რატომ იწვა კორეის ბოლო პრინცესა15 წელი ფსიქიატრიულში: შვილის სიკვდილი და "საყვარლისგან გაჩენილი შვილის" სტატუსი - ამბავი გოგონაზე, რომელზეც უამრავი ფილმია გადაღებული

ლის დინასტიის უკანასკნელი კორეელი პრინცესას ცხოვრების გზას ძნელად შეიძლება ზღაპარი ვუწოდოთ. ქალმა მთელი ცხოვრება პოლიტიკური ინტრიგებში, დამანგრეველ მარტოობასა და ღალატში გაატარა, მაგრამ უბედურებამ ვერ გატეხა და ვერ შეარყია მისი განსაკუთრებული სიყვარული კორეის მიმართ. მის ცხოვრებაზე არაერთი ფილმი გადაღებულა, რადგან ქალის უმძიმესი ცხოვრება კინო ინდუსტრიისთვის ყოველთვის მომგებიანი იყო.

უკანონო შვილი

მომავალი პრინცესა 1912 წელს დაიბადა. მამა იმპერატორი კოჯონი იყო, ხოლო დედა - იმპერატორის ერთ-ერთი საყვარელი იან გუი-ინი. იმპერატორის ქალიშვილი ოფიციალურად თითქოს არც არსებობდა დაბადების მეხუთე დღემდე: მისი სახელი არ ჩაწერეს იმპერატორული ოჯახის ოფიციალურ სიაში.

კორეელებს არ უყვარდათ ტოკ ჰიე. თანატოლები მუდმივად დასცინოდნენ, ხოლო უფროსები მას არასერიოზულად უყურებდნენ. მიზეზი მისი წარმოშობა იყო. კორეის მოსახლეობა მას მონარქიული ოჯახის წევრად არ მიიჩნევდნენ, რადგან ძალიან უყვარდათ გარდაცვლილი დედოფალი მინი.

სიტუაცია 1917 წელს შეიცვალა, როდესაც იმპერატორმა საბოლოოდ მოახერხა მისი სახელი ოფიციალურად დაერეგისტრირებინა, თუმცა გოგონას ტიტულმა ვერ უშველა და მოქალაქეების დამოკიდებულება არ შეცვლილა.

ტოკ ჰიეს მარტოობა უყვარდა, თითქმის არავისთან შედიოდა კონტაქტში, რადგან ის სასახლეში ყველაზე პატარა იყო.

მამა ძალიან უყვარდა პატარა პრინცესა და წუხდა, რომ მარტოობაში იზრდებოდა, ამიტომ იმპერატორმა გადაწყვიტა სასახლეში გოგონებისთვის საბავშვო ბაღი გაეკეთებინა, სადაც ტოკ ჰიესთან ერთად, სხვა არისტოკრატული ოჯახების შვილები გაიზრდებოდნენ. იმპერატორი მართალი აღმოჩნდა: ბაღში გოგონამ მეგობრები გაიჩინა და მისი ფსიქიკური ჯანმრთელობა გაუმჯობესდა. მაგრამ ყველაფერი მალე შეიცვალა.

პირველი სიკვდილი

როდესაც ტოკ ჰიეს მხოლოდ 7 წელი შეუსრულდა, მისი ბავშვობა დასრულდა. პოლიტიკური სიტუაცია ქვეყანაში დაიძაბა და კორეასა და იაპონიას შორის ურთიერთობა გაუარესდა.

იმპერატორს შეეშინდა, რომ მის გოგონას რაიმე შეემთხვეოდა, ამიტომ უსაფრთხოების ზომების მიღება გადაწყვიტა და თავისი ქალიშვილისთვის საქმრო მოძებნა. ამ ქორწინებას პრინცესა უნდა დაეცვა იაპონური მთავრობის ზეწოლისგან. მაგრამ გეგმამ არ გაამართლა.

მალე იმპერატორი ცუდად გახდა, ექიმები მისი სიცოცხლისთვის იბრძოდნენ, მაგრამ 1919 წლის იანვარში გარდაიცვალა. კორეაში გავრცელდა ხმები, რომ მმართველი იაპონელებმა მოკლეს. ამის შემდეგ დაიწყო ბრძოლა ძალაუფლებისთვის.

გადასახლება

იმ დროს, როდესაც კორეის იმპერია ქაოსმა შეიპყრო, იაპონია საკუთარი გავლენის გაზრდას იწყებდა. კორეის რიგითი მოქალაქეებისთვის ნამდვილი ჯოჯოხეთი დაიწყო. აკავებდნენ მიტინგის მონაწილეებს, მასობრივად იხურებოდა გაზეთები.

მოქალაქეებს აიძულებდნენ კორეულ სახელებზე იაპონური წარწერების გაკეთებას. კორეელი მამაკაცებს იძულებით უშვებდნენ იაპონურ არმიაში, ხოლო კორეელი ქალები იაპონელ სამხედროებს ემსახურებოდნენ.

მალე, გარდაცვლილი იმპერატორის ყველაზე დიდი შიში რეალობად იქცა: პრინცესა იძულებით გაგზავნეს სასწავლებლად იაპონიაში. გოგონა ქვეყნის ერთ-ერთი ყველაზე პრესტიჟული სკოლის სტუდენტი გახდა, მაგრამ კატეგორიულად ჰქონდა აკრძალული მშობლიურ კორეაში დაბრუნება და თუნდაც დედასთან შეხვედრა.

უცხო ქვეყანაში ყოფნამ ცუდად იმოქმედებდა ტოკ ჰიეზე, რომელსაც ადრეც ჰქონდა ფსიქიკური პრობლემები. მისთვის რთული იყო ახალი მეგობრების პოვნა, დროს მარტოობაში ატარებდა. იზოლაციამ უარყოფითად იმოქმედა ახალგაზრდა ქალზე და მალე უმართავი გახდა.

5 წლის შემდეგ ტოკ ჰიეს კიდევ ერთი ტრაგედია დაატყდა: მისი დედა გარდაიცვალა. პრინცესას უფლება მისცეს კორეაში გამგზავრებულიყო, მაგრამ დაკრძალვისას დედის ცხედრის ნახვის საშუალება არ გქონდა.

მშობლების დაკარგვამ, იძულებითმა გადასახლებამ უცხო ქვეყანაში, მისი ფსიქიკა საგრძნობლად შეარყია. 1930 წლის გაზაფხულზე ცნობილი გახდა, რომ ტოკ ჰიე ღამით დგებოდა და სახლში სეირნობდა.

ექიმებმა გოგონას გამოიკვლიეს და შიზოფრენიის დიაგნოზი დაუსვეს. მას ავიწყდებოდა ისეთი მნიშვნელოვანი რაღაცები, როგორიც იყო საკვების მიღება და წყლის დალევა, ასევე საპირფარეშოში წასვლა. ერთ წელიწადში მისი მდგომარეობა გაუმჯობესდა და შეძლო ჩვეულებრივ ცხოვრებას დაჰბრუნებოდა.

პოლიტიკური ქორწინება

1931 წელს, ტოკ ჰიეს ცხოვრებაში სერიოზული ცვლილებები დაიწყო. იაპონიის მთავრობა ფიქრობდა, რომ ტოკ ჰიე ქორწინებისთვის მზად იყო და მეუღლედ, იაპონური არისტოკრატიის წარმომადგენელი ტაკეიუკი სო შეურჩიეს.

ქორწილი შედგა და მოგვიანებით პრინცესამ ბავშვი ქალიშვილი მასაე გააჩინა.

ქორწინება პოლიტიკურ ხასიათს ატარებდა და სიყვარულზე და მაღალ გრძნობებზე საუბარი არ შეიძლებოდა, მაგრამ იმ დროს, მით უფრო, არისტოკრატიულ წრეებში, ეს მდგომარეობა ნორმად ითვლებოდა.

მიუხედავად იმისა, რომ წყვილი ერთმანეთისთვის უცხოები იყვნენ, ქმარი კარგად ექცეოდა ტოკ ჰიეს, ის ყველაფერს აკეთებდა იმისთვის, რომ პრინცესას ცხოვრება იაპონიაში მარტივი ყოფილიყო. ტაკეიუკი სო ცდილობდა, რომ მიეღო იაპონური კულტურის ღირებულებები. მან ცოლს შესთავაზა ტრადიციული კიმონოს ტარება, იაპონური წესების დაცვა და იაპონური ენის შესწავლა.

თუმცა ეს ყველაფერი კორეელი პრინცესისთვის უცხო იყო. ახალი ცხოვრების წესი მისთვის კატეგორიულად მიუღებელი იყო; ის მუდმივად იმეორებდა, რომ კორეელი იყო და არ აპირებდა იაპონელად გახდომას. კიმონოს ტარება არ უნდოდა, ტრადიციების დაცვა არ სურდა, და საკუთარ ერთადერთ ქალიშვილს მეორე კორეული სახელი ჩინგ ჰაი დაარქვა.

ოჯახური ცხოვრების ორი წლის შემდეგ ტოკ ჰიეს დაავადება გაუარესდა. თუმცა ამჯერად სიტუაცია ძალიან სერიოზული იყო: ქალი ღამით კვლავ დადიოდა, ასევე დაეწყო მენტალური აშლილობა.

პრინცესას ბავშვის აღზრდა აღარ შეეძლო, სახლში ყველაფერი მისი ქმრისა და დამხმარეების კისერზე იყო. მას არ ჰყავდა ახლობლები, თავს აბსოლუტურად მარტო გრძნობდა. ერთადერთი ადამიანი, რომელიც დაუახლოვდა მსახური იყო. ქალი ყველაფერს აკეთებდა პრინცესას დასახმარებლად, მაგრამ ძალიან მალე ტოკ ჰიე ფსიქიატრიულ კლინიკაში მოათავსეს, ხოლო მისი დამხმარე სასახლიდან გაასახლეს.

ფსიქიატრიულში

როდესაც მეორე მსოფლიო ომი დასრულდა და დამარცხებულმა იაპონიამ კორეაზე კონტროლი დაკარგა, ტოკ ჰიეს და ტაკეიუკი სოს შორის პოლიტიკური ქორწინება ამოწურული იყო. ისინი ერთმანეთის მიმართ არაფერს გრძნობდნენ, მაგრამ მხოლოდ 1953 წელს მოახერხეს განქორწინება.

ყოფილმა ქმარმა სასწრაფოდ იქორწინა მეორედ, ხოლო ტოკ ჰიე, რომელიც 15 წელი ფსიქიატრიულში და ჩვეულებრივი ცხოვრებისგან მოწყვეტილი იყო, მიტოვებულად გრძნობდა თავს უცხო ქვეყანაში.

სამი წლის შემდეგ პრინცესას ერთადერთი ქალიშვილი ტრაგიკულად დაიღუპა. ამან საბოლოოდ შეარყია მისი მენტალური ჯანმრთელობა. აღარაფერი ესმოდა და ვერ აღიქვამდა გარემოს, ვერ ხვდებოდა, როდის უნდა ეჭამა.

ქალი 1962 წელს, 37 წლის შემდეგ, საბოლოოდ დაბრუნდა სამხრეთ კორეაში. ამაში კი ძალიან დაეხმარა სამხრეთ კორეელი რეპორტიორი, რომელმაც მიმართა ახალ ხელისუფლებას და სთხოვა, უკან დაებრუნებინათ ბოლო კორეელი პრინცესა.

ავადმყოფი და დაღლილი ქალი, რომელიც უკვე ვერავის ცნობდა და არაფერზე რეაგირებდა, სახლში დაბრუნებისას ცრემლებს ვერ იკავებდა. მხოლოდ ერთი სურვილი ჰქონდა, რომ ამდენი ტანჯვისა შემდეგ სამშობლოში გარდაცვლილიყო. ტოკ ჰიე 1989 წლის 21 აპრილს გარდაიცვალა და ის ჩანგდეოკგუნგის სასახლის პავილიონში დაკრძალეს, სეულის მახლობლად.