"ბინას ვკარგავდი, როცა ჭაბუამ ბიძინას წერილი მისწერა..." - ზაზა კოლელიშვილი რთულ დღეებზე, დღევანდელობაზე, დიდ ოჯახსა და ცხოვრების თანამგზავრზე, რომლის სიყვარულისთვის ბევრი იბრძოლა
"60 წელს რომ გადავცილდი, მერე მივხვდი ბევრ რამეს. ახლა გესაუბრებათ 60 წლის შემდეგ შექმნილი ზაზა, რომელიც ცხოვრებას სხვანაირად დაუკვირდა - ჩემი სამყარო რადიკალურად შეცვლილია. ყველაფერი გავარკვიე საკუთარ თავში", - ამბობს ზაზა კოლელიშვილი, მსახიობი, რეჟისორი, სცენარისტი, პროდიუსერი და დამდგმელი მხატვარი, რომელიც თავის მრავალფეროვან შემოქმედებით საქმიანობაზე გვიყვება, დიდ ოჯახზე, თუ როგორ აღნიშნავენ ახალ წელს ერთად; მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებზე და იხსენებს, თუ როგორ იხსნა ვალისგან ბიძინა ივანიშვილმა ჭაბუა ამირეჯიბის წერილის წყალობით და კუთვნილი სახლის გამოსახსნელად სოლიდური თანხა აჩუქა...
11 იანვარს ზაზა კოლელიშვილს 67 წელი შეუსრულდა, ვულოცავთ მას და დღეგრძელობას ვუსურვებთ.
გთავაზობთ ამონარიდს მისი ინტერვიუდან, რომელიც დაიბეჭდა გაზეთში "კვირის პალიტრა" (8 იანვარი, N2)
- მინდა მადლობა გადაგიხადოთ იმისათვის, რომ ამ საახალწლოდ თქვენი გაზეთის ფურცლებზე ჩემს აზრებს იზიარებთ. ახალ წელს ჩვენი ოჯახი, ტრადიციულად, ერთად ვიკრიბებით, შვილები, თავიანთი მეუღლეებით, შვილიშვილები და მხიარულად აღვნიშნავთ. ახლა პატარა გვყავს, ჩემს უმცროს გოგონას მესამე შვილი შეეძინა. უკვე 8 შვილიშვილი მყავს. ვიტო საფრანგეთშია და ისინი იქიდან გვერთვებიან ხოლმე ინტერნეტით. ეს დღესასწაული მთელ ოჯახს აერთიანებს და ყველას ვუსურვებ ოჯახების ერთიანობას, უფლის რწმენას, ერთმანეთის სიყვარული არ მოგვშლოდეს. დილით პირჯვარს რომ გადაიწერ, მზეს შეხედავ და ანათებს, სიმშვიდეა და ხალხი ფუსფუსებს, შრომობს - ამაზე დიდი სიხარული ხომ არაფერია, ცოცხალი ხარ და შანსი გაქვს, კიდევ რაღაც გააკეთო. მეც ჩემს ასაკში ძალიან იმედიანად ვარ, რომ რამე ისეთს გავაკეთებ, რაც ქვეყანასა და ჩემს სახელს რაღაცას წამატებს.
- რა სიახლეები გაქვთ შემოქმედებაში?
- რაც პენსიაზე გავედი, ალბათ, უფრო აქტიურად ვაზროვნებ შემოქმედებითად, სულ რაღაც მინდა გავაკეთო, ახალგაზრდული წლებისგან განსხვავებით, რადგან მაშინ ვიცოდი, რომ კინოში უნდა გადავეღე და მექეიფა, მეტი არაფერი იყო ჩემი საქმე. ქეიფის ხასიათზე დადგომას ყველას ვუსურვებ, მაგრამ დალევა დიდ დროს ართმევს ადამიანს. მაშინ ისეთი გარემო იყო, ბოჰემური... თუმცა, იმავდროულად, შემოქმედებითი. ამჟამად რაღაცას ვაკეთებთ ისეთს, რისი გახმაურებაც ჯერ არ მინდა. ჩემი მეუღლე თბილისის მოსწავლე ახალგაზრდობის სახლის დირექტორია და მასაც ვეხმარები.
- თქვენს როლებზე საუბრისას, არ შეიძლება არ აღვნიშნოთ, მურტალომ, "კუკარაჩამ" ასევე უდიდესი პოპულარობა მოგიტანათ.
- ქეთი დოლიძესთან ურთიერთობა ძალიან კარგი იყო, ისევე, როგორც ნინელისთან, ლევანთან. საოცარი ჯგუფი იყო, ქეთი აძლევდა სუნთქვას, მასალას. ყველაზე დიდი პრემია "კუკარაჩაში" ავიღე. 57-მა მილიონმა მაყურებელმა ნახა და რუსებს რომ ის მოეცათ, რაც რეალურად გვეკუთვნოდა, მილიონები უნდა აგვეღო. ცალკე აღსანიშნავია შეხვედრა და ურთიერთობა ნოდარ დუმბაძესთან, ჭაბუა ამირეჯიბთან, რომელიც ჩემი უფროსი მეგობარი იყო. ჩვენ "გორა მბორგალზე" გვინდოდა კინოსცენარის დაწერა. დავიწყეთ კიდეც და მერე, ყელზე პრობლემა რომ შეექმნა და ხორხი ამოაჭრეს, ჩემს შეკითხვებს წერილობით პასუხობდა ხოლმე. ის წერილობითი დიალოგები შენახული მაქვს და მინდა ავკინძო. სწორედ ბატონი ჭაბუას დახმარებით დავაღწიე თავი დიდ პრობლემას, მისმა წერილმა ეს სახლი შემინარჩუნა....წაიკითხეთ სრულად