თურ­ქე­თის პრე­ზი­დენ­ტის რე­ჯეფ თაიფ ერ­დო­ღა­ნის გან­ცხა­დე­ბით, სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­ის რე­გი­ონ­ში შე­საძ­ლე­ბე­ლია შე­იქ­მნას "ექ­ვსე­უ­ლის პლატ­ფორ­მა“, რომ­ლის მი­ზა­ნიც რე­გი­ო­ნის ქვეყ­ნებს შო­რის თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა იქ­ნე­ბა. "დღეს ჩემ ძმას­თან (ილ­ჰამ ალი­ევ­თან) ერ­თად გან­ვი­ხი­ლავ­დით შე­საძ­ლებ­ლო­ბას შე­იქ­მნას პლატ­ფორ­მა ექ­ვსი ქვეყ­ნის­გან, რო­მელ­შიც იქ­ნე­ბი­ან აზერ­ბა­ი­ჯა­ნი, თურ­ქე­თი, რუ­სე­თი, ირა­ნი, სა­ქარ­თვე­ლო და სურ­ვი­ლის შემ­თხვე­ვა­ში - სომ­ხე­თი. ეს იქ­ნე­ბო­და კარ­გი თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა რე­გი­ო­ნის გან­სა­ვი­თა­რებ­ლად", - გა­ნა­ცხა­და ერ­დო­ღან­მა ბა­ქო­ში ვი­ზი­ტის დროს გა­მარ­თულ პრეს­კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე. გა­მო­ით­ქვა უკვე ვა­რა­უ­დე­ბი, რომ შე­საძ­ლოა ამ­გვა­რი ფორ­მა­ტით სამი ქვე­ყა­ნა - თურ­ქე­თი, ირა­ნი და რუ­სე­თი ცდი­ლობ­დნენ სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­ა­ში გავ­ლე­ნე­ბის გა­ნა­წი­ლე­ბას და რე­გი­ონ­ში და­სავ­ლუ­რი ინ­ტე­რე­სე­ბის ამოკ­ვე­თას. არ არის გა­მო­რი­ცხუ­ლი, რომ ამ სამი ქვეყ­ნის ინ­ტე­რე­სი კონ­კრე­ტულ პე­რი­ოდ­ში მარ­თლაც და­ემ­თხვას კი­დეც, თუმ­ცა გრძელ­ვა­დი­ან პერ­სპექ­ტი­ვა­ში მათი თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა ცოტა რთუ­ლად წარ­მო­სად­გე­ნია.

რა ფორ­მა­ტია ეს, რამ­დე­ნად შე­საძ­ლე­ბე­ლია მისი რე­ა­ლი­ზე­ბა რე­გი­ონ­ში, აქვს თუ არა თურ­ქეთს კავ­კა­სი­ა­ში მთა­ვა­რი მო­თა­მა­შის ამ­ბი­ცია და რა საფრ­თხე­ე­ბი შე­იძ­ლე­ბა დად­გეს სა­ქარ­თვე­ლოს წი­ნა­შე, ამ კი­თხვებ­ზე პა­სუხს სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბა­თა სპე­ცი­ა­ლის­ტის გი­ორ­გი გობ­რო­ნი­ძის ინ­ტერ­ვი­უ­დან შე­ი­ტყობთ.

- რას ით­ვა­ლის­წი­ნებს ერ­დო­ღა­ნის მიერ ინი­ცი­რე­ბუ­ლი “ექ­ვსე­უ­ლის პლატ­ფორ­მა” და რამ­დე­ნად შე­საძ­ლე­ბე­ლია მისი რე­ა­ლი­ზა­ცია რე­გი­ონ­ში? რო­გორც იკ­ვე­თე­ბა, თურ­ქეთს სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­ა­ში მთა­ვა­რი მო­თა­მა­შის ამ­ბი­ცია გა­უჩ­ნდა...

- თურ­ქეთს სურს, რომ კავ­კა­სი­ის რე­გი­ონ­ში სა­კუ­თა­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­უ­ლი მო­დე­ლი შექ­მნას. ჩვენ ვხე­დავთ, რომ ამ­ჟა­მად კავ­კა­სი­ის რე­გი­ონ­ში ორი მო­დე­ლი მუ­შა­ობს:

ასევე დაგაინტერესებთ

14:10 / 25-12-2020

"კავკასიური მშვიდობის იდეა ჰქონდა გამსახურდიასაც, შევარდნაძესაც და სააკაშვილსაც... რას გულისხმობს ზურაბიშვილი?" - რა კითხვებს წარმოშობს ერდოღანის ინიციატივა

12:15 / 02-02-2021

"სომხეთი და საქართველო "კავკასიური ექვსეულის“ ფორმატის წინააღმდეგ გამოდიან" - რას წერს თურქული გამოცემა

10:29 / 04-03-2021

"პუტინმა და ერდოღანმა ევროპის დავიწყებული კუთხე - კავკასია გაიყვეს" - რას წერს დანიის საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი?

1. და­სავ­ლუ­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­უ­ლი მო­დე­ლი, რომ­ლის ნა­წი­ლიც სა­ქარ­თვე­ლოა და ეს არის ევ­რო­კავ­ში­რი და ნატო;

2. რუ­სე­თის მიერ ინი­ცი­რე­ბუ­ლი ევ­რა­ზი­უ­ლი ინ­ტეგ­რა­ცი­ის მო­დე­ლი, რომ­ლის ნა­წი­ლიც არის სომ­ხე­თი.

სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, თურ­ქე­თი ცდი­ლობს შექ­მნას ამ ყვე­ლაფ­რის ალ­ტერ­ნა­ტი­ვა, სა­დაც თვი­თონ იქ­ნე­ბა რე­გი­ო­ნუ­ლი ლი­დე­რის სა­ხით წარ­მოდ­გე­ნი­ლი. ასე იყო 2008 წელ­საც, რო­დე­საც თურ­ქეთს უნ­დო­და კავ­კა­სი­ა­ში მშვი­დო­ბი­სა და გან­ვი­თა­რე­ბის პლატ­ფორ­მა შექ­მნი­ლი­ყო, რუ­სეთ-სა­ქარ­თვე­ლოს ომის პე­რი­ოდ­ში გა­ახ­მი­ა­ნეს ეს ინი­ცი­ა­ტი­ვა და მა­შინ არ გა­მო­ვი­და. თურ­ქე­თი ახ­ლაც იმა­ვეს ცდი­ლობს, თუმ­ცა ძნე­ლია თქმა, რამ­დე­ნად რე­ა­ლუ­რი შან­სე­ბი აქვს.

ერ­დო­ღანს დე­ტა­ლე­ბი არ გა­უხ­მა­უ­რე­ბია და ჯერ­ჯე­რო­ბით ის ვი­ცით, რომ მისი სურ­ვი­ლით, ეს ექ­ვსი ქვეყ­ნის­გან შემ­დგა­რი პლატ­ფორ­მა უნდა იყოს - სა­ქარ­თვე­ლო, აზერ­ბა­ი­ჯა­ნი, რუ­სე­თი, თურ­ქე­თი, ირა­ნი და თუ მო­ი­სურ­ვებს, სომ­ხე­თი­ცო. უახ­ლო­ეს მო­მა­ვალ­ში რამ­დე­ნად დი­დია ამის პერ­სპექ­ტი­ვა, ეს დიდი კი­თხვის ნიშ­ნის ქვეშ დგას იმი­ტომ, რომ რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ის პო­ზი­ცია ამ შემ­თხვე­ვა­ში არის გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი, მას გა­აჩ­ნია თა­ვი­სი დღის წეს­რი­გი და ის თურ­ქე­თის ამ ინი­ცი­ა­ტი­ვას გა­უ­წევს წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბას. სამ­წუ­ხა­როდ, დღეს და­სავ­ლე­თი რე­გი­ონ­ში არ არის ისე­თი ძლი­ე­რი და არ არის იმი­ტომ, რომ ჩვენ არ ვართ ძლი­ე­რი, რო­გორც და­სავ­ლე­თის მთა­ვა­რი პარტნი­ო­რი რე­გი­ონ­ში, რა­ღაც ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი დღის წეს­რი­გი რომ და­ვუ­პი­რის­პი­როთ. თან ჩვენ ვხე­დავთ, რომ სა­ბო­ლო­ოდ, რე­გი­ო­ნი რუ­სულ-თურ­ქუ­ლი კონ­კუ­რენ­ცი­ის ზო­ნად ჩა­მო­ყა­ლიბ­და და ვიდ­რე ჩვენ დავ­ლაგ­დე­ბით, ასე­თი ვი­თა­რე­ბა იქ­ნე­ბა. ჩვე­ნი სტრა­ტე­გი­უ­ლი პარტნი­ო­რი ქვეყ­ნე­ბის ელ­ჩე­ბის მო­წო­დე­ბე­ბი - და­ვას­რუ­ლოთ პო­ლი­ტი­კუ­რი კრი­ზი­სი, სწო­რედ იმით აიხ­სნე­ბა, რომ ამ შემ­თხვე­ვა­ში, აქ და­სა­ლა­გე­ბე­ლია მათი პო­ზი­ცი­აც.

- ხომ არ უნდა ვი­ვა­რა­უ­დოთ, რომ ეს ინი­ცი­ა­ტი­ვა რე­გი­ონ­ში სა­მო­მავ­ლოდ რუ­სეთ-თურ­ქე­თის კი­დევ უფრო გაძ­ლი­ე­რე­ბას და და­სავ­ლე­თის პო­ზი­ცი­ე­ბის შე­სუს­ტე­ბას, სა­ბო­ლო­ოდ კი კავ­კა­სი­ი­დან მის გა­ძე­ვე­ბას გუ­ლის­ხმობს?

- და­სავ­ლე­თის გა­ძე­ვე­ბას ცდი­ლო­ბენ, რა თქმა უნდა და ამ შემ­თხვე­ვა­ში, ეს ყვე­ლა­ფე­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლია ერთი მხრივ, თვი­თონ და­სავ­ლეთ­ზე - რამ­დე­ნად მა­ღა­ლია მისი ინ­ტე­რე­სი და რამ­დე­ნად მზად არის, რომ დიდი ინ­ვეს­ტი­ცია ჩა­დოს რე­გი­ონ­ში თა­ვი­სი ყოფ­ნის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა­ში. ასე­ვე, და­მო­კი­დე­ბუ­ლია და­სავ­ლე­თის რე­გი­ო­ნა­ლურ მო­კავ­ში­რე­ებ­ზე, ანუ - ჩვენ­ზე. იმ შემ­თხვე­ვა­ში, ჩვენ თუ ვერ შევ­დე­ქით, რო­გორც წარ­მა­ტე­ბუ­ლი კონ­სო­ლი­დი­რე­ბუ­ლი დე­მოკ­რა­ტია, რო­მე­ლიც იქ­ნე­ბა და­სავ­ლუ­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­უ­ლი პრო­ექ­ტის ორ­გა­ნუ­ლი ნა­წი­ლი, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, რა თქმა უნდა, ეს ჩვენს რე­გი­ონ­ში და­სავ­ლე­თის პო­ზი­ცი­ე­ბის ეტა­პობ­რივ შე­სუს­ტე­ბას გა­მო­იწ­ვევს. რაც შე­ე­ხე­ბა გაძ­ლი­ე­რე­ბას, მე არ მახ­სენ­დე­ბა, რო­დის იყ­ვნენ ეს ქვეყ­ნე­ბი (რუ­სე­თი და თურ­ქე­თი) რე­გი­ონ­ში სუს­ტე­ბი.

სამ­წუ­ხა­როდ, ყა­რა­ბა­ღის თემა, პრაქ­ტი­კუ­ლად, დღეს კი­დევ უფრო შე­უძ­ლე­ბელს ხდის სომ­ხე­თი­სა და აზერ­ბა­ი­ჯა­ნის რა­ი­მე თე­მა­ზე კო­მუ­ნი­კა­ცი­ა­სა და შე­თან­ხმე­ბას. ხოლო თუ იქ­ნე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­ფლიქ­ტე­ბი და სი­სუს­ტე­ე­ბიც, ეს რე­გი­ონს ძა­ლი­ან მო­წყვლადს გახ­დის გარე ძა­ლე­ბის შიდა ჩა­რე­ვე­ბის­თვის.

- ანუ თურ­ქე­თის ჰე­გე­მო­ნია შე­ნარ­ჩუნ­დე­ბა რე­გი­ონ­ში, რისი პრე­ტენ­ზი­აც მას აქვს. და რუ­სე­თი ამას შე­ე­გუ­ე­ბა?

- გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სი­ახ­ლე აქ არა­ფე­რი მომ­ხდა­რა. საქ­მე იმა­შია, რომ ამ­ჟა­მად უკვე თურ­ქე­თი ცდი­ლობს იქ­ცეს რე­გი­ონ­ში ლი­დე­რად. იქ­ნე­ბა ძა­ლი­ან მა­ღა­ლი ხა­რის­ხის კონ­კუ­რენ­ცია. ხე­ლა­ღე­ბით იმის თქმა, რომ ცალ­სა­ხად რუ­სეთს, ან თურ­ქეთს დარ­ჩე­ბა ჰე­გე­მო­ნია, ძნე­ლია. ამ შემ­თხვე­ვა­ში, უფრო ის უნდა ვი­ვა­რა­უ­დოთ, რომ ამ ორი ძა­ლის კონ­კუ­რენ­ცია სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, მო­ახ­დენს ერ­თმა­ნე­თის გავ­ლე­ნე­ბის კომ­პენ­სი­რე­ბას და ისი­ნი, ძი­რი­თა­დად, ერ­თმა­ნე­თის გავ­ლე­ნე­ბის შე­სუს­ტე­ბით იქ­ნე­ბი­ან და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბი, ვიდ­რე სა­კუ­თა­რი ახა­ლი გავ­ლე­ნე­ბის შექ­მნით.

სა­კუ­თა­რი ახა­ლი გავ­ლე­ნე­ბის შექ­მნა არ გა­მო­ვა მა­ნამ, ვიდ­რე არ შე­სუს­ტდე­ბა მე­ო­რე ძა­ლის გავ­ლე­ნა და ეს იქ­ნე­ბა ამ ორ სა­ხელ­მწი­ფოს შო­რის რა­ღაც კონ­კუ­რენ­ცია-თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის რე­ჟიმ­ში, რაც მათ­თვის დიპ­ლო­მა­ტი­ა­ში ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი მოვ­ლე­ნაა.

- რა შე­საძ­ლო საფრ­თხე­ე­ბის წი­ნა­შე შე­იძ­ლე­ბა დად­გეს რე­გი­ო­ნი და კონ­კრე­ტუ­ლად - სა­ქარ­თვე­ლო რუ­სეთ-თურ­ქე­თის კონ­კუ­რენ­ცი­ის პი­რო­ბებ­ში და რო­გორ გა­მო­ვალთ ამ მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან, რა უნდა მო­ი­მოქ­მე­დოს და­სავ­ლეთ­მა, და რა - ჩვენ?

- აზერ­ბა­ი­ჯა­ნის­თვის თურ­ქუ­ლი პრო­ექ­ტის რე­ა­ლი­ზე­ბა არა­ნა­ი­რი საფრ­თხე არ არის, მე­ტიც, ეს მის­თვის იქ­ნე­ბა ერ­თგვა­რი წარ­მა­ტე­ბაც. სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის თურ­ქუ­ლი პრო­ექ­ტის რე­ა­ლი­ზე­ბა, ზო­გა­დად, არ არის სა­სურ­ვე­ლი, ვი­ნა­ი­დან ჩვენ­თვის რამ­დე­ნა­დაც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია თურ­ქეთ­თან კე­თილ­მე­ზობ­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა, პარტნი­ო­რო­ბა და კო­მუ­ნი­კა­ცია ბევრ სა­კი­თხებ­ზე, იმ­დე­ნად თურ­ქუ­ლი გავ­ლე­ნა არ უნდა გა­და­ვი­დეს იმ ნიშ­ნულს, რომ­ლის შე­დე­გა­დაც შე­იძ­ლე­ბა საფრ­თხედ ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს. თა­ვის­თა­ვად ცხა­დია, რუ­სუ­ლი გავ­ლე­ნე­ბის ზრდა ამ შემ­თხვე­ვა­ში შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ ყვე­ლა­ზე მე­ტად სომ­ხეთს აწყობს, იმავდრო­უ­ლად, ეს ძა­ლი­ა­ნაც არ აზა­რა­ლებს აზერ­ბა­ი­ჯანს იმი­ტომ, რომ რუ­სეთ­მა შე­იქ­მნა საკ­მა­რი­სი პო­ზი­ცია აზერ­ბა­ი­ჯან­ში და მას­ზე საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზუ­ლი გავ­ლე­ნის ბერ­კე­ტე­ბი მო­ი­პო­ვა. რუ­სუ­ლი გავ­ლე­ნის ზრდა, პრაქ­ტი­კუ­ლად, იყო ის მო­ცე­მუ­ლო­ბა, რა­საც და­თან­ხმდა აზერ­ბა­ი­ჯა­ნი სამ­შვი­დო­ბო შე­თან­ხმე­ბით და რუ­სე­თის სამ­შვი­დო­ბო ნა­წი­ლე­ბის ჩა­ყე­ნე­ბით. რუ­სე­თის გავ­ლე­ნის ზრდა ჩვენ­თვის არის ყვე­ლა­ზე ნაკ­ლე­ბად სა­სურ­ვე­ლი სცე­ნა­რი გა­მომ­დი­ნა­რე იქი­დან, რომ:

1. ჩვე­ნი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბი რჩე­ბა ოკუ­პა­ცი­ის ქვეშ;

2. ჩვენ ვრჩე­ბით რუ­სე­თი­დან მომ­დი­ნა­რე მუდ­მი­ვი საფრ­თხის ქვეშ.

შე­სა­ბა­მი­სად, ყვე­ლა­ზე ნაკ­ლებ სა­სურ­ვე­ლი ჩვენ­თვი­საა. ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ჩვენ­თვის ისაა, რომ შევ­ძლოთ და მე­სა­მე აქ­ტო­რის – და­სავ­ლე­თის ჩარ­თუ­ლო­ბა გავ­ზარ­დოთ იმა­ზე მე­ტად, ვიდ­რე დღეს არის. და­სავ­ლეთ­მა რა უნდა გა­ა­კე­თოს, მა­ნამ, ვიდ­რე სა­ქარ­თვე­ლო ჰგავს იმას, რა­საც ჰგავს? ჩვენ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში და­სავ­ლე­თი ვე­რა­ფერს იზამს იმი­ტომ, რომ ქვე­ყა­ნა­ში, სა­დაც დგას სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის პრობ­ლე­მა, ძა­ლი­ან რთუ­ლია, რო­მე­ლი­მე პარტნი­ო­რი იყოს აქ­ტი­უ­რად ჩარ­თუ­ლი და ვი­ლა­პა­რა­კოთ უფრო სე­რი­ო­ზულ თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა­ზე. ჩვენ, პირ­ველ რიგ­ში, გვჭირ­დე­ბა ის, რომ ქვე­ყა­ნა­ში სა­ხელ­მწი­ფო ინ­სტი­ტუ­ტებ­მა სრულ­ფა­სოვ­ნად იმუ­შა­ოს, მიმ­დი­ნა­რე­ობ­დეს შე­უქ­ცე­ვა­დი დე­მოკ­რა­ტი­ზა­ცი­ის პრო­ცე­სი, ქვე­ყა­ნას ჰქონ­დეს სტა­ბი­ლუ­რი ეკო­ნო­მი­კუ­რი გან­ვი­თა­რე­ბის გა­რან­ტი­ე­ბი და მრა­ვალ­მხრი­ვი პრო­აქ­ტი­უ­რი დიპ­ლო­მა­ტია. ეს არის აუ­ცი­ლე­ბე­ლი პი­რო­ბე­ბი იმის­თვის, რომ ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა იყოს სა­ინ­ტე­რე­სო თა­ვი­სი მო­კავ­ში­რე­ე­ბის­თვის და მათი ინ­ვეს­ტი­ცია წა­მო­ვი­დეს ჩვენ­კენ. ინ­ვეს­ტი­ცი­ა­ში არ ვგუ­ლის­ხმობ მხო­ლოდ ფი­ნან­სურ, არა­მედ პო­ლი­ტი­კურ ინ­ვეს­ტი­ცი­ა­საც და მხარ­და­ჭე­რას.

- სა­უბ­რო­ბენ იმა­ზე, რომ გა­მო­სა­ვა­ლი შე­საძ­ლოა იყოს ამე­რი­კუ­ლი სამ­ხედ­რო ბა­ზის სა­ქარ­თვე­ლო­ში გან­თავ­სე­ბა, ახა­ლი ინ­ტერ­ვენ­ცია რომ ავი­ცი­ლოთ თა­ვი­დან...

- ბა­ზებს რაც შე­ე­ხე­ბა, აქ არის ასე სა­კი­თხი, რა პი­რო­ბე­ბი აქვს აშშ-ს აქ სამ­ხედ­რო ბა­ზის გან­თავ­სე­ბის­თვის, რა ამო­ცა­ნა დგას, ან რა ორ­მხრი­ვი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბაა ამის­თვის? არ ვიცი, რამ­დე­ნად გა­ნი­ხი­ლავს აშშ სამ­ხედ­რო ბა­ზის გან­თავ­სე­ბას სა­ქარ­თვე­ლო­ში, თუმ­ცა ისიც ფაქ­ტია, რომ ჩვენ რე­ა­ლუ­რად გვაქვს რის­კე­ბი და ამ რის­კებს ორი რა­ღა­ცით უნდა ვუ­პა­სუ­ხოთ.

1. შევ­დგეთ, რო­გორც კონ­სო­ლი­დი­რე­ბუ­ლი დე­მოკ­რა­ტია;

2. სტა­ბი­ლუ­რი ეკო­ნო­მი­კუ­რი გან­ვი­თა­რე­ბა.

- სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გია ხუ­ხაშ­ვილ­მა მი­ა­ნიშ­ნა, “ტრაქ­ტა­ტი-2 მზად­დე­ბა, და­სავ­ლეთ­მა სას­წრა­ფოდ რამე თუ არ მო­ი­მოქ­მე­დაო...

- ჩვე­ნი ამ კრი­ზის­ში ყოფ­ნა, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ყვე­ლა­ნა­ი­რად ასუს­ტებს და­სავ­ლე­თის პო­ზი­ცი­ას, იმა­ვე - ჩვენ­სას იმი­ტომ, რომ ვიდ­რე ჩვენ ვით­ვლით ხმებს, ვიდ­რე ვერ ვკრებთ პარ­ლა­მენტს და ვართ ერ­თპარ­ტი­ულ რე­ჟიმ­ში ცხოვ­რე­ბის პი­რო­ბებ­ში, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მხრი­დან დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის ღიად უპა­ტივ­ცე­მუ­ლო­ბის რე­ჟიმ­ში და ვიდ­რე ვართ ამ­ხე­ლა ეკო­ნო­მი­კუ­რი გა­მოწ­ვე­ვე­ბის წი­ნა­შე, აქ რა­ი­მე სე­რი­ო­ზულ თა­ნამ­შრომ­ლო­ბას აზრი, რა თქმა უნდა, არ აქვს. ელე­მენ­ტა­რუ­ლად, იქამ­დე მი­ვი­და საქ­მე, რომ ქვე­ყა­ნის შიგ­ნით პო­ლი­ტი­კუ­რი აქ­ტო­რე­ბი დიპ­ლო­მა­ტი­უ­რი წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბის გა­რე­შე ვერ ელა­პა­რა­კე­ბი­ან ერ­თმა­ნეთს. არა და, ეს დიპ­ლო­მა­ტი­უ­რი ძა­ლის­ხმე­ვა სხვა რა­ღა­ცე­ებ­ზე უნდა იხარ­ჯე­ბო­დეს და არა იმა­ზე, ადა­მი­ა­ნე­ბი ერ­თმა­ნეთს შე­ახ­ვედ­რონ და და­ა­ლა­პა­რა­კონ. ჩვენ იმ­დე­ნად გარე პრობ­ლე­მა არ გვიდ­გას, რამ­დე­ნა­დაც შიდა და თუ ისი­ნი გა­დავ­ლა­ხეთ, გა­რეთ შე­და­რე­ბით მარ­ტი­ვად შევ­ძლებთ და­ვა­ლა­გოთ სი­ტუ­ა­ცია. ჩვენ თვი­თონ თუ იმა­ზე მეტი გა­ვა­ფუ­ჭეთ, ვიდ­რე ნე­ბის­მი­ერ­მა მტერ­მა შე­იძ­ლე­ბა დაგ­ვი­შა­ოს, მა­შინ სა­ერ­თოდ, რა აზრი აქვს რა­ი­მე ტი­პის დიპ­ლო­მა­ტი­ას, ან სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბას?