აფხა­ზე­თის ომის ვე­ტე­რა­ნის, შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბის თა­და­რი­გის პოლ­კოვ­ნი­კის დოდო გუ­გე­შაშ­ვი­ლის ოჯახ­ში დატ­რი­ა­ლე­ბუ­ლი ტრა­გე­დი­ი­დან წე­ლი­წა­დი და ცხრა თვე გა­ვი­და. 2019 წლის 7 თე­ბერ­ვალს გუ­გე­შაშ­ვი­ლე­ბის სა­ცხოვ­რე­ბელ­ში უც­ნო­ბი მა­მა­კა­ცი შე­იჭ­რა, რო­მელ­მაც ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღით სი­ცოხ­ლეს გა­მო­ა­სალ­მა დოდო გუ­გე­შაშ­ვი­ლის ერ­თა­დერ­თი ვაჟი, ხოლო თა­ვად დოდო გუ­გე­შაშ­ვი­ლი სიკ­ვდილს სას­წა­უ­ლებ­რი­ვად გა­და­ურ­ჩა.

შემ­თხვე­ვი­დან და­ახ­ლო­ე­ბით ერთ წელ­ში, სა­მარ­თალ­დამ­ცვე­ლებ­მა 45 წლის ზაზა მურ­ჯიკ­ნე­ლი და­ა­კა­ვეს. ბრალ­დე­ბულს წი­ნას­წა­რი პა­ტიმ­რო­ბა აქვს შე­ფარ­დე­ბუ­ლი და სა­სამ­რთლოს წი­ნა­შე წარ­დგე­ნა 5 ოქ­ტომ­ბერს მო­უ­წევს.

რო­გორ ცხოვ­რობს ტრა­გე­დი­ის შემ­დეგ მებ­რძო­ლი ქალი და რა ახა­ლი გა­რე­მო­ე­ბე­ბი იკ­ვე­თე­ბა სის­ხლი­ა­ნი ან­გა­რიშს­წო­რე­ბის საქ­მე­ში - აღ­ნიშ­ნულ­თან და­კავ­ში­რე­ბით AMBEBI.GE დოდო გუ­გე­შაშ­ვილს ესა­უბ­რა:

- პირ­ველ რიგ­ში, რო­გორ ხართ? რო­გო­რია თქვე­ნი ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა?

ასევე დაგაინტერესებთ

18:20 / 24-01-2020

ვინ არის ყოფილი ლეიტენანტი, რომელიც გუგეშაშვილის შვილის მკვლელობისთვის დააკავეს - იგი "მუხროვანის ამბოხის" საქმეზეა ნასამართლევი

- ახლა არა მი­შავს. ძა­ლი­ან მძი­მე ოპე­რა­ცი­ე­ბი გა­მი­კეთ­და იმ ტრა­გე­დი­ის შემ­დეგ, ვცდი­ლობ რო­გორც შე­მიძ­ლია... არ მინ­და ჩემს შვილს იმე­დე­ბი გა­ვუც­რუო და დავ­ჩა­ჩა­ნაკ­დე. ბო­ლოს, თე­ბერ­ვალ­ში გა­ვი­კე­თე მძი­მე ოპე­რა­ცია და საკ­მა­ოდ დიდ­ხანს ვი­წე­ქი სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში. სა­ოც­რად პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ექი­მე­ბი გვყავს.

- რო­გორ ცხოვ­რობთ ახლა, რო­გო­რია თქვე­ნი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბა?

- ვცდი­ლობ, მხო­ლოდ ჩემს ტრა­გე­დი­ა­ში არ ვიყო ჩაფ­ლუ­ლი და არა­ვის მო­ვახ­ვიო თავს ეს ყვე­ლა­ფე­რი. ახლა ვარ სა­ერ­თა­შო­რი­სო ასო­ცი­ა­ცია "და­ი­ცა­ვი შენი წილი სამ­შობ­ლოს" თავ­მჯდო­მა­რე. ჩვენ ვცდილ­ლობთ, და­ვეხ­მა­როთ ვე­ტე­რა­ნებს, გა­ვუ­წი­ოთ მათ სა­ჭი­რო კონ­სულ­ტა­ცია და რი­თაც შეგ­ვიძ­ლია, გვერ­დით და­ვუდ­გეთ. ერ­თდა­ერ­თი რა­საც სა­ხელ­მწი­ფო ვე­ტა­რე­ნე­ბის­თვის იმე­ტებს, არის მი­ზე­რუ­ლი 22 ლარი. ამ თან­ხით ვე­ტე­რან­მა თა­ვიც უნდა ირ­ჩი­ნოს, კო­მუ­ნა­ლუ­რე­ბიც გა­და­ი­ხა­დოს და ა.შ. თუ წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ ეს მა­თხოვ­რუ­ლი თან­ხა შეჰ­კად­რა ომის ვე­ტე­რა­ნებს, მოქ­მედ­მა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ ამა­ში უხერ­ხუ­ლო­ბა ვერ და­ი­ნა­ხა და არა­ფე­რი მო­უ­მოქ­მე­დე­ბია. მხო­ლოდ ახლა, წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნოდ გა­ახ­სენ­დათ პარ­ლა­მენ­ტში, რომ თურ­მე ეს 22 ლარი ძა­ლი­ან ცო­ტაა და უნდა გა­ი­ზარ­დოს. მხო­ლოდ ახლა და­ი­წყეს ამა­ზე სა­უ­ბა­რი, არ­ჩევ­ნე­ბი რომ მო­ახ­ლოვ­და.

- რა ახა­ლი გა­რე­მო­ე­ბე­ბი იკ­ვე­თე­ბა თქვე­ნი შვი­ლის მკვლე­ლო­ბის საქ­მე­ში? ხომ არ გა­სუ­ლა გა­მო­ძი­ე­ბა დამ­კვე­თის კვალ­ზე?

- რო­გორც გი­თხა­რით, თე­ბერ­ვალ­ში მძი­მე ოპე­რა­ცია ჩა­მი­ტარ­და, დიდ­ხანს ვი­წე­ქი სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში, ახლა შე­ზღუ­დუ­ლია ჩემი მოძ­რა­ო­ბაც და კი­დევ ბევ­რი რამ. ამი­ტომ ვერ შევ­ძე­ლი გავ­ცნო­ბო­დი საქ­მის მა­სა­ლებს. თუმ­ცა გა­მო­ძი­ე­ბას ვენ­დო­ბი. ბევ­რს არ სჯე­რო­და, რომ ეს საქ­მე გა­იხ­სნე­ბო­და. მკვდარ საქ­მედ მი­აჩ­ნდათ, მე არა­სო­დეს შემ­პარ­ვია ეჭვი, რომ დამ­ნა­შა­ვეს და­ი­ჭერ­დნენ, თუმ­ცა ასე მა­ლეც არ ვე­ლო­დი. მაგ­რამ ახლა მთა­ვა­რია დამ­კვეთ­ზე გა­ვიდ­ნენ და და­სა­ჯონ. ამ სა­კი­თხსაც ოპ­ტი­მის­ტუ­რად ვუ­ყუ­რებ, მჯე­რა ამა­საც შეძ­ლე­ბენ.

- რო­გორც ჩანს, კარ­გად ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლი სის­ხლი­ა­ნი ან­გა­რიშს­წო­რე­ბა იყო...

- ბო­ლომ­დე კარ­გად ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლი ალ­ბათ არ იყო, რად­გან ახლა ცო­ცხა­ლი ვარ. მკვლელს ორი­ვე ვჭირ­დე­ბო­დით - მეც და ჩემი შვი­ლიც. თუმ­ცა დიდი ხნით ადრე რომ იყო და­გეგ­მი­ლი და ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლი, ფაქ­ტია. მკვლე­ლი ცდი­ლობ­და ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში შე­მო­სუ­ლი­ყო ჩემ­თან. რამ­დენ­ჯერ­მე იყო ჩემს სახ­ლში მო­სუ­ლი. ჩემი შვი­ლი მკვლე­ლო­ბამ­დე ორ­ჯერ ნახა და სთხო­ვა ჩემ­თვის გად­მო­ე­ცა, რომ ჩემ­თან შეხ­ვედ­რა სურ­და, გარ­კვე­ულ სა­კი­თხთან და­კავ­ში­რე­ბით. მე მას პი­რა­დად არ შევ­ხვედ­რი­ვარ და გავ­სა­უბ­რე­ბი­ვარ. ერთხელ სახ­ლი­დან გა­მო­ვე­დი, ქვე­მოთ მან­ქა­ნა მე­ლო­დე­ბო­და. ბი­ნას­თან დამ­ხვდა და გა­მო­მე­ლაპ­რა­კა. ვუ­თხა­რი, მეჩ­ქა­რე­ბა, ქვე­მოთ მე­ლო­დე­ბი­ან-მეთ­ქი.

ლიფ­ტში შე­მომ­ყვა და სელ­ფის გა­და­ღე­ბა მთხო­ვა. მე უარი ვუ­თხა­რი. აშ­კა­რად უნ­დო­და, ეს ფოტო ვი­ღა­ცის­თვის გა­და­ეგ­ზავ­ნა, მაგ­რამ მა­შინ ვე­რა­ფერს მივ­ხვდი. ამ ამ­ბი­დან არც თუ ისე დიდი ხნის შე­მე­დეგ, 7 თე­ბერ­ვალს, გამ­თე­ნი­სას მო­ვი­და ჩემ­თან. ხა­ლა­თით ვი­ყა­ვი. გა­მიკ­ვირ­და ასე ადრე მისი მოს­ვლა. მოს­ვლი­დან ორ წუთ­ში კი შუქი ჩაქ­რა. მან შე­მოს­ვლამ­დე იცო­და, რომ შუქი იყო ჩამ­ქრა­ლი. მუქი ქურ­თუ­კი ეცვა, "კა­პი­უ­შო­ნი" ჰქონ­და გად­მო­ფა­რე­ბუ­ლი თავ­ზე, "კეპი" ეფა­რა. ეკე­თა სათ­ვა­ლე­ე­ბი. ვიყ­ვი­რე, სახ­ლში მკვლე­ლია-მეთ­ქი. ჩემს ყვი­რილ­ზე და ია­რა­ღის ხმა­ზე ნო­დოს გა­ეღ­ვი­ძა და სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში ჩემს საშ­ვე­ლად გა­მო­ვარ­და. მეს­რო­ლა პირ­და­პირ გულ­ში. ტყვია გუ­ლის აორ­ტას მი­ლი­მეტრნა­ხევ­რით ას­ცდა.

თვა­ლებ­ში რომ და­მიბ­ნელ­და, რამ­დე­ნი­მე წამ­ში ისევ მო­მი­ვი­და თვალ­ში სი­ნათ­ლე და და­ვი­ნა­ხე, რომ მკვლელს ჩემი შვი­ლი ეწ­ვი­ნა სამ­ზა­რე­უ­ლოს ია­ტაკ­ზე, ჩემ­თან ახ­ლოს და ია­რაღს თავ­ში უმიზ­ნებ­და. დაჭ­რი­ლი ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ მა­ინც შევ­ძე­ლი და მკვლე­ლი სკა­მით მო­ვა­შო­რე ჩემს ბიჭს. შემ­დეგ გა­რეთ გა­მოვ­ვარ­დი, რომ უკან გა­მომ­ყო­ლო­და. თუ მას მხო­ლოდ ჩემი მოკ­ვლა უნ­დო­და, ყვე­ლა ლო­გი­კით უნდა გა­მომ­ყო­ლო­და…მაგ­რამ ორი­ვე ვჭირ­დე­ბო­დით... რამ­დე­ნი­მე სარ­თუ­ლი ჩა­ვირ­ბი­ნე და, რომ მივ­ხვდი, არ გა­მომ­ყვა, ვე­ღარ მო­ვა­ხერ­ხე ზე­მოთ არ­ბე­ნა, რად­გან ძა­ლი­ან ბევ­რი სის­ხლი დავ­კარ­გე და და­ძა­ბუ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი. კი­ბე­ებ­ზე მო­დი­ო­და. მე­ზობ­ლებს ვუ­თხა­რი, ეს არის მკვლე­ლი-მეთ­ქი, მაგ­რამ ჩა­ირ­ბი­ნა.

- ეს ადა­მი­ა­ნი და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი ქი­ლე­რი იყო? ვინ არის, რა ინ­ფორ­მა­ცია მო­ი­ძი­ეთ მას­ზე?

- მხო­ლოდ ის ვიცი, რაც მე­დი­ით გავ­რცელ­და. მეტი არა­ფე­რი. თა­ვად კა­ტე­გო­რი­უ­ლად უარ­ყოფს. ამ­ბობს, რომ თვი­თონ არ ჩა­უ­დე­ნია და ყვე­ლა მოწ­მე არას­წორ ჩვე­ნე­ბას აძ­ლევს. ის იყო ქი­ლე­რად და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მკვლე­ლი. მას რა­ღაც სკო­ლე­ბიც ექ­ნე­ბო­და გავ­ლი­ლი, ან სპეც­რაზ­მის ან სამ­ხედ­როს ან რა­ი­მე მსგავ­სი, მაგ­რამ ია­რა­ღი არ უვარ­გო­და.

მე ჩემი თვა­ლით ვნა­ხე, რო­დე­საც მან ჩემს შვილს და­უ­მიზ­ნა, არ გა­ვარ­და და ამი­ტომ თავ­ში მი­ა­ყე­ნა ია­რა­ღის ტა­რით და­ზი­ა­ნე­ბე­ბი. თუმ­ცა, სა­დაც და რო­გორც იყო ნას­რო­ლი, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მკვლე­ლის ხელ­წე­რა იკი­თხე­ბო­და. და­მა­ტე­ბი­თი ინ­ფორ­მა­ცია ამ ადა­მი­ა­ნის შე­სა­ხებ მე არ მო­მი­ძი­ე­ბია. ვიცი, მხო­ლოდ ის რომ მუხ­რო­ვა­ნის ამ­ბო­ხის საქ­მე­ში ფი­გუ­რი­რებ­და, სას­ჯე­ლიც აქვს მოხ­დი­ლი. სხვა და­ნარ­ჩე­ნი ვინ არის და რას წარ­მო­ად­გენს, არ ვიცი და არც და­ვინ­ტე­რე­სე­ბულ­ვარ.

- რაც შე­ე­ხე­ბა დამ­კვეთს, ლო­გი­კით ან ინ­ტუ­ი­ცი­ით სა­ვა­რა­უ­დო ვერ­სი­ამ­დე არ მი­სულ­ხართ? ვის შე­იძ­ლე­ბო­და სდო­მე­ბო­და თქვე­ნი ოჯა­ხის გა­ნად­გუ­რე­ბა?

- ამა­ზე ფიქ­რის მეტს რას ვა­კე­თებ, მაგ­რამ წარ­მოდ­გე­ნა არ მაქვს ვის და რა­ტომ უნდა გა­ე­კე­თე­ბი­ნა ეს. ამ კუ­თხით ცალ­კე საქ­მეა აღ­ძრუ­ლი და მიმ­დი­ნა­რე­ობს გა­მო­ძი­ე­ბა. ფაქ­ტია, რომ დამ­კვე­თი არ­სე­ბობს და ის არამ­ხო­ლოდ მე მიქ­მნის საფრ­თხეს, არა­მედ - მთლი­ა­ნად სა­ზო­გა­დო­ე­ბას. რო­დე­საც ასე­თი დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში არ­სე­ბო­ბენ, ამ დროს ბევ­რი ადა­მი­ა­ნია საფრ­თხის ქვეშ. ბევ­რი რამე ით­ქვა დამ­კვე­თის შე­სა­ხებ, ბევ­რი ჭო­რიც მო­ვის­მი­ნე მკვლე­ლო­ბის მო­ტი­ვებ­ზე, თუმ­ცა ავ­ყია და ცვე­დან ადა­მი­ა­ნებს ვერ აუკ­რძა­ლავ ჭო­რე­ბის მო­ფიქ­რე­ბას.

- ყვე­ლა­ზე მე­ტად რო­მე­ლი ჭორი მოგ­ხვდათ გულ­ზე?

- ჭო­რე­ბი ჩემი სი­სას­ტი­კის შე­სა­ხებ. სოფ­ლის გა­დაწ­ვით და­წყე­ბუ­ლი, ადა­მი­ა­ნე­ბის წა­მე­ბით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი. ეს, რა თქმა უნდა, შე­თხზუ­ლი ჭო­რე­ბია. მე ტყვეს­თვი­საც კი არა­სო­დეს გა­და­მი­ხე­დავს ზე­მო­დან. მისი ღირ­სე­ბა არ შე­მი­ლა­ხავს არა­სო­დეს, რად­გან რო­დე­საც უია­რა­ღოს ამ­ცი­რებ, თა­ვად ხარ უღირ­სი. რაც შე­ე­ხე­ბა ომში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას, ვე­რა­ვინ იტყვის, ვინ­მეს ან­გა­რი­ში პი­რა­დად გა­ვუს­წო­რე ან ვინ­მე ჩემი მი­ზე­ზით და­ვა­ზა­რა­ლე.

- თქვე­ნი შვი­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ თქვე­ნი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა რე­ლი­გი­ის მი­მართ შე­იც­ვა­ლა?

- ვერ ვი­ტყვი, რომ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ძვრე­ბი მოხ­და. მო­ძღვა­რი სულ მყავ­და, ვი­ყა­ვი აღმსა­რე­ბე­ლი და მა­ზი­ა­რე­ბე­ლი მა­ნამ­დეც, ვიდ­რე ეს ტრა­გე­დია შე­მემ­თხვე­ო­და. მე და ჩემს შვილს ერთი და იგი­ვე მო­ძღვა­რი გვა­ყავ­და, მაგ­რამ მე მა­ინც ვერ ვი­ცავ იმ წე­სებს, რაც უნდა და­იც­ვას ჭეშ­მა­რიტ­მა მორ­წმუ­ნემ. ეკ­ლე­სი­ის მრევ­ლმა უნდა შეძ­ლოს, რომ უფალს ემ­სა­ხუ­როს, მე სამ­წუ­ხა­როდ არ ვემ­სა­ხუ­რე­ბი უფალს. ვერ გავ­კად­ნი­ე­რე­დე­ბი და ვერ ვი­ტყვი, რომ "ვერ ვემ­სა­ხუ­რე­ბი", რად­გან ვი­საც სურს, ის აკე­თებს და ეს ყვე­ლა ქრის­ტი­ა­ნის ვა­ლია. მე ვიცი , რომ ჩემი შვი­ლი უფალ­თა­ნაა.

ის ჩემ­თა­ნა­ცაა. ფი­ზი­კუ­რად არ მე­ნა­ხე­ბა, მაგ­რამ მუდ­მი­ვად არის ჩარ­თუ­ლი ჩემს ყო­ველ­დღი­ურ საქ­მე­ებ­ში, ჩემი ჯან­მრთე­ლო­ბის ამ­ბებ­ში. რო­გორც ამ­ბო­ბენ, წა­მია წუ­თი­სო­ფე­ლი, ამი­ტომ ჩვე­ნი ცხოვ­რე­ბაც წა­მია და ყვე­ლა წამ­სვლე­ლე­ბი ვართ მა­რა­დი­სო­ბა­ში. რო­დე­საც კო­რო­ნა­ვირუ­სის პირ­ვე­ლი აფეთ­ქე­ბა მოხ­და, ეკ­ლე­სი­ა­ში სი­ა­რუ­ლი­სა და ზი­ა­რე­ბის სა­შიშ­რო­ე­ბა­ზე რომ და­ი­წყეს სა­უ­ბა­რი, სწო­რედ მა­შინ ვე­ზი­ა­რე სა­ერ­თო კოვ­ზით და არც კი მი­ფიქ­რია, რომ შე­იძ­ლე­ბო­და რამე დამ­მარ­თნო­და. რად­გან ქრის­ტეს სის­ხლი და ხორ­ცი ყვე­ლა­ზე ძლე­ვა­მო­სი­ლი რამ არის.

- თქვენს შვილ­ზე აწ­მყო­ში სა­უბ­რობთ...

- კი, მე მას­ზე წარ­სულ­ში ვერ ვი­სა­უბ­რებ, რად­გან მაქვს მას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა. ის ჩემი ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბას მუდ­მი­ვად ადევ­ნებს თვალ-ყურს და მეხ­მა­რე­ბა. რო­დე­საც ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა მი­უ­არ­სე­დე­ბა იმა­ზე მე­ტად, ვიდ­რე ჩვენ გვაქვს ინ­ფორ­მა­ცია, ესიზ­მრე­ბა ჩემს მე­გობ­რებს და ეუბ­ნე­ბა , რომ დე­დას გა­უ­უ­ა­რეს­დე­ბა ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა, მაგ­რამ აუ­ცი­ლებ­ლად კარ­გად იქ­ნე­ბაო. და ასეც ხდე­ბა. მე არა­სო­დეს დამ­სიზ­მრე­ბია. ჩემს მო­ძღვარ­თან რომ და­ვი­ჩივ­ლე, მი­თხრა, არ უნდა ზედ­მე­ტად აგა­ფო­რი­ა­ქო­სო.

- თავს რამ­დე­ნად უსაფრ­თხოდ გრძნობთ ახლა? ხომ არ ფიქ­რობთ, რომ მკვლე­ლო­ბის დამ­კვე­თი, კვლავ ეც­დე­ბა თქვენს ლიკ­ვი­და­ცი­ას?

- მთვა­რია, დრო­უ­ლად იყოს გა­მო­აშ­კა­რა­ვე­ბუ­ლი და და­კა­ვე­ბუ­ლი დამ­კვე­თი. რად­გან მისი არ­სე­ბო­ბა უკვე საფრ­თხეა ბევ­რი ადა­მი­ა­ნის­თვის. ახლა ჩემს დაც­ვას სა­ხელ­მწი­ფო უზ­რუნ­ველ­ყოფს.

- რა მო­ლო­დი­ნე­ბი გაქვთ? გა­იხ­სნე­ბა ბო­ლომ­დე ეს საქ­მე?

- კი, სრუ­ლი­ად დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ ამ ტრა­გე­დი­ის დამ­კვე­თიც იქ­ნე­ბა და­კა­ვე­ბუ­ლი. ალ­ბათ, დრო სჭირ­დე­ბა. ჩემი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნიც ეს არის, რომ გა­ვი­გო ვინ და არა­ტომ მო­მიკ­ლა შვი­ლი და კა­ნო­ნის წი­ნა­შე აგოს პა­სუ­ხი ყვე­ლამ. ვერ და არ ვცხოვ­რობ მხო­ლოდ ჩემი ტრა­გე­დი­ის ირ­გვლივ. ვცდი­ლობ არა­ვის მო­ვახ­ვიო თავს...

ახლა ჩემი მი­ზა­ნია, ეს მა­თხოვ­რუ­ლი 22 ლარი ღირ­სე­უ­ლი პენ­სი­ით შე­იც­ვა­ლოს. ძა­ლი­ან სა­სა­ცი­ლო­ე­ბი არი­ან, ახლა რომ გა­ახ­სენ­დათ ვე­ტე­რა­ნე­ბი. ახლა ვი­საც მა­ჟო­რი­ტა­რო­ბა უნდა, მოთ­ქვა­მენ და იკ­ვირ­ვე­ბენ, რა ცო­ტაა 22 ლარი ვე­ტა­რა­ნის­თვი­სო. თით­ქოს თა­ვად არ იყ­ვნენ პარ­ლა­მენ­ტში და ამ კა­ნო­ნის მი­ღე­ბას არ და­უ­ჭი­რეს მხა­რი.