1967 წლის 18 თე­ბერ­ვალს, ფლო­რინ­დო ბა­ჯოს ოჯახ­ში მა­ტე­ბა იყო. მის­მა მე­უღ­ლე მა­ტილ­დამ მე­ექ­ვსე შვი­ლი - ბიჭი გა­ა­ჩი­ნა. ქა­ლაქ კალ­დო­ნი­ო­ში ყვე­ლა იც­ნობ­და უბ­რა­ლო ზე­ინ­კალს, რო­მე­ლიც დიდ ოჯახ­ზე ოც­ნე­ბობ­და და ჰყავ­და კი­დეც.

მა­მამ ყვე­ლას გა­ნუ­ცხა­და, რომ ბავ­შვს ედ­დის არ­ქმევ­და. ფლო­რინ­დო ვე­ლოს­პორ­ტის დიდი ფანი იყო, ხოლო მისი კერ­პი ბელ­გი­ე­ლი ედ­ვარდ მერკსი იყო, რო­მე­ლიც მე­ო­ცე სა­უ­კუ­ნის სა­უ­კე­თე­სო ვე­ლომრბო­ლე­ლად და­ა­სა­ხე­ლეს. თუმ­ცა იმ პე­რი­ოდ­ში ედ­ვარ­დი ჯერ მხო­ლოდ იწყებ­და დიდ კა­რი­ე­რას და ბა­ჯოს ეჭვი არ ეპა­რე­ბო­და, რომ ახალ­გაზ­რდა სპორ­ტსმე­ნი დიდ წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წევ­და. საქ­მე­ში მა­ტილ­და ჩა­ე­რია და მა­მის იდე­ას ვეტო და­ა­დო, სა­პა­სუ­ხოდ კი რო­ბერ­ტო შეს­თა­ვა­ზა. ფლო­რინ­დოს სხვა გზა აღარ ჰქონ­და და და­ნებ­და.

ბი­ჭუ­ნას ბავ­შვო­ბა ბედ­ნი­ე­რი და მხი­ა­რუ­ლი იყო. მის შემ­დეგ ოჯახ­ში კი­დევ ორი ბავ­შვი და­ი­ბა­და. მრა­ვალ­რი­ცხო­ვან ოჯახ­ში ჟრი­ა­მუ­ლი არას­დროს წყდე­ბო­და, ცოტა რომ წა­მო­ი­ზარ­და, რო­ბერ­ტოს საყ­ვა­რელ საქ­მედ ნა­დი­რო­ბა იქცა - მამა ხში­რად და­დი­ო­და ბა­ტებ­ზე სა­ნა­დი­როდ და პა­ტა­რა ბა­ჯო­საც თან გა­ი­ყო­ლებ­და ხოლ­მე.

"ნა­დი­რო­ბი­სას შენ დრო­ის მიღ­მა ხარ. სა­კუ­თარ თავ­ში ღრმავ­დე­ბი და მთე­ლი სამ­ყა­როს­გან იზო­ლირ­დე­ბი, ბო­რო­ტე­ბაც კი დრო­ე­ბით პა­უზ­დე­ბა. აი, რა­ტო­მაც არ შე­მიძ­ლია ნა­დი­რო­ბის გა­რე­შე ცხოვ­რე­ბა. არ აქვს აზრი, სახ­ლში ნა­დავ­ლით დაბ­რუნ­დე­ბი, თუ არა. რომ არ­სე­ბობ­დეს ისე­თი სა­ნა­დი­რო ტყვია, რო­მე­ლიც ცხო­ველს არ კლავს და უბ­რა­ლოდ, დრო­ე­ბით აძი­ნებს, ჩემ­ზე ბედ­ნი­ე­რი არა­ვინ იქ­ნე­ბო­და. ყვე­ლა­ფერს დავ­თმობ­დი, რომ რა­საც სი­ცო­ცხლე წა­ვარ­თვი, უკან და­ვუბ­რუ­ნო“, - ამ­ბობს ბაჯო.

ასევე დაგაინტერესებთ

14:38 / 02-09-2021

ის იყო შეუჩერებელი და დაუნდობელი მოედანზე -  სამხედრო დიქტატურასთან მებრძოლი ფეხბურთელი, ექიმის დიპლომით და ფილოსოფიის დოქტორის ხარისხით

11:13 / 20-12-2022

მსოფლიოს ახალი კერპი: ტრანსგენდერი შეყვარებული და ძვირადღირებული ავტომობილების კოლექცია - როგორ ცხოვრობს და რამდენს გამოიმუშავებს კილიან მბაპე

მა­მას შვილ­მა იმე­დი მალე გა­უც­რუა, რო­დე­საც გა­ნუ­ცხა­და, რომ ვე­ლოს­პორ­ტი ოდ­ნა­ვაც არ აინ­ტე­რე­სებს. სა­მა­გი­ე­როდ, მისი წლო­ვა­ნე­ბის ბავ­შვებს აჰ­ყვა და მწვა­ნე მო­ე­დან­ზე დიდი ჟი­ნით დას­დევ­და ბურთს. 7 წლის ასაკ­ში ის სა­ფეხ­ბურ­თო აკა­დე­მი­ა­ში მი­იყ­ვა­ნეს. მა­შინ თა­ნა­ტო­ლე­ბი ზი­კოს ფა­ნე­ბი იყ­ვნენ. ბა­ჯომ მტკი­ცედ გა­და­წყვი­ტა, რომ ზი­კოს­ნა­ი­რი ფეხ­ბურ­თე­ლი იქ­ნე­ბო­და...

"ჩემ­პი­ო­ნა­ტის არ­ცერთ თა­მაშს არ ვტო­ვებ­დი. შე­უძ­ლე­ბე­ლი იყო ჩემი ტე­ლე­ვი­ზო­რის ეკ­რა­ნი­დან მო­შო­რე­ბა. ფეხ­ბურთზე ვა­ბო­დებ­დი. ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბის დიდი ალ­ბო­მი მქონ­და. ზოგ­ჯერ დედა ძა­ლით მარ­თმევ­და ძველ ბუ­ცებ­სა და ბურთს, მაგ­რამ ჩუ­მად შევ­ძვრე­ბო­დი მა­მის ოთახ­ში, ავი­ღებ­დი მათ და გავ­რბო­დი მო­ე­დან­ზე“, - იხ­სე­ნებს რო­ბერ­ტო.

ზიკო მა­შინ მსოფ­ლი­ოს იპყრობ­და, ყვე­ლა ცდი­ლობ­და მისი სტი­ლის მორ­გე­ბას, პა­ტა­რა ბი­ჭე­ბი ცდი­ლობ­დნენ ბურ­თი შო­რი­დან და ლა­მა­ზად და­ერ­ტყათ.. ზოგ­ჯერ გვი­ან ღამე მარ­ტო რჩე­ბო­და მო­ე­დან­ზე და ზი­კოს სტილ­ში ცდი­ლობ­და დარ­ტყმას.

14 წლის ასაკ­ში მი­სით ვე­ნე­ცი­ე­ლე­ბი და­ინ­ტე­რეს­დნენ. ერთხელ ვი­ღა­ცამ "ვი­ჩენ­ცა­ში" სკა­უ­ტებს მო­უყ­ვა, რომ პა­ტა­რა კალ­დო­ნო­ში ნი­ჭი­ერ­მა ბიჭ­მა ერთ მატჩში 6 გოლი შე­აგ­დო. გა­გიჟ­დნენ ვაჭ­რე­ბის შთა­მო­მავ­ლე­ბი. გვა­ნა­ხეთ ვინ არის ასე­თიო. მოკ­ლედ, აღარ გა­წე­ლეს და რო­ბერ­ტო გუნდში მი­იყ­ვა­ნეს. თა­ვი­დან საქ­მე არ გა­მო­ვი­და - სა­თა­და­რი­გო სკამ­ზე დრო ნელა გა­დი­ო­და, ხელ­ფა­სი 170 დო­ლა­რი ჰქონ­და, თუმ­ცა ის უკვე პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლი იყო და არა მოყ­ვა­რუ­ლი.

15 წლის ასაკ­ში მა­რი­ხუ­ა­ნა გა­სინ­ჯა, მაგ­რამ არ მო­ე­წო­ნა. თუმ­ცა დი­ლით და სა­ღა­მოს სი­გა­რე­ტის მო­წე­ვა­ზე უარს არ ამ­ბობ­და. სა­ბო­ლო­ოდ მა­ინც მო­ი­შო­რა ეს მავ­ნე ჩვე­ვა.

გარ­და­ტე­ხა 1984-85 წლე­ბის სე­ზონ­ში მოხ­და. რო­ბერ­ტომ თა­ვი­სი მწვრთნე­ლი აღაფრ­თო­ვა­ნა და აი­ძუ­ლა, რომ ახალ­გაზ­რდა გე­ნი­ო­სის­თვის სა­თა­მა­შო დრო გა­ე­ზარ­და. მან სე­ზონ­ში 12 გოლი გა­ი­ტა­ნა, გუნ­დი მე­ო­რე ად­გილ­ზე გა­იყ­ვა­ნა და სე­რია B-მდე და­ა­წი­ნა­უ­რა.

და იტა­ლი­უ­რი გრან­დე­ბის სკა­უ­ტებ­მაც არ და­აგ­ვი­ა­ნეს... "ფი­ო­რენ­ტი­ნამ“ 1.4 მი­ლი­ო­ნი შეს­თა­ვა­ზა და ვი­ჩენ­ცე­ლე­ბიც ბა­ჯოს და­ემ­შვი­დობ­ნენ. თა­ვის მხრივ, კმა­ყო­ფი­ლი იყო რო­ბერ­ტოც, რად­გან სე­რია C-დან სე­რია A-ში ამო­ყო თავი.

თუმ­ცა...

სე­ზო­ნის ბო­ლომ­დე რამ­დე­ნი­მე თა­მა­ში რჩე­ბო­და, ბა­ჯოს კონ­ტრაქ­ტი გა­ფორ­მე­ბუ­ლი ჰქონ­და, თუმ­ცა მწვრთნელ­მა მას მა­ინც მის­ცა სა­თა­მა­შო დრო. უკვე მე-6 წუთ­ზე ულა­მა­ზე­სი გოლი შე­აგ­დო, თუმ­ცა რამ­დე­ნი­მე წუთ­ში მო­ედ­ნის ცენ­ტრში სას­ტი­კად წა­აქ­ცი­ეს... მო­ედ­ნი­დან სა­კა­ცით გა­იყ­ვა­ნეს და ექი­მე­ბის გუნდს მო­უხ­მეს. სა­ღა­მოს და­ღო­ნე­ბულ­მა ექიმ­მა გა­ნა­ცხა­და, - მარ­ჯვე­ნა ფე­ხის ჯვა­რე­დი­ნი მყე­სე­ბი აქვს გა­წყვე­ტი­ლი და თა­მაშს დიდი ალ­ბა­თო­ბით ვე­ღარ გა­აგ­რძე­ლებ­სო...

"ტრავ­მამ დიდი ხნით ჩა­მო­მა­შო­რა ფეხ­ბურთს. თე­რა­პი­ას გავ­დი­ო­დი, სა­ში­ნე­ლი ტკი­ვი­ლე­ბი მქონ­და, მტერს რომ არ ვუ­სურ­ვებ, ისე­თი...“ - იხ­სე­ნებს რო­ბერ­ტო.

სი­ტუ­ა­ცი­ას ის ფაქ­ტი არ­თუ­ლებ­და, რომ რო­ბერ­ტოს მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ალერ­გია ჰქონ­და და ტკი­ვილს ვერ უყუ­ჩებ­დნენ. მა­ტილ­დას, დე­დას, უმ­ძი­მე­სი ტკი­ვი­ლის დროს ეხ­ვე­წე­ბო­და, რომ მო­ეკ­ლათ და ეს ჯო­ჯო­ხე­თი და­ეს­რუ­ლე­ბი­ნათ.

"მარ­ჯვე­ნა ფეხი იმ­დე­ნად და­პა­ტა­რავ­და, რომ ხელს ჰგავ­და. მუხ­ლი კი ისე გა­სივ­და, რომ ნესვს და­ემ­სგავ­სა. ჭრი­ლო­ბა ძა­ფით კი არა, "სკრე­პე­ბით" იყო და­მაგ­რე­ბუ­ლი. ისე მტკი­ო­და, რომ ახ­ლოს მჯდომ დე­დას ვუყ­ვი­რო­დი: "თუ ოდ­ნავ მა­ინც გიყ­ვარ­ვარ, მომ­კა­ლი - ამას ვერ გა­და­ვი­ტან“.

"ფი­ო­რენ­ტი­ნას“ რი­გებ­ში პირ­ვე­ლი სე­ზო­ნი მთლი­ა­ნად გა­მო­ტო­ვა. 1986 წლის შე­მოდ­გო­მას ნა­ნატ­რი დე­ბი­უ­ტი შედ­გა, მაგ­რამ ტრავ­მა გარ­თულ­და, ექიმ­მა თა­მა­ში აუკ­რძა­ლა. კა­რი­ე­რის დას­რუ­ლე­ბის­კენ მო­უ­წო­და, მაგ­რამ ბაჯო არ ნებ­დე­ბო­და.

"ბუ­დიზ­მი, რომ არა, მე ალ­ბათ მა­მა­სა­ვით ზე­ინ­კა­ლი ვიქ­ნე­ბო­დი, ან ბრა­კო­ნი­ე­რი გავ­ხდე­ბო­დი“, - ამ­ბობს ფეხ­ბურ­თე­ლი.

ბუ­დიზ­მამ­დე ის კა­თო­ლი­კე იყო, ისე­ვე, რო­გორც მთე­ლი მისი ოჯა­ხი. კვი­რა­ო­ბით ეკ­ლე­სი­ა­ში და­დი­ო­და, თუმ­ცა ფეხ­ბურ­თმა, დამ­ქან­ცველ­მა ვარ­ჯი­შებ­მა, თა­მა­შებ­მა და გა­დატ­ვირ­თულ­მა გრა­ფიკ­მა, რე­ლი­გია მისი ცხოვ­რე­ბი­დან გან­დევ­ნა, მაგ­რამ ტრავ­მამ ის უკან და­აბ­რუ­ნა. ორი მძი­მე ოპე­რა­ცი­ის შემ­დეგ, რო­ბერ­ტო ძა­ლი­ან ჩა­ი­კე­ტა. ერ­თა­დერ­თი, ვის­თა­ნაც მე­გობ­რობ­და, ვი­ნი­ლის გამ­ყიდ­ვე­ლი მა­უ­რი­ციო ბოლდრი­ნი იყო. მან ბიჭს უთხრა: შენ გიშ­ვე­ლის ბუდა. რო­ბერ­ტომ ბუ­და­ზე რამ­დე­ნი­მე წიგ­ნი შინ გა­ი­ყო­ლა და იმის შემ­დეგ მისი ტრანსფორ­მა­ცია და­ი­წყო. ახა­ლი რე­ლი­გი­ის დოგმებ­მა ბაჯო შე­აჩ­ვია შემ­გუ­ებ­ლო­ბას, მოთ­მი­ნე­ბას და სუ­ლის სიმ­ტკი­ცეს.

"ვარ­ჯი­შის დროს, რომ მნა­ხოთ, გა­გიკ­ვირ­დე­ბათ. ჩემი მუხ­ლი ისეთ ხმებს გა­მოს­ცემს, იფიქ­რებთ, ახლა გა­და­ტყდე­ბაო. ტკი­ვი­ლი არ­სად წა­სუ­ლა და ყო­ველ­თვის თან მახ­ლავს. ნე­ბის­მი­ე­რი ვარ­ჯი­ში შე­საძ­ლოა ბოლო აღ­მოჩ­ნდეს. როცა მე­უბ­ნე­ბი­ან, "შენ ხომ ბაჯო ხარ, შენ­თვის ყვე­ლა­ფე­რი მარ­ტი­ვია“ - ვმწარ­დე­ბი, მათ არ იცი­ან, რა გა­მო­ვი­ა­რე და რას გავ­დი­ვარ“ - იხ­სე­ნებ­და რო­ბერ­ტო.

• დი­დე­ბა.

"ფი­ო­რენ­ტი­ნა­ში“ გა­დას­ვლი­დან მხო­ლოდ მე­სა­მე სე­ზონ­ში შეძ­ლო ბა­ჯომ თა­ვი­სი უნა­რე­ბის დე­მონ­სტრი­რე­ბა. იტა­ლი­ის ჩემ­პი­ო­ნა­ტის მე­ო­რე ტური იყო, "ია­სამ­ნის­ფე­რე­ბი" არი­გო სა­კის "მი­ლანს“ ხვდე­ბოდ­ნენ. მთე­ლი თა­მა­შის გან­მავ­ლო­ბა­ში მო­ედ­ნის მე­ო­რე ნა­ხე­ვარს ორ­ჯერ გას­ცდნენ, მაგ­რამ ორი­ვე­ჯერ გოლი გა­ი­ტა­ნეს. მე­ო­რე გოლი ბა­ჯომ შე­ად­გო, მან ბურ­თი თა­ვის ნა­ხე­ვარ­ზე მი­ი­ღო, აიღო სის­წრა­ფე, მარ­ტომ წა­ი­ღო მე­კა­რის­კენ და გოლი გა­ი­ტა­ნა ზუს­ტად ზი­კოს სტილ­ში. სტა­დი­ო­ნი ფეხ­ზე წა­მო­უდ­გა, ტაშს უკ­რავ­დნენ მი­ლა­ნის ქო­მა­გე­ბიც.

ასე­თი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ას­პა­რე­ზო­ბის შემ­დეგ, ფეხ­ბურ­თე­ლი იტა­ლი­ის ეროვ­ნულ ნაკ­რებ­ში მი­იწ­ვი­ეს. ამა­სო­ბას­ში და­ო­ჯახ­და, ცო­ლად თა­ვი­სი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ან­დრე­ი­ნა მო­იყ­ვა­ნა. ქორ­წი­ნე­ბამ 15 წელს გას­ტა­ნა, არა­და, რო­გორ დი­დე­ბუ­ლად იწყე­ბო­და. ქორ­წილ­ზე ცნო­ბილ ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად, გა­მო­ცხად­დნენ "ფი­ო­რენ­ტი­ნას“ გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც შო­რი­ახ­ლო იდ­გნენ და შე­ძა­ხი­ლე­ბით ულო­ცავ­დნენ ახალ­და­ქორ­წი­ნე­ბუ­ლებს. ბა­ნე­რებ­ზე ეწე­რა: "წინ, რო­ბერ­ტო. ფლო­რენ­ცი­ას უყ­ვარ­ხარ!“ უსა­ზღვრო ბედ­ნი­ე­რე­ბის მო­მენ­ტში კი­დევ ერთი სი­ახ­ლე გახ­და ცნო­ბი­ლი - გუნ­დმა ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბა 1991 წლამ­დე გა­უ­ხან­გრძლი­ვა. ფეხ­ბურ­თელ­მა პირ­ვე­ლად, სა­კუ­თა­რი სახ­ლიც შე­ი­ძი­ნა. ბოლო სე­ზონ­ში "ია­სამ­ნის­ფე­რე­ბის" შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში 17 გოლი გა­ი­ტა­ნა და და გუნდს "უე­ფას" თა­სის ფი­ნალ­ში გას­ვლა­ში და­ეხ­მა­რა.

ახ­ლოვ­დე­ბო­და მუნ­დი­ა­ლი. მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნა­ტის და­წყე­ბამ­დე ბა­ჯოს "იუ­ვენ­ტუს­მა“ შე­თა­ვა­ზე­ბა გა­უ­კე­თა. ჯან­ნი ანი­ე­ლიმ სკა­უ­ტებს გა­ნუ­ცხა­და, რომ ნე­ბის­მი­ერ ფა­სად, ბაჯო გუნდში მო­ეყ­ვა­ნათ. რო­ბერ­ტომ შე­თა­ვა­ზე­ბა არც გა­ნი­ხი­ლა და სთხო­ვა მე­ნე­ჯერს, რომ შორს მო­ეს­რო­ლა მომ­ზა­დე­ბუ­ლი კონ­ტრაქ­ტი. ის არ აპი­რებ­და "ფი­ო­რენ­ტი­ნას“ და­ტო­ვე­ბას, რო­მელ­მაც 5 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ფეხ­ბურ­თე­ლი არც ერთხელ არ მი­ა­ტო­ვა, მი­უ­ხე­და­ვად ტრავ­მე­ბის, ოპე­რა­ცი­ე­ბი­სა და რე­ცი­დი­ვე­ბი­სა. მაგ­რამ გა­რე­მო­ე­ბა შე­იც­ვა­ლა...

"ფი­ო­რენ­ტი­ნა“ კოტ­რდე­ბო­და, გუნდს სე­რი­ო­ზუ­ლი ფი­ნან­სუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი ჰქონ­და, ხოლო "იუ­ვენ­ტუ­სის" შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა, რომ­ლის მი­ხედ­ვით ტუ­რი­ნე­ლე­ბი 12.9 მი­ლი­ონ ევ­როს იხ­დიდ­ნენ, ერ­თგვა­რი მზის სხი­ვი იყო ბნე­ლი გვი­რა­ბის შემ­დეგ. ბაჯო ისე გა­ყი­დეს, რომ ფეხ­ბურ­თელ­მა ბოლო მო­მენ­ტამ­დე არა­ფე­რი იცო­და. რო­დე­საც გა­ზე­თებ­ში და­ი­წე­რა, რომ ბაჯო "იუ­ვე­ში“ გა­და­ვი­და, ფა­ნებ­მა ქა­ლაქ­ში არე­უ­ლო­ბა მო­ა­წყეს და "ფი­ო­რენ­ტი­ნას“ შტა­ბი შტურ­მით აიღეს, პრე­ზი­დენტს და მის ოჯახს სიკ­ვდი­ლით ემუქ­რე­ბოდ­ნენ. მათ არ იცოდ­ნენ მომ­ხდა­რის შე­სა­ხებ და თა­ვად ფეხ­ბურ­თელ­საც ადა­ნა­შა­უ­ლებ­დნენ. ქუ­ჩე­ბი გა­და­კე­ტეს, ბა­ნე­რე­ბით გა­მო­ვიდ­ნენ, ცოტა ხნის წინ მათ სა­ხა­ტე ადა­მი­ანს, ლან­ძღავ­დნენ, აგი­ნებ­დნენ, ემუქ­რე­ბოდ­ნენ. სიყ­ვა­რუ­ლი ზი­ზღით შე­იც­ვა­ლა...

1990 წლის მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნა­ტი იტა­ლი­ა­ში ტარ­დე­ბო­და. ნაკ­რე­ბის სა­ვარ­ჯი­შო ბა­ზას რამ­დე­ნი­მე ათე­უ­ლი პო­ლი­ცი­ე­ლი იცავ­და. ფეხ­ბურ­თე­ლებს კი ბა­ზის და­ტო­ვე­ბა ეკ­რძა­ლე­ბო­დათ. ნამ­დვი­ლი სპორ­ტუ­ლი რე­ვო­ლუ­ცია იყო. სი­ტუ­ა­ცია იმ­დე­ნად და­ი­ძა­ბა, რომ ნაკ­რე­ბის ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბი სა­ერ­თოდ სხვა ქა­ლაქ­ში გა­და­აფ­რი­ნეს.

ზუს­ტად 1990 წლის მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე ფარ­თო აუ­დი­ტო­რი­ამ გა­იც­ნო ახალ­გაზ­რდა გე­ნი­ო­სი. გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად თავი გა­მო­ი­ჩი­ნა ჩე­ხოს­ლო­ვა­კი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ, რო­დე­სად ნა­ხე­ვა­რი მო­ე­და­ნი მარ­ტომ გა­ირ­ბი­ნა და უკვე თა­ვის სტილ­ში გა­ი­ტა­ნა გოლი. ეს გოლი იმ ჩემ­პი­ო­ნა­ტის სა­უ­კე­თე­სო გო­ლად და­სა­ხელ­და. ერთ-ერ­თმა ჟურ­ნა­ლის­ტმა მის ვარ­ცხნი­ლო­ბა­ზე გა­ა­კე­თა აქ­ცენ­ტი და ბა­ჯოს il Divin Codino - "ღვთა­ებ­რი­ვი კუდი" უწო­და.

ნა­ხე­ვარ­ფი­ნალ­ში იტა­ლია არ­გენ­ტი­ნას­თან და­მარ­ცხდა.

"იუ­ვენ­ტუს­თან“ სი­ტუ­ა­ცია რთუ­ლად იყო. მთე­ლი მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნა­ტის გან­მავ­ლო­ბა­ში ბაჯო აცხა­დებ­და, რომ "ფი­ო­რენ­ტი­ნას“ წარ­მო­ად­გენ­და და არა "იუ­ვენ­ტუსს“.

პირ­ველ პრეს­კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე "ფი­ო­რენ­ტი­ნას“ შარ­ფით გა­მოჩ­ნდა, რა­მაც ტუ­რი­ნე­ლი ფა­ნე­ბი გა­ა­ღი­ზი­ა­ნა.

თუმ­ცა ეს გან­წყო­ბა მის თა­მა­შის ხა­რისხზე უარ­ყო­ფი­თად არ აი­სა­ხა. სა­დე­ბი­უ­ტო სე­ზონ­ში მან 27 გოლი გა­ი­ტა­ნა.

1993 წლის სე­ზო­ნი მის კა­რი­ე­რა­ში ერთ-ერთი სა­უ­კე­თე­სო იყო, სას­წა­უ­ლი თა­მა­ში, ბევ­რი გო­ლე­ბი, ჩემ­პი­ონ­თა ლი­გის მო­გე­ბა და რაც მთა­ვა­რია - ოქ­როს ბურ­თი.

ტუ­რინ­ში ამ­რე­ზით მი­ღე­ბუ­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლი, მალე მათი კერ­პი გახ­და.

• ეროვ­ნუ­ლი გმი­რო­ბი­დან გა­რიყ­ვამ­დე

1994 წლის მუნ­დი­ალ­ზე იტა­ლია ფა­ვო­რი­ტის სტა­ტუ­სით გა­ემ­გზავ­რა. შე­მად­გენ­ლო­ბა სავ­სე იყო ვარ­სკვლა­ვე­ბით. ბაჯო კი იტა­ლი­ის ოქრო, ერის სახე და ღირ­სე­ბა იყო. რაც არ უნდა გე­კი­თხათ იტა­ლი­ე­ლე­ბის­თვის, გპა­სუ­ხობ­დნენ: "ჩვენ სა­მა­გი­ე­როდ ბაჯო გვყავს“.

იტა­ლი­ე­ლე­ბი ფი­ნალ­ში გა­ვიდ­ნენ, სა­დაც უძ­ლი­ე­რე­სი ბრა­ზი­ლია ელო­დე­ბო­დათ. არა­ვის ეჭვი არ ეპა­რე­ბო­და, რომ გა­მარ­ჯვე­ბა ევ­რო­პე­ლებს დარ­ჩე­ბო­დათ, მათ ხომ ბაჯო ჰყავ­დათ...

მას მცი­რე ტრავ­მა აწუ­ხებ­და, ფი­ნა­ლის დღეს, დი­ლით ვარ­ჯიშ­ზეც არ გა­მო­ცხად­და.

"მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნა­ტის ფი­ნალ­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, ფე­ხიც რომ მო­ეჭ­რათ, მა­ინც ვი­თა­მა­შებ­დი", - უთხრა მის ბი­ოგ­რაფს ენ­რი­კო მატ­ტე­ზი­ნის.

აშშ-ის იმ­ჟა­მინ­დელ­მა პირ­ველ­მა ლე­დიმ ჰი­ლა­რი კლინ­ტონ­მა "დიდი რვი­ა­ნის“ შეხ­ვედ­რა­ზე გა­ნა­ცხა­და: "ვა­ღი­ა­რებ, ბაჯო - ჩემი საყ­ვა­რე­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლია“.

იტა­ლი­ის ნაკ­რებ­ში სი­ტუ­ა­ცია არე­უ­ლი იყო. ფა­ნებ­მა ბაჯო იმ­დე­ნად გა­აღ­მერ­თეს, რომ, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად, ყვე­ლა მიღ­წე­ვას მას აწერ­დნენ. მატ­ჩის წინ ფეხ­ბურ­თე­ლებ­მა ბა­ჯოს ამ­პარ­ტავ­ნო­ბა­ზე ისა­უბ­რეს და მო­ე­დან­ზე ცუდი გან­წყო­ბით გა­ვიდ­ნენ.

იმ თა­მაშ­ში გოლი არ გა­ვი­და. გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი პე­ნალ­ტე­ბის სე­რი­ას უნდა გა­მო­ევ­ლი­ნა. ცხოვ­რე­ბა­ში პე­ნალ­ტი­დან ბურ­თი კა­რის­თვის არას­დროს აუ­ცი­ლე­ბია. მისი დარ­ტყმუ­ლი მო­უ­გე­რი­ე­ბია მე­კა­რეს, ძელს, მაგ­რამ აც­დე­ნა? - არას­დროს. ბა­ჯოს გა­მორ­ბე­ნი, დარ­ტყმა და ბურ­თი შორს მიფ­რი­ნავს, ხა­რი­ხა­საც ას­ცდა და სა­დღაც გა­და­ვარ­და. იტა­ლი­ამ ფი­ნა­ლი წა­ა­გო.

პირ­ვე­ლი პე­ნალ­ტი ფრან­კო ბა­რე­ზი­მაც ვერ გა­ი­ტა­ნა, მაგ­რამ მან თა­ნა­გუნ­დე­ლებს ბო­დი­ში მო­უ­ხა­და, ყვე­ლა პი­ცა­ზე და­პა­ტი­ჟა და აპა­ტი­ეს. რო­ბერ­ტო ბა­ჯოს არა­ვის­თან უსა­უბ­რია, ოთახ­ში შე­ი­კე­ტა და კარ­გა ხანს გა­რეთ არ გა­მო­სუ­ლა. ამ დარ­ტყმას სიზ­მარ­ში ხში­რად ხე­დავ­და...

შემ­დეგ იყო "იუ­ვენ­ტუს­ში“ ახა­ლი სე­ზო­ნი, ტრავ­მა, დელ პი­ე­როს გა­მო­ჩე­ნა, ასა­კი, ისევ ტრავ­მა და მო­შუ­შე­ბა... ახალ­გაზ­რდა დელ პი­ე­რო შე­დე­გი­ა­ნო­ბა­ში არ ჩა­მორ­ჩე­ბო­და ბა­ჯოს, გუნ­დმა მას­ზე აქ­ცენ­ტის გა­კე­თე­ბა გა­და­წყვი­ტა. ამას და­ე­მა­ტა ანი­ე­ლის­თან და­ძა­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა, რა­მაც ფეხ­ბურ­თე­ლი მი­იყ­ვა­ნა გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბამ­დე, რომ კლუ­ბი უნდა და­ე­ტო­ვე­ბი­ნა.

შემ­დეგ წლებ­ში ლე­გენ­და­რუ­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლი თა­მა­შობ­და "მი­ლან­ში“, "ბო­ლო­ნი­ა­ში“, შემ­დეგ დად­გა მისი რე­ნე­სან­სი და გა­და­ვი­და "ინ­ტერ­ში“, ბო­ლოს კი "ბრე­ში­ა­ში".

რა თქმა უნდა, იმ პე­რი­ო­დის ასე ერთ აბ­ზაც­ში ჩა­წე­რა შე­უძ­ლე­ბე­ლია, თუმ­ცა მო­დით, იქ გავ­ჩერ­დეთ, სა­დაც ბაჯო დი­დე­ბის ზე­ნი­ტში იყო და იმ წლებს სხვა დროს და­ვუბ­რუნ­დეთ.

სა­ფეხ­ბურ­თო კა­რი­ე­რის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ, რო­ბერ­ტომ ძა­ლე­ბი იტა­ლი­ის ფე­დე­რა­ცი­ის ტექ­ნი­კუ­რი დი­რექ­ტო­რის პო­ზი­ცი­ა­ზე სცა­და. მის მო­ვა­ლე­ო­ბა­ში შე­დი­ო­და ახალ­გაზ­რდა ტა­ნალ­ტე­ბის ძი­ე­ბა, თუმ­ცა მალე მო­წყინ­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით სამ­წვრთნე­ლო ლი­ცენ­ზია მო­ი­პო­ვა, მაგ­რამ მწვრთნე­ლი მა­ინც არ გახ­და. მე­ტიც, ეზო­ში ბავ­შვებ­საც უარს ეუბ­ნე­ბო­და ცოტა ხნით მათ­თან თა­მაშ­ზე. სო­ცი­ა­ლურ ქსე­ლებ­შიც არ გაბრ­წყინ­და. თით­ქოს ყვე­ლა­ფერს ჩა­მო­შორ­და და გა­ი­რი­ყა. ამ­ჟა­მად სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით გა­ე­როს ელ­ჩია.

ბაჯო დე­და­მი­წის გარ­შე­მო მოგ­ზა­უ­რობს და სტი­ქი­უ­რი უბე­დუ­რე­ბე­ბით და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლებს ეხ­მა­რე­ბა. ამ ცოტა ხნის წინ მას იტა­ლი­ის რეს­პუბ­ლი­კის წი­ნა­შე დამ­სა­ხუ­რე­ბის­თვის ორ­დე­ნი გა­დას­ცეს. ცე­რე­მო­ნი­ა­ზე რო­ბერ­ტო მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­და...

მან აღი­ა­რა, რომ ფეხ­ბურთს დიდი ხა­ნია აღარ უყუ­რებს, არ იცის თა­ნა­მედ­რო­ვე ვარ­სკვლა­ვე­ბი. მისი ფი­ლო­სო­ფია და ბუ­დიზ­მზე მი­ჯაჭ­ვუ­ლო­ბა "ღვთა­ებ­რივ კუდს" ას­წავ­ლის, რომ წარ­სუ­ლით არ უნდა იცხოვ­როს...

• ავ­ტო­რი: ანრი კურ­ტა­ნი­ძე