პოლიტიკა
Faceამბები
საზოგადოება

1

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ოთხშაბათი, მთვარის მეხუთე დღე დაიწყება 07:57-ზე, მთვარე ტყუპშია მოერიდეთ ახალი საქმეების დაწყებას, მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მიღებას. უძრავი ქონების ყიდვა-გაყიდვა სხვა დღისთვის გადადეთ. არ გირჩევთ საქმეების, ურთიერთობის გარჩევას. მშვიდად აკეთეთ თქვენი საქმე. ნუ განიხილავთ ახალ პროექტებს. ივარჯიშეთ.ცუდი დღეა ნიშნობისა და ქორწინებისთვის. მოერიდეთ ცხოველური საკვებს. ნაკლები დრო გაატარეთ უჰაერო ოთახში, მოერიდეთ ე.წ. მოწევის ადგილებს. გაანიავეთ ოთახი. შეამცირეთ დატვირთვა ხელებსა და მხრებზე.
მსოფლიო
სამართალი
სამხედრო
მოზაიკა
კონფლიქტები
მეცნიერება
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"7 წელი ვიმუშავე ამ ჯიხურში, შვილივით შემიყვარეს, ზრუნავდნენ ჩემზე..." - სად მუშაობდა სტუდენობისას ზურა შევარდნაძე და რა გზა განვლო "გარდენიამდე"
"7 წელი ვიმუშავე ამ ჯიხურში, შვილივით შემიყვარეს, ზრუნავდნენ ჩემზე..." - სად მუშაობდა სტუდენობისას ზურა შევარდნაძე და რა გზა განვლო "გარდენიამდე"

ცნო­ბი­ლი მე­ბა­ღე ზურა შე­ვარ­დნა­ძე სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში პოსტს აქ­ვეყ­ნებს და სა­ინ­ტე­რე­სო ის­ტო­რი­ას იხ­სე­ნებს სა­კუ­თა­რი სტუ­დენ­ტო­ბის პე­რი­ო­დი­დან:

"სტუ­დენ­ტი რომ გავ­ხდი 18 წლის ვი­ყა­ვი. ას­კა­ნი­დან ჩა­მო­ვე­დი, დე­ი­დებ­თან, მე­ლი­ქიშ­ვილ­ზე, მი­მი­ჩი­ნეს ერთი კუ­თხე. ჩემს შე­ნახ­ვას სოფ­ლი­დან ვერ შეძ­ლებ­დნენ, რამე უნდა მე­ღო­ნა. თერ­თმე­ტი ნო­მე­რი ტრო­ლე­ი­ბუ­სით დავ­დი­ო­დი უნუ­ვერ­სი­ტე­ტის მაღ­ლივ კორ­პუს­ში, ვა­კის პარ­კის მო­პირ­და­პი­რე მხა­რეს უშნო, დიდი რკი­ნის ჯი­ხუ­რი იდგა გზის პი­რას, ქა­ლე­ბი წავ­კი­სი­დან ჩა­მო­ტა­ნი­ლი ყვა­ვი­ლით ვაჭ­რობ­დნენ. ერთი კვი­რა იყო გა­სუ­ლი, რაც სტუ­დენ­ტურ ცხოვ­რე­ბას­თან შე­გუ­ე­ბას ვცდი­ლობ­დი, მი­ვა­დე­ქი მო­ფუს­ფუ­სე მეყ­ვა­ვი­ლე­ებს და გა­ვე­ცა­ნი, ვუ­თხა­რი, რომ სო­ფელ­ში ხში­რად ვა­კე­თებ­დი სამ­გლო­ვი­ა­რო გვირ­გვი­ნებს და თუ თა­ნახ­მა იქ­ნე­ბოდ­ნენ, ვაჩ­ვე­ნებ­დი რა შე­მიძ­ლია.

დიდი აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბით არ შეხ­ვდნენ ჩემს შე­თა­ვა­ზე­ბას მაგ­რამ ჯი­ხუ­რის უკან, ჩრდილ­ში და­ლა­გე­ბუ­ლი ძმერხლის და შქე­რის ტო­ტე­ბის­კენ მი­მი­თი­თეს. კა­ტა­ბარ­დას ღერო მოვგრი­ხე, ხავ­სის გუნ­და მი­ვა­მაგ­რე, ჩი­ტა­ვაშ­ლას ტოტი და წვრი­ლი ჟაბო მი­ხა­კი ჩა­ვა­მაგ­რე, არა­უ­შავს გა­მო­ვი­და, გა­ვი­ტა­ნე და დახლზე დავ­დე. ათი წუთი არ იქ­ნე­ბო­და გა­სუ­ლი მან­ქა­ნა გა­ჩერ­და, სქელ სქე­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი გად­მო­ვი­და, ბევ­რი ოქრო ეკე­თა და გვირ­გვი­ნი შე­ი­ძი­ნა, მგო­ნი 15 ლა­რად, გა­მი­ხარ­და. იმ დღეს­ვე მომ­ცეს ყო­ფი­ლი საყ­ვა­ვი­ლე მა­ღა­ზი­ის გა­სა­ღე­ბი, მი­წის­ქვე­შა გა­და­სას­ვლელ­ში, მი­ვა­ლა­გე, გუ­რი­ი­დან თხი­ლის წკნე­ლი, კრიფ­ტო­მე­რია, ხავ­სი, გამ­შრა­ლი ჰორ­ტენ­ზი­ე­ბი, ღო­მის თავ­თა­ვი, სი­მინ­დის ფუ­ჩე­ჩი ჩა­მო­ვი­ტა­ნე და შე­ვუ­დე­ქი საქ­მეს.

მალე და­ვა­ტყვე ხელი, უბან­მაც უცებ გა­მიც­ნო. ლექ­ცი­ე­ბი­დან მო­სულს მხვდე­ბო­და სია, რკი­ნის კე­დელ­ზე მაგ­ნი­ტის ნა­ტე­ხით მი­მაგ­რე­ბუ­ლი: "ერთი ცალი 10 ლა­რი­ა­ნი გვირ­გვი­ნი იე­ბით. ერთი ცალი 25 ლა­რი­ა­ნი, თეთ­რი ვარ­დით (ძა­ლი­ან პრე­ტენ­ზი­უ­ლი ქა­ლია), 2 ც თა­ი­გუ­ლი ერთი დე­დოფ­ლი­სა, ერთი მეჯ­ვა­რის­თვის მი­სარ­თმე­ვი, ლე­ი­ლას გოგო გა­თხოვ­და.. და მის­თა­ნე­ბი". ქა­ლე­ბი მე­ტის­მე­ტად საყ­ვა­რე­ლი, უბ­რა­ლო, მაგ­რამ გუ­ლი­ა­ნე­ბი გა­მოდ­გნენ, შვი­ლი­ვით შე­მიყ­ვა­რეს, მივ­ლიდ­ნენ, შრო­მას მი­ფა­სებ­დნენ და ზრუ­ნავ­დნენ ჩემ­ზე... დე­ი­და დოდო და მა­რი­ა­მი.

შვი­დი წელი ვი­მუ­შა­ვე ამ ჯი­ხურ­ში, კაც­მა არ იცის რამ­დე­ნი გვირ­გვი­ნი, კა­ლა­თი თუ თა­ი­გუ­ლი შევ­კა­რი. ძა­ლი­ან ბევ­რი ვის­წავ­ლე ამ ორი მშრო­მე­ლი ქა­ლის­გან. სა­ო­ცა­რი ალღო ქონ­დათ, მან­ქა­ნა რომ გა­ჩერ­დე­ბო­და, წა­მო­ავ­ლებ­დნენ თა­ი­გულს ხელს და გა­მო­ე­გე­ბე­ბოდ­ნენ მყიდ­ველს... არ მახ­სოვს, ერ­ხელ მა­ინც შემ­ცდა­რიყ­ვნენ და მუშ­ტარს ეთ­ქვას არა ეს არ მინ­და, რა­საც მთა­ვა­ზობთ სხვა მაჩ­ვე­ნე­თო, სულ მიკ­ვირ­და, ამას რო­გორ ახერ­ხებ­დნენ და რო­გორ ცნობ­დნენ ვის რა, რო­დის და რო­გორ... ახ­ლაც მიკ­ვირს.

მა­რი­ა­მი რამ­დე­ნი­მე წლის წინ გარ­და­იც­ვა­ლა, დე­ი­და დოდო დიდი ხა­ნია აღარ მი­ნა­ხავს, რკი­ნის ჯი­ხუ­რიც რა­ხა­ნია აღარ დგას ვა­კის პარ­კის წინ...

