18
მაისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
როგორც ამბობენ, საბჭოთა კავშირის დროს საქართველოს წყალბურთის გუნდი მსოფლიოს ასპარეზზე მოწინავეთა რიგებს არ თმობდა და დღესაც ასეა, ეროვნული ნაკრები თავისი წარმატებით უფრო და უფრო გვაოცებს. გადავწყვიტეთ უფრო ახლოს გაგაცნოთ საქართველოს ეროვნული ნაკრებისა და წყალბურთის კლუბის - "დინამო თბილისის" გუნდის კაპიტანი რეზი იმნაიშვილი.
- საკუთარ თავზე საუბარი არ მიყვარს, მაგრამ ვეცდები, ცოტა რამ მაინც გიამბოთ. ვცდილობ ყველა სიტუაციაში გაწონასწორებული ვიყო. შრომისმოყვარე და მიზანდასახული ვარ, ეს თვისებები კი სპორტმა გამიღვივა, რომელიც ცხოვრებისეულ წესრიგსაც გასწავლის.
- მოგვიყევი ოჯახზე, მეგობრებზე... როგორია რეზი ახლობელ ადამიანებთან?
- ბედნიერი ვარ ჩემი ოჯახით, ძალიან მოსიყვარულე ადამიანები არიან. სამი დედმამიშვილი ვართ. ხანდახან ჩემს დაზე ვხუმრობ ხოლმე: ისეთი ჭკვიანია, ყველას მაგივრად მან ისწავლა-მეთქი. ასევე, მყავს ძმა, კარგი და გამორჩეული ადამიანი. განებივრებული ბავშვები არ ვყოფილვართ, ყველაფერი ზომიერად გვქონდა. მშობლებმა სწორად გაგვზარდეს და რაც უფრო გადის დრო, მით მეტად ვხვდები, რა რთულია სწორად გაზარდო შვილები, რომ რაიმე ტრავმა არ მიიღონ, გზას არ ასცდნენ. ნელ-ნელა უფრო ვაფასებ მათ შრომას. მყავს უსაყვარლესი ბებია (სამწუხაროდ, მეორე ბებია და ბაბუები გვერდით არ გვყავს), რომელიც საოცარ სიყვარულს აფრქვევს. ყველა ბებიის მსგავსად, ისიც ტკბილი ადამიანია...
მეგობრებსა და ახლო ადამიანებში ხალისიანი ვარ. ბავშვობაში ცანცარა ვიყავი, მაგრამ ასაკთან ერთად, "დავღვინდი". ვფიქრობ, ყველგან ერთნაირი ვარ: ოჯახშიც და ოჯახს გარეთაც. ყურადღების ცენტრში ყოფნა არ მიყვარს, მაგრამ ხალხთან კომუნიკაცია და საუბარი დიდ სიამოვნებას მანიჭებს.
- წყალბურთელი ხარ. როდის დაიწყო შენი კარიერა და როგორ აღმოჩნდი ამ სპორტში?
- ჩემს წყალბურთელობაზე მცირე გავლენა ოჯახმა იქონია. დედაჩემის მამა, რეზო ოჩიგავა ცნობილი წყალბურთელი იყო. ბაბუ ნაადრევად გარდაიცვალა, თუმცა ოჯახში წყალბურთის ტრადიცია შემორჩა, დედაჩემის ძმისშვილებიც წყალბურთელები იყვნენ და მეც შემიყვანეს ცურვაზე. პარალელურად, ფეხბურთზე დავდიოდი, თუმცა მამაჩემს აქვს გადაღებული სურათი, როგორ ვდგავარ სტადიონზე; მთელი ორი გუნდის მათამაშეები ბურთს დასდევენ, მე კი მათ ვუყურებ (იცინის). მანდ მივხვდი, რომ ხმელეთზე იმდენად ნიჭიერი ვერ ვიყავი, როგორიც წყალში და ფეხბურთს თავი დავანებე, მთელი ენერგია წყალბურთისკენ მივმართე.
ცურვა დედამ მასწავლა 4-5 წლის ასაკში. გარკვეული ხნის შემდეგ გიორგი აბზიანიძემ, ცურვის ნაკრების მწვრთნელმა მიმიღო ჯგუფში და ცურვის უკეთ სწავლაში, დახვეწაში, განვითარებაში დამეხმარა. წყალბურთზე რომ გადავედი, თუ არ მეშლება, 9 წლის ვიყავი. დავიწყე სიარული სოსო მაისურაძესთან, რომელმაც ბევრი თაობა გაზარდა. ამასობაში ისე მოვიწამლე ამ სპორტით, რომ პროფესიადაც მექცა. მოვხვდი ახალგაზრდულში, შემდეგ ეროვნულ ნაკრებში, საიდანაც "დინამო თბილისს" შევუერთდი. მიხარია, რომ იმ პირობების გათვალისწინებით, რაც დღეს საქართველოში გვაქვს, "დინამო თბილისი" საკმაოდ წარმატებული გუნდია.
- რით არის სპორტის ეს სახეობა გამორჩეული? მოდი, წყალბურთის დადებით და უარყოფით მხარეზეც ვისაუბროთ...
- ვფიქრობ, წყალბურთი ერთ-ერთი რთული სპორტია. ჯერ თვითონ ცურვა არ არის მარტივი, წყალზე გაჩერება საკმაოდ რთულია. ფიზიკურად ძლიერი უნდა იყო ან თავიდანვე კარგად გქონდეს ნასწავლი ცურვა, რომ წყალბურთის თამაში შეძლო. სირბილის სწავლა ბევრად მარტივია, ვიდრე ცურვის. ყველა სპორტის თამაში და ყურება მსიამოვნებს, როგორც გუნდურის, ისე ინდივიდუალურის, თუმცა წყალბურთი გამორჩეულად მომწონს. ეს სპორტი ფინანსური თვალსაზრისით ისეთი არ არის, რომ კარიერის დასრულების შემდეგ ფეხი ფეხზე გადაიდო და უზრუნველად იცხოვრო. ძალიან უნდა გიყვარდეს სპორტის ეს სახეობა, რომ დარჩე და კარიერა აიწყო.
სხვათა შორის, ყველაზე ჯანმრთელი სპორტია. წყალი ყველა ტრავმის პირველი წამალია. აქ ფილტვები სხვანაირად მუშაობს, სხეული ფიზიკურად ვითარდება, სისხლის მიმოქცევა წესრიგდება, გული კარგად ფუნქციონირებს. რაც შეეხება უარყოფითს: ჩემი გადმოსახედიდან, ამ სიტუაციაში წყალბურთის მთავარი მინუსი სწორედ ფინანსური ნაწილია. შეიძლება უარყოფითად ჩაითვალოს ისიც, რომ ზოგისთვის ნაკლებად სანახაობრივია ეს სპორტი. რთულია ის ხალხი გაამტყუნო, ვინც გარედან უყურებს თამაშს და არ ესმის ნიუანსები. მთავარი "ექშენი", რაც ამ სპორტს აქვს წყალში, უშუალოდ აუზში ხდება, თვალისთვის სხვა დეტალები რთული აღსაქმელია. ცოტათი ხელბურთი ჰგავს წყალბურთს, თუმცა იქ მთელი სხეული ჩანს და კარგად იკვეთება სანახაობა. ჩვენს სპორტშიც ბევრი კარგი მომენტია: წყლიდან ამოსვლა, დარტყმა, ბურთის მოგერიება, ამ დროს მეტად ჩანს სხეული ტანს ზემოთ. მხოლოდ ამით შეიძლება უცხო მაყურებელი მოხიბლო. უნდა გესმოდეს და მოგწონდეს წყალბურთი, რომ მისი მთავარი ხიბლი "დაიჭირო".
მხრები და მყესებია ჩვენი სუსტი წერტილი. თამაშისას მხრით ეჯახები, ურტყამ და სწორედ ამ დროს შეიძლება ტრავმა მიიღო. წყალბურთი კონტაქტური სპორტია, ბევრი ჭიდაობა გვიწევს...
- ქართულ წყალბურთს დიდი ისტორია აქვს...
- ნამდვილად, დიდი და საინტერესო ისტორია აქვს, რომლის გარკვეული ნაწილი საბჭოთა კავშირს უკავშირდება. სწორედ ქართველი იყო საბჭოთა კავშირის წყალბურთის გუნდის კაპიტანიც. ეს სპორტი წლების განმავლობაში დომინანტური გახლდათ მსოფლიოში და ტიტულებს არ უჩიოდა გუნდი. ძველი "დინამო თბილისი" ერთ-ერთი საუკეთესო გახლდათ კავკასიაში და ამას მიგვანიშნებს გუნდის მიერ მიღწეული შედეგები... საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ომიანობა დაიწყო და "დინამო თბილისი" დაიშალა, ამ სპორტმა აქტივობაც დაკარგა. გაქრა მომდევნო რამდენიმე თაობაც...წაიკითხეთ სრულად
პოლონეთის პროგრესულად მოაზროვნე ახალგაზრდობა შენს მხარესაა და გილოცავს წარმატებას, სიხარულსა და ბედნიერებას. ოქრო ბიჭო, საქართველოს სიამაყე.