"ექიმი რომ მამოწმებდა, ეკრანს უყურებდა და სახე შეეცვალა... მითხრა, ბავშვი რომ გაჩნდება, მის ტირილს ვერ გაიგონებო" - ეკა ტოგონიძის ერთი ამბავი შვილზე
ეკატერინე ტოგონიძემ „მთავარ არხთან“ რუბრიკაში "ერთი ამბავი“ გადაწყვიტა შვილის შესახებ მოეყოლა. მწერალსა და პოლიტიკოს რატი სამყურაშვილს, რომელიც რამდენიმე წლის წინ მძიმე სენთან ბრძოლაში დამარცხდა თამარ (თუთა) სამყურაშვილი 17 წლის წინ შეეძინათ. ეკა პერიოდულად წერს სოციალურ ქსელში მოგონებებს მეუღლეზე, რაც ხშირ შემთხვევაში ემოციურად წასაკითხია. ისტორია თუთაზეც არ აღმოჩნდა გამონაკლისი, მწერალმა ჯერ არ დაბადებული შვილის შესახებ საოცარი ისტორია მოჰყვა.
- მეცხრე თვეში ვიყავი ორსულად, როდესაც ექიმთან ბოლო შემოწმებაზე ვიყავი. ყველაფერი კარგად იყო, მაგრამ ექიმი რომ მამოწმებდა, ეკრანს უყურებდა და სახე შეეცვალა. ვიკითხე, რა ხდება-მეთქი, არ მიპასუხა. მერე მითხრა, არაფერი, შენ ამაზე არ ინერვიულო, უბრალოდ ბავშვი რომ გაჩნდება, მის ტირილს ვერ გაიგონებო, რადგან ჭიპლარი ყელზე ჰქონდა ორჯერ შემოხვეული…
მითხრეს რომ ჭიპლარი ყელზე ჰქონდა ორჯერ შემოხვეული. მომეჩვენა, რომ მე მქონდა თავი ყულფში გაყოფილი და ორმაგი კვანძი მიჭერდა. ვიკითხე, ხომ შეიძლებოდა ბავშვს თავად გამოეხსნა თავი, მაგრამ ამის იმედი არ მოუციათ. ძალიან მინდოდა მისი პირველი ტირილის გაგონება, ასე შეგებებოდა თავისი ცხოვრების პირველ წამს. მაშინ არ იყო პოპულარული თეორია, რომ ბავშვს მუცელში უნდა ელაპარაკო. ეს ხდებოდა 17 წლის წინ. აღმოჩნდა, რომ მომისმინა. როდესაც დაიბადა, სანამ დავინახავდი, ჯერ მისი ხმა გავიგონე. მჯერა, რომ თუ დაუბადებელმა მომისმინა, მომავალში უფრო მოიკრებს ამის ძალას…
ზოგჯერ ჩვენი არავერბალური კავშირი, ფიქრი, ერთმანეთთან აღწევს. შეიძლება ადამიანს ისე აპატიო რამე, რომ არაფერი უთხრა. როდესაც ჩემი მეუღლე გარდაიცვალა და ბავშვს შეექმნა საკმაოდ მძიმე ფსიქოლოგიური პრობლემები, ყველა ფსიქოლოგმა ქართველმაც და უცხოელმა სპეციალისტმა მკითხა, მინდოდა თუ არა ეს ბავშვი. მათთვის როგორც ექიმებისთვის, ეს იყო ძალიან მნიშვვნელოვანი, საიდან დაიწყო მისი არსებობა. მივიღეთ თუ არა ხელგაშლილებმა და სიყვარულით.
ძალიან ბევრ მნიშვნელოვან მომენტში მიკითხვას მისთვის აზრი. ჩვენი შვილები აღმოჩნდნენ ჩვენი მასწავლებლები. ჩვენ მათ არაფრით არ ვჯობივართ, გარდა გამოცდილებით. ხანდახან თავად უნდა წაიტეხონ ცხვირი და დარწმუნდნენ რომ არ ვარგა. ჩვენ შორის ისინი ბევრად მართლები არიან და ეს ამბავი უნდა გვიხაროდეს.
ერთხელ ბებიამ აკოცა ლოყაზე, იყო ორი წლის. ლოყაზე პომადა დარჩა და ბავშვმა იგრძნო და მოიწმინდა, რაზეც ბებომ უთხრა, ჩემ ნაკოცნს იწმენდო. უპასუხა, არა, გადავინაწილეო. ჩემი შვილისგან ვსწავლობ, როგორ არ ვაწყენინო ადამიანებს.
წაიკითხეთ ასევე: