4
ივნისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
სოჭი მსოფლიო ყურადღების ცენტრშია. ჯერ კიდევ ოლიმპიადის გახსნამდე, ოლიმპიურ სოფელში მიმდინარე მშენებლობები და ზოგადად, პროცესები, ინტერნეტსივრცეში აქტიური განსჯის საგანი გახდა... ოლიმპიადის გახსნამდე, რუსეთში ჩასული უცხოური მედიისა და სპორტის წარმომადგენლები, იქ არსებულ კურიოზულ სიტუაციებზე ჰყვებოდნენ და ფოტოებს აქვეყნებდნენ, - საპირფარეშოს გამონგრეული კარი, ორიგინალური საპირფარეშო არატრადიციული ორიენტაციის მქონე პირთათვის, მოუწესრიგებელი კომუნიკაცია, დაუსრულებელი სასტუმროები, რომლის ჭერიდანაც გაჯი ცვიოდა, კარი არ იკეტებოდა და ნომერში, შუქის ანთებისას ღამის სანათი ფეთქდებოდა, - ეს არის იმ სახიფათო "კურიოზების" არასრული ჩამონათვალი, რომელიც ოლიმპიადის პირველ დღეებს ახლდა თან...
რამდენადა მომზადებული შეხვდა რუსეთი მსოფლიო მნიშვნელობის სპორტულ ღონისძიებას, ამის შესახებ უცხოური მედია კიდევ დიდხანს იმსჯელებს...
სოჭსა და მის მიმდებარე ქართულ სოფელ პლასტუნკაში მცხოვრებ ქართველებს დავუკავშირდით, რათა მკითხველისთვის ოლიმპიადის შიდა სამზარეულო დაგვენახვებინა.
ირმა კვარაცხელია, სოჭელი ქართველი:
- დღეებს ვითვლი, კიდევ რამდენი ხანი გაგრძელდება ეს ქაოსი... ყოველ დილას, 5 საათზე ვდგები, 6-ზე იქ უნდა ვიყო. იციან, რომ ოლიმპიური სოფლიდან შორს ვცხოვრობ და იქ მისვლამდე დრო მჭირდება. მეც და დანარჩენი ჩემნაირიც, ვინც იქ მუშაობის უფლება მოიპოვა, საკუთარი ხარჯებით დავდივართ და ვიკვებებით. ავტობუსიც კი არ არის გამოყოფილი ჩვენთვის, რომ დილას წაგვიყვანოს და საღამოს სახლებში ჩამოგვარიგოს. ადგილობრივი რუსი მოსახლეობა ამას აპროტესტებს, მაგრამ შედეგი მაინც არ ჩანს. ღამე ძალიან ცივა. ყინავს. უმეტესად გვიანობამდე გვიწევს ყოფნა. ოლიმპიურ სტადიონ "ფიშტში" მომუშავე მოხალისეებსა და ტექნიკურ პერსონალს დღის განმავლობაში 500-მდე სტუმრის მიღება, დაკვალიანება, დაპურება და თავ-თავიანთ ადგილებზე გადანაწილება გვიწევს და წაქცევაზე ვართ, ისე ვიღლებით... ხელმძღვანელობას ეს არ აღელვებს. სახლში წასასვლელად ტაქსის ფულს ვაგროვებთ. ჰონორარზე არც ვამბობთ არაფერს. უბრალოდ, ელემენტარულ ხარჯებზეა ლაპარაკი.
- ეს ხარჯები კონკურსის პირობებში არ იყო გათვალისწინებული?
- ტრანსპორტით უზრუნველყოფა ეწერა, მაგრამ ახლა გვითხრეს, საკმარისი ავტობუსები არ გვყავს, ადლერისკენ გადავისროლეთო...
- სტუმრებზე რას გვეტყვით?
- სპორტსმენები, ძირითადად, უპრეტენზიო ხალხია. ყველანაირ პირობებში შეუძლიათ ჭამა და დაძინება, მაგრამ აი, თვით რუს ჟურნალისტებსაც კი ისეთი ირონიული შენიშვნები აქვთ, ქართული დიპლომატიაც კი ვერაფერს გახდება.
- მაგალითად?
- მაგალითად, ვიღაც ფერადკანიან მამაკაცს, თუ არ ვცდები, ფრანგული პრესის წარმომადგენელს, ერთ დილას რამდენიმე არც ისე სახალისო ამბავი ერთდროულად შეემთხვა, - ღამის სანათის ჩართვა უნდოდა და შტეფსელი აუფეთქდა, აბაზანაში წყალი გაუცივდა და 8 გრადუს ყინვაში, ცივი შხაპის მიღებამ მოუწია და საუზმისას, ლოკოკინიანი "ჰოთდოგი" შეხვდა. სავარაუდოდ, მომსახურე პერსონალს, მწვანე სალათის ფურცლების დარჩევა და გარეცხვა დაეზარა... მან დამტვრეული რუსულით გვითხრა: - ვატყობ, თქვენს ტანმორჩილ ხელმძღვანელობას ჩემთვის მორალური ზიანის ანაზღაურება მოუწევსო...
გრანდიოზული ფეიერვერკების მიღმა, საშინელი არაორგანიზებულობაა. უბრალო მონაწილეები, ე.წ. კულისებში მყოფი ადამიანები დღეებს ვითვლით. 18 სამუშაო დღე დარჩა (ინტერვიუ ჩაწერილია 9 თებერვალს). არადა, ისე გვიხაროდა ჩვენს ქალაქში ოლიმპიადის ჩატარება, აჟიტირებული ვიყავით... არ ვიცი, შორიდან როგორ ჩანს ეს ყველაფერი, მაგრამ შიგნიდან ნამდვილად არ არის ყველაფერი ლამაზად...
ლარისა ხარჩილავა, ქართულ სოფელ პლასტუნკის მკვიდრი:
- ძალიან დავიღალე. ქანცგაწყვეტილი ვარ. ისე ველოდით ამ ოლიმპიადას და ახლა ერთი სული მაქვს, როდის მოვა 23 თებერვალი... ისეთი გადაღლილი ვარ, აზრზე მოსასვლელად, ალბათ ერთი თვე მაინც დამჭირდება. ძალიან ბედნიერი ვარ, რომ ის ოთხი ქართველი ჩამოვიდა. როდესაც მათ ტანსაცმელზე GEORGIA წავიკითხე, ცრემლები თავისით წამომივიდა. მე და ჩემ გარშემო მყოფი ქართველები GEORGIA-ს ვყვიროდით. მე რუსი მეუღლე მყავდა, ჩემი შვილები ნახევრად რუსები არიან. ამიტომ ორივე ქვეყნის წარმომადგენლებს ვგულშემატკივრობ...
ელზა გელაშვილი, სოჭელი ქართველი:
- მესმის საქართველოში რაც ხდება ახლა. დამიჯერეთ, ჩვენც განვიცდით ჩვენი ქვეყნის მიმართ რუსეთის უხეშ ნაბიჯებს, მაგრამ ოდესმე ხომ უნდა დასრულდეს ყველაფერი? ჩვენთვის ქართველი სპორტსმენების დანახვა უსაზღვროდ დიდი სიხარული იყო. საქართველოს დროშების დანახვაზე ყველანი ავტირდით... 20 წელია, ჩემს ქვეყანაში არ ვყოფილვარ. სტუმრებს უამრავ შეკითხვას ვუსვამდით. ჩვენთვის საქართველო ტელევიზიითა და ინტერნეტით ცოცხლდებოდა. ახლა კი, დადგა დრო, როდესაც ქართველი სპორტსმენები ჩამოვიდნენ ჩვენთან. ეს იმედია, პატარა იმედი, რომ ხალხთა შორის ურთიერთობა პუტინის პოლიტიკას არ დამსგავსებია და ოდესმე შეიძლება, რაღაც შეიცვალოს... ერთი სიტყვით, ძალიან ბედნიერები ვიყავით იმ დღეს. ერთმანეთს ვულოცავდით, რომ ამ მსოფლიო დონის ღონისძებაზე საქართველოც არის წარმოდგენილი. დიახ, რუსეთი ოკუპანტია, მაგრამ ხალხებს შორის მაინც მეგობრობის მომხრე ვარ. ჩვენს ემოციებზე ჩვენი რუსი მეგობრებიც ტიროდნენ. იმ 4 ქართველს უამრავი რუსი გულშემატკივარი ჰყავს, მათ შორის, ქართველებზე უსაზღვროდ შეყვარებული, ვიქტორ ანისიმოვი, რომელიც თავისი ოჯახით იყო მისული. ქართული დროშის დანახვაზე, ისიც ჩვენთან ერთად ტიროდა...
- ალბათ ნახეთ ოლიმპიადაზე წარმოდგენილი საქართველოს რუკა...
- დიახ, ეს თქვენთვის იყო შოკი, ჩვენ შეჩვეული ვართ. რუსეთმა ადრეც არაერთხელ წარმოადგინა საქართველოს "ღრუბლიანი" რუკა. მე სკოლაში ვმუშაობ მასწავლებლად, სადაც უამრავი ქართველი ბავშვი სწავლობს. რამდენჯერმე, ისტორიული ნაწარმოების მიხედვით სპექტაკლი დავდგით, რომელიც ქართული სიმღერებით, დროშითა და რუკით იყო გაფორმებული. დირექტორიც მოვიწვიეთ. თავიდან კი ვღელავდი, მაგრამ მას საყვედურიც არ დასცდენია. ის ბავშვები ტანმოვარჯიშეები არიან და ქართველი მასწავლებლის ხელმძღვანელობით, ოლიმპიადის გახსნაში მონაწილეობდნენ... ჩვენ თქვენზე კარგად ვიცნობთ რუსეთის ხელისუფლებას და მის მტაცებლურ პოლიტიკას, მაგრამ ბოიკოტმაც არაფერი გვარგო... დამიჯერეთ, სოჭშიც კი, რომელიც ზღვისპირა ქალაქია და სადაც თავის რჩენის უამრავი საშუალება არსებობს, ძალიან ბევრი ადამიანი ცხოვრობს, რომელიც შიმშილის ზღვარზეა. პოლიციამ ისინი გააფრთხილა, - ოლიმპიური სოფლის მიმდებარე ტერიტორიაზე თუ შენიშნავდნენ, პატიმრობა არ ასცდებოდათ.
- თქვენ როგორ მოხვდით ოლიმპიადაზე?
- კონკურსი გავიარე. ორი აკრედიტაციის ბარათი მაქვს - როგორც მონაწილეს და როგორც სტუმარს... ძალიან ლამაზი იყო გახსნა. პოლიცია პერიმეტრს მკაცრად, გაათმაგებული სიფრთხილით აკონტროლებს, რაიმე გაუთვალისწინებელი შემთხვევა რომ არ მოხდეს. რა თქმა უნდა, ჩეჩნებისა და დაღესტნელების ეშინიათ. განსაკუთრებული კონტროლია შემოსასვლელთან. იმედია, ყველაფერი მშვიდობიანად ჩაივლის. ასეთ დროს, როგორც წესი, უბრალო ადამიანები ზარალდებიან, პოლიტიკოსები კი, უმეტეს შემთხვევაში, უვნებლად რჩებიან.
ლალი პაპასკირი
(გამოდის ხუთშაბათობით)