დღეს გრი­ლი დღე იყო და საქ­მეს ვე­შუ­რე­ბო­დი, ცი­ნერ­ა­რი­ე­ბის გა­ბარ­დულ ბუჩ­ქებს ვსხლავ­დი, თავ­ზე დოდო დე­ი­და და­მად­გა, ცოტა მოხ­რი­ლა, მო­ფუმ­ფუ­ლე­ბუ­ლა, თმე­ბი შე­უ­ღე­ბავს და ხე­ლე­ბი აღარ ქონ­და ისე გა­უ­ხე­შე­ბუ­ლი რო­გორც მა­შინ... შვი­ლიშ­ვი­ლებ­მა მო­იყ­ვა­ნეს ჩემ­თან. რო­გორ გა­ვი­ხა­რე, რო­გორ... ყვე­ლა­ფე­რი ვაჩ­ვე­ნე, ბაღი და სათ­ბუ­რე­ბი და­ვათ­ვა­ლი­ე­რე­ბი­ნე, ბევ­რი მე­ფე­რა და ვე­ფე­რე... წას­ვლი­სას მი­თხრა სულ არ მიკ­ვირს, მა­შინ­ვე გე­ტყო­ბო­და, რომ არ მო­ის­ვე­ნებ­დიო... მიდი, მიდი მი­ხე­დე, სტუ­მა­რი გე­ლო­დე­ბა, აი ეს ოლი­ან­დრის აყ­ვა­ვე­ბუ­ლი ბუჩ­ქი შეს­თა­ვა­ზე მყიდ­ვე­ლი­აო ჩუ­მად მი­თხრა... შვი­დი­ვე ოლი­ან­დრი წა­ი­ღო თა­ვი­სი ბა­გე­ბის ეზოს ჭიშ­კარ­თან და­სარ­გა­ვად ბა­ტონ­მა გო­ჩამ... დე­ი­და დო­დოს გა­ე­ღი­მა...".

მკითხველის კომენტარები / 4 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
კ. მ.
1

ყოჩაღ, ზურა! მაგარი ხარ! შენი პრეცედენტი ძალიან გადამდებია! თბილისის მამულაშვილი ხარ!

უცნობი
3

ბრავო ,ბრავო ბრავისიმო წარმატებები!

 

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ვლადიმირ პუტინმა სამხედრო სამსახურში საგაზაფხულო გაწვევის შესახებ ბრძანებას ხელი მოაწერა
ავტორი:

"7 წელი ვიმუშავე ამ ჯიხურში, შვილივით შემიყვარეს, ზრუნავდნენ ჩემზე..." - სად მუშაობდა სტუდენობისას ზურა შევარდნაძე და რა გზა განვლო "გარდენიამდე"

"7 წელი ვიმუშავე ამ ჯიხურში, შვილივით შემიყვარეს, ზრუნავდნენ ჩემზე..." - სად მუშაობდა სტუდენობისას ზურა შევარდნაძე და რა გზა განვლო "გარდენიამდე"

ცნობილი მებაღე ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს და საინტერესო ისტორიას იხსენებს საკუთარი სტუდენტობის პერიოდიდან:

"სტუდენტი რომ გავხდი 18 წლის ვიყავი. ასკანიდან ჩამოვედი, დეიდებთან, მელიქიშვილზე, მიმიჩინეს ერთი კუთხე. ჩემს შენახვას სოფლიდან ვერ შეძლებდნენ, რამე უნდა მეღონა. თერთმეტი ნომერი ტროლეიბუსით დავდიოდი უნუვერსიტეტის მაღლივ კორპუსში, ვაკის პარკის მოპირდაპირე მხარეს უშნო, დიდი რკინის ჯიხური იდგა გზის პირას, ქალები წავკისიდან ჩამოტანილი ყვავილით ვაჭრობდნენ. ერთი კვირა იყო გასული, რაც სტუდენტურ ცხოვრებასთან შეგუებას ვცდილობდი, მივადექი მოფუსფუსე მეყვავილეებს და გავეცანი, ვუთხარი, რომ სოფელში ხშირად ვაკეთებდი სამგლოვიარო გვირგვინებს და თუ თანახმა იქნებოდნენ, ვაჩვენებდი რა შემიძლია.

დიდი აღფრთოვანებით არ შეხვდნენ ჩემს შეთავაზებას მაგრამ ჯიხურის უკან, ჩრდილში დალაგებული ძმერხლის და შქერის ტოტებისკენ მიმითითეს. კატაბარდას ღერო მოვგრიხე, ხავსის გუნდა მივამაგრე, ჩიტავაშლას ტოტი და წვრილი ჟაბო მიხაკი ჩავამაგრე, არაუშავს გამოვიდა, გავიტანე და დახლზე დავდე. ათი წუთი არ იქნებოდა გასული მანქანა გაჩერდა, სქელ სქელი ქალბატონი გადმოვიდა, ბევრი ოქრო ეკეთა და გვირგვინი შეიძინა, მგონი 15 ლარად, გამიხარდა. იმ დღესვე მომცეს ყოფილი საყვავილე მაღაზიის გასაღები, მიწისქვეშა გადასასვლელში, მივალაგე, გურიიდან თხილის წკნელი, კრიფტომერია, ხავსი, გამშრალი ჰორტენზიები, ღომის თავთავი, სიმინდის ფუჩეჩი ჩამოვიტანე და შევუდექი საქმეს.

მალე დავატყვე ხელი, უბანმაც უცებ გამიცნო. ლექციებიდან მოსულს მხვდებოდა სია, რკინის კედელზე მაგნიტის ნატეხით მიმაგრებული: "ერთი ცალი 10 ლარიანი გვირგვინი იებით. ერთი ცალი 25 ლარიანი, თეთრი ვარდით (ძალიან პრეტენზიული ქალია), 2 ც თაიგული ერთი დედოფლისა, ერთი მეჯვარისთვის მისართმევი, ლეილას გოგო გათხოვდა.. და მისთანები". ქალები მეტისმეტად საყვარელი, უბრალო, მაგრამ გულიანები გამოდგნენ, შვილივით შემიყვარეს, მივლიდნენ, შრომას მიფასებდნენ და ზრუნავდნენ ჩემზე... დეიდა დოდო და მარიამი.

შვიდი წელი ვიმუშავე ამ ჯიხურში, კაცმა არ იცის რამდენი გვირგვინი, კალათი თუ თაიგული შევკარი. ძალიან ბევრი ვისწავლე ამ ორი მშრომელი ქალისგან. საოცარი ალღო ქონდათ, მანქანა რომ გაჩერდებოდა, წამოავლებდნენ თაიგულს ხელს და გამოეგებებოდნენ მყიდველს... არ მახსოვს, ერხელ მაინც შემცდარიყვნენ და მუშტარს ეთქვას არა ეს არ მინდა, რასაც მთავაზობთ სხვა მაჩვენეთო, სულ მიკვირდა, ამას როგორ ახერხებდნენ და როგორ ცნობდნენ ვის რა, როდის და როგორ... ახლაც მიკვირს.

მარიამი რამდენიმე წლის წინ გარდაიცვალა, დეიდა დოდო დიდი ხანია აღარ მინახავს, რკინის ჯიხურიც რახანია აღარ დგას ვაკის პარკის წინ...

დღეს გრილი დღე იყო და საქმეს ვეშურებოდი, ცინერარიების გაბარდულ ბუჩქებს ვსხლავდი, თავზე დოდო დეიდა დამადგა, ცოტა მოხრილა, მოფუმფულებულა, თმები შეუღებავს და ხელები აღარ ქონდა ისე გაუხეშებული როგორც მაშინ... შვილიშვილებმა მოიყვანეს ჩემთან. როგორ გავიხარე, როგორ... ყველაფერი ვაჩვენე, ბაღი და სათბურები დავათვალიერებინე, ბევრი მეფერა და ვეფერე... წასვლისას მითხრა სულ არ მიკვირს, მაშინვე გეტყობოდა, რომ არ მოისვენებდიო... მიდი, მიდი მიხედე, სტუმარი გელოდება, აი ეს ოლიანდრის აყვავებული ბუჩქი შესთავაზე მყიდველიაო ჩუმად მითხრა... შვიდივე ოლიანდრი წაიღო თავისი ბაგების ეზოს ჭიშკართან დასარგავად ბატონმა გოჩამ... დეიდა დოდოს გაეღიმა...".