მა­შინ, რო­დე­საც ინ­ფექ­ცი­ო­ნის­ტე­ბი, ეპი­დე­მი­ო­ლო­გე­ბი, ვირუ­სო­ლო­გე­ბი ახა­ლი კო­რო­ნა­ვირუ­სის პან­დე­მი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ აქ­ტი­უ­რად იბ­რძვი­ან, ალ­ბათ ისიც სა­ინ­ტე­რე­სოა, რა ხდე­ბა სხვა პრო­ფი­ლის მქო­ნე კლი­ნი­კებ­ში, იქ სა­დაც ვირუ­სი­ან პა­ცი­ენ­ტებს არ მკურ­ნა­ლო­ბენ, იკლო თუ არა ავად­მყო­ფე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბამ, ან რა სა­ხის და­ა­ვა­დე­ბე­ბით აკი­თხა­ვენ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ებს ადა­მი­ა­ნე­ბი. ამ­ჯე­რად დამ­წვრო­ბის ცენ­ტრით და­ვინ­ტე­რეს­დით და ბა­ტონ გუგა ქა­ში­ბა­ძეს რამ­დე­ნი­მე კი­თხვით მივ­მარ­თეთ.

გარ­და იმი­სა, რომ ბა­ტო­ნი გუგა ექი­მია, კარ­გად ხა­ტავს კი­დეც, ბოლო წლებ­ში მის შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში კა­რი­კა­ტუ­რუ­ლი ჟან­რის ნა­მუ­შევ­რე­ბიც გაჩ­ნდა. ბოლო თვე-ნა­ხევ­რის მან­ძილ­ზე კი მისი კა­რი­კა­ტუ­რე­ბი მხო­ლოდ „კო­ვიდ 19“-ის თე­მას ეხე­ბა.

- დღე­ვან­დე­ლი სი­ტუ­ა­ცი­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს, ინ­ფექ­ცი­ო­ნის­ტი ხარ თუ არა, ნე­ბის­მი­ე­რი პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნი ჩარ­თუ­ლია და­ა­ვა­დე­ბას­თან ბრძო­ლა­ში. თი­თო­ე­უ­ლი ჩვენ­გა­ნის, მო­ქა­ლა­ქის საქ­ცი­ე­ლი სა­ბო­ლო­ოდ შე­დეგ­ზე აი­სა­ხე­ბა. თუ არ და­ვი­ცავთ აუ­ცი­ლე­ბელ წე­სებს, რთუ­ლია, სტა­ტის­ტი­კა­ზე გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნო. ცხა­დია, ამ ეტაპ­ზე, წინა პლან­ზე ინ­ფექ­ცი­ო­ნის­ტე­ბი არი­ან, მაგ­რამ ამას­თან, არც სხვა დარ­გის სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი ვართ გა­ჩე­რე­ბუ­ლი. ბევ­რი პა­ცი­ენ­ტი გვყავს... ამ რთულ ვი­თა­რე­ბა­ში თვე­ზე მე­ტია, ერ­თსა და იმა­ვე სიზ­მარს ვნა­ხუ­ლობ, რომ ჩვე­ნი კლი­ნი­კა იზო­ლა­ცი­ა­შია და პა­ცი­ენ­ტე­ბი მედ­პერ­სო­ნა­ლის გა­რე­შეა დარ­ჩე­ნი­ლი...

- რო­გორც ჩანს, მძი­მე რე­ა­ლო­ბა უკვე ყვე­ლა­ფერ­ზე ახ­დენს გავ­ლე­ნას, ამ შემ­თხვე­ვა­ში სიზ­მარ­ზეც...

- კი. დამ­წვრო­ბის ცენ­ტრი ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით ერ­თა­დერ­თი სერ­ვი­სია ქვე­ყა­ნა­ში და ფაქ­ტია, რომ ძა­ლი­ან ბევ­რია სა­ნერ­ვი­უ­ლო. ფრთხი­ლად ვართ, რამ­დე­ნად გა­მოგ­ვდის, არ ვიცი. მხო­ლოდ ექი­მე­ბი კი არა, სა­დღაც გა­მომ­ძი­ებ­ლის ფუნ­ქი­აც შე­ვი­თავ­სეთ. დიდი დრო მი­აქვს გა­მო­კი­თხვას, ანამ­ნე­ზის შეკ­რე­ბას. არის კა­ტე­გო­რია, რო­მე­ლებ­საც სი­მარ­თლეს მარ­ტი­ვად ვერ ათ­ქმე­ვი­ნებ. ექი­მებს დაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი თვა­ლი კი გვაქვს, მაგ­რამ ამ შემ­თხვე­ვა­ში გა­ას­მა­გე­ბუ­ლია ყუ­რა­დღე­ბა... ძა­ლი­ან შე­იც­ვა­ლა ადა­მი­ა­ნე­ბის ცხოვ­რე­ბის სტი­ლი. უცხოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბის შე­მოს­ვლას უფრო წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, ვიდ­რე იმას, რაც ახლა სამ­ყა­რო­ში ხდე­ბა.

მაგ­რამ რას ვი­ზამთ, რაც უფრო ადრე შე­ვე­გუ­ე­ბით და მი­ვი­ღებთ ამ რე­ა­ლო­ბას, უკე­თე­სი იქ­ნე­ბა.

- პა­ცი­ენ­ტე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბა შე­გიმ­ცირ­დათ?

- ჩვენ­თან პა­ცი­ენ­ტე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბამ მო­ი­მა­ტა. დამ­წვრო­ბის ცენ­ტრი დიდი დატ­ვირ­თვით მუ­შა­ობს. დად­გინ­და, რომ ამ პე­რი­ოდ­ში დამ­წვრო­ბას გან­სა­კუთ­რე­ბით ბავ­შვე­ბი ღე­ბუ­ლო­ბენ, რად­გა­ნაც სახ­ლში უწევთ ყოფ­ნა. რაც უფრო ხში­რად ვართ სახ­ლში, მით მეტ დროს ვა­ტა­რებთ სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში და ხში­რად ტრავ­მებს იქ ვღე­ბუ­ლობთ. სამ­ზა­რე­უ­ლო სახ­ლში ტრავ­მე­ბის­თვის ყვე­ლა­ზე სა­ხი­ფა­თო ად­გი­ლია.

მინ­და, მო­სახ­ლე­ო­ბას ვუ­თხრა, რომ ფრთხი­ლად იყ­ვნენ - ახლა მარ­თა­ლია ყუ­რა­დღე­ბა გლო­ბა­ლურ საფრ­თხე­ებ­ზეა გა­და­ტა­ნი­ლი, მაგ­რამ ნუ მო­დუნ­დე­ბი­ან, უნდა გა­ით­ვა­ლის­წი­ნონ, რომ ჩვენს ირ­გვლივ პა­ტა­რა-პა­ტა­რა საფრ­თხე­ე­ბიც არ­სე­ბობს.

- ბოლო პე­რი­ო­დის შემ­თხვე­ვე­ბი­დან რა იყო ისე­თი, რა­მაც თქვე­ნი ყუ­რა­დღე­ბა გა­მორ­ჩე­უ­ლად მი­იქ­ცია?

- ყვე­ლა შემ­თხვე­ვა გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლია, თუმ­ცა იყო ასე­თი, როცა პა­ცი­ენტს სპირ­ტით ჰქონ­და ხე­ლე­ბი იდაყ­ვე­ბამ­დე გაწ­მენ­დილ-და­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი, მაგ­რამ სი­გა­რეტს მო­უ­კი­და და აუ­ალ­და. გულ­მოდ­გი­ნე­ბა კარ­გია, მაგ­რამ თუ ამას არას­წორ მი­მარ­თუ­ლე­ბას მის­ცემთ, არა­სა­ხარ­ბი­ე­ლო შე­დე­გიც მო­აქვს.

იყო ასე­თი ფაქ­ტე­ბიც, როცა სა­დღაც გა­ი­გეს, რომ კო­რო­ნა­ვირუ­სის­თვის ცხე­ლი წყლის მი­ღე­ბაა კარ­გიო და დამ­დუღ­რუ­ლი პა­ცი­ენ­ტე­ბიც გვყავ­და - ტუ­ჩე­ბი, ენა და­იწ­ვეს. რო­დე­საც ამ ვირუს­თან და­კავ­ში­რე­ბით გა­ურ­კვე­ვე­ლია სი­ტუ­ა­ცია, ასეთ დროს ალ­ბათ ადა­მი­ანს ყვე­ლაფ­რის სჯე­რა... ფაქ­ტია, რომ ამ COVID 19-ს ძა­ლი­ან ბევ­რი ბუნ­დო­ვა­ნე­ბა ახა­სი­ა­თებს და უამ­რა­ვი მო­საზ­რე­ბაა მას­ზე გა­ჩე­ნი­ლი. თან, რაც დრო გა­დის, კი­დევ უფრო იხ­ლარ­თე­ბა რა­ღა­ცე­ბი.

- გა­მომ­ძი­ებ­ლო­ბაც გვი­წევ­სო - აღ­ნიშ­ნეთ - ეს იმის­თვის, რომ შემ­თხვე­ვით ვირუ­სი­ა­ნი პა­ცი­ენ­ტი არ აღ­მოჩ­ნდეს თქვენს კლი­ნი­კა­ში?

- დიახ და ვი­ძი­ებთ არა მარ­ტო პა­ცი­ენ­ტის, არა­მედ თი­თო­ე­უ­ლი თა­ნამ­შრომ­ლის მდგო­მა­რე­ბას, რო­მე­ლიც კლი­ნი­კა­ში შე­მო­დის, ხდე­ბა ტემ­პე­რა­ტუ­რის გა­ზომ­ვა, ერ­თმა­ნე­თის გა­მო­კი­თხვა, ასე­ვე პა­ცი­ენ­ტე­ბის მე­ურ­ვე­ე­ბი­საც, ვინც თავს ად­გა­ნან ავად­მყო­ფებს. ამი­ტომ იმა­ზე მეტი კი­თხვის დას­მა გვი­წევს, ვიდ­რე ადრე ვსვამ­დით, რომ შეც­დო­მის დაშ­ვე­ბა ძვი­რად არ დაგ­ვიჯ­დეს. ასე რომ, რისკ-ჯგუფს ყვე­ლა­ნი წარ­მო­ვად­გენთ, ვინც დღეს ადა­მი­ა­ნებს ვე­კონ­ტაქ­ტე­ბით.

- ონ­ლა­ინ თუ მკურ­ნა­ლობთ პა­ცი­ენ­ტებს, ანუ მათ ვინც სა­გან­გე­ბო სი­ტუ­ა­ცი­ის გამო კლი­ნი­კა­ში მოს­ვლას ვერ ახერ­ხებს?

- რა თქმა უნდა, მარ­ნე­უ­ლის და ბოლ­ნი­სის რა­ი­ონ­ში რამ­დე­ნი­მე პა­ცი­ენტს ფო­ტო­სუ­რა­თე­ბი­სა და ვი­დე­ო­ე­ბის მი­ხედ­ვით ვუმ­კურ­ნა­ლეთ. როცა კლი­ნი­კა­ში აუ­ცი­ლე­ბე­ლი არ არის მოს­ვლა და ვნა­ხუ­ლობთ ფო­ტოს, ვი­დე­ოს და ასე ვურ­ჩევთ შე­სა­ბა­მი­სი მკურ­ნა­ლო­ბის კურსს. ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით კუ­რი­ო­ზიც იყო, - პა­ცი­ენ­ტი, რო­მელ­მაც ძლივს გად­მოკ­ვე­თა სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ზღვა­რი და კა­რან­ტინ­ში იყო, დამ­წვრო­ბა მი­ი­ღო, მაგ­რამ დამ­წვრო­ბის ამ­სახ­ველ ფო­ტოს ვერ გვიგ­ზავ­ნი­და, ვერც ერთ ენა­ზე ვერ გვა­გე­ბი­ნებ­და ვე­რა­ფერს, მისი მო­ბი­ლუ­რი ფო­ტო­საც ვერ იღებ­და. ბო­ლოს რო­გორ­ღაც მო­ვი­პო­ვეთ ფოტო... სა­ღა­მო­ო­ბით როცა სას­წრა­ფოს პა­ცი­ენ­ტი გად­მოჰ­ყავს და აღ­მოჩ­ნდე­ბა, რომ ის ამ­ბუ­ლა­ტო­რი­უ­ლად სა­ჭი­რო­ებს მკურ­ნა­ლო­ბას, სახ­ლში უნდა დაბ­რუნ­დეს, მაგ­რამ ამ დროს კო­მენ­დან­ტის სა­ა­თი ქმნის პრობ­ლე­მას. მათი უკან გა­დაყ­ვა­ნა სას­წრა­ფო დახ­მა­რე­ბის ბრი­გა­დას არ ევა­ლე­ბა, მაგ­რამ როცა იმ პე­რი­ო­დის­თვის გა­მო­ძა­ხე­ბა არ აქვთ, ცდი­ლო­ბენ, დაგ­ვეხ­მა­რონ, ხან პატ­რუ­ლი გვეხ­მა­რე­ბა და ასე ერთ გუნ­დად ვმუ­შა­ობთ, რის­თვი­საც მად­ლო­ბა მათ. ჩვე­ნი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის დახ­მა­რე­ბა ყვე­ლას ვა­ლია, ვინც ქვეყ­ნის სამ­სა­ხურ­ში ვდგა­ვართ.

- გარ­და იმი­სა, რომ თქვენს საყ­ვა­რელ საქ­მეს ემ­სა­ხუ­რე­ბით, ბოლო დროს აქ­ტი­უ­რად ქმნით კა­რი­კა­ტუ­რებს. მარ­ტი­დან ნა­მუ­შევ­რე­ბი ახა­ლი კო­რო­ნა­ვირუ­სის თე­მა­ზე გაქვთ...

- არ ვიცი, და­ემ­თხვა, თუ არა, მაგ­რამ ამას მე­ო­რე გო­გო­ნას, ფე­ფოს და­ბა­დე­ბას ვუ­კავ­ში­რებ. მე­უღ­ლე მას­ზე ჯერ კი­დევ ორ­სუ­ლად იყო, რომ კა­რი­კა­ტუ­რე­ბი აქ­ტი­უ­რად და­ვი­წყე. მას მერე უკვე სამი წელი გა­ვი­და.

ეს ჟან­რი ბავ­შვო­ბი­დან­ვე მომ­წონ­და და ჟურ­ნალ „ნი­ან­გის“ დიდი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი ვი­ყა­ვი. გული მწყდე­ბა, რომ კა­რი­კა­ტუ­რა ჩვენ­თან დი­დად პო­პუ­ლა­რუ­ლი არ არის და მი­ვი­წყე­ბუ­ლიც კია. მოკ­ლედ, კა­რი­კა­ტუ­რე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით ვაქ­ტი­უ­რობ და მინ­და, მჯე­რო­დეს, რომ ჩემი ნა­მუ­შევ­რე­ბი ადა­მი­ა­ნებს მოს­წონთ.

სათ­ქმელს ზოგი სი­ტყვით გა­მო­ხა­ტავს, ნა­წი­ლი - შე­საძ­ლოა, კა­რი­კა­ტუ­რი­თაც - ქვეც­ნო­ბი­ე­რი­დან მოქ­მე­დებს. ბედ­ნი­ე­რი ვიქ­ნე­ბი, თუ ეს ნა­მუ­შევ­რე­ბი ამ ფუნ­ქცი­ას შე­ას­რუ­ლებს. ახლა ვი­საც რო­გორ შეგ­ვიძ­ლია, ერ­თმა­ნეთს სწო­რი მა­გა­ლი­თე­ბი უნდა მივ­ცეთ. ეს ის „ბრძო­ლაა“, რო­მელ­შიც ადა­მი­ა­ნის ქმე­დე­ბას დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს. ამ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში თი­თო­ე­ულს თა­ვის საქ­ცი­ე­ლით შე­აქვს წვლი­ლი. მთა­ვა­რი ის არ არის, რომ ვირუ­სი გავ­რცელ­და. ისიც ცო­ცხა­ლი არ­სე­ბაა, გამ­რავ­ლე­ბის­თვის მა­საც ხელ­საყ­რე­ლი პი­რო­ბე­ბი შე­ექ­მნა, ერ­თმა­ნეთს ბევ­რი რამ და­ემ­თხვა, რომ ასე გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი­ყო, მაგ­რამ ესეც გა­და­ივ­ლის, მი­ნელ­დე­ბა, ვაქ­ცი­ნას გა­მო­ვი­გო­ნებთ. მძი­მე რე­ა­ლო­ბა გვაქვს, მაგ­რამ სა­ინ­ტე­რე­სო და ამი­ტო­მაც არის ჩვე­ნი ცხოვ­რე­ბა გა­მოწ­ვე­ვე­ბით სავ­სე.

- რა პე­რი­ო­დუ­ლო­ბით ქმნით კა­რი­კა­ტუ­რას?

- როცა კალ­მე­ბით, სა­ხა­ტავ ფურ­ცელ­ზე, სა­ღე­ბა­ვე­ბით ვხა­ტავ­დი, მა­შინ ცო­ტას ვქმნი­დი. ბოლო პე­რი­ოდ­ში სპე­ცი­ა­ლუ­რად ისე­თი ტე­ლე­ფო­ნი შე­ვი­ძი­ნე, რო­მელ­შიც ვხა­ტავ. შე­მიძ­ლია კა­რი­კა­ტუ­რა ოპე­რა­ცი­ებს შო­რის შუ­ა­ლედ­ში შევ­ქმნა, ან კა­ბი­ნეტ­ში დას­ვე­ნე­ბი­სას, გზა­ში მან­ქა­ნაც კი გა­და­მი­ყე­ნე­ბია და ჩა­ნა­ხა­ტი გა­მი­კე­თე­ბია, რად­გა­ნაც მერე შიძ­ლე­ბა ის ვე­ღარც გა­იხ­სე­ნო...

მოკ­ლედ, ტე­ლე­ფონ­ში მუ­შა­ო­ბამ პრო­დუქ­ტი­უ­ლო­ბა გა­ზარ­და.

- ნა­მუ­შევ­რებ­ში საკ­მა­რი­სა­დაა ირო­ნია, ვინ­მე ხომ არ გა­ნა­წყე­ნე­ბუ­ლა და საყ­ვე­დუ­რი ხომ არ მი­გი­ღი­ათ?

- კი, რა თქმა უნდა, პირ­და­პირ არა, მაგ­რამ ირი­ბად ამას ვგრძნობ ხოლ­მე, ადა­მი­ა­ნის ბუ­ნე­ბა ისე­თია, ხში­რად შე­იძ­ლე­ბა ისე­თი რამ და­ი­ნა­ხოს, რო­მელ­ზეც სერ­თოდ არც მი­ფიქ­რია და ვი­ღა­ცას იმა­ზე გა­უ­კე­თე­ბია აქ­ცენ­ტი, მაგ­რამ ისე­თი რამ ვერ და­უ­ნა­ხავთ, რაც მინ­დო­და, შე­ემ­ჩნი­ათ. ყვე­ლას მო­სა­წონს ვე­რას­დროს გა­ა­კე­თებ.

- კო­რო­ნა­ვირუ­სის თე­მა­ზეც საკ­მა­ოდ ბევ­რი კა­რი­კა­ტუ­რა და­გიგ­როვ­დათ.

- კი, დის­ტან­ცი­ის დაც­ვა იქ­ნე­ბა ეს, ხე­ლის და­ბა­ნა, პირ­ბა­დე თუ სხვა, თემა ბევ­რია, ახლა სხვა ხა­სი­ა­თი არც მაქვს, რომ სა­ლა­ღო­ბო­ე­ბი შევ­ქმნა.

დღეს ლა­მის სა­ო­მარ ვი­თა­რე­ბა­ში ვართ - ბავ­შვებ­საც აღარ ეტყო­ბათ ძვე­ლე­ბუ­რი სი­ლა­ღე. გინ­და თუ არა, და­ძა­ბუ­ლო­ბა გა­დამ­დე­ბია... არა­ვინ იცის, ექ­სტრე­მა­ლურ სი­ტუ­ა­ცი­უ­ა­ში ვინ რო­გორ გა­მო­ხა­ტავს თა­ვის გრძნო­ბებს, ეს იდი­ვი­დუ­ა­ლუ­რია. ვი­ღაც არ­ღვევს წე­სებს, ეს ბუ­ნებ­რი­ვი­ცაა და ყვე­ლა­სი მეტ-ნაკ­ლე­ბად მეს­მის კი­დეც...

- რას უსურ­ვებთ ჩვენს მკი­თხველს?

- ჯან­მრთე­ლო­ბას, ერ­თი­ა­ნო­ბას. ყვე­ლა გრძნობს, რომ ახლა ერ­თმა­ნე­თის გვერ­დში დგო­მაა სა­ჭი­რო იმ კუ­თხით, რომ ყვე­ლამ ის რე­კო­მენ­და­ცია გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნოთ, რა­საც გვაწ­ვდი­ან. ვი­სურ­ვებ­დი, რომ ერ­თმა­ნეთ­ზე ასე­თი ზრუნ­ვა დიდ­ხანს გაგ­ვყო­ლო­დეს. ერ­თმა­ნეთს ნუ და­ვუ­პი­რის­პირ­დე­ბით და გავ­ლან­ძღავთ, და­ვინ­დოთ, ვი­მე­გობ­როთ. მინ­და, ყვე­ლას გა­მარ­ჯვე­ბა ვუ­სურ­ვო - თქვენს მკი­თხველს, თქვენც და ჩემს თავ­საც!