სამართალი
მსოფლიო
პოლიტიკა

24

მარტი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის ოცდამეხუთე დღე დაიწყება 06:11-ზე, მთვარე მერწყულში იქნება 19-19-დან ახალ საქმეებს ნუ წამოიწყებთ, მაგრამ დაწყებულები დაასრულეთ. კარგი დღეა ვაჭრობისთვის, სასამართლო საქმეებისთვის. არასასიამოვნო დღეა კონტაქტებისთვის, აკონტროლეთ თქვენი ემოციები. არ იკამათოთ და მოერიდეთ უსიამოვნო საუბრებს. კარგი დღეა მოგზაურობის დასაწყებად, მგზავრობისათვის. სხვა დღისთვის გადადეთ ქორწინება და ნიშნობა. მოერიდეთ ალკოჰოლსა და სიგარეტს. დღის რთული ორგანოა ყურები, მოერიდეთ მათ გახვრეტას, ოპერაციას, გაწმენდას. მიირთვით ახალმომზადებული კერძი. გაამდიდრეთ რაციონი უმი ბოსტნეულით. არ დაძაბოთ და გადაღალოთ თვალები.
სპორტი
კონფლიქტები
საზოგადოება
Faceამბები
მოზაიკა
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"შხაპის ქვეშ ვიდექი და ღმერთს ვუყვიროდი, რომ ქორწინება აუტანელი გახდა..." - ისტორია, რომელიც ყველა დაქორწინებულმა წყვილმა უნდა წაიკითხოს
"შხაპის ქვეშ ვიდექი და ღმერთს ვუყვიროდი, რომ ქორწინება აუტანელი გახდა..." - ისტორია, რომელიც ყველა დაქორწინებულმა წყვილმა უნდა წაიკითხოს

"ჩემ­მა უფ­როს­მა ქა­ლიშ­ვი­ლი­მა, ჯე­ნამ ცოტა ხნის წინ მი­თხრა: "როცა პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი, ყვე­ლა­ზე მე­ტად მე­ში­ნო­და შენ და დედა არ გან­ქორ­წი­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვით. 12 წლის ასაკ­ში კი მე­გო­ნა, რომ ეს სა­უ­კე­თე­სო გა­და­წყვე­ტა იქ­ნე­ბო­და, იმ­დე­ნად ხში­რად ჩხუ­ბობ­დით". შემ­დეგ გა­ი­ღი­მა და და­ა­მა­ტა: "ჩემო ძვირ­ფა­სე­ბო, მე ძა­ლი­ან მი­ხა­რია, რომ პრობ­ლე­მე­ბის მოგ­ვა­რე­ბა შე­ძე­ლით"

დიდი ხნის მან­ძილ­ზე მე და ჩემს მე­უღ­ლეს, კე­რის ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში სირ­თუ­ლე­ე­ბი გვქონ­და. ახლა უკვე დე­ტა­ლუ­რად აღარც მახ­სოვს რო­გორ მო­ვა­ხერ­ხეთ თავ­და­პირ­ვე­ლი სი­ახ­ლო­ვის აღ­დგე­ნა. ერთი რამ და­ნამ­დვი­ლე­ბით შე­მიძ­ლია ვთქვა, ეს არ იყო ჩვე­ნი ხა­სი­ა­თე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბა, რომ­ლე­ბიც, რბი­ლად რომ ვთქვათ ვერ ეწყო­ბო­და ერ­თმა­ნეთს. რაც მე­ტად გრძელ­დე­ბო­და ქორ­წი­ნე­ბა, ჩვე­ნი პი­როვ­ნუ­ლი გან­სხვა­ვე­ბე­ბი უფრო შე­სამ­ჩნე­ვი ხდე­ბო­და.

რო­დე­საც მე "მდი­და­რი და ცნო­ბი­ლი" გავ­ხდი, ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა კი­დევ უფრო და­იბ­ზა­რა. პრობ­ლე­მე­ბი გაძ­ლი­ერ­და. იმ­დე­ნად აუ­ტან­ლი იყო ერ­თად ცხოვ­რე­ბა, რომ ყო­ვე­ლი წიგ­ნის ტური ერ­თგვარ ამო­სუნ­თქვად და მის­გან დას­ვე­ნე­ბად მეჩ­ვე­ნე­ბო­და. თუმ­ცა­ღა ერ­თმა­ნე­თი­სა­გან ამ მცი­რე­ო­დენ დას­ვე­ნე­ბას მთლი­ა­ნად ვი­ნა­ზღა­უ­რებ­დით ხმა­უ­რი­ა­ნი დაბ­რუ­ნე­ბით.

გა­მუდ­მე­ბით ვჩხუ­ბობ­დით და მშვი­დი ცხოვ­რე­ბა უკვე წარ­მო­უდ­გე­ნელ ფუ­ფუ­ნე­ბად მეჩ­ვე­ნე­ბო­და. ჩვენს ირ­გვლივ ყრუ კედ­ლე­ბი ავა­გეთ, რომ სა­კუ­თა­რი თავი ნე­გა­ტი­ვი­სა­გან დაგ­ვეც­ვა. გან­ქორ­წი­ნე­ბა უკვე ახ­ლოს იყო და ეს თემა რამ­დენ­ჯერ­მე გან­ვი­ხი­ლეთ კი­დეც.

კი­დევ ერთ ტურ­ში ვი­ყა­ვი, როცა ერთი აზრი და­მე­ბა­და. მე და კე­რის მო­რი­გი კონ­ფლიქ­ტი მოგ­ვი­ვი­და, კე­რიმ და­მი­კი­და ყურ­მი­ლი, მე კი დავ­რჩი მარ­ტო სა­შინ­ლად აღელ­ვე­ბუ­ლი და გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი. ვცა­დე ღმერ­თამ­დეც კი მი­მეწვდი­ნა ხმა. არ ვიცი იმ ყვი­რილს რამ­დე­ნად შე­იძ­ლე­ბა ეწო­დოს ლოც­ვა, მაგ­რამ რაც არ უნდა ყო­ფი­ლი­ყო ეს, არა­სო­დეს და­მა­ვი­წყდე­ბა.

ძა­ლი­ან ძვი­რა­დღი­რე­ბულ სას­ტუმ­რო­ში ვი­ღებ­დი შხაპს და ვყვი­რო­დი ღმერ­თის მი­სა­მარ­თით, რომ ჩემი ქორ­წი­ნე­ბა აუ­ტა­ნე­ლი გახ­და და ასე ცხოვ­რე­ბა უკვე აღარ შე­მეძ­ლო.

თუმ­ცა ჩემი სი­ძულვლი გაყ­რი­სად­მი საკ­მა­ოდ ძლი­ე­რი იყო, მაგ­რამ ამ ტკი­ვი­ლის ატა­ნა ჩემს ძა­ლებს აღე­მა­ტე­ბო­და. ერთ რა­მეს ვერ ვხვდე­ბო­დი - რა­ტომ იყო ყვე­ლა­ფე­რი ასე რთუ­ლად? გუ­ლის სიღ­რმე­ში მე ვი­ცო­დი, რომ კერი კარ­გი ადა­მი­ა­ნი იყო, არც მე ვი­ყა­ვი ცუდი, მაგ­რამ რა­ტომ­ღაც ერ­თად ცხოვ­რე­ბა გა­უ­საძ­ლი­სი გახ­და. სა­ერ­თოდ რა­ტომ დავ­ქორ­წინ­დი ადა­მი­ან­ზე, რო­მე­ლიც ამ­დე­ნად გან­სხვავ­დე­ბო­და ჩემ­გან? ნუთუ მის­თვის ასე რთუ­ლია შე­იც­ვა­ლოს?როცა ძა­ლე­ბი სა­ბო­ლო­ოდ გა­მო­მე­ცა­ლა, გა­ნად­გუ­რე­ბუ­ლი და დან­გრე­უ­ლი საშ­ხა­პე­ში ია­ტა­კე დავ­ჯე­ქი და ავ­ტირ­დი. სა­დღაც სა­სო­წარ­კვე­თი­ლე­ბის სიღ­რმი­დან მე და­მე­ბა­და ერთი აზრი: "რიკ, შენ არ შე­გიძ­ლია ის შეც­ვა­ლო, მაგ­რამ თა­ვად შე­გიძ­ლია შეც­ვლა". და სწო­რედ ამ მო­მენ­ტში მე და­ვი­წყე ლოც­ვა: "ღმერ­თო, თუ არ შე­მიძ­ლია მისი შეც­ვლა, და­მეხ­მა­რე შევ­ცვა­ლო სა­კუ­თა­რი თავი".

გვი­ან ღა­მემ­დე ვლო­ცუ­ლობ­დი და შემ­დეგ მთე­ლი მომ­დევ­ნო დღე, ვიდ­რე სახ­ლი­სა­კენ მივფრი­ნავ­დი. ვლო­ცუ­ლობ­დი მა­ში­ნაც, როცა სახ­ლში შე­ვე­დი. იქ კი ცივი ცოლი დამ­ხვდა, რო­მელ­საც თით­ქოს ჩემი ცნო­ბა გა­უ­ჭირ­და.

რო­დე­საც სა­წოლ­ში გვერ­დიგ­ვერდ რამ­დე­ნი­მე სან­ტი­მეტ­რის მო­შო­რე­ბით ვი­წე­ქით, ვგრძნობ­დი, რომ რე­ა­ლუ­რად ეს და­შო­რე­ბა რამ­დე­ნი­მე ასე­უ­ლი სი­ნათ­ლის წელი იყო. სწო­რედ ამ დროს მო­მი­ვი­და კი­დევ ერთი აზრი, უკვე ზუს­ტად ვი­ცო­დი რა უნდა გა­მე­კე­თე­ბი­ნა.

მე­ო­რე დი­ლით გა­დავტრი­ალ­დი კე­რის მხა­რეს და ვკი­თხე: გა­ნაგ­რძეთ კი­თხვა

მკითხველის კომენტარები / 5 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
ლალა
8

ქმარი რომ უმუშევარია და სურვილიც არ აქვს რამე შეცვალოს ჯობია მოშორდე.

...
0

როცა ქალსა და მამაკაცს შორის არ არის: საერთო აზროვნება, საერთო მსოფლმხედველობა, საერთო აზრები, მიზნები, ინტერესები. ჯობია არც დაქორწინდნენ, უბრალოდ სიცოცხლეს გაუმწარებენ ერთმანეთს და ეგაა რა.

შეიძლება ერთიც კარგი ადამიანი იყოს და მეორეც, მაგრამ სრულიად ურთიერთსაწინააღმდეგო აზროვნებით. ანუ კარგები, მაგრამ არა ერთმანეთის გაგების. . .

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
შსს ფარულ ჩანაწერებს აქვეყნებს - დაკავებულია 3 პირი: კადრებში ჩანს, როგორ ყიდიან ნარკოტიკს
ავტორი:

"შხაპის ქვეშ ვიდექი და ღმერთს ვუყვიროდი, რომ ქორწინება აუტანელი გახდა..." - ისტორია, რომელიც ყველა დაქორწინებულმა წყვილმა უნდა წაიკითხოს

"შხაპის ქვეშ ვიდექი და ღმერთს ვუყვიროდი, რომ ქორწინება აუტანელი გახდა..." - ისტორია, რომელიც ყველა დაქორწინებულმა წყვილმა უნდა წაიკითხოს

"ჩემმა უფროსმა ქალიშვილიმა, ჯენამ ცოტა ხნის წინ მითხრა: "როცა პატარა ვიყავი, ყველაზე მეტად მეშინოდა შენ და დედა არ განქორწინებულიყავით. 12 წლის ასაკში კი მეგონა, რომ ეს საუკეთესო გადაწყვეტა იქნებოდა, იმდენად ხშირად ჩხუბობდით". შემდეგ გაიღიმა და დაამატა: "ჩემო ძვირფასებო, მე ძალიან მიხარია, რომ პრობლემების მოგვარება შეძელით"

დიდი ხნის მანძილზე მე და ჩემს მეუღლეს, კერის ურთიერთობაში სირთულეები გვქონდა. ახლა უკვე დეტალურად აღარც მახსოვს როგორ მოვახერხეთ თავდაპირველი სიახლოვის აღდგენა. ერთი რამ დანამდვილებით შემიძლია ვთქვა, ეს არ იყო ჩვენი ხასიათების დამსახურება, რომლებიც, რბილად რომ ვთქვათ ვერ ეწყობოდა ერთმანეთს. რაც მეტად გრძელდებოდა ქორწინება, ჩვენი პიროვნული განსხვავებები უფრო შესამჩნევი ხდებოდა.

როდესაც მე "მდიდარი და ცნობილი" გავხდი, ჩვენი ურთიერთობა კიდევ უფრო დაიბზარა. პრობლემები გაძლიერდა. იმდენად აუტანლი იყო ერთად ცხოვრება, რომ ყოველი წიგნის ტური ერთგვარ ამოსუნთქვად და მისგან დასვენებად მეჩვენებოდა. თუმცაღა ერთმანეთისაგან ამ მცირეოდენ დასვენებას მთლიანად ვინაზღაურებდით ხმაურიანი დაბრუნებით.

გამუდმებით ვჩხუბობდით და მშვიდი ცხოვრება უკვე წარმოუდგენელ ფუფუნებად მეჩვენებოდა. ჩვენს ირგვლივ ყრუ კედლები ავაგეთ, რომ საკუთარი თავი ნეგატივისაგან დაგვეცვა. განქორწინება უკვე ახლოს იყო და ეს თემა რამდენჯერმე განვიხილეთ კიდეც.

კიდევ ერთ ტურში ვიყავი, როცა ერთი აზრი დამებადა. მე და კერის მორიგი კონფლიქტი მოგვივიდა, კერიმ დამიკიდა ყურმილი, მე კი დავრჩი მარტო საშინლად აღელვებული და გაბრაზებული. ვცადე ღმერთამდეც კი მიმეწვდინა ხმა. არ ვიცი იმ ყვირილს რამდენად შეიძლება ეწოდოს ლოცვა, მაგრამ რაც არ უნდა ყოფილიყო ეს, არასოდეს დამავიწყდება.

ძალიან ძვირადღირებულ სასტუმროში ვიღებდი შხაპს და ვყვიროდი ღმერთის მისამართით, რომ ჩემი ქორწინება აუტანელი გახდა და ასე ცხოვრება უკვე აღარ შემეძლო.

თუმცა ჩემი სიძულვლი გაყრისადმი საკმაოდ ძლიერი იყო, მაგრამ ამ ტკივილის ატანა ჩემს ძალებს აღემატებოდა. ერთ რამეს ვერ ვხვდებოდი - რატომ იყო ყველაფერი ასე რთულად? გულის სიღრმეში მე ვიცოდი, რომ კერი კარგი ადამიანი იყო, არც მე ვიყავი ცუდი, მაგრამ რატომღაც ერთად ცხოვრება გაუსაძლისი გახდა. საერთოდ რატომ დავქორწინდი ადამიანზე, რომელიც ამდენად განსხვავდებოდა ჩემგან? ნუთუ მისთვის ასე რთულია შეიცვალოს?როცა ძალები საბოლოოდ გამომეცალა, განადგურებული და დანგრეული საშხაპეში იატაკე დავჯექი და ავტირდი. სადღაც სასოწარკვეთილების სიღრმიდან მე დამებადა ერთი აზრი: "რიკ, შენ არ შეგიძლია ის შეცვალო, მაგრამ თავად შეგიძლია შეცვლა". და სწორედ ამ მომენტში მე დავიწყე ლოცვა: "ღმერთო, თუ არ შემიძლია მისი შეცვლა, დამეხმარე შევცვალო საკუთარი თავი".

გვიან ღამემდე ვლოცულობდი და შემდეგ მთელი მომდევნო დღე, ვიდრე სახლისაკენ მივფრინავდი. ვლოცულობდი მაშინაც, როცა სახლში შევედი. იქ კი ცივი ცოლი დამხვდა, რომელსაც თითქოს ჩემი ცნობა გაუჭირდა.

როდესაც საწოლში გვერდიგვერდ რამდენიმე სანტიმეტრის მოშორებით ვიწექით, ვგრძნობდი, რომ რეალურად ეს დაშორება რამდენიმე ასეული სინათლის წელი იყო. სწორედ ამ დროს მომივიდა კიდევ ერთი აზრი, უკვე ზუსტად ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა.

მეორე დილით გადავტრიალდი კერის მხარეს და ვკითხე: განაგრძეთ კითხვა