• გან­ზო­მი­ლე­ბე­ბი

არ­სე­ბობს 7 გან­ზო­მი­ლე­ბა. ადა­მი­ა­ნის­თვის ჩვე­უ­ლებ­რივ ხელ­მი­საწ­ვდო­მია სამი გან­ზო­მი­ლე­ბა. მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სამ­ყა­რო არ­სე­ბობს სამ გან­ზო­მი­ლე­ბა­ში. მე­ო­თხე გან­ზო­მი­ლე­ბა - ნა­ტი­ფი მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სამ­ყა­როა, ანუ ენერ­გი­ე­ბი , ან უბ­რა­ლოდ პლაზ­მო­ი­დე­ბი . მე­ხუ­თე გან­ზო­მი­ლე­ბას წარ­მო­ად­გენს ას­ტრა­ლი . მე­ექ­ვსეს - სუ­ლი­ე­რი სამ­ყა­რო . და ყვე­ლა მათ­გან­ზე შორს მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სამ­ყა­რო­დან არ­სე­ბობს კი­დევ ერთი სამ­ყა­რო, მეშ­ვი­დე , რო­მელ­საც ადა­მი­ა­ნე­ბი უწო­დე­ბენ ცათა სა­სუ­ფე­ველს . ეს არის სი­ნათ­ლე, ის ენერ­გი­ე­ბი, რო­მე­ლიც წყა­როა ყვე­ლაფ­რის არ­სე­ბო­ბის. ესაა სწო­რედ მეშ­ვი­დე გან­ზო­მი­ლე­ბა, ღვთი­უ­რი სამ­ყა­რო, რო­მელ­შიც უკვე აღარ არი­ან სუ­ლე­ბი, არის მხო­ლოდ ღმერ­თი, თუმ­ცა სა­დაც შეს­ვლის უფ­ლე­ბა აქვთ სუ­ლებს ბოლო სამი დო­ნი­დან (იხ. მა­სა­ლა "სუ­ლი­ე­რი სამ­ყა­როს სტრუქ­ტუ­რა" ). ეს სუ­ლე­ბი იქ მუდ­მი­ვად არ ცხოვ­რო­ბენ, მაგ­რამ მი­დი­ან იქ, რათა გა­ე­სა­უბ­რონ ღმერ­თს სუ­ლე­ბის მოვ­ლი­ნე­ბა­თა გეგ­მე­ბის შე­სა­ხებ, რომ ღმერ­თმა ას­წავ­ლოთ მათ, თუ რო­გორ ას­წავ­ლონ მათ სხვებს.

• პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო­ე­ბი

ფი­ზი­კუ­რად შე­საძ­ლე­ბე­ლია არ­სე­ბობ­დეს მხო­ლოდ ფი­ზი­კუ­რი სამ­ყა­რო, სამ­გან­ზო­მი­ლე­ბი­ა­ნი რე­ა­ლო­ბა. ას­ტრალ­ში არ­სე­ბობს სხვა­დას­ხვა ეგ­რე­გო­რი. იქ ნამ­დვი­ლად შე­იძ­ლე­ბა მოხ­დეს იმ სცე­ნა­რე­ბის ფორ­მი­რე­ბა, რომ­ლე­ბიც არ ახდა ფი­ზი­კურ რე­ა­ლო­ბა­ში. და ეს რე­ა­ლო­ბე­ბი იქ არ­სე­ბობს აზ­რობ­რი­ვი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბის ფორ­მით. ფი­ზი­კუ­რი რე­ა­ლო­ბა არსბობს მხო­ლოდ სამ­გან­ზო­მი­ლე­ბი­ან სამ­ყა­რო­ში. ის, რაც უკვე მოხ­და, მა­გა­ლი­თად, ომი, ის უკვე მომ­ხდა­რია სამ­გან­ზო­მი­ლე­ბი­ან სამ­ყა­რო­ში. ას­ტრალ­ში ის შე­საძ­ლოა არც მომ­ხდა­რი­ყო, რად­გან, მა­გა­ლი­თად, ბევრ ადა­მი­ანს არ სურს იყოს ომი, და მათ შე­ეძ­ლოთ შე­ექ­მნათ ას­ტრალ­ში თა­ვი­ან­თი ეგ­რე­გო­რი ( ცალ­კე­უ­ლი სამ­ყა­რო, რო­მე­ლიც შექ­მნი­ლია ცალ­კე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის აზ­რობ­რი­ვი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბის ფორ­მით. შე­იძ­ლე­ბა მას და­ვარ­ქვათ რა­ღაც ცალ­კე­უ­ლი სამ­ყა­რო, რად­გან როცა მას­ში ხვდე­ბი, ის გეჩ­ვე­ნე­ბა მთლი­ან სამ­ყა­როდ, გან­სა­კუთ­რე­ბით, თუ ის საკ­მა­ოდ ძლი­ე­რია. რო­გორც ძლი­ე­რი ეგ­რე­გო­რი, მა­გა­ლი­თად, არ­სე­ბობს ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი ეგ­რე­გო­რი). იქ ნამ­დვი­ლად შე­იძ­ლე­ბა იყოს ისე­თი სცე­ნა­რი, რომ არ იყო ომი. მა­გა­ლი­თად, დე­და­მი­წა­ზე არ იყო მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომი, რე­ვო­ლუ­ცია და ა.შ. სი­ნამ­დვი­ლე­ში კი, ფი­ზი­კურ სამ­ყა­რო­ში, ეს ყვე­ლა­ფე­რი უკვე მოხ­და. თუ ადა­მი­ა­ნი მოკ­ლეს, ეს უკვე მოხ­და. თუ ქა­ლა­ქი გა­ას­წო­რეს მი­წას­თან, არ არ­სე­ბობს ისე­თი ფი­ზი­კუ­რი რე­ა­ლო­ბა, სა­დაც ის და­უნ­გრე­ვე­ლია, და ის უკვე სა­ჭი­რო­ებს ისევ აღ­დგე­ნას.

ას­ტრა­ლურ სამ­ყა­რო­ში არ­სე­ბობს პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო­ე­ბი, მაგ­რამ ისი­ნი შექ­მნი­ლია, რო­გორც ეგ­რე­გო­რე­ბი, აზ­რობ­რი­ვი ფორ­მით. მა­გა­ლი­თად მწე­რა­ლი წერს წიგნს იმ ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი რე­ა­ლო­ბის შე­სა­ხებ, რო­მე­ლიც არის მის აზ­როვ­ნე­ბა­ში. მა­გა­ლი­თად, წერს, რომ რო­მე­ლი­მე თქვე­ნი მხე­დარ­თმთა­ვა­რი, მა­გა­ლი­თად ადოლფ ჰიტ­ლე­რი, გა­და­ვი­და შე­ტე­ვა­ზე, მაგ­რამ მას არ გა­მო­უ­ვი­და ომი, ის გა­ა­ნად­გუ­რეს. ანუ, მან შექ­მნა თა­ვი­სი წიგ­ნის რე­ა­ლო­ბა, სა­დაც ყვე­ლა­ფე­რი სხვაგ­ვა­რა­დაა. ვინც ამ წიგნს კი­თხუ­ლობს, და ალ­ბათ ბევ­რი წა­ი­კი­თხავს, თუ ის მას მო­ე­წო­ნე­ბა, მოს­წონს იდეა, მო­ე­წო­ნე­ბა გმირ­თა გან­ცდე­ბი, ის ჩა­ერ­თვე­ბა ამ წიგნ­ში და იწყებს სა­კუ­თა­რი აზ­რობ­რი­ვი წარ­მო­სახ­ვე­ბის შექ­მნას, და გა­მოჰ­ყოფს სა­კუ­თარ ცხოვ­რე­ბი­სე­ულ ძა­ლას. რაც უფრო მეტი ადა­მი­ა­ნი წა­ი­კი­თხავს ასე­თი გრძნო­ბით ამ წიგნს, მით უფრო ძლი­ე­რი იქ­ნე­ბა ეს ეგ­რე­გო­რი ას­ტრალ­ში. და ვინც ას­ტრალ­ში გავა, თუნ­დაც ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ეს წიგ­ნი არ წა­უ­კი­თხავს, მაგ­რამ რომ­ლის ვიბ­რა­ცი­აც შე­ე­სა­ბა­მე­ბა ამ ეგ­რე­გორს, ის შე­იძ­ლე­ბა იქ მოხ­ვდეს. და ას­ტრა­ლუ­რი მოგ­ზა­უ­რო­ბის დროს მას შე­უძ­ლია ნა­ხოს ის სამ­ყა­რო, რო­ე­ლიც ას­ტრალ­ში შე­იქ­მნა. დაბ­რუნ­დე­ბა რა სხე­ულ­ში ის ნა­ხავს, რომ ეს იყო ას­ტრა­ლუ­რი მოგ­ზა­უ­რო­ბა.

ნე­ბის­მი­ერ და­წე­რილ წიგნს და ნე­ბის­მი­ე­რი ფილ­მის სცე­ნარს არ ძა­ლუძს შეც­ვა­ლოს ის, რაც უკვე მომ­ხდა­რია. მა­გა­ლი­თად, და­ბომ­ბეს ქა­ლა­ქი ლე­ნინ­გრა­დი. ნე­ბის­მი­ე­რი წიგნს, რო­მე­ლიც გვე­უბ­ნე­ბა, რომ ის არ და­ბომ­ბი­ლა და მთე­ლი გა­დარ­ჩა, არ შე­უძ­ლია ის აღად­გი­ნოს. ამის­თვის სა­ჭი­როა გარ­კვე­უ­ლი ფი­ზი­კუ­რი მოქ­მე­დე­ბე­ბი - აშენ­დეს ახა­ლი სახ­ლე­ბი და ა.შ. რად­გან ეს უკვე მოხ­და.

შე­უძ­ლი­ათ თუ არა ამ ას­ტრა­ლურ პა­რა­ლე­ლურ სამ­ყა­რო­ებს მო­ახ­დი­ნონ გავ­ლე­ნა ფი­ზი­კურ სამ­ყა­რო­ზე? - რო­გორც ნე­ბის­მი­ერ ეგ­რე­გორს თქვე­ნი რწმე­ნის მეშ­ვე­ო­ბით. კარგ მა­გა­ლი­თად გა­მოდ­გე­ბა ფან­ტას­ტი­კუ­რი ჟან­რის წიგ­ნის და­წე­რა. კარ­გად და­წე­რი­ლი ფან­ტას­ტი­კუ­რი ჟან­რის წიგ­ნი, გა­მო­ცე­მუ­ლი დიდი ტი­რა­ჟით, ახ­დენს გავ­ლე­ნას იმათ­ზე, ვინც მას კი­თხუ­ლობს. მას შე­უძ­ლია მო­ახ­დი­ნოს გავ­ლე­ნა მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ზეც. მა­გა­ლი­თად, თქვენ გყავთ მწე­რა­ლი სტი­ვენ კინ­გი (მის შე­სა­ხებ მე გა­ვი­გე სა­კონ­ტა­კტო პერ­სო­ნე­ბის­გან), და მან და­წე­რა რამ­დე­ნი­მე წიგ­ნი, და ისი­ნი ახ­დე­ნენ დიდ გავ­ლე­ნას მათ­ზე, ვინც მათ კი­თხუ­ლობს. და ისევ - ყვე­ლა კი­თხუ­ლობს ერ­თი­და­ი­გი­ვე წიგნს თა­ვი­სე­ბუ­რად, და ამი­ტომ ის ახ­დენს სხვა­დას­ხვა გავ­ლე­ნებს. ერთ წიგნს შე­უძ­ლია მო­ახ­დი­ნოს სრუ­ლი­ად ურ­თი­ერ­თსა­წი­ნა­აღ­მდე­გო გავ­ლე­ნა სხვა­დას­ხვა ადა­მი­ან­ზე. ვი­ღაც მი­ი­ღებს წა­კი­თხულ წიგნს რო­გორც მოქ­მე­დე­ბის სტი­მულს, მას­ზე წიგ­ნი მო­ახ­დენს და­დე­ბით გავ­ლე­ნას. მა­გარმ იგი­ვე წიგნს სხვა ადა­მი­ან­ზე, სხვა ცნო­ბი­ე­რე­ბი­სა და გა­გე­ბის ადა­მი­ან­ზე, მო­ახ­დი­ნოს უარ­ყო­ფი­თი გავ­ლე­ნა. და თუ ადა­მი­ა­ნი წიგნს კი­თხუ­ლობს, თუ წიგ­ნი დიდი ხნის გა­მო­ცე­მუ­ლია და წა­კი­თხუ­ლია ბევ­რი ადა­მი­ა­ნის მიერ იგი­ვე გრძნო­ბე­ბით, ის ერ­თვე­ბა ამ სა­ერ­თო ეგ­რე­გორ­ში და იწყებს ემო­ცი­ე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით ეგ­რე­გო­რის კვე­ბას თა­ვი­სი სა­სი­ცო­ცხლო ენერ­გი­ით. რაც შექ­მნეს სხვა ადა­მი­ა­ნებ­მა, ვინც ასე­ვე წა­ი­კი­თხა ეს წიგ­ნი, შე­იძ­ლე­ბა მას­თან მო­ვი­დეს რა­ღაც აზ­რის ფორ­მით, რა­ღაც გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბე­ბით სიზ­მარ­ში და თუ ძა­ლი­ან მგრძნო­ბი­ა­რეა, სი­ცხა­დე­შიც კი. თქვენ­თან ამას ჩვე­უ­ლებ­რივ უწო­დე­ბენ ლი­ტე­რა­ტუ­რულ შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბებს.

ამ­დაგ­ვა­რად, ადა­მი­ანს შე­უძ­ლია ას­ტრა­ლუ­რი პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო მო­ი­ზი­დოს მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში. ეს და­მო­კი­დე­ბუ­ლია მის რწმე­ნა­ზე. ეს ყვე­ლა­ფე­რი ხდე­ბა სა­ყო­ველ­თაო კა­ნო­ნი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ სული ახ­დენს გავ­ლე­ნას სხე­ულ­ზე. სა­კუ­თარ სხე­ულ­ზე და მის ირ­გვლივ მყოფ მა­ტე­რი­ა­ზე. ამ გავ­ლე­ნის ძა­ლი­ან კარ­გი მა­გა­ლი­თია თუნ­დაც იგი­ვე ადოლფ ჰიტ­ლე­რი. მას ეყო სა­კუ­თა­რი ენერ­გია და ენ­თუ­ზი­აზ­მი და აზ­როვ­ნე­ბა გა­ნე­ხორ­ცი­ე­ლე­ბი­ნა ისე­თი ძლი­ე­რი გავ­ლე­ნა მის თა­ნა­მედ­რო­ვე­თა სუ­ლებ­სა და ტვი­ნებ­ზე, რომ ისი­ნი წა­ვიდ­ნენ სამ­ხედ­რო და­პირსპი­რე­ბა­ზე სხვა სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­თან. მან შეძ­ლო წა­ეყ­ვა­ნა თან მა­სე­ბი, და შექ­მნა ისე­თი ეგ­რე­გო­რი, რო­მე­ლიც ახ­დენ­და გავ­ლე­ნას სხვა ადა­მი­ა­ნებ­ზე. მა­ნაც ხომ და­წე­რა წიგ­ნი, რო­მელ­შიც სა­კუ­თა­რი იდე­ე­ბი წარ­მო­ა­ჩი­ნა, და ის ისე იყო და­წე­რი­ლი, რომ ახ­დენ­და გავ­ლე­ნას სხვებ­ზე, და გავ­ლე­ნას იმ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, რო­მე­ლიც მას უნ­დო­და. მან ამ წიგ­ნით, და ყვე­ლა თა­ვი­სი გა­მოს­ვლე­ბით, შექ­მნა ისე­თი ძალა, ისე­თი და­მან­გრე­ვე­ლი ეგ­რე­გო­რი, რა­მაც მო­ახ­დი­ნა გავ­ლე­ნა ბევ­რი სა­ხელ­მწი­ფოს დან­გრე­ვა­სა და მრა­ვა­ლი ადა­მი­ა­ნის და­ღუპ­ვა­ზე.

• რა გან­სხვა­ვე­ბაა სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­სა და მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ებს შო­რის?

გან­სხვა­ვე­ბა იმა­ში მდგო­მა­რე­ო­ბას, რომ მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში არ­სე­ბობს მა­ტე­რია. მა­ტე­რი­ა­ში ჩვენ ვგუ­ლის­ხმობთ იგი­ვე ღვთი­უ­რი სი­ნათ­ლის ენერ­გი­ას, მაგ­რამ სხვა ვიბ­რა­ცი­ებ­ში, რო­მე­ლიც ხელ­მი­საწ­ვდო­მია ამა თუ იმ სხე­უ­ლის რე­ცეპ­ტო­რე­ბის­თვის. ანუ, ნა­ტიფ მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში ყვე­ლა­ფე­რი ხელ­მი­საწ­ვდო­მია ნა­ტი­ფი მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სხე­უ­ლე­ბის­თვის, მკვრივ­მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში - ყვე­ლა­ფე­რი ხელმსაწ­ვდო­მია მკვრი­ვი მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სხე­უ­ლე­ბის რე­ცეპ­ტო­რე­ბის მიერ აღ­ქმის­თვის. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, რა­საც თქვენ უწო­დებთ ატო­მებს და კვან­ტებს, იგი­ვე ღვთი­უ­რი ენერ­გი­აა, მაგ­რამ სხვა­დას­ხვა ვიბ­რა­ცი­ებ­ში. სუ­ლი­ე­რი სამ­ყა­რო მა­ტე­რი­ა­ლუ­რის­გან გან­სხვავ­დე­ბა გა­მოვ­ლი­ნე­ბის დო­ნით. ისე კი თა­ვი­სი არ­სით ეს ერთი და იგი­ვეა. ეს არის სი­ნათ­ლე, უბ­რა­ლოდ სხვდას­ხვა დო­ნე­ზე ის სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რად გა­მოვ­ლინ­დე­ბა. გა­მოვ­ლი­ნე­ბის დო­ნე­ში იგუ­ლის­ხმე­ბა სიმ­კვრი­ვე. მა­გა­ლი­თად, ყი­ნუ­ლის ნა­ჭე­რი და ღრუ­ბე­ლი შედ­გე­ბა ერ­თი­და­ი­გი­ვე მო­ლე­კუ­ლე­ბის­გან. მათ შო­რის გან­სხვა­ვე­ბა სიმ­კვრი­ვე­შია. ყი­ნუ­ლი შე­გიძ­ლია ხელ­ში აიღო, ღრუ­ბე­ლი კი აი­რის მდგო­მა­რე­ო­ბაა. ხაზს ვუს­ვამ, რომ ეს მხო­ლოდ მა­გა­ლი­თია, და არა ანა­ლო­გია იმი­სა, თუ რა ხა­დე­ბა სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­ში. ეს მხო­ლოდ მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი მა­გა­ლი­თია იმი­სა, თუ რა არის გა­მოვ­ლი­ნე­ბის დო­ნე­ე­ბი. შე­იძ­ლე­ბა ასე ით­ქვას - წყლის სტი­ქია სხვა­დას­ხვაგ­ვა­რად გა­მოვ­ლინ­დე­ბა გა­მოვ­ლი­ნე­ბის სხვა­დას­ხვა დო­ნე­ზე: აი­რი­სებ­რი­დან მყა­რამ­დე. ისე კი ორი­ვე წყა­ლია.

სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­ში არ არ­სე­ბობს მა­ტე­რია. იქ არაა მენ­დე­ლე­ე­ვის ტა­ბუ­ლის ნივ­თი­ე­რე­ბე­ბი, და იქ არ არის ელექტრო­მაგ­ნი­ტუ­რი ტალ­ღე­ბის სპექტრი, ანუ არც რა­დი­ო­ტალ­ღე­ბი, არც სი­ნათ­ლე (შუქი, რო­გორც თქვენ ფო­ტო­ნე­ბის ნა­კადს უწო­დებთ), არც ელექტრო­ნე­ბი, არც ფო­ტო­ნე­ბი, არც რა­დი­ა­ცია, არც გრა­ვი­ტა­ცია, არც დრო, არც რამე გა­მოს­ხი­ვე­ბა, არც სამ­გან­ზო­მი­ლე­ბი­ა­ნის მსგავ­სი სივ­რცე. იქ არის სუ­ლი­ე­რი სივ­რცე. სა­ერ­თოდ, სივ­რცე იქ აღიქ­მე­ბა რო­გორც ერ­თი­ა­ნი . ისი­ნიც კი, ვინც შეგ­ნე­ბუ­ლად გა­დის ას­ტრალ­ში, ისი­ნი გრძნო­ბენ, რომ მათი ცნო­ბი­ე­რე­ბა არა სამ­გან­ზო­მი­ლე­ბი­ან სამ­ყა­რო­შია, არა­მედ.... თქვენს ენა­ში არ არ­სე­ბობს ისე­თი სი­ტყვა, რომ ამის და­ხა­სი­ა­თე­ბა შე­იძ­ლე­ბო­დეს. ისი­ნი ვერ გრძნო­ბენ იქ სიგ­რძეს, სი­გა­ნეს, სი­მაღ­ლეს ან კი­დევ რა­მეს. ისი­ნი გრძნო­ბენ ამ ყვე­ლა­ფერს რო­გორც ერ­თი­ანს, რო­გორც სფე­როს. რაც შე­ე­ხე­ბა დროს - არის მხო­ლოდ დრო­ის შეგ­რძნე­ბა რო­გორც სა­კუ­თა­რი არ­სე­ბო­ბის დრო­ი­სა, მაგ­რამ ის არ ემ­თხვე­ვა დროს მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში. იქ არაა დრო­ის დათ­ვლის პე­რი­ო­დე­ბი, მა­გა­ლი­თად, მზის ან ვარ­სკვლა­ვებ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში. ყო­ვე­ლი სული იქ ახ­დენს ორი­ენ­ტი­რე­ბას სა­კუ­თა­რი შეგ­რძნე­ბე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე, სა­კუ­თა­რი ცხოვ­რე­ბის გარ­კვე­უ­ლი მო­ნაკ­ვე­თე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე. ეს ყვე­ლა­ფე­რი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რია. თუ დე­და­მი­წა­ზე გა­ვი­და დღე-ღამე, 24 სა­ა­თი, ორი სული, რო­მე­ლიც სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­ში ცხოვ­რობს სხვა­დას­ხვა დო­ნე­ზე, ამ დროს აღიქ­ვა­მენ სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რად - რამ­დე­ნი­მე სა­ა­თი­დან და­წყე­ბუ­ლი ერთ წლამ­დეც კი. რო­გორც უკვე ვთქვი, ე.წ. ში­ნა­გა­ნი დრო სუ­ბი­ექ­ტუ­რია. დრო­ის ისე­თი დათ­ვლა, რო­გორც მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­შია, იქ არ არ­სე­ბობს.

• შე­საძ­ლე­ბე­ლია თუ არა სუ­ლის მივ­ლი­ნე­ბა წარ­სულ დრო­ში?

არა­ნა­ი­რი წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა ამის­თვის არ არ­სე­ბობს. თუ ეს ემ­სა­ხუ­რე­ბა მისი სუ­ლი­ე­რი ევო­ლუ­ცი­ის მიზ­ნებს, მა­შინ კი. ეს უფრო იშ­ვი­ა­თად ხდე­ბა, ვიდ­რე მისი მოვ­ლი­ნე­ბა მიმ­დი­ნა­რე დრო­ში. ამის­თვის სა­ჭი­როა მი­ზა­ნი - რა­ტომ უნდა დაბ­რუნ­დეს უკან დრო­ში და ისევ იცხოვ­როს იქ. მი­ზა­ნი შე­იძ­ლე­ბა იყოს სხვა­დას­ხვა. მა­გა­ლი­თად, მი­ზა­ნი შე­იძ­ლე­ბა იყოს სუ­ლი­ე­რი სამ­ყა­როს არ­სე­ბო­ბის ჩვე­ნე­ბა, და მა­შინ მო­ევ­ლი­ნე­ბა წარ­სულ­ში სული, რო­მელ­მაც იცხოვ­რა, მა­გა­ლი­თად, თქვენს დრო­ში. ვთქვათ, სულ­მა იცხოვ­რა თქვენს დრო­ში, და შემ­დეგ მისი მოვ­ლი­ნე­ბა მოხ­და, ვთქვათ, მე-15 სა­უ­კუ­ნე­ში. ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ ასეც მოხ­და, ამას გა­აჩ­ნია დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა არა მარ­ტო მის­თვის, არა­მედ იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვი­საც, სა­დაც ის მო­ევ­ლი­ნა. თუ მას აბ­რუ­ნე­ბენ წარ­სულ­ში, მას უტო­ვე­ბენ მეხ­სი­ე­რე­ბის ნა­წილს, რა მოხ­დე­ბა ამ ხალ­ხე­ბის­თვის მო­მა­ვალ­ში, ანუ, არ ხდე­ბა მისი მეხ­სი­ე­რე­ბის სრუ­ლი ბლო­კი­რე­ბა, და ასე­თი ხალ­ხი შემ­დეგ გვევ­ლი­ნე­ბი­ან ისე­თე­ბად, რო­გორც, მა­გა­ლი­თად, ვოლფ მე­სინ­გი . მაგ­რამ ასე­თი მოვ­ლი­ნე­ბე­ბი ძა­ლი­ან იშ­ვი­ა­თად ხდე­ბა.

• რა­ტომ იბ­ლო­კე­ბა მეხ­სი­ე­რე­ბა წინა ინ­კარ­ნა­ცი­ებ­ზე?

რად­გან წინა ინ­კარ­ნა­ცი­ე­ბის მეხ­სი­ე­რე­ბას შე­უძ­ლია შე­უ­შა­ლოს ხელი სულს მო­ერ­გოს ახალ ცხოვ­რე­ბას, ახალ მშობ­ლებს, ახალ სამ­ყა­როს, რო­მელ­შიც ის მო­ევ­ლი­ნა. წინა ცხოვ­რე­ბა­ში ის იყო გარ­კვე­უ­ლი პი­როვ­ნე­ბა. მას შე­ეძ­ლო მი­ე­ღო გარ­კვე­უ­ლი რო­გორც და­დე­ბი­თი, ისე უარ­ყო­ფი­თი გა­მოც­დი­ლე­ბა. მას ჰქონ­და თა­ვი­სი სა­ხე­ლი, მა­გა­ლი­თად. მას ჰყავ­და ცოლი ან ქმა­რი, მშობ­ლე­ბი. მეხ­სი­ე­რე­ბა რომ არ და­იბ­ლო­კოს, მა­გა­ლი­თად ბავ­შვი, რო­მე­ლიც და­ი­ბა­დე­ბა, ის ვერ აღიქ­ვამს თა­ვის მშობ­ლებს მშობ­ლე­ბად, თუ მას სხვა მშობ­ლე­ბი ემახ­სოვ­რე­ბა. და ის უარ­ყოფს ახალ მშობ­ლებს, მათ დახ­მა­რე­ბას, სწავ­ლე­ბას მათ­გან. მას არ ექ­ნე­ბა მშობ­ლე­ბი­სად­მი რო­გორც ავ­ტო­რი­ტე­ტი­სად­მი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა. მო­მა­ვალ­ში ის შე­ა­და­რებს ახალ ცხოვ­რე­ბას წინა ცხოვ­რე­ბებს და ეს ხელს შე­უშ­ლის ახალ სამ­ყა­როს მო­ერ­გოს. მა­გა­ლი­თად, თუ ის ადრე ცხოვ­რობ­და მდი­დარ ოჯახ­ში, ან მთავ­რე­ბის ოჯახ­ში, მა­შინ იმ პი­რო­ბებ­ში, როცა ის მო­ევ­ლი­ნე­ბა ღა­რიბ ოჯახ­ში ის მხო­ლოდ წარ­სუ­ლი ცხოვ­რე­ბის, წარ­სუ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბის და გა­რე­მოც­ვის, წარ­სუ­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის მო­გო­ნე­ბე­ბით და სევ­დით იცხოვ­რებს იმის მა­გივ­რად, რომ გა­ი­ა­როს გაკ­ვე­თი­ლე­ბი ამ ცხოვ­რე­ბა­ში.

ხდე­ბა ისეც, რომ რამ­დე­ნი­მე მოვ­ლი­ნე­ბი­სას ადა­მი­ა­ნი გა­დის ერთი და იგი­ვე გაკ­ვე­თილს. თუმ­ცა ეს ხდე­ბა ყო­ველ­თვის სხვა­დას­ხვა პი­რო­ბებ­ში. და რომ ამ გაკ­ვე­თი­ლის გავ­ლის წინა მცდე­ლო­ბე­ბის შე­სა­ხებ მახ­სოვ­რო­ბამ არ შე­უ­შა­ლოს მას მო­სინ­ჯოს ეს კი­დევ ერთხელ, ხდე­ბა მეხ­სი­ე­რე­ბის ბლო­კი­რე­ბა. ზო­გა­დად, ყვე­ლა ის გა­მოც­დი­ლე­ბა, რო­მელ­საც ადა­მი­ა­ნი აგ­რო­ვებს წინა ცხოვ­რე­ბებ­ში, ჯერ კი­დევ სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­ში ყოფ­ნის დროს ტრანსფორ­მირ­დე­ბა მის ხა­სი­ათ­ში. ვი­საც ბევ­რი ბავ­შვი ჰყავს მან იცის, რომ ყვე­ლა ბავ­შვი, ვინც და­ი­ბა­და ერთი და იგი­ვე ოჯახ­ში, ერ­თსა და იმა­ვე მშობ­ლებ­თან, ყვე­ლა ერ­თმა­ნე­თის­გან გან­სხვავ­დე­ბა. ანუ, ერ­თსა და იმა­ვე აღ­ზრდის და გა­რე­მოც­ვის პი­რო­ბებ­ში ისი­ნი გან­სხვავ­დე­ბი­ან ხა­სი­ა­თე­ბით. სწო­რედ ესაა ის უარ­ყო­ფი­თი და და­დე­ბი­თი გა­მოც­დი­ლე­ბა, რო­მე­ლიც სუ­ლი­ერ სამ­ყა­როს ტრანსფორ­მირ­და მათ ხა­სი­ათ­ში, რა რას­თა­ნაც მას მო­უ­წევს მუ­შა­ო­ბა უკვე ამ ცხოვ­რე­ბა­ში.

• შე­საძ­ლე­ბე­ლია თუ არა "მოგ­ზა­უ­რო­ბა" წარ­სულ ინ­კარ­ნა­ცი­ებ­ში და რო­გორ და­ვიც­ვათ თავი რეგ­რე­სი­ის გავ­ლის დროს?

პირ­ველ რიგ­ში უნდა იცო­დეთ, რის­თვის გა­დი­ხართ რეგ­რე­სი­ას, რითი არის გა­მოწ­ვე­უ­ლი თქვე­ნი ინ­ტე­რე­სი. მარ­ტო იმი­ტომ რომ გა­ი­გოთ, ვინ იყა­ვით წინა ცხოვ­რე­ბა­ში, თუ რამე პრობ­ლე­მე­ბია გა­და­სა­წყვე­ტი, თუ გა­ინ­ტე­რე­სებთ რამე კონ­კრე­ტუ­ლი. უნდა იცო­დეთ ზუს­ტი მი­ზა­ნი. ასე­ვე, რა მი­ზა­ნიც არ უნდა გქონ­დეთ, ძა­ლი­ან სა­სურ­ვე­ლია, რომ უსაფრ­თხო­ე­ბის მიზ­ნე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე რეგ­რე­სი­ის გავ­ლამ­დე გახ­ვი­დეთ უმაღ­ლეს "მე"-სთან კონ­ტაქ­ტზე. რად­გან თუ არ გა­მოგ­დით უმაღ­ლეს "მე"-სთან კონ­ტაქ­ტზე გას­ვლა, რეგ­რე­სი­ის ტექ­ნი­კა კი­დევ უფრო რთუ­ლია, რად­გან იქ უკვე წარ­სულ­ში მი­დი­ხარ. და თუ გახ­ვალთ უმაღ­ლეს "მე"-სთან კონ­ტაქ­ტზე, ჰკი­თხეთ მას უსაფრ­თხო რეგ­რე­სი­ის თვალ­საზ­რი­სით, თა­ნახ­მაა თუ არა ის რომ თქვენ რეგ­რე­სი­ა­ში გა­და­ეშ­ვათ. თუ ის თა­ნახ­მაა, მა­შინ სთხო­ვეთ მას რომ გიჩ­ვე­ნოთ წარ­სუ­ლი ცხოვ­რე­ბის ის ნა­წი­ლი, რო­მე­ლიც მას მი­აჩ­ნია უმ­თავ­რე­სად თქვენ­თვის. უკვე მას შემ­დეგ, რაც ის გიჩ­ვე­ნებთ, შე­გიძ­ლი­ათ სთხო­ვოთ გიჩ­ვე­ნოთ სხვა რო­მე­ლი­მე ცხოვ­რე­ბა, მა­გა­ლი­თად, ბოლო წინა ინ­კარ­ნა­ცია, ან ცხოვ­რე­ბა სხვა პლა­ნე­ტა­ზე, ის ცხოვ­რე­ბა, რო­მელ­თა­ნაც მი­მარ­თე­ბით თქვენ გაქვთ კი­თხვე­ბი.

• რა არის ემო­ცია და რით გან­სხვავ­დე­ბა ის ჩვენ­სა და თქვენს სამ­ყა­რო­ებ­ში?

ემო­ცია - რე­აქ­ცია ში­ნა­გა­ნი და გა­რე­გა­ნი მდგო­მა­რე­ო­ბის ცვლი­ლე­ბა­ზე. ემო­ცი­ე­ბი და­მო­კი­დე­ბუ­ლია რო­გორც იმ სხე­უ­ლის რე­ცეპ­ტო­რებ­ზე, რო­მელ­შიც მოვ­ლი­ნე­ბუ­ლია სული, ასე­ვე იმ სამ­ყა­რო­ზე, რო­მელ­შიც ის ცხოვ­რობს, ბევრ სხვა ფაქ­ტორ­ზე. ერ­თსა და იგი­ვე ემო­ცი­ას შე­იძ­ლე­ბა ჰქონ­დეს ბევ­რი სხვა­დას­ხვა და­სა­ხე­ლე­ბა. თქვენ­სა და ჩვენს სამ­ყა­რო­ში ემო­ცი­ე­ბი ვლინ­დე­ბა არა მარ­ტო გარე პი­რო­ბე­ბის შეც­ვლა­ზე, არა­მედ სა­კუ­თა­რი აზ­რე­ბის ცვლი­ლე­ბებ­ზე, ში­ნა­გა­ნი აღ­ქმის ცვლი­ლე­ბა­ზე. ჩვენ­თან ბავ­შვებს ად­რე­უ­ლი ასა­კი­დან ას­წავ­ლი­ან გა­მო­იკ­ვლი­ონ ყო­ვე­ლი კონ­კრე­ტუ­ლი ემო­ცი­ის წარ­მოქ­მნის წყა­რო­ე­ბი, და ას­წავ­ლი­ან არა მარ­ტო ოჯახ­ში, არა­მედ სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო და­წე­სე­ბუ­ლე­ბებ­შიც, ას­წავ­ლი­ან ად­რე­უ­ლი ასა­კი­დან, სა­ნამ ბავ­შვს ჯერ არ აქვს ამ რთუ­ლი სამ­ყა­როს სრუ­ლი სუ­რა­თი. მათ­თვის უფრო ად­ვი­ლია სა­კუ­თა­რი ემო­ცი­უ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბე­ბის თვა­ლის მი­დევ­ნე­ბა. თქვენ­თან ეს არ არის სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო და­წე­სე­ბუ­ლე­ბებ­ში და რამ­დე­ნა­დაც ვიცი, ცოტა მშო­ბე­ლი თუ არის ამით და­კა­ვე­ბუ­ლი. ჩვენ­თან ყო­ველ­მა ზრდას­რულ­მა ეს­ლე­რელ­მა (პლა­ნე­ტა ეს­ლე­რის მცხოვ­რე­ბი - რედ.) იცის ამა თუ იმ ემო­ცი­ის გა­ჩე­ნის მი­ზე­ზი. უმ­რავ­ლე­სო­ბამ მა­ინც. თქვენ­თან კი წარ­მოქ­მნი­ლი ემო­ცია გა­მო­ცა­ნაა თქვენ­თვის­ვე. ადა­მი­ა­ნებს შე­უძ­ლი­ათ ემო­ცი­უ­რი რე­ა­გი­რე­ბა მო­ახ­დი­ნონ ერთ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ზე, რე­ა­ლურ­ზე ან თუნ­დაც გა­მო­გო­ნილ­ზე, ან რა­ღაც სი­ტუ­ა­ცი­ა­ზე მეხ­სი­ე­რე­ბი­დან, გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბულ­ზე ან გა­უც­ნო­ბი­ე­რე­ბელ­ზე, მათ შე­უძ­ლია მო­ახ­დი­ნონ რე­ა­გი­რე­ბა ერ­თზე და ამა­ვე დროს ეგო­ნოთ, რომ რე­ა­გი­რე­ბა მო­ახ­დი­ნეს სხვა­ზე. ისი­ნი არ ადევ­ნე­ბენ თვალს მი­ზე­ზებს. ეს არა იმი­ტომ, რომ მათ არ შე­უძ­ლი­ათ, ეს იმი­ტომ, რომ მათ არ ას­წავ­ლი­ან. ამ მი­ზეზ-შე­დე­გობ­რი­ვი კავ­ში­რის არარ­სე­ბო­ბას კი, უფრო კავ­ში­რის არ­სე­ბო­ბის გა­უთ­ვით­ცნო­ბი­ე­რე­ბას ემო­ცი­ა­სა და მის გა­მომ­წვევ მი­ზეზს შო­რის მივ­ყა­ვართ იქით, რომ ადა­მი­ანს ეშ­ლე­ბა, თუ რო­გორ მო­ახ­დი­ნოს რე­ა­გი­რე­ბა ამა თუ იმ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ზე, რა მო­ი­მოქ­მე­დოს. ემო­ცია ეს არის ენერ­გია, რო­მე­ლიც თქვენ და­ხარ­ჯეთ რე­აქ­ცი­ა­ზე. ამ ემო­ცი­ებ­ზე ნე­ბის­მი­ე­რი მოვ­ლე­ნი­ლი სული იღებს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს. და თუ არას­წო­რად იქნა გა­გე­ბუ­ლი ემო­ცი­ის მი­ზე­ზი, ხში­რად მოქ­მე­დე­ბაც არას­წო­რია. ამი­ტომ მი­ზე­ზე­ბის აღ­ქმის ამ ხარ­ვე­ზის გამო უშ­ვებთ ბევრ შეც­დო­მას ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის დროს, სა­კუ­თა­რი თა­ვის გა­გე­ბის კუ­თხი­თაც. ამის გამო არ­სე­ბობს ბევ­რი ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი გა­დახ­რა, ფსი­ქი­კუ­რი და­ა­ვა­დე­ბა და ა.შ. ფსი­ქი­ატ­რი­უ­ლი და­წე­სე­ბუ­ლე­ბე­ბის 70%-ზე მეტ პა­ცი­ენტს აღე­ნიშ­ნე­ბა სწო­რედ ემო­ცი­უ­რი რე­აქ­ცი­ე­ბი, რო­მელ­თა მი­ზე­ზე­ბის თვა­ლის გა­დევ­ნე­ბა არ ხდე­ბა. ადა­მი­ანს არ შე­უძ­ლია თა­ვად ახ­სნას მი­ზე­ზი. და ამი­ტომ მას ეწყე­ბა აღ­ქმის დარ­ღვე­ვე­ბი. შემ­დეგ ის უფრო მე­ტად იწყებს შე­ში­ნე­ბას. ეშ­ვე­ბა და­ბალ ვიბ­რა­ცი­ებ­ში. შე­სა­ბა­მი­სად, და­ბა­ლი ვიბ­რა­ცი­ე­ბის გამო მას უერ­თდე­ბა ას­ტრა­ლი­დან სხვა­დას­ხვა და­ბალ­ვიბ­რა­ცი­უ­ლი არ­სე­ბა და ისი­ნი უკვე ადა­მი­ანს ხდი­ან არა­ა­დექ­ვა­ტურს იმ გა­რე­მოს მი­მართ, რო­მე­ლიც მას გარს ერტყმის და სი­ტუ­ა­ცია მო­ი­თხოვს გარე ჩა­რე­ვას.

ემო­ცი­ე­ბის წარ­მოქ­მნის წყა­რო­ე­ობ­ზე დაკ­ვირ­ვე­ბა უნდა და­ი­წყოთ პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე. თუ გინ­დათ გა­ი­გოთ, რა­ტომ გრძნობთ ამას თუ იმას, რა­ტომ რე­ა­გი­რებთ ასე, რა­ტომ გიჩ­ნდე­ბათ ესა თუ ის აზრი, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩა­მა­ლუ­ლია თქვე­ნი სუ­ლის სიღ­რმე­ში, თქვენს ქვეც­ნო­ბი­ერ­ში. ამას ჩვენ ვუ­წო­დებთ გა­უც­ნო­ბი­ე­რე­ბელ მეხ­სი­ე­რე­ბის ნა­წილს. რა­ღაც ემო­ცი­ე­ბი თქვენ და­ა­მუ­შა­ვეთ წინა ცხოვ­რე­ბებ­ში, და ახ­ლან­დელ­შიც, და ეს ყვე­ლა­ფე­რი ვლინ­დე­ბა ხა­სი­ათ­ში, იმის­თვის რომ გა­ვაც­ნო­ბი­ე­როთ, რამ გა­მო­იწ­ვია თქვე­ნი რე­აქ­ცია. ეს გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბა სა­ჭი­როა სწო­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბის მი­სა­ღე­ბად. სწო­რი ნიშ­ნავს, რომ ის ხელს შუ­ე­წყობს თქვენს სუ­ლი­ერ გან­ვი­თა­რე­ბას, და არა დეგ­რა­და­ცი­ას. თვა­ლის სა­დევ­ნებ­ლად ყვე­ლას გქონ­დეთ ემო­ცი­უ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბის დღი­უ­რი. ეს არ უნდა იყოს რა­ღაც რვე­უ­ლი, არა­მედ რა­ღაც ისე­თი, რაც შე­გიძ­ლი­ათ თან ატა­როთ. ეს შე­იძ­ლე­ბა იყოს თქვე­ნი ელექტრო­ნუ­ლი მო­წყო­ბი­ლო­ბე­ბიც. ერ­თა­დერ­თი ჩემი რჩე­ვაა, რომ თქვენ უნდა იყოთ დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი, რომ თქვე­ნი თან­ხმო­ბის გა­რე­შე მას არა­ვინ წა­ი­კი­თხავს, რად­გან თუ თქვენ არ იქ­ნე­ბით დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი და ეჭვი შე­გე­პა­რათ, თქვენ არ იქ­ნე­ბით გულ­წრფელ­ნი და ეს შე­გიშ­ლით გა­ერ­კვეთ სა­კუ­თარ თავ­ში. მა­გა­ლი­თად, რა­მემ გა­მო­გიყ­ვა­ნათ წყო­ბი­დან, გა­მო­იწ­ვია რა­ღაც ემო­ცია. პირ­ველ რიგ­ში ნე­გა­ტი­უ­რი ემო­ცი­ებს ვარ­კვევთ. ისი­ნი ხომ უსი­ა­მოვ­ნოა და დის­კომ­ფორ­ტს იწ­ვე­ვენ. ამი­ტომ პირ­ველ რიგ­ში ვი­გებთ ნე­გა­ტი­უ­რი ემო­ცი­ე­ბის მი­ზე­ზებს. და თუ რა­მემ თქვენ­ში გა­მო­იწ­ვია ნე­გა­ტი­უ­რი ემო­ცია - შიში, ბრა­ზი, სევ­და, გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბა და ა.შ. და­წე­რეთ თქვენს დღი­ურ­ში, თა­რი­ღის მი­თი­თე­ბით, რას გრძნობთ და თქვე­ნი აზ­რით, რამ გა­მო­იწ­ვია ეს . ადა­მი­ა­ნის ემო­ცი­უ­რი სის­ტე­მა მი­ილ­ტვის მდგრა­დო­ბის­კენ. რო­დე­საც ჰარ­მო­ნი­ულ მდგო­მა­რე­ო­ბას და­უბ­რუნ­დე­ბით, გა­და­ი­კი­თხავთ და­წე­რილს და ჰკი­თხეთ სა­კუ­თარ თავს: რა­ტომ განჩდა ის ემო­ცია? რის მიღ­წე­ვას ვა­პი­რებ­დი ასე­თი რე­ა­გი­რე­ბით? თქვენ მო­გი­ვათ რა­ღაც პა­სუ­ხე­ბი. თქვე­ნი მეხ­სი­ე­რე­ბი­დან. ამის­თვის არ­ცაა სა­ჭი­როა უმაღ­ლეს "მე"-სთან და­კავ­ში­რე­ბა. და თქვენ ამა­საც ჩა­ი­წერთ. შემ­დეგ თქვენ აწარ­მო­ებთ ამ დღი­ურს არა­ერ­თი დღე, ერთი თვე მა­ინც. მერე თქვენ გა­ი­გებთ, რო­მელ მსგავს სი­ტუ­ა­ცი­ებ­ში გა­ნიც­დით მსგავს ემო­ცი­ებს. ამის მეშ­ვე­ო­ბით თქვენ შეძ­ლებთ გა­მოვ­ლი­ნოთ ის სქე­მე­ბი, რომ­ლე­ბიც იწ­ვე­ვენ თქვენ­ში გარ­კვე­ულ რე­აქ­ცი­ებს და რო­მელ­თაც თქვენ ვერც კი აც­ნო­ბი­ე­რებთ, და უკვე მათ­ზე იმუ­შა­ვებთ.

წყა­რო