მოდელი თიკო ნატროშვილი მამა გაბრიელის საფლავზე: "სასწაული მოხდა, მადლიანი და ემოციური დღეა!"

მამა გაბრიელის საფლავის გახსნასთან დაკავშირებით, მცხეთაში საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან უამრავი ადამიანი ჩავიდა, მაგრამ სამთავროს მონასტრის ტერიტორიაზე შესვლის უფლება ყველას როდი ჰქონდა. მოდელ თიკო ნატროშვილს ნამდვილად გაუმართლა - მას მცხეთაში შესასვლელი საშვიც ჰქონდა და მონასტრის ტერიტორიაზეც.

- დილას ადრე მე და ჩემი პატარა ვაჟი, კახი ხაბულიანი თბილისიდან მცხეთაში გავემართეთ. 8 საათისთვის უკვე იქ ვიყავით. დავესწარით უშუალოდ საფლავის გახსნას. თუმცა იმ ყველაფრისთვის თვალყურის დევნება ადვილი არ იყო, მაგრამ იყო გარკვეული ადგილები, საიდანაც ამის ხილვა შესაძლებელი გახლდათ. მამა გაბრიელი საფლავიდან ზუსტად 12 საათზე ამოაბრძანეს, როგორც იყო დათქმული. ამ დროისთვის სამრეკლოზე ავედი, რომ უკეთესად დამენახა ყველაფერი. საფლავთან მხოლოდ შავი სამღვდელოება იყო, დედებსაც არ ჰქონდათ მიახლების საშუალება.

- რა დაინახე სამრეკლოდან?

- საფლავი რომ გაიხსნა, თვალი მოვკარი ფეხსაცმელს, რომელიც, ფაქტობრივად, ამდენი წლის შემდეგ მიწაში ყოფნით არ გაფუჭებულა, არც ის ჭილოფი, რაშიც გახვეული იყო ბერი (მისი ანდერძის თანახმად), შეულახავი იყო ასევე ხის ნარი, რაზეც იყო დასვენებული მამა გაბრიელი. ბერი მიწაში წლების წინ ხომ სასახლის გარეშე დაკრძალეს. მოვუსმინე ასევე დედა პარასკევას ინტერვიუს, რომელიც ჟურნალისტებს ნეშტის უხრწნელობასთან დაკავშირებით მისცა: აღნიშნა, რომ მოძღვრის ფეხები უნახავს და ის მოყავისფრო შეფერილობის იყოო...

შემდეგ უკვე სამთავროს მონასტერში გადააბრძანეს. იქ აღევლინა ლოცვა, რასაც დავესწარით, მაგრამ ნეშტს ვერ მივეახლეთ. მერე ნაკადი სვეტიცხოვლისკენ დაიძრა, პროცესიას გავყევით და მე და ჩემი შვილი კორდონის შუაგულში აღმოვჩნდით. ისე, რომ ვერც კი გავიგე, სვეტიცხოველში როგორ აღმოვჩნდი. ტაძარში რომ შევედით, იქ ხალხი ჯერ არ იყო შემოშვებული, იყვნენ მხოლოდ სტიქაროსნები, ჟურნალისტები, მოძღვრები და მე და კახი. სასწაული მოხდა. მადლიანი და ემოციური დღეა!

- მის სასახლესთან მიახლების საშუალება ბევრს არ მისცემია. შენ ეს შეძელი...

- საოცარია, ისე მოულოდნელად აღმოვჩნდი იქ, წესით ისეთი დაცვა იყო, რომ ჩვეულებრივ მორწმუნეს და მრევლის წევრს, ეს ვერ უნდა მოეხერხებინა. მოკლედ, მამა გაბრიელის ხატის უკან რანაირად მოვხვდით, ახლაც არ ვიცი. უბრალოდ ხალხის ნაკადში ვიყავით და მახსოვს, არ გვიშვებდნენ. უბრალოდ მიზანმიმართულად მივდიოდი, რომ შევხებოდი მის სასახლეს, რომელშიც ჩაბრძანებული იყო მამა გაბრიელი.

- სამთავროს ტერიტორიაზე შენნაირი რამდენი ადამიანი იყო?

- მაქსიმუმ 100 კაცი ყოფილიყო... შემხვდა მიწა, რომელიც მამა გაბრიელის ნარის მიდამოდან აიღეს და იქიდან ცოტა მიწილადეს...

ლალი ფაცია

სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის