პრო­ფე­სი­ის სწო­რად არ­ჩე­ვა­ზე ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, ჩვე­ნი პი­რა­დი ბედ­ნი­ე­რე­ბაა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ამ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა კი გვი­წევს ისეთ ასაკ­ში, როცა სა­კუ­თარ მო­მა­ვალ­ზე შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი ჯერ კი­დევ არ გვაქვს ბო­ლომ­დე ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი. ამ ჩა­მო­უ­ყა­ლი­ბებ­ლო­ბას მოს­დევს მშობ­ლე­ბი­სა და გარ­შე­მომ­ყო­ფე­ბის მო­საზ­რე­ბე­ბის მი­ხედ­ვით პრო­ფე­სი­ის შერ­ჩე­ვა და ხან­და­ხან იმედ­გაც­რუ­ე­ბა და სი­ნა­ნუ­ლი იმის გამო, რომ სა­კუ­თარ თავს არ მო­ვუს­მი­ნეთ.

ეს ერთ-ერთი ის­ტო­რი­აა იმ მრა­ვალ ამ­ბავს შო­რის, რო­მე­ლიც „ქუ­თა­ი­სის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის“ მიერ შექ­მნილ და­ხუ­რულ ჯგუფ­ში იწე­რე­ბა, სა­დაც აბი­ტუ­რი­ენ­ტე­ბი და სტუ­დენ­ტე­ბი ერ­თმა­ნეთს თა­ვი­ანთ ის­ტო­რი­ებს უზი­ა­რე­ბენ:

„ეს ის სა­კი­თხია, რაც ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ზე მე­ტად მტკი­ვა და არ ვე­ხე­ბი, მაგ­რამ ჩემ­მა ის­ტო­რი­ამ შე­იძ­ლე­ბა სხვე­ბის ცხოვ­რე­ბა შეც­ვა­ლოს. ამი­ტომ გიყ­ვე­ბით.

ღრმა ბავ­შვო­ბი­დან მინ­დო­და და მა­ინ­ტე­რე­სებ­და ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის სფე­რო, მაგ­რამ დიდი ზე­გავ­ლე­ნის შემ­დეგ, იუ­რი­დი­უ­ლი ფა­კულ­ტე­ტი ამირ­ჩი­ეს ისე, რომ არც ვი­ცო­დი და სა­ბუ­თე­ბიც თა­ვად შე­ი­ტა­ნეს. გა­ვაპ­რო­ტეს­ტე, თუმ­ცა ტყუ­ი­ლად, მა­ინც მო­მი­წია სწავ­ლა. მე არა­ფე­რი ვი­ცო­დი ისე გა­ა­კე­თეს. მე-10 კლა­სი­დან გა­მო­ი­ტა­ნეს სა­ბუ­თე­ბი და კო­ლე­ჯში შე­ი­ტა­ნეს.

და­ვას­რუ­ლე კო­ლე­ჯში სწავ­ლა და შემ­დეგ სხვის და­უხ­მა­რებ­ლად ჩა­ვა­ბა­რე ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის ფა­კულ­ტეტ­ზე, ვის­წავ­ლე მა­ინც, ახლა ერ­თერთ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში ვარ სტა­ჟი­ო­რი და შტატ­ში ჩას­მას ვე­ლო­დე­ბი. დიდი წვა­ლე­ბის მერე გა­ვი­ტა­ნე მა­ინც ჩემი.

თუმ­ცა წლე­ბი დამ­ჭირ­და... უკვე 31 წლის ვარ, . 3 წელი ვი­ყა­ვი კო­ლე­ჯში, ჟურ­ნა­ლის­ტი­კას 28 წლი­დან ვსწავ­ლობ. სა­დაც რამე გა­მოჩ­ნდა ყველ­გან ვი­ყა­ვი ჩარ­თუ­ლი , რომ ამეს­რუ­ლე­ბი­ნა ის ოც­ნე­ბა, რაც მქონ­და ბავ­შვო­ბი­დან. გა­სულ წელს და­ვამ­თავ­რეს­წავ­ლა, შემ­დეგ გა­ვი­ა­რე ტრე­ნინ­გე­ბი, დავ­ხვე­წე ეს პრო­ფე­სია ჩემ­ში. სამ შვილ­თან ერ­თად პრო­ფე­სი­ის აწყო­ბა რთუ­ლია, მაგ­რამ თუ რა­ღაც ძა­ლი­ან გინ­და ენერ­გია არ უნდა და­ი­შუ­რო.“, - წერს ჯგუ­ფის ერთ-ერთი წევ­რი.

ასე­თი ის­ტო­რი­ე­ბი ბევ­რია, თით­ქოს ყვე­ლა ერ­თმა­ნე­თის მსგავ­სი, თუმ­ცა მა­ინც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი სი­ნა­ნუ­ლი­სა და გუ­ლის­წყვე­ტის ამ­ბე­ბი, რო­მელ­საც ვე­რა­ვის უამ­ბო­ბენ-ხოლ­მე.

რამ­დე­ნად დი­დია ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში მშობ­ლე­ბის გავ­ლე­ნა აბი­ტუ­რი­ენ­ტებ­ზე და რა შე­დე­გე­ბამ­დე შე­იძ­ლე­ბა მიგ­ვიყ­ვა­ნოს პრო­ფე­სი­ის სხვი­სი გავ­ლე­ნით შერ­ჩე­ვამ? - ამის შე­სა­ხებ „კა­მა­რას“ ფსი­ქო­თე­რა­პევტ მერი გე­ლაშ­ვილს ვე­სა­უბ­რეთ:

რა დო­ზი­თაა რე­კო­მენ­დე­ბუ­ლი მშობ­ლის ჩა­რე­ვა? რა რე­კო­მენ­და­ცი­ე­ბი უნდა მის­ცეს და რა ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი პრობ­ლე­მე­ბი შე­იძ­ლე­ბა გა­მო­იწ­ვი­ოს მშობ­ლე­ბის მხრი­დან მის­თვის სა­სურ­ვე­ლი პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვის აკ­რძალ­ვამ?

პრო­ფე­სია, რო­მელ­საც ვირ­ჩევთ, უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნეს როლს თა­მა­შობს ჩვენს მო­მა­ვალ­ზე და ზო­გა­დად, გავ­ლე­ნას ახ­დენს ჩვენს ცხოვ­რე­ბა­ზე. იქი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ ზრდას­რუ­ლი ადა­მი­ნე­ბის უმე­ტე­სო­ბა, ხში­რად სამ­სა­ხუ­რებ­რი­ვი მო­ვა­ლე­ო­ბის შეს­რუ­ლე­ბას თა­ვი­სი დრო­ის უდი­დეს ნა­წილს უთ­მობს, ცხა­დია, მათ, გარ­და ფი­ნან­სუ­რი მხა­რი­სა, სურთ სა­ინ­ტე­რე­სო და სა­სი­ა­მოვ­ნო სამ­სა­ხუ­რი, რაც უმე­ტეს შემ­თხვე­ვა­ში არ აქვთ-ხოლ­მე.

პრო­ფე­სია ჩვე­ნი იდენ­ტო­ბის ნა­წი­ლია. ის უდი­დეს გავ­ლე­ნას ახ­დენს ჩვენს სუ­ლი­ერ და ემო­ცი­ურ მდგო­მა­რო­ბა­ზე. მრა­ვა­ლი კვლე­ვა ადას­ტუ­რებს, რომ სწო­რად არ­ჩე­უ­ლი პრო­ფე­სია ზრდის თვითრწმე­ნას, ამ­ცი­რებს ფი­ზი­კუ­რი, სო­მა­ტუ­რი და ფსი­ქი­კუ­რი სირ­თუ­ლე­ე­ბის გა­მოვ­ლე­ნის სიხ­ში­რეს.

არა­სა­ინ­ტე­რე­სო საქ­მი­ა­ნო­ბა ინ­დი­ვიდს ძლი­ერ სტრე­სავს. მუდ­მივ სტრე­სულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ყოფ­ნამ კი შე­საძ­ლოა გა­მო­იწ­ვი­ოს, რო­გორც ინ­ტერ­ნა­ლი­ზე­ბუ­ლი (შფოთ­ვა,დეპ­რე­სია,სა­კუ­თარ თავ­ში ჩა­კე­ტი­ლო­ბა), აგ­რეთ­ვე ექ­სტერ­ნა­ლი­ზე­ბუ­ლი (აგ­რე­სი­უ­ლი,ოპო­ზი­ცი­ურ-დე­ვი­ა­ცი­უ­რი) სირ­თუ­ლე­ე­ბი.

მშობ­ლე­ბის მხრი­დან ზე­წო­ლა მო­ზარდს არ­თმევს შე­საძ­ლებ­ლო­ბას, თა­ვად გა­ა­კე­თოს არ­ჩე­ვა­ნი, თა­ვად აი­ღოს პა­უ­ხის­მგებ­ლო­ბა, გახ­დეს და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი პი­როვ­ნე­ბა, რო­მე­ლიც სა­კუ­თარ გა­მოც­დი­ლე­ბას ეყ­რდნო­ბა და მუდ­მი­ვად ვი­თარ­დე­ბა. თუკი მშო­ბე­ლი მუდ­მი­ვად მის მა­გივ­რად წყვეტს ყვე­ლა­ფერს, მო­ზარდს ეჭვი ეპა­რე­ბა სა­კუ­თარ შე­საძ­ლებ­ლო­ბებ­ში და ზრდას­რუ­ლო­ბა­შიც სა­კუ­თა­რი თა­ვით მუდ­მი­ვად უკ­მა­ყო­ფი­ლოა.

პრო­ფე­სი­ის იძუ­ლე­ბი­თი არ­ჩე­ვა, იწ­ვევს პი­როვ­ნე­ბის "იძუ­ლე­ბით’’ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბას.

სა­სურ­ვე­ლი პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვი­სას მო­ზარ­დე­ბი ახერ­ხე­ბენ თუ არა მშობ­ლე­ბის და გარ­შე­მომ­ყო­ფე­ბის და­ჟი­ნე­ბულ მო­თხოვ­ნას წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა გა­უ­წი­ონ?

ეს ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი პრო­ცე­სია. თუ მო­ზარ­დი გა­აც­ნო­ბი­ე­რებს თა­ვის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბებს, დარ­წმუნ­დე­ბა სა­კუ­თარ შე­საძ­ლებ­ლო­ბებ­ში და ადეკ­ვა­ტუ­რად შე­ა­ფა­სებს მათ, სწო­რად გა­მო­ი­ყე­ნებს სა­კუ­თარ კო­მუ­ნი­კა­ცი­ურ უნა­რებს მშობ­ლებ­თან და გა­რე­მოც­ვას­თან, ის მო­ა­ხერ­ხებს და­არ­წმუ­ნოს გა­რე­მოც­ვა სა­კუ­თა­რი არ­ჩე­ვა­ნის სის­წო­რე­ში. აქვე უნდა აღ­ვნიშ­ნოთ ისიც, რომ სამ­წუ­ხა­როდ ეს ყო­ველ­თვის ასე არ ხდე­ბა და მო­ზა­დე­ბის დიდი ნა­წი­ლი ამ გავ­ლე­ნებს თავს ვერ აღ­წევს.

გა­და­ხე­დეთ თქვენ გა­რე­მოც­ვას და გა­ი­გებთ ამ კი­თხვა­ზე პა­სუხს -რამ­დენ­მა მო­ა­ხერ­ხა თქვე­ნი სა­მე­გობ­რო-სა­ნაც­ნო­ბო­დან ამ წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბის დაძ­ლე­ვა?

მო­ზარ­დე­ბის და აბი­ტუ­რი­ენ­ტე­ბის მო­მარ­თვი­ა­ნო­ბა დი­დია (მშობ­ლე­ბის მხრი­დან ზე­წო­ლას მხო­ლოდ მო­ზარ­დე­ბი არ გა­ნიც­დი­ან, ჩვენს მო­ცე­მუ­ლო­ბა­ში ეს თით­ქმის ყვე­ლა ასაკ­ში ხდე­ბა). მშობ­ლე­ბის მხრი­დან გავ­ლე­ნის მოხ­დე­ნის მცდე­ლო­ბა, ხში­რად სა­ხელ­დე­ბა უგუ­ნე­ბო­ბის, დაქ­ვე­ი­თე­ბუ­ლი გუ­ნე­ბა-გან­წყო­ბი­ლე­ბის, არა­ა­დეკ­ვა­ტუ­რი თვით­შე­ფა­სე­ბის გა­მომ­წვევ მი­ზეზ­თა შო­რის. თუმ­ცა, ასე­ვე ხში­რია მო­ზარ­დე­ბის მხრი­დან მერ­ყე­ო­ბა პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვის დროს, რო­დე­საც მო­ზარ­დი მშობ­ლის ნე­ბას უპი­რო­ბოდ ემორ­ჩი­ლე­ბა, გა­უც­ნო­ბი­ე­რებ­ლად ირი­დებს პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას და მას სხვებს აკის­რებს. არა­სა­ურ­ვე­ლი შე­დე­გის დად­გო­მი­სას კი სა­კუ­თარ წვლილს უმ­ნიშ­ვნე­ლოდ მი­იჩ­ნევს, რად­გან არ­ჩე­ვა­ნი თა­ვად არ გა­უ­კე­თე­ბია.

სა­ინ­ტე­რე­სოა, რო­გორ ეხ­მა­რე­ბით ამ მო­ზარ­დებს? ვიცი, რომ კამ­პა­ნი­აც წა­მო­ი­წყეთ „ქუ­თა­ი­სის უნი­ვერ­სი­ტეტ­თან“ ერ­თად, რო­მელ­საც აბი­ტუ­რი­ენ­ტე­ბი დიდი ინ­ტე­რე­სით ადევ­ნე­ბენ თვალს...

გარ­და იმი­სა, რომ „კა­მა­რა“ ამ პრობ­ლე­მით უამ­რავ ადა­მი­ანს ეხ­მა­რე­ბა, და­ვი­წყეთ „ქუ­თა­ი­სის უნი­ვერ­სი­ტეტ­თან“ თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა და ჩა­ვერ­თეთ მათ კამ­პა­ნი­ა­ში - „შენ გა­და­წყვი­ტე“. კამ­პა­ნია მიზ­ნად ისა­ხავს, აბი­ტუ­რი­ენ­ტებს არ­ჩე­ვა­ნის და­მო­უ­კი­დებ­ლად გა­კე­თე­ბა­ში და­ეხ­მა­როს. კამ­პა­ნი­ის ფარ­გლებ­ში, მო­ზარ­დე­ბი მი­ღე­ბენ ონ­ლა­ინ-კონ­სულ­ტა­ცი­ებს, მხარ­და­ჭე­რას ფსი­ქო­ლო­გის მხრი­დან. გა­იზ­რდე­ბა ცნო­ბი­ე­რე­ბა პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვას­თან მი­მარ­თე­ბა­ში. მო­ზარ­დე­ბი გა­აც­ნო­ბი­ე­რე­ბენ სა­კუ­თა­რი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის (არ­ჩე­ვა­ნის) როლს ზრდას­რუ­ლი ცხოვ­რე­ბის სა­წყის ეტაპ­ზე. კამ­პა­ნია პო­ზი­ტი­უ­რად იმოქ­მე­დებს მათ თვითრწმე­ნა­სა და მო­ტი­ვა­ცი­ა­ზე. და­ეხ­მა­რე­ბა, ემო­ცი­უ­რად მომ­ზა­დე­ბუ­ლი შეხ­ვდნენ ეროვ­ნულ გა­მოც­დებს.

რო­გორც „ქუ­თა­ი­სის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში“ გან­მარ­ტა­ვენ, კამ­პა­ნია „შენ გა­და­წყვი­ტე“ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ანო­ნი­მურ გვერ­დზე მი­ღე­ბუ­ლი შე­ტყო­ბი­ნე­ბი­დან და­ი­წყო. სტუ­დენ­ტმა უნი­ვერ­სი­ტეტს მის­წე­რა, რომ სურ­და, სხვა პრო­ფე­სია აერ­ჩია და „ქუ­თა­ი­სის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში“ ეს­წავ­ლა და არა იქ, სა­დაც მშობ­ლებ­მა ჩა­ა­ბა­რე­ბი­ნეს.

„ამ ის­ტო­რი­ამ გვა­ფიქ­რე­ბი­ნა, რომ შე­იძ­ლე­ბო­და, ის არ ყო­ფი­ლი­ყო ერ­თა­დერ­თი, ვინც სას­წავ­ლე­ბელ­სა თუ პრო­ფე­სი­ას მშო­ბო­ლე­ბის­გან და­მო­უ­კი­დებ­ლად ვერ ირ­ჩევს. ამ ში­ნა­არ­სის პოს­ტე­ბი რამ­დე­ნი­მე ჯგუფ­ში დავ­წე­რეთ და აღ­მოჩ­ნდა, რომ მსგავ­სი პრობ­ლე­მა არა­ერთ ახალ­გაზ­რდას აქვს. ისიც გა­ირ­კვა, რომ ასე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის ძი­რი­თა­დი ნა­წი­ლი სხვე­ბის არ­ჩე­ულ პრო­ფე­სი­ა­ში წარ­მა­ტე­ბას ვერ აღ­წევს. ისი­ნი უმე­ტეს­წი­ლად პრო­ფე­სი­უ­ლად შე­უმ­დგარ­ნი არი­ან, ვერ ქმნი­ან ეკო­ნო­მი­კურ დოვ­ლათს, რად­გან მათი საქ­მი­ა­ნო­ბა გუ­ლი­დან არ მო­დის. რად­გა­ნაც ახალ­გაზ­რდო­ბა ჩვე­ნი ქვეყ­ნის­თვის მნიშ­ნე­ლო­ვა­ნი ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი რე­სურ­სია, სა­ჭი­როდ მი­ვიჩ­ნი­ეთ მათ­თვის მხარ­და­სა­ჭე­რი აქ­ცი­ის და­გეგ­მვას. სწო­რედ სტუ­დენ­ტის მიერ ანო­ნი­მუ­რად გა­მოგ­ზავ­ნილ­მა ის­ტო­რი­ამ გა­დაგ­ვა­წყვე­ტი­ნა, შეგ­ვექ­მნა ჯგუ­ფი, სა­დაც აბი­ტუ­რი­ენ­ტე­ბი ერ­თმა­ნეთს თა­ვი­ანთ ამ­ბებს ანო­ნი­მუ­რად გა­უ­ზი­ა­რებ­დნენ. მარ­თლაც შევ­ქმე­ნით ეს სივ­რცე, რო­მე­ლიც ბევრ აბი­ტუ­რი­ენტს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა­ში ეხ­მა­რე­ბა“, - გან­გვი­მარ­ტა „ქუ­თა­ი­სის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის“ მარ­კე­ტინ­გი­სა და სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის სამ­სა­ხუ­რის უფ­როს­მა გაგა ჩიხ­ლა­ძემ.

აქ­ცი­ის ფარ­გლებ­ში უნი­ვერ­სი­ტე­ტი რო­გორც ონ­ლა­ინ-ლექ­ცი­ებს, ისე სხვა და­მა­ტე­ბით აქ­ტი­ვო­ბებ­საც გეგ­მავს, რო­მე­ლიც კამ­პა­ნი­ის მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბი­სას გახ­დე­ბა ცნო­ბი­ლი.

„ქუ­თა­ი­სის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის“ მარ­კე­ტინ­გი­სა და სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის სამ­სა­ხუ­რის უფრო გაგა ჩიხ­ლა­ძე გვი­ამ­ბობ, რომ კამ­პა­ნი­ის ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი კონ­სულ­ტა­ცი­ის ჭრილ­ში გა­დაყ­ვა­ნაც გა­და­წყვი­ტეს რათა აბი­ტუ­რი­ენ­ტებს არ­ჩე­ვა­ნის გა­კე­თე­ბა გა­უ­ად­ვილ­დეთ, ხოლო სტუ­დენ­ტებ­მა მათ­თვის სა­სურ­ვე­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მი­ი­ღონ.

„ჩვე­ნი სტუ­დენ­ტე­ბის­თვის სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გა­ვა­კე­თეთ ანო­ნი­მუ­რი გვერ­დი, სა­დაც ისი­ნი პე­რი­ო­დუ­ლად ფა­რუ­ლად გვწე­რენ ისეთ რა­ღა­ცებს, რისი თქმაც პირ­და­პირ შე­იძ­ლე­ბა მო­ე­რი­დოთ. აქ ერთი ემო­ცი­უ­რი წე­რი­ლი მი­ვი­ღეთ, სა­დაც ავ­ტო­რი გვი­ზი­ა­რებ­და სა­კუ­თარ ის­ტო­რი­ას იმის შე­სა­ხებ, თუ რო­გორ უნ­დო­და ჩვენ­თან სწავ­ლა , მაგ­რამ მშობ­ლე­ბის და­ჟი­ნე­ბუ­ლი მო­თხოვ­ნის გამო სხვა­გან ჩა­ა­ა­ბა­რა, სხვა პრო­ფე­სი­ა­ზე.

ამ ის­ტო­რი­ამ გვა­ფიქ­რე­ბი­ნა, რომ შე­იძ­ლე­ბო­და, ის არ ყო­ფი­ლი­ყო ერ­თა­დერ­თი, ვინც სას­წავ­ლე­ბელ­სა თუ პრო­ფე­სი­ას მშო­ბო­ლე­ბის­გან და­მო­უ­კი­დებ­ლად ვერ ირ­ჩევს. ამ ში­ნა­არ­სის პოს­ტე­ბი რამ­დე­ნი­მე ჯგუფ­ში დავ­წე­რეთ და აღ­მოჩ­ნდა, რომ მსგავ­სი პრობ­ლე­მა არა­ერთ ახალ­გაზ­რდას აქვს. ისიც გა­ირ­კვა, რომ ასე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის ძი­რი­თა­დი ნა­წი­ლი სხვე­ბის არ­ჩე­ულ პრო­ფე­სი­ა­ში წარ­მა­ტე­ბას ვერ აღ­წევს. ისი­ნი უმე­ტეს­წი­ლად პრო­ფე­სი­უ­ლად შე­უმ­დგარ­ნი არი­ან, ვერ ქმნი­ან ეკო­ნო­მი­კურ დოვ­ლათს, რად­გან მათი საქ­მი­ა­ნო­ბა გუ­ლი­დან არ მო­დის“, - გვი­ამ­ბობს გაგა ჩიხ­ლა­ძე.

„შენ გა­და­წყვი­ტე“ მიზ­ნად ისა­ხავს, აბი­ტუ­რი­ენ­ტებს და­ა­ნა­ხოს, რომ თა­ვი­ან­თი მო­მა­ვა­ლი მხო­ლოდ მათ ხელ­შია და გარ­შე­მომ­ყო­ფე­ბის ზე­გავ­ლე­ნით პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვის შემ­თხვე­ვა­ში, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა და წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვა გა­უ­ჭირ­დე­ბათ. თუმ­ცა პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვი­სას დაშ­ვე­ბუ­ლი შეც­დო­მა მხო­ლოდ სხვე­ბის გავ­ლე­ნით გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა არაა. ხში­რია ისე­თი შემ­თხვე­ვე­ბიც, როცა 17-18 წლის ასა­კის ადა­მი­ან­მა ზუს­ტად არ იცის რისი კე­თე­ბა უნდა სა­მო­მავ­ლოდ და მას მშობ­ლე­ბის მხარ­და­ჭე­რა სჭირ­დე­ბა. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, მშო­ბე­ლი გა­ნუ­ზომ­ლად დიდ როლს თა­მა­შობს შვი­ლის კა­რი­ე­რულ წინსვლა­ში და აბი­ტუ­რი­ენ­ტე­ბი მათი მხარ­და­ჭე­რის გა­რე­შე ვე­რა­ფერს შეძ­ლე­ბენ.

კამ­პა­ნი­ის ფარ­გლებ­ში უნი­ვერ­სი­ტეტ­მა ფსი­ქო­ლო­თე­რა­პი­ის სახლ „კა­მა­რას­თან“ ერ­თად, ონ­ლა­ინ-ლექ­ცი­ე­ბი და­ი­წყო, სა­დაც პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვას­თან და­კავ­ში­რე­ბით თე­რა­პევ­ტი მერი გე­ლაშ­ვი­ლი ისა­უბ­რებს.

მერი გე­ლაშ­ვი­ლის თქმით, თუ მო­ზარ­დი გა­აც­ნო­ბი­ე­რებს თა­ვის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბებს, დარ­წმუნ­დე­ბა სა­კუ­თარ შე­საძ­ლებ­ლო­ბებ­ში და ადეკ­ვა­ტუ­რად შე­ა­ფა­სებს მათ, სწო­რად გა­მო­ი­ყე­ნებს სა­კუ­თარ კო­მუ­ნი­კა­ცი­ურ უნა­რებს მშობ­ლებ­თან და გა­რე­მოც­ვას­თან, ის მო­ა­ხერ­ხებს, გა­რე­მოც­ვა სა­კუ­თა­რი არ­ჩე­ვა­ნის სის­წო­რე­ში და­არ­წმუ­ნოს.

„აქვე უნდა აღ­ვნიშ­ნოთ ისიც, რომ სამ­წუ­ხა­როდ ეს ყო­ველ­თვის ასე არ ხდე­ბა და მო­ზა­დე­ბის დიდი ნა­წი­ლი ამ გა­ლე­ნებს თავს ვერ აღ­წევს. გა­და­ხე­დეთ თქვენ გა­რე­მოც­ვას და გა­ი­გებთ ამ კი­თხვა­ზე პა­სუხს -რამ­დენ­მა მო­ა­ხერ­ხა თქვე­ნი სა­მე­გობ­რო-სა­ნაც­ნო­ბო­დან ამ წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბის დაძ­ლე­ვა?.

სწო­რედ ამი­ტომ კამ­პა­ნი­ის ფარ­გლებ­ში აგ­რეთ­ვე იგეგ­მე­ბა ონ­ლა­ინ კონ­სულ­ტა­ცი­ე­ბის წარ­მარ­თვა აღ­ნიშ­ნუ­ლი სა­კი­თხე­ბით და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ მო­ზარ­დებ­თან. გან­ხი­ლუ­ლი იქ­ნე­ბა რიგი ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი სა­კი­თხე­ბი­სა, რომ­ლე­ბიც კავ­შირ­შია პრო­ფე­სი­უ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბის არ­ჩე­ვას­თან. კონ­სულ­ტა­ცი­ე­ბის დროს პა­სუ­ხი გა­ე­ცე­მა მო­ზარ­დე­ბის და აბი­ტუ­რი­ენ­ტე­ბის მხრი­დან დას­მულ შე­კი­თხვებს“, - აღ­ნიშ­ნა თე­რა­პევტმა.

კამ­პა­ნი­ის მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბი­სას, მო­ზარ­დე­ბი მი­ღე­ბენ მხარ­და­ჭე­რას ფსი­ქო­ლო­გის მხრი­დან. გა­იზ­რდე­ბა ცნო­ბი­ე­რე­ბა პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვას­თან მი­მარ­თე­ბა­ში, მო­ზარ­დე­ბი გა­აც­ნო­ბი­ე­რე­ბენ სა­კუ­თა­რი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის (არ­ჩე­ვა­ნის) როლს ზრდას­რუ­ლი ცხოვ­რე­ბის სა­წყის ეტაპ­ზე.

თე­რა­პევ­ტის შე­ფა­სე­ბით, „შენ გა­და­წყვი­ტე“ პო­ზი­ტი­უ­რად იმოქ­მე­დებს მათ თვითრწმე­ნა­სა და მო­ტი­ვა­ცი­ა­ზე და და­ეხ­მა­რე­ბა მათ ემო­ცი­უ­რად მომ­ზა­დე­ბუ­ლი შეხ­ვდნენ ერ­თი­ან ეროვ­ნულ გა­მოც­დებს.

R