"ხუთ წელში ოთხი შვილი შემეძინა, მათ მარტო ვზრდი ნაქირავებში" - როგორ ცხოვრობს გორის ქალთა გუნდის სოლისტი: თაკო ოქროპირიძე კარიერასა და გამოწვევებზე
თაკო ოქროპირიძის მუსიკალური კარიერა 1997 წელს „გორის ქალთა გუნდიდან“ დაიწყო. შემდეგ იყო მუსიკალური კონკურსები, ბუთხუზ ბასილაიას კვინტეტი, დაოჯახება, დაშორება და მშობლების დაღუპვა. ახლა მარტოხელა დედაა და ოთხ შვილს ნაქირავებ ბინაში ზრდის.
ამის გამო არასოდეს წუწუნებს, პირიქით, ამბობს, კიდევ ოთხი შვილი რომ ჰყავდეს, ამ რთულ გამოწვევას აუცილებლად გაუმკლავდებოდა. გუნდის სოლისტს არაერთი საინტერესო ამბავი აქვს მოსაყოლი თავის ცხოვრებაზე. თაკოს ვრცელი ინტერვიუ AMBEBI.GE-ზე პირველად ქვეყნდება, ამიტომ საუბარი წარსულიდან დავიწყეთ.
- თაკო, მუსიკალური კონკურსებით გაგიცნოთ საზოგადოებამ, რა სახის გამოცდილება იყო თქვენთვის?
- ყველაზე კარგად ის პერიოდი მახსენდება, როდესაც "ნუცას სკოლაში“ ვმონაწილეობდი. გარდა გამოცდილებისა, რაც ამ კონკურსმა მომცა, ასევე იყო ალექსანდრე ბასილაიასთან ურთიერთობა, რომელმაც კვინტეტი ჩამოაყალიბა და თავად შეარჩია მონაწილეები კონკურსანტებისგან. მათ შორის ვიყავი მეც. ნუცა ჯანელიძემ რომ დამირეკა, მითხრა, ახლა ფეხზე თუ დგახარ, ჯობია, რომ დაჯდე, ისეთი რაღაც უნდა გითხრა, გული წაგივაო. მითხრა, რომ ალექსანდრე ბასილაიას "ივერიისთვის“ მოვეწონე. მეორე დღესვე შევხვდით ბატონ ალექსანდრეს.
- როგორ გაგრძელდა თქვენი თანამშრომლობა?
- სამწუხაროდ, ბატონ ალექსანდრე ბასილაიას ჯანმრთელობის გაუუარესდა, თუმცა მისი სიცოცხლის ბოლო წუთამდე ვმეცადინეობდით, უკან არ დაგვიხევია. საავადმყოფოდანაც კი გვაძლევდა რჩევებსა და მითითებებს. ძალიან ბევრი გეგმა გვქონდა, მაგრამ დარჩა ჰაერში, შეუსრულებელი. მე მაინც მოვასწარი მასთან საქმიანი წლების გატარება. პირადად ჩემთვის დაწერა სიმღერა, რომლის პრემიერაც ათი წლის წინ, ეკა ხოფერიას გადაცემაში შედგა. გამორჩეული პერიოდი იყო ჩემთვის, მაშინ ცოცხალი მყავდა მშობლებიც და ბატონი ალექსანდრეც.
- მშობლები რით დაიღუპნენ?
- დედა 2011 წელს დაიღუპა, მამა 2018 წელს, ორივე ავადმყოფობით.
- "გორის ქალთა გუნდში" როგორ მოხვდით?
- 1997 წლიდან ვმღერი, ჯერ კიდევ სკოლაში დავდიოდი და იქ ავიდგი ფეხი. დედამ ანდერძად დამიტოვა, რომ იქამდე ვყოფილიყავი გუნდში, სადამდეც სიმღერა შემეძლო. პირველი ხელმძღვანელი შალვა მოსიძე მამასავით მყავდა, მან მასწავლა სიმღერა, ახლა თეონა ცირამუა, მისი მოწაფეა გუნდის ხელმძღვანელი. ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს, ჩემი შვილის ნათლიაა. იმდენად გულწრფელი და სანდო ადამიანია, მიხარია, ტაქსიში რომ უნდა ჩავჯდე და გორში წავიდე რეპეტიციაზე.
- ბოლო წლებშია განსაკუთრებულად ბევრი მსმენელი შეიძინეთ, მთელმა საქართველომ გაგიცნოთ...
- გორის ქალთა გუნდი 90-იან წლებშიც ძალიან პოპულარული იყო, უბრალოდ, მაშინ ამდენი ტელევიზია არ არსებობდა, არც ამდენი ჟურნალისტი გვეხვეოდა თავს და არ შუქდებოდა. ბატონი შალვაც მორიდებული ადამიანი იყო, არ თანხმდებოდა ინტერვიუებს. რაც თეონა მოვიდა ხელმძღვანელად, არ ჩარჩენილა 20-ე საუკუნეში, რადგან მიხვდა, რომ მსმენელი იკარგებოდა. გადაწყვიტა სხვა გზით აღედგინა გუნდის სახელი და წარმატება, ისე რომ, ყველა ასაკის ადამიანი გვისმენდეს. ვიცით, რომ ქართული ხალხური მუსიკა კარგია და ჩვენი სავიზიტო ბარათია, მაგრამ მასიურად აღარ უსმენენ, ეს არის ის ნიჭი და ხრიკი, რაც თეონას აქვს, მან შეძლო და ყველას მოასმენინა.
- ასეთი წარმატებული კარიერის ფონზე, რა გინდოდათ მუსიკალურ კონკურსებში?
- სოლო მომღერალიც ვარ და საესტრადო სიმღერები, ბლუზი, ჯაზი მიყვარს, მინდოდა მეცადა ბედი და პროფესიონალ ადამიანებს შევეფასებინე. არ ვნანობ არაფერს.
- რამდენად რთულია, როდესაც გუნდი გასტროლზე მიდიხართ, ამდენი ქალი, ზოგს შეიძლება რაიმე პრობლემა გქონდეს?
- არანაირად არ არის რთული. მაგალითად, ქეთი მელუასთან პირველი მასშტაბური ტური გავმართეთ, მესამე შვილზე ვიყავი ორსულად. მთელი მოგზაურობის მანძილზე ერთხელ არ გაუგია თეონას ჩემი წუწუნი. ასევე ჩვენთან იყვნენ სხვა გოგონებიც, ვისაც მცირეწლოვანი შვილები ჰყავდათ საქართველოში დატოვებული.
- თაკო, კმაყოფილი ხართ ანაზღაურებით, როდესაც ამხელა გუნდში მღერით?
- სოლო მომღერალს განსხვავებული ანაზღაურება აქვს. თუმცა საქართველოა და არ არის ისეთი დაფინანსება, რომ ამაზე ააგო ოცნებები. სულ ვამბობ, ევროპასა და ამერიკაში რომ ვმღეროდე და მსოფლიოს მასშტაბის გუნდში ვიყო, სხვანაირი ანაზღაურება მექნებოდა, მაგრამ უნდა გავითვალისწინოთ ჩვენი ქვეყნის მასშტაბები და საბანი სადამდეც გაგწვდება, იქამდე უნდა დაიხურო.
- გუნდს საოცარი დუეტები გაქვთ სხვადასხვა შემსრულებლებთან, ყველაზე ემოციურად რომელი სიმღერის ჩაწერა გახსენდებათ?
- ალბათ უფრო ლელა თათარაიძესთან და მანანა მენაბდესთან ჩაწერილი დუეტები, ასევე კორძისთან. სამივე ჟანრობრივად განსხვავებული იყო, სამივე ძალიან უყვარს ქართველს მსმენელს და კარგად მოვირგეთ. საოცარი შერწყმა მოხდა და იმდენად გავითავისეთ, რომ სულ ჟრუანტელი გვივლიდა. ყველა ნოტმა ძვალსა და რბილში გაიარა. ვნერვიულობდით, რა ცუდია რომ დამთავრდა, კიდევ გვინდოდა გაგრძელებულიყო. ფაქტი სახეზეა, როგორი აჟიოტაჟი გამოიწვია ამ ყველაფერმა.
- თქვენს ოჯახზე მოგვიყევით, ოთხი შვილის დედა ხართ...
- ხუთ წელიწადში ოთხი შვილი შემეძინა. მრავალშვილიან დედობაზე არ მიოცნებია, მაგრამ ოთხი შვილი ნამდვილად მინდოდა, ორი გოგონა და ორი ბიჭი. მახსოვს, 5-6 წლიდან მეზობლის ბავშვებს ვუვლიდი, ეტლით ვასეირნებდი, ვაჭმევდი. ძალიან მიყვარს პატარა ბავშვები განსაკუთრებულად თოთოები. არ დამიგეგმავს არაფერი, ყველაფერი თავისით მოხდა. ყველა ჯერზე მოვიდა და მივიღე.
- ვინ გეხმარებათ, ვის უტოვებდით ბავშვებს გასტროლზე რომ მიდიოდით?
- ძიძა, ბაღი, ასევე საჭიროების შემთხვევაში დამყავდა სამსახურში, ასევე ოჯახის წევრები იტოვებდნენ. ახლა დიდი ხანია, რაც მე და ჩემი შვილები მარტო ვცხოვრობთ და ისე მაქვს დღის განრიგი გათვლილი, რომ სანამ სამსახური დამეწყება, ყველა ბავშვი უნდა დავაბინაო, ზოგი სკოლაში და ზოგიც ბაღში მივიყვანო. სამსახურის შემდეგ უკვე მათი გამოყვანის დროა. თუ კონცერტი მემთხვევა, მშობლებთან, მასწავლებელთან შეთანხმებით ვაგვარებ. ვთვლი, რომ ორივე სამსახურში გამიმართლა, არაჩვეულებრივი ხელმძღვანელები მყავს. კონცერტის დროს, ნახევარი საათით გავრბივარ, ვმღერი და შემდეგ სახლში, ბავშვებთან ვბრუნდები. ალბათ მენეჯმენტის კარგი უნარი მაქვს, რომ ამ ყველაფერს ვახერხებ. რატომღაც მგონია, რომ ყველა დედას შეუძლია, უბრალოდ, ვინ რამდენს იტვირთებს. ძალიან ძლიერი აღმოვჩნდი ამ საკითხში.
- ფინანსურად როგორ ახერხებთ მარტოხელა დედა გაუძღვეთ ოჯახს?
- არ ვიცი, აქაც კარგი ორგანიზატორი ვარ ალბათ.
- როდესაც მარტო დარჩით, რამდენად ადვილი იყო ფსიქოლოგიურად. მახსოვს, დიდი სიყვარულით დაოჯახდით. თითქოს ბედნიერი ოჯახი გქონდათ...
- ამ თემაზე, არასოდეს არსად მისაუბრია, ჩემგან არც გაჟღერებულა ეს თემა. ირგვლივ მეგობრებმა თუ იცოდნენ. ერთადერთს გეტყვით, ფსიქოლოგიურად ძალიან ძლიერი ადამიანი ვარ, სწრაფად უნდა გადახარშო ყველაფერი. როდესაც უკან იხედები და ოთხი ბავშვი მოგყვება, არ უნდა მოტყდე და დაეცე. ბავშვობიდან ძლიერი ადამიანი ვიყავი, მაგრამ დედა ისე მზრდიდა, რომ არავისთვის ენა არ უნდა შემებრუნებინა, მაგრამ დღეს უკვე მივხვდი, რომ ცხოვრება სხვანაირია. საკუთარ თავთან რომ მარტო ვრჩებოდი, ბევრს ვფიქრობდი. ალბათ მაშინ გავიაზრე, რა შემიძლია. ჩემს ოთხ შვილთან კი არა, კიდევ ოთხი რომ მყავდეს, იმავენაირად ძლიერი ვიქნებოდი. უფროსი შვილი 9 წლის არის, უმცროსი 4 წლის.
- თაკო, საკუთარი ბინა თუ გაქვთ?
- არა, ქირით ვცხოვრობ ჩემს შვილებთან ერთად. როგორც გითხარით, ორი სამსახური მაქვს, "ავტორადიოს“ მუსიკალური წამყვანი ვარ 2007 წლიდან, გახსნიდან ორ თვეში მივედი და გორის ქალთა გუნდის სოლისტი. არცერთის შეცვლას არ ვაპირებ, ძალიან კარგად ვგრძნობ თავს. რაც შეეხება სოლო კარიერას, ბავშვების გაჩენის გამო ცოტა უკან დავიხიე. თან ამას ფინანსური მხარეც სჭირდება და მირჩევნია ისევ ჩემს შვილებს მოვახმარო ეს ფული. თუმცა ნელ-ნელა წინ მივიწევ, მიწვევებიც მაქვს და იმედი მაქვს ამ გზიდან არ გადავუხვევ.
- თაკო, ამ გადმოსახედიდან, არასოდეს გიფიქრიათ, რომ თქვენი წარმატებით ვინმეს დაუმტკიცეთ, რომ სიმღერა შეგიძლია?
- არა, არავის ვეჯიბრები, ასე თუ იფიქრებ, ვერასოდეს იმღერებ გულწრფელად. რადიოში მიკროფონთან რომ ვზივარ, არავინ იცის როგორ გამოვიყურები, იმ დღეს რა გადავიტანე, ეთერში შევდივარ და ყველაფერს ვიხსნი. ჩემს პრობლემებს სცენაზეც არავის ვახვევ. სუფთა და ბოღმის გარეშე უნდა იდგე და ამ დროს მსმენელის წამწამებიდანაც კი წამოვა ემოცია. როცა ბუნებრივი და მართალი ხარ, იქ ყველაფერი დამთავრებულია.