ღაზის სექტორიდან უხელო პალესტინელი ბიჭის ფოტო World Press Photo-ს ვერსიით წლის საუკეთესო ფოტოდ აღიარეს. ცხრა წლის მაჰმუდ აჯურიმ ორივე ხელი დაკარგა 2024 წლის მარტში ღაზაზე ისრაელის საჰაერო თავდასხმის შედეგად.
ფინალში, ამ ფოტოს გარდა, კიდევ ორი სურათი გავიდა.
"ღამის გადასვლა“ გვიჩვენებს საზღვარზე ცხოვრების რთულ რეალობას, რომელიც ხშირად იკარგება პოლიტიკურ დებატებში, სადაც ჩვეულებრივ წარმოდგენილია საპირისპირო მოსაზრებები იმის შესახებ, თუ რა ხდება.
ფოტოზე "გვალვა ამაზონიაში“ ახალგაზრდა კაცს, დედისთვის საკვები მიაქვს სოფელ მანაკაპურუში - ადრე იქ ნავით მისვლა შეიძლებოდა, მაგრამ გვალვის გამო გზის გავლა ფეხით უწევს, გამხმარი მდინარის კალაპოტზე.
პლანეტის უდიდესი ტროპიკული ტყის გამომშრალი, თითქმის უდაბნო მიწის ხედი ხაზს უსვამს მიმდინარე ეკოლოგიური კატასტროფის და რეგიონში მზარდი წყლის კრიზისის მასშტაბებს.
2025 წლის გამარჯვებულები შეირჩნენ 59 320 ფოტოდან, რომელიც 141 ქვეყნის 3 778 ფოტოგრაფმა გაგზავნა.
უგანდა, ტამალე საფალუ ვარჯიშობს თავის სახლთან კამპალაში. მან მარჯვენა ფეხი ავარიაში დაკარგა, მაგრამ გახდა უგანდის პირველი ბოდიბილდერი, რომელიც შეჯიბრებაზე არაინვალიდ სპორტსმენებთან ერთად გამოვიდა.
2024 წელს ლივინგსტონში (ზამბია) სპილოებმა სულ მცირე 11 ადამიანი მოკლეს. ცხოველებსა და ადამიანებს შორის გახშირებული კონფლიქტების მიზეზებია: გვალვა და ადამიანების მზარდი დასახლებები.
ადგილობრივი მოხალისეთა ჯგუფი მუშაობს როგორც ადამიანების, ისე გარეული ცხოველების დასაცავად.
2017 წელს იტალიელმა ფოტოგრაფმა ჩინცია კანერიმ დაიწყო ერიტრეელი ქალების ცხოვრების გადაღება, რომლებიც ავტორიტარულ რეჟიმს გაურბოდნენ.
მისი გმირები ძალადობის მსხვერპლი ქალები არიან, მათ შორის სექსუალური ძალადობის. 23 წლის ზაიდი (სახელი შეცვლილია), რომელიც ამ ფოტოზეა გამოსახული, ამჰარას რეგიონში, ლტოლვილთა ბანაკში გააუპატიურეს. როდესაც ის ოჯახთან ერთად ეთიოპიის დედაქალაქ ადის-აბებაში ჩასვლას ცდილობდა, მას და მის დას ამჰარაელმა ჯარისკაცებმა ესროლეს და დაჭრეს.
1950-იანი წლებიდან დაახლოებით 200 000 კორეელი ბავშვი იქნა გაშვილებული შეერთებულ შტატებში. Associated Press-ის გამოძიებამ გამოავლინა შვილად აყვანის დოკუმენტებში მასშტაბური გაყალბებები, რის გამოც ბევრი ნაშვილები გაიზარდა ცრუ ან არასრული ინფორმაციით საკუთარი წარსულის შესახებ. საზღვარგარეთ გაჰყავდათ ის ბავშვებიც, რომლებსაც მშობლები ცოცხალი ჰყავდათ.
ნიკოლმა, ფოტოზე გამოსახულმა ქალმა, 40 წლის შემდეგ იპოვა თავისი მამა.
მიანმარში (ყოფილი ბირმა) სამხედრო კონფლიქტები ქვეყნის დამოუკიდებლობის მოპოვების დროიდან, უკვე ათწლეულებია გრძელდება. იე აუნგ ტუმ, რომელმაც ექვსი წლის ასაკში 1988 წლის სამხედრო გადატრიალება იხილა, 2021 წელს ისტორიის გამეორება ნახა. მას შემდეგ ის მოგზაურობს ქვეყანაში და იღებს ამბოხებულთა ჯგუფების ქმედებებს.
ახალი ზელანდიის ტე ურევერას რეგიონში მცხოვრები ნგაი ტუჰოეს ხალხი დიდი ხანია ინარჩუნებს დამოუკიდებლობას. ტატიანამ გადაიღო რეგიონი, სადაც ტრადიციები შენარჩუნებულია.
ფოტოზე ექვსი წლის ანგელინაა. ის პანიკური შეტევებით იტანჯება. რუსული არმიის მიერ ხარკოვის ოლქის ოკუპაციის გამო, გოგონა იძულებული გახდა დაეტოვებინა მშობლიური სოფელი კუპიანსკის მახლობლად და გადასულიყო ბებია ლარისასთან ბორშჩივკაში, რომელიც კუპიანსკიდან 95 კილომეტრში მდებარეობს. მისი დედა ხარკოვში დარჩა სამუშაოდ.
ანა მარია ჟერემიაში 40 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში მუშაობდა მომვლელად და დიასახლისად პორტუგალიაში - მისი ისტორია ასახავს მრავალი ქალის ბედს.
ცხრა წლის ასაკში ის ანგოლიდან გაიყვანეს განათლების მიღების დაპირებით (დაპირება არ შესრულდა). მას შემდეგ ის მნიშვნელოვან, მაგრამ ხშირად შეუმჩნეველ როლს ასრულებს იმ ოჯახების ცხოვრებაში, სადაც მუშაობდა.
კარდაში რუსეთში დაბადებული ფოტოგრაფია, ამჟამად გერმანიაში ცხოვრობს. მშობლიურ ქალაქში დაბრუნებული, ის ცდილობს აღბეჭდოს, თუ როგორ ცვლის ომი ადამიანების ბედს, ამავდროულად ინარჩუნებს იმედს, რომ ადამიანებს შორის კავშირი შეიძლება გადარჩეს საზოგადოების ღრმა განხეთქილების პირობებშიც კი.
დონალდ ტრამპზე თავდასხმა 2024 წლის საარჩევნო კამპანიის გარდამტეხი მომენტი გახდა, რაც გრძელვადიან შედეგებს მოიტანს აშშ-ის პოლიტიკური მომავლისთვის.
როდესაც ტრამპი სცენიდან გაჰყავდათ სროლის შემდეგ, ის ყვიროდა: "ბრძოლა, ბრძოლა, ბრძოლა!“ თავდასხმიდან რამდენიმე წამში გადაღებული ფოტო გვიჩვენებს პოლიტიკოსის ცხოვრების იშვიათ მომენტს.
ფარშის ფოტოების სერია ეძღვნება ნებაყოფლობით სიცოცხლის დასრულებას. ეს ფოტო გადაღებულია ვაშინგტონის შტატის წყნარ საცხოვრებელ რაიონში. ამ სახლში სასიკვდილო სენით დაავადებულ ადამიანებს ეძლევათ შესაძლებლობა, გაატარონ თავიანთი ბოლო საათები ახლობლების გარემოცვაში და მოკვდნენ ღირსეულად და მხარდაჭერის შეგრძნებით.
2022 წელს სალვადორმა საგანგებო მდგომარეობა გამოაცხადა ქუჩის დანაშაულთან საბრძოლველად. 2025 წლის მარტისთვის ის უკვე 35-ჯერ გაგრძელდა. შეიზღუდა ძირითადი უფლებები, როგორიცაა შეკრების თავისუფლება და პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობა. ქვეყანაში მასობრივი დაპატიმრებები მიმდინარეობს, ციხეები გადატვირთულია. ბარერას პროექტი ყურადღებას ამახვილებს იმ ადამიანების პირად ისტორიებზე, რომლებიც ამ რეპრესიული პოლიტიკის მსხვერპლნი გახდნენ.
2024 წლის აპრილიდან ივნისამდე ბრაზილიის რიუ-გრანდი-დუ-სულის შტატში რეკორდული ნალექი მოვიდა, რამაც რეგიონის ისტორიაში ყველაზე ძლიერი წყალდიდობა გამოიწვია.
კოლუმბიის მომთაბარე ძირძველი ხალხი ემბერა დობიდა ბოგოტაში გადასახლდა გასამხედროებული დაჯგუფებების ძალადობისგან თავის დასაღწევად. თუმცა, დედაქალაქში ისინი დისკრიმინაციას აწყდებიან. თემში თვითმკვლელობების რიცხვი მკვეთრად გაიზარდა - 2024 წლისთვის ეს რიცხვი 67 თვითმკვლელობამდე და 400-ზე მეტ მცდელობამდე ავიდა.
პროექტი მოგვითხრობს ემბერა ქალების ცხოვრებაზე, რომლებიც კრიზისის ეპიცენტრში აღმოჩნდნენ.
პროექტი მოგვითხრობს მიგრანტებზე, რომლებიც კვეთენ დარიენს - დაახლოებით 100 კილომეტრის სიგრძის გაუვალ ჯუნგლებს კოლუმბიასა და პანამას შორის. ეს გზა სავსეა საფრთხეებით: ადიდებული მდინარეები, რთული რელიეფი და მაღალი კრიმინალი.
ღაზაში კონფლიქტის დაწყებისთანავე გახშირდა სროლები ისრაელსა და ლიბანში ბაზირებულ დაჯგუფება "ჰეზბოლას“ შორის. 2024 წლის სექტემბერში საბრძოლო მოქმედებები მკვეთრად გამწვავდა.
ავღანეთში თალიბების ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ, მათ 12 წელზე უფროსი ასაკის გოგონებს განათლების მიღება აუკრძალეს. ქალებისთვის ვაკანსიების უმეტესობა მიუწვდომელია, ხოლო ზოგიერთ რეგიონში ქალებს ეკრძალებათ სახლიდან გასვლა მამაკაცის გარეშე ან დაუფარავი სახით. სივრცეები, სადაც ქალები ადრე თავისუფლად იკრიბებოდნენ, ახლა მიუწვდომელია. ამის მიუხედავად, ავღანელი ქალების მშვიდი წინააღმდეგობა გრძელდება.
კოლბარები უკანონო სასაზღვრო ვაჭრები არიან. ისინი ვაჭრობენ საყოფაცხოვრებო ტექნიკით, მობილური ტელეფონებითა და ტანსაცმლით, და საქონელი ზურგით გადააქვთ მთის ბილიკებით ერაყიდან და თურქეთიდან ირანის ქურთისტანში.
ქურთული მოსახლეობის ათწლეულების განმავლობაში მარგინალიზაციამ რეგიონში მასობრივი უმუშევრობა გამოიწვია. ბევრი ხდება კოლბარი და სიცოცხლის რისკის ფასად ცდილობს ლუკმა-პურის შოვნას.