რუ­სეთ-უკ­რა­ი­ნის ომის 78-ე დღის გამ­თე­ნი­ი­სას, რუ­სულ­მა სამ­ხედ­რო ნა­წი­ლებ­მა თით­ქმის ყვე­ლა მი­მარ­თუ­ლე­ბით მა­სი­უ­რი იე­რი­ში წა­მო­ი­წყეს. რუ­სუ­ლი სამ­ხედ­რო ძა­ლე­ბი აქ­ტი­უ­რად ბომ­ბა­ვენ უკ­რა­ი­ნის აღ­მო­სავ­ლეთ­სა და სამ­ხრეთს, უტე­ვენ დო­ნეც­კის რე­გი­ონს, ბომ­ბა­ვენ ხარ­კოვს. სა­ო­კუ­პა­ციო ჯა­რებ­მა 26-ჯერ მი­ი­ტა­ნეს იე­რი­ში ლუ­განსკის რა­ი­ო­ნის ქა­ლა­ქებ­სა და სოფ­ლებ­ზე. ამ ეტაპ­ზე გა­აქ­ტი­უ­რე­ბუ­ლია სა­ა­ვი­ა­ციო თავ­დას­ხმე­ბიც. რუ­სე­ბი ცდი­ლო­ბენ და­ამ­ყა­რონ სრუ­ლი კონ­ტრო­ლი ლუ­განსკის, დო­ნეც­კი­სა და ხერ­სო­ნის რე­გი­ო­ნე­ბის ტე­რი­ტო­რი­ებ­ზე, რათა შე­ი­ნარ­ჩუ­ნოს სახ­მე­ლე­თო დე­რე­ფა­ნი დრო­ე­ბით ოკუ­პი­რე­ბულ ყი­რიმ­თან. "ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა შე­ტე­ვის ამ ფა­ზებს გა­უძ­ლონ. სა­ვა­რა­უ­დოდ, რუ­სე­ბის მხრი­დან ეს ერთ-ერთი ბოლო მას­შტა­ბუ­რი შე­ტე­ვაა. თუკი უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა მათი გა­მო­ფიტ­ვა და მო­გე­რი­ე­ბა შეძ­ლეს, სრუ­ლად შე­საძ­ლე­ბე­ლი გახ­დე­ბა რე­ა­ლუ­რი კონ­ტრშე­ტე­ვა, ისე­თი, რო­გორც ხარ­კო­ვის შე­მო­გა­რენ­ში მიმ­დი­ნა­რე­ობს“, - ამბობს GIPA-ს სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი­სა და უსაფრ­თხო­ე­ბის პრო­ფე­სო­რი გი­ორ­გი კო­ბე­რი­ძე, რო­მე­ლიც რუ­სეთ-უკ­რა­ი­ნის ომის მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბას მი­მო­ი­ხი­ლავს:

- უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი ამ ეტაპ­ზე ყვე­ლა­ზე წარ­მა­ტე­ბუ­ლად მოქ­მე­დე­ბენ ხარ­კო­ვის მი­მარ­თუ­ლე­ბით, სა­დაც რუ­სე­ბის თით­ქმის ყვე­ლა დაჯ­გუ­ფე­ბა გა­ნე­იტ­რა­ლე­ბუ­ლია. სა­ვა­რა­უ­დოდ, რამ­დე­ნი­მე დღე­ში, ხარ­კო­ვის რა­ი­ონ­ში რუ­სე­ბის სა­ზღვარს დიდ­წი­ლად უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი გა­ა­კონ­ტრო­ლე­ბენ. ეს არ ეხე­ბა იზი­უ­მის რა­ი­ონს, ეს მი­მარ­თუ­ლე­ბა ცოტა უფრო პრობ­ლე­მუ­რია, თუმ­ცა რუ­სე­ბის შე­ტე­ვა იქაც შე­ჩე­რე­ბუ­ლია. უკ­რა­ი­ნე­ლებს არ ჰყოფ­ნით საკ­მა­რი­სი და­ნა­ყო­ფე­ბი, სრულ­მას­შტა­ბი­ან კონ­ტრშე­ტე­ვა­ზე გა­და­ვიდ­ნენ. მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ხარ­კო­ვის შე­მო­გა­რე­ნის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბა იმ თვალ­საზ­რი­სით, რომ გა­მო­თა­ვი­სუფ­ლდე­ბა უკ­რა­ი­ნუ­ლი ელი­ტუ­რი და­ნა­ყო­ფე­ბი, რო­მელ­თა გა­დას­რო­ლა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით იქ­ნე­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლი. სრუ­ლი­ად ლო­გი­კუ­რი იქ­ნე­ბა თუ ვი­ვა­რა­უ­დებთ, რომ შემ­დგო­მი მი­მარ­თუ­ლე­ბა იქ­ნე­ბა იზი­უ­მის თავ­ზე არ­სე­ბუ­ლი ტე­რი­ტო­რია, სა­ი­და­ნაც რუ­სე­ბი თა­ვი­ანთ დაჯ­გუ­ფე­ბას ამა­რა­გე­ბენ.

- ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი ვი­თა­რე­ბა სა­დაა?

- ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი ვი­თა­რე­ბა ლუ­განსკშია, სა­დაც მოქ­მე­დებს არა მხო­ლოდ რუ­სუ­ლი რე­გუ­ლა­რუ­ლი ნა­წი­ლე­ბი, არა­მედ ის სე­პა­რა­ტის­ტუ­ლი და­ნა­ყო­ფე­ბიც, რომ­ლე­ბიც ჯერ კი­დევ 2014 წლი­დან იბ­რძვი­ან. მათი მო­ტი­ვა­ცია შე­იძ­ლე­ბა არაა ძა­ლი­ან დიდი, მაგ­რამ დი­დია მათი გა­მოც­დი­ლე­ბა უკ­რა­ი­ნას­თან ბრძო­ლა­ში. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა შეძ­ლეს და სე­ვე­რო­დო­ნეც­კის თავ­ზე შე­ი­მუ­შა­ვეს ძა­ლი­ან კარ­გი თავ­დაც­ვის ზღუ­დე, რომ­ლის გა­და­ლახ­ვაც რუ­სულ და ლუ­განსკის სე­პა­რა­ტის­ტულ ძა­ლებს ამ ეტაპ­ზე არ შე­უძ­ლი­ათ. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ლუ­განსკის და­ახ­ლო­ე­ბით 85% რუ­სე­ბის მიერ კონ­ტროლ­დე­ბა. ამი­ტომ ვამ­ბობ, რომ ლუ­განსკში ამ ეტაპ­ზე ყვე­ლა­ზე მძი­მე მდგო­მა­რე­ო­ბაა.

- მა­რი­უ­პო­ლი მა­ნამ არ ჩა­ით­ვლე­ბა აღე­ბუ­ლად, ვიდ­რე"აზოვსტა­ლი“, თით­ქმის ორ­თვი­ა­ნი ბრძო­ლე­ბის შემ­დე­გაც გა­მაგ­რე­ბუ­ლია. რო­გორ გა­და­წყდე­ბა მისი ბედი?

- წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, "აზოვსტა­ლი“ არის ქა­ლა­ქი-ქა­ლაქ­ში, საკ­მა­ოდ დიდ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზეა ქარ­ხა­ნა გაშ­ლი­ლი, რო­მე­ლიც 2-3-ჯერ მე­ტია ქვე­მოთ. უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბის მხრი­დან მისი დაც­ვა არ წარ­მო­ად­გენს ძა­ლი­ან რთულ მოვ­ლე­ნას, უბ­რა­ლოდ, მთა­ვა­რი პრობ­ლე­მა გახ­და მშვი­დო­ბი­ა­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბა და დაჭ­რი­ლე­ბი, რო­მელ­თა იქ ყოფ­ნაც ნიშ­ნავ­და იმას, რომ უშუ­ა­ლოდ “აზო­ვი­სა“ და 36-ე ბრი­გა­დის ნა­წი­ლებს ორ ფრონტზე ბრძო­ლა უწევ­დათ - სა­კუ­თა­რი მო­სახ­ლე­ო­ბის დაც­ვა "აზოვსტა­ლის“ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე და მტრის მო­გე­რი­ე­ბა. ამ ეტაპ­ზე ეს სა­კი­თხი დიდ­წი­ლად გა­დაჭ­რი­ლია და შეგ­ვიძ­ლია ვთქვათ, რომ უკ­რა­ი­ნე­ლებს აქვთ სა­შუ­ა­ლე­ბა, უფრო ხან­გრძლი­ვი დრო­ით მო­ა­ხერ­ხონ რუ­სე­ბის შე­კა­ვე­ბა, მა­გა­ლი­თად, და­ახ­ლო­ე­ბით ერთი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში, რაც უკ­რა­ი­ნე­ლებს მის­ცემს იმის სა­შუ­ა­ლე­ბას ან სრულ­მას­შტა­ბი­ა­ნი კონ­ტრშე­ტე­ვა გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლონ თა­ვად მა­რი­უ­პო­ლის მი­მარ­თუ­ლე­ბით (რაც რთუ­ლი იქ­ნე­ბა, მაგ­რამ სრუ­ლი­ად ლო­გი­კუ­რი), ან ჩა­ტარ­დეს სპე­ცო­პე­რა­ცია, რომ­ლი­თაც "აზოვსტა­ლის“ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე დარ­ჩე­ნი­ლი ნა­წი­ლე­ბის გა­მოყ­ვა­ნა იქ­ნე­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლი.

- რუ­სუ­ლი პრო­პა­გან­დის "წყა­ლო­ბით“ ვრცელ­დე­ბა ინ­ფორ­მა­ცი­ე­ბი, რომ "აზო­ვის“ პოლ­კი გა­წი­რეს, მათ არა­ვინ ეხ­მა­რე­ბა, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას მათი გა­ნად­გუ­რე­ბა სწა­დია, რომ აზო­ვე­ლებს მძევ­ლად ჰყავ­დათ აყ­ვა­ნი­ლი მო­სახ­ლე­ო­ბა და ა.შ.

- ეს აბ­სო­ლუ­ტუ­რი ტყუ­ი­ლია იმი­ტომ, რომ "აზო­ვის“ პოლ­კის მხო­ლოდ 40% დგას მა­რი­უ­პოლ­ში, 60% იბ­რძვის ხარ­კო­ვის რა­ი­ონ­ში და, შე­სა­ბა­მი­სად, სწო­რედ ელი­ტუ­რი ნა­წი­ლე­ბი იქაა გა­დას­რო­ლი­ლი. მათი გა­ნად­გუ­რე­ბა თუ მო­უნ­დე­ბო­დათ, ასე­თი რამ არ მოხ­დე­ბო­და. მე­ო­რე - უშუ­ა­ლოდ სამ­ხედ­რო­ე­ბი, რომ­ლე­ბიც მა­რი­უ­პოლ­ში დგა­ნან, ეს შემ­თხვე­ვი­თი არაა. ის ხარ­კოვ­თან ერ­თად იყო აზო­ვის მთა­ვა­რი ცენ­ტრი და ამ სამ­ხედ­რო­ებს შეგ­ნე­ბუ­ლად ჰქონ­დათ გა­და­წყვე­ტი­ლი, რომ და­ეც­ვათ მა­რი­უ­პო­ლი. უკ­რა­ი­ნის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ გა­ა­კე­თა მაქ­სი­მუ­მი - რამ­დე­ნი­მე ურ­თუ­ლე­სი ფრე­ნა გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლა აზო­ვის ნა­წი­ლე­ბის და­სახ­მა­რებ­ლად, რო­დე­საც დაჭ­რი­ლე­ბი გა­მო­იყ­ვა­ნეს, საკ­ვე­ბი და ია­რა­ღი ჩა­ი­ტა­ნეს... რუ­სებ­მა ჩა­მო­აგ­დეს კი­დეც შვე­ულმფრე­ნე­ბი და ის სა­კი­თხი, რომ თით­ქოს ვი­ღა­ცამ ვი­ღა­ცა გა­წი­რა, არის სრუ­ლი­ად აზრს მოკ­ლე­ბუ­ლი მით უმე­ტეს მა­შინ, როცა უკ­რა­ი­ნის პრე­ზი­დენ­ტმა "აზო­ვის“ პოლ­კის სამ­ხედ­რო ლი­დერ დე­ნის პრო­კო­პენ­კოს ეროვ­ნუ­ლი გმი­რის წო­დე­ბა მი­ა­ნი­ჭა. ჩვენ შე­იძ­ლე­ბა ვი­ვა­რა­უ­დოთ, რომ ეს სა­კი­თხი რუ­სე­თის მხრი­დან მით­ქმა-მოთ­ქმის სა­გა­ნია მხო­ლოდ იმის­თვის, რომ შიდა გან­ხეთ­ქი­ლე­ბა ჩა­მო­აგ­დონ. უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა ძა­ლი­ან კარ­გად იცი­ან, რა ხდე­ბა "აზოვსტა­ლის“ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე და ნა­თე­ლია ისიც, რომ უკ­რა­ი­ნის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა აპი­რებს მათ დახ­მა­რე­ბას, ეს შე­იძ­ლე­ბა იყოს სა­არ­ტი­ლე­რიო დახ­მა­რე­ბა ზურ­გში, უფრო მეტი მო­მა­რა­გე­ბა, სპე­ცო­პე­რა­ცია, მაგ­რამ "აზო­ვი­სა“ და 36-ე ბრი­გა­დის ნა­წი­ლე­ბი არ არი­ან მი­ტო­ვე­ბულ­ნი. თუკი ვინ­მეს­გან მეტი დახ­მა­რე­ბის თხოვ­ნა­ზე რა­ი­მე გან­ცხა­დე­ბა კეთ­დე­ბა, ეს არის ძა­ლი­ან სწო­რი კამ­პა­ნია იმი­ტომ, რომ მსოფ­ლი­ოს ყუ­რა­დღე­ბა არ მო­დუნ­დეს.

- კონ­კრე­ტუ­ლად რო­მე­ლი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბი აქვთ რუ­სებს ამ ეტაპ­ზე და­კა­ვე­ბუ­ლი და რო­გორ გა­მო­ი­ყუ­რე­ბა მათი რე­სურ­სე­ბი?

- რუ­სებს და­კა­ვე­ბუ­ლი აქვთ ლუ­განსკის და­ახ­ლო­ე­ბით 85%, დო­ნეც­კის რა­ი­ო­ნის - 40%, ზა­პო­რო­ჟი­ეს - 30-40% და ხერ­სო­ნის - 90%. ომის და­წყე­ბი­სას რუ­სე­ბის მო­ბი­ლი­ზე­ბუ­ლი არ­მია და­ახ­ლო­ე­ბით 120 ათა­სი კა­ცის­გან შედ­გე­ბო­და, პირ­ვე­ლი­ვე ფა­ზა­ში რუ­სებ­მა და­კარ­გეს თა­ვი­სი ელი­ტუ­რი ნა­წი­ლე­ბის აბ­სო­ლუ­ტუ­რი უმ­რავ­ლე­სო­ბა მა­რი­უ­პო­ლის, ხარ­კო­ვი­სა და კი­ე­ვის მი­მარ­თუ­ლე­ბა­ზე. უკ­რა­ი­ნის ინ­ფორ­მა­ცი­ით, რუ­სე­თის მხრი­დან და­ნა­კარ­გი (გარ­დაც­ვლი­ლე­ბის სა­ხით) მი­ნი­მუმ 25 ათა­სი სამ­ხედ­როა. და თუკი ეს ასეა, უნდა ვი­ვა­რა­უ­დოთ, რომ დაჭ­რი­ლი მი­ნი­მუმ სამ­ჯერ მე­ტია, რაც იმას ნიშ­ნავს, რომ დაჭ­რი­ლე­ბი­დან მხო­ლოდ ნა­ხე­ვარს შე­ეძ­ლე­ბა ფრონ­ტის ხაზ­ზე დაბ­რუ­ნე­ბა. ციფ­რებ­ში რომ წარ­მო­ვიდ­გი­ნოთ, ამ ეტაპ­ზე რუ­სუ­ლი შემ­ტე­ვი ნა­წი­ლე­ბის მი­ნი­მუმ 40% გა­მო­თი­შუ­ლია საბ­რძო­ლო ოპე­რა­ცი­ი­დან. ასე­ვე, ყო­ველ­დღი­უ­რად იზ­რდე­ბა ტყვე­ე­ბის რი­ცხვიც და ეს ყვე­ლა­ფე­რი მი­ა­ნიშ­ნებს იმა­ზე, რომ რუ­სებს აქვთ სე­რი­ო­ზუ­ლი კრი­ზი­სი იმ თვალ­საზ­რი­სით, რომ პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რი შემ­ტე­ვი ნა­წი­ლე­ბი აღარ ჰყავთ. დღეს ვი­საც შე­უძ­ლია საბ­რძო­ლო ოპე­რა­ცი­ა­ში რამე გარ­და­ტე­ხის შე­ტა­ნა, ის ნა­წი­ლე­ბი უკვე იბ­რძვი­ან და და­მა­ტე­ბით რე­სურ­სის მო­ბი­ლი­ზე­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლია იყოს მხო­ლოდ სა­ზარ­ბაზ­ნე ხორ­ცი და მეტი არა­ფე­რი.

- მარ­თლა შე­იძ­ლე­ბა დღის წეს­რიგ­ში დად­გეს ბე­ლო­რუ­სის სამ­ხედ­რო ნა­წი­ლე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბის სა­კი­თხი და რას მო­ი­მოქ­მე­დებს ამ შემ­თხვე­ვა­ში ლუ­კა­შენ­კო?

- ლუ­კა­შენ­კო არის ძა­ლი­ან ძლი­ე­რი გა­დარ­ჩე­ნის ინ­სტიქ­ტის ადა­მი­ა­ნი, ამი­ტომ მე­ეჭ­ვე­ბა, რომ მას იმ­დე­ნი ალღო და შეგ­ნე­ბა არ ჰქონ­დეს, წა­გე­ბულ ომში არ ჩა­ე­ბას. თა­ვი­სი ნა­წი­ლე­ბი თუ და­კარ­გა, მას მყი­ფე პო­ზი­ცია ექ­ნე­ბა ყვე­ლა თვალ­საზ­რი­სით. ნე­ბის­მი­ე­რი მხა­რის გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, ლუ­კა­შენ­კოს თუ სა­კუ­თა­რი სამ­ხედ­რო ძა­ლე­ბი აღარ ეყო­ლე­ბა, ის უბ­რა­ლოდ, აღარ იქ­ნე­ბა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში. ლუ­კა­შენ­კო ჭკვი­ა­ნია და მე­ეჭ­ვე­ბა, რა­ი­მე მი­მარ­თუ­ლე­ბით გა­და­ვი­დეს შე­ტე­ვა­ზე, მაგ­რამ რუ­სებ­მა რომ ტე­რი­ტო­რი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით ბე­ლო­რუ­სი კი­დევ ერთხელ გა­მო­ი­ყე­ნონ, ეს სრუ­ლი­ად შე­საძ­ლე­ბე­ლია. მე­ეჭ­ვე­ბა კი­ევ­ზე გას­ვლის რა­ი­მე მცდე­ლო­ბა იყოს იმი­ტომ, რომ მისი შე­მო­გა­რე­ნი ძა­ლი­ან კარ­გა­დაა და­ცუ­ლი. ერ­თა­დერ­თი მი­მარ­თუ­ლე­ბა, სა­დაც რუ­სებ­მა შე­იძ­ლე­ბა დი­ვერ­სი­უ­ლი გა­დას­რო­ლა მო­ახ­დი­ნონ, რათა უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბის ყუ­რა­დღე­ბა გა­და­ი­ტა­ნონ, შე­იძ­ლე­ბა იყოს უკი­დუ­რე­სი და­სავ­ლეთ უკ­რა­ი­ნა, ლუც­კის მი­მარ­თუ­ლე­ბა, ვო­ლი­ნის რა­ი­ონ­ში, რაც ვე­რა­ფერს შეც­ვლის, მაგ­რამ უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბის ზო­გი­ერთ რე­ზერვს აი­ძუ­ლებს, დარ­ჩეს და­სავ­ლეთ უკ­რა­ი­ნის და­სა­ცა­ვად. ვფიქ­რობ, ამ ოპე­რა­ცი­ის და­წყე­ბის ალ­ბა­თო­ბა მა­ღა­ლი არაა, მაგ­რამ არც გა­მო­რი­ცხვა შე­იძ­ლე­ბა - ფაქ­ტია, რუ­სე­ბი ბო­ლომ­დე არ ტო­ვე­ბენ ბე­ლო­რუსს, რაც ინ­დი­კა­ტო­რია იმი­სა, რომ იქ რა­ღა­ცის გამო რჩე­ბი­ან და ეს რა­ღაც ვერ იქ­ნე­ბა მხო­ლოდ პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა, ეს იქ­ნე­ბა სამ­ხედ­რო გათ­ვლა.

- სა­უ­ბა­რი იყო მოლ­დო­ვა­სა და დნესტრის­პი­რეთ­ზე გა­ლაშ­ქრე­ბა­ზე, ეს თემა რუ­სე­თის დღის წეს­რიგ­შია ისევ?

- ამ ეტაპ­ზე არ ვფიქ­რობ, ეს შე­ტე­ვა გან­ხორ­ცი­ელ­დეს, მაგ­რამ არაა გა­მო­რი­ცხუ­ლი, რომ რუ­სე­თი შე­ე­ცა­დოს დე­სან­ტი­რე­ბას სად­მე ოდე­სას­თან, ან დიდი რა­ო­დე­ნო­ბით ძა­ლე­ბის თავ­მოყ­რას და კი­დევ ერთხელ მი­კო­ლა­ე­ვის მი­მარ­თუ­ლე­ბით შეჭ­რას. თუმ­ცა ობი­ექ­ტუ­რო­ბა გვე­უბ­ნე­ბა იმას, რომ ამ ეტაპ­ზე რუ­სე­თის სურ­ვი­ლი ერ­თია და შე­საძ­ლებ­ლო­ბა - მე­ო­რე. ოდე­სას­თან დე­სან­ტი­რე­ბის შან­სი რუ­სეთს არ აქვს იმი­ტომ, რომ მისი სა­დე­სან­ტო ხო­მალ­დე­ბის ნა­წი­ლი შავი ზღვის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე და­ზი­ა­ნე­ბუ­ლია და მე­ო­რეს მხრივ, დე­სან­ტი რომც გა­დას­ხას, სა­ნა­პი­რო ზოლი ისე­თი გა­მაგ­რე­ბუ­ლია, სიღ­რმე­ში შეჭ­რა რთუ­ლად მე­სა­ხე­ბა. დღეს რუ­სეთს ბევ­რი კარ­გი არ­ჩე­ვა­ნი არ აქვს. მის­თვის კარ­გი არ­ჩე­ვა­ნი მხო­ლოდ ის იქ­ნე­ბო­და, უკან გა­ვი­დეს.

- რო­გორც იკ­ვე­თე­ბა, პუ­ტი­ნი სა­ყო­ველ­თაო მო­ბი­ლი­ზა­ცი­ის გა­მო­ცხა­დე­ბას აღარ აპი­რებს, რა შე­იძ­ლე­ბა მო­ი­მოქ­მე­დოს მან ახლა?

- სა­ყო­ველ­თაო მო­ბი­ლი­ზა­ცი­ის და ომის გა­მო­ცხა­დე­ბას ყო­ველ­თვის გა­მოვ­რი­ცხავ­დი, მაგ­რამ რუ­სეთ­მა შე­იძ­ლე­ბა გა­მო­ი­ყე­ნოს ისე­თი მი­მარ­თუ­ლე­ბე­ბი, რაც აქამ­დე არ თქმუ­ლა, ვგუ­ლის­ხმობ იმას, რაც ხდე­ბა ურალს იქით - ეთ­ნი­კუ­რად არა­რუ­სი მო­სახ­ლე­ო­ბის ფრონტზე წას­ვლის იძუ­ლე­ბა შე­ი­ნიშ­ნე­ბა, მათ შო­რის ბუ­რი­ა­ტე­ბის, რომ­ლე­ბიც რუ­სე­თის უკი­დუ­რეს აღ­მო­სავ­ლე­თის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე ცხოვ­რო­ბენ. მათი რა­ო­დე­ნო­ბა ნა­ხე­ვა­რი მი­ლი­ო­ნია, მაგ­რამ დი­დია იძუ­ლე­ბა. ეთ­ნი­კუ­რი თვალ­საზ­რი­სით პრო­ცენ­ტუ­ლი და­ნა­კარ­გე­ბი რომ ავი­ღოთ, ყვე­ლა­ზე დიდი სწო­რედ ბუ­რი­ა­ტებ­ზე და და­ღეს­ტნე­ლებ­ზე მო­დის, ანუ იმ ძა­ლებ­ზე, რომ­ლებ­საც რუ­სე­თი აი­ძუ­ლებს პე­რი­ფე­რი­ე­ბი­დან ფრონ­ტის ხაზ­ზე წა­ვიდ­ნენ. შე­იძ­ლე­ბა ამის გაგ­რძე­ლე­ბა ვი­ხი­ლოთ და რუ­სე­თის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ ურალს იქით მთე­ლი მო­სახ­ლე­ო­ბა აი­ძუ­ლოს, რათა მეტი და მეტი რა­ო­დე­ნო­ბა იყოს უკ­რა­ი­ნა­ში გა­დას­რო­ლი­ლი.

- შან­სე­ბი უკ­რა­ი­ნის­თვის რომ თან­და­თან იზ­რდე­ბა, ამა­ზე მარ­ტო ლენდ-ლი­ზის კა­ნო­ნის ამოქ­მე­დე­ბა რად ღირს. რით შე­იძ­ლე­ბა დას­რულ­დეს ომი და უშ­ვებთ იმას, რა­ი­მე მო­ნა­პო­ვა­რით გა­ვი­დეს რუ­სე­თი უკ­რა­ი­ნი­დან?

- რუ­სე­თის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ცდი­ლობს და­ი­ჯე­როს არარ­სე­ბუ­ლი ფაქ­ტი, რომ ევ­რო­პა გა­ტყდე­ბა, მას მო­უნ­დე­ბა რუ­სულ ბა­ზარ­ზე კვლავ დაბ­რუ­ნე­ბა, რის გა­მოც გა­წი­რავს უკ­რა­ი­ნას. ამი­ტომ რუ­სე­თი ცდი­ლობს, იქ­ნებ ომის დრო­ში გა­წელ­ვამ იმოქ­მე­დოს, უკ­რა­ი­ნას ევ­რო­პამ ია­რა­ღის მი­წო­დე­ბა შე­უ­წყვი­ტოს და, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, მან აჯო­ბოს, რაც ნაკ­ლე­ბად სა­ვა­რა­უ­დოა იმ მარ­ტი­ვი მი­ზე­ზის გამო, რომ რაც არ უნდა სურ­დეს ოფი­ცი­ა­ლურ პა­რიზ­სა და ბერ­ლინს, დღეს ია­რა­ღის მი­წო­დე­ბა და რუ­სე­თის სა­ბო­ლოო ჯამ­ში და­მარ­ცხე­ბა წყდე­ბა ვარ­შა­ვა­ში, ლონ­დონ­სა და ვა­შინგტონ­ში. დღეს უკვე რო­გორც პო­ლი­ტი­კურ ის­ტებ­ლიშ­მენ­ტში, ისე უბ­რა­ლო მო­ქა­ლა­ქე­ებ­ში, გან­სა­კუთ­რე­ბით ამ სამ დიდ ქვე­ყა­ნა­ში არ­სე­ბობს გა­აზ­რე­ბუ­ლი მზა­ო­ბა იმი­სა, რომ რუ­სე­თი, რო­გორც აგ­რე­სი­უ­ლი სა­ხელ­მწი­ფო, რო­მელ­მაც სა­ერ­თა­შო­რი­სო არ­სე­ბუ­ლი წეს­რი­გის წი­ნა­აღ­მდეგ ნე­გა­ტი­უ­რი პრე­ცე­დენ­ტი შექ­მნა, უნდა და­მარ­ცხდეს და ის აუ­ცი­ლებ­ლად და­მარ­ცხდე­ბა. ალ­ბათ ომი რამ­დე­ნი­მე თვეს კი­დევ გაგ­რძელ­დე­ბა, მაგ­რამ შეგ­ვიძ­ლია ვი­ვა­რა­უ­დოთ, რომ რუ­სე­თი შე­მოდ­გო­მას ვერ გა­უძ­ლებს. შე­სა­ბა­მი­სად, ზა­ფხუ­ლი იქ­ნე­ბა ის პე­რი­ო­დი, რო­მე­ლიც ომის სა­ბო­ლოო ბედს გა­და­წყვეტს, რო­გორც რუ­სე­თის­თვის, ასე­ვე უკ­რა­ი­ნის­თვის. დღეს თუკი ვინ­მე ვერ წავა დათ­მო­ბა­ზე, ეს არის უკ­რა­ი­ნა, რად­გა­ნაც უკ­რა­ი­ნა­ში არ­სე­ბობს სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი და პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­აზ­რე­ბა იმი­სა, რომ უკ­რა­ი­ნა ომს არ აგებს და მა­შა­სა­და­მე, მას და­სათ­მო­ბი არც არა­ფე­რი აქვს. რუ­სეთ­მა სუ­ლაც ყვე­ლა და­კა­ვე­ბუ­ლი ტე­რი­ტო­რი­ის ანექ­სია რომც მო­ახ­დი­ნოს, მათ შო­რის ხერ­სო­ნის, უკ­რა­ი­ნა ამ ფაქტს არ აღი­ა­რებს ისე­ვე, რო­გორც ნე­ბის­მი­ე­რი სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­ლი­ტი­კუ­რი ძალა. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, უკ­რა­ი­ნე­ლებს აქვთ ყვე­ლა­ნა­ი­რი ძალა, რომ გა­და­ვიდ­ნენ შე­ტე­ვა­ზე და ეს ტე­რი­ტო­რი­ე­ბი და­იბ­რუ­ნონ. მათ თუ ყვე­ლა ფრონტზე გა­ი­მარ­ჯვეს, არაა გა­მო­რი­ცხუ­ლი, პო­ლი­ტი­კუ­რი თვალ­საზ­რი­სით, ყი­რი­მის სა­კი­თხიც და­იძ­რას და რა­ი­მე კონ­სე­სუს­თან მი­ახ­ლო­ე­ბუ­ლი გზით გა­და­წყდეს.