"შესაძლოა ციცინათელებს ვეღარ ვხედავთ, მაგრამ აქ მოგროვილი ისტორიების მაინც გვესმის" - გიორგი კეკელიძის ახალი წიგნი და მერაბ ნინიძის ემოციური რეცენზია
გიორგი კეკელიძის „გურული დღიურების“ გამოსვლიდან 6 წლის შემდეგ, მკითხველი სულ მალე ავტორის მორიგ წიგნს „სხვა გურულ დღიურებს” იხილავს. წიგნის რეცენზია ცნობილ ქართველ მსახიობს, მერაბ ნინიძეს ეკუთვნის. მერაბ ნინიძე მშობლიურ მხარესთან, გურიასთან და ბავშვობასთან დაკავშირებულ ემოციებსა და განცდებს გვიზიარებს, რომელიც მასში სწორედ გიორგი კეკელიძის შემოქმედებამ გამოიწვია. უცვლელად გთავაზობთ მერაბ ნინიძის მიმოხილვას:
„ცხოვრების მსვლელობისას, მეხსიერებაში ნელ-ნელა გროვდება წუთები, რომლებიც დროის გასვლასთან ერთად უფრო და უფრო ფასეული ხდება. და რაც მთავარია, არსებობს ბავშვობის მუხტი, რომელიც შემდეგ მთელს ჩვენს ცხოვრებას თან სდევს.
„ბავშვობა უმიზეზო სიხარულების დროა და იქ მთავრდება, სადაც სიხარულის მიზეზებს ეძებ“ - წერს ამ წიგნის ავტორი.
ჩემთვის გურიაა უმიზეზო სიხარული. ნაგომარი.
დიდი ბაბუის სახლი... ახლა უკვე ნასახლარი, რომელიც მგონია, რომ ისევ ისეთი ლამაზია - როგორიც მეხსიერებაში შემომრჩა. მიყვარს, და ამ სიყვარულის გამო მტკივა, როცა ვიაზრებ, რომ ის ეზო მიტოვებულია. ცარიელია. სახლიც ნელ-ნელა გაქრა. ცარიელია იმ ქათმის კრიახისგან, რომელიც ერთ საღამოს, ბავშვობაში, შებინდულ ტყეში, ჩემი ერთადერთი მეგობარი იყო და დიდი შიში დამაძლევინა...
ის ბავშვური შიში, თითქოს ყველგან არის, თავისებურად, ხშირი გულისცემა აქვს წარმატებასაც და წარუმატებლობასაც, ფრენასაც, წითელ ხალიჩებსაც და ტალახიან ბილიკებსაც. ესაა ცხოვრება...
„გურული დღიურების“ წაკითხვამ თითქოს თავიდან გახსნა ჩემში ეს კარი - განცდების კარი. შეიძლება თვითმფრინავში იჯდე, ატლანტის ოკეანეს თავზე, მაგრამ გონებით გურიის აკაციის ხეს უყურებდე, კარგ ამინდში. შეიძლება ყველა კარი იღებოდეს, მაგრამ იმ დაბურული ტყის ისევ გეშინოდეს.
„სად გაქრნენ ციცინათელები? მგონი მე გავიზარდე და ვეღარ ვხედავ“ - ვკითხულობთ ამ წიგნში.
ჰო, შესაძლოა ციცინათელებს ვეღარ ვხედავთ, მაგრამ აქ მოგროვილი ისტორიების მაინც გვესმის, გვჯერა და ვხვდებით, რომ ადამიანური ურთიერთობები და სითბოა ყველაფრის საწყისი. იქნებ ის ციცინათელები იმ ადამიანებად გადაიქცნენ, რომლებმაც ჩვენში სიკეთის ანაბეჭდი დატოვეს?
ასეთ შეკითხვებს ტოვებს ეს წიგნი.
„სხვა გურული დღიურები“ ადამიანის ცხოვრებაში იმ მომენტს იჭერს, სადაც ვხვდებით, რომ გავიზარდეთ და ემოციებიც გამძაფრდა. დრო გავიდა და ჩვენ უფრო დაგვიგროვდა დანაკარგი, იმედგაცრუება. ეს უკვე ცხოვრების ის ეტაპია, სადაც არჩევანი აღარ გვაქვს, დაცული აღარ ვართ ტკივილისგან. თუმცა, გვაქვს საძირკველი - ჩვენი ბავშვობა, გვაქვს სითბო და გვყავს ადამიანები ჩვენს ირგვლივ - რომელთაც შეგვიძლია ჩვენი მოგონებები გავუზიაროთ ისე, როგორც ეს წიგნი გვიზიარებს ავტორის ჰუმანიზმს.
„სხვა გურული დღიურები“ გერმანიაში დამეწია, როგორც მესამე სერია.
აქ გაზაფხულია, შონებერგის უბანში ვდგავარ, ჩემი სმარტფონი წერს, რომ დღეს ბერლინში 22 გრადუსი სითბო იქნება.
რა იქნება აფრიკაში? ჩამოვარდება წვეთი წვიმა?
ეს მხოლოდ ერთმა გურულმა კაცმა იცის, რომელიც ალბათ ახლა თავის სიმინდის ყანაში დგას და ზუსტად ჩემსავით ამოწმებს ამინდის პროგნოზს თავის სმარტფონში. აფრიკას ამოწმებს. გურიას არა - გურია იცის.
ამ კაცს ამ წიგნში გაიცნობთ“, - ვკითხულობთ მერაბ ნინიძის რეცენზიაში.
წიგნი კი სულ მალე გამოჩნდება წიგნის მაღაზიების თაროებზე და თავის მკითხველს დაელოდება.
1-ლი თებერვლიდან კ. გამსახურდიას სერიის პირველი ტომი „მთვარის მოტაცება“ გაზეთ „კვირის პალიტრასთან“ ერთად
1 თებერვლიდან „მაკულიტერატურის“ ფილიალები უცვლელ რეჟიმში დაიწყებენ მუშაობას
