"სოფელშიც შეიძლება შეძლებულად იცხოვრო, ამას შრომა, დრო და გამოცდილება სჭირდება" - ახალგაზრდა წყვილი, რომელმაც თბილისი დატოვა და სოფლად გადასახლდა
ახალგაზრდა წყვილი - სალომე კალანდაძე და ირაკლი გიკაშვილი მეორე წელია, რაც საცხოვრებლად თბილისიდან ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტის სოფელ ნიგოითში გადავიდნენ, სადაც სასოფლო-სამეურნეო საქმიანობას აქტიურად ეწევიან - უვლიან ბოსტანს, მოჰყავთ სიმინდი.
სალომეს განათლება ტურიზმის მიმართულებით აქვს მიღებული და ამ სფეროში სამუშაო გამოცდილებაც აქვს. ირაკლი ფინანსისტია, თბილისში, სხვადასხვა კომპანიაში ტოპ-მენეჯერად მუშაობდა, თუმცა მიატოვეს ქალაქური ცხოვრება და სოფლად გადასახლდნენ.
დიდი გეგმები აქვთ, რის განსახორციელებლადაც ენერგიას არ იშურებენ.
"აქ წამოსვლა უეცრად არ გადაგვიწყვეტია, ერთი წლის განმავლობაში ვფიქრობდით. მომზადებულები ჩამოვედით. ბევრ რამეს გავეცანით, შევისწავლეთ. თბილისში, ერთ-ერთ სამსახურში ფერმერებთანაც მქონდა ურთიერთობა. მათგან ბევრი რამ გავიგე. საბოლოო ჯამში მე და სალომე სოფლის მეურნეობით ძალიან დავინტერესდით", - გვეუბნება ირაკლი გიკაშვილი.
"პანდემიის დროს, ლოკდაუნი რომ იყო, მთელი ოჯახით გურიაში ჩამოვედით და მთელი ის პერიოდი აქ ვიყავით... ეს ბებია-ბაბუას სახლ-კარია, მერე ყველაფერი ნულიდან დავიწყეთ. ეზოს ფართობი 3000 კვადრატული მეტრია. 7 კილომეტრში კი 15 ჰექტარი მიწის ფართობი გვაქვს, სადაც 3 ჰექტარზე სიმინდია დათესილი. დანარჩენი ფართობი ახლა ბუჩქნარისგან იწმინდება, რომ იქაც შევძლოთ დათესვა,“ - გვიყვება სალომე კალანდაძე.
ირაკლი:
- ჩვენი ძირითადი საქმიანობის ადგილი ეზოა, იქ კი, კვირაში რამდენჯერმე მივდივართ, რომ თვალი შევავლოთ სიმინდს, რა მდგომარეობაშია.
- გურიაში კარგად ხარობს ციტრუსი, თხილი, თქვენ აქცენტი ბოსტნეულზე გააკეთეთ. რატომ?
სალომე:
- ბოსტნეული უფრო მალე მოდის, ვიდრე ჩვენ ხეხილს გავაშენებთ და ის ნაყოფს მოგვცემს, მანამდე ისეთ საქმეს ვაკეთებთ, რაც შემოსავალს უცებ მოიტანს.
- მოგყავთ, პომიდორი, კიტრი, წიწაკა - მათ მასშტაბურ გადამუშავებაზეც ფიქრობთ?
სალომე:
- ძირითადად საექსპერიმენტო ბოსტანი გვქონდა. ვთესავდით უცხოურ და ადგილობრივ თესლებს. იქიდან რაც მოგვეწონება, იმას ავარჩევთ.
ირაკლი:
- გადამუშავებას სხვა სტანდარტები სჭირდება, არ არის მარტივი საქმე. რაც შეეხება სოფლის მეურნეობის პროდუქტების პირველად წარმოებას, აქ საგადასახადო კუთხითაც გათავისუფლებულები ვართ.
- რა შედეგები გქონდათ, - რაც დათესეთ, სრულად მიიღეთ?
ირაკლი:
- რაც არ უნდა იყოს და რა შედეგიც არ უნდა მიგვეღო, ჩვენთვის ძალიან სასიამოვნო პროცესია, ყოველი დაშვებული შეცდომა რაღაცას გვასწავლის. მიუხედავად იმისა, რომ თეორიულად კარგად ვიცოდით პომიდვრის მოვლა, პრაქტიკაში მცირე განსხვავებები მაინც არის. ასევეა კიტრის შემთხვევაშიც... არის რიგი პროდუქტები, რამაც უფრო გაამართლა, ვიდრე გვეგონა. არის პროდუქტები, რაც ხანგრძლივი წვიმის გამო დაგვიზიანდა. ჯამში, ვფიქრობ, რომ წარმატებული წელი გვქონდა... მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი რამ გავაკეთეთ, მეტის გაკეთება შეიძლებოდა...
- რა პასუხი გაქვთ მათთვის, ვინც იტყვის,- სოფელში რატომ წავიდნენ, რამდენი უნდა იწვალონ, არ ეზარებათო?
ირაკლი:
- პასუხი ერთია, - იმდენად არ ვაფასეთ იმ შესაძლებლობებს, რაც სოფელში გვაქვს, რომ მერე ბევრი ამაში ვიკარგებით. სოფელშიც შეიძლება საკმაოდ შეძლებულად იცხოვრო. ამას შრომა, დრო და გამოცდილება სჭირდება. ჩვენს სამსახურებში დისტანციურად ჯერ კიდევ ვმუშაობთ. იმის ილუზია, რომ სოფლის მეურნეობაში გაწეული შრომით პირველსავე წელს დიდი შედეგი დაიდება, არ გვაქვს. ახლა ისეთ რაღაცას ვტესტავთ, შესაძლებელია, კარგი შედეგი ჰქონდეს. ღიად გვინდა, ყველაფერი გავაკეთოთ, ხალხი ხედავდეს, რამხელა ფიზიკური, თუ ინტელექტუალური შრომაა ამაში ჩადებული. გარდა ამისა, გვინდა, შევქმნათ მოდელი, რომელსაც ნებისმიერი ადამიანი თავის მეურნეობაში გადაიღებს და გამოიყენებს.
რომ ჩამოვედით, ერთი ტრაქტორი ჩამოვიყვანეთ, მოგვიანებით, მეორეც შევიძინეთ. შესაბამისად, ტექნიკით უზრუნველვყოფთ არა მარტო საკუთარ მეურნეობას, არამედ სოფელსაც ვეხმარებით. ბოსტანში ეგ ტექნიკა დიდად არ გვადგება და შესაბამისად, მე და სალომე ვმუშაობთ, ასევე არიან ადამიანები, რომლებიც გვეხმარებიან. აქ თითქმის ყველა გავიცანით და მათთან ვმეგობრობთ. გვინდა, ჩვენი აქ ყოფნით, სხვებსაც დავეხმაროთ, თუნდაც გადაწყვეტილების მიღებაში, სოფლად უკეთესი ცხოვრების შექმნაში. ზუსტად ის მოდელი, რაზეც ვფიქრობთ, ალბათ ამ ყველაფერს დაეხმარება.
- სამეგობრო, ახლობლები როგორ აფასებენ თქვენს ამ ნაბიჯებს?
სალომე:
- ჩამოდიან, ხან ვინ გვსტუმრობს, ხან - ვინ. ნათესავები, მეგობრები, უცხოებიც, - ჩვენი კარი ყველასთვის ღიაა, მით უფრო, მათთვის, ვინც ჩვენ გვგულშემატკივრობს.
- საქმიანობის წარმართვას და განვითარებას აგროტურიზმის მიმართულებით ხომ არ აპირებთ?
ირაკლი:
- ვაპირებთ. ტურისტს, რომელიც ჩვენთან ჩამოვა, საშუალება უნდა ჰქონდეს, თუნდაც ბოსტანში იმუშაოს... გვინდა, ამ იდეით დაინტერესებული ადამიანი უფრო მეტი გვესტუმროს.
სალომე:
- ამასთან, გარშემო იმდენი ლამაზი ადგილია, ვუმასპინძლებთ და ამ ადგილებსაც დავათვალიერებინებთ... ძირითადად ახლა გადართულები ვართ ეზოს გარკვეული მეთოდით მოწესრიგებაზე, - ანუ რა პროექტიც გვაქვს ჩაფიქრებული, ეს იმისთვისაა საჭირო. პროგრამირებასაც ვსწავლობთ... მოკლედ, ახლა ამ პროცესში ვართ.