"ხშირად დამცინოდნენ, ენა ჩემით ვისწავლე და შეცდომებს ვუშვებდი... ორსულობის მეოთხე თვეს დავიწყე კვება, მანამდე ლიმონზე ვიყავი" - ექსკურსია მილანის სახლში: რას ჰყვება ანუკი არეშიძე?
"ინსტაგრამიდან" თითქმის ერთთვიანი გაქრობის შემდეგ, ანუკი არეშიძემ პროფილი აღადგინა. დიზაინერი და თბილისის მერის მეუღლე არჩევნების შემდეგ საქართველოს დედაქალაქში დაწყებული პროტესტის ფონზე გაქრა. ანუკი დაბრუნდა, მაგრამ მის მიერ გამოქვეყნებულ პოსტებზე, კომენტარების ველი ისევ გათიშულია.
მიუხედავად ამისა, ანუკიმ გუშინ ინსტაგრამის "სთორიში" ნაძვის ხის ფოტო გამოაქვეყნა, რომელიც სახლში მორთო.
-
არადა რამდენიმე თვის წინ, არეშიძემ იუთუბზე ვლოგების სერია განაახლა. "როგორც იქნა, გამოვედი ინტროვერტული ფაზიდან" - ამბობდა დიზაინერი.
რამდენიმე თვეში კი, ოქტომბერში მილანიდან ვრცელი ვლოგი გამოაქვეყნა, სადაც კახისა და მისი სიყვარულის ისტორიას და მილანში ცხოვრების პირველ პერიოდზე ჰყვება.
"რაც დილას ადრე ადგომა დავიწყე, უფრო პროდუქტიული ვარ. რა უნდა ვნახოთ მილანში?“ - ამბობს ანუკი და გამომწერებს იმ სახლს უჩვენებს, სადაც შეუღლების მერე ის და კახი ცხოვრობდნენ.
"მილანში როცა ვხვდები და როდესაც აქეთ მიწევს გასეირნება, აუცილებლად გავივლი ხოლმე" - ჰყვება ვლოგში და აგრძელებს ამბავს, როგორ გაიცნო მაშინ წარმატებული ფეხბურთელი და როგორი იყო რთული ორსულობის დღეები იტალიაში.
- 2008 წელს ჩამოვედი მილანში, როგორც მოდელი. ისეთი ნაცრისფერი იყო ყველაფერი. ვამბობდი, ნეტა მალე გავიდეს სამი თვე, რომ საქართველოში დავბრუნდე. მერე გავიცანი კახა. პირველი ერთი თვე, თვე ნახევარი ჩვეულებრივი ურთიერთობა გვქონდა, მოკითხვა, მერე მივხვდი, რომ მისთვის მხოლოდ ის ადამიანი არ ვიყავი, მარტოა ჩამოსული და ყურადღება მივაქციო...
პირველი ორი წელი აქ ვცხოვრობდით, ორსულობა, მარტო ყოფნა, კახი სულ შეკრებებზე იყო, ბაზაზე რჩებოდა. იმ მომენტში ვერ ვხვდებოდი, რომ თურმე ცოტა რთული იყო ჩემთვის, რადგან საკმაოდ რთული ორსულობა მქონდა. ორსულობის მეოთხე თვეს დავიწყე კვება, მანამდე სულ ლიმონზე ვიყავი.
ქალისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი, ცხოვრებისეული მომენტები, რომელიც აქ გავიარე, ეს ქალაქი რომ არ ყოფილიყო და ნებისმიერი სხვა ქალაქი, ყველა მეყვარებოდა.
მერე ამ სახლიდან გადავედით, იქ სადაც ახლოს იყო საავადმყოფო. ყოველ 15 წუთში სასწრაფოს მანქანის სირენების ხმა მესმოდა. ბოლოს ვამბობდი, ღმერთო, გამაძლებინე, მაგრამ ვერ გავუძელი და შევიცვალეთ ბინა.
ენა ჩემით ვისწავლე, ძალიან ბევრ შეცდომას ვუშვებდი, ამის კომპლექსი მქონდა, ხშირად ამის გამო იცინოდნენ, დამცინოდნენ, მაგრამ ამის მიუხედავად არ გავჩერებულვარ.
პირველად პარიზში წავედი, მერე მილანში და ბოლოს აზიისკენ მეჭირა თვალი, იაპონიაში წავსულიყავი და იქ გამეგრძელებინა კარიერა. მაგრამ სულ სხვანაირად წარიმართა ჩემი ცხოვრება. უცებ აღმოვჩნდი ჩემთვის სრულიად უცხო გარემოში. მახსოვს, პირველად თამაშზე რომ წამიყვანა, ნაპოლს ეთამაშებოდნენ, ეს იყო შოკი. მთელი სტადიონი ინგრეოდა, ისეთი ემოციური იყო ყველაფერი. ნეაპოლის გულშემატკივრები აქტიურობდნენ, ემოციურები არიან, თან მილანში იყო თამაში. ფეხბურთი მიყვარდა, მაგრამ პოზიციებზე ვინ სად თამაშობდა, ასეთი რაღაცები არ ვიცოდი.
ორსულობას სახლში რომ მომიწია ყოფნა, სულ სერიალ „შუა ქალაქს“ ვუყურებდი და ფეხბურთს.
"იტალიაში ყავა უნდა დალიო “ - ამბობს ანუკი და იმ კაფეში შედის, სადაც ის და კახი პირველად პაემანზე იყვნენ.
წაიკითხეთ ასევე: