რატომ უძნელდებათ თანამედროვე პერიოდში ადამიანებს მატერიალური პრობლემების აღქმა და დაძლევა? როგორ მოვიქცეთ განსაცდელის ჟამს?Aამჯერად ამ საკითხებს შევეხებით...
- მდიდრისა და ლაზარეს იგავი გავიხსენოთ, სადაც უფალი წარმოაჩენს უკიდურეს სიღატაკეში მყოფი ლაზარეს სულიერ სიმტკიცეს, რომლის სანაცვლოდაც დამკვიდრდა უფალთან...
მამა მაკარი:
- უფლის იგავში ერთმანეთს უპირისპირდება ორი ადამიანი - მდიდარი, რომელიც თავის სიმდიდრეს მხოლოდ და მხოლოდ თავისი სიამოვნებისთვის იყენებს და უკიდურესად ღატაკი ლაზარე. იგავიდან ჩანს, რომ ის არის დაწყლულებული, სნეული, ისიც კი არ შეუძლია, რაც აუცილებლობისთვის სჭირდება, თავისი შრომით მოიპოვოს; სახარება გვეუბნება: ძაღლები მიდიოდნენ და ლოკავდნენ მის წყლულებსო ანუ ფიზიკურადაც უძლური იყო ეს ადამიანი და ამით იყო განპირობებული მისი სიღარიბე. მაგრამ მას ჰქონდა უდიდესი სიმდიდრე. მიუხედავად იმისა, რომ ყოველდღიურად ხედავდა მდიდრისა და მისი თანამეინახეების უწყალობას, ხედავდა, თუ როგორ ფლანგავდნენ ამაოებაში სიმდიდრეს, ერთხელაც არ განუკითხავს ისინი. თავის მდგომარეობას ისე იღებდა, როგორც ღვთისგან მინიჭებულს, მისთვის საცხოვნებლად. ლაზარე არა სიღარიბით, არამედ თავისი ღვთივსათნო ცხოვრებით შეიქნა ღირსი, დაემკვიდრებინა აბრაამის წიაღში, ხოლო მდიდარი არა სიმდიდრის გამო, არამედ თავის უწყალობის გამო განეშორა მართალთა წიაღს. ამ იგავიდან შეიძლება დავასკვნათ, რომ ყველა მდიდარი ვერ ცხონდება და ყველა ღარიბი ცხონდება. უწყალო მდიდარია თუ ღარიბი, ვინც არ შეინანებს ამას, ღვთის გარეშე დარჩება, ხოლო ყველა ადამიანი, რომელიც სულით არის მდიდარი, უშფოთველი, თავმდაბალი, მოწყალე, არ არის ამპარტავანი, უფალთან დამკვიდრდება, რა თქმა უნდა, თუ მას აქვს ჭეშმარიტი სარწმუნოება.
- როგორც ვთქვით, მიწიერი ცხოვრების ჟამს, ადამიანმა სულზეც უნდა იზრუნოს და ხორცზეც, ისე, რომ არც ერთ მხარეს უკიდურესობაში არ გადაუხვიოს. არც ფანატიზმში უნდა გადავიდეთ და არც აბსოლუტურ გამიწიერებაში - როდესაც ადამიანს მიწიერის გარდა აღარაფერი ახსოვს. თუმცა, ძნელია, ადამიანი მიხვდეს, სად დადოს ზღვარი მიწიერებასა და სულიერებას შორის...
- ამის ზუსტი ზღვარი არ არსებობს, არც უფალი მოითხოვს ჩვენგან. ეს დამოკიდებულია ჩვენს შესაძლებლობებზე. მაგალითად, როდესაც ადამიანი სიღარიბეში ცხოვრობს, ის შეჩვეულია მცირე მიწიერ მოთხოვნილებებს, ხოლო მდიდარი ადამიანისთვის, ის მიწიერი მოთხოვნილებები, რომლითაც ღარიბი კმაყოფილდება, იმდენად მცირეა, მათზე არც ფიქრობს. მამათა ცხოვრებაში მოთხრობილია ასეთი შემთხვევა: ერთ-ერთი წმინდა მამა ავად გახდა, გამოქვაბულში სასთუმალი დაიგო და ისე ეძინა... განაგრძეთ კითხვა