"რატომ მოქმედებს რუსეთი ზუსტად ისე, როგორც ჩვენთან 2008 წელს და რატომ მოქმედებს უკრაინა სრულიად განსხვავებულად?", - კინოკრიტიკოსი და რადიო "თავისუფლების" ბლოგერი გოგი გვახარია "ფეისბუქის" საკუთარ გვერდზე აგვისტოს ომის დროს საქართველოში და დღეს უკრაინაში განვითარებულ მოვლენებს შორის პარალელებს ავლებს.
"რადგან პარალელები მოდაშია ერთი ძველი ბლოგის ("მე დავიწყე ომი") გაგრძელება მინდა შემოგთავაზოთ ახალი დისკუსიისთვის:
ბოლო დროს ინგა გრიგოლიას გადაცემაში და სხვაგანაც ისევ დაიწყო საუბარი 2008 წლის აგვისტოზე. პარასკევს მოვუსმინე ბატონ ოქრუაშვილს, რომელიც ჩვენი დღევანდელი ხელისუფლების ზოგიერთ წარმომადგენელზე უფრო გულწრფელი აღმოჩნდა და ფაქტიურად აღნიშნა, რომ სააკაშვილის ბრალი ის კი არ არის რომ ჩაება ომში, არამედ ის რომ წააგო ომი და რომ ომი ქვეყნის "უფლებაა".
ჩემი აზრით ოქრუაშვილის ეს მოსაზრება ყველაზე პოპულარული იქნებოდა ომის შემდეგ და ნაციონალურმა მოძრაობამ იცოდა რა რომ ეს მოსაზრება პოპულარული გახდებოდა ხალხში და ძალაუფლებას დაუკარგავდა, ამიტომაც დაიწყო "მოდელირებული გამარჯვების" გათამაშება ("კონცერტი" პარლამენტთან).
მაგრამ ეს არაა მთავარი. დღეს უკრაინამ ფაქტობრივად არაფერი გააკეთა რუსეთის მიერ გამოცხადებული ომის საპასუხოდ. არ შეიყვანა ჯარები ყირიმში და ფაქტობრივად დათმო ნახევრაკუნძული. მიაქციეთ ყურადღება იმას, რომ უკრაინის საზოგადოება, ამომრჩეველი არ გამოთქვამს ამის გამო პროტესტს (ყოველ შემთხვევაში ასე ჩანს), არ ეძახის ახალ ხელისუფლებას "მოღალატეებს" და "ქვეყნის გამყიდველებს" და შესაბამისად მსოფლიოს სიმპატია სულ უფრო მეტად იხრება უკრაინის მხარეს.
რატომ? იმიტომ რომ უკრაინული საზოგადოება უფრო "გაგებულია" და ნაკლებად იმპულსური ჩვენზე? თუ იმიტომ რომ უკრაინის ახალი ხელისუფლების ავტორიტეტი მეტია ვიდრე 2008 წელს ნაცმოძრაობისა? რატომ მოქმედებს რუსეთი ზუსტად ისე, როგორც ჩვენთან 2008 წელს და რატომ მოქმედებს უკრაინა სრულიად განსხვავებულად?", - წერს გვახარია.
ბლოგერის პოსტს "თავისუფლების ინსტიტუტის" წარმომადგენელი ლევან რამიშვილი პასუხობს.
"უკრაინასა და საქართველოს ვითარება რადიკალურად განსხვავებულია. სამხედრო თვალსაზრისით საქართველოსთვის უფრო ხელსაყრელი იყო რუსული აგრესიისათვის წინააღმდეგობის გაწევა მთიან რელიეფზე, სადაც რუსეთს სახმელეთო ძალებში თავისი რიცხობრივი უპირატესობის გამოყენების შესაძლებლობა არ ქონდა, ვიდრე მოვაკებულ ტერიტორიაზე. უკრაინას ბევრად უფრო მრავალრიცხოვანი სახმელეთო ძალები ყავს, რომლებსაც გაშლილ სივრცეში მტრის შეჩერება შეუძლიათ. ოღონდ ამ ძალების გამოყენება მას ჭირდება თავისი ტერიტოტიის მატერიკული ნაწილის დასაცავად. ყირიმში მათი გადასროლა აღმოსავლეთ უკრაინას დაუცველს გახდის. ამასთან, ყირიმის ნახევარკუნძულის ბლოკირება ბევრად უფრო ადვილია, იქიდან დანარჩენი უკრაინის სწრაფი იზოლირების საფრთხე ისეთი არაა როგორც ცხინვალიდან დანარჩენი საქართველოსი. რაც არც თუ უმნიშვნელოა, სიმფეროპოლი და სევასტოპოლი კიევისგან ბევრად უფრო დაშორებულია. ეს და სხვა ფაქტორები კარნახობენ ქვეყანას სამხედრო სტრატეგიას. ჩვენს შემთხვევაში ერთი რამ იყო გამართლებული, უკრაინის შემთხვევაში სხვა რამე.
ამასთანავე, უკრაინას აქვს ბუდაპეშტის 94 წლის მემორანდუმის იმედი და მოლოდინი რომ რუსეთს შეაჩერებენ და სრულ ოკუპაციას გარანტორი სახელმწიფოები არ დაუშვებენ. უკრაინის ტერიტორია 69 ათასი კვ კმ არაა, მისი სრულად დაკავებისათვის რუსეთს ბევრად მეტი დრო დაჭირდება, ვიდრე ჩვენ შემთხვევაში, ამიტომ დასავლეთს ექნება დრო შეშფოთება-აღშფოთებიდან ქმედით ნაბიჯებზე გადავიდეს. ჩვენგან განსხვავებით ყირიმის შემთხვევაში რუსული აგრესია ვითომდა ეროვნული თვითგამორკვევის მოსურნე ადგილობრივი მარიონეტებით ვერ ინიღბება. რუს სამხედროებს ყველა ხედავს. ახლანდელ მოვლენებს 20 წლიანი გაყინული კონფლიქტის წინაისტორია არ ამძიმებს. ყველაფერი ახლა ხდება და შესაბამისად, დღევანდელი დასავლელი ლიდერების პასუხისმგებლობა განუზომლად მეტია, ამიტომ უკრაინელებს აქვთ იმედი რომ მარტო არ დარჩებიან. ეს და ბევრი სხვა ფაქტორი დროის განსხვავებულ აღქმას აყალიბებს. მათთვის ყველაფერი ახლა და უცებ არ მთავრდება, ამიტომ ნაკლებია სასოწარკვეთილი რეაქციები", - დაწერა რამიშვილმა.