Ambebi.ge გთა­ვა­ზობთ სა­ინ­ტე­რე­სო მა­სა­ლებს "პა­ლიტ­რა მე­დი­ის" სხვა­დას­ხვა ბეჭ­დუ­რი გა­მო­ცე­მე­ბის არ­ქი­ვე­ბი­დან. ამ­ჯე­რად წარ­მო­გიდ­გენთ ჟურ­ნალ "გზის" 2002 წლის პუბ­ლი­კა­ცი­ას, რო­მე­ლიც იმ დრო­ინ­დე­ლი ჟი­გო­ლოს შე­სა­ხებ მოგ­ვი­თხრობს.

***

ქალს, რო­მე­ლიც სხე­უ­ლით ვაჭ­რობს, მე­ძავს ეძა­ხი­ან, ამა­ვე ხე­ლო­ბის მა­მა­კაცს - ჟი­გო­ლოს. ნი­შან­დობ­ლი­ვია, რომ ქარ­თულ ენა­ში ამ სი­ტყვის შე­სა­ტყვი­სი არ არ­სე­ბობს. ამ­რი­გად, საქ­მე ახალ მოვ­ლე­ნას­თან გვქო­ნია, რად­გან თურ­მე ჩვენ­შიც გაჩ­ნდნენ ასე­თი მა­მა­კა­ცე­ბი... ჩემი რეს­პონ­დენ­ტი თავს პრო­ფე­სი­ო­ნალს უწო­დებს და ცუდ­საც ვე­რა­ფერს ხე­დავს იმა­ში, რომ თა­ვის "სექ­სუ­ა­ლურ ინ­ტე­ლექტს" ყი­დის. ის 29 წლის, 190 სმ სი­მაღ­ლის, უზა­დო აღ­ნა­გო­ბის, და­კუნ­თუ­ლი სხე­უ­ლის მქო­ნე, ქერა, თაფ­ლის­ფერ­თვა­ლე­ბა მა­მა­კა­ცია. ზეზ­ვა ჰქვია, მო­ფე­რე­ბით კი, ტა­ტოს ეძა­ხი­ან. რო­დე­საც ზეზ­ვას შე­სა­ხებ შე­ვი­ტყვე, ვფიქ­რობ­დი, ინ­ტერ­ვი­უ­ზე არ დამ­თან­ხმდე­ბა-მეთ­ქი, მაგ­რამ შევ­ცდი, უფრო მე­ტიც - ერთ-ერთ კლი­ენ­ტსაც და­გახ­ვედ­რებთ და ჩემ შე­სა­ხებ მა­საც ჰკი­თხე­თო.

ასე აღ­მოვ­ჩნდი ორი უჩ­ვე­უ­ლო რეს­პონ­დენ­ტის პი­რის­პირ.

- ზეზ­ვა, მო­მი­ყე­ვი, რო­დის და რო­გორ და­ი­წყო შენი "კა­რი­ე­რა"?

- 6 წლის წინ. ახა­ლი დამ­თავ­რე­ბუ­ლი მქონ­და ტექ­ნი­კუ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი. მუ­შა­ო­ბა და­ვი­წყე მრეწ­ვე­ლო­ბის სა­მი­ნის­ტროს ერთ-ერთ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში. ხელ­ფა­სი დიდი არ მქონ­და, სა­მა­გი­ე­როდ, "ლევი" ფული არ მაკ­ლდა. სა­შუ­ა­ლო შეძ­ლე­ბის ოჯახ­ში გა­ვი­ზარ­დე და ბავ­შვო­ბი­დან­ვე მხო­ლოდ აუ­ცი­ლე­ბე­ლი მი­ნი­მუ­მით ვკმა­ყო­ფილ­დე­ბო­დი, ფუ­ფუ­ნე­ბით არა­სო­დეს მი­ცხოვ­რია. ფული რომ გა­მიჩ­ნდა, ძვირ­ფა­სი მან­ქა­ნაც ვი­ყი­დე, "და­ვიზ­მა­ნე", ქა­ლე­ბი ბუ­ზე­ბი­ვით მეხ­ვე­ოდ­ნენ. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, რა­ტომ­ღაც მა­ინც მომ­წონ­და ბორ­დე­ლის სი­ტუ­ა­ცია: მი­ვი­დო­დი, ყვე­ლა­ზე მა­გარ ნა­შას ამო­ვირ­ჩევ­დი, ფულს გა­და­ვიხ­დი­დი და გან­ცხრო­მას ვეძ­ლე­ო­დი. უმე­ტეს შემ­თხვე­ვა­ში, ორ­მაგ ფასს ვიხ­დი­დი. ჩემი იქ მის­ვლა ყვე­ლას­თვის ზე­ი­მი იყო, მაგ­რამ უეც­რად, სამ­სა­ხუ­რი­დან და­მი­თხო­ვეს. მოგ­რო­ვი­ლი ფული 4-5 თვე ძლივს ვიმ­ყო­ფი­ნე. მერე მან­ქა­ნაც გავ­ყი­დე და ბო­ლოს, დავ­რჩი "მშრალ­ზე". ისე გა­მი­ჭირ­და, რომ ნი­სი­ად აღე­ბუ­ლი სი­გა­რე­ტის ვალ­საც ვე­ღარ ვის­ტუმ­რებ­დი. მე­ნატ­რე­ბო­და ის დრო, როცა გან­ცხრო­მით ვცხოვ­რობ­დი. ერთხელ, ნას­ვამ­მა ბორ­დელს მი­ვა­კი­თხე. "მა­მა­შას" ჩემი და­ნახ­ვა გა­უ­ხარ­და: სად და­ი­კარ­გე? ყვე­ლას ძა­ლი­ან მოგ­ვე­ნატ­რეო... მეც დავ­ჯე­ქი და ჩემი გა­ჭირ­ვე­ბის შე­სა­ხებ მო­ვუ­ყე­ვი. იმ სა­ღა­მოს ქალი უფა­სოდ "მო­მარ­თვეს", - შენ­გან ბევ­რი პა­ტი­ვის­ცე­მა გვახ­სოვ­სო... რამ­დე­ნი­მე დღის შემ­დეგ "მა­მა­შა" მი­რე­კავს: საქ­მე მაქვს და მი­ნა­ხუ­ლეო. მი­ვე­დი. სა­უ­ბარ­ში "ტონ­კად" შე­მო­მა­პა­რა: ერთ მდი­დარ ქალს კაცი სჭირ­დე­ბა, კარგ მა­ყუთს იხ­დის... შენც, რა გე­ნაღ­ვლე­ბა? - თვე­ში ერთი-ორ­ჯერ ნა­ხავ, ლო­გინ­ში ჩა­უ­გორ­დე­ბი, სა­მა­გი­ე­როდ, ფული არ მო­გაკ­ლდე­ბაო. პირ­ვე­ლად, არ მე­სი­ა­მოვ­ნა ასე­თი წი­ნა­და­დე­ბა. მარ­ტო რომ დავ­რჩი, ავ­წონ-დავ­წო­ნე და გა­დავ­წყვი­ტე, დავ­თან­ხმე­ბო­დი. რამ­დე­ნიც გინ­და, იმ­დე­ნი ალ­ფონ­სი ცხოვ­რობს საყ­ვარ­ლის ჯი­ბის ხარ­ჯზე, ჰოდა, მეც ცოტა ხანს თავს გა­ვი­ტან-მეთ­ქი.

- რამ­დენს გიხ­დი­და ის ქალი?

- პირ­ვე­ლი კლი­ენ­ტი ყო­ველ შეხ­ვედ­რა­ში 500 დო­ლარს მაძ­ლევ­და. თა­ვი­დან ეს შეხ­ვედ­რე­ბი ხან ორ კვი­რა­ში ერთხელ ხდე­ბო­და, ხან - თვე­ში ერთხელ, შემ­დეგ... ქალს შე­ვუყ­ვარ­დი. ქმა­რი სა­ზღვარ­გა­რეთ ჰყავ­და და ფუ­ლიც იქი­დან მოს­დი­ო­და. თა­ვი­დან მხო­ლოდ ლო­გი­ნით კმა­ყო­ფილ­დე­ბო­და, და­მი­რე­კავ­და, პა­ე­მანს და­მით­ქვამ­და, მან­ქა­ნით სად­მე სას­ტუმ­რო­ში მი­მიყ­ვან­და... ცოტა ხან­ში, ამას აღარ სჯერ­დე­ბო­და: დავ­ყავ­დი ქა­ლაქ­გა­რეთ, რეს­ტორ­ნებ­ში. სიყ­ვა­რულს მე­ფი­ცე­ბო­და, მერე სახ­ლში ჩემი მიყ­ვა­ნაც გა­ბე­და და კვი­რა­ო­ბით მას­თან ვცხოვ­რობ­დი. უჩე­მოდ ვე­ღარ ძლებ­და და ჩემ­გა­ნაც იმა­ვეს ითხოვ­და. 26 წლის ბიჭ­მა, 40 წლის ქალი ვერ შე­ვიყ­ვა­რე და რა მექ­ნა?!. რამ­დენ­ჯერ­მე სხვა გო­გოს­თან ერ­თად მნა­ხა. არ და­ვუ­მა­ლე, რომ ჩემი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი იყო. ადგა და სახ­ლი­დან გა­მო­მაგ­დო, ერთ თვე­ში კი, ქმარ­თან გა­ემ­გზავ­რა. ჩემ­თან გა­ტა­რე­ბუ­ლი 7 თვე კარ­გა ძვი­რი და­უჯ­და: მარ­ტო ჩემ­თვის, რეს­ტორ­ნე­ბი­სა და სას­ტუმ­რო­ე­ბის გარ­და, 11 ათა­სი დო­ლა­რი ჰქონ­და გა­დახ­დი­ლი.

- მე­ო­რე კლი­ენ­ტი რო­გორ იპო­ვე?

- ისევ "მა­მა­შას" მი­ვა­დე­ქი. ბორ­დელ­ში მუ­შა­ო­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზა. დავ­თან­ხმდი. ცალ­კე ოთა­ხი მომ­ცეს, ცალ­კე შე­სას­ვლე­ლი­თა და ყვე­ლა­ნა­ი­რად მო­წყო­ბი­ლი. "მა­მა­შამ" ერთ-ორ სა­ჭი­რო ადა­მი­ან­თან ჩა­აგ­დო სი­ტყვა - მა­გა­რი ჟი­გო­ლო მო­ვიყ­ვა­ნე ჩემს "დუ­ქან­შიო" - და კლი­ენ­ტე­ბიც უცებ გაჩ­ნდნენ.

- გა­მო­ძა­ხე­ბი­თაც და­დი­ო­დი კლი­ენ­ტებ­თან?

- კი. ერ­თმა გო­გო­ნამ თა­ვის სა­და­ქა­ლო­ში "გამ­ჩი­თა"; ეტყო­ბო­დათ, რომ შეძ­ლე­ბუ­ლი ოჯა­ხე­ბი­დან იყ­ვნენ. სა­ერ­თო მო­წო­ნე­ბა და­ვიმ­სა­ხუ­რე. შემ­დეგ მი­რე­კავ­დნენ ხოლ­მე და მეც, სა­დაც მათ­თვის უფრო მო­სა­ხერ­ხე­ბე­ლი იყო, იქ ვემ­სა­ხუ­რე­ბო­დი ხოლ­მე.

- რა ღირს შენი მომ­სა­ხუ­რე­ბა?

- გა­აჩ­ნია, ვის რა უნდა... "სრუ­ლი კომ­პლექ­ტი" - 200 დო­ლა­რი; ნა­ხე­ვა­რი "მა­მა­შას" მი­აქვს.

- "სრუ­ლი კომ­პლექ­ტი" რას ნიშ­ნავს?

- კლი­ენ­ტის ნე­ბის­მი­ე­რი კაპ­რი­ზი უნდა შე­ას­რუ­ლო. 100 დო­ლარს ვინც იხ­დის, მის მომ­სა­ხუ­რე­ბა­ში მხო­ლოდ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი, ტრა­დი­ცი­უ­ლი სექ­სი შე­დის. ჩემი ნება რომ იყოს, ტა­რიფს იმის მი­ხედ­ვით და­ვა­წე­სებ­დი, თუ რო­გო­რი გა­რეგ­ნო­ბა აქვს კლი­ენტს: ლა­მაზ ქა­ლებს ნაკ­ლებს გა­და­ვახ­დე­ვი­ნებ­დი...

- ე.ი. სხვა­დას­ხვა კა­ტე­გო­რი­ი­სა და ასა­კის კლი­ენ­ტე­ბი გა­კი­თხა­ვენ?

- რა თქმა უნდა. ისი­ნი სხვა სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში რომ ნახო, ისე მე­დი­დუ­რად გად­მოგ­ხე­და­ვენ, კომ­პლი­მენ­ტის თქმა­საც ვერ გა­უ­ბე­დავ, ჩემთნა კი, მე­ძავ ქა­ლებ­ზე გა­ცი­ლე­ბით უა­რე­სი ტერ­მი­ნო­ლო­გი­ი­თა და ქცე­ვე­ბით იჩე­ნენ ხოლ­მე თავს. არაფ­რით იზღუ­და­ვენ ფან­ტა­ზი­ას, - აკე­თე­ბენ იმას, რა­საც ქმრის კი არა, საყ­ვარ­ლის ლო­გინ­შიც ვერ გა­ბე­და­ვენ. არ არ­სე­ბობს იმ ქალ­ზე სა­ზი­ზღა­რი არ­სე­ბა, რო­მე­ლიც ფულს იხ­დის, დაწ­ვე­ბა და მბრძა­ნებ­ლობს: ახლა ეს გა­ა­კე­თე, ახლა ასე მო­ი­ქე­ციო; თან გა­გი­ნებს, თან მო­ი­თხოვს, შენც მი­მარ­თო უწ­მა­წუ­რი სი­ტყვე­ბით... იყო შემ­თხვე­ვა რო­დე­საც ორი ახალ­გაზ­რდა ქალი ერ­თად მო­ვი­და "ექ­სპე­რი­მენ­ტის" ჩა­სა­ტა­რებ­ლად: აინ­ტე­რე­სებ­დათ, რო­გო­რი იყო სექ­სუ­ა­ლუ­რი სამ­კუ­თხე­დი...

- რამ­დენ ქალს ის­ტუმ­რებ­დი დღე­ში?

- 3-4-ს, იყო შემ­თხვე­ვე­ბი, 6-7 ქა­ლიც მყო­ლია.

- ?!

- ... ძა­ლი­ან კა­ლო­რი­ულ საკ­ვებს ვარ­ჩევ. თუმ­ცა, მარ­ტო ეს, რა თქმა უნდა, საკ­მა­რი­სი არ არის. რომ გი­თხრათ, პრე­პა­რა­ტე­ბის გა­რე­შე შე­მიძ­ლია, დღე­ში 3 ქალი გა­ვის­ტუმ­რო და თი­თო­ე­ულ­თან 3-4 აქტი ჩა­ვა­ტა­რო-მეთ­ქი, - მა­ინც არა­ვინ და­ი­ჯე­რებს.

- შენი კლი­ენ­ტე­ბი­დან, ყვე­ლა­ზე მე­ტად ვინ და­გა­მახ­სოვ­რდა?

- "შე­სა­ნიშ­ნა­ვი სა­მე­უ­ლი" - ასე ვე­ძახ­დი სამ გო­გო­ნას, რომ­ლე­ბიც ორ კვი­რა­ში ერთხელ მო­დი­ოდ­ნენ ხოლ­მე. ერთი ლო­გინ­ში ჩა­მიწ­ვე­ბო­და, ორი კი, უსი­ტყვოდ, შო­რი­დან გვი­ყუ­რებ­და. ის ორი რის­თვის მო­დი­ო­და, დღემ­დე ვერ გა­მი­გია... კი­დევ - აი, ეს ქალ­ბა­ტო­ნი, რო­მე­ლიც ახლა თქვენს წინ ზის და ელო­დე­ბა, რო­დის და­უს­ვამთ შე­კი­თხვებს...

ქალი, რო­მე­ლიც თურ­მე ორი წე­ლია, ზეზ­ვას კლი­ენ­ტია, ჩვენს შეხ­ვედ­რა­ზე გრძე­ლი, შავი პა­რი­კი­თა და მუქი სათ­ვა­ლით გა­მო­ცხად­და, მა­ღალ­ყე­ლი­ა­ნი მა­ი­სუ­რის სა­ყე­ლო კი ცხვირ­ზე ჰქონ­და აფა­რე­ბუ­ლი და ალ­ბათ მშო­ბე­ლი დე­დაც ვერ იც­ნობ­და...

- რო­გორ მოხ­ვდით ზე­ზა­ვას­თან?

- მე­გობ­რის­გან შე­ვი­ტყვე მისი არ­სე­ბო­ბის შე­სა­ხებ. ისე­თი გა­ტა­ცე­ბით ჰყვე­ბო­და მისი მა­მა­კა­ცუ­რი ღირ­სე­ბე­ბის შე­სა­ხებ, ლა­მის უნა­ხა­ვად შე­მიყ­ვარ­და. გა­მოვ­კი­თხე ყვე­ლა­ფე­რი დაწ­ვრი­ლე­ბით და ერთ დღეს "და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა­ში" ვეწ­ვიე.

- ოჯა­ხი გაქვთ?

- მყავს ქმა­რი, შვი­ლე­ბი - არა. უკვე 12 წე­ლია, რაც გა­თხო­ვი­ლი ვარ. იმა­საც გე­ტყვით, რომ ჩემს ქმარს ქა­ლე­ბი მოს­ვე­ნე­ბას არ აძ­ლე­ვენ. არც მე მაკ­ლდა არა­ფე­რი. ფული, რამ­დე­ნიც არ უნდა დამ­ჭირ­ვე­ბო­და, ყო­ველ­თვის მქონ­და. რაც შე­ე­ხე­ბა ინ­ტი­მურ მხა­რეს – სულ ვგრძნობ­დი, რომ ეს ის არ იყო, რაც მინ­დო­და. ტრა­დი­ცი­უ­ლი, მა­მა­პა­პუ­რი სექ­სი არ მაკ­მა­ყო­ფი­ლებ­და. ქმარს ვერც გა­ვუ­ბე­დავ­დი ამის თქმას. გა­ვი­ჩი­ნე საყ­ვა­რე­ლი, მაგ­რამ ის მე­უღ­ლე­ზე უა­რე­სი აზი­ა­ტი აღ­მოჩ­ნდა. ზეზ­ვას­თან, რაც მა­ინ­ტე­რე­სებ­და, ყვე­ლა­ფე­რი გან­ვი­ცა­დე და ყვე­ლა სექ­სუ­ა­ლუ­რი ოც­ნე­ბა ავიხ­დი­ნე. სექ­სის ყვე­ლა სა­ი­დუმ­ლოს მას­თან ვე­ზი­ა­რე...

- ზეზ­ვა, თუ ყო­ფი­ლა შემ­თხვე­ვა, კლი­ენ­ტი უკან გა­გებ­რუ­ნე­ბი­ნოს?

- კი. ერთხელ, ვარ ჩემს ოთახ­ში სა­წოლ­ზე მო­კა­ლა­თე­ბუ­ლი და კლი­ენტს ვე­ლო­დე­ბი. შე­მო­ვი­და ქალი და... უახ­ლო­ე­სი მე­გობ­რის ცოლი შემ­რჩა ხელ­ში... თვი­თონ ხომ შეც­ბა, მაგ­რამ მეც ცივ­მა ოფ­ლმა და­მას­ხა. მას მა­ლე­ვე გა­უ­ა­რა დაბ­ნე­უ­ლო­ბამ; ლო­გინ­ზე ჩა­მო­მიჯ­და და მე­კი­თხე­ბა; ეს შენ­ზე ჰყვე­ბი­ან ლე­გენ­დებს? ცოტა ხან­ში, მო­ფე­რე­ბაც და­მი­წყო... კი­ნა­ღამ გავ­გიჟ­დი, "მა­მა­შას" და­ვუ­ძა­ხე და ვუ­თხა­რი - ეს ქალი მო­მა­შო­რეთ-მეთ­ქი, აი­ბარ­გა და წა­ვი­და.

- ამით იმის თქმა გინ­და, რომ მე­ტის­მე­ტად კე­თილ­შო­ბი­ლი ხარ?

- თქვე­ნი ირო­ნია ჩემ­თვის სავ­სე­ბით გა­სა­გე­ბია, მაგ­რამ კა­ცო­ბა­ში და მე­გობ­რო­ბა­ში ბევ­რი ვერ შე­მედ­რე­ბა. მე თუ ასე ვცხოვ­რობ, ეს არ ნიშ­ნავს, რომ კა­ცო­ბა­ზე ხელი მაქვს აღე­ბუ­ლი. თქვე­ნი აზ­რით, რო­მე­ლი უფრო სა­ვა­ლა­ლო სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში ვართ – მე თუ ის ქა­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც ფულს იხ­დი­ან იმის­თვის, რომ ვინ­მემ "გა­ჟი­მოს"? მე­ძა­ვებ­საც კი, იქით უხ­დი­ან ფულს...

- ცო­ლის მოყ­ვა­ნას არ აპი­რებ?

- გა­და­წყვე­ტი­ლიც მქონ­და, მაგ­რამ ისეთ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში აღ­მოვ­ჩნდი, რომ ის გო­გო­ნა ჩე­მი­ვე სურ­ვი­ლით დავ­კარ­გე და დღემ­დე მივ­ტი­რი.

- იქ­ნებ დაწ­ვრი­ლე­ბით მოგ­ვიყ­ვე ეს ამ­ბა­ვი...

- ჩვე­ნი "მა­მა­შა" 42 წლის ქალი იყო. ერთხელ, შე­მო­ვი­და და მე­უბ­ნე­ბა: ვი­ღაც ახა­ლი კლი­ენ­ტია, მაგ­რამ თა­ვის გამ­ჟღავ­ნე­ბა არ უნდა და ითხოვს, რომ თვა­ლე­ბი აიხ­ვიო და ოთახ­შიც სრუ­ლი სიბ­ნე­ლე იყო­სო... თა­ვი­სი ხე­ლით ამიხ­ვია თვა­ლე­ბი მუქი შარ­ფით, სი­ნათ­ლე გა­მორ­თო და გა­ვი­და. ცოტა ხან­ში, კა­რის გა­ღე­ბის ხმა გა­ვი­გო­ნე; ოთახ­ში სუ­ნა­მოს სა­სი­ა­მოვ­ნო სურ­ნე­ლი დად­გა. ინ­ტე­რე­სის­გან ვკვდე­ბო­დი, მაგ­რამ რას ვი­ზამ­დი?!. მის ყვე­ლა სურ­ვილს და­ვე­მორ­ჩი­ლე. ისე მე­ფე­რე­ბო­და, თით­ქოს დიდი ხნის უნა­ხა­ვი საყ­ვა­რე­ლი ვი­ყა­ვი. სამი სა­ა­თი დაყო ჩემ­თან და ერთი სი­ტყვაც არ უთ­ქვამს... იმ დღის შემ­დეგ სის­ტე­მა­ტუ­რად მო­დი­ო­და. იმა­ვე პე­რი­ოდ­ში, ჩემს მო­ბი­ლურ­ზე უც­ნო­ბი გო­გო­ნა რე­კავ­და ხოლ­მე. ხმა­ზე ეტყო­ბო­და, ასე, 18-20 წლის იქ­ნე­ბო­და. სიყ­ვა­რულს მე­ფი­ცე­ბო­და, შეხ­ვედ­რას მთხოვ­და. დავდთან­ხმდი. ან­გე­ლო­ზი­ვით გო­გო­ნა მო­ვი­და პა­ე­მან­ზე. მე­ო­თხე შეხ­ვედ­რა სექ­სით დამ­თავ­რდა. ან­გე­ლო­ზი­ვით სუფ­თა და უმ­წიკ­ვლო აღ­მოჩ­ნდა. მის­თვის პირ­ვე­ლი მა­მა­კა­ცი მე ვი­ყა­ვი. სულ მალე მო­წო­ნე­ბა და სიმ­პა­თია სიყ­ვა­რულ­ში გა­და­ი­ზარ­და. გარ­კვე­უ­ლი ხნის შემ­დეგ კი, გა­მო­მი­ტყდა, რომ ჩემი "მა­მა­შას" შვი­ლი ყო­ფი­ლა. ჩვენს ურ­თი­ერ­თბას დე­და­მისს გულ­და­გულ ვუ­მა­ლავ­დით... ჩემი იდუ­მა­ლი კლი­ენ­ტი კი გა­ნაგ­რძობ­და ჩემ­თან სი­ა­რულს. 6 თვე ისე გა­ვი­და, მისი ხმა არ გა­მი­გო­ნია. ვხვდე­ბო­დი, რომ ამ ქალს გა­გი­ჟე­ბით ვუყ­ვარ­დი. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, თვა­ლე­ბახ­ვე­ულ ადა­მი­ანს სხვა შეგ­რძნე­ბე­ბი უმ­ძაფ­რდე­ბა. ჩემს შემ­თხვე­ვა­ში ყნოს­ვამ ითა­მა­შა დიდი როლი. მისი სუ­ნა­მოს სურ­ნელს ყველ­გან ვცნობ­დი. ვი­საც ეს სუ­ნა­მო ჰქონ­და ნა­პ­კუ­რე­ბი, ყვე­ლა ქალ­ში მას ვე­ძებ­დი. იმი­ტომ კი არა, რომ მიყ­ვარ­და, - უბ­რა­ლოდ, ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე­ო­ბა მკლავ­და. ერ­თმა ბედ­ნი­ერ­მა თუ უბე­დურ­მა შემ­თხვე­ვამ ამი­ხი­ლა თვა­ლი. ჩემს "მა­მა­შას" ახალ­გაზ­რდა ძმა და­ე­ღუ­პა. სამ­ძი­მარ­ზე მი­სულ­მა, ჩემი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი გან­ზე გა­ვიხ­მე, რომ დავ­ლა­პა­რა­კე­ბო­დი. რო­დე­საც მო­მი­ახ­ლოვ­და, ნაც­ნო­ბი სუ­ნა­მოს სუნ­მა შე­მი­ღი­ტი­ნა ცხვირ­ში. "ახა­ლი სუ­ნა­მო გას­ხია?" - ვკი­თხე.

- დე­და­ჩე­მის ჩან­თა­ში ვნა­ხე და ცოტა მოვ­პა­რეო, - მი­თხრა. სა­ში­ნელ­მა ეჭ­ვმა შე­მი­პყრო. მის­თვის არა­ფე­რი მით­ქვამს, მაგ­რამ გა­დავ­წყვი­ტე, ფარ­და ამე­ხა­და სა­ი­დუმ­ლოს­თვის. მა­ნამ­დე, იდუ­მა­ლი ქა­ლა­ბტო­ნის მო­თხოვ­ნებს ყო­ველ­თვის პირ­ნათ­ლად ვას­რუ­ლებ­დი და არა­სო­დეს მიც­დია, და­დე­ბუ­ლი პი­რო­ბა და­მერ­ღვია. ამ­ჯე­რად კი, უეც­რად თვა­ლე­ბი­დან სახ­ვე­ვი მო­ვიძ­რე და ჩემს ლო­გინ­ში ჩემი "მა­მა­შა" - ე.ი. ჩემი სა­სი­დედ­რო შემ­რჩა... შემ­დეგ სხვა ქა­ლაქ­ში წა­ვე­დი სა­მუ­შა­ოდ. შეყ­ვა­რე­ბუ­ლიც მი­ვა­ტო­ვე. დღემ­დე ვერ მოვ­სულ­ვარ გონს. მზა­რავს იმის წარ­მოდ­გე­ნა, რომ დედა-შვილ­თან ვი­ნა­წი­ლებ­დი სა­რე­ცელს...

- ერთი სი­ტყვით, არ­გენ­ტი­ნუ­ლი ტე­ლე­სე­რი­ა­ლის გმი­რი­ვით და­გე­მარ­თა. მო­მა­ვალ­ში რას აპი­რებ?

- ახლა იმ ქა­ლა­ქი­და­ნაც წა­მო­ვე­დი. ვერ ვი­ტყვი, რო­მელ ქა­ლაქ­ში ვი­ყა­ვი, - იმ­დე­ნად პა­ტა­რაა, ყვე­ლა ერ­თმა­ნეთს იც­ნობს, თბი­ლის­თა­ნაც ახ­ლო­საა... უახ­ლო­ეს პე­რი­ოდ­ში კი, სა­ზღვარ­გა­რეთ წას­ვლას ვა­პი­რებ. ასე მგო­ნია, ადა­მი­ა­ნი კი არა, სექს-მან­ქა­ნა ვარ: ჩა­უშ­ვებ ფულს, "კნო­პ­კა­ზე" თითს და­ა­ჭერ და ამუ­შავ­დე­ბა...

მარი ჯა­ფე­რი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

#15 11.04.2002