მსოფლიო
სამართალი

16

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

პარასკევი, მთვარის მეცხრამეტე დღე დაიწყება 02:31-ზე, მთვარე თხის რქაშია საშიში დღეა, ფრთხილად იყავით. არ წამოიწყოთ ახალი საქმეები. მოერიდეთ ყოველგვარ ვაჭრობას, ფინანსური ოპერაციების ჩატარებას. ცუდი დღეა საქმის, საქმიანობის შესაცვლელად. მოგზაურობა და შორ მანძილზე მგზავრობა დაუშვებელია. უფრო მეტიც, უმჯობესია, ეს დღე შინ გაატაროთ. პასიურად დაისვენეთ. არავითარ შემთხვევაში არ დაქორწინდეთ დღეს, გადადეთ ნიშნობაც. განქორწინებაც კი სხვა დღეს დანიშნეთ. გაუფრთხილდით სახსრებსა და ხერხემალს, არ ამოიღოთ კბილი.
საზოგადოება
კულტურა/შოუბიზნესი
კონფლიქტები
Faceამბები
მოზაიკა
მეცნიერება
სპორტი
წიგნები
სამხედრო
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
რატომ იწვა კორეის ბოლო პრინცესა15 წელი ფსიქიატრიულში: შვილის სიკვდილი და "საყვარლისგან გაჩენილი შვილის" სტატუსი - ამბავი გოგონაზე, რომელზეც უამრავი ფილმია გადაღებული
რატომ იწვა კორეის ბოლო პრინცესა15 წელი ფსიქიატრიულში: შვილის სიკვდილი და "საყვარლისგან გაჩენილი შვილის" სტატუსი - ამბავი გოგონაზე, რომელზეც უამრავი ფილმია გადაღებული

ლის დი­ნას­ტი­ის უკა­ნას­კნე­ლი კო­რე­ე­ლი პრინ­ცე­სას ცხოვ­რე­ბის გზას ძნე­ლად შე­იძ­ლე­ბა ზღა­პა­რი ვუ­წო­დოთ. ქალ­მა მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა პო­ლი­ტი­კუ­რი ინ­ტრი­გებ­ში, და­მან­გრე­ველ მარ­ტო­ო­ბა­სა და ღა­ლატ­ში გა­ა­ტა­რა, მაგ­რამ უბე­დუ­რე­ბამ ვერ გა­ტე­ხა და ვერ შე­არ­ყია მისი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სიყ­ვა­რუ­ლი კო­რე­ის მი­მართ. მის ცხოვ­რე­ბა­ზე არა­ერ­თი ფილ­მი გა­და­ღე­ბუ­ლა, რად­გან ქა­ლის უმ­ძი­მე­სი ცხოვ­რე­ბა კინო ინ­დუსტრი­ის­თვის ყო­ველ­თვის მომ­გე­ბი­ა­ნი იყო.

უკა­ნო­ნო შვი­ლი

მო­მა­ვა­ლი პრინ­ცე­სა 1912 წელს და­ი­ბა­და. მამა იმ­პე­რა­ტო­რი კო­ჯო­ნი იყო, ხოლო დედა - იმ­პე­რა­ტო­რის ერთ-ერთი საყ­ვა­რე­ლი იან გუი-ინი. იმ­პე­რა­ტო­რის ქა­ლიშ­ვი­ლი ოფი­ცი­ა­ლუ­რად თით­ქოს არც არ­სე­ბობ­და და­ბა­დე­ბის მე­ხუ­თე დღემ­დე: მისი სა­ხე­ლი არ ჩა­წე­რეს იმ­პე­რა­ტო­რუ­ლი ოჯა­ხის ოფი­ცი­ა­ლურ სი­ა­ში.

კო­რე­ე­ლებს არ უყ­ვარ­დათ ტოკ ჰიე. თა­ნა­ტო­ლე­ბი მუდ­მი­ვად დას­ცი­ნოდ­ნენ, ხოლო უფ­რო­სე­ბი მას არა­სე­რი­ო­ზუ­ლად უყუ­რებ­დნენ. მი­ზე­ზი მისი წარ­მო­შო­ბა იყო. კო­რე­ის მო­სახ­ლე­ო­ბა მას მო­ნარ­ქი­უ­ლი ოჯა­ხის წევ­რად არ მი­იჩ­ნევ­დნენ, რად­გან ძა­ლი­ან უყ­ვარ­დათ გარ­დაც­ვლი­ლი დე­დო­ფა­ლი მინი.

სი­ტუ­ა­ცია 1917 წელს შე­იც­ვა­ლა, რო­დე­საც იმ­პე­რა­ტორ­მა სა­ბო­ლო­ოდ მო­ა­ხერ­ხა მისი სა­ხე­ლი ოფი­ცი­ა­ლუ­რად და­ე­რე­გის­ტრი­რე­ბი­ნა, თუმ­ცა გო­გო­ნას ტი­ტულ­მა ვერ უშ­ვე­ლა და მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა არ შეც­ვლი­ლა.

ტოკ ჰიეს მარ­ტო­ო­ბა უყ­ვარ­და, თით­ქმის არა­ვის­თან შე­დი­ო­და კონ­ტაქ­ტში, რად­გან ის სა­სახ­ლე­ში ყვე­ლა­ზე პა­ტა­რა იყო.

მამა ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და პა­ტა­რა პრინ­ცე­სა და წუხ­და, რომ მარ­ტო­ო­ბა­ში იზ­რდე­ბო­და, ამი­ტომ იმ­პე­რა­ტორ­მა გა­და­წყვი­ტა სა­სახ­ლე­ში გო­გო­ნე­ბის­თვის სა­ბავ­შვო ბაღი გა­ე­კე­თე­ბი­ნა, სა­დაც ტოკ ჰი­ეს­თან ერ­თად, სხვა არის­ტოკ­რა­ტუ­ლი ოჯა­ხე­ბის შვი­ლე­ბი გა­იზ­რდე­ბოდ­ნენ. იმ­პე­რა­ტო­რი მარ­თა­ლი აღ­მოჩ­ნდა: ბაღ­ში გო­გო­ნამ მე­გობ­რე­ბი გა­ი­ჩი­ნა და მისი ფსი­ქი­კუ­რი ჯან­მრთე­ლო­ბა გა­უმ­ჯო­ბეს­და. მაგ­რამ ყვე­ლა­ფე­რი მალე შე­იც­ვა­ლა.

კი­დევ ფილ­მი­დან პრინ­ცე­სა ტოკ ჰე

პირ­ვე­ლი სიკ­ვდი­ლი

რო­დე­საც ტოკ ჰიეს მხო­ლოდ 7 წელი შე­უს­რულ­და, მისი ბავ­შვო­ბა დას­რულ­და. პო­ლი­ტი­კუ­რი სი­ტუ­ა­ცია ქვე­ყა­ნა­ში და­ი­ძა­ბა და კო­რე­ა­სა და ია­პო­ნი­ას შო­რის ურ­თი­ერ­თო­ბა გა­უ­ა­რეს­და.

იმ­პე­რა­ტორს შე­ე­შინ­და, რომ მის გო­გო­ნას რა­ი­მე შე­ემ­თხვე­ო­და, ამი­ტომ უსაფრ­თხო­ე­ბის ზო­მე­ბის მი­ღე­ბა გა­და­წყვი­ტა და თა­ვი­სი ქა­ლიშ­ვი­ლის­თვის საქმრო მო­ძებ­ნა. ამ ქორ­წი­ნე­ბას პრინ­ცე­სა უნდა და­ეც­ვა ია­პო­ნუ­რი მთავ­რო­ბის ზე­წო­ლის­გან. მაგ­რამ გეგ­მამ არ გა­ა­მარ­თლა.

ჯო­სო­ნის დი­ნას­ტი­ის სა­მე­ფო ოჯა­ხი. ტოკ ჰე მარ­ჯვნივ...

მალე იმ­პე­რა­ტო­რი ცუ­დად გახ­და, ექი­მე­ბი მისი სი­ცო­ცხლის­თვის იბ­რძოდ­ნენ, მაგ­რამ 1919 წლის იან­ვარ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა. კო­რე­ა­ში გავ­რცელ­და ხმე­ბი, რომ მმარ­თვე­ლი ია­პო­ნე­ლებ­მა მოკ­ლეს. ამის შემ­დეგ და­ი­წყო ბრძო­ლა ძა­ლა­უფ­ლე­ბის­თვის.

გა­და­სახ­ლე­ბა

იმ დროს, რო­დე­საც კო­რე­ის იმ­პე­რია ქა­ოს­მა შე­ი­პყრო, ია­პო­ნია სა­კუ­თა­რი გავ­ლე­ნის გაზ­რდას იწყებ­და. კო­რე­ის რი­გი­თი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის­თვის ნამ­დვი­ლი ჯო­ჯო­ხე­თი და­ი­წყო. აკა­ვებ­დნენ მი­ტინ­გის მო­ნა­წი­ლე­ებს, მა­სობ­რი­ვად იხუ­რე­ბო­და გა­ზე­თე­ბი.

მო­ქა­ლა­ქე­ებს აი­ძუ­ლებ­დნენ კო­რე­ულ სა­ხე­ლებ­ზე ია­პო­ნუ­რი წარ­წე­რე­ბის გა­კე­თე­ბას. კო­რე­ე­ლი მა­მა­კა­ცებს იძუ­ლე­ბით უშ­ვებ­დნენ ია­პო­ნურ არ­მი­ა­ში, ხოლო კო­რე­ე­ლი ქა­ლე­ბი ია­პო­ნელ სამ­ხედ­რო­ებს ემ­სა­ხუ­რე­ბოდ­ნენ.

მალე, გარ­დაც­ვლი­ლი იმ­პე­რა­ტო­რის ყვე­ლა­ზე დიდი შიში რე­ა­ლო­ბად იქცა: პრინ­ცე­სა იძუ­ლე­ბით გაგ­ზავ­ნეს სას­წავ­ლებ­ლად ია­პო­ნი­ა­ში. გო­გო­ნა ქვეყ­ნის ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე პრეს­ტი­ჟუ­ლი სკო­ლის სტუ­დენ­ტი გახ­და, მაგ­რამ კა­ტე­გო­რი­უ­ლად ჰქონ­და აკ­რძა­ლუ­ლი მშობ­ლი­ურ კო­რე­ა­ში დაბ­რუ­ნე­ბა და თუნ­დაც დე­დას­თან შეხ­ვედ­რა.

უცხო ქვე­ყა­ნა­ში ყოფ­ნამ ცუ­დად იმოქ­მე­დებ­და ტოკ ჰი­ე­ზე, რო­მელ­საც ად­რეც ჰქონ­და ფსი­ქი­კუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი. მის­თვის რთუ­ლი იყო ახა­ლი მე­გობ­რე­ბის პოვ­ნა, დროს მარ­ტო­ო­ბა­ში ატა­რებ­და. იზო­ლა­ცი­ამ უარ­ყო­ფი­თად იმოქ­მე­და ახალ­გაზ­რდა ქალ­ზე და მალე უმარ­თა­ვი გახ­და.

კად­რი პრინ­ცე­სა­ზე გა­და­ღე­ბუ­ლი ფილ­მი­დან

5 წლის შემ­დეგ ტოკ ჰიეს კი­დევ ერთი ტრა­გე­დია და­ა­ტყდა: მისი დედა გარ­და­იც­ვა­ლა. პრინ­ცე­სას უფ­ლე­ბა მის­ცეს კო­რე­ა­ში გამ­გზავ­რე­ბუ­ლი­ყო, მაგ­რამ დაკ­რძალ­ვი­სას დე­დის ცხედ­რის ნახ­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბა არ გქონ­და.

მშობ­ლე­ბის და­კარ­გვამ, იძუ­ლე­ბით­მა გა­და­სახ­ლე­ბამ უცხო ქვე­ყა­ნა­ში, მისი ფსი­ქი­კა საგ­რძნობ­ლად შე­არ­ყია. 1930 წლის გა­ზა­ფხულ­ზე ცნო­ბი­ლი გახ­და, რომ ტოკ ჰიე ღა­მით დგე­ბო­და და სახ­ლში სე­ირ­ნობ­და.

ექი­მებ­მა გო­გო­ნას გა­მო­იკ­ვლი­ეს და ში­ზოფ­რე­ნი­ის დი­აგ­ნო­ზი და­უს­ვეს. მას ავი­წყდე­ბო­და ისე­თი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რა­ღა­ცე­ბი, რო­გო­რიც იყო საკ­ვე­ბის მი­ღე­ბა და წყლის და­ლე­ვა, ასე­ვე სა­პირ­ფა­რე­შო­ში წას­ვლა. ერთ წე­ლი­წად­ში მისი მდგო­მა­რე­ო­ბა გა­უმ­ჯო­ბეს­და და შეძ­ლო ჩვე­უ­ლებ­რივ ცხოვ­რე­ბას დაჰბ­რუ­ნე­ბო­და.

პო­ლი­ტი­კუ­რი ქორ­წი­ნე­ბა

1931 წელს, ტოკ ჰიეს ცხოვ­რე­ბა­ში სე­რი­ო­ზუ­ლი ცვლი­ლე­ბე­ბი და­ი­წყო. ია­პო­ნი­ის მთავ­რო­ბა ფიქ­რობ­და, რომ ტოკ ჰიე ქორ­წი­ნე­ბის­თვის მზად იყო და მე­უღ­ლედ, ია­პო­ნუ­რი არის­ტოკ­რა­ტი­ის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი ტა­კე­ი­უ­კი სო შე­ურ­ჩი­ეს.

ქორ­წი­ლი შედ­გა და მოგ­ვი­ა­ნე­ბით პრინ­ცე­სამ ბავ­შვი ქა­ლიშ­ვი­ლი მა­საე გა­ა­ჩი­ნა.

ქორ­წი­ნე­ბა პო­ლი­ტი­კურ ხა­სი­ათს ატა­რებ­და და სიყ­ვა­რულ­ზე და მა­ღალ გრძნო­ბებ­ზე სა­უ­ბა­რი არ შე­იძ­ლე­ბო­და, მაგ­რამ იმ დროს, მით უფრო, არის­ტოკ­რა­ტი­ულ წრე­ებ­ში, ეს მდგო­მა­რე­ო­ბა ნორ­მად ით­ვლე­ბო­და.

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ წყვი­ლი ერ­თმა­ნე­თის­თვის უცხო­ე­ბი იყ­ვნენ, ქმა­რი კარ­გად ექ­ცე­ო­და ტოკ ჰიეს, ის ყვე­ლა­ფერს აკე­თებ­და იმის­თვის, რომ პრინ­ცე­სას ცხოვ­რე­ბა ია­პო­ნი­ა­ში მარ­ტი­ვი ყო­ფი­ლი­ყო. ტა­კე­ი­უ­კი სო ცდი­ლობ­და, რომ მი­ე­ღო ია­პო­ნუ­რი კულ­ტუ­რის ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბი. მან ცოლს შეს­თა­ვა­ზა ტრა­დი­ცი­უ­ლი კი­მო­ნოს ტა­რე­ბა, ია­პო­ნუ­რი წე­სე­ბის დაც­ვა და ია­პო­ნუ­რი ენის შეს­წავ­ლა.

თუმ­ცა ეს ყვე­ლა­ფე­რი კო­რე­ე­ლი პრინ­ცე­სის­თვის უცხო იყო. ახა­ლი ცხოვ­რე­ბის წესი მის­თვის კა­ტე­გო­რი­უ­ლად მი­უ­ღე­ბე­ლი იყო; ის მუდ­მი­ვად იმე­ო­რებ­და, რომ კო­რე­ე­ლი იყო და არ აპი­რებ­და ია­პო­ნე­ლად გახ­დო­მას. კი­მო­ნოს ტა­რე­ბა არ უნ­დო­და, ტრა­დი­ცი­ე­ბის დაც­ვა არ სურ­და, და სა­კუ­თარ ერ­თა­დერთ ქა­ლიშ­ვილს მე­ო­რე კო­რე­უ­ლი სა­ხე­ლი ჩინგ ჰაი და­არ­ქვა.

ოჯა­ხუ­რი ცხოვ­რე­ბის ორი წლის შემ­დეგ ტოკ ჰიეს და­ა­ვა­დე­ბა გა­უ­ა­რეს­და. თუმ­ცა ამ­ჯე­რად სი­ტუ­ა­ცია ძა­ლი­ან სე­რი­ო­ზუ­ლი იყო: ქალი ღა­მით კვლავ და­დი­ო­და, ასე­ვე და­ე­წყო მენ­ტა­ლუ­რი აშ­ლი­ლო­ბა.

მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად

პრინ­ცე­სას ბავ­შვის აღ­ზრდა აღარ შე­ეძ­ლო, სახ­ლში ყვე­ლა­ფე­რი მისი ქმრი­სა და დამ­ხმა­რე­ე­ბის კი­სერ­ზე იყო. მას არ ჰყავ­და ახ­ლობ­ლე­ბი, თავს აბ­სო­ლუ­ტუ­რად მარ­ტო გრძნობ­და. ერ­თა­დერ­თი ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც და­უ­ახ­ლოვ­და მსა­ხუ­რი იყო. ქალი ყვე­ლა­ფერს აკე­თებ­და პრინ­ცე­სას და­სახ­მა­რებ­ლად, მაგ­რამ ძა­ლი­ან მალე ტოკ ჰიე ფსი­ქი­ატ­რი­ულ კლი­ნი­კა­ში მო­ა­თავ­სეს, ხოლო მისი დამ­ხმა­რე სა­სახ­ლი­დან გა­ა­სახ­ლეს.

ფსი­ქი­ატ­რი­ულ­ში

რო­დე­საც მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომი დას­რულ­და და და­მარ­ცხე­ბულ­მა ია­პო­ნი­ამ კო­რე­ა­ზე კონ­ტრო­ლი და­კარ­გა, ტოკ ჰიეს და ტა­კე­ი­უ­კი სოს შო­რის პო­ლი­ტი­კუ­რი ქორ­წი­ნე­ბა ამო­წუ­რუ­ლი იყო. ისი­ნი ერ­თმა­ნე­თის მი­მართ არა­ფერს გრძნობ­დნენ, მაგ­რამ მხო­ლოდ 1953 წელს მო­ა­ხერ­ხეს გან­ქორ­წი­ნე­ბა.

ყო­ფილ­მა ქმარ­მა სას­წრა­ფოდ იქორ­წი­ნა მე­ო­რედ, ხოლო ტოკ ჰიე, რო­მე­ლიც 15 წელი ფსი­ქი­ატ­რი­ულ­ში და ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ცხოვ­რე­ბის­გან მო­წყვე­ტი­ლი იყო, მი­ტო­ვე­ბუ­ლად გრძნობ­და თავს უცხო ქვე­ყა­ნა­ში.

სამი წლის შემ­დეგ პრინ­ცე­სას ერ­თა­დერ­თი ქა­ლიშ­ვი­ლი ტრა­გი­კუ­ლად და­ი­ღუ­პა. ამან სა­ბო­ლო­ოდ შე­არ­ყია მისი მენ­ტა­ლუ­რი ჯან­მრთე­ლო­ბა. აღა­რა­ფე­რი ეს­მო­და და ვერ აღიქ­ვამ­და გა­რე­მოს, ვერ ხვდე­ბო­და, რო­დის უნდა ეჭა­მა.

ქალი 1962 წელს, 37 წლის შემ­დეგ, სა­ბო­ლო­ოდ დაბ­რუნ­და სამ­ხრეთ კო­რე­ა­ში. ამა­ში კი ძა­ლი­ან და­ეხ­მა­რა სამ­ხრეთ კო­რე­ე­ლი რე­პორ­ტი­ო­რი, რო­მელ­მაც მი­მარ­თა ახალ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას და სთხო­ვა, უკან და­ებ­რუ­ნე­ბი­ნათ ბოლო კო­რე­ე­ლი პრინ­ცე­სა.

სამ­შობ­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბა

ავად­მყო­ფი და დაღ­ლი­ლი ქალი, რო­მე­ლიც უკვე ვე­რა­ვის ცნობ­და და არა­ფერ­ზე რე­ა­გი­რებ­და, სახ­ლში დაბ­რუ­ნე­ბი­სას ცრემ­ლებს ვერ იკა­ვებ­და. მხო­ლოდ ერთი სურ­ვი­ლი ჰქონ­და, რომ ამ­დე­ნი ტან­ჯვი­სა შემ­დეგ სამ­შობ­ლო­ში გარ­დაც­ვლი­ლი­ყო. ტოკ ჰიე 1989 წლის 21 აპ­რილს გარ­და­იც­ვა­ლა და ის ჩანგდე­ო­კ­გუნ­გის სა­სახ­ლის პა­ვი­ლი­ონ­ში დაკ­რძა­ლეს, სე­უ­ლის მახ­ლობ­ლად.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
შსს - დუშეთში, ერთ-ერთ სასტუმროში სავარაუდოდ, მოწყობილი იყო ე.წ. ქოლცენტრი
ავტორი:

რატომ იწვა კორეის ბოლო პრინცესა15 წელი ფსიქიატრიულში: შვილის სიკვდილი და "საყვარლისგან გაჩენილი შვილის" სტატუსი - ამბავი გოგონაზე, რომელზეც უამრავი ფილმია გადაღებული

რატომ იწვა კორეის ბოლო პრინცესა15 წელი ფსიქიატრიულში: შვილის სიკვდილი და "საყვარლისგან გაჩენილი შვილის" სტატუსი - ამბავი გოგონაზე, რომელზეც უამრავი ფილმია გადაღებული

ლის დინასტიის უკანასკნელი კორეელი პრინცესას ცხოვრების გზას ძნელად შეიძლება ზღაპარი ვუწოდოთ. ქალმა მთელი ცხოვრება პოლიტიკური ინტრიგებში, დამანგრეველ მარტოობასა და ღალატში გაატარა, მაგრამ უბედურებამ ვერ გატეხა და ვერ შეარყია მისი განსაკუთრებული სიყვარული კორეის მიმართ. მის ცხოვრებაზე არაერთი ფილმი გადაღებულა, რადგან ქალის უმძიმესი ცხოვრება კინო ინდუსტრიისთვის ყოველთვის მომგებიანი იყო.

უკანონო შვილი

მომავალი პრინცესა 1912 წელს დაიბადა. მამა იმპერატორი კოჯონი იყო, ხოლო დედა - იმპერატორის ერთ-ერთი საყვარელი იან გუი-ინი. იმპერატორის ქალიშვილი ოფიციალურად თითქოს არც არსებობდა დაბადების მეხუთე დღემდე: მისი სახელი არ ჩაწერეს იმპერატორული ოჯახის ოფიციალურ სიაში.

კორეელებს არ უყვარდათ ტოკ ჰიე. თანატოლები მუდმივად დასცინოდნენ, ხოლო უფროსები მას არასერიოზულად უყურებდნენ. მიზეზი მისი წარმოშობა იყო. კორეის მოსახლეობა მას მონარქიული ოჯახის წევრად არ მიიჩნევდნენ, რადგან ძალიან უყვარდათ გარდაცვლილი დედოფალი მინი.

სიტუაცია 1917 წელს შეიცვალა, როდესაც იმპერატორმა საბოლოოდ მოახერხა მისი სახელი ოფიციალურად დაერეგისტრირებინა, თუმცა გოგონას ტიტულმა ვერ უშველა და მოქალაქეების დამოკიდებულება არ შეცვლილა.

ტოკ ჰიეს მარტოობა უყვარდა, თითქმის არავისთან შედიოდა კონტაქტში, რადგან ის სასახლეში ყველაზე პატარა იყო.

მამა ძალიან უყვარდა პატარა პრინცესა და წუხდა, რომ მარტოობაში იზრდებოდა, ამიტომ იმპერატორმა გადაწყვიტა სასახლეში გოგონებისთვის საბავშვო ბაღი გაეკეთებინა, სადაც ტოკ ჰიესთან ერთად, სხვა არისტოკრატული ოჯახების შვილები გაიზრდებოდნენ. იმპერატორი მართალი აღმოჩნდა: ბაღში გოგონამ მეგობრები გაიჩინა და მისი ფსიქიკური ჯანმრთელობა გაუმჯობესდა. მაგრამ ყველაფერი მალე შეიცვალა.

კიდევ ფილმიდან პრინცესა ტოკ ჰე

პირველი სიკვდილი

როდესაც ტოკ ჰიეს მხოლოდ 7 წელი შეუსრულდა, მისი ბავშვობა დასრულდა. პოლიტიკური სიტუაცია ქვეყანაში დაიძაბა და კორეასა და იაპონიას შორის ურთიერთობა გაუარესდა.

იმპერატორს შეეშინდა, რომ მის გოგონას რაიმე შეემთხვეოდა, ამიტომ უსაფრთხოების ზომების მიღება გადაწყვიტა და თავისი ქალიშვილისთვის საქმრო მოძებნა. ამ ქორწინებას პრინცესა უნდა დაეცვა იაპონური მთავრობის ზეწოლისგან. მაგრამ გეგმამ არ გაამართლა.

ჯოსონის დინასტიის სამეფო ოჯახი. ტოკ ჰე მარჯვნივ...

მალე იმპერატორი ცუდად გახდა, ექიმები მისი სიცოცხლისთვის იბრძოდნენ, მაგრამ 1919 წლის იანვარში გარდაიცვალა. კორეაში გავრცელდა ხმები, რომ მმართველი იაპონელებმა მოკლეს. ამის შემდეგ დაიწყო ბრძოლა ძალაუფლებისთვის.

გადასახლება

იმ დროს, როდესაც კორეის იმპერია ქაოსმა შეიპყრო, იაპონია საკუთარი გავლენის გაზრდას იწყებდა. კორეის რიგითი მოქალაქეებისთვის ნამდვილი ჯოჯოხეთი დაიწყო. აკავებდნენ მიტინგის მონაწილეებს, მასობრივად იხურებოდა გაზეთები.

მოქალაქეებს აიძულებდნენ კორეულ სახელებზე იაპონური წარწერების გაკეთებას. კორეელი მამაკაცებს იძულებით უშვებდნენ იაპონურ არმიაში, ხოლო კორეელი ქალები იაპონელ სამხედროებს ემსახურებოდნენ.

მალე, გარდაცვლილი იმპერატორის ყველაზე დიდი შიში რეალობად იქცა: პრინცესა იძულებით გაგზავნეს სასწავლებლად იაპონიაში. გოგონა ქვეყნის ერთ-ერთი ყველაზე პრესტიჟული სკოლის სტუდენტი გახდა, მაგრამ კატეგორიულად ჰქონდა აკრძალული მშობლიურ კორეაში დაბრუნება და თუნდაც დედასთან შეხვედრა.

უცხო ქვეყანაში ყოფნამ ცუდად იმოქმედებდა ტოკ ჰიეზე, რომელსაც ადრეც ჰქონდა ფსიქიკური პრობლემები. მისთვის რთული იყო ახალი მეგობრების პოვნა, დროს მარტოობაში ატარებდა. იზოლაციამ უარყოფითად იმოქმედა ახალგაზრდა ქალზე და მალე უმართავი გახდა.

კადრი პრინცესაზე გადაღებული ფილმიდან

5 წლის შემდეგ ტოკ ჰიეს კიდევ ერთი ტრაგედია დაატყდა: მისი დედა გარდაიცვალა. პრინცესას უფლება მისცეს კორეაში გამგზავრებულიყო, მაგრამ დაკრძალვისას დედის ცხედრის ნახვის საშუალება არ გქონდა.

მშობლების დაკარგვამ, იძულებითმა გადასახლებამ უცხო ქვეყანაში, მისი ფსიქიკა საგრძნობლად შეარყია. 1930 წლის გაზაფხულზე ცნობილი გახდა, რომ ტოკ ჰიე ღამით დგებოდა და სახლში სეირნობდა.

ექიმებმა გოგონას გამოიკვლიეს და შიზოფრენიის დიაგნოზი დაუსვეს. მას ავიწყდებოდა ისეთი მნიშვნელოვანი რაღაცები, როგორიც იყო საკვების მიღება და წყლის დალევა, ასევე საპირფარეშოში წასვლა. ერთ წელიწადში მისი მდგომარეობა გაუმჯობესდა და შეძლო ჩვეულებრივ ცხოვრებას დაჰბრუნებოდა.

პოლიტიკური ქორწინება

1931 წელს, ტოკ ჰიეს ცხოვრებაში სერიოზული ცვლილებები დაიწყო. იაპონიის მთავრობა ფიქრობდა, რომ ტოკ ჰიე ქორწინებისთვის მზად იყო და მეუღლედ, იაპონური არისტოკრატიის წარმომადგენელი ტაკეიუკი სო შეურჩიეს.

ქორწილი შედგა და მოგვიანებით პრინცესამ ბავშვი ქალიშვილი მასაე გააჩინა.

ქორწინება პოლიტიკურ ხასიათს ატარებდა და სიყვარულზე და მაღალ გრძნობებზე საუბარი არ შეიძლებოდა, მაგრამ იმ დროს, მით უფრო, არისტოკრატიულ წრეებში, ეს მდგომარეობა ნორმად ითვლებოდა.

მიუხედავად იმისა, რომ წყვილი ერთმანეთისთვის უცხოები იყვნენ, ქმარი კარგად ექცეოდა ტოკ ჰიეს, ის ყველაფერს აკეთებდა იმისთვის, რომ პრინცესას ცხოვრება იაპონიაში მარტივი ყოფილიყო. ტაკეიუკი სო ცდილობდა, რომ მიეღო იაპონური კულტურის ღირებულებები. მან ცოლს შესთავაზა ტრადიციული კიმონოს ტარება, იაპონური წესების დაცვა და იაპონური ენის შესწავლა.

თუმცა ეს ყველაფერი კორეელი პრინცესისთვის უცხო იყო. ახალი ცხოვრების წესი მისთვის კატეგორიულად მიუღებელი იყო; ის მუდმივად იმეორებდა, რომ კორეელი იყო და არ აპირებდა იაპონელად გახდომას. კიმონოს ტარება არ უნდოდა, ტრადიციების დაცვა არ სურდა, და საკუთარ ერთადერთ ქალიშვილს მეორე კორეული სახელი ჩინგ ჰაი დაარქვა.

ოჯახური ცხოვრების ორი წლის შემდეგ ტოკ ჰიეს დაავადება გაუარესდა. თუმცა ამჯერად სიტუაცია ძალიან სერიოზული იყო: ქალი ღამით კვლავ დადიოდა, ასევე დაეწყო მენტალური აშლილობა.

მეუღლესთან ერთად

პრინცესას ბავშვის აღზრდა აღარ შეეძლო, სახლში ყველაფერი მისი ქმრისა და დამხმარეების კისერზე იყო. მას არ ჰყავდა ახლობლები, თავს აბსოლუტურად მარტო გრძნობდა. ერთადერთი ადამიანი, რომელიც დაუახლოვდა მსახური იყო. ქალი ყველაფერს აკეთებდა პრინცესას დასახმარებლად, მაგრამ ძალიან მალე ტოკ ჰიე ფსიქიატრიულ კლინიკაში მოათავსეს, ხოლო მისი დამხმარე სასახლიდან გაასახლეს.

ფსიქიატრიულში

როდესაც მეორე მსოფლიო ომი დასრულდა და დამარცხებულმა იაპონიამ კორეაზე კონტროლი დაკარგა, ტოკ ჰიეს და ტაკეიუკი სოს შორის პოლიტიკური ქორწინება ამოწურული იყო. ისინი ერთმანეთის მიმართ არაფერს გრძნობდნენ, მაგრამ მხოლოდ 1953 წელს მოახერხეს განქორწინება.

ყოფილმა ქმარმა სასწრაფოდ იქორწინა მეორედ, ხოლო ტოკ ჰიე, რომელიც 15 წელი ფსიქიატრიულში და ჩვეულებრივი ცხოვრებისგან მოწყვეტილი იყო, მიტოვებულად გრძნობდა თავს უცხო ქვეყანაში.

სამი წლის შემდეგ პრინცესას ერთადერთი ქალიშვილი ტრაგიკულად დაიღუპა. ამან საბოლოოდ შეარყია მისი მენტალური ჯანმრთელობა. აღარაფერი ესმოდა და ვერ აღიქვამდა გარემოს, ვერ ხვდებოდა, როდის უნდა ეჭამა.

ქალი 1962 წელს, 37 წლის შემდეგ, საბოლოოდ დაბრუნდა სამხრეთ კორეაში. ამაში კი ძალიან დაეხმარა სამხრეთ კორეელი რეპორტიორი, რომელმაც მიმართა ახალ ხელისუფლებას და სთხოვა, უკან დაებრუნებინათ ბოლო კორეელი პრინცესა.

სამშობლოში დაბრუნება

ავადმყოფი და დაღლილი ქალი, რომელიც უკვე ვერავის ცნობდა და არაფერზე რეაგირებდა, სახლში დაბრუნებისას ცრემლებს ვერ იკავებდა. მხოლოდ ერთი სურვილი ჰქონდა, რომ ამდენი ტანჯვისა შემდეგ სამშობლოში გარდაცვლილიყო. ტოკ ჰიე 1989 წლის 21 აპრილს გარდაიცვალა და ის ჩანგდეოკგუნგის სასახლის პავილიონში დაკრძალეს, სეულის მახლობლად.