Ambebi.ge გთა­ვა­ზობთ სა­ინ­ტე­რე­სო მა­სა­ლებს "პა­ლიტ­რა მე­დი­ის" სხვა­დას­ხვა ბეჭ­დუ­რი გა­მო­ცე­მე­ბის არ­ქი­ვე­ბი­დან. ამ­ჯე­რად წარ­მო­გიდ­გენთ ჟურ­ნალ "გზის" 2000 წლის პუბ­ლი­კა­ცი­ას, რო­მე­ლიც იმ პე­რი­ო­დის ელი­ტა­რულ მე­ძა­ვებს ეხე­ბა.

***

თბი­ლი­სის ქუ­ჩე­ბი­სა და სად­გუ­რე­ბის ია­ფ­ფა­სი­ან მე­ძა­ვებ­ზე იმ­დე­ნი და­წე­რი­ლა, რომ მათ­ზე ახალს ვე­რა­ფერს ვი­ტყვით, მაგ­რამ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდ­მა ნა­წილ­მა ცოტა რამ იცის მა­ღა­ლა­ნა­ზღა­უ­რე­ბა­დი, ე.წ. ელი­ტა­რუ­ლი მე­ძა­ვე­ბის შე­სა­ხებ და კი­დევ უფრო მცი­რე ნა­წილს თუ სმე­ნია რა­ი­მე მსუ­ბუ­ქი ყო­ფაქ­ცე­ვის ქა­ლე­ბის იერ­არ­ქი­ის უმაღ­ლეს სა­ფე­ხურ­ზე მდგომ "პრო­ტო­კო­ლის ქა­ლებ­ზე".

ელი­ტუ­რი მე­ძა­ვე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის რჩე­ულ, მდი­დარ ნა­წილს ემ­სა­ხუ­რე­ბი­ან. სწო­რედ გა­მორ­ჩე­უ­ლი კლი­ენ­ტე­ბი­დან წარ­მო­იშ­ვა მათი სა­ზო­გა­დო სა­ხე­ლი. მათ კლი­ენ­ტებს შე­ად­გე­ნენ: მსხვი­ლი ბიზ­ნე­სით და­კა­ვე­ბუ­ლი პი­რე­ბი, სა­ხელ­მწი­ფოს მა­ღა­ლი რან­გის ჩი­ნოს­ნე­ბი და უბ­რა­ლოდ, ფუ­ლი­ა­ნი "ბი­ძე­ბი". ელი­ტუ­რი რან­გის მე­ძა­ვებ­თან და­კავ­ში­რე­ბა მხო­ლოდ დი­ლე­რის, შუ­ა­მავ­ლის ან, უფრო მარ­ტი­ვად რომ ვთქვათ, "მა­მა­შას" მეშ­ვე­ო­ბით არის შე­საძ­ლე­ბე­ლი. რამ­დე­ნი­მე მე­ძავს ერთი "მა­მა­შა" ჰყავს, რო­მე­ლიც სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ელი­ტურ ნა­წილ­თან ძლი­ერ და­ახ­ლო­ე­ბუ­ლია და მათ­თან ყო­ველ­დღი­უ­რი სამ­სა­ხუ­რებ­რი­ვი კონ­ტაქ­ტე­ბი აქვს.

მა­ჭან­კა­ლი-მა­მა­შა შე­იძ­ლე­ბა სა­ხელ­მწი­ფო კან­ცე­ლა­რი­ა­ში, პარ­ლა­მენ­ტში ან სხვა სო­ლი­დურ და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა­ში უბ­რა­ლო თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე – მა­გა­ლი­თად, მდივ­ნად ან ოპე­რა­ტო­რად მუ­შა­ობ­დეს, მაგ­რამ თა­ვი­სი არა­ო­ფი­ცი­ა­ლუ­რი თა­ნამ­დე­ბო­ბის წყა­ლო­ბით მე­ტის­მე­ტად გავ­ლე­ნი­ან და სა­ჭი­რო პი­რად ით­ვლე­ბა. თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი უბა­ტო­ნოდ ხმა­საც ვერ სცე­მენ და მის სამ­სა­ხუ­რებ­რივ მო­ვა­ლე­ო­ბა­საც ხში­რად მისი კო­ლე­გე­ბი ას­რუ­ლე­ბენ. თვი­თონ კი დროს ყა­ვის სმა­ში, შეკ­ვე­თის მო­ლო­დინ­ში კლავს. შე­იძ­ლე­ბა "მა­მა­შის" როლ­ში მა­მა­კა­ციც მოგ­ვევ­ლი­ნოს, მაგ­რამ ეს იშ­ვი­ა­თო­ბაა. ელი­ტურ მე­ძა­ვებ­ზე შეკ­ვე­თის მი­ღე­ბის შემ­დეგ, "მა­მა­შა" მო­ბი­ლუ­რი ტე­ლე­ფო­ნის მეშ­ვე­ო­ბით უკავ­შირ­დე­ბა იმ ქალს, რო­მე­ლიც კლი­ენ­ტის მიერ მო­თხოვ­ნი­ლი ასა­კის, ტან-ფე­ხის, სი­მაღ­ლის და სხვა მო­ნა­ცე­მებს აკ­მა­ყო­ფი­ლებს და შემ­დეგ გა­დას­ცემს კლი­ენ­ტის ვი­ნა­ო­ბას და შეხ­ვედ­რის დრო­სა და ად­გილს. ამ მო­ნა­ცე­მებს ზოგ­ჯერ კლი­ენ­ტის ზო­გი­ერთ ჩვე­ვა­სა და მიდ­რე­კი­ლე­ბის შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცი­ა­საც ურ­თავს, რათა "შეყ­ვა­რე­ბულ­თა" კონ­ტაქ­ტი იმ­თა­ვით­ვე "ჰარ­მო­ნი­უ­ლი" იყოს.

აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ მსუ­ბუ­ქი ყო­ფაქ­ცე­ვის ელი­ტურ ქა­ლებს, "მა­მა­შას­თან" კავ­ში­რის­თვის სპე­ცი­ა­ლუ­რად აქვთ მო­ბი­ლუ­რი ტე­ლე­ფო­ნი და მხო­ლოდ ამ ნო­მერ­ზეა შე­საძ­ლე­ბე­ლი შეკ­ვე­თის გა­და­ცე­მა. თუ ის გა­მორ­თუ­ლია, "მა­მა­შას­თვის" ნა­თე­ლია, რომ ქალი და­კა­ვე­ბუ­ლი ან გა­დაღ­ლი­ლია. ისიც სათ­ქმე­ლია, რომ ტე­ლე­ფო­ნის ეს, გა­სა­ი­დუმ­ლო­ე­ბუ­ლი ნო­მე­რი, ქალ­თან ძა­ლი­ან და­ახ­ლო­ე­ბულ­მა, იშ­ვი­ათ­მა კლი­ენ­ტმაც იცის, რო­მელ­საც მას­თან რამ­დე­ნი­მე წლის ურ­თი­ერ­თო­ბა აქვს და მუდ­მი­ვი გუ­ლუხ­ვი კლი­ენ­ტის სტა­ტუ­სით სარ­გებ­ლობს. თუმ­ცა ასეთ მუდ­მივ კლი­ენ­ტებს, რომ­ლე­ბიც კავ­შირ­ზე პირ­და­პირ, შუ­ა­მავ­ლის გა­რე­შე გა­დი­ან, "მა­მა­შე­ბი" ბუ­ნებ­რი­ვია, ვერ იტა­ნენ, რად­გან ამის გამო თა­ვი­ანთ წილს კარ­გა­ვენ...

ელი­ტუ­რი მე­ძა­ვე­ბის ასა­კი 22-დან 35 წლამ­დე მერ­ყე­ობს. კრი­ტი­კულ ასაკ­თან მი­ახ­ლო­ე­ბი­სას, ისი­ნი ავ­ტო­მა­ტუ­რად გა­მო­დი­ან "ელი­ტუ­რე­ბის" რი­გე­ბი­დან და თუ მა­ტე­რი­ა­ლუ­რად უზ­რუნ­ველ­ყო­ფილ მა­მა­კაც­ზე გა­თხო­ვე­ბა ვერ მო­ა­ხერ­ხეს, "სა­პენ­სიო" ასაკს მი­უ­ახ­ლოვ­დნენ და დიდი ფუ­ლი­სა და ქო­ნე­ბის დაგ­რო­ვე­ბა ვერ მო­ა­ხერ­ხეს, შე­საძ­ლოა, სას­ტუმ­რო­ე­ბის მე­ძა­ვე­ბის რი­გებ­ში გა­და­ი­ნაც­ვლონ, 2-3 წე­ლი­წად­ში "მარ­შრუტ­კის" და ავ­ტო­ბუ­სის მძღო­ლე­ბის ვნე­ბე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა­ზე გა­და­ვიდ­ნენ, იქი­დან კი უკვე ერთი ნა­ბი­ჯია ქუ­ჩი­სა და ვაგ­ზლის მე­ძა­ვო­ბამ­დე...

მა­ნამ­დე კი ისი­ნი უზ­რუნ­ვე­ლად ცხოვ­რო­ბენ. და­ახ­ლო­ე­ბით შუ­ა­დღე­ზე იღ­ვი­ძე­ბენ. დიდ დროს უთ­მო­ბენ თა­ვის მო­წეს­რი­გე­ბას. ამი­სათ­ვის თი­თო­ე­ულ მათ­განს, სი­ლა­მა­ზის სა­ლო­ნებ­ში სა­კუ­თა­რი პა­რიკ­მა­ხე­რი და პე­დი­კი­ურ-მა­ნი­კი­უ­რის ოს­ტა­ტი ჰყავს. ყო­ველ­დღი­უ­რად და­დი­ან მა­სა­ჟის­ტებ­თან და დერ­მა­ტო­ლო­გებ­თან, იღე­ბენ მზის აბა­ზა­ნებს. დღის რე­ჟი­მის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბას წარ­მო­ად­გენს ცეკ­ვის გაკ­ვე­თი­ლი შე­ი­პინ­გის დარ­ბაზ­ში და ტრე­ნა­ჟო­რებ­ზე ვარ­ჯი­ში, რომ რაც შე­იძ­ლე­ბა დიდ­ხანს გაჰ­ყვეთ ბუ­ნე­ბის­გან ბო­ძე­ბუ­ლი სი­ლა­მა­ზე და მომ­ხიბ­ლა­ო­ბა. თვე­ში ორ­ჯერ, მათ შინ აკი­თხავთ გა­მოც­დი­ლი ვე­ნე­რო­ლო­გი და გი­ნე­კო­ლო­გი, თა­ვის და­ზღვე­ვის მიზ­ნით, რად­გან ბევრ ქარ­თველ მა­მა­კაცს არ უყ­ვარს პრე­ზერ­ვა­ტი­ვის ხმა­რე­ბა.

რო­გორც და­სა­წყის­ში აღ­ვნიშ­ნეთ, ელი­ტურ მე­ძა­ვებ­ზე ერთი სა­ფე­ხუ­რით მაღ­ლა დგა­ნან "პრო­ტო­კო­ლის ქა­ლე­ბი". თა­მა­მად შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ ისი­ნი "ელი­ტის ელი­ტაა" და ნე­ბის­მი­ერ მათ­განს თა­მა­მად შე­უძ­ლია, ნე­ბის­მი­ე­რი სი­ლა­მა­ზის კონ­კურ­სში მი­ი­ღოს მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა და გა­ი­მარ­ჯვოს კი­დეც.

"პრო­ტო­კო­ლის ქა­ლე­ბის" კლი­ენ­ტუ­რას სა­ხელ­მწი­ფო­ში ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ვი­ზი­ტით ჩა­მო­სუ­ლი სტუმ­რე­ბი შე­ად­გე­ნენ. ამ წრეს მი­ე­კუთ­ვნე­ბი­ან აგ­რეთ­ვე ქარ­თვე­ლი ბიზ­ნეს­მე­ნე­ბის უცხო­ე­ლი სტუმ­რე­ბიც, სა­ელ­ჩო­ე­ბის და სა­კონ­სუ­ლო­ე­ბის პერ­სო­ნა­ლი. და­ბო­ლოს, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბის სა­ქარ­თვე­ლოს წარ­მო­მად­გენ­ლო­ბა­თა თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი.

სა­ხე­ლი "პრო­ტო­კო­ლის ქა­ლე­ბი" მე­ძა­ვებს იმი­ტომ შე­არ­ქვეს, რომ ისი­ნი სა­ხელ­მწი­ფოს ოფი­ცი­ა­ლურ სტუმ­რებ­საც ემ­სა­ხუ­რე­ბი­ან...

"ასეა თუ ისე, "პრო­ტო­კო­ლის ქა­ლებს" ყვე­ლა იმ სი­კე­თეს­თან ერ­თად, რაც ელი­ტურ "მე­ძა­ვებს" ერ­გოთ, და­მა­ტე­ბით კი­დევ ინ­გლი­სუ­რი ენის ცოდ­ნა­საც სთხო­ვენ. ისი­ნი აგ­რეთ­ვე მეტ-ნაკ­ლე­ბად მა­ინც უნდა ერ­კვე­ოდ­ნენ მსოფ­ლიო პო­ლი­ტი­კა­ში, ბიზ­ნეს­ში, ჰქონ­დეთ ფსი­ქო­ლო­გის თვი­სე­ბე­ბი და, რა თქმა უნდა, კლი­ენ­ტის მრა­ვალ­ფე­როვ­ნად გარ­თო­ბის უნა­რი. თუ სა­ჭი­რო იქნა, სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ის "მოკ­ლე კურ­სიც" უნდა "წა­ი­კი­თხონ" და უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი ძეგ­ლე­ბის შე­სა­ხე­ბაც შე­ეძ­ლოთ ორი­ო­დე სი­ტყვის თქმა.

"პრო­ტო­კო­ლის ქა­ლებ­თან" და­კავ­ში­რე­ბა იმ სან­დო პი­რის მეშ­ვე­ო­ბით ხდე­ბა, რო­მელ­საც გა­ცი­ლე­ბით მა­ღა­ლი სტა­ტუ­სი აქვს, ვიდ­რე ნახ­სე­ნებ "მა­მა­შას".

"ელი­ტუ­რი მე­ძა­ვე­ბის" შრო­მის ანა­ზღა­უ­რე­ბის ტა­რი­ფი 200 დო­ლა­რი­დან იწყე­ბა და იშ­ვი­ა­თად - 800-მდეც კი აღ­წევს.

ამ სტა­ტი­ას არა­ვინ არ და­მი­ბეჭ­დავ­და თუ თქვე­ნი მონა-მორ­ჩი­ლი ვერ შევ­ძლებ­დი ზე­მოთ აღ­ნიშ­ნუ­ლი მე­ძა­ვე­ბის რო­მე­ლი­მე წარ­მო­მად­გე­ნელ­თან შეხ­ვედ­რას. და­სახ­მა­რებ­ლად მე­გო­ბარ ბიზ­ნეს­მენს მივ­მარ­თე, რად­გან ჩემი თვა­ლით მქონ­და ნა­ნა­ხი, უცხო­ე­ლი პარტნი­ო­რე­ბის პა­ტივ­სა­ცე­მად გა­მარ­თულ ბან­კეტ­ზე, მას რამ­დე­ნი­მე "პრო­ტო­კო­ლის ქალი" რომ ჰყავ­და მოწ­ვე­უ­ლი.

ჩემი თხოვ­ნა ბიზ­ნეს­მენ­მა ბუ­ნებ­რი­ვად მი­ი­ღო. ოღონდ ეს იყო, მკი­თხა, - ფული თუ გაქვს? ისი­ნი შენ ბორ­დე­ლის 100 ლა­რი­ა­ნი ბო­ზე­ბი არ გე­გო­ნო­სო. როცა შეხ­ვედ­რის მი­ზა­ნი შე­ი­ტყო, ჩაბ­ჟირ­და და ბარე, 10 წუთი ვერ მო­ვა­სუ­ლი­ე­რე.

- მგო­ნი, მარ­თა­ლია, ჟურ­ნა­ლის­ტებ­ზე რომ ამ­ბო­ბენ, - იმ­პო­ტენ­ტე­ბი არი­ა­ნო.

- მე­წყი­ნა ჩემი და კო­ლე­გე­ბის აუ­გად ხსე­ნე­ბა და - შენ ფული თქვი, თო­რემ "იმ­პო­ტენ­ტო­ბას" და­გა­ნახ­ვებ­დი-მეთ­ქი.

(იმე­დია "გზის" ამ ნო­მერს ჩემი მე­უღ­ლე არ წა­ი­კი­თხავს, რად­გან ჟურ­ნალ-გა­ზე­თე­ბით ოჯა­ხის მო­მა­რა­გე­ბა მე მა­კის­რია).

მოკ­ლედ, ბევ­რი რომ არ გა­ვაგ­რძე­ლო, აღ­ნიშ­ნუ­ლი შეხ­ვედ­რა ქა­ლაქ­გა­რეთ მდე­ბა­რე აგა­რაკ­ზე – ფე­შე­ნე­ბე­ლურ ვი­ლა­ში შედ­გა, სა­დაც ბიზ­ნეს­მენ­თან ერ­თად მი­ვე­დით. ორი ულა­მა­ზე­სი, გა­მომ­წვე­ვად ჩაც­მუ­ლი 25 წლამ­დე ასა­კის გო­გო­ნა დაგ­ვხვდა. მე­გო­ბარ­მა ჩემი თავი წა­რუდ­გი­ნა, თვი­თონ კი ორი­ვეს მი­უ­ა­ლერ­სა, თან დამ­ცი­ნა­ვად გად­მომ­ხე­და. გო­გო­ნებ­მა პი­რო­ბა შე­მახ­სე­ნეს და როცა სრუ­ლი გა­რან­ტია მი­ვე­ცი, რომ მათ ვი­ნა­ო­ბას არ­სად გა­ვამ­ხელ­დი და­ბალ, გა­წყო­ბილ მა­გი­დას შე­მო­ვუს­ხე­დით და საქ­მეს შე­ვუ­დე­ქით.

- რა­ტომ აირ­ჩი­ეთ ეს პრო­ფე­სია და რო­გორ გახ­დით "პრო­ტო­კო­ლის ქა­ლე­ბი"?

- ორი­ვემ და­ვამ­თავ­რეთ უცხო ენე­ბის ინ­სტი­ტუ­ტი, პირ­ველ კურსს ვამ­თავ­რებ­დით, როცა ტყუ­პი ძმე­ბი შეგ­ვიყ­ვარ­და. ისი­ნიც არ იყ­ვნენ გულ­გრი­ლე­ბი ჩვენ მი­მართ. ერთხელ სა­ქე­ი­ფოდ და მუ­სი­კის მო­სას­მე­ნად მიგ­ვიწ­ვი­ეს. დავ­თვე­რით და მა­შინ დავ­კარ­გეთ ქა­ლიშ­ვი­ლო­ბა. წე­სი­ე­რად არც მახ­სოვს, რა და რო­გორ მოხ­და. თა­მუ­ნა­საც არა­ფე­რი ახ­სოვ­და. უბი­წო­ე­ბის და­კარ­გვა დი­დად არ გვი­ნაღ­ვლია. სამი თუ ოთხი დღის შემ­დეგ ძმებს ისევ შევ­ხვდით. იგი­ვე გან­მე­ორ­და, ოღონდ ახლა უკვე ფხიზ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით. ძა­ლი­ან ვი­სი­ა­მოვ­ნეთ. მე, მა­გა­ლი­თად, ექ­სტა­ზი­დან ისეთ სი­ა­მოვ­ნე­ბას ვი­ღებ­დი, რომ ხან­და­ხან "ვი­თი­შე­ბო­დი" კი­დეც. თა­მუ­ნა­საც ასე ემარ­თე­ბო­და, ოღონდ ნაკ­ლე­ბად. შემ­დეგ ტყუ­პე­ბი ავ­ტო­ა­ვა­რი­ა­ში და­ი­ღუპ­ნენ.

- ძა­ლი­ან გან­ვი­ცა­დეთ, - სა­უ­ბა­რი თა­მუ­ნამ გა­ნაგ­რძო - ეკას მარ­თლა უყ­ვარ­და თა­ვი­სი პირ­ვე­ლი პარტნი­ო­რი, მე კი მხო­ლოდ მომ­წონ­და, მაგ­რამ, რა თქმა უნდა, მათ­მა და­ღუპ­ვამ მეც მატ­კი­ნა გული. თით­ქმის ერთი წელი, - არა - ექ­ვსი თვე, არა­ვინ გვყო­ლია. მერე ერთი ახალ­გაზ­რდა ლექ­ტო­რი გვყავ­და, გრა­მა­ტი­კას გვი­კი­თხავ­და. დიდი "იაზ­ვა" ვინ­მე კი იყო, მაგ­რამ ჩვენ ძა­ლი­ან კარ­გად გვე­პყრო­ბო­და. ერთხელ, გა­მოც­დის წინ, ორი­ვე თა­ვის­თან სახ­ლში დაგ­ვი­ბა­რა და პირ­და­პირ მათ­თან საქ­მის და­ჭე­რა შე­მოგ­ვთა­ვა­ზა. სა­მა­გი­ე­როდ რექ­ტო­რატ­ში და, სა­ერ­თოდ ინ­სტი­ტუ­ტში მფარ­ვე­ლო­ბას, საგ­ნე­ბის "ჩა­წყო­ბას", სხვა პრობ­ლე­მე­ბის მოგ­ვა­რე­ბას და, რაც ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო და მცა­დუ­ნე­ბე­ლი იყო - ყო­ველ წე­ლი­წადს სა­ზღვარ­გა­რეთ პრაქ­ტი­კა­ზე გაშ­ვე­ბას დაგვპირ­და. ჩვენ ბევ­რი არ გვი­ფიქ­რია და დავ­თან­ხმდით. არც გვი­ნა­ნია, რად­გან მან ყვე­ლა პი­რო­ბა "ხუ­თი­ან­ზე" შე­ას­რუ­ლა. უფრო მე­ტიც - სწავ­ლის ბო­ლოს, ერთი წლით ერთ-ერთ ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვან ქვე­ყა­ნა­ში მიგ­ვავ­ლი­ნა, სა­დაც ორ წელ­ზე მეტი ვცხოვ­რობ­დით.

- არ გე­წყი­ნოთ და, რო­მე­ლი სპე­ცი­ა­ლო­ბის პრაქ­ტი­კა გა­ი­ა­რეთ სა­ზღვარ­გა­რეთ?

- ორი­ვე­სი (გუ­ლი­ა­ნად იცი­ნი­ან). ხუმ­რო­ბა იქით იყოს და, იქ არა მარ­ტო ინ­გლი­სუ­რი ენა შე­ვის­წავ­ლეთ უმაღ­ლეს დო­ნე­ზე, არა­მედ ფრან­გუ­ლიც, გერ­მა­ნუ­ლიც, ცოტა ეს­პა­ნურ­საც ვა­ხერ­ხებთ. ლი­ტე­რა­ტუ­რის, ის­ტო­რი­ის, ფსი­ქო­ლო­გის ლექ­ცი­ებ­საც ვის­მენ­დით, რაც პრაქ­ტი­კის პროგ­რა­მა­ში არ შე­დი­ო­და, ე.ი. ფული იყო გა­და­სახ­დე­ლი. ახლა ბი­ნის ქირა, ჭამა-სმა, ჩაც­მა, გარ­თო­ბა – მოკ­ლედ, ყვე­ლა­ფე­რი ფული ღირ­და. სა­ი­დან მოგ­ვე­ტა­ნა? სხვა გზა არ იყო - ისევ ჩვე­ნი ლექ­ტო­რი დაგ­ვეხ­მა­რა და ერთ-ერთ ქალ­ბა­ტონ­თან დაგ­ვა­კავ­ში­რა. ჩვენ­თან "მა­მა­შას" რომ ეძა­ხი­ან. ის კი დრო­დად­რო შეკ­ვე­თებს გვაძ­ლევ­და. სხვა­თა შო­რის, უცხო­ეთ­ში წა­სუ­ლი სტუ­დენ­ტი გო­გო­ნე­ბის ნა­წი­ლი "პუ­ტან­კო­ბით" ირ­ჩენს თავს. აბა, რო­მე­ლი ინ­გლი­სე­ლის ან ჰო­ლან­დი­ე­ლის ოჯა­ხი მი­ან­დობს 19-20 წლის გო­გოს თოთო ბავ­შვს, რო­მელ­საც შე­სა­ბა­მი­სი გა­მოც­დი­ლე­ბა არა აქვს და თვი­თო­ნაა მო­სავ­ლე­ლი?! არ და­ი­ჯე­როთ. ასე რომ, ბევ­რი სტუ­დენ­ტი, რო­მელ­საც ღვთის მად­ლით მი­ნი­ჭე­ბუ­ლი სი­ლა­მა­ზე აქვს, ამ ხე­ლო­ბას მის­დევს. თუ არა და - სა­ნა­ხევ­როდ მში­ე­რია და არა­ნაკ­ლებ და­მამ­ცი­რე­ბელ სა­მუ­შა­ოს ას­რუ­ლებს. რა თქმა უნდა, მხედ­ვე­ლო­ბა­ში არ მყავს ისი­ნი, ვი­საც სა­ქარ­თვე­ლო­ში ფუ­ლი­ა­ნი მა­მი­კო­ე­ბი ჰყავთ.

- თქვენ­ზე რო­გო­რი მო­თხოვ­ნა იყო? მე მგო­ნი, არც ერთი მა­მა­კა­ცი თქვენ­თან დროს­ტა­რე­ბა­ზე უარს არ იტყვის – გინდ ქარ­თვე­ლი იყოს, გინდ ინ­გლი­სე­ლი...

- გმად­ლობთ კომ­პლი­მენ­ტის­თვის, მაგ­რამ იცით, რა­შია საქ­მე? ქარ­თვე­ლი კაცი ქა­ლის­გან გახ­დის და და­წო­ლის მეტს არა­ფერს ითხოვს და სა­წოლ­შიც ასე­თი აზი­ა­ტი რჩე­ბა – ანუ, რო­გორ გი­თხრათ – მხო­ლოდ თვი­თონ აქ­ტი­უ­რობს და პარტნი­ო­რის­გან ასე­თი­ვე აქ­ტი­უ­რო­ბა, ხში­რად არც მოს­წონს. უცხო­ე­ლი კი, პი­რი­ქით, ინი­ცი­ა­ტი­ვას ქალს უთ­მობს და მის­გან, რაც შე­იძ­ლე­ბა მეტ აქ­ტი­უ­რო­ბას მო­ი­თხოვს. ამი­ტომ თუ შე­სა­ბა­მი­სი გა­მოც­დი­ლე­ბა არა გაქვს, სექ­სის მთე­ლი სა­ი­დუმ­ლო­ე­ბა არ იცი, მარ­ტო სი­ლა­მა­ზი­სა და ტან-ფე­ხის გამო ფულს არა­ვინ გა­და­გიხ­დის. ჩვენც ნელ-ნელა ყვე­ლა სა­ი­დუმ­ლოს ვე­ზი­ა­რეთ.

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში რა­ტომ დაბ­რუნ­დით? იქაც ხომ კარ­გი გა­მო­მუ­შა­ვე­ბა გექ­ნე­ბო­დათ?

- ჩვე­ნი მფარ­ვე­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი ავ­ტო­კა­ტას­ტრო­ფა­ში და­ი­ღუ­პა, ზნე­ო­ბის პო­ლი­ცი­ას­თან კი საქ­მის და­ჭე­რას მტერ­საც არ ვუ­სურ­ვებთ, მით უმე­ტეს, თუ სხვა ქვეყ­ნის მო­ქა­ლა­ქე ხარ. თან ერთი ჩვე­ნი ძა­ლი­ან კარ­გი მე­გო­ბა­რი სა­ხელ­მწი­ფო კან­ცე­ლა­რი­ა­ში მუ­შა­ობ­და და მან გაგ­ვი­წია რე­კო­მენ­და­ცია, რომ "პრო­ტო­კო­ლის გო­გო­ნე­ბის" სი­ა­ში ჩა­ვე­რი­ცხეთ.

- თუ გახ­სოვთ, ვის მო­ემ­სა­ხუ­რეთ პირ­ვე­ლად?

- არ და­ვა­კონ­კრე­ტებ, მაგ­რამ გე­ტყვით – რუ­სე­თის სა­თათ­ბი­როს დე­ლე­გა­ცია იყო ჩა­მო­სუ­ლი ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ვი­ზი­ტით. 60-65 წლის მა­მა­კა­ცე­ბი იყ­ვნენ, არაფ­რის თავი არ ჰქონ­დათ - მათი ორ­გა­ნო "ექ­ვსის ნა­ხე­ვარს" უჩ­ვე­ნებ­და ("ექ­ვსის ნა­ხე­ვა­რი" სრულ იმ­პო­ტენ­ცი­ას ნიშ­ნავს), "ვი­აგ­რე­ბით" გა­ი­ჭყიპ­ნენ და რა­ღაც ძლივს მო­ა­ხერ­ხეს.

- არატ­რა­დი­ცი­უ­ლი სექ­სის მიმ­დევ­რე­ბი თუ შეგ­ხვედ­რი­ათ?

- უკო­მენ­ტა­როდ...

- სა­ქარ­თვე­ლოს უშიშ­რო­ე­ბას­თან თუ ხართ შეკ­რუ­ლე­ბი?

- უკო­მენ­ტა­როდ...

- და­ახ­ლო­ე­ბით რამ­დე­ნია თქვე­ნი ყო­ველ­თვი­უ­რი შე­მო­სა­ვა­ლი?

- ხუ­თი­დან ათი ათას დო­ლა­რამ­დე და სა­ჩუქ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც სტუმ­რებს ჩვენ­თვის ჩა­მო­აქვთ: ზო­გის ღი­რე­ბუ­ლე­ბა სა­ბურ­თა­ლო­ზე ორო­თა­ხი­ან ბი­ნას უტოლ­დე­ბა.

- გა­თხო­ვე­ბა­ზე არ გი­ფიქ­რი­ათ?

- გა­ჭირ­ვე­ბულს და ღა­რიბს დღეს­ვე გავ­ყვე­ბით, მერე ისიც ჩვე­ნი შე­სა­ნა­ხი გახ­დე­ბა - ეგე­თი რად გვინ­და?! არც მო­ხუ­ცი და მდი­და­რი გვა­წყობს. ნამ­დვი­ლი ქარ­თვე­ლი ძლი­ე­რი მა­მა­კა­ცი, რო­გორც ფი­ნან­სუ­რად, ისე ფი­ზი­კუ­რად, ჩვენ არ წაგ­ვიყ­ვანს. აი, თქვენ, მა­გა­ლი­თად, თუ შე­გიყ­ვარ­დე­ბო­დით, მო­მიყ­ვან­დით ცო­ლად?

- მე მუდ­მი­ვი ფი­ნან­სუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი მაქვს (გა­ვე­ქე­ცი პირ­და­პირ პა­სუხს და ინ­ტერ­ვიუ გან­ვაგ­რძე), ახლა რომ თა­ვი­დან იწყებ­დეთ ცხოვ­რე­ბას ისევ ამ გზას და­ად­გე­ბო­დით?

- არ ვიცი, ალ­ბათ - არა. ამა­ზე არ გვი­ფიქ­რია... მო­დით, ამით და­ვამ­თავ­როთ, თო­რემ უკვე ისეთ შე­კი­თხვებს გვის­ვამთ, ნაღ­დად ცუდ გუ­ნე­ბა­ზე დაგ­ვა­ყე­ნებთ... ნახ­ვამ­დის.

- გმად­ლობთ და კარ­გად ბრძან­დე­ბო­დეთ.

ნაც­ნო­ბი ბიზ­ნეს­მე­ნი გო­გო­ნებ­თან დარ­ჩა, მე კი, კარ­ში გა­მოგ­დე­ბუ­ლი ძაღ­ლი­ვით, თბი­ლი­სის­კენ ფე­ხით და­ვეშ­ვი - იმ იმე­დით, რომ გზა­ში რა­ი­მე მნა­ქა­ნა და­მე­წე­ო­და. თან ვფიქ­რობ­დი: არა, ნამ­დვი­ლად უნდა შე­ვიც­ვა­ლო პრო­ფე­სია და ბიზ­ნეს­მე­ნო­ბა და­ვი­წყო...

ზვი­ად ჩაკ­ვე­ტა­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

#27 14.12.2000