სამართალი
მსოფლიო

16

თებერვალი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეცხრამეტე დღე დაიწყება 23:24-ზე, მთვარე სასწორშია საშიში, ე.წ. სატანური დღეა, ფრთხილად იყავით. არ წამოიწყოთ ახალი საქმეები. მოერიდეთ ყოველგვარ ვაჭრობას, ფინანსური ოპერაციების ჩატარებას. ცუდი დღეა საქმის, საქმიანობის შესაცვლელად. მოგზაურობა და შორ მანძილზე მგზავრობა დაუშვებელია. უფრო მეტიც, უმჯობესია, ეს დღე შინ გაატაროთ. პასიურად დაისვენეთ. არავითარ შემთხვევაში არ დაქორწინდეთ ამ დღეს, გადადეთ ნიშნობაც. განქორწინებაც კი სხვა დღეს დანიშნეთ. გაუფრთხილდით თირკმლებს. მოერიდეთ სითხისა და ალკოჰოლის მიღებას.
პოლიტიკა
Faceამბები
მეცნიერება
სპორტი
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"დედამ ჩემი ორიენტაცია რომ გაიგო, 11 წლის შვილს ჯოჯოხეთური გარემო შემიქმნა" - ვინ არის ქართველი არტისტი ანდრო დადიანი, რომელიც სახეს მალავს და რატომ დატოვა ქვეყანა
"დედამ ჩემი ორიენტაცია რომ გაიგო, 11 წლის შვილს ჯოჯოხეთური გარემო შემიქმნა" - ვინ არის ქართველი არტისტი ანდრო დადიანი, რომელიც სახეს მალავს და რატომ დატოვა ქვეყანა

ცნო­ბი­ლი ქარ­თვე­ლი არ­ტის­ტი, ფსევ­დო­ნი­მით ან­დრო და­დი­ა­ნი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში პოსტს აქ­ვეყ­ნებს, სა­დაც წერს, რომ ქვე­ყა­ნა­ში მიმ­დი­ნა­რე პრო­ცე­სე­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად მისი უსაფრ­თხო­ე­ბა რის­კის ქვე­შაა და ამი­ტომ გა­და­წყვი­ტა ქვე­ყა­ნა და­ტო­ვოს.

"ქვე­ყა­ნა­ში მიმ­დი­ნა­რე პრო­ცე­სე­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად დღი­თი­დღე დამ­ძიმ­და ჩემი უსაფრ­თხო­ე­ბა. რამ­დე­ნი­მე ხნის წინ ძა­ლო­ვა­ნი სტრუქ­ტუ­რე­ბის­გან მი­ვი­ღე გე­ნე­რა­ლუ­რი გაფრ­თხი­ლე­ბა, გავ­ჩუ­მე­ბუ­ლი­ყა­ვი და გავ­ჩე­რე­ბუ­ლი­ყა­ვი. მა­ნამ­დე, კე­სა­რი­ას სა­დის­ტუ­რი მკვლე­ლო­ბის შემ­დეგ, ორ­ჯერ გა­მეც­ნო სხვა­დას­ხვა ადა­მი­ა­ნი გაც­ნო­ბის სა­ი­ტებ­ზე, (იცი­ან ყვე­ლას აიპი მი­სა­მარ­თი), რომ შევ­ხვდით ერ­თმა­ნეთს მი­თხრეს, - ხომ ხე­დავ რო­გორ მოკ­ლეს კე­სა­რია, წადი ქვეყ­ნი­და­ნო. გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დი ამ წი­ნა­და­დე­ბებს სე­რი­ო­ზუ­ლად არ აღ­ვიქ­ვამ­დი, მაგ­რამ ოფი­ცი­ა­ლუ­რი შეხ­ვედ­რა-გაფრ­თხი­ლე­ბის შემ­დეგ იმ “შემ­თხვე­ვით­მა” შეხ­ვედ­რებ­მა და “კე­თილ­მა” რჩე­ვებ­მა უფრო შე­ი­ძი­ნა მნიშ­ვნე­ლო­ბა.

ყვე­ლა სახ­ლი­დან გას­ვლა და­ნის პირ­ზე სი­ა­რულს ჰგავ­და. სულ იყო საფრ­თხე, რომ რა­ი­მეს ჩა­მი­დებ­დნენ ჯი­ბე­ში, ან სახ­ლში მი­სულს და­მი­კა­კუ­ნებ­დნენ კარ­ზე და ჯა­კუზ­ში კა­ლაშ­ნი­კოვს აღ­მო­მი­ჩენ­დნენ ან კი­ლოგ­რამ ნარ­კო­ტიკს . უსაფრ­თხო­ე­ბის შე­სა­ხებ რამ­დე­ნი­მე კონ­სულ­ტა­ცი­ის შემ­დეგ მი­ვი­ღე გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა, დრო­ე­ბით და­მე­ტო­ვე­ბი­ნა ქვე­ყა­ნა და ბერ­ლინს შე­ვა­ფა­რე თავი. ახლა სა­პა­ტიმ­რო­ში ჯდო­მას და კი­დევ ერთი მსხვერ­პლის გა­მოხ­სნის­თვის ბრძო­ლას ასე ჯობ­და ყვე­ლას­თვის. მგო­ნი შო­რი­და­ნაც შევ­ძლებთ გა­ვა­კე­თოთ რა­ი­მე ჩვე­ნი ქვეყ­ნის­თვის.

სულ რამ­დე­ნი­მე ხელი ტან­საც­მლით და რამ­დე­ნი­მე საყ­ვა­რე­ლი წიგ­ნით წა­მო­ვე­დი, ასე ვერ გაგ­რძელ­დე­ბა ცხოვ­რე­ბა, მი­ჯაჭ­ვუ­ლი ვარ ჩემს თა­ნა­მებ­რძო­ლებ­ზე, ჩემს კო­ლე­გებ­ზე, ჩემს ნივ­თებ­ზე, ჩემს სახლზე, ჩემს სა­მუ­შაო მა­სა­ლებ­ზე. აუ­ცი­ლებ­ლად მორ­ჩე­ბი­ან ეს ფა­შის­ტე­ბი და ერ­თად გა­ვაგ­რძე­ლებთ უკე­თე­სი ქვეყ­ნის­თვის შრო­მას. მიყ­ვარ­ხართ ყვე­ლა, ვინც დგა­ხართ რუს­თა­ველ­ზე, ცი­ხე­ებ­თან, სა­სა­მარ­თლო­ებ­თან, ვინც ერთი ლა­ი­ქით ან ერთი პოს­ტით მა­ინც აძ­ლი­ე­რებთ ჩვენს ბა­ნაკს ამ რუ­სებ­თან ბრძო­ლა­ში.გა­ვი­მარ­ჯვებთ სა­ხე­ლოვ­ნად!" - და­წე­რა და­დი­ან­მა.

ფოტო: და­ვით ხორ­ბა­ლა­ძე

ამ­ჯე­რად ან­დრო და­დი­ა­ნი ბერ­ლინ­ში, პო­ლი­ტი­კურ დევ­ნი­ლო­ბა­შია. გთა­ვა­ზობთ ინ­ტერ­ვი­უს, რო­მე­ლიც მას­თან AMBEBI.GE-მ ჯერ კი­დევ გა­სუ­ლი წლის დე­კემ­ბერ­ში ჩა­წე­რა. ინ­ტერ­ვიუ მის შე­მოქ­მე­დე­ბას ეხე­ბო­და. არ­ტის­ტი თა­ვის რთუ­ლად გან­ვლილ გზა­ზე, წარ­მა­ტე­ბებ­სა და სა­მო­მავ­ლო გეგ­მებ­ზე გვე­სა­უბ­რა..

- ან­დრო, თქვენს ბავ­შვო­ბა­ზე გვი­ამ­ბეთ

- ჩემ­მა ბავ­შვო­ბამ გა­ი­ა­რა იქ, სა­დაც ახლა ნა­ძა­ლა­დე­ვად აბ­რუ­ნე­ბენ ამ ქვე­ყა­ნას, წყვდი­ად­ში და ცხო­ვე­ლურ ინ­სტინ­ქტებ­თან ძა­ლი­ან ახ­ლოს. დე­და­ჩემ­მა რომ ჩემი ორი­ენ­ტა­ცი­ის შე­სა­ხებ გა­ი­გო, 3 ბი­ჭის­გან გა­უ­პა­ტი­უ­რე­ბულ ბავ­შვთან,11 წლის შვილ­თან მხარ­ში დგო­მის ნაც­ვლად, ჯო­ჯო­ხე­თუ­რი გა­რე­მო შექ­მნა ჩემს ირ­გვლივ, ბე­ჯი­თად ისე­თი, რო­გორ­საც სო­ცი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რა ავა­ლებ­და. ახ­ლა­ხან, კე­სა­რი­ას მკვლე­ლო­ბამ გვაჩ­ვე­ნა, რომ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა უფრო ჰუ­მა­ნურ, მა­ღალ სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ფე­ხურ­ზეა ვიდ­რე იყო და გა­ცი­ლე­ბით შორ­საა წა­სუ­ლი, ვიდ­რე თვით­გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლი მმარ­თვე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ელი­ტა, რო­მელ­მაც წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნოდ კარ­და­კარ ჩა­მო­ი­ა­რა და კე­თილ­დღე­ო­ბის და­პი­რე­ბე­ბის ნაც­ვლად, შუღლს და ჰო­მო­ფო­ბი­ას ავ­რცე­ლებ­და. აი ამ ზი­ზღის პრო­პა­გან­დამ შე­ი­წი­რა კე­სა­რია და კი­დევ ბევ­რი მსხვერ­პლს მო­ი­ტანს „ნა­ყო­ფად“ ბო­რო­ტე­ბის ასე­თი კულ­ტი­ვა­ცია.

ფოტო: გუ­რამ მუ­რა­დო­ვი

- პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვა, ხე­ლოვ­ნე­ბა თქვენ­ში და თქვენ ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში...

- პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვი­სას ბევ­რი არ მი­ფიქ­რია, რა პრო­ფე­სი­ა­შიც არ უნდა ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, ჩემი ცხოვ­რე­ბის კონ­ცეფ­ცია ჩემ­თვის ჩემს ბავ­შვო­ბას ჰქონ­და გან­სა­ზღვრუ­ლი. სა­ხე­ლოვ­ნე­ბო გა­ნათ­ლე­ბა მაქვს, მაგ­რამ ჩემ­თვის ხე­ლოვ­ნე­ბა არ­ტო­ბი­ექ­ტე­ბის კე­თე­ბის ად­გი­ლი კი არა, არ­ტო­ბი­ექ­ტე­ბით კულ­ტუ­რის შე­ნე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბაა. ეს სო­ცი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რა ადა­მი­ა­ნებს ობო­ბა­სა­ვით აბამს მის ქსელ­ში, ფი­ტავს და ანად­გუ­რებს ჩვენ­ში მო­აზ­როვ­ნეს, მშრო­მელს, სა­მარ­თლი­ანს, მა­ძი­ე­ბელს და ჰუ­მა­ნისტს. ბიბ­ლია გვე­უბ­ნე­ბა, რომ ღმერ­თმა ადა­მი­ა­ნი მის ხა­ტად და მსგავ­სად შექ­მნა და ამა­ში თვა­ლის ფერი და ცხვი­რის ზომა კი არა, მისი ში­ნა­არ­სი, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თო­ბა იგუ­ლის­ხმე­ბა, ჩვე­ნი კულ­ტუ­რა კი სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოს გვე­უბ­ნე­ბა, სი­ახ­ლე არა­ფე­რი იკად­რო, თო­რემ და­ის­ჯე­ბიო.

ისეთ ქვე­ყა­ნა­ში და ისეთ დრო­ში ვართ, ყვე­ლა უნი­ვერ­სი­ტე­ტი და პრო­ფე­სია „კა­მი­კა­ძე­ებს“ უნდა ზრდი­დეს, რომ­ლე­ბიც ამ დეს­პო­ტურ დღის წეს­რიგს და­ამ­ხობს. სა­ბედ­ნი­ე­როდ ასეთ მებ­რძო­ლებს ვხე­დავთ ირ­გვლივ, ახ­ლა­ხან შიმ­ში­ლო­ბა და­ი­წყეს ბა­თუ­მის, ქუ­თა­ი­სის და თბი­ლი­სის უნი­ვერ­სი­ტე­ტე­ბის სტუ­დენ­ტებ­მა, რომ­ლებ­საც მთე­ლი შე­მარ­თე­ბით სო­ლი­და­რო­ბაა ვუ­ცხა­დებ.

ფოტო: ავად­რის­ტი

- რო­დის და რა­ტომ გა­და­წყვი­ტეთ სახე და­გე­მა­ლათ, რამ­დე­ნად რთუ­ლია ნიღ­ბით ცხოვ­რე­ბა?

- ნიღ­ბით ცხოვ­რე­ბა რა მო­სა­ტა­ნია იმას­თან რა ცხოვ­რე­ბა­საც ჩვე­ნი მე­გობ­რე­ბი, მე­ზობ­ლე­ბი, ნა­თე­სა­ვე­ბი ცხოვ­რო­ბენ?! 13 წლის ბავ­შვი ცო­ცხლად ჩა­ი­მარ­ხა მი­წა­ში, რო­მელ­საც პუ­რის ფუ­ლის­თვის ჯარ­თის ამო­ტა­ნა უნ­დო­და თხრი­ლი­დან. ბაღ­დად­ში სამ­შვი­ლი­ან­მა, ქმარ მკვდარ­მა უპო­ვარ­მა ქალ­მა მი­ტო­ვე­ბულ სახ­ლს შე­ა­ფა­რა თავი, იმ სახ­ლს ცე­ცხლი გა­უჩ­ნდა და მთე­ლი ოჯა­ხი ცო­ცხლად და­იწ­ვა. თუმ­ცა ჩვენ­მა კულ­ტუ­რამ იმ ცე­ცხლად და იმ მი­წად ჩემ­თვის დე­და­ჩე­მი, ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი და ჩემი ნა­თე­სა­ვე­ბი აქ­ცია, რად­გან არ შე­უძ­ლი­ათ ჩემი და­ნახ­ვა ჩემი ორი­ენ­ტა­ცი­ის მიღ­მა და აი ეს არის ჩემ­თვის მო­წყო­ბი­ლი ჯო­ჯო­ხე­თი. ნიღ­ბით ერ­თის მხრივ მათ ვი­ცავ გა­რე­მოს­გან, რო­მე­ლიც მო­რა­ლურ გა­უ­საძ­ლი­სო­ბას შე­უქ­მნის ჩემს ახ­ლობ­ლებს, მე­ო­რეს მხრივ მე ვი­ცავ თავს ჩემი ახ­ლობ­ლე­ბის­გან, რო­მე­ლიც ამ კულ­ტუ­რამ ჩემს მტრე­ბად ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბა.

- ხში­რად ხართ სა­ერ­თა­შო­რი­სო მე­დი­ის ყუ­რა­დღე­ბის ცენ­ტრში, "ნიუ-იორკ თა­იმსმაც" და­წე­რა თქვენ­ზე...

- ჰო, რა­ტომ­ღაც ბევ­რმა სხვა­დას­ხვა მე­დი­ამ მო­ინ­დო­მა ჩემი ჩა­წე­რა, ორი დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი გა­და­ი­ღეს ამ ზა­ფხულს გერ­მა­ნელ­მა და შვედ­მა რე­ჟი­სო­რებ­მა. იტა­ლი­ურ Corriere della sera-სთან მქონ­და ინ­ტერ­ვიუ. ვერც ვი­ოც­ნე­ბებ­დი ამა­ზე, სხვა პლა­ნე­ტა და სხვა გან­ზო­მი­ლე­ბა იყო ჩემ­თვის ეს გა­მო­ცე­მა, რად­გან მთე­ლი ბავ­შვო­ბა მეს­მო­და რომ იქ იწე­რე­ბო­და უმ­ბერ­ტო ეკოს წე­რი­ლე­ბი, იწე­რე­ბო­და მა­რია კა­ლას­ზე, ერთხელ ცუდი სტა­ტია და­წე­რეს თურ­მე მას­ზე, მთე­ლი ნო­მე­რი იყი­და ონა­სის­მა და გა­ა­ნად­გუ­რა. ნორ­ვე­გი­ულ ჟურ­ნალ­თან Blikk-თან და ტე­ლე­ვი­ზი­ას­თან მქონ­და გუ­ლი­სა­მა­ჩუ­ყე­ბე­ლი ინ­ტერ­ვიუ (იცი­ნის), ახლა გა­მო­დის გერ­მა­ნუ­ლი ტე­ლე­ვი­ზი­ის 3sat-ის ინ­ტერ­ვიუ. კო­პე­ნ­ჰა­გენ­ში ამ­ზა­დე­ბენ მა­სა­ლას და ცოტა ცხვი­რა­წე­უ­ლი სი­ა­რუ­ლის­თვის ნიუ-იორკ თა­იმ­სი მაკ­ლდა, ისიც წა­მო­მე­წია. ჩემ­ზე, ქარ­თულ სა­ხე­ლოვ­ნე­ბო სცე­ნა­ზე და მიმ­დი­ნა­რე პო­ლი­ტი­კურ მოვ­ლე­ნებ­ზე წერ­დნენ, რო­მელ­საც ეხე­ბო­და ჩემი ახ­ლან­დე­ლი სოლო გა­მო­ფე­ნა. ბოლო დრაგ­ბოლ­ზე ჩემი გა­მოს­ვლა და სოლო გა­მო­ფე­ნი­დან ფრაგ­მენ­ტე­ბი გა­მო­აქ­ვეყ­ნეს.

მთა­ვა­რი ფო­ტო­ე­ბი: ელე­ნე აბა­ში­ძე, მა­რი­ლის ვი­ო­ნი

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
პაატა ბურჭულაძის საიუბილეო მსვლელობა - როგორ მიულოცეს მოქალაქეებმა დაბადების დღე მსოფლიო ბანს
ავტორი:

"დედამ ჩემი ორიენტაცია რომ გაიგო, 11 წლის შვილს ჯოჯოხეთური გარემო შემიქმნა" - ვინ არის ქართველი არტისტი ანდრო დადიანი, რომელიც სახეს მალავს და რატომ დატოვა ქვეყანა

"დედამ ჩემი ორიენტაცია რომ გაიგო, 11 წლის შვილს ჯოჯოხეთური გარემო შემიქმნა" - ვინ არის ქართველი არტისტი ანდრო დადიანი, რომელიც სახეს მალავს და რატომ დატოვა ქვეყანა

ცნობილი ქართველი არტისტი, ფსევდონიმით ანდრო დადიანი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, სადაც წერს, რომ ქვეყანაში მიმდინარე პროცესების პარალელურად მისი უსაფრთხოება რისკის ქვეშაა და ამიტომ გადაწყვიტა ქვეყანა დატოვოს.

"ქვეყანაში მიმდინარე პროცესების პარალელურად დღითიდღე დამძიმდა ჩემი უსაფრთხოება. რამდენიმე ხნის წინ ძალოვანი სტრუქტურებისგან მივიღე გენერალური გაფრთხილება, გავჩუმებულიყავი და გავჩერებულიყავი. მანამდე, კესარიას სადისტური მკვლელობის შემდეგ, ორჯერ გამეცნო სხვადასხვა ადამიანი გაცნობის საიტებზე, (იციან ყველას აიპი მისამართი), რომ შევხვდით ერთმანეთს მითხრეს, - ხომ ხედავ როგორ მოკლეს კესარია, წადი ქვეყნიდანო. გარკვეული პერიოდი ამ წინადადებებს სერიოზულად არ აღვიქვამდი, მაგრამ ოფიციალური შეხვედრა-გაფრთხილების შემდეგ იმ “შემთხვევითმა” შეხვედრებმა და “კეთილმა” რჩევებმა უფრო შეიძინა მნიშვნელობა.

ყველა სახლიდან გასვლა დანის პირზე სიარულს ჰგავდა. სულ იყო საფრთხე, რომ რაიმეს ჩამიდებდნენ ჯიბეში, ან სახლში მისულს დამიკაკუნებდნენ კარზე და ჯაკუზში კალაშნიკოვს აღმომიჩენდნენ ან კილოგრამ ნარკოტიკს . უსაფრთხოების შესახებ რამდენიმე კონსულტაციის შემდეგ მივიღე გადაწყვეტილება, დროებით დამეტოვებინა ქვეყანა და ბერლინს შევაფარე თავი. ახლა საპატიმროში ჯდომას და კიდევ ერთი მსხვერპლის გამოხსნისთვის ბრძოლას ასე ჯობდა ყველასთვის. მგონი შორიდანაც შევძლებთ გავაკეთოთ რაიმე ჩვენი ქვეყნისთვის.

სულ რამდენიმე ხელი ტანსაცმლით და რამდენიმე საყვარელი წიგნით წამოვედი, ასე ვერ გაგრძელდება ცხოვრება, მიჯაჭვული ვარ ჩემს თანამებრძოლებზე, ჩემს კოლეგებზე, ჩემს ნივთებზე, ჩემს სახლზე, ჩემს სამუშაო მასალებზე. აუცილებლად მორჩებიან ეს ფაშისტები და ერთად გავაგრძელებთ უკეთესი ქვეყნისთვის შრომას. მიყვარხართ ყველა, ვინც დგახართ რუსთაველზე, ციხეებთან, სასამართლოებთან, ვინც ერთი ლაიქით ან ერთი პოსტით მაინც აძლიერებთ ჩვენს ბანაკს ამ რუსებთან ბრძოლაში.გავიმარჯვებთ სახელოვნად!" - დაწერა დადიანმა.

ფოტო: დავით ხორბალაძე

ამჯერად ანდრო დადიანი ბერლინში, პოლიტიკურ დევნილობაშია. გთავაზობთ ინტერვიუს, რომელიც მასთან AMBEBI.GE-მ ჯერ კიდევ გასული წლის დეკემბერში ჩაწერა. ინტერვიუ მის შემოქმედებას ეხებოდა. არტისტი თავის რთულად განვლილ გზაზე, წარმატებებსა და სამომავლო გეგმებზე გვესაუბრა..

- ანდრო, თქვენს ბავშვობაზე გვიამბეთ

- ჩემმა ბავშვობამ გაიარა იქ, სადაც ახლა ნაძალადევად აბრუნებენ ამ ქვეყანას, წყვდიადში და ცხოველურ ინსტინქტებთან ძალიან ახლოს. დედაჩემმა რომ ჩემი ორიენტაციის შესახებ გაიგო, 3 ბიჭისგან გაუპატიურებულ ბავშვთან,11 წლის შვილთან მხარში დგომის ნაცვლად, ჯოჯოხეთური გარემო შექმნა ჩემს ირგვლივ, ბეჯითად ისეთი, როგორსაც სოციალური კულტურა ავალებდა. ახლახან, კესარიას მკვლელობამ გვაჩვენა, რომ საზოგადოება უფრო ჰუმანურ, მაღალ სამოქალაქო საფეხურზეა ვიდრე იყო და გაცილებით შორსაა წასული, ვიდრე თვითგამოცხადებული მმართველი პოლიტიკური ელიტა, რომელმაც წინასაარჩევნოდ კარდაკარ ჩამოიარა და კეთილდღეობის დაპირებების ნაცვლად, შუღლს და ჰომოფობიას ავრცელებდა. აი ამ ზიზღის პროპაგანდამ შეიწირა კესარია და კიდევ ბევრი მსხვერპლს მოიტანს „ნაყოფად“ ბოროტების ასეთი კულტივაცია.

ფოტო: გურამ მურადოვი

- პროფესიის არჩევა, ხელოვნება თქვენში და თქვენ ხელოვნებაში...

- პროფესიის არჩევისას ბევრი არ მიფიქრია, რა პროფესიაშიც არ უნდა ვყოფილიყავი, ჩემი ცხოვრების კონცეფცია ჩემთვის ჩემს ბავშვობას ჰქონდა განსაზღვრული. სახელოვნებო განათლება მაქვს, მაგრამ ჩემთვის ხელოვნება არტობიექტების კეთების ადგილი კი არა, არტობიექტებით კულტურის შენების შესაძლებლობაა. ეს სოციალური კულტურა ადამიანებს ობობასავით აბამს მის ქსელში, ფიტავს და ანადგურებს ჩვენში მოაზროვნეს, მშრომელს, სამართლიანს, მაძიებელს და ჰუმანისტს. ბიბლია გვეუბნება, რომ ღმერთმა ადამიანი მის ხატად და მსგავსად შექმნა და ამაში თვალის ფერი და ცხვირის ზომა კი არა, მისი შინაარსი, შემოქმედებითობა იგულისხმება, ჩვენი კულტურა კი საწინააღმდეგოს გვეუბნება, სიახლე არაფერი იკადრო, თორემ დაისჯებიო.

ისეთ ქვეყანაში და ისეთ დროში ვართ, ყველა უნივერსიტეტი და პროფესია „კამიკაძეებს“ უნდა ზრდიდეს, რომლებიც ამ დესპოტურ დღის წესრიგს დაამხობს. საბედნიეროდ ასეთ მებრძოლებს ვხედავთ ირგვლივ, ახლახან შიმშილობა დაიწყეს ბათუმის, ქუთაისის და თბილისის უნივერსიტეტების სტუდენტებმა, რომლებსაც მთელი შემართებით სოლიდარობაა ვუცხადებ.

ფოტო: ავადრისტი

- როდის და რატომ გადაწყვიტეთ სახე დაგემალათ, რამდენად რთულია ნიღბით ცხოვრება?

- ნიღბით ცხოვრება რა მოსატანია იმასთან რა ცხოვრებასაც ჩვენი მეგობრები, მეზობლები, ნათესავები ცხოვრობენ?! 13 წლის ბავშვი ცოცხლად ჩაიმარხა მიწაში, რომელსაც პურის ფულისთვის ჯართის ამოტანა უნდოდა თხრილიდან. ბაღდადში სამშვილიანმა, ქმარ მკვდარმა უპოვარმა ქალმა მიტოვებულ სახლს შეაფარა თავი, იმ სახლს ცეცხლი გაუჩნდა და მთელი ოჯახი ცოცხლად დაიწვა. თუმცა ჩვენმა კულტურამ იმ ცეცხლად და იმ მიწად ჩემთვის დედაჩემი, ჩემი ოჯახის წევრები და ჩემი ნათესავები აქცია, რადგან არ შეუძლიათ ჩემი დანახვა ჩემი ორიენტაციის მიღმა და აი ეს არის ჩემთვის მოწყობილი ჯოჯოხეთი. ნიღბით ერთის მხრივ მათ ვიცავ გარემოსგან, რომელიც მორალურ გაუსაძლისობას შეუქმნის ჩემს ახლობლებს, მეორეს მხრივ მე ვიცავ თავს ჩემი ახლობლებისგან, რომელიც ამ კულტურამ ჩემს მტრებად ჩამოაყალიბა.

- ხშირად ხართ საერთაშორისო მედიის ყურადღების ცენტრში, "ნიუ-იორკ თაიმსმაც" დაწერა თქვენზე...

- ჰო, რატომღაც ბევრმა სხვადასხვა მედიამ მოინდომა ჩემი ჩაწერა, ორი დოკუმენტური ფილმი გადაიღეს ამ ზაფხულს გერმანელმა და შვედმა რეჟისორებმა. იტალიურ Corriere della sera-სთან მქონდა ინტერვიუ. ვერც ვიოცნებებდი ამაზე, სხვა პლანეტა და სხვა განზომილება იყო ჩემთვის ეს გამოცემა, რადგან მთელი ბავშვობა მესმოდა რომ იქ იწერებოდა უმბერტო ეკოს წერილები, იწერებოდა მარია კალასზე, ერთხელ ცუდი სტატია დაწერეს თურმე მასზე, მთელი ნომერი იყიდა ონასისმა და გაანადგურა. ნორვეგიულ ჟურნალთან Blikk-თან და ტელევიზიასთან მქონდა გულისამაჩუყებელი ინტერვიუ (იცინის), ახლა გამოდის გერმანული ტელევიზიის 3sat-ის ინტერვიუ. კოპენჰაგენში ამზადებენ მასალას და ცოტა ცხვირაწეული სიარულისთვის ნიუ-იორკ თაიმსი მაკლდა, ისიც წამომეწია. ჩემზე, ქართულ სახელოვნებო სცენაზე და მიმდინარე პოლიტიკურ მოვლენებზე წერდნენ, რომელსაც ეხებოდა ჩემი ახლანდელი სოლო გამოფენა. ბოლო დრაგბოლზე ჩემი გამოსვლა და სოლო გამოფენიდან ფრაგმენტები გამოაქვეყნეს.

მთავარი ფოტოები: ელენე აბაშიძე, მარილის ვიონი