქართველოში - ნახეთ 2018 წლის მონაცემები

კოპ­ტო­ნაშ­ვი­ლი - მომ­დი­ნა­რე­ობს მეტ­სა­ხე­ლი­დან "კოპ­ტო­ნა". გად­მო­ცე­მით, კოპ­ტო­ნაშ­ვი­ლე­ბის ძვე­ლი გვა­რი ხმა­ლა­ძე ყო­ფი­ლა. ერთ-ერთ ხმა­ლა­ძეს ბა­ტონ­თან უთან­ხმო­ე­ბა ჰქო­ნია, მის­თვის თი­ვის ზვი­ნე­ბი გა­და­უწ­ვამს, გაქ­ცე­უ­ლა და ჯა­ვა­ხეთ­ში გა­და­სახ­ლე­ბუ­ლა. იქ ბევ­რი სელი მო­უყ­ვა­ნია, კოპ­ტო­ნი უხ­ვად ჰქონ­და, რის­თვი­საც კოპ­ტო­ნა და­ურ­ქმე­ვი­ათ.

ბარ­ნო­ვი - მეს­ხუ­რი წარ­მო­შო­ბის გვა­რია, ას­პინ­ძის რა­ი­ო­ნი­დან, სო­ფელ ბარ­ნა­ვი­დან. ოს­მა­ლე­ბის ხში­რი შე­მო­სე­ვე­ბის გამო სო­ფელ ბარ­ნა­ვი­დან ქვე­მო ქარ­თლში (კო­და­ში, დღე­ვან­დელ თეთ­რი­წყა­როს რა­ი­ონ­ში) გად­მო­სახ­ლე­ბუ­ლა ზა­ქა­რია ბარ­ნო­ვი, შემ­დგომ­ში ცნო­ბი­ლი მწერ­ლის, ვა­სილ ბარ­ნა­ველ (ბარ­ნო­ვის) მამა. ის XIX სა­უ­კუ­ნის მე­ო­რე ნა­ხე­ვარ­ში დღე­ვან­დე­ლი თეთ­რი­წყა­როს რა­ი­ო­ნის სო­ფელ დიდი ენა­გე­თის მღვდე­ლი იყო და რამ­დე­ნი­მე სო­ფელს ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და. გვა­რი - ბარ­ნა­ვე­ლი რუ­სი­ფი­კა­ცი­ამ შე­ი­წი­რა. გვარ­მა რუ­სუ­ლი და­ბო­ლო­ე­ბა შე­ი­ძი­ნა. ვა­სილ ბარ­ნო­ვი თა­ვის პა­პას, აბ­რამს, ბარ­ნა­ვე­ლად იხ­სე­ნი­ებს. თუმ­ცა შვი­ლებ­მა და­იბ­რუ­ნეს ბარ­ნა­ვე­ლის გვა­რი.

კოშ­კე­ლაშ­ვი­ლი - სა­და­უ­რო­ბის სი­ტყვი­დან მომ­დი­ნა­რე­ობს. სო­ფე­ლი კოშ­კი კა­ხეთ­ში მდე­ბა­რე­ობ­და. გად­მო­ცე­მით, კოშ­კე­ლაშ­ვი­ლე­ბის წი­ნაპ­რე­ბი კა­ხე­თი­დან თბი­ლი­სის მახ­ლობ­ლად გად­მო­სახ­ლე­ბუ­ლან. ზოგი მათ­გა­ნი კოშ­კე­ლო­ვე­ბად იწე­რე­ბა.

ას­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი - ეს გვა­რი გარ­და­ბან­ში, მცხე­თა­სა და თბი­ლის­შია გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი. შედ­გე­ბა სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლის­გან ას­ლა­მა­ზა. ას­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლე­ბის გვა­რის წი­ნაპ­რე­ბი ლა­მა­ზიშ­ვი­ლე­ბი ყო­ფი­ლან (XV ს). მოგ­ვი­ა­ნე­ბით (XVIII ს.) მეტ­სა­ხელ­მა ას­ლა­მაზ აწარ­მოა გვა­რი ას­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი.

XIX სა­უ­კუ­ნის თბი­ლის­ში ცხოვ­რობ­და 23 სხვა­დას­ხვა გვა­რის 70-ზე მეტი მამ­რო­ბი­თი სქე­სის თა­ვა­დი. ამას­თან, 68 სხვა­დას­ხვა გვა­რის აზ­ნა­უ­რი. მათ შო­რის იყ­ვნენ ას­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლე­ბი. ის­ტო­რი­ულ დო­კუ­მენ­ტებ­ში გვა­რი ას­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი გვხვდე­ბა 1615, 1689, 1782 წლებ­ში. გვარს აქვს შტო-გვა­რე­ბიც: ზუ­რა­ბიშ­ვი­ლი, რა­მა­ზაშ­ვი­ლი, ფე­იქ­რიშ­ვი­ლი. ას­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლე­ბის მე­ო­რე გვა­რი ყო­ფი­ლა ზუ­რა­ბაშ­ვი­ლი.

ლი­ქო­კე­ლი - ხევ­სუ­რეთ­ში ფარ­თოდ არის წარ­მოდ­გე­ნი­ლი: მომ­დი­ნა­რე­ობს გვა­რად­ქ­ცე­უ­ლი სა­და­უ­რო­ბის სი­ტყვი­დან. ლი­ქო­კი სო­ფე­ლია ხევ­სუ­რეთ­ში, ლი­ქო­კე­ლე­ბის ძი­რი­თა­დი სა­ცხოვ­რი­სი.

ლო­ლა­ძე - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია სა­გა­რე­ჯო­ში, ჭი­ა­თუ­რა­სა და თბი­ლის­ში. შე­ი­ცავს ქა­ლის სა­კუ­თარ სა­ხელს - ლოლა. ლო­ლა­ძე­თა წი­ნა­პა­რი იმე­რე­თი­დან გად­მო­სუ­ლან. ჩან­დნენ ერეკ­ლე მე­ფის დროს, 1695 წელს და ტრაქ­ტატ­შიც არი­ან მოხ­სე­ნი­ე­ბუ­ლე­ბი, რო­გორც აზ­ნა­უ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც იმე­რეთ­ში არი­ან და­სახ­ლე­ბუ­ლე­ბი და ნა­წი­ლი - ქარ­თლში.

ლურ­სმა­ნაშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ჩხერ­ში, სხლით­ში, ვერ­ტყვი­ჭა­ლა­ში. გად­მო­ცე­მით, ძვე­ლად ფურ­ცე­ლა­ძე­ე­ბი ყო­ფი­ლან. ჩხეთ­ში მო­სახ­ლე ლურ­სმა­ნაშ­ვილ­თა შტოგ­ვა­რე­ბია: ქა­ქი­ჩაშ­ვი­ლი, ბაშ­ტაშ­ვი­ლი, მი­ქე­ლაშ­ვი­ლი, ბე­კი­აშ­ვი­ლი, კი­ჟი­ნაშ­ვი­ლი.

მჭედ­ლი­ძე - გორ­ში, ზეს­ტა­ფონ­სა და თბი­ლის­შია გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი. შედ­გე­ბა ხე­ლო­ბა-მო­საქ­მე­ო­ბის სი­ტყვის­გან - მჭე­დე­ლი. ამა­ვე ძი­რი­საა: მჭედ­ლი­ა­ნი, მჭედ­ლიშ­ვი­ლი, მჭედ­ლუ­რი. პრო­ფე­სო­რი ზუ­რაბ ჭუმ­ბუ­რი­ძე წერს: გვა­რი ჭე­ლი­ძე მი­ღე­ბუ­ლია მჭედ­ლი­ძი­სა­გან. ამ ვა­რა­უ­დის და­სა­სა­ბუ­თებ­ლად, შე­იძ­ლე­ბა მო­ვიხ­მოთ ქუ­თა­ი­სის საყ­დრის გა­მო­სა­ვა­ლი ბეგ­რის დავ­თა­რი (1578 წელი), სა­დაც გუ­რი­ა­ში სო­ფელ ბახ­ვის მცხოვ­რებ­თა შო­რის და­სა­ხე­ლე­ბუ­ლია ბევ­რი მჭედ­ლი­ძე. ამ­ჟა­მად კი, ამ სო­ფელ­ში მჭედ­ლი­ძე არა­ვი­ნაა, მა­შინ როცა ჭე­ლი­ძე­ე­ბი მრავ­ლად სახ­ლო­ბენ. თუ ვა­რა­უ­დი სწო­რია, მჭედ­ლი­ძის გვარს სახე უც­ვლია (ორი თან­ხმო­ვა­ნი - მ და დ და­კარ­გუ­ლა) და ჭე­ლი­ძედ ქცე­უ­ლა.

ლე­კიშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია გარ­დაბ­ნის (მარ­ტყო­ფი), ას­პინ­ძი­სა (ვარ­გა­ვი), კას­პის რა­ი­ონ­ში (წი­ნა­რე­ხი) და ამ­ბრო­ლა­ურ­ში. ამა­ვე ძი­რი­საა ლე­კი­აშ­ვი­ლი. გად­მო­ცე­მით, წი­ნა­რე­ხე­ლი ლე­კიშ­ვი­ლე­ბი წი­ნათ მა­მი­საშ­ვი­ლე­ბი ყო­ფი­ლან, ერთი მათ­გა­ნი ლე­კებს გა­უ­ტა­ცი­ათ, 3 წლის შემ­დეგ უკან დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლა.

მა­ღა­ლა­ძე - ქარ­თლის წარ­ჩი­ნე­ბუ­ლი ფე­ო­და­ლუ­რი გვა­რია. მა­ღა­ლა­ძე­ე­ბი XV სა­უ­კუ­ნი­დან და­წი­ნა­ურ­დნენ. გვარს სა­პა­ტიო ად­გი­ლი ეჭი­რა - სვე­ტი­ცხოვ­ლის ქა­და­გის თა­ნამ­დე­ბო­ბა. ერ­თგუ­ლი სამ­სა­ხუ­რი­სათ­ვის მი­უ­ღი­ათ ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბის­თვის მი­კუთ­ვნე­ბუ­ლი მა­მუ­ლე­ბი წი­ნა­რეხ­ში, რო­მე­ლიც მათი რე­ზი­დენ­ცია გამ­ხდა­რა. იქი­დან სა­მი­ო­დე კმ-ის და­შო­რე­ბით შე­მო­ნა­ხუ­ლია ე.წ. მა­ღა­ლა­ანთ ეკ­ლე­სია და კოშ­კე­ბი.

მე­ლაშ­ვი­ლი - მომ­დი­ნა­რე­ობს სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლი­დან - მელა, მგე­ლი. აქე­დან­ვეა მი­ღე­ბუ­ლი სოფ­ლის სა­ხე­ლი მე­ლა­ა­ნი (გურ­ჯა­ა­ნის რა­ი­ო­ნი), ამა­ვე ძი­რი­საა: მე­ლა­ია, მე­ლა­ი­ძე, მე­ლა­ძე. გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია კვა­ცხუთ­ში (ამ­ბრო­ლა­უ­რის რა­ი­ო­ნი).

მე­ლი­ქი­ძე - გვხვდე­ბა ას­პინ­ძა­სა და ახალ­ცი­ხე­ში. სა­კუ­თარ სა­ხე­ლად ქცე­უ­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბის ტერ­მი­ნი "მე­ლი­ქი" (არაბ. მა­ლიქ) კუ­თხის, სოფ­ლის, ქა­ლა­ქის მმარ­თვე­ლი, გამ­გე­ბე­ლი.

მუ­ჯი­რი - გვა­რად­ქ­ცე­უ­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბის სი­ტყვაა, მუ­ჯი­რი "ხვარბლის მნე" (საბა), ამა­ვე ძი­რი­საა: მუ­ჯი­რიშ­ვი­ლი.

ნო­ზა­ძე - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ხა­შურ­ში, სა­ჩხე­რე­სა და თბი­ლის­ში. შედ­გე­ბა სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლის­გან ნოზა. ნო­ზა­ძე­თა გან­შტო­ე­ბის გვა­რად მი­იჩ­ნე­ვა ალე­ლიშ­ვი­ლი და ცა­ცუ­ნაშ­ვი­ლი. ალე­ლიშ­ვი­ლი გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ჯა­ვა­ხეთ­ში. შედ­გე­ბა გვა­რად­ქ­ცე­უ­ლი სა­და­უ­რო­ბის სი­ტყვის­გან ალე­ლი. ალი სო­ფე­ლია ხა­შუ­რის რა­ი­ონ­ში. გად­მო­ცე­მით წი­ნა­პარ­თა გვა­რი ნო­ზა­ძე ყო­ფი­ლა. ალი­დან ჯა­ვა­ხეთ­ში გა­და­სახ­ლე­ბუ­ლან. ახალ­ცი­ხელ ალე­ლიშ­ვი­ლებს ად­გი­ლობ­რი­ვი გა­მოთ­ქმით, არ­დე­ლი­ანთს უწო­დე­ბენ, ამის გამო სა­ვა­რა­უ­დოა, მათი წარ­მო­მავ­ლო­ბა სო­ფელ არ­ლი­დან (არა­ლი ადი­გე­ნის რა­ი­ონ­შია) ყო­ფი­ლი­ყო.

სა­გი­ნაშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია სიღ­ნაღ­სა და მცხე­თა­ში. მომ­დი­ნა­რე­ობს სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლად­ქ­ცე­უ­ლი ან­ტი­კუ­რი ეთ­ნო­ნი­მი­დან "სა­გი­ნა". ამა­ვე ძი­რი­საა სა­გი­ნა­ძე.

მგა­ლობ­ლიშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია დირბში (გო­რის რა­ი­ო­ნი), ერ­კეთ­სა (ჩო­ხა­ტა­უ­რის რა­ი­ო­ნი) და ზუგ­დი­დის რა­ი­ონ­ში. სა­მეგ­რე­ლო­ში გა­მოთ­ქვა­მენ რო­გორც გა­ლო­ბე­რი, გე­ლე­ბე­რი. გად­მო­ცე­მით, ერ­კე­თე­ლი მგა­ლობ­ლიშ­ვი­ლე­ბი ბა­ლა­ძე­ე­ბი ყო­ფი­ლან და გუ­რი­ა­ში ლტოლ­ვი­ლო­ბის დროს მეს­ხე­თი­დან გად­მო­სახ­ლე­ბუ­ლან, თან წა­მო­უ­ღი­ათ ზარზმის ხა­ტე­ბი და სა­ეკ­ლე­სიო ნივ­თე­ბი. ბა­ლა­ძის ოჯა­ხი მგა­ლო­ბე­ლი ყო­ფი­ლა, გუ­რი­ის მთა­ვარს შე­მოქ­მედს გა­და­უყ­ვა­ნია, სა­დაც მგა­ლობ­ლად უმოღ­ვა­წი­ათ.

სუ­თი­აშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია თბი­ლის­ში, მცხე­თა­სა და გორ­ში. უკავ­შირ­დე­ბა სა­კუ­თარ სა­ხელს სუ­თია. ვა­ხუშ­ტი ბაგ­რა­ტი­ო­ნის ცნო­ბით, 1721 წელს მო­იხ­სე­ნი­ე­ბა ვინ­მე ალა­ვერ­და სუ­თი­აშ­ვი­ლი. ამა­ვე ძი­რი­საა სუ­თი­ძე.

სე­თუ­რი - ეს გვა­რი გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია დუ­შე­თის რა­ი­ონ­ში. მომ­დი­ნა­რე­ობს სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლის­გან - სეთი. სე­თურ­ნი სო­ფე­ლია გუ­და­უ­რის მახ­ლობ­ლად. ამა­ვე ძი­რი­საა სე­თაშ­ვი­ლი და სე­თუ­რი­ძე.

სუ­ლაშ­ვი­ლი - შედ­გე­ბა სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლის­გან სულა. მო­იხ­სე­ნი­ე­ბა XII ს. ძეგლ­ში, ხოლო 1817 წელს კო­და­ში თა­ვად ლუ­არ­საბ ორ­ბე­ლი­ა­ნის ყმებს შო­რის იყო ვინ­მე გეო სუ­ლაშ­ვი­ლი. სულა ამ­ჟა­მად გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია მო­ფე­რე­ბი­თი ფორ­მით - სუ­ლი­კო. სულა-დან ნა­წარ­მო­ე­ბია გვა­რე­ბი: სუ­ლა­ძე, სუ­ლა­ვა, სუ­ლა­ის­ძე, სუ­ლი­ა­უ­რი, სუ­ლი­აშ­ვი­ლი.

ტა­ბა­ღუა - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ზუგ­დი­დის რა­ი­ონ­ში. სა­ვა­რა­უ­დოდ, და­კავ­ში­რე­ბუ­ლია სა­ხელ­თან ტა­ბა­ღი. შე­და­რე­ბი­თი ფორ­მა ტა­ბა­ხი - უძ­ვე­ლე­სი ეთ­ნო­ნი­მი ძვე­ლი აღ­მო­სავ­ლე­თის მო­სახ­ლე­ო­ბი­დან. ამა­ვე ძი­რი­საა ტა­ბა­ხია.

მე­ფა­რიშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ვა­ნის და ჩო­ხა­ტა­უ­რის რა­ი­ონ­ში. შედ­გე­ბა ხე­ლო­ბის სა­ხე­ლი­სა­გან მე­ფა­რე - ფა­რის მკე­თე­ბე­ლი, მო­ხე­ლე. ამა­ვე ძი­რი­საა: მე­ფა­რი­ძე.

ჩიხ­რა­ძე - ჩიხ­რა­ძე­ე­ბის გვა­რის ის­ტო­რია XVI სა­უ­კუ­ნი­დან იწყე­ბა. გად­მო­ცე­მის მი­ხედ­ვით, ჭი­ა­თუ­რის რა­ი­ონ­ში მდი­ნა­რე ჩი­ხუ­რას ხე­ო­ბა­ში ორი ძმა ბა­ტონს გა­უ­ნა­წყენ­და და სოფ­ლი­დან წას­ვლა გა­და­წყვი­ტა. გა­ხიზ­ვნის შემ­დეგ მათი სამ­ყო­ფე­ლი ახ­ლან­დე­ლი გო­მის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მო­უ­ნა­ხავთ. მთის­თვის, სა­დაც იმ­ყო­ფე­ბოდ­ნენ, ჩი­ხო­რა და­ურ­ქმე­ვი­ათ, ხოლო გვა­რად ჩიხ­რა­ძე­ზე და­წე­რი­ლან. ჩიხ­რა­ძე­ე­ბი ძი­რი­თა­დად ხის ხე­ლოს­ნო­ბით ირ­ჩენ­დნენ თავს.

უნ­დი­ლა­ძე - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია დუ­შე­თის რა­ი­ონ­ში. შედ­გე­ბა მეტ­სა­ხე­ლი უნ­დი­ლა-სა­გან, რაც მომ­დი­ნა­რე­ობს ზო­გა­დი მნიშ­ვნე­ლო­ბის სი­ტყვის­გან უნ­დი­ლი, უფხო, მო­უ­ხერ­ხე­ბე­ლი ადა­მი­ა­ნი. თე­ი­მუ­რაზ I-ის მიერ ერთ-ერთ თა­ვის თხზუ­ლე­ბა­ში მოხ­სე­ნი­ე­ბუ­ლი "ში­რა­ზის ხანი" არის გა­მაჰ­მა­დი­ა­ნე­ბუ­ლი ქარ­თვე­ლი იმამ-ყული-ხან უნ­დი­ლა­ძე, ფარ­სის ბეგ­ლარ­ბე­გი, ერთ-ერთი თვალ­სა­ჩი­ნო ფი­გუ­რა შა­ჰა­ბაზ I-ის დრო­ინ­დე­ლი სე­ფი­ან­თა ირა­ნის სამ­ხედ­რო-პო­ლი­ტი­კურ ას­პა­რეზ­ზე, აღ­ჭურ­ვი­ლი უდი­დე­სი გავ­ლე­ნი­თა და ავ­ტო­რი­ტე­ტით. ალა­ვერ­დი­ხან უნ­დი­ლა­ძე იყო შაჰ-აბა­სის პი­რა­დი მცვე­ლი, ჯა­რის მე­თა­უ­რი (ყუ­ლა­რა­ღა­სი) და ირა­ნის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი პრო­ვინ­ცი­ის ფარ­სის ბეგ­ლარ­ბე­გი. უნ­დი­ლა­ძე და­უდ­ხა­ნი-გან­ჯის ბეგ­ლარ­ბე­გი. ამა­ვე ძი­რი­საა უნ­დი­ლაშ­ვი­ლი.

ტყე­შე­ლაშ­ვი­ლი - ძი­რი­თა­დად ონი­სა და ამ­ბრო­ლა­უ­რის რა­ი­ო­ნებ­შია წარ­მოდ­გე­ნი­ლი. გად­მო­ცე­მით, ამ გვა­რის წი­ნაპ­რე­ბი კო­ზო­ლი­ე­ბი ყო­ფი­ლან, აფხა­ზე­თი­დან გად­მო­სუ­ლან იმე­რეთ­ში და კო­ზო­ლა­ძე­ე­ბად ქცე­უ­ლან, შემ­დეგ ხა­ტის­კა­ცე­ბად. ტყე­შე­ლაშ­ვი­ლე­ბის პირ­ვე­ლი სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი იმე­რეთ­ში ბზვა­ნი და მაღ­ლა­კი გახ­ლდათ. ამა­ვე ძი­რი­საა ტყე­შე­ლა­ძე, ტყე­შე­ლი­ა­ძე.

ყა­უხ­ჩიშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ბუ­ლია ახალ­ცი­ხე­ში, ქუ­თა­ის­სა და თბი­ლის­ში. ეს გვა­რი მომ­დი­ნა­რე­ობს თურ­ქუ­ლი ტერ­მი­ნი­დან "ყა­უხ­ჩი", რაც ქარ­თუ­ლად მე­ქუ­დეს ნიშ­ნავს. ზო­გი­ერ­თი გად­მო­ცე­მით, მათი წი­ნა­პარ­თა გვა­რი დარ­დგა­ნი­ძე ყო­ფი­ლა.

შავ­ლაშ­ვი­ლი - ამ გვა­რის წარ­მო­მავ­ლო­ბა ხევ­სუ­რე­თი­დან მო­დის. შავ­ლაშ­ვი­ლე­ბი გი­გა­უ­რის "გა­ნა­ყა­რი" გვა­რია. ამა­ვე ძი­რი­საა შალ­ვა­ძე.

ჩი­ბუ­ხაშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ზემო მა­ჩხა­ან­ში. შერ­ქმე­უ­ლი გვა­რი უნდა იყოს, აღ­ნიშ­ნავ­და ჩი­ბუ­ხის მკე­თე­ბელს (მე­ჩი­ბუ­ხეს), ანდა მი­უ­თი­თებ­და ყმა-გლეხ­ზე, რო­მე­ლიც ბა­ტონს ჩი­ბუხს უკი­დებ­და.

ცა­ლუ­ღე­ლაშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია თი­ა­ნე­თის რა­ი­ონ­ში. გად­მო­სახ­ლე­ბუ­ლე­ბი არი­ან ერ­წო­დან. მათ ნა­ცხოვ­რებ უბანს ახ­ლაც ცა­ლუ­ღე­ლა­ანთკა­რი ჰქვია. მათი წი­ნა­პარ­თა გვა­რი რაზ­მა­ძე ყო­ფი­ლა.

ცი­ციშ­ვი­ლი - ქა­რე­ლის რა­ი­ონ­შია ფარ­თოდ წარ­მოდ­გე­ნი­ლი. ეს გვა­რი წარ­ჩი­ნე­ბუ­ლი ფე­ო­და­ლუ­რი საგ­ვა­რე­უ­ლოა ქარ­თლში, ყო­ფი­ლი ფა­ნას­კერ­ტე­ლი, სა­ცი­ცი­ა­ნოს მფლო­ბე­ლი XVI სა­უ­კუ­ნი­დან. ამა­ვე ძი­რი­საა ცი­ცი­აშ­ვი­ლი, ცი­ცი­გაშ­ვი­ლი, ცი­ცი­ლაშ­ვი­ლი.

ცი­ხე­ლაშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია დუ­შე­თის, დმა­ნი­სი­სა და ახ­მე­ტის რა­ი­ო­ნებ­ში. შედ­გე­ბა სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლის­გან ცი­ხე­ლა. დმა­ნი­სის რა­ი­ონ­ში მო­სახ­ლე ცი­ხე­ლაშ­ვი­ლე­ბი გად­მო­ცე­მით, ჯა­ვა­ხე­თი­დან ყო­ფი­ლან გად­მო­სულ­ნი (სო­ფელ გო­გაშ­ნი­დან), ძვე­ლად ხო­სი­ტაშ­ვი­ლე­ბი გახ­ლდნენ.

ცხოვ­რე­ბა­ძე - სა­ვა­რა­უ­დოდ, და­კავ­ში­რე­ბუ­ლია სა­ხელ­თან "ცხოვ­რე­ბა". ამა­ვე ძი­რი­საა ცხოვ­რე­ბაშ­ვი­ლი. გვხვდე­ბა მა­ქა­თუ­ბან­სა და ჩხერ­ში.

ცხო­მა­რია - გვა­რად­ქ­ცე­უ­ლი სა­და­უ­რო­ბის სი­ტყვა ცხო­მა­რი, ნიშ­ნავს ცხო­მელს, ცხო­მი, იგი­ვე ცხუ­მი - თა­ნა­მედ­რო­ვე სო­ხუ­მის ძვე­ლი სა­ხელ­წო­დე­ბა იყო. ცხო­მა­რი გვხვდე­ბა სა­კუ­თარ სა­ხე­ლა­დაც. ამა­ვე ძი­რი­საა ცხო­მე­ლი­ძე.

წა­მა­ლა­ი­ძე - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია მთი­უ­ლეთ­ში. მომ­დი­ნა­რე­ობს სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლი­დან "წა­მა­ლა". ამა­ვე ძი­რი­საა წა­მა­ლა­ძე, წა­მა­ლაშ­ვი­ლი.

ჭა­ბუ­კაშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ქა­რე­ლის რა­ი­ონ­ში. გად­მო­ცე­მით, სი­და­მო­ნი­ძე­ე­ბი ყო­ფი­ლან სო­ფელ ხან­დოს მცხოვ­რებ­ნი, იქ ბა­ტო­ნი მო­უკ­ლავთ და გა­მოქ­ცე­უ­ლან. ამა­ვე ძი­რი­საა: ჭა­ბუ­კი­ძე, ჭა­ბუ­კი­ა­ნი.

ჭა­რე­ლი­ძე - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ამ­ბრო­ლა­უ­რის რა­ი­ონ­ში. შედ­გე­ბა სა­კუ­თარ სა­ხე­ლად­ქ­ცე­უ­ლი სა­და­უ­რო­ბის სი­ტყვი­სა­გან ჭა­რე­ლი. ჭა­რე­ლი­ძე­ნი იხ­სე­ნე­ბი­ან სო­რის ტაძ­რის წარ­წე­რა­ში (XIV სა­უ­კუ­ნე), რო­გორც რა­ჭის ერის­თა­ვე­ბი. სო­ფელ შქმერ­ში ცხოვ­რო­ბენ ჭა­რე­ლე­ბი. ამა­ვე ძი­რი­საა ჭა­რე­ლიშ­ვი­ლი (ახ­მე­ტის რა­ი­ო­ნი), ჭა­რე­ლაშ­ვი­ლი (ფშა­ვი).

ჭუმ­ბუ­რი­ძე - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია სი­მო­ნეთ­ში, ბარ­დუ­ბან­სა (თერ­ჯო­ლის რა­ი­ო­ნი) და კი­ცხში. სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლია "ჭუმ­ბუ­რო". შე­საძ­ლე­ბე­ლია მომ­დი­ნა­რე­ობ­დეს მეგ­რუ­ლი სი­ტყვი­სა­გან ჭუმ­ბუ­რი (წაბ­ლი).

ხა­რა­ტიშ­ვი­ლი - ხა­რა­ტასშვი­ლი - ხა­რა­ტი (არბ.) ოს­ტა­ტი. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ხე­ლო­ბა-საქ­მი­ა­ნო­ბის სი­ტყვა ხა­რა­ტი, რო­მე­ლიც ჩარხზე ხის­გან ან ლი­თო­ნის­გან ჩარ­ხავს (ახა­რა­ტებს) სხვა­დას­ხვა ნა­კე­თო­ბას. ეს გვა­რი სწო­რედ ხა­რა­ტი­დან, იგი­ვე ოს­ტა­ტი­დან მომ­დი­ნა­რე­ობს.

ხა­რის­ჭი­რაშ­ვი­ლი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია ახალ­ცი­ხე­ში, თბი­ლის­ში (წარ­მო­შო­ბით ჯა­ვა­ხე­თი­დან, წი­ნა­პარ­თა გვა­რი - ადუ­აშ­ვი­ლი). შედ­გე­ბა ხე­ლო­ბა-საქ­მი­ა­ნო­ბის მი­ხედ­ვით შერ­ქმე­უ­ლი მეტ­სა­ხე­ლი­სა­გან - ხა­რის­ჭი­რა. გად­მო­ცე­მით, ამ სა­ხე­ლით ცნო­ბი­ლი პირი სა­ხალ­ხო მკურ­ნა­ლი ყო­ფი­ლა.

ხარ­ხე­ლა­უ­რი - გავ­რცე­ლე­ბუ­ლია თი­ა­ნეთ­ში, მცხე­თა­სა და თბი­ლის­ში. შედ­გე­ბა სა­ვა­რა­უ­დო მეტ­სა­ხე­ლის­გან ხარ­ხე­ლა. ხარ­ხე­ლა­უ­რი 1860 წელს სო­ფელ ლას­ტის­ცი­ხე­ში გად­მო­სუ­ლა სა­ცხოვ­რებ­ლად "ტიფ­ლი­სის ოლ­ქის" სო­ფელ მო­ხი­სი­დან (დღე­ვან­დე­ლი ქა­რე­ლის რა­ი­ო­ნი).

• იპო­ვე შენი გვა­რი და შენი წარ­სუ­ლი - ინ­ფორ­მა­ცია, რო­მელ­საც სა­კუ­თარ ფეს­ვებ­ზე უნდა ფლობ­დე
• პო­პუ­ლა­რუ­ლი სტა­ტი­ის მე­ო­რე ნა­წი­ლი: იპო­ვე შენი გვა­რი და შენი წარ­სუ­ლი და ინ­ფორ­მა­ცია, რო­მელ­საც სა­კუ­თარ ფეს­ვებ­ზე უნდა ფლობ­დე

მო­ამ­ზა­და ლალი ფა­ცი­ამ, სა­ინ­ფორ­მა­ციო პორ­ტა­ლის­თვის AMBEBI.GE

გა­მოგ­ვყე­ვით, თუ და­ინ­ტრე­სე­ბუ­ლი ხართ მხო­ლოდ სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი თე­მე­ბით და არ გსურთ, მი­ი­ღოთ სხვა, თქვენ­თვის უინ­ტე­რე­სო ინ­ფორ­მა­ცია. გა­მო­ი­წე­რეთ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის სი­ახ­ლე­ე­ბი და იხი­ლეთ ის თქვენს Newsfeed-ში! AMBEBI.GE/სა­ზო­გა­დო­ე­ბა