Ambebi.ge გთა­ვა­ზობთ სა­ინ­ტე­რე­სო მა­სა­ლებს "პა­ლიტ­რა მე­დი­ის" სხვა­დას­ხვა ბეჭ­დუ­რი გა­მო­ცე­მე­ბის არ­ქი­ვე­ბი­დან. ამ­ჯე­რად წარ­მო­გიდ­გენთ ჟურ­ნალ "გზის" 2002 წლის პუბ­ლი­კა­ცი­ას.

ნორ­მა­ლურ ადა­მი­ანს ამ შემ­ზა­რა­ვი და სა­დის­ტუ­რი მკვლე­ლო­ბის წარ­მოდ­გე­ნა გა­უ­ჭირ­დე­ბა. ბო­როტ­მოქ­მე­დებ­მა კი იგი ყო­ველ­გვა­რი გარ­თუ­ლე­ბის გა­რე­შე ჩა­ი­დი­ნეს. იმ სა­ბე­დის­წე­რო დღის გეგ­მას მთე­ლი ორი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში ამუ­შა­ვებ­დნენ, რაც შე­იძ­ლე­ბა მო­ხერ­ხე­ბულ გზა­სა და მე­თოდს ეძებ­დნენ, რათა 20 წლის ბიჭი სა­დის­ტუ­რად გა­მო­ე­სალ­მე­ბი­ნათ სი­ცო­ცხლის­თვის.

სის­ხლი­ა­ნი გეგ­მა თა­ვად ამ ბი­ჭის სახ­ლში იწე­რე­ბო­და. თუმ­ცა, ეს კი­დევ არა­ფე­რია იმ სა­ში­ნე­ლე­ბას­თან შე­და­რე­ბით, რაც მოგ­ვი­ა­ნე­ბით გა­მო­აშ­კა­რავ­და: მკვლე­ლო­ბის იდე­ის მთა­ვა­რი ავ­ტო­რი მსხვერ­პლის დედა გახ­ლდათ, თა­ნა­მო­აზ­რე და გან­მხორ­ცი­ე­ლე­ბე­ლი კი - მა­მი­ნაც­ვლის შვი­ლი...

ყვე­ლა­ფე­რი სწო­რედ ასეა წარ­მოდ­გე­ნი­ლი იმ სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე­ში, რომ­ლის გან­ხილ­ვაც უზე­ნა­ეს­მა სა­სა­მარ­თლომ გა­სულ კვი­რას და­ას­რუ­ლა. 42 წლის ქალს სა­კუ­თა­რი შვი­ლის მკვლე­ლო­ბის შეკ­ვე­თა და­უმ­ტკი­ცეს. სა­სა­მარ­თლო კო­ლე­გი­ის გან­ცხა­დე­ბით, მან თა­ვი­სი ვა­ჟის­თვის სი­ცო­ცხლის მოს­წრა­ფე­ბა გერს მარ­თლაც და­ა­ვა­ლა, ხოლო იმის სა­ბუ­თად, რომ ეს უკა­ნას­კნე­ლი გან­ზრახ­ვას სის­რუ­ლე­ში ნამ­დვი­ლად მო­იყ­ვან­და, მოკ­ლუ­ლი შვი­ლის მოჭ­რი­ლი ხე­ლის მო­ტა­ნა სთხო­ვა. გერს იგი გა­სამ­რჯე­ლო­საც (შ\600 ლარს) დაჰ­პირ­და. ჩა­დე­ნი­ლი და­ნა­შა­უ­ლის­თვის გან­სას­ჯელს 16 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თა მი­უ­სა­ჯეს.

2000 წლის აგ­ვის­ტოს, დი­ლის ათის ხუთ წუთ­ზე ყვარ­ლის ში­ნა­გან საქ­მე­თა რა­ი­გან­ყო­ფი­ლე­ბის თა­ნამ­შრომ­ლებ­მა ყვარ­ლის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ მთის­ძი­რის მიმ­დე­ბა­რე ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე, ე.წ. ფიქ­რის გო­რა­ზე უც­ნო­ბი პი­როვ­ნე­ბის გვა­მი იპო­ვეს. გარ­დაც­ვლი­ლის სხე­უ­ლი იმ­დე­ნად იყო და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი, რომ თავ­და­პირ­ვე­ლად ვერც მისი ასა­კი და­ად­გი­ნეს და ვერც სქე­სი.

გვამს თავი და ხე­ლე­ბი არ ჰქონ­და... სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებ­მა იგი სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო გზი­დან 300 მეტ­რის მო­შო­რე­ბით აღ­მო­ა­ჩი­ნეს. იმ ად­გი­ლი­დან 4 მეტრში მათ კო­ცო­ნის კვა­ლიც შე­ნიშ­ნეს. ნა­ცარს სის­ხლის ლა­ქე­ბი ემ­ჩნე­ო­და, იქვე ეყა­რა რკი­ნის სა­რე­ბი და დამ­წვა­რი ქსო­ვი­ლის ნაფ­ლე­თე­ბიც. ოდ­ნავ მო­შო­რე­ბით, ხის ძი­რას დაგ­დე­ბუ­ლი ქა­ლის საც­ვა­ლიც იპო­ვეს... შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე აღ­მო­ჩე­ნი­ლი შამ­პა­ნუ­რის, ლუ­დი­სა და არ­ყის ბოთ­ლე­ბი ადას­ტუ­რებს, რომ იქ ორ ან მეტ ადა­მი­ანს პა­ტა­რა სუფ­რა ჰქონ­და გაშ­ლი­ლი. ნა­პოვ­ნი ნივთმტკი­ცე­ბე­ბი იმის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას ტო­ვებ­და, რომ ბო­როტ­მოქ­მე­დებ­მა გარ­დაც­ვლი­ლი კო­ცონ­ზე დაწ­ვეს.

სა­თა­ნა­დო გა­მოკ­ვლე­ვის შე­დე­გად ექ­სპერ­ტებ­მა გა­ნა­ცხა­დეს, რომ გვა­მის ლპო­ბა კარ­გა ხნის და­წყე­ბუ­ლი იყო, მისი უმე­ტე­სი ნა­წი­ლი კი, ცხო­ვე­ლებს გა­ე­ნად­გუ­რე­ბი­ნათ, თუმ­ცა სქე­სის დად­გე­ნა მა­ინც შეძ­ლეს. მათი თქმით, გვა­მი 20-25 წლის მა­მა­კაცს ეკუთ­ვნო­და.

ამ ფაქ­ტი­დან სამი დღის შემ­დეგ ყვარ­ლის პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში თე­ლა­ვის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ყა­რა­ჯა­ლა­ში მცხოვ­რე­ბი ნანა ბა­ი­რა­მო­ვა და ქეთი ჯა­ლი­ლო­ვა გა­მო­ცხად­დნენ და სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებს აც­ნო­ბეს, რომ მათი ახ­ლო­ბე­ლი, 20 წლის ნო­დარ მა­მე­დო­ვი 2000 წლის 7 აგ­ვის­ტოს, დი­ლით სახ­ლი­დან გა­ვი­და და აღარ დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლა. გა­მომ­ძი­ე­ბელ­მა მათ შემ­თხვე­ვის ად­გი­ლი­დან ამო­ღე­ბუ­ლი ნივთმტკი­ცე­ბე­ბი წა­რუდ­გი­ნეს. ბა­ი­რა­მო­ვამ და ჯა­ლი­ლო­ვამ გა­ნა­ცხა­დეს, რომ დამ­წვა­რი ტან­საც­მლის ნარ­ჩე­ნე­ბი ძა­ლი­ან გავ­და ნო­დარ მა­მე­დო­ვი­სას, თა­ვის ქა­ლის ჩვე­ნე­ბი­სას კი აღ­ნიშ­ნეს, რომ ნო­დარს ზუს­ტად ისე­თი კბი­ლე­ბი ჰქონ­და.

სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებ­თან მათ გა­მო­ცხა­დე­ბამ­დე ყვე­ლა ფიქ­რობ­და, რომ 14 აგ­ვის­ტოს აღ­მო­ჩე­ნი­ლი ამ­ბა­ვი იმ ბუ­რუ­სით მო­ცულ საქ­მე­თა რიგს მი­ე­მა­ტე­ბო­და, რო­მელ­საც პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში გახ­სნა არ ეწე­რა. ახ­ლომ­დე­ბა­რე სოფ­ლებ­ში ათა­სი ჭორი და ვერ­სია და­დი­ო­და. ხალ­ხში იმა­საც ამ­ბობ­დნენ, თით­ქოს გარ­დაც­ვლი­ლი ქალი იყო ( იმ ად­გი­ლას ზა­ფხუ­ლო­ბით თურ­მე ბევ­რი მო­ქე­ი­ფე იყ­რი­და ხოლ­მე თავს); მკერ­დი სულ და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი აქვს, რო­გორც ჩანს - მკვლელ­მა მო­აჭ­რაო. ასე­თი ვერ­სი­ის სა­ბა­ბი, ალ­ბათ, შემ­თხვე­ვის ად­გი­ლას აღ­მო­ჩე­ნი­ლი ქა­ლის საც­ვა­ლიც გახ­და.

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა,რომ ექ­სპერ­ტებ­მა გვა­მის სქე­სი და­ად­გი­ნეს, აღ­ნიშ­ნუ­ლი საც­ვლის სა­კი­თხი საქ­მის მა­სა­ლებ­ში დღემ­დე ღიად არის და­ტო­ვე­ბუ­ლი. სხვა­თა­შო­რის, პრო­კუ­რა­ტუ­რის მიერ წარ­მოდ­გე­ნილ დო­კუ­მენ­ტებ­შიც არ ჩანს, რომ გა­მომ­ძი­ებ­ლე­ბი ამ საკ­მა­ოდ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი დე­ტა­ლით და­ინ­ტე­რეს­დნენ. რო­გორც შე­ვი­ტყვეთ, საც­ვალ­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი გა­უ­გებ­რო­ბის შეს­წავ­ლა სა­სა­მარ­თლო­მაც ზედ­მე­ტად ჩათ­ვა­ლა.

გა­მო­ძი­ე­ბას ჩა­დე­ნი­ლი და­ნა­შა­უ­ლის შეგ­რძნე­ბა 16 დღის შემ­დეგ, 30 აგ­ვის­ტოს გა­უჩ­ნდა. იმ დღეს სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებ­მა ნო­დარ მა­მე­დო­ვის დე­დის ეზო­ში (ამ უკა­ნას­კნე­ლის მძახ­ლე­ბის მი­თი­თე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე), კაკ­ლის ხეს­თან და­ლა­გე­ბულ რი­ყის ქვებ­ში შავი პო­ლი­ე­თი­ლე­ნის პარ­კი იპო­ვეს. პარკში მა­მა­კა­ცის შარ­ვა­ლი და ადა­მი­ა­ნის მარ­ცხე­ნა ხე­ლის მტე­ვა­ნი იდო. მა­მე­დო­ვის ცო­ლის თქმით, შარ­ვა­ლი მის ქმარს ეკუთ­ვნო­და და სწო­რედ ის ეცვა 2000 წლის 7 აგ­ვის­ტოს, როცა ში­ნი­დან უკა­ნას­კნე­ლად გა­ვი­და. სა­სა­მარ­თლო სა­მე­დი­ცი­ნო ექ­სპერტთა გან­ცხა­დე­ბით, ხე­ლის მტევ­ნის ლპო­ბა კარ­გა ხნის და­წყე­ბუ­ლი იყო, რის გა­მოც შე­უძ­ლე­ბე­ლი გახ­და მას­ზე რა­ი­მე და­ზი­ა­ნე­ბის, ან ნიშ­ნის და­ფიქ­სი­რე­ბა. თუმ­ცა, ექ­სპერ­ტე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, მა­მე­დო­ვის სი­მამრმა სა­სა­მარ­თლო­ში და­კი­თხვი­სას თქვა, რომ მან სი­ძის ხე­ლის მტე­ვა­ნი ხა­ლი­თა და ტა­ტუ­ი­რე­ბით ამო­იც­ნო. მოკ­ლუ­ლი ნამ­დვი­ლად ნო­და­რი იყო - ამა­ში ეჭვი აღა­რა­ვის შეჰ­პარ­ვია.

გარ­დაც­ვლი­ლის ცო­ლი­სა და მისი ნა­თე­სა­ვე­ბის ჩვე­ნე­ბით, ნო­დარ მა­მე­დოვ­სა და დე­და­მისს ერ­თმა­ნეთ­ში და­ძა­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჰქონ­დათ - ისი­ნი მა­მე­დო­ვის და­ქორ­წი­ნე­ბის შემ­დეგ სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი ბი­ნის გა­ყო­ფის გამო ჩხუ­ბობ­დნენ. რამ­დე­ნი­მე თა­ნა­სოფ­ლე­ლის თქმით, ნო­დარ მა­მე­დო­ვი ბო­ლოს თა­ვი­სი მა­მი­ნაც­ვლის შვილ­თან, 29 წლის რა­შიდ პე­ი­ტი­ევ­თან ერ­თად ნა­ხეს - თე­ლა­ვის ავ­ტო­სად­გურ­ში, ავ­ტო­ბუს­ში ის­ხდნენ და ყვარ­ლის­კენ მი­დი­ოდ­ნე­ნო. მა­მე­დო­ვის ცო­ლის თქმით, მისი მე­უღ­ლე ში­ნი­დან 7 აგ­ვის­ტოს, დი­ლის 5 სა­ა­თის­თვის გა­ვი­და - თბი­ლის­ში მივ­დი­ვარ, ჭი­ქე­ბი უნდა ვი­ყი­დო და ჩა­მო­ვი­ტა­ნო გა­სა­ყი­და­დო. იგი შინ იმა­ვე დღეს უნდა დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი­ყო. რა­შიდ პე­ი­ტი­ე­ვი 7 აგ­ვის­ტოს სა­ღა­მოს უკვე შინ გახ­ლდათ, ნო­და­რი კი არ­სად ჩან­და.

გარ­დაც­ვლი­ლის დე­ი­დის ჩვე­ნე­ბით, ნო­და­რის გა­უ­ჩი­ნა­რე­ბამ­დე რამ­დე­ნი­მე დღით ადრე, ეს უკა­ნას­კნე­ლი მას­თან მი­ვი­და და უთხრა: რა­შიდ­მა სოფ. კა­ბალ­ში წას­ვლა შე­მომ­თა­ვა­ზა - წა­მა­ლი ჩა­მო­ვი­ტა­ნოთ, სა­ში­ში არა­ფე­რია, ორი ათას დო­ლარს გა­ვა­კე­თებ­თო. ამა­ვე ჩვე­ნე­ბის მი­ხედ­ვით, ნო­დარ მა­მე­დო­ვი კა­ბალ­ში წას­ვლის წი­ნა­აღ­მდე­გი იყო და ამ­ბობ­და, რომ წამ­ლის ჩა­მო­სა­ტა­ნად რა­შიდ­თან ერ­თად იქ არაფ­რით წა­ვი­დო­და. ნა­თე­სა­ვე­ბის თქმით, ადრე ნა­სა­მარ­თე­ვი რა­შიდ პე­ი­ტი­ე­ვი ცი­ხი­დან გა­მოს­ვლის შემ­დეგ ნარ­კო­ტი­კულ ნივ­თი­ე­რე­ბებს სის­ტე­მა­ტუ­რად იყე­ნებ­და. თავ­და­პირ­ვე­ლად, პე­ი­ტი­ე­ვი ნო­დარ მა­მე­დოვ­თან 7 აგ­ვის­ტოს დი­ლით, ავ­ტო­სად­გურ­ში ყოფ­ნის ფაქტს კა­ტე­გო­რი­უ­ლად უარ­ყოფ­და, მოგ­ვი­ა­ნე­ბით კი მხო­ლოდ იმა­ში გა­მო­ტყდა, რომ ავ­ტო­ბუს­ში ერ­თად ის­ხდნენ. მე­ო­რე დღეს მან სო­ფე­ლი და­ტო­ვა და მას შემ­დეგ არ გა­მო­ჩე­ნი­ლა. რა­შიდ პე­ი­ტი­ე­ვი სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებ­მა 2000 წლის სექ­ტემ­ბერ­ში და­ა­პა­ტიმ­რეს. რამ­დე­ნი­მე თვე­ში იგი ცი­ხე­ში გარ­და­იც­ვა­ლა, თუმ­ცა სიკ­ვდი­ლამ­დე მი­ცე­მულ ჩვე­ნე­ბა­ში მკვლე­ლო­ბაც აღი­ა­რა და მოკ­ლუ­ლის დე­დაც ამ­ხი­ლა.

ნო­დარ მა­მე­დო­ვის დედა, გო­ჰარ იბ­რა­გიმ-ყიზი პირ­ვე­ლად მოწ­მედ და­კი­თხეს:

"მარ­თა­ლია ეროვ­ნე­ბით აზერ­ბა­ი­ჯა­ნე­ლი ვარ, მაგ­რამ სა­ქარ­თვე­ლო­ში და­ბა­დე­ბუ­ლი და გაზ­რდი­ლი გახ­ლა­ვართ. დამ­თავ­რე­ბუ­ლი მაქვს ქარ­თუ­ლი სკო­ლა... შვილს მარ­ტო ვზრდი­დი. ექ­ვსი თვის იყო, რო­დე­საც იგი უპატ­რო­ნო ბავ­შვთა სახ­ლს მი­ვა­ბა­რე, მერე როცა 7 წლის გახ­და, ინ­ტერ­ნატ­ში გა­და­ვიყ­ვა­ნე. ჩემ გვერ­დით არ იზ­რდე­ბო­და, მაგ­რამ შვილს სის­ტე­მა­ტუ­რად ყუ­რა­დღე­ბას ვაქ­ცევ­დი. იმ პე­რი­ოდ­ში მე­ო­რედ გავ­თხოვ­დი. ჩემს მე­უღ­ლეს შვი­ლი ჰყავ­და - რა­შიდ პე­ი­ტი­ე­ვი. ინ­ტერ­ნა­ტის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, ნო­და­რი დე­და­ჩემ­თან ცხოვ­რობ­და, თუმ­ცა შვილს ხში­რად ვნა­ხუ­ლობ­დი და მას­ზე ჩვე­უ­ლებ­რივ ვზრუ­ნავ­დი. და­ახ­ლო­ე­ბით ორი წლის წინ, იგი თა­ნა­სოფ­ლელ ქა­ლიშ­ვილ­ზე და­ქორ­წინ­და. ცოლ­თან ერ­თად ისევ დე­და­ჩემ­თან ცხოვ­რობ­და. მაგ­რამ მალე მას­თან უსი­ა­მოვ­ნე­ბა მო­უხ­დათ, რის გა­მოც სა­ცხოვ­რებ­ლად ჩემ­თან გად­მო­ვიდ­ნენ. მე თა­ვი­დან­ვე ამ ქორ­წი­ნე­ბის წი­ნა­აღ­მდე­გი ვი­ყა­ვი, შემ­დეგ კი რძალ­თან ცუდი ურ­თი­ერ­თო­ბა მქონ­და - არ ვე­ლა­პა­რა­კე­ბო­დი. ამი­ტო­მაც, ჩემს შვილ­სა და რძალს ცალ­კე ერთ აივ­ნი­ა­ნი ოთა­ხი და­ვუთ­მე, რათა თა­ვის­თვის ეცხოვ­რათ. ნო­დარ­სა და რა­შიდს ერ­თმა­ნეთ­თან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჰქონ­დათ. 6 აგ­ვის­ტოს ისი­ნი ეზო­ში ის­ხდნენ და საჭ­მელს ჭამ­დნენ. იმ დღე­ებ­ში თბი­ლის­ში ვი­ყა­ვი, ბა­ზარ­ში მი­თხრეს, რამ­დე­ნი­მე დღეა ნო­და­რი არ გა­მო­ჩე­ნი­ლაო. ვი­ფიქ­რე, ალ­ბათ სოფ­ლებ­შია წა­სუ­ლი ნი­სი­ე­ბის ასაკ­რე­ფად და ამი­ტო­მაც არ გა­მო­ჩე­ნი­ლა მეთ­ქი... მერე გა­ვი­გე რომ ჩემი შვი­ლის გვა­მი ყვარ­ლის რა­ი­ო­ნის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე უნა­ხავთ. რად­გა­ნაც სხე­უ­ლი და­ნა­წევ­რე­ბუ­ლი და და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი იყო, გარ­დაც­ლი­ლი შვი­ლი მე არ მი­ნა­ხავს...

ჩემი რძლის ახ­ლობ­ლებს ეჭვი აქვთ, თით­ქოს მე წა­ვა­ქე­ზე რა­ში­და და მა­ნაც მოკ­ლა ნო­და­რი. მე რა­ში­და არ წა­მი­ქე­ზე­ბია, ამას არ ვი­ზამ­დი, რად­გან ნო­და­რი ჩემი შვი­ლი იყო. იმე­დი მქონ­და, რომ როცა მოვ­ხუც­დე­ბო­დი, იგი ყუ­რა­დღე­ბას მო­მაქ­ცევ­და".

რა­შიდ პე­ი­ტი­ე­ვი

"... ნო­დარ მა­მე­დო­ვი ჩემს მი­მართ კარ­გად იყო გან­წყო­ბი­ლი, დე­და­მის­თან კი ცუდი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ჰქონ­და. ხში­რად ჩხუ­ბობ­დნენ, იმ პე­რი­ოდ­ში მათ­თან სტუმ­რად ვიმ­ყო­ფე­ბო­დი . მათ სახ­ლში ვცხოვ­რობ­დი. მთე­ლი ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში ნო­და­რის დედა მე­უბ­ნე­ბო­და: ნო­დარს შენი მოკ­ვლა უნდა და იმან რომ არ მოგ­კლას, შენ მო­კა­ლიო. თან დამ­პირ­და, 600 ლარს გა­და­გიხ­დი, თუ ჩემს შვილს მოკ­ლა­ვო. ამ თან­ხას მას შემ­დეგ მომ­ცემ­და, როცა მოკ­ლუ­ლი ნო­და­რის შარ­ვალს და მოჭ­რილ ხელს მი­ვუ­ტან­დი... ორი თვის მან­ძილ­ზე სულ ამა­ზე მე­ლა­პა­რა­კე­ბო­და. რა­ხან ფულს მთა­ვა­ზობ­და, მეც დავ­თან­ხმდი... ზუს­ტად რი­ცხვი არ მახ­სოვს, კა­ბა­ლის ბა­ზარ­თან, სა­სა­დი­ლო­ში საჭ­მე­ლი ვჭა­მეთ, 3 ლიტ­რი ღვი­ნო და არა­ყი დავ­ლი­ეთ, ნო­დარს შე­თა­ვა­ზე, რომ ქე­ი­ფი სხვა­გან გაგ­ვეგ­რძე­ლე­ბი­ნა. ბა­ზარ­ში სას­მელ-საჭ­მე­ლი ვი­ყი­დეთ და იქი­დან სა­მარ­შრუ­ტო ტაქ­სით წა­მო­ვე­დით. მან­ქა­ნი­დან შე­სა­ფე­რის ად­გილს ვე­ძებ­დი, მინ­დო­და ცოტა მო­შო­რე­ბით, მო­ფა­რე­ბულ­ში მი­მეყ­ვა­ნა ნო­და­რი... ტყის პი­რას ჩა­მო­ვე­დით, დავ­სხე­დით მი­წა­ზე და და­ლე­ვა და­ვი­წყეთ. ნო­დარს სას­მე­ლი მაგ­რად მო­ე­კი­და და ცუ­დად გახ­და. გული აე­რია, ამი­ტომ იქვე მი­წა­ზე წა­მოწ­ვა, ცოტა ხან­ში ჩა­ე­ძი­ნა. ვი­ფიქ­რე, რომ ხელ­საყ­რე­ლი მო­მენ­ტი ჩა­მი­ვარ­და. მი­წი­დან ქვა ავი­ღე და მძი­ნა­რეს ორ­ჯერ თუ სამ­ჯერ ჩა­ვარ­ტყი. მა­ინც ცო­ცხა­ლი იყო. მა­შინ სუფ­რი­დან და­სა­კე­ცი დანა ავი­ღე (ეს დანა ჩემი გახ­ლდათ, ადრე მა­ღა­ზი­ა­ში შე­ვი­ძი­ნე) და იგი ნო­დარს გულ-მკერ­დის არე­ში ჩა­ვარ­ტყი, მერე ისევ ქვა და­ვარ­ტყი თავ­ში, ისევ ცო­ცხა­ლი იყო. გულ­ში კი­დევ ერთხელ ჩა­ვარ­ტყი დანა. როცა დავ­რწმუნ­დი, რომ იგი მოკ­ვდა, ქვა გა­და­ვაგ­დე. ნო­დარს სას­ხარ­ში ხე­ლის მტე­ვა­ნი მო­ვა­ჭე­რი, რო­მე­ლი ხელი იყო არ მახ­სოვს. გავ­ხა­დე შარ­ვა­ლი, ტან­საც­მე­ლი, პე­რან­გი და ჟი­ლე­ტი და­უ­სის­ხლი­ან­და. ამი­ტო­მაც მათი დაწ­ვა გა­დავ­წყვი­ტე. და­ვან­თე ცე­ცხლი, და პე­რან­გი, ჟი­ლე­ტი და ფეხ­საც­მე­ლე­ბი ზედ დავ­ყა­რე. მოჭ­რი­ლი ხელი და შარ­ვა­ლი პარკში შე­ვახ­ვიე, ამის შემ­დეგ ცოტა ხანს მი­წა­ზე წა­მოვ­წე­ქი, ცე­ცხლის ჩაქ­რო­ბას ვე­ლო­დე­ბო­დი. თე­ლავ­ში სა­მარ­შრუ­ტო ტაქ­სით წა­ვე­დი, იქი­დან კი ყა­რა­ჯა­ლა­ში ფე­ხით ჩა­ვე­დი... გო­ჰა­რა სახ­ლში არ დამ­ხვდა. თბი­ლის­ში იყო წა­სუ­ლი. რაც შე­ე­ხე­ბა და­ნას, მკვლე­ლო­ბის შემ­დეგ იგი გავ­წმინ­დე და თან და­ვა­ტა­რებ­დი".

აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ ჩვე­ნე­ბი­დან მოყ­ვა­ნი­ლი ბოლო სი­ტყვე­ბი რა­შიდ პე­ი­ტი­ევ­მა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით და­მა­ტე­ბი­თი და­კი­თხვი­სას უარ­ყო და დას­ძი­ნა, რომ დანა, რომ­ლი­თაც მან ნო­დარ მა­მე­დო­ვი მოკ­ლა, იქვე, შემ­თხვე­ვის ად­გი­ლას გა­და­აგ­დო. რაც შე­ე­ხე­ბა გო­ჰარ იბ­რა­გიმ ყი­ზისს, იგი ბო­ლომ­დე პირ­ვე­ლი ჩვე­ნე­ბის ერ­თგუ­ლი დარ­ჩა. სა­სა­მარ­თლომ მისი სი­ტყვე­ბი სარ­წმუ­ნოდ არ მი­იჩ­ნია. ამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბით კი, გან­სარ­ჩე­ლის ად­ვო­კა­ტე­ბი უკ­მა­ყო­ფი­ლო­ნი დარ­ჩნენ და თა­ვი­ან­თი პო­ზი­ცია ამ­გვა­რად ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბეს: "გო­ჰარ იბ­რა­გიმ ყიზი ერთი ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი სოფ­ლე­ლი ქა­ლია. იგი იმ­დე­ნად მი­ა­მი­ტი ბუ­ნე­ბის ადა­მი­ა­ნი გახ­ლავთ, რომ რთუ­ლია წარ­მო­იდ­გი­ნო მის მიერ ჩა­დე­ნი­ლი პა­ტა­რა და­ნა­შა­უ­ლი, არა თუ ასე­თი შემ­ზა­რა­ვი მკვლე­ლო­ბა და მისი გან­ზრახ­ვა. ჩვენ დარ­წმუ­ნე­ბულ­ნი ვართ მის უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბა­ში. ეს საქ­მის მა­სა­ლე­ბი­და­ნაც ნათ­ლად ჩანს. გა­მო­ძი­ე­ბა, ისე­ვე, რო­გორც სა­სა­მარ­თლო, რა­ტომ­ღაც მხო­ლოდ პე­ი­ტი­ე­ვის მიერ მი­ცე­მულ ჩვე­ნე­ბას და­ეყ­რდნო. ჩვენ აუ­ცი­ლებ­ლად გა­ვა­სა­ჩივ­რებთ გა­ნა­ჩენს სა­კა­სა­ციო წე­სით და საქ­მის და­მა­ტე­ბით გა­მო­ძი­ე­ბა­ში დაბ­რუ­ნე­ბას მო­ვი­თხოვთ".

მეგი ცა­ნა­ვა

"გზა". 7.02. 2002.