მსოფლიო
სამართალი

17

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

შაბათი, მთვარის მეოცე დღე დაიწყება 02:13-ზე, მთვარე თხის რქაშია არ წამოიწყოთ ახალი საქმეები. ყოველდღიური საქმეებით შემოიფარგლეთ. ნუ მიიღებთ მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებებს. ვაჭრობისთვის არახელსაყრელი დღეა. მოერიდეთ საქმეების, ურთიერთობების გარჩევას. აკონტროლეთ ემოციები. კარგი დღეა შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. ცოდნის მისაღებად, გამოცდის ჩასაბარებლად. ცუდი დღეა საქმიანობის, სამსახურის შესაცვლელად. უფროსთან ურთიერთობა კარგს არაფერს მოგიტანთ. გახსოვდეთ, რომ ამ დღეს ადამიანები უფრო მეტ დაპირებას იძლევიან, ვიდრე სინამდვილეში გაგიკეთებენ. მეტად დაისვენეთ, ივარჯიშეთ, მაგრამ მკვეთრ ილეთებს მოერიდეთ. შეასრულეთ საოჯახო საქმეები. ქორწინება და ნიშნობა სხვა დღისთვის გადადეთ.
საზოგადოება
სპორტი
კულტურა/შოუბიზნესი
კონფლიქტები
Faceამბები
მოზაიკა
მეცნიერება
წიგნები
სამხედრო
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ჩამომაცილეს ყველა საინფორმაციო საშუალებას, აკრძალული მაქვს რუსეთში სოლო კონცერტების გამართვა... ჩემი სინდისი სუფთაა..." - რას ამბობს ვალერი მელაძე ომსა და რუსეთში არსებულ ვითარებაზე (ექსკლუზივი)
"ჩამომაცილეს ყველა საინფორმაციო საშუალებას, აკრძალული მაქვს რუსეთში სოლო კონცერტების გამართვა... ჩემი სინდისი სუფთაა..." - რას ამბობს ვალერი მელაძე ომსა და რუსეთში არსებულ ვითარებაზე (ექსკლუზივი)

რე­ჟი­სო­რი გი­ორ­გი კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლი ნო­დარ დუმ­ბა­ძის სამი მო­თხრო­ბის მი­ხედ­ვით იღებს ფილ­მს "ჩვენ ვხე­დავთ მზეს“, გა­და­ღე­ბე­ბი 8 თვეა მიმ­დი­ნა­რე­ობს. რო­გორც რე­ჟი­სო­რი ამ­ბობს, თვე­ნა­ხე­ვარ­ში ყვე­ლა­ფე­რი უნდა დას­რულ­დეს. ფილ­მის პრო­დი­უ­სე­რი რუ­სეთ­ში მოღ­ვა­წე ქარ­თვე­ლი მომ­ღე­რა­ლი ვა­ლე­რი მე­ლა­ძეა.

ambebi.ge მომ­ღე­რალს და­უ­კავ­შირ­და და მას­თან ინ­ტერ­ვიუ ექ­სკლუ­ზი­უ­რად ჩა­წე­რა.

- ბა­ტო­ნო ვა­ლე­რი, რო­გორც გა­ირ­კვა, იმ ფილ­მის პრო­დი­უ­სე­რი ხართ, რო­მელ­საც რე­ჟი­სო­რი გი­ორ­გი კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლი იღებს. სი­ა­მოვ­ნე­ბით და­თან­ხმდით ამ შე­მო­თა­ვა­ზე­ბას?

- კი, ასეა, მაგ­რამ მის ში­ნა­არ­სობ­რივ მხა­რეს ძა­ლი­ან არ ჩავღრმა­ვე­ბი­ვარ, გი­ორ­გის ვენ­დო­ბი, ვიცი, რომ ყვე­ლა­ფერს გუ­ლით და სუ­ლით გა­ა­კე­თებს... ამი­ტომ, ყვე­ლა­ნა­ი­რად, რო­გორც შევ­ძე­ლი, მი­ვეხ­მა­რე.

გი­ორ­გი კი­კა­ლე­იშ­ვილ­თან ერ­თად

- კონ­კრე­ტუ­ლად დახ­მა­რე­ბა რაში გა­მო­ი­ხა­ტა?

- ეს იყო მო­რა­ლუ­რი მხარ­და­ჭე­რა და ასე­ვე გარ­კვე­ულ­წი­ლად მა­ტე­რი­ა­ლუ­რიც... დღეს სწო­რე­დაც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია მი­ვუბ­რუნ­დეთ ისეთ ავ­ტორს, რო­გო­რიც ნო­დარ დუმ­ბა­ძეა. რთუ­ლი და უც­ნა­უ­რი დროა, როცა ადა­მი­ა­ნე­ბი თავს ყვე­ლაფ­რის უფ­ლე­ბას აძ­ლე­ვენ. ისე­თი დროა, როცა ამა თუ იმ საქ­ცი­ელს ახ­სნა არ აქვს. ამა­სო­ბა­ში ვკარ­გავთ სწორ ორი­ენ­ტი­რებს, ანუ იმას, სწო­რად რო­გორ ვი­ცხოვ­როთ. ბევ­რი სა­კუ­თა­რი ქმე­დე­ბის გა­მარ­თლე­ბას ცდი­ლობს, რაც ცუ­დია. ნო­დარ დუმ­ბა­ძის ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი უბ­რა­ლო ადა­მი­ა­ნებ­ზე მოგ­ვი­თხრობს. მათ სწორ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბებ­ზე, სწორ პო­ზი­ცი­ებ­ზე, ადა­მი­ა­ნებს შო­რის პა­ტი­ვის­ცე­მა­ზე, ეს მარ­ტი­ვი და უბ­რა­ლო ამ­ბე­ბი ყვე­ლას­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ეს ყვე­ლა­ფე­რი არ უნდა დაგ­ვა­ვი­წყდეს და ცხოვ­რე­ბა ასე უნდა შევ­ძლოთ. ვი­ღა­ცე­ბი კი­დეც მიყ­ვე­ბი­ან ამ წე­სებს, მო­რა­ლურ პრინ­ცი­პებს, ფა­სე­უ­ლო­ბებს, მაგ­რამ ბევ­რი მხო­ლოდ დღე­ვან­დე­ლი დღით ცხოვ­რობს. მათი პო­ზი­ცი­აა - დღეს შე­მიძ­ლია რო­გორც მინ­და, ისე მო­ვიქ­ცე, მაგ­რამ მერე გა­მო­ვას­წო­რო. არა, ასე არ გა­მო­ვა! ადა­მი­ა­ნი ყო­ველ­თვის, ყო­ველ წუთს, დღე ისე უნდა ცხოვ­რობ­დეს, რომ არ და­კარ­გოს მო­რა­ლუ­რი პრინ­ცი­პე­ბი. ნო­დარ დუმ­ბა­ძის ყვე­ლა ნა­წარ­მო­ე­ბი ამას გვას­წავ­ლის.

- რას ელით ამ ფილ­მის­გან - გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფი და­სა­ხულ მი­ზანს შე­ას­რუ­ლებს?

- ბევ­რი რამ იმა­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, რო­მელ სივ­რცე­ში იქ­ნე­ბა ის წარ­მოდ­გე­ნი­ლი... ამ რთულ პე­რი­ოდ­ში ბევ­რი მოგ­ზა­უ­რო­ბა მი­წევს, მათ შო­რის, პოსტსაბ­ჭო­თა ქვეყ­ნებ­შიც. დღე­ვან­დლამ­დე ქარ­თვე­ლებ­თან - ჩვენ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა პო­ზი­ტი­უ­რია, ისე­თი კე­თილ­გან­წყო­ბი­ლე­ბი არი­ან, რო­გორც ახ­ლო­ბე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი. ვფიქ­რობ, რომ ეს ფილ­მი ყვე­ლას მიწ­ვდე­ბა და გა­აღ­ვი­ძებს ისევ სიყ­ვა­რულს, სი­კე­თეს და იმ­პულსს მის­ცემს კე­თილ­გან­წყო­ბილ ურ­თი­ერ­თო­ბებს. ეს ჩვენ, ქარ­თვე­ლებ­საც დიდ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას გვა­ნი­ჭებს, რად­გა­ნაც უნდა შე­ვე­სა­ბა­მე­ბო­დეთ ამ სუ­რათს, ამ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას...

- პრე­მი­ე­რა­ზე იქ­ნე­ბით?

- დიდი შან­სია (50%-ზე მეტი) ჩა­მო­ვი­დე. სურ­ვი­ლიც მაქვს და ვეც­დე­ბი.

- ადა­მი­ა­ნურ ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ზე ვსა­უბ­რობთ და შე­უძ­ლე­ბე­ლია, რუ­სეთ-უკ­რა­ი­ნის ომს არ შე­ვე­ხოთ. რაც დღეს უკ­რა­ი­ნა­ში ხდე­ბა, თქვენ­ზე ემო­ცი­უ­რად რა გავ­ლე­ნას ახ­დენს?

- ეს უბე­დუ­რე­ბაა, რო­მე­ლიც ჩვენ ყვე­ლას ერ­თად დაგ­ვე­მარ­თა. ეს მა­შინ­ვე ვთქვი, როცა ომი და­ი­წყო და ახ­ლაც იმა­ვეს გა­ვი­მე­ო­რებ. ის­ტო­რი­უ­ლად არა­ფე­რი მსგავ­სი არ ყო­ფი­ლა და სამ­წუ­ხა­როდ, ახლა ასე­თი სა­ში­ნე­ლე­ბა მოხ­და. ამ ყვე­ლა­ფერს დიდი ის­ტო­რი­უ­ლი შე­დე­გე­ბი ექ­ნე­ბა არა მხო­ლოდ პო­ლი­ტი­კურ ჭრილ­ში, არა­მედ ადა­მი­ა­ნუ­რი თვალ­საზ­რი­სი­თაც. პო­ლი­ტი­კას უნდა შე­ეძ­ლოს, რომ სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი და ადა­მი­ა­ნუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი ერ­თმა­ნეთს შე­უ­სა­ბა­მოს. აქამ­დე ყვე­ლა­ფე­რი სხვა­ნა­ი­რად იყო, ახლა რაც ხდე­ბა, ეს სა­ოც­რე­ბაა, ეს ცვლის მთელ მსოფ­ლი­ოს...

- გაქვთ თქვენს უკ­რა­ი­ნელ კო­ლე­გებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა, თუ ომის შემ­დეგ თქვენ შო­რის ყვე­ლა­ნა­ი­რი კონ­ტაქ­ტი გა­წყდა?

- უმე­ტე­სად ჩემს მე­გობ­რებ­თან ვურ­თი­ერ­თობ, ვის­თან ერ­თა­დაც უკ­რა­ი­ნა­ში ინ­სტი­ტუ­ტში ვსწავ­ლობ­დი. გემთმშე­ნებ­ლო­ბის ინ­სტი­ტუ­ტი და­ვამ­თავ­რე და შემ­დეგ ას­პი­რან­ტუ­რაც. ჩემი მე­გობ­რე­ბი შოკ­ში არი­ან, ასეთ ამ­ბავს არა­ვინ ელო­და, მაგ­რამ ადრე თუ გვი­ან ჩვენ მა­ინც გვექ­ნე­ბა ისევ ძვე­ლე­ბუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა. ახლა მხო­ლოდ არ­ტის­ტებ­ზე, ცნო­ბილ ადა­მი­ა­ნებ­ზე ყვე­ლაფ­რის გა­დაბ­რა­ლე­ბა არას­წო­რია. უად­გი­ლოა აქ­ცენ­ტე­ბის გა­და­ტა­ნა იმ ხალ­ხზე, ვი­საც ამ თე­მა­ზე არა­ნა­ი­რი გავ­ლე­ნა არ აქვს. ხომ ვამ­ბობ, ისე­თი დროა, ნე­ბის­მი­ერ­მა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის საყ­ვა­რელ­მა, ძვირ­ფას­მა ადა­მი­ან­მა რაც არ უნდა თქვას, მარ­ტი­ვად შე­უძ­ლი­ათ მისი "გა­შა­ვე­ბა", დას­ვრა. ამა­ზე მა­სობ­რი­ვი ინ­ფორ­მა­ცი­ის სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი მუ­შა­ო­ბენ. რაც არ უნდა თქვას ადა­მი­ან­მა, ის გა­დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი ფორ­მით შე­იძ­ლე­ბა იქ­ნას მო­წო­დე­ბუ­ლი.

- მეშ­ვი­დე თვეა, ომი მი­დის. რო­გორ ცხოვ­რობს რუ­სე­თი, რო­გორ არი­ან ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნე­ბი, მო­სახ­ლე­ო­ბა, რას ფიქ­რო­ბენ და ერ­თმა­ნეთ­ში რაზე ლა­პა­რა­კო­ბენ?

- ადა­მი­ა­ნე­ბის გარ­კვე­ულ ჯგუფს დამ­ცა­ვი რე­აქ­ცია ერ­თვე­ბა. ბევ­რიც თით­ქოს ვერც ამ­ჩნევს, რაც ხდე­ბა ჩვენს თავს. თავი ისე მო­აქვთ, თით­ქოს ეს მათ არ ეხე­ბათ. ალ­ბათ ფიქ­რო­ბენ, რომ უკ­რა­ი­ნა­ში არ ჰყავთ ნაც­ნო­ბე­ბი, მე­გობ­რე­ბი, ნა­თე­სა­ვე­ბი... და თუ აღელ­ვებთ, ურ­ჩევ­ნი­ათ პი­რად პრობ­ლე­მებ­ზე უფრო იფიქ­რონ, ყუ­რა­დღე­ბა ამა­ზე გა­და­ი­ტა­ნონ.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, რამ­დე­ნი პრო­ცენ­ტია ქვე­ყა­ნა­ში ასე­თი მო­სახ­ლე­ო­ბის?

- ამის გან­სჯა, სი­მარ­თლე რომ გი­თხრათ, არ შე­მიძ­ლია, ბევ­რს ამ თე­მა­ზე არ სურს ლა­პა­რა­კი და არც ლა­პა­რა­კობს...

- მას მერე, რაც ომ­თან და­კავ­ში­რე­ბით თქვე­ნი პო­ზი­ცია და­ა­ფიქ­სი­რეთ, ცნო­ბი­ლი გახ­და, რომ რუ­სეთ­ში თქვე­ნი შე­ვიწ­რო­ე­ბა და­ი­წყო...

- კი, მე მოვ­ხვდი შავ სი­ა­ში... ჩა­მო­მა­ცი­ლეს ყვე­ლა სა­ინ­ფორ­მა­ციო სა­შუ­ა­ლე­ბას - რა­დი­ო­ებს, ტე­ლე­ვი­ზი­ებს, პრე­სას. აკ­რძა­ლუ­ლი მაქვს რუ­სეთ­ში სოლო კონ­ცერ­ტე­ბის გა­მარ­თვა.

- და რას გრძნობთ ამ დროს?

- მე მშვი­დად ვარ. ჩემი სინ­დი­სი სუფ­თაა... მი­მაჩ­ნია, რომ ეს მათი მხრი­დან არ არის სწო­რი საქ­ცი­ე­ლი. ჩემი კონ­ცერ­ტე­ბი ხომ სიყ­ვა­რულ­ზეა. ის არას­დროს შე­ე­ხე­ბა პო­ლი­ტი­კას - ეს ჩემ­თვის პრინ­ცი­პუ­ლი სა­კი­თხია. ისი­ნი ამით მხო­ლოდ მე კი არ მიკ­რძა­ლა­ვენ მსმე­ნელ­თან და მა­ყუ­რე­ბელ­თან შეხ­ვედ­რას, მა­ყუ­რე­ბელ­საც უკ­რძა­ლა­ვენ მო­უს­მი­ნოს ჩემს მუ­სი­კას. თუმ­ცა არი­ან სხვა არ­ტის­ტე­ბი, რომ­ლე­ბიც მღე­რი­ან და დაე, იმ­ღე­რონ.

- რას ამ­ბო­ბენ თქვე­ნი მსმე­ნე­ლე­ბი, გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბი?

- ახლა სოცქსე­ლე­ბის დროა... არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ამის გამო აღელ­ვე­ბუ­ლე­ბი არი­ან და ემო­ცი­ებს სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გა­მო­ხა­ტა­ვენ. თუმ­ცა არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ასე­ვე წე­რენ იმას, რომ თით­ქოს მე გამ­ყიდ­ვე­ლი ვარ! არა­ვინ და არა­ფე­რი გა­მი­ყი­დია. მაგ­რამ ახლა სუ­ბი­ექ­ტუ­რი დროა, რთუ­ლია ობი­ექ­ტუ­რი გან­სჯა.

- რა იქ­ნე­ბა შემ­დეგ­ში? რო­დის დამ­თავ­რდე­ბა ომი? რო­გორ იქ­ნე­ბა მო­მა­ვალ­ში ყვე­ლა­ფე­რი?

- ჩემი სურ­ვი­ლია, სი­ტყვა კონ­ფლიქ­ტი სა­ერ­თოდ არ არ­სე­ბობ­დეს... სა­ერ­თოდ, ნე­ბის­მი­ე­რი კონ­ფლიქ­ტი ადრე თუ გვი­ან მთავ­რდე­ბა და მერე უკვე შე­მოქ­მე­დი ადა­მი­ა­ნე­ბის საქ­მეა, რომ გა­ცი­ე­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი ქვეყ­ნებს შო­რის და­ათ­ბოს. რო­გორც ამ­ბო­ბენ, მხო­ლოდ სი­ლა­მა­ზე, სიყ­ვა­რუ­ლი გა­და­არ­ჩენს სამ­ყა­როს. ასე რომ, ვფიქ­რობ, რა­ღაც მო­მენ­ტში შე­მოქ­მე­დი ადა­მი­ა­ნე­ბი აი­ღე­ბენ ისევ ხელ­ში ინი­ცი­ა­ტი­ვას, ყვე­ლა­ფე­რი და­ა­ლა­გონ.

- რო­დის? - ამა­ზე პა­სუ­ხი არ გაქვთ?

- ბევრ ანა­ლი­ტი­კურ სტა­ტი­ას ვკი­თხუ­ლობ, ვი­ღა­ცე­ბის აზ­რით, ომი დიდ­ხანს გაგ­რძელ­დე­ბა, ვი­ღა­ცე­ბის აზ­რით, სწრა­ფად დას­რულ­დე­ბა. სა­ერ­თოდ, ანა­ლი­ტი­კო­სე­ბის აზრი არას­დროს ემ­თხვე­ო­და რე­ა­ლო­ბას...

- რას ეტყო­დით ჩვენს მკი­თხველს?

- სა­ი­და­ნაც და­ვი­წყეთ სა­უ­ბა­რი, იქი­დან გა­ვაგ­რძე­ლებ. მკი­თხველს ვუ­სურ­ვებ ნო­დარ დუმ­ბა­ძის პერ­სო­ნა­ჟე­ბის პო­ზი­ტი­უ­რი გრძნო­ბე­ბით ცხოვ­რე­ბას. ისეთ სიყ­ვა­რულს, სი­კე­თეს,

მკითხველის კომენტარები / 31 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
Qeto
28

თავპირიც გიმტვრევია.... ვინც დადის ამის კონცერტზე და ისე უსმენს , ერთი იმის ტვინში ჩამახედა! გოიმობის და პროვინციალიზმის აღლუმი.....

გერმანე
25

რაზეც ზიხარ, ის ტოტი არ უნდა მოჭრა, თორემ ჩამოვარდები.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
"დინამო არენაზე“ "ბარსელონას“ ლეგენდარული ფეხბურთელის, რონალდინიოს გულშემატკივარი შეიჭრა
ავტორი:

"ჩამომაცილეს ყველა საინფორმაციო საშუალებას, აკრძალული მაქვს რუსეთში სოლო კონცერტების გამართვა... ჩემი სინდისი სუფთაა..." - რას ამბობს ვალერი მელაძე ომსა და რუსეთში არსებულ ვითარებაზე (ექსკლუზივი)

"ჩამომაცილეს ყველა საინფორმაციო საშუალებას, აკრძალული მაქვს რუსეთში სოლო კონცერტების გამართვა... ჩემი სინდისი სუფთაა..." - რას ამბობს ვალერი მელაძე ომსა და რუსეთში არსებულ ვითარებაზე (ექსკლუზივი)

რეჟისორი გიორგი კიკალეიშვილი ნოდარ დუმბაძის სამი მოთხრობის მიხედვით იღებს ფილმს "ჩვენ ვხედავთ მზეს“, გადაღებები 8 თვეა მიმდინარეობს. როგორც რეჟისორი ამბობს, თვენახევარში ყველაფერი უნდა დასრულდეს. ფილმის პროდიუსერი რუსეთში მოღვაწე ქართველი მომღერალი ვალერი მელაძეა.

ambebi.ge მომღერალს დაუკავშირდა და მასთან ინტერვიუ ექსკლუზიურად ჩაწერა.

- ბატონო ვალერი, როგორც გაირკვა, იმ ფილმის პროდიუსერი ხართ, რომელსაც რეჟისორი გიორგი კიკალეიშვილი იღებს. სიამოვნებით დათანხმდით ამ შემოთავაზებას?

- კი, ასეა, მაგრამ მის შინაარსობრივ მხარეს ძალიან არ ჩავღრმავებივარ, გიორგის ვენდობი, ვიცი, რომ ყველაფერს გულით და სულით გააკეთებს... ამიტომ, ყველანაირად, როგორც შევძელი, მივეხმარე.

გიორგი კიკალეიშვილთან ერთად

- კონკრეტულად დახმარება რაში გამოიხატა?

- ეს იყო მორალური მხარდაჭერა და ასევე გარკვეულწილად მატერიალურიც... დღეს სწორედაც აუცილებელია მივუბრუნდეთ ისეთ ავტორს, როგორიც ნოდარ დუმბაძეა. რთული და უცნაური დროა, როცა ადამიანები თავს ყველაფრის უფლებას აძლევენ. ისეთი დროა, როცა ამა თუ იმ საქციელს ახსნა არ აქვს. ამასობაში ვკარგავთ სწორ ორიენტირებს, ანუ იმას, სწორად როგორ ვიცხოვროთ. ბევრი საკუთარი ქმედების გამართლებას ცდილობს, რაც ცუდია. ნოდარ დუმბაძის ნაწარმოებები უბრალო ადამიანებზე მოგვითხრობს. მათ სწორ დამოკიდებულებებზე, სწორ პოზიციებზე, ადამიანებს შორის პატივისცემაზე, ეს მარტივი და უბრალო ამბები ყველასთვის მნიშვნელოვანია. ეს ყველაფერი არ უნდა დაგვავიწყდეს და ცხოვრება ასე უნდა შევძლოთ. ვიღაცები კიდეც მიყვებიან ამ წესებს, მორალურ პრინციპებს, ფასეულობებს, მაგრამ ბევრი მხოლოდ დღევანდელი დღით ცხოვრობს. მათი პოზიციაა - დღეს შემიძლია როგორც მინდა, ისე მოვიქცე, მაგრამ მერე გამოვასწორო. არა, ასე არ გამოვა! ადამიანი ყოველთვის, ყოველ წუთს, დღე ისე უნდა ცხოვრობდეს, რომ არ დაკარგოს მორალური პრინციპები. ნოდარ დუმბაძის ყველა ნაწარმოები ამას გვასწავლის.

- რას ელით ამ ფილმისგან - გადამღები ჯგუფი დასახულ მიზანს შეასრულებს?

- ბევრი რამ იმაზეა დამოკიდებული, რომელ სივრცეში იქნება ის წარმოდგენილი... ამ რთულ პერიოდში ბევრი მოგზაურობა მიწევს, მათ შორის, პოსტსაბჭოთა ქვეყნებშიც. დღევანდლამდე ქართველებთან - ჩვენთან ურთიერთობა პოზიტიურია, ისეთი კეთილგანწყობილები არიან, როგორც ახლობელი ადამიანები. ვფიქრობ, რომ ეს ფილმი ყველას მიწვდება და გააღვიძებს ისევ სიყვარულს, სიკეთეს და იმპულსს მისცემს კეთილგანწყობილ ურთიერთობებს. ეს ჩვენ, ქართველებსაც დიდ პასუხისმგებლობას გვანიჭებს, რადგანაც უნდა შევესაბამებოდეთ ამ სურათს, ამ დამოკიდებულებას...

- პრემიერაზე იქნებით?

- დიდი შანსია (50%-ზე მეტი) ჩამოვიდე. სურვილიც მაქვს და ვეცდები.

- ადამიანურ ურთიერთობებზე ვსაუბრობთ და შეუძლებელია, რუსეთ-უკრაინის ომს არ შევეხოთ. რაც დღეს უკრაინაში ხდება, თქვენზე ემოციურად რა გავლენას ახდენს?

- ეს უბედურებაა, რომელიც ჩვენ ყველას ერთად დაგვემართა. ეს მაშინვე ვთქვი, როცა ომი დაიწყო და ახლაც იმავეს გავიმეორებ. ისტორიულად არაფერი მსგავსი არ ყოფილა და სამწუხაროდ, ახლა ასეთი საშინელება მოხდა. ამ ყველაფერს დიდი ისტორიული შედეგები ექნება არა მხოლოდ პოლიტიკურ ჭრილში, არამედ ადამიანური თვალსაზრისითაც. პოლიტიკას უნდა შეეძლოს, რომ სახელმწიფოებრივი და ადამიანური ურთიერთობები ერთმანეთს შეუსაბამოს. აქამდე ყველაფერი სხვანაირად იყო, ახლა რაც ხდება, ეს საოცრებაა, ეს ცვლის მთელ მსოფლიოს...

- გაქვთ თქვენს უკრაინელ კოლეგებთან ურთიერთობა, თუ ომის შემდეგ თქვენ შორის ყველანაირი კონტაქტი გაწყდა?

- უმეტესად ჩემს მეგობრებთან ვურთიერთობ, ვისთან ერთადაც უკრაინაში ინსტიტუტში ვსწავლობდი. გემთმშენებლობის ინსტიტუტი დავამთავრე და შემდეგ ასპირანტურაც. ჩემი მეგობრები შოკში არიან, ასეთ ამბავს არავინ ელოდა, მაგრამ ადრე თუ გვიან ჩვენ მაინც გვექნება ისევ ძველებური ურთიერთობა. ახლა მხოლოდ არტისტებზე, ცნობილ ადამიანებზე ყველაფრის გადაბრალება არასწორია. უადგილოა აქცენტების გადატანა იმ ხალხზე, ვისაც ამ თემაზე არანაირი გავლენა არ აქვს. ხომ ვამბობ, ისეთი დროა, ნებისმიერმა საზოგადოებისთვის საყვარელმა, ძვირფასმა ადამიანმა რაც არ უნდა თქვას, მარტივად შეუძლიათ მისი "გაშავება", დასვრა. ამაზე მასობრივი ინფორმაციის საშუალებები მუშაობენ. რაც არ უნდა თქვას ადამიანმა, ის გადაბრუნებული ფორმით შეიძლება იქნას მოწოდებული.

- მეშვიდე თვეა, ომი მიდის. როგორ ცხოვრობს რუსეთი, როგორ არიან ჩვეულებრივი ადამიანები, მოსახლეობა, რას ფიქრობენ და ერთმანეთში რაზე ლაპარაკობენ?

- ადამიანების გარკვეულ ჯგუფს დამცავი რეაქცია ერთვება. ბევრიც თითქოს ვერც ამჩნევს, რაც ხდება ჩვენს თავს. თავი ისე მოაქვთ, თითქოს ეს მათ არ ეხებათ. ალბათ ფიქრობენ, რომ უკრაინაში არ ჰყავთ ნაცნობები, მეგობრები, ნათესავები... და თუ აღელვებთ, ურჩევნიათ პირად პრობლემებზე უფრო იფიქრონ, ყურადღება ამაზე გადაიტანონ.

- როგორ ფიქრობთ, რამდენი პროცენტია ქვეყანაში ასეთი მოსახლეობის?

- ამის განსჯა, სიმართლე რომ გითხრათ, არ შემიძლია, ბევრს ამ თემაზე არ სურს ლაპარაკი და არც ლაპარაკობს...

- მას მერე, რაც ომთან დაკავშირებით თქვენი პოზიცია დააფიქსირეთ, ცნობილი გახდა, რომ რუსეთში თქვენი შევიწროება დაიწყო...

- კი, მე მოვხვდი შავ სიაში... ჩამომაცილეს ყველა საინფორმაციო საშუალებას - რადიოებს, ტელევიზიებს, პრესას. აკრძალული მაქვს რუსეთში სოლო კონცერტების გამართვა.

- და რას გრძნობთ ამ დროს?

- მე მშვიდად ვარ. ჩემი სინდისი სუფთაა... მიმაჩნია, რომ ეს მათი მხრიდან არ არის სწორი საქციელი. ჩემი კონცერტები ხომ სიყვარულზეა. ის არასდროს შეეხება პოლიტიკას - ეს ჩემთვის პრინციპული საკითხია. ისინი ამით მხოლოდ მე კი არ მიკრძალავენ მსმენელთან და მაყურებელთან შეხვედრას, მაყურებელსაც უკრძალავენ მოუსმინოს ჩემს მუსიკას. თუმცა არიან სხვა არტისტები, რომლებიც მღერიან და დაე, იმღერონ.

- რას ამბობენ თქვენი მსმენელები, გულშემატკივრები?

- ახლა სოცქსელების დროა... არიან ადამიანები, რომლებიც ამის გამო აღელვებულები არიან და ემოციებს სოციალურ ქსელში გამოხატავენ. თუმცა არიან ადამიანები, რომლებიც ასევე წერენ იმას, რომ თითქოს მე გამყიდველი ვარ! არავინ და არაფერი გამიყიდია. მაგრამ ახლა სუბიექტური დროა, რთულია ობიექტური განსჯა.

- რა იქნება შემდეგში? როდის დამთავრდება ომი? როგორ იქნება მომავალში ყველაფერი?

- ჩემი სურვილია, სიტყვა კონფლიქტი საერთოდ არ არსებობდეს... საერთოდ, ნებისმიერი კონფლიქტი ადრე თუ გვიან მთავრდება და მერე უკვე შემოქმედი ადამიანების საქმეა, რომ გაციებული ურთიერთობები ქვეყნებს შორის დაათბოს. როგორც ამბობენ, მხოლოდ სილამაზე, სიყვარული გადაარჩენს სამყაროს. ასე რომ, ვფიქრობ, რაღაც მომენტში შემოქმედი ადამიანები აიღებენ ისევ ხელში ინიციატივას, ყველაფერი დაალაგონ.

- როდის? - ამაზე პასუხი არ გაქვთ?

- ბევრ ანალიტიკურ სტატიას ვკითხულობ, ვიღაცების აზრით, ომი დიდხანს გაგრძელდება, ვიღაცების აზრით, სწრაფად დასრულდება. საერთოდ, ანალიტიკოსების აზრი არასდროს ემთხვეოდა რეალობას...

- რას ეტყოდით ჩვენს მკითხველს?

- საიდანაც დავიწყეთ საუბარი, იქიდან გავაგრძელებ. მკითხველს ვუსურვებ ნოდარ დუმბაძის პერსონაჟების პოზიტიური გრძნობებით ცხოვრებას. ისეთ სიყვარულს, სიკეთეს,